Porceleinen pracht in n Grachtenhuis Laten we maar gewoon doen Op Nederlandse producten uit 18e eeuw te Amsterdam tentoongesteld oman „Boe"- c/axo, Nauwsluitende rokken en kostbare tijd Deze week in de tuin Iets voor ui doorWmKnipjcHeep en £005 T^a$$el ALS EEN DONDERSLAG Goede eetlust Van juwelen gesproken Van pijp en snuifdoos IN EEN GOEDE VIJFTIG JAAR MAAKTEN WIJ DE MOOISTE SERVIEZEN EN SIERVOORWERPEN De haring is in vroeger eeuwen al met evenveel eer en zorg om ringd als thans het geval is. Speciaal voor dit kostelijke diertje had men porceleinen schaaltjes, precies in de vorm van een vis. Voor het heerlijk zeebanket geconsumeerd werd, lag het dan te rusten op dit fraaie porcelein, voorzien van verguldsel en paars rode bloempjes. De haring was echter niet de enige, wie deze onderscheiding te beurt viel. Wij moeten eerlijk zijn tegenover de oester. Ook die rustte op sierlijk porcelein, dat tot een schelp gevormd en gebakken was. Deze haringschaaltjes en oesterschelpen vormen maar een uiterst klein onderdeel van de schitterende collectie, die thans te Amsterdam onder de naam „Het Nederlandse Porcelein" getoond wordt. De expositie is ondergebracht in heti Willet Holthuysenmu- seum aan de Herengracht, dat een passend tehuis vormt voor zo veel schoons aan vorm en kleur. Haast al het hier aanwezige porcelein, afkomstig uit musea en particuliere verzamelingen, dateert uit de achttiende eeuw en dat is begrijpelijk, als men de historie van ons porcelein kent. Deze ge schiedenis speelde zich namelijk grotendeels af in die tijd. Zij was zeer kort, maar bewogen en belangrijk. Want al hebben de Nederlandse porceleinfabrikanten zich maar een goede vijftig jaar weten te handhaven, haar producten waren vaak bijzonder mooi. Aan dit compliment mag men dan nog toevoegen, dat het Nederlandse porcelein een heel eigen karakter had en behield, ondanks de invloed van grote centra als Meissen en Sèvres. Kandeelstel uit Loosdrecht. De eerste porceleinfabriek, die ons land had, stond in Weesp. Zij werd in 1757 opgericht door een energieke Schot in de Kromme Elleboogsteeg, maar naar men aan neemt vervaardigde de onderne mende buitenlander er geen echt porcelein, doch slechts een soort aardewerk. Aardewerk werd toen reeds door vele kundige potten bakkers vervaardigd. Met porce lein stonden de zaken echter an ders. Het maken van porcelein was eeuwenlang het geheim van Oosterse landen als China en Ja pan geweest. Pas in 1708 had een Europeaan, de Duitse alchimist Johann Friedrich Böttger, het pro cédé om porcelein te vervaardigen ontdekt. Hij had namelijk de witte porceleinaarde gevonden, die aan het porcelein zijn specifieke hard heid verleent. Het verhaal rond deze be langrijke figuur wil, dat hij de porcelein-aarde op zekere dag in zijn pruik aantrof! Zijn kapper had de porceleinaarde als poeder gebruikt, omdat tarwemeel te duur was. De kostbare grondstof was in Duitsland gevonden. Er volgden er meer Na deze ontdekking zette Bött ger de later zo beroemd geworden porceleinfabriek van Meissen op, met behulp van koning August de Tweede, keurvorst van Saksen. De bereiding en bewerking van het porcelein moest streng geheim gehouden worden, maar ondanks a'lle maatregelen lekten de nodige gegevens toch uit. Het gevolg was, dat men in diverse landen van Europa binnen enkele tien tallen jaren talrijke porceleinfa- brieken zag verrijzen. Zoals verteld, kreeg Weesp ook zijn fabriek. Vijf jaar na haar geboorte mocht zij het beleven, dat er echt porcelein binnen haar muren vervaardigd werd. Dat was dus in het jaar 1762, toen zekere graaf Gronsveld van Diepenbroik de fabriek in bezit had. Hij nam bu.tenlandse werkkrachten in dienst en gezamenlijk slaagden zij er in ware kwaliteit- en kunstpro ducten aan de markt te brengen. Wie iets van deze boeiende voor werpen uit vervlogen tijden wil zien, moet zeker het Willet Holt- huyser-museum gaan opzoeken, als hij of zjj de hoofdstad aandoet. Er is een speciale kamer ingericht voor het Weesper porcelein. Daar in prijken de heerlijkste serviezen, compleet met theebusje, spoelkom en pattipan, dat is een sierlijk schaaltje om bij voorbeeld de thee pot op te zetten. Die theepot is ge zellig rond en torst een versiering van opgelegde wijnranken; de tuit is een vogelenkop met open gesperde bek en als knop dient een porceleinen eikel, een kalebas, een doorgesneden citroen, een water hoentje ofja, men kan wel doorgaan. Het is eenvoudiger te zeggen, dat er geen één gewone knop aan de deksels zit en dat ze wonder boven wonder allemaal be houden zijn gebleven in de acht tiende eeuwse vaat! Men moet in die tijd wel heel veel zorg gehad hebben, zowel voor het eten en de genotmiddelen als koffie en thee, die men in zulk fijn porcelein ser veerde, als voor de porceleinkast zelf. Wat een werk zal het zijn geweest, al die kopjes en bordjes met schulpjes en sierrandjes, en met relief werk en ajourversiering af te soppen! Of zouden de keu kenmeiden zich elke dag verlus tigd hebben in de lieflijke tafe reeltjes van rococo-figuurtjes en dansende boerenpaartjes, zoals wij dat thans die ene keer doen? Landschapjes uit Loosdrecht Hier en daar valt een stil land schapje in paarse tinten op zalm- rose bijzonder op. Het porcelein met deze beschildering duidt al op een overgang, namelijk op de Loosdrechtse periode, als wij het even zo noemen mogen. In het jaar 1771 is een deel van de inventaris van de fabriek te Weesp overgeno men door dominee Mol te Loos drecht, die al jaren lang de wens had gekoesterd eens een porcelein fabriek te kunnen opzetten. Hij kwam tot goede resultaten, even eens in samenwerking met bui tenlandse werkkrachten, doch evenals in Weesp waren de pro ductiekosten veel te hoog. Ook deze porceleinfabriek moest het afleggen tegen de dure prijzen en het is maar een schrale troost, dat een concurrerend bedrijf in den Haag het evenmin kon bolwerken. Het bedrijf te Loosdrecht werd nog overgebracht naar een gewezen katoendrukkerij aan de Amstel, het „Molentje" geheten, en vandaar verhuisde het later weer naar Nieuwer-Amstel, maar tenslotte, in 1814, is ook hier de productie gestaakt. Kastanjevazen en snuifdozen Behalve in Weesp, waar de ove rigens korte victorie begon, is er dus nog porcelein gemaakt in den Haag en aan de Amstel. Ook uit deze oorden zijn porceleinen pronkstukken op de expositie aanwezig. Want ware pronkstuk ken zijn het, die vorstelijke kas- tanjevazen, waarin men eertijds de kastanjes warm hield, die rijk beschilderde snuifdozen en sfeer volle chocoladeketels. Heel mooi is ook het kandeelstel met de ty pische bruinzwarte beschildering, waarin eens, ter gelegenheid van een blijde gebeurtenis, de kandeel werd bewaard en rondgediend. Het is vrijwel alles plezierig en mooi om te bezien, de porceleinen tafelschel zowel als de porceleinen damstenen en het eigenwijze mos terdpotje. Men kijkt er niet slechts schoonheid en gratie aan af, men kijkt een paar honderd jaar terug en ziet zijn voor vaders aan hun eigen dis of speeltafel, aan hun eigen kopje thee of kraantjeskan. En zijn dit beide geen belang rijke dingen? Dat de communisten zich men gen in ieder onderdeel van het privé-leven van de staatsburger, blijkt wel uit de moderubriek van het weekblad „Kis Ujsag" van de 17de Februari j.l., waarin wordt gezegd, dat nauwsluitende rokken niet geschikt zijn voor de werken de vrouw. „Kis Ujsag" is het weekblad van de Hongaarse Par tij van Kleine Boeren. „Zij kunnen zich noch haasten noch een tram achterna rennen en er op springen en zij zien er niet netjes meer uit, wanneer zij lang op kantoor hebben gezeten," zo schrijft het blad. „De mode op dit punt moet worden veranderd overeenkomstig de eisen van het Porceleinen chocoladeketel. ogenblik". V.V.'.W.'AVA'.V.V.W.V.V.W/.WAVAVV.'.W.W.WAV Er wordt in de tuinen dikwijls veel te weinig aandacht besteed aan de achtergrond. En toch is deze heel belangrijk: om de bloei ende planten zoveel mogelijk tot hun recht te laten komen. In onze stadstuintjes zitten wij meestal te kijken met de nare houten schut tingen, welke als achtergrond alles behalve aantrekkelijk zijn. Deze moeten daarom zo goed als dat gaat „gecamoufleerd" worden. Heesters en coniferen en niet te vergeten de hulst, komen ons daarbij uitstekend te hulp en als wij deze met overleg aanbrengen, zal onze tuin er aanmerkelijk be ter gaan uitzien. Als begroeiing van een schutting kunnen wij ook prachtig gebruik maken van klim rozen of kamperfoelie. De Clema tis zal beter voldoen om een lelij ke muur te bedekken. Om nog even terug te komen op de coniferen e.d.: wij moeten er wel voor zorgen, dat zij niet teveel gaan overheersen; de bloemen moeten immers voor de nodige fleur zorgen. Wanneer wij het met de achtergrond te „bont" gaan ma ken, zullen de bloeiende planten te veel naar de „achtergrond" worden gedrongen en dat is nu juist niet wat wij met onze „boom pjes" bedoelen. STEL U eens voor, dat een boeiend spreker uit een vreemd en ver land, die een tijdje in Nederland ver toefde, in Uw woonplaats een lezing hield over de voeding. „Bij ons", zo zou deze vreemdeling kunnen zeggen, „zijn de mensen niet zo gezond als ze wel kunnen zijn; er komen allerlei kwalen voor en menigeen is dik en pafferig en voelt zich toch niet fit. Dat komt over het algemeen door dat de voeding in mijn land niet goed is. En weet U wat de doktoren daartegen doen: zij schrijven hun pa tiënten buffelmelk en lotusbladeren voor. Na een paar dagen voelt zo'n patiënt zich dan al veel beter en drie maanden later zijn al zijn klachten verdwenen. Ja, buffelmelk en lotus bladeren zijn de redding der mens heid!" Onder het naar huis wandelen, denkt U nog eens over het gesproke ne na. Maar gaat U dan de volgende dag hals over kop op zoek naar een winkel waar U diepgevroren lotus bladeren en blikjes buffelmelk kopen kunt? Neen, want U zoudt natuurlfik als volgt redeneren: Voor dat vreem de volk, dat misschien van rijst en gedroogde vis leeft, zullen buffel melk en lotusbladeren als aanvulling wellicht heel nuttig en nodig zijn. Maar wij hier in Nederland kunnen immers elke dag verse groenten en aardappelen eten en koemelk drin ken en daar gezond bij blijven. Waar om moeten wij afgaan op wat een buitenlander zegt, die onze voedings gewoonten niet kent? Nu zijn er waarschijnlijk geen be zoekers uit verre en vreemde landen in uw woonplaats, maar wél Ame rikaanse boeken over voedinig en diëten, door deskundige en ondes kundige personen op voedingsgebied geschrev n. Gaat U na lezing van zo'n boek meteen alles opvolgen wat daarin wordt aanbevolen? Dat zou even onlogisch zijn als het kopen van buf felmelk in een land vol stamboek koeien. Laten we rri&ar liever gewoon doen. De gewone Nederlandse maal tijden met producten van eigen bo dem, bevatten, aLs ze maar goed zijn samengesteld en klaargemaakt, alles wat wij nodig hebben om ons gezond en fit te voelen. Als de Amerikaanse boeken ver kondigen, dat men vooral dié levens middelen moet gebruiken, die rijk zijn aan eiwitten, vitamines en voe- dingszouten en dat er over het alge meen meer gesnoept wordt dan voor de slanke lijn en de gezondheid goed is, dan hebben ze zeker gelijk. Maar we hoeven daarom nog geen „Holly- wood-vermageringsdiëet" te volgen of dagelijks „Philadelphia-vlokken" als ontbijt te eten. Als uw dokter vindt, dat U slan ker moet worden voor Uw gezond heid, drink dan natuurlijk als hij daar geen bezwaar tegen maakt dagelijks een paar bekers melk of karnemelk zonder suiker en eet een portie hangop, 40+ of magere kruid- kaas, een ei of een stuk magere vis of mager vlees of lever. Suiker, jam en andere zoetigheden laat U vanzelfsprekend weg en de hoeveelheid brood, aardappelen en vet zal kleiner moeten zijn dan U gewend was. Maar staat daar niet te genover dat U naar hartelust rauwe en gekookte groenten en ongezoete vruchten van het seizoen kunt ge bruiken? U hoeft Uw toevlucht heus niet te nemen tot dure aspergepun ten, ananasschijven met sifiker!) uit blik of aardbeien uit de kas. En Uw bord hoeft ook niet minder vol te zijn dan dat van de andere gezins leden als U er alleen maar op legt wat goed voor U is! Is Uw gewicht niet te hoog, maar gaat het U alleen om een goede ge zondheid, dan kunt U zich alles wat U nodig hebt verschaffen uit: de smakelijke Nederlandse kaas soorten, voldoende melk en af en toe een ei (deze leveren U eiwit, kalk- zouten en de vitamines A, B en E); groenten, fruit en aardappelen van eigen bodem en in winter en voorjaar sinaasappelen e.d. (deze le veren kalk- en ijzerzouten en vita mines A, B, C en E); lever, leverworst en -pastei, nier, haring, bokking, sprot, makreel (deze zijn rijk aan eiwit, ijzerzouten en de vitamines A, B en E); grijs, bruin, volkoren- (en roggelbrood en havermout (voor eiwit, ijzerzouten en vitamines B. en E); stroop en appelstroop (kalk- en ijzerzouten en vitamines B). U ziet dat er keus genoeg is uit „normale" levensmiddelen, die ons zonder extra kosten kunnen leveren wat wij nodig hebben. Laten wij dus „gewoon" blijven doen, ook wat het eten betreft! Hebt u er wel eens last van, dat u iets uit een gesprek of van een afspraak vergeet? Er zijn te genwoordig kleine recordingma- chines, waarmee men al pratende een heel gesprek kan opnemen! Het toestelletje is eenvoudig op te bergen in een dameshand schoen. Het werk 2% uur achter een, zonder dat er een nieuwe spoel ingezet moet worden. Voor verschillende beroepen, bij voorbeeld voor de journalistiek, kan zo'n luistervinkje vast wel handig zijn. ClFleumge accenien o/j ro(c en LL louse Een aardige nieuwe methode om een effen rok te verlevendigen en nochtans geen afstekende kleur toe te passen, is het maken van stiksels op de stofterwijl aan de achterkant van het weefsel een zachte laag is aangebracht. De mo tieven krijgen hierdoor een zeker relief. Voor blouses en japonnen is open naaiwerk, verkregen door het uittrekken van draden, nog zeer modern; een prettige bezig heid als men linnen verwerkt, een geduldwerkje als men natuurzijde neemt. In beide gevallen kunnen de resultaten heel mooi zijn. Op de tekening schetsen wij 2 korte jasjes in bolero-vorm, ver sierd met open naaiwerk en ge voerd met stof in een' contraste rende kleur. De tegenwoordig zo geliefde combinatie beige-zwart is hiervoor zeer geschikt. Het kan wel eens gebeuren, dat heel onverwacht een knallende donderslag uit de hemel komt val len. Dan schrik je je eigen blauw, zeggen ze wel eens. Je was er ook helemaal niet op bedracht. De lucht zag er nu niet bepaald somber en donker uit, je hoorde geen geroffel als aankondiging van de bui. En daar opeens een knal, dat de ruiten ervan rinkelen. Echt een donderslag bij heldere hemel. Zo'n schrikgevoel krijg je nu ook, als iemand ineens een grote mond tegen je opzet. Net een on verwachte donderslag, die je even achteruit doet deinzen. En uit die wijopen mond rollen dan scheldwoorden, halve vloeken venijnige schimp scheuten, brutale opmerkingen en meer van dat suikergoed. Dat is dan de tractatie, waarvan je ouders, broertjes, zusjes, onderwijzers en vriendjes en vriendinnetjes mogen smullen. Zo'n grote mond is net een automaat. Er kan van alles uitrollen, maar het is geen chocola, gebak of andere lek kernij. GEEF GEEN GROTE MOND! Laat de donder slag niet ratelen. Maar laat de naastenliefde steeds voor mooi weer zorgen, zeker in Juni, de maand der liefde. En onder de grond van Oost Nederland zit veel aardgas, kleine vrienden. We gaan dat er uit ha len? Fijn! Het brood is 'n cent duurder geworden. De boter is vier cent goed koper geworden. Hoe vindt jullie moeder het, kleine vrienden? Juicht zij? En hebben jullie dat gehoord van die rat in Eindhoven? Jonge, jonge, wat 'n rat was dat! Heel de stad zonder stroom! Nu, het beste, kleine vrienden! De eendjes groeien geweldig! En ondeugend, dat ze zijn! De kleintjes zijn het aar digste! Zo leuk rond, donzig, vriendelijk en vlug! Bleven ze maar zo! Dat zeggen ze van jullie ook wel eens! Ken je die vogel? Ik bedoel: Ken je de vogel, die „hop" heet? Ik denk wel haast van niet. Hij komt in ons land be trekkelijk zeldzaam voor, maar in Afrika des te meer. Hij draagt een mooie Hier is de Lassoman weer! Wat heeft hij ge rend deze week! De Koningin heeft van mensen van Nieuw Gui nea dat eiland, dat nog van ons is 'n mooie paradijsvogel gekregen Met 'n vliegtuig wordt die mooie gele vogel naar Rotterdam gébracht, en daar mag hij in de die rentuin wonen. Maar hij blijft van de Koningin! Aardbeien en kersen worden dit jaar goedko per dan in het vorig jaar. Dat mag ook best eens 'n keertje! Laatst heeft de Lasso man in Amsterdam op de Dam 'n leuke poppen kast gezien. Er werd juist 'n klein kereltje aan 'n galgje opgehangen. Er stonden 'n heleboel grote mensen naar te kijken, kleine vrienden! Heus waar! En de stadswallen van Sittard blijven behouden. Dat is maar fijn! In de maand Mei heb ben 16.000 mannen weer werk gekregen. Geluk kig! En de Lassoman heeft er weer negen nieuwe eendjes bij gekregen! Hij heeft er nu 22! Drie gro te en negentien klein tjes! Het zijn al echte kwajongens, hoor! En nu is er in Drente 'n kindje van anderhalf jaar in 'n teil met water gevallen. Verdronken, kleine vrienden! Past toch op met die kleine peu ters! kuif op z'n kop en z'n roep klinkt „hoep, hoep, hoep!" Misschien heeft hij daar z'n naam van hop wel aan te danken. Net als mezen bouwt hij z'n nest in een holte van een boom. Alleen is de opening veel groter. Dat is gevaarlijk, als er kat ten of eekhorens in de buurt zijn, want die kun nen dan wel eens nieuws gierig naar binnen ko men kijken om een hop je te pikken. Toch zouden de vogelrovers van een kouwe kermis thuisko men. Want die hopjes zijn niet mis. Ze jagen hun vijand op de vlucht met een stinkend vocht, dat ze uit bepaalde klie ren kunnen klaarmaken. Op zulke parfum zijn de brutale bezoekers niet gesteld. Zouden ze het toch wagen hun kop naar binnen te steken, dan krijgen ze een lading in hun ogen. Of ze dan de benen nemen! En als je dan nog weet, dat de hop z'n nest niet reinigt en het soms maakt van stukjes koe mest, hou dan je neus maar dicht Voor roofvo gels neemt hij een schuil houding aan en doet dan net of hij dood is. De hop verdient een pluim op z'n hoed, omdat hij veel schadelijke insecten ver nietigt. Vooral kevers. Als een echte acrobaat gooit hij ze in de hoogte en vangt ze dan op. Meestal verschijnt hij een paar dagen vóór de koekoek en daarom noe men de mensen hem wel, „Koekoekslakei". Met z'n mooi gekleurd verenpak je, de prachtige veder bos op z'n kop en z'n ge zellige roep mag hij ge rust lakei genoemd wor den. Oplossingen 1. De woorden, die aan de groepen moesten wor den toegevoegd, zijn: aar, ier, aard, nis en sel. 2. De jongen had 84 gulden in z'n spaarpot. Wondertrap In elk van de vakjes van deze wondertrap moet je een letter plaat sen. Je moet dat zo doen dat de horizontale en ver ticale rijen, waarvan het eerste vakje hetzelfde nummer draagt, steeds hetzelfde woord te zien geven, dat de volgende betekenissen moet heb ben: dat 1 2 2 i J 4 4 5 5 6 6 7 i 8 8 9 9' 1. een woordje, plaats aanduidt. 2. een tweehoevig dier. 3. een woord, dat zeer betekent. 4. een afgekorte meis jesnaam. 5. een lidwoord. 6. een voorwerp om vis te vangen. 7. een drank (Fr.). 8. een boomnaam. 9. een muzieknoot. Als je alles goed ingevuld hebt, moet je in de buitenste rijen van 2 tot 9 de naam lezen van iemand die het be stuur waarneemt voor 'n vorst of vorstin. Wie heet er P AU LINUS Paulinus werd in Zuid- Frankrijk geboren. Z'n ouders waren nu juist geen vurige christenen, zodat hun kind pas op oudere leeftijd het doop sel ontving. Ausonius was z'n leermeester. Deze wist Paulinus al spoedig het hoge ambt van consul te bezorgen. Nu werd hij naar Italië geroepen, waar hij Nola tot z'n standplaats koos. Daar had de H. Felix ge leefd en zijn invloed bracht Paulinus tot een vurig leven. Hij ziet af van z'n hoge waardigheid en gaat naar Frankrijk terug. In Spanje werd hy priester gewijd en toen keerde hij naar Nola te rug, waar hij bisschop werd. Hij kwam in aan raking met de H. Marti- nus, die hem van z'n blindheid genas. Want evenals St. Paulus miste hy na z'n bekening het licht van z'n ogen. In de H. Ambrosius vond hy een hartelijke vriend, van wie hij veel leerde. Paulinus leefde in een onrustige tijd, want de woeste horden van Goten en Vandalen vielen Ita lië binnen. Maar twaalf jaar lang wist de heilige bisschop z'n bisdom vast en veilig door de stormen heen te leiden. In 431 stierf hy. Z'n lichaam, dat in Rome rustte, werd op Tast van Paus Pius X weer.naar Nola, z'n bis schopsstad overgebracht. 22 Juni vieren we z'n feestdag. Uitslag van de prijsvraag Toen ik het pakje met oplossingen kreeg, heb ik het meteen maar nage keken. Alle oplossingen goed. Kranig gepuzzeld. Jammer, dat er maar drie pryzen te verloten zijn. Ik had jullie er allemaal een gegund. Het deed me plezier zoveel nieuwe namen onder de oplos sers te ontdekken. Zo wordt de familie van „De Wekeiykse Beurt" maar steeds groter. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. We hopen, dat de pry» een echte verrassing voor je is en dat je er biy mee bent. Ik ga vast een nieuwe puzzle bedenken voor Juli. Wat zal het zün? Tot de volgende keer, hoor en moed houden. De aan houder wint. Er zijn heel wat anecdotes van mensen, die graag lekker aten en heel veel aten. Zo is er een anec dote van de man, Museire ge naamd, die op zekere dag langs een klooster in Turkije reed. Een mon nik, die hem kende, nodigde hem uit wat te komen eten en bracht zijn gast een dozijn broodjes. Daarna spoedde hij zich heen om nog een linzengereoht te gaan ha len. Toen hij daarmee terugkwam, waren de broodjes al verorberd, zodat de monnik zich weighaastte om voor een tweede dozijn te zor gen. Zo ging hij door, töt hij vijf keer brood en linzen had gebracht. Eindelijk hield Museire op met eten. Hij stapte weer op zijn muil ezel en zei bij het afscheid: „Ik ga nog even naar de naastbijzijnde stad om een dokter naar mijn ge zondheid te vragen. De laatste tijd heb ik namelijk heel geen eetlust meer". De monnik stond perplex en keek zijn gast verwezen aan. Toen hij weer een beetje bijgeko men was van zijn verbazing, smeekte hij: „Als die dokter u ge nezen heeft, kom dan alsjeblieft niet meer voorbij, want dan moet ons klooster wel beducht zijn voor een hongersnood"! Edelstenen bestaan er natuurlijk wel, maar het begrip halfedelste nen heeft afgedaan. Enkele dames belden ons deze week onthutst op, om te informeren, of het waar was, dat er geen edelstenen bestonden. Dit naar aanleiding van de kop in ons vorige artikel „Er bestaan geen edelstenen of halfedelstenen". Wij onderschrijven nog even, dat het slechts de bedoeling was uit te laten komen, dat het onderscheid edelstenen-halfedelstenen heeft afgedaan. Hebt u er wel eens op gelet, hoe u loopt en zitten gaat? Valt u ook zo „vermoeid" achterover in een fauteuil om daarna armen en be nen los neer te laten hangen? Of maakt u eerst een buiging als een knipmes, daarbij uw rok ten over vloede gladstrijkend? En wist u, dat het zo nadelig kan zijn uw tas altijd onder de zelfde arm vast te klemmen? De schouder wordt er •altijd iets bij opgetrokken en het gevolg is, dat zij iets hoger blijft staan. In verschillende landen, bij voor beeld Denemarken, vindt men vrouwen, die dapper dikke siga ren roken en daardoor terecht bij menigeen, verbazing of af keuring wekken. Maar wist u, dat er zelfs een tijd geweest is, dat de vrouwen ook een pijp rookten? De 17e eeuwse dichter Constantijn Huygens verhaalt er van in zijn journaal op 17 November 1688, waarin hij vertelt, hoe het land volk van het Engelse graafschap Kent koning Willem III toejuicht. Hij schrijft dan: „Op een plaats stonden vijf vrouwen hem groetende eyder met een pyp taback in haer mondt, gelyck wy der sulcke met groote menighte sagen, sonder eenighe schaemte roockende, oock geheel jonghe van 13 of 14 jae- ren". Huygens had niet zo ver wonderd hoeven te zijn, zo voegt prof. Knappert hieraan toe in zijn beschouwing over het huiselijk le ven in „Nederland door de eeu wen heen", „want in zijn eigen land rookten de vrouwen even zeer!" Op een portret van v. Scheyn- del omstreeks 1628 ziet men twee vrouwen roken, terwijl er een be zig is een pijp te stoppen uit een van die tabaksdozen, waarop men bijbelse en historische voorstellin gen graveerde, leerrijke en anec- dotische voorstellingen, voorzien van versjes en onderschriften. Meer dan andere landen had ons land de naam van sterk te roken. De verfijnde zeden van de acht tiende eeuw hebben het tabakro ken meer teruggedrongen tot he rengezelschappen en studeerka mers der geleerden. Deze acht tiende eeuw is de periode van het snuiven, voor dames zowel als he ren. Overal werd gesnoven en de snuifdoos was altijd bij de hand. Marie Antoinette, de echtgenote van Lodewijk de zestiende, moet twee en vijftig gouden snuifdozen hebben gehad CHICAGO, Ju er in de Vere conventie geh welke om de de officiële schap aanwifze Democraten in mene stemmen pretendent voor digden voor lijking met tege ring nogal tam enigde Staten telden. 103 stem en nóg Dit jaar zullen ties, waar over der candid'aten Chicago gehooid Republikeinen de Democraten bijeen. Begrij pelij kerwij hoogtijdagen in d politiek. Merkwae dat zy op geen grond gebaseerd tend als ex party beschouwd moete; worden vrijwel cierd door de al is ook het van de stad, wa gehouden worde een bijdrage te uit zakelijk oo, onvoordelig is week lanig.de geerden van de duizenden van buiten de s1 bergen. Er zijn weiiï welke zo'n klei zo'n spannend als een partijeonvi van bijeenkomst enorme hal, vers en guirlandes. W weten hoe de div er ui't zien, behof het onzekere te overal zijn meters van de politieke gebracht. Zij die bij de of door het parti man ge bombard' midden in d'e naar de staat digd heeft. Om welke staat een behoort, hoeft het* "bordje te onder zit- en w van de staat is Het meest opval' landelijk partijcong lawaai dat de bez< de deur tegemoet niet alleen vero< door de tien tot belangstellenden door de kiesmanner ogenblik üikt de een wriemelende dat iedereen pi anders even spr oude bekenden w weer barst de ovaties als de een ker het eens evei gezegd heeft. Vaa de opponenten va: candidaat zijn ra juichingen van met boe-geroep en dan is de zaal van tijd herschapei senketel. Wanneer alles dan nog het ettelijke harmoniec geloei van claxons geluid van enkeli fluitjes en het irr van enige dozijn* (de stem van het telt, kan men zich voorstelling maker waai dat de aanwe: meivliezen teistert. Toch vergist men men denkt diat eer toe, gezien (en gel bijkomstigheden, der wanordelijk hebben. Het tegen De gedelegeerden bij tijd en wijle gevoelens luchten todh een sterk ge en regelmaat en dure-regels wordt de hand gehouden, waardige tegenstell strakke leiding var ring en de gevoels-e bij naar het oordeel peaan niet altijd h< acht genomen word Amerikaanse partjjc geheel apart karak ln grote lijnen ventie ongeveer he loop: Nadat die voorzi Nationaal Partijccxrr dering geopend he« gebeci de zegen v hoogste is afgesmeel aanwezigen staand STY3 Tl0*,1 cwJ Rn,n,n.(W men over tot het k tijdelijke voorzitter andere lieden, vea voor een vlotte ga: Daarna gaat er gen met het regelen vaj cedurekwesties, het rapporten enz. enz. Friese journaliste sympathie met ÜEEUWAHDEN se Journalistenverei Fries kaasje gestuua Hommersoa te Zaan van medeleven me van haar man, die zc ■vastgehouden wordt nieuwsbron van eei Ctcht niet wil noem 1

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1952 | | pagina 6