VALPARTIJ vlak voor de finish ontnam
re Wim van Est - zekere - etappe-zege
dappei
DE KRONIEK VAN ZATERDAG
Wömae
Onze Olympische cracks
komen in moderne tuinstad
Geredde piloten vertellen
hun schietstoel-avontuur
LAAGD... dank
Bange scholier
nam de benen
SOVERZICHT
wij vernemen
HILVERSUM
Moedige vlucht liep
toch nog op niets uit
In de toekomst vijf
televisiezenders
Dames hebben een streepje voor
OLYMPISCH
NIEUWS
Nelly" vertrok met
1265 emigranten
Geen vreemde pers
in Indonesië
Tomatenuitvoer
naar Engeland
gestremd
CitMi*
Geduchte oefening in handgrepen
bleek van grote waarde
ZATERDAG 12 JULI 1952
KE EN Co. HADDEN
EN GOED JAAR
en Co's Technisch Bur.
Amsterdam meldt een
bevredigende gang van
1951. De omzetten ble-
en. Het aantal opdrach-
jrtefeuille is omvangrijk
de directie de toekomst
'.rouwen tegemoet zien.
iiteit is in 1952 belang-
eterd en met de uitbrei
de export naar andere
len is 'n begin gemaakt,
tig saldo der exploitatie-
beloopt f 3.706.296.
01.Na diverse voor-
resteert een winstsaldo
1.628 (f 627.918), waaruit
randerd dividend van
rt wordt voorgesteld.
SRDAM, 11 Juli. Wat
teit betreft bleef de
nmiddag beneden de
ing, het koersverloop
elde niet teleur. Dezer
de belangrijkste vraag:
iden olies zich" en het
is nog steeds bevredi-
obligaties trokken ver
tot 114 3/8. De aandelen
im 1 punt hoger op 317
tockken" golden f 63.25
15.
sd prijshoudende stern-
ram het duidelijkst tot
de industrdemarkt. Van
ken Unilever en Philips
raagd te zijn, waardoor
:e punten avanceerden,
rheepvaartmarkt stelde
teleur. De verliezen wa-
weliswaar niet groot,
wel alle waarden lagen
ligheid lager. Cultuur-
nauwelijks prijshoudend,
1 is hier nog steeds niet
te roemen,
sbeleggingen toonden
idelijk. Vanmiddag staat
ij ving open qp de veel-
3 pet. obligatielening
millioen der gemeente
hage tot de koers van
t. Volgens de reeds ont-
nschrijfbiljetten zou de
lling zeer groot zijn en
>ze lening ruim overte-
n spreekt reeds over een
ranche dezer lening,
bekend hebben burge-
m wethouders het recht
ig in eens of bij gedeel-
rhogen tot f 40 millioen.
igaties eerder iets luier.
loeming te verwachten
H. Boon .thans secreta-
lal van het ministerie
inlandse zaken, tot bui-
n gezant en gevolmach-
ster bij de Italiaanse re-
i 10 Juli een nieuw han-
rd tussen Nederland cn
>t stand, dat in grote
omvang gelijk is aan
lopen accoord. Het is
al in werking getre-
n de week van 3 tot 9
Oen Haag 199 verkeers-
n genoteerd, waarbij
en te betreuren vielen
n personen ernstig wer
end. Bij deze ongevallen
seventig maal de voor-
ïls overtreden
jarige houwer J. M. E.
ssen Donderdagavond tij-
i werk in de staatsmijn
onder vallend gesteente
en vrijwel onmiddellijk
Iet slachtoffer laat vrouw
kinderen achter
Donderdagavond de
arige H. Westra uit Wijk
stede bij het baden in dc
jongen, die niet zwem-
gleed van een auto-
nd, waarop hij in de
'eef en verdween in de
(Advertentie)
ZIJ
B»k»nd»
schriftelijk» cursus
H. B. S.
Onderw.akte
in jonge vrouw gedoopt
Drden en de naam zou
van „Het gouden waag-
ad een geweldig succes.
>og reeds bij de eerste
aht van Canterbury naar
en verder door naar
alles binnen recordtijd
gtuig werd door de En-
egermg aangekocht en
exemplaren van het-
pe werden nabesteld. De
van Laurence Workman
n Europa alom groot op-
ïce Workman is nu een
Hij en zijn vrouw wer-
jraanstaanae figuren in
ïaamste kringen van het
i de vijanden die hen
te ruineren, hebben zij
vergeten en vergeven.
Ln oude vrienden hebben
vergeten. Charity Wraye
i het hoofd van het kan-
meel van Workman Ltd.
Dickie rechterhand ge-
is van Laurence.
EINDE
AGEN DE AANDACHT
s nieuw feuilleton, dat
g begint. Het is deze
eer eens een geillu-
filmverhaal, ontleend
bekende Warner Bros-
oom for one more*"', in
nd uitgebracht onder
„Er kan nog meer bij",
treffende verhaal geven
ins nummer van Maan-
inleiding nadere bijzon-
n.
(Telefonisch van onze speciale verslaggever)
TOULOUSE, 12 Juli. Tien kilometer voor het einde van de
zestiende etappe ging een Nederlandse overwinning verloren.
Het was een grote teleurstelling voor ons, maar nog veel meer
van Wim van Est, die kilometer na kilomeier had gejaagd om
een tweede triomf voor de nog altijd complete witte armee te
behalen. Het is hem niet gelukt. Een tegen de afstand zwoegen
de Van Est moest op het laatste moment capituleren voor het
geweld van een aanstormend peleton. Toen hij zijn laatste
restant energie aansprak in de felle jacht naar de finish om
tenminste coute que coute een plaats in de voorste rijen te
veroveren, werd de onfortuinlijke Brabander bij de ingang van
het Wier-stadion in het gedrang van de demarrerende rijders
van zijn fiets geduwd.
Met de Belgen aan de kop da
verde het peloton over de beton
nen baan en in de laatste wilde
jacht van bijkans de gehele kara
vaan naar de finish stoof met een
verbeten gezicht de ruig als een
krater gekromd de blonde Ros-
seel naar voren en wist juist en
kele meters voor Vivier en de
Italiaan Biaroni deze massale slot-
sprint te winnen.
Stil en eenzaam stond Wim van
Est te kijken naar de huldigings
ceremonie, waarvan Rosseel het
middelpunt was. Niemand bekom
merde zich om hem. Op zijn ge
zicht lag een verdrietige uitdruk
king. Met een lusteloos gebaar
veegde hij de zweetdruppels van
zijn voorhoofd. De Brabantse wie-
Ierkoning moest een grote teleur
stelling wegwerken.
Alle hulde welke de menigte
aan de Belg bracht had voor hem
bestemd kunnen zijn Als hij die
laatste kilometers maar wat meer
tempo uit zijn benen had kunnen
drukken. Het wilde niet- Met een
krampachtig vertrokken mond
schreeuwde hij naar ons „Hoe ver
is het nogOp dat moment
hadden wii de overtuiging, dat
de overwinning voor van E®t zou
zijn. Dicht achter hem trok een
peleton met oen vaart van dicht
tegen de 40 km naar voren. Met
elke trap werd de afstand tussen
de vluchtelingen en de. .lagers
kleiner. En toen wii vooruitreden
naar het eindpunt was het nog
slechts een kwestie van enkele
seconden of van Est en de Itali
aan Baroni zouden weer in nex
peleton zijn opgenomen.
Blok aan 't been.
Die Italiaan was voor onze
landgenoot eigenlijk de grootste
strop geweest. Als een blok rood
bleef hij aan bet wiel van de
Brabander hangen en brak ten
slotte ook al de energie van de
St. Willibrorder. Zoals Kees fel
lenaars ons vanmorgen vlak voor
het vertrek vertelde, zou hiij in
deze étappe opnieuw een poging
wagen om een overwinning te
behalen. Het krijgsplan, dat de
vorige dag totaal m het water
was gevallen, had de maarschalk
van het Nederlandse legioen on
gewijzigd gelaten. Hetgeen bete
kende, dat v. Est dus na de ravi-
taillerimgspost moest zien weg te
komen. Alles scheen prachtig te
lukken, want tot Mirepoix, 115
KM na het vertrek uit Penpignan,
gebeurde er letterlijk niets in de
karavaan. De hitte drukte lood
zwaar op de lange stoet, welke
zich moeizaam voortbewoog over
de nog altijd stoffige wegen door
de Zuid-Franse woestijn. Maar
zienderogen veranderde het pano
rama. Toen er 76 kilometer achter
de rug was kreeg de karavaan
een niet bijster moeilijke, berg de
Col du Portel te bestijgen. In
gesloten fogmatie kroop het pele
ton tegen de kronkelende berg
weg op. De Fransman Dotto be
reikte als eerste de top, maar
vlak achter hem rolde ook de
gehele karavaan over de berg
kam. Deze col, die overigens geen
enkele waarde werd toegekend
door de Tourorganisatie, sloot de
woestijn, waarin men dagen ach
tereen had gevochten tegen stof,
hitte en een hinderlijke mistral
meteen af.
Eindelijk koel.
Aan de andere zij de keerde men
terug naar de bewoonde wereid.
Links en rechts lagen uitgestrek
te groene vlakten en hoe verder
men trok des te vruchtbaarder
en weelderiger werd het land
schap. Een koele bries verdreef
ook een belangrijk percentage van
de verschroeiende hitte. En al
schreeuwde die karavaan dan al
tijd om water en verkoeling, toch
viel er ineens meer levendigheid
te bespeuren. Aan de kop van 't
paleton werden herhaalde malen
demarrages op stapel gezet door
de Fransen, de Belgen en af en
toe ook door de Spanjaarden. Het
waren voorlopig slechts spiegel
gevechten om eikaars krachten af
Op de Europese Radioconferen
tie te Stockholm is met betrek
king tot de televisie aan Neder
land behalve op het kanaal van
de zender Lopik, recht toegekend
op een kanaal voor de Noorde-
1 ij k e en een voor de Zuidelijke
provincies, beide van groot ver
mogen, en bovendien op twee
hulpzenders van 5-10 kilowatt.
Bovendien zijn golven gereser
veerd voor 25 merendeels kleinere
en enkele grotere frequentie-mo
dulatiezenders, teneinde de weg
open te laten voor een ontwik
keling in de richting van de F.M.-
omroep die thans nog niet door
Nederland wordt gebruikt.
te tasten. Bovendien zorgden de
Italianen er wel voor dat het spel
noodt verder ging dan zij wilden.
En zo arriveerde de karavaan in
gesloten rijen bij de ravitaille-
ringshadte.
Vlak voor de ingang van het
nauw gebouwde stadje Mirepoix
had v. Est zich reeds naar voren
geschoven. Hij stormde als eerste
door de bochtige straten, greep
snel dé nieuwe voedselvoorraad
en ging er meteen vandoor. En
men liet hem heel rustig zijn
gang gaan. Had Fausto Coppi
goedkeurend geknikt toen hij de
Nederlander de sprong zag ma
ken naar een etappezege?
Had hij soms bij zichzelf beslo
ten deze rit te schenken aan de
Brabantse wielerkoning omdat
deze sympathieke concurrent, die
toch geen gevaar meer opleverde,
ook wel iets toekwam? Het is
voor ons een geheim, waar wij
ook nooit achter zullen komen.
In elk geval deed het peleton de
volgende kilometers hoegenaamd
niets om de vluchtelingen te
achterhalen.
Inderdaad. Er waren twee van
tussenuit getrokken. Want waar
schijnlijk had Coppi besloten om
voor alle zekerheid een van zijn
slaven met Van Est mee te stu
ren. De lange Baroni. Men kon
immers nooit weten. En voor de
buitenwereld moest het toch op
een gevecht blijven lijken.
Maar deze waterdrager deed
niet wat hem was opgedragen.
Van Est zeulde constant aan de
kop en Signor Binda moest er in
hoogst eigen persoon aan te pas
komen om zijn soldaat weer tot
de orde te roepen. Ook toen ging
het niet van harte en toen de
Italiaanse maarschalk weer naar
zijn manschappen was terug
gekeerd liet Baroni tegen alle
goede bedoelingen van Coppi in
de Nederlander opnieuw al het
zware werk doen.
Van Est vocht intussen als een
bezetene en toch kon hij er niet
genoeg vaart in krijgen. Het tem
po kwam kilometers lang amper
boven de 30 uit en dat op een
volkomen vlakke weg. Toch
groeide de voorsprong op het
peloton. Van een minuut steeg
deze al gauw tot anderhalve mi
nuut. Bij het plaatsje Pamiers,
62 kilometer voor de finish
stuitte het tweetal op een geslo
ten spoorwegoverweg. Met fiets
en al klommen zij er overheen
en voort joeg Van Est (want de
Italiaan bleef weer heel rustig
aan het wiel van de Brabander
hangen) naar Toulouse. Het tem
po werd iets hoger. Van Est druk
te nu een vaart van 35 kilometer
per uur uit zijn benen. Toch had
hij nog steeds niet de oude cadans
te pakken. Het peloton bleef ech
ter maar in een sukkelgangetje
doordraaien en zo werden er
steeds meer seconden vergaard.
Even waagde de Belg Rosseel er
tussenuit te gaan. Maar onmid
dellijk zaten Faanhof en Dekkers
aan zijn wiel en in de kortst
mogelijke tijd werd de Belg naar
het peloton teruggesleept. De
overwinning van de kleine witte
armee scheen op komst te zijn.
Vijf en veertig kilometer voor
Toulouse lag het peloton, traag
rijdend, op 2 min. en 30 sec. en
vijftien kilometer verder hadden
de vluchtelingen reeds de volle
drie minuten overschreden. Veer
tig kilometer voor de finish
Hoe gemakkelijk lag de zege voor
het grijpen.
Maar op dat ogenblik kwam het
peloton aangevuurd door heet
gebakerde Fransen en Belgen op
temperatuur. Bovendien begon
het tempo van Wim van Est te
verzwakken. Het gejaag en het
gedemarreer aan de kop van het
peloton had 35 kilometer voor de
eindhalte nog een valpartij ver
oorzaakt, waarbij behalve Bartali
ook onze landgenoten Wagtmans
en Dekkers betrokken waren. De
Bredanaar kwam er met enige
schaafwonden aan been en arm
van af. Maar de kleine Eindhove-
naar moest de rit vervolgen met
een gat in zijn hoofd.
Het peloton ging steeds sneller.
Voorop zaten de Belgen en de
Fransen en pal achter hen trok
het peloton der Azuri. En zo ge
beurde het onvermijdelijke. Tien
kilometer voor de stadsmuren
van Toulouse kreeg het peloton
con.act met de vluchtelingen.
Weg was de kans op een Ne
derlandse etappezege, weg de il
lusie van Wim van Ést. Het was
vooral voor de machtige Brabant
se wielerkoning een bijzonder
triest slot van een zo hoopvolle
Tourdag. Voor de goede gang van
zaken moeten wij ook nog mede
delen, dat de Tourleiding het
drastische besluit heeft moeten
nemen niet de dagprijzen uit te
betalen in deze etappe omdat
men ver beneden het vastgestelde
gemiddelde is gebleven.
Klassement van de 16e etappe
PerpignanToulouse (200 km.):
1. Rosseel (B.) 6.52.52
(bonificatie inbegrepen)
2. Vivier (W.Z.W. Fr.) 6.53.22
3. Baroni (It.) 6.53.52
4. Bianchi (It.) z.t.
5. Marinelli (Parijs) z.t.
6. Teisseire (Fr.) z.t.
7. Paret (N. Afrika) z.t.
8. Telotte (Parijs) z.t.
9. Goldschmidt (Lux.) z.t.
10. de Hertog (B.) z.t.
11. van Est (Ned.) z.t.
12. Fernandez (N. Afrika) z.t.
13. Diggelmann (Zw.) 6.54.22
14. Soler (N. Afrika) z.t.
15. Rolland (Fr.) z.t.
Van Breenen staat 21e in 6.55.10
Nolten is 24e in dezelfde tijd als
v. Breenen.
Voorts werden Faanhof en
Wagtmans 25/67 ex aequo ge
plaatst samen met 'n grote groep
renners bij wie o.m. Coppi, F
tali, Magni, Robic en Ockers in
loppi, Bar-
fni, Robic en Ock«
toks werd 68e in 6.58.20
Voorting 69e in dezelfde tijd
Dekkers 75e in 7.03.28.
ALGEMEEN KLASSEMENT
1. Coppi (It.) 105.46.09
2. Ockers (B.) op 33.46
3. Close (B.) op 34.12
4. Bartali (It.) op 34.35
5. Dotto (Fr.) op 35.56
op 36.05
op 36.42
op 36.53
Carrea (It.) op 45.15
10. de Hertog (B.) op 47.36
11. Molineris (Z.O.Fr.) op 48.43
12. Weilenmann (Zw.) op 50.33
13. Gelabert (Sp.) op 54.47
14. Geminiani (Fr.) op 1.00.21
15. van Ende (B.) op 1.17.13
18. van Est (Ned.) op 1.21.33
19. Wagtmans (Ned.) op 1.22.06
20. Nolten (Ned.), op 1.25.59
Voorting (Ned.) op 1.33.16
Roks (Ned.)
23
29
68. van Breenen
70. Dekkers (Ned.) op 3.07.28
76. Faanhof (Ned.) op 3.31.38
op 1.52.34
(Ned.) op 3.02.34
HET PLOEGEN KLASSEMENT
1. Italië 317.23.03
2. Frankrijk 317.30.00
3. België 318.13.01
4. Spanje 319.32.23
5. Nederland 319.38.47
6. Z.O. Frankrijk 320.03.37
7. W.Z.W. Frankrijk 321.25.07
8. N.O.C. Frankrijk 321.44.09
9. Zwitserland 322.02.26
10. Parijs 322.17.52
11. N. Afrika 323.01.26
Z N EIGEN OOM
Al gaat de Tour over dui
zenden kilometers, de wereld
is toch maar klein. De
Luxemburger Yeng Gold
schmidt ondervond dat toen
hij in de rit van Monaco
naar Aix en Provence even
als tal van andere renners
van de fiets stapte. Daar
stond een groep toeschou
wers, met wie hij een praatje
maakte. Een van de lui, al
een oude man, bleek niet
alleen veel belang in de
Ronde te stellen, maar meer
nog in Goldschmidt zelf.
Het bleek een oom van de
renner te zijn, die al tiental
len jaren in Zuid-Frankrijk
woont.
In het Nederlandse flat in het
Olympisch dorp te Kabyla is men
thans druk bezig met de laatste
toebereidselen voor de ontvangst
van onze ploegen. Er wordt ge
werkt in koortsachtige haast, net
als overal elders in het dorp waar
enorme bulldozers van de morgen
tot de avond in actie zijn en ar
beiders met ontblote bovenlicha
men zwoegen in de overstelpende
hitte.
Het dorp is gebouwd in de
trant van een moderne tuinstad
en de huizen, omringd door tui
nen, zien er aantrekkelijk uit met
hun grote vensters en kleine, in
frisse kleuren geschilderde ve
randa's. Na afloop van de Spelen
zullen er Finse gezinnen in trek
ken, want de woningnood is in
Helsinki al even nijpend als over
al elders op de wereld.
Verschillende diensten function-
neren al, en zowel de voedsel
voorziening als de keuken zijn
voortreffelijk. Drs. W. van Zijll,
de directeur van het N.O.C.die
als assistent van de chief de mis
sion, de heer K. J. J. Lotsy, zal
optreden en zich thans beijvert
om de talrijke puzzles van de
huisvesting der deelnemers en
het onderbrengen van het mate
riaal tot oplossing te brengen,
vertrouwt dat ze oo>k de vuur
proef zullen doorstaan, die de
volgende week begint. Het Ne
derlandse flat komt natuurlijk
ook op tijd klaar, als onze athle-
ten arriveren zullen ze alles tot
in de puntjes verzorgd vinden.
In een Zusterhuis.
Wat onze dames betreft, voor
hen is een Zusterhuis in de buurt
van het Olympisch. Stadion be
schikbaar gesteld. Het is hoog en
'van de bovenste étages heeft men
een prachtig .uitzicht.
De inrichting is zodanig, dat
men zich geen betere en meer
geriefelijke zou kunnen wensen.
De heer v. Zijll is er opgetogen
over en meent dat het woord
perfect hier niet misplaatst zou
HET WORDT NU TOCH zo langzamerhand
wel een ieder duidelijk, dat het, om tot her
stel van de geknakte katholieke eenheid te
komen, allereerst nodig is, dat de verschillende
standen weer meer tot elkaar komen. En wij ge
loven, dat het goed is, dat wij niet overhaast
komen tot een brede conferentie op grote schaal,
nu het gevaar zou bestaan, dat de verschillende
leiders nog te zeer „met verhitte koppen" tegen
over elkaar zouden gaan staan. Van twee kanten
hebben wij nu pogingen, om in rustige sfeer het
probleem onder het oog te zien, pogingen, welke
te zien zijn als een eerste verkennen van het ter
rein. Op „Drakenburgh" gaan dit week-end jon
geren de kwestie van verschillende kanten bespre
ken, daarbij door bevoegde inleiders voorgelicht.
Dat is heel goed. Vooral, dat ook jongeren er zich
voor gaan interesseren, want het vraagstuk van de
houding der jongeren speelt dwars door alles heen.
De instelling van de jeugd is voor de toekomst,
ook van de katholieke eenheid, van groot
belang
Het tweede geval, waar wij op willen wijzen,
1t is de belangrijke bijeenkomst van de Neder
landse Katholieke Middenstandsbond, die
zijn driedaagse studiedagen in Apeldoorn gaat
wijden aan het standenprobleem. Vooraanstaande
leiders zullen ook hier het woord voeren. Na een
beschouwing over de in de laatste tijd veel bespro
ken kwestie van de eigenlijke taak der standsorga
nisaties, komt aan de orde de kwestie van de
eigenlijke taak der vakorganisaties, en daarna zal
een bevoegd man als dr. Olierook, vroeger geeste
lijk raadsman van de Katholieke Middenstand en
tegenwoordig directeur van het opleidingsinstituut
van de K.A.B., het punt van de samenwerking
der standen aansnijden. Tenslotte komt o.a. als een
apotheose aan de orde de noodzaak van beroeps-
en bedrijfskerstening, die het fundament kan
leggen van de samenwerking der standen en dus
van de zo nodige eenheid
Ook op andere wijze is het probleem aan de
orde gesteld op een, naar wij menen te
mogen zeggen, hoopvolle wijze. Wij wezen
reeds op de uitlatingen van de voorzitter van de
Alg. Kath. Werkgeversvereniging, die een punt
aanroert, dat wij ook al eerder onder de loupe
hebben genomen. Er bestaat sinds enige jaren een
Katholiek Bureau voor Maatschappelijk en Cultu
reel Overleg, dat niet aan zijn doel beantwoord
heeft. Het stond de laatste tijd wat men noemt,
op „sterk water". Dat is zeer te betreuren, het
maakt het heimwee naar de vroegere werking van
de Katholieke Sociale Actie wakker ennaar
de vroegere Algemene Nederlandse Katholieken
dagen. De A.K.W.V. wil dit Bureau weer tot een
levend, stuwend en tevens bemiddelend orgaan
maken en dan moet het mogelijk zijn, het, staande
op het bekende katholieke standpunt, waarbij
principiële tegenstellingen kunnen uitblijven, eens
te worden. Men moet het dan nog eens zien te
worden over de practisohe uitvoering en dan kan
op de duur ook één politiek maatschappelijk pro
gram worden opgesteld
Enkele punten verdienen hierbij de aan
dacht. Reeds eerder heeft pater dr. Beaufort
O.F.M., wij menen in de „Volkskrant", de
wenselijkheid betoogd, dat bij het te voeren over
leg ook nieuwe mensen worden betrokken, ook
bijv. degenen, die thans zo critisch tegenover het
vraagstuk van de eenheid staan. De „Maasbode",
betoogt nu, dat bij het herstel en de uitbouw van
de werking van het genoemd Bureau „ruim gebruik
gemaakt zal moeten worden van objectieve des
kundige krachten van buiten de eigen kring", een
gedachte, die stellig overweging verdient. Men zal
toch, na de bovenaangehaalde rustige voorbereiding
in eigen kring, zoals van jongeren en van mid
denstand, zo snel mógelijk, zij het dan niet
overhaast, tot de daad van het concrete overleg
moeten overgaan, omdat het wenselijk is, met de
pogingen tot herstel en versterking van de eenheid
niet te veel tijd verloren te laten gaan
In verschillende bladen is ook een begin
gemaakt met beschouwingen over het vraag
stuk van de bezitsvorming in bredere lagen
van de bevolking. Men weet, dat de K.A.B. dit
heeft gedaan en dat de werkgevers het vraagstuk
hebben aangesneden. Behalve prof. Romme in de
„Volkskrant" wijdt nu ook de „Maasbode" er een
beschouwing aan en eveneens prof. dr. Veraart
in „de Tijd". Hij vindt het terecht hoogst merk
waardig, dat blijkt, dat na de voor ons „catastro
fale stembusuitslag" van dit jaar, de sociaal-econo
mische verhoudingen tussen werkgevers en werk
nemers op het katholieke erf „nooit beter zijn ge
weest dan thans". Sommigen zullen dat misschien
te optimistisch vinden. „De Maasbode" bijv. ziet
nog een fundamentele tegenstelling tussen de
standpunten, inzake het vraagstuk van de bezits-
spreiding pas gepubliceerd van de zijde der
A.K.W.V. en de K.A.B., Prof Veraart meent, dat
er weliswaar tegenstelling is tussen individualisme
en collectivisme, maar dat „wij katholieken, moeten
pogen daartussendoor de vrijheid-in-gebondenheid,
en de gebondenheid-in-vrijheid, te redden
De professor in „de Tijd" is intussen van
mening, dat het hier gaat om voorstellen
van ingrijpende betekenis, die partijen zullen
nopen tot een zich dichter scharen om de groene
tafel van gedaohtenwisseling, die sedert de Stich
ting van de Arbeid en de Sociaal-Economische
Raad, „bij voortduring getuige is geweest van het
meest-kameraadschappelijk en vruchtdragend
overleg". „De Maasbode" pleit nu voor de mening,
dat men over onderwerpen als de bezitsspreiding,
niet te veel in het openbaar moet discussiëren. Het
is een delicate zaak, maar de standpunten zijn nu
een keer openbaar gemaakt en men kan openlijke
discussie' niet meer geheel vermijden. De mening
van dit blad, dat niet alleen werkgevers en arbei
ders, maar ook de andere groeperingen, zo spoedig
mogelijk het overleg op effectieve wijze ter hand
moeten nemen, wordt gedeeld door prof. Romme
in zijn blad,'Of we, zoals de „Msbde" meent, erin
zullen slagen, „niet anders meer in de openbaar
heid te komen dan met een eensgezind katholiek
standpunt", is weer een andere vraag. De eens
gezindheid van het katholieke standpunt behoeft
niet per s te lijden te hebben, laat staan, onmo
gelijk te worden, indien openbaar van gedachten
wordt gewisseld. Ook al, omdat de mening van
anderen, buiten de katholieke kring, niet van te
voren behoeft te worden genegeerd!
zijn. Slaapkamers, eetzaal, zitka
mers, badgelegenheden, keuken
het is alles even modern en
comfortabel. Voorts bestaat het
vrouwelijke Finse personeel uit
vakmensen, die de kunst van het
voeren van de huishouding, van
de verpleging en van het koken
tot in de puntjes verstaan. En
wat dit betreft zullen onze dames
een streepje voor hebben op de
mannen, want in het Olympische
dorp werkt men amateurs, die
ongetwijfeld hun uiterste best
zullen doen, maar het in huis
houdelijke aangelegenheden toch
niet zullen opnemen tegen gerou
tineerde professionals.
Mockridge, vorige week ver
rassend overwinnaar van de profs
Harris, van Vliet, Patterson en
Derksen, gaat toch voor Austra
lië naar de Olympische Spelen.
Eerst had het_ Australische Olym
pisch Comité geweigerd Mock-
ridge in te schrijven. Louter en
alleen omdat deze uitstekende
sprinter had geweigerd een ver
klaring te tekenen om twee jaar
na de Spelen amateur te blijven.
Wapenstilstand
Ekekheiria, zoals de Olympische
wapenstilstand in de oudheid ge
noemd weird, is negen dagen voor
de opening van de 15e Olympiade
door Finland geproclameerd. De
president van het Finse Comité,
baron von Frenckell, las in het
zonovergoten Olympische stadion
een desbetreffende proclamatie
voor, waarin o.m. verklaard wordt
„Het grootste festival van de mo
derne tijd, de Olympische spelen,
moet gehouden worden in een
atmosfeér van internationaal be
grip".
Emil Zatopeck
In Otaniemi, het kamp van de
Oost-Europese deelnemers heerst
ongerustheid en opschudding.
Emil Zatopeck, de wonder-ath-
leet, die behalve op de 5000 en
10.000 ook in de marathon zou
uitkomen, schijnt ziek te zijn. Hij
heeft ®en arnandelontstekinig en
is in vorm teruggegaan.
Het is nog warm.
De temperatuur is nog steeds
„moordend" in Helsinki. Zelfs de
arbeiders, die met bekwame spoed
bezig zijn aan de laatste loodjes,
krijgen het af en toe te kiwaad.
Maar ze weten hoe zich af te
koelende brandslang is aan
gesloten en om beurten krijgt
iedereen een fikse douche. En
dan maar weer verder.
Vrijdagmiddag om 5 uur heeft
het door de Nederlandse regering
gecharterde Panamese m.s. „Nel
ly", dat al eerder voor troepen
transport van en naar Indonesië
heeft gediend en sindsdien enige
verbeteringen heeft ondergaan,
van de Lloydkade te Rotterdam
zijn reis naar Australië aangevan
gen met 1265 Nederlandse emi
granten aan boord. Onder hen
bevinden zich 406 kinderen tot
en met 12 jaar. Het grootste ge
zin, dat van J. A. A. Vermeeren,
telt elf kinderen. Een moeder met
haar drie kinderen zal, in Austra
lië aangekomen, nog een vlieg
tocht naar Nieuw-Zeeland moeten
ondernemen, omdat haar man
zich daar bevindt.
Voor de geestelijke verzorging
zijn aan boord ds. S. Julius uit
Streefkerk en pater M. F. Hen-
ckens uit Merkelbeek.
Het schip wordt 14 Aug. in
Melbourne verwacht en 16 Aug.
te Sydney. De reisroute voert
langs Teneriffe, Santa Cruz en
Kaapstad.
DUITSLAND EN ISRAEL
WORDEN HET EENS
BONN. Naar D.P.A. ver
neemt hebben de besprekingen
in Den Haag tussen Duitsland en
Israël over de door Duitsland te
betalen schadevergoeding een
gunstig verloop, zodat reeds spoe
dig op een gunstige afloop der
conferentie kan worden gerekend.
Naar Vrijdag van betrouwbare
zijde te Bonn wordt vernomen,
zijn de onderhandelaars het in
beginsel er over eens geworden,
het Duitse aanbod voor een scha
devergoedingsbedrag van 3 mil
liard D.M. te aanvaarden.
HIJ HAD ZO'N SLECHT
RAPPORT
ROTTERDAM, 11 Juli Van
nacht trof een agent van politie
te Rotterdam een vijftienjarige
knaap aan uit Amsterdam, die er
doelloos rondliep.
De agent informeerde eens en
kreeg zo'n nerveus en van angst
getuigend onsamenhangend ver
haal te horen, dat hij de jongeman
maar meenam naar het bureau.
Daar werd hij opnieuw aan de
tand gevoeld. Toen kwam er uit,
dat de jongen met een zodanig
slecht rapport van de Mulo ia de
zak liep, dat hjj niet naar huis
was durven gaan en over 's He
ren wegen aan het dwalen was
geslagen.
Hij is inmiddels naar de hoofd
stad teruggezonden en hoopt nu
maar, dat de vreugde van zijn
ouders over de behouden terug
keer groter zal zijn dan de boos
heid over het slechte rapport.
VOORZITTER PERSCOMMISSIE
DJAKARTA De voorzitter
van de Indonesische Perscommis
sie, tevens voorzitter van de
commissie voor het ontwerpen
van een perswet Sjamsuddin
Sutan Makmur, heeft in een on
derhoud met de „Keng Po" (een
Chinese krant) gezegd, zich te
kunnen verenigen met het stand
punt, dat aan de „vreemde" pers
in Indonesië een verschijnings
verbod dient te worden opgelegd.
„Zoals zulks geschiedt in an
dere landen, en wel, omdat de
vreemde pers zich bemoeit met
onze binnenlandse aangelegen
heden. Bovendien betekent een
dergelijk verbod tevens bescher
ming van de nationale pers, in
het bijzonder voor wat betreft de
kapitaals-concurrentie."
De uitvoer van tomaten is,
voorshands voor de komende 14
dagen, gestremd. Gisternacht
heeft de Britse regering de ha
vens voor dit product gesloten,
omdat de aanvoer van Engelse
natuurtomaten op de Britse markt
op het ogenblik zo overstelpend
is, dat aanvoer van buiten af
de reeds slechte markt nog ern
stiger zou verstoren.
De gestremde uitvoer naar
Engeland zal, naar verwacht
wordt, geen ernstige terugslag
op de Nederlandse markt behoe
ven te hebben, omdat de uitvoer
naar andere landen, speciaal naar
Duitsland, bevredigend is.
(Advertentie)
De twee piloten van dé verongelukte straaljagers, de sergeant-
vliegers C. Groenendijk uit Den Haag (23 Jaar) en J. de Nijs
uit Vlissingen (22 jaar), die rich, toen hun toestellen met
elkaar in botsing waren gekomen, door middel van hun
parachute hebben gered nadat zij zich met stuurstoel en al uit
hun toestellen hadden geschoten, hebben gisteren verteld wat
er nu eigenlijk boven Baarn is gebeurd.
Men was met negen toestellen
uit Leeuwarden vertrokken voor
een oefenvlucht en het was de
bedoeling in Soesterberg te lan
den. Toen een formatie van drie,
waartoe de toestellen der beide
piloten behoorden achter elkaar
moest gaan vliegen, is de staart
van Groenendijk's toestel tegen
de vleugel van het vliegtuig van
de Nijs getipt. De staart van het
eerste toestel brak toen af.
Staartloos schoot de straaljager
naar boven; daarna daalde het
warrelend. Piloot Groenendijk
raakte even buiten bewustzijn.
Toen hij bijkwam heeft hij, zo
als hij zelf zei, „automatisch" de
handgreep verricht om de stoel los
te maken. Dat was juist genoeg
om zijn leven te redden.
Hij wierp zijn vliegkap af, trok
aan een gordijn waardoor het
mechanisme van de schietstoel in
werking trad. Het onder de stoel
zittende projectiel ontplofte en
de stoel vloog naar buiten. Toen
het zover was ontdeed Groenen
dijk zich van zijn stoel en redde
zich met zijn eigen parachute.
De Nijs, die nog enkele secon
den na de botsing normaal verder
vloog en toen een siddering be
merkte en steeds meer roer moest
geven, verrichtte eveneens vrijwel
„automatisch" de manipulaties
die nodig waren om de schiet
stoel de lucht in te sturen. Na 5
seconden verliet hij de stoel en
daalde met zijn parachute op een
kilometer afstand van het geval
len toestel. Hij bleek door het
voorval geenszins geschokt.
Gistermorgen zijn de beide
sergeants alweer de lncht In
gegaan, om psychisch de gevol
gen van het avontuur te boven
te komen.
Jasje verloren
Een van de beide sergeant
vliegers, die bij de botsing tussen
twee straaljagers waren betrok
ken, C. Groenendijk, is daarbij
zijn uniformjasje met geld en pa
pieren kwijtgeraakt. Het jasje is
uit het toestel geslingerd en is
dus wellicht ver van de wrak
stukken terechtgekomen. Sergeant
Groenendijk hoopt nu dat een
eventuele eerlijke vinder hem
tegen beloning het jasje zal te
rugbezorgen.
