Het ZWERVERSBLOED kruipt waar het niet gaan kan Ruim anderhalf millioen paar schoenen per maand EEN WEEK MISSIESTAD ^|ET WOON/IA/4gewkamp// OP zekere keer kon Bessie haast niet meer ■boven Dorus' stem uitko men. „Mooie waar, fijne waar" schreeuwde ze, maar steeds hoorde ze vlak naast zich: „De mooiste komme tjes. de beste drinkkom metjes, mensen koopt dan toch bij Dorus!" YMPISCH Uitgestotenen gaon als paria's door het leven Zesentwintig- honderd woonwagengezinnen •SC/ oeR. riUWEN Van het Bessenvrouwtje en de Pottebakker VZV speelde gelijk met bezoekend DTS SCHOENENINDUSTRIE IN OPGANG Als de leren zolen eens even dik waren als de speklaagwaarop velen nu voortdeinen Lederbeurs Utrecht een manifestatie Bezoek van SABU Minanki Panki Poe Concerten Minanki - Dans Vele verrassingen Minanki Panki Poe R.K.A.F.C. Vitesse >isch dorp ;toelte, terwijl alle chefs an zich ,om hem schaar- mens allen hield Lord een korte toespraak, ij Finland en het organi- té in het bijzonder dank oor de hartelijke ont- in de deelnemers bereid, ■ak de hoop uit, dat de he Spelen een stap zul- ;enen in de richting van waar de mensheid naar de algehele wereldvrede e Olympische fakkel het zal zijn van vrede, geluk art. teste Öeel van de jeugd 11e delen van de wereld ki vertegenwoordigd zijn, ird Burghley, als goede sen zullen zij trachten te bereiken in ridder- jd. 'ordt nu gezellig druk in De eerste koninklijke jn ook gearriveerd. T.w. Jargarethe van Denemar- s Johan van Luxemburg, el van Monaco en Prinses n Egypte. bekend zal de openings- ieid van de Olympische Saterdag a.s. geschieden. :e groep zal een vlagge jpen. Ons rood-wit-blauw stadion worden binnen door de Zaandammer ie Wit, de chef d'equipe zeilteam. illen in totaal 1850 pers- ioverslaggevers bij de :he spelen aanwezig zijn. ird ervan komen uit het ld. Duitse athleten en offi- i gisteren in Helsinki aan- Ze wachten daar de g van het Int. Olymp. if, of ze mee mogen doen 'inse premier Urhe Kek- neeft voorspeld, dat de men Bob Mathias en Mal d, alsmede de Tsjech Emil c de grote mannen zullen van deze Olympiade, nen is in zijn jonge jaren bekend athleet geweest, ld hij het Finse record ngen geruime tijd met p zijn naam. irwachtte voorts, dat alle che records op vier na 'orden verbeterd, jn gisteren weer diverse ïdse deelnemers gearri- o kwamen met het stoom- othnia de gymnastiekof- an. De dames waren op- over de inrichting van es. voetbalploeg In Helsinki. voetballers zijn op Finse Met de Convair Pieter de cwamen onze jongens na orspoedige reis op het vliegveld te Helsinki aan. ster, A. W. Verlegh en d. Leek vergezelden de venals onze internationale echter Karei van der iet een bus ging de tocht :ns naar het Olympische ipyla, waar alles voor de ers in gereedheid was ge- De stemming was prachtig had goede moed voor de d tegen Brazilië. Juist de leid omtrent de kracht tegenpartij is een stimu- ir ons elftal. e week inmiddels poesen was het >ond hij. ntwoordde dan ook open de dames naar het Tehuis geweest. Je moest eens jn, die geen ouders meer i onttrokken. Waar komen 'ehuis kunnen blijven?" enige belangstelling voor de schouders op en ver- :ice Kenyon met een kind md enkele seconden later, imerdeur. „Heus, vent, dat c heb me nergens op vast- af. Halverwege bleef hij astberadenheid. Wat Anna niets, maar ook niets zou welke vorm ook over het i de hall te ontfermen. een aarzelende houding t kind. aest echter even langs u kwalijk dat ik zo vroeg reng." Ze knikte naar het Anna ineens vol belang- (Wordt vervolgd) DINSDAG 15 JULI 1 PAGINA 5 „Uitgestotenen zijn we, paria's om wie men zich niet bekom mert. Dat we omkomen in drek en smeer en we deze week tijdens de warme dagen het middageten konden weggooien, omdat we door de ondragelijke stank geen hap eten door onze kelen konden krijgen, is geen verzinsel. Wij, onze zonen en dochters willen werken, maar de deuren blijven hermetisch gesloten zodra men het woord „woonwagen" hoort." Met deze cri de coeur van een bejaarde vrouw, met deze scherpe aan klacht tegen onze huidige maatschappij, werden we op onze tocht langs enkele woonwagenkampen ontvangen. We wilden geconfronteerd worden met het schrijnende leed en de geeste lijke nood van dit zwerversvolk, dat geestelijk en moreel met ondergang wordt bedreigd. Het platteland klaagt over een woonwagenplaag. Tot voor en kele jaren werden in vele ge meenten de woonwagenbewoners als ongewenste vreemdelingen over de gemeentegrenzen gezet. Door dit meedogenloos afschuif systeem werd dit volk opgejaagd. Want onder dit volkje zijn vele armlastigen, die de inwoners tot overlast zijn, en bij ziekte en so ciale nood zijn aangewezen op de hulp van de gemeente waar zij verblijven. De menselijke, nog meer de christenplicht gebood de inrichting van bewoonbare en menswaardige woonwagenkam pen. Maar de consequenties daar van was, dat een goed ingericht kamp kon, rekenen op een grote toeloop van woonwagens, met alle gevolgen van dien. Er ont stonden er er bestaan thans nog schrijnende misstanden en weerzinwekkende toestanden, die de regering deden besluiten een staatscommissie in, te stellen, die dit vraagstuk bezag vanuit de handhaving van de openbare orde, gezondheid en zedelijkheid en vanuit een oogpunt van maat schappelijke zorg. Zij kwam be gin 1952 met haar rapport gereed en voegde daaraan toe een ont werp van wet inzake regeling woonwagens. Kort samengevat houdt dit ontwerp in een trek- verbod, concentratie van woon wagens in per provincie aan te wijzen kampen, behoorlijke ma teriële voorzieningen en vol doende toezicht, goede gelegen heid scheppen voor het onder wijs van jeugdige woonwagen bewoners en heel dit vraagstuk te maken tot rijkszorg. Aleer dit ontwerp kracht van wet zal hebben gekregen, zal het woonwagenvraagstuk als een on geneeslijke kwaal, welke het volksleven aantast, blijven door woekeren. Want er zijn naast modelkampen, goede kampen ook verblijfplaatsen zo onvol doende en slecht, dat mensont. erende toestanden onvermijdelijk zijn. Raalte, wiens burgemeester deel uitmaakte van de staats commissie, was aan zijn eer ver plicht een modelkamp te stich ten. Voortreffelijk gelegen nabij een grote verkeersweg, een doel matige watervoorziening met een gelegenheid voor het doen van de was, grote lampen verlichten ook des nachts het terrein, het sanitair kan bogen op een doel matige inrichting, een weide voor de paarden en wat als het be langrijkste wordt gezien, dage lijks toezicht op orde en netheid en tegen vernielingen. Toch was het ook hier typerend voor het karakter van deze zwervers, dat 25 van de 40 woonwagens, welke daags voor de opening van het kamp verspreid waren over heel de gemeente, zich haastten om over de gemeentegrenzen te ko men, wijl zij de verplichte op name in een geordend kamp wei nig kunnen waarderen en er veel eer een beperking van de per soonlijke vrijheid in zien. Goede woonwagenkampen zijn ook in Groningen, Leeuwarden, Amersfoort en zelfs in Kolhorn. Daar wordt aandacht geschonken aan de geestelijke verzorging, aan het onderwijs voor kinderen. In Groningen bijv. worden van ge- Zie een zuster te krijgen, was het magere advies. Maar ook geen kruiszuster was beschikbaar." „Moet ik en mijn gezin dan ver rekken?" was de bittere vraag van een jonge woonwagenbe woner. Een weduwe vertelde van haar zeven kinderen. Twee doch ters, die lezen noch schrijven konden, waren inmiddels ge trouwd. Mijn andere dochters en zoons, die tenminste enig onder wijs hebben gehad, kloppen over al tevergeefs aan om werk. Wij worden gedwongen in dit kamp te staan, maar de kermislui wor den buiten het kamp toegelaten. Zijn wij minder dan deze? Waar om niet evenals in verschillende andere plaatsen toezicht van ge meentewege? Waarom geen ge legenheid geschapen dat het twin tigtal leerplichtige kinderen on derwijs ontvangt? Waarom niet een deel van de paardenstal, die stige woningnood. We zullen er rekening mee te houden hebben, dat het aantal woonwagens eer der toe- dan afneemt. Dit zwer ven heeft ontegenzeggelijk een nadelige invloed gehad op vele dezer mensen, die b.v. regel matige arbeid in een fabriek schuwen. Maar er zijn er ook, die wanneer zij een huisje kunnen krijgen en geregeld werk, zonder aarzeling het zwerversbestaan de rug toekeren. Het zwerversbloed kruipt waar het niet gaan kan. Alleen vergaande doeltreffende maatregelen kunnen voorkomen, dat een deel van het Ned. volk terug valt tot een nomaden bestaan. In de hopelijk nabije toekomst gaan we naar goed ingerichte woonwagenkampen, naar geregeld onderwijs voor de kinderen der woonwagenbewoners, naar betere sociale verzorging. Doch zolang deze plannen niet gerealiseerd zijn, is het dringende noodzaak, dat er in de slecht geoutilleerde kampen althans iets gebeurt, al was het alleen op het gebied van hygiëne en onderwijs. meentewege de kinderen van het kamp naar de school gebracht Daarnaast zijn er ook inrichtin gen, die alles, maar dan ook alles te wensen overlaten en waaraan men liefst zo weinig mo gelijk kosten wil besteden, omdat het vraagstuk der woonwagen kampen op korte termijn een rijkszaak gaat worden. De be woners van deze kampen zijn er het slechtst aan toe. Toch staan daar altijd wagens omdat in die streken met de handel nog iets te verdienen valt. Zulk een kamp is bijv. in Zwolle, waar de woordvoerder van de Kath. raads fractie, de heer G. Vocks, bij herhaling aandrong op verbete ring in de daar heersende on menselijke toestanden. We zijn er geweest. In de cri- tiek school geen overdrijving. De toestand is er erbarmelijk, ja weerzinwekkend. In dit milieu, waar alle voorwaarden aanwezig zijn voor zedelijk verval en het verlies van het laatste restje menselijke waardigheid, past geen menselijk wezen. We werden vriendelijk ontvan gen en we aanhoorden het schrij nend verhaal van uitzichtsloze jonge levens. De wagens, w.o. wrakken, stonden in groepen dicht opeengepakt, ondanks de ondragelijke hitte. Dat moest wel, want wanneer deze voertuigen el kaar geen bescherming bieden tegen stormen en rukwinden, dan rolt de wagen naar het aangrem zende lagere land en slaat over de kop. Vorige week nog werden twee wagens door de storm ern stig beschadigd. De deurloze w.c.'s zijn niet meer dan lege betonnen ruimten zonder enige afvoer. De reiniging komt hier af en toe en deponeert het vuil op het aan grenzende weiland voor de vlie gen, die er zich bij millioenen opwerpen. Water moet honderden meters verweg worden gehaald ook als het vriest dat het kraakt. Vroeger kwam kapelaan v. d. Meer hier regelmatig, maar sedert jaren is dat anders. Er wordt niets gedaan om het kamp schoon te houden en de kleuters spelen er tussen het vuil en de hopen oude metalen. „M'n vrouw was ziek en ik heb twee peuters onder de drie jaar. Ik kon niet bij de wagen weg om handel te drijven. Sociale zaken wenste geen steun te geven. practisch toch niet gebruikt wordt, ingericht voor waslokaal en schoollokaal? De kwade elementen onder het trekkersvolk, die veelal de ver nielingen veroorzaken en de ver vuiling van het kamp bevorderen, krijgen geen kans als er toezicht is. Toen we zo in het kamp rond doolden en onze tekenaar zijn stift over het tekenpapier liet glijden, haastten verschillende moeders zich om de half-naakte lijven van de kleuters te omhan gen met een schoon bloesje en zelfs moest de kam eraan te pas komen, want hun kroost moest er netjes uitzien op de tekening. Ze weten mgar al te goed deze mannen en vrouwen, dat zij niet allen toonbeelden van orde en netheid zijn, maar de omstandig heden waaronder zij moeten le ven en werken, zijn er dan ook naar. En het vraagstuk gaat zeer in het bijzonder ons katholieken woonwagenbewoners behoort tot de katholieke godsdienst. Ongerekend de 400 wagens van zigeuners, die in 1918 in ons land verbleven, waren er toen niet meer dan 300 woonwagens. Thans zijn er meer dan 2600. Vooral na de tweede wereldoorlog nam het aantal woonwagens sterk toe. In de eerste jaren was in de losse handel nog wel een boter ham te verdienen en. velen gaven gehoor aan hun zwerflust, zij het ook in afgedankte, gammele wa gens. Deze gang van zaken werd in de hand gewerkt door de ern- MINSTEN/ Geslaagd WAARLAND Bij het gehou den eind-examen, dat van 9 Juni t.e.m. 11 Juli 1952 aan de RKMTS „St. Virgilius" te Breda plaats vond, slaagde onze plaatsgenoot de heer A-C .van Ophem Cz. met lof in de afdeling werktuigbouw kunde. Na afloop van het schriftelijk examen, hetgeen plaats had van 9 Juni26 Juni bleek reeds dat bovengenoemde zich niet onge rust behoefde te maken, voor het behalen van de eindstreep, met nog 4 andere candidaten behaalde hij 9 van de 10 te behalen vrij stellingen voor het mondeling ge- deel/te. Zaterdag 12 Juli j.l. had de of ficiële diploma-uitreiking plaats en werd aan 47 candidaten het einddiploma uitgereikt, waarbij aan vier, waaronder onze plaats genoot, het praedicaat „met lof" werd toegekend. KAPELAAN OPGELICHT VOOR TIEN GULDEN HEILOO. Zo nu en dan schijnt eer» oplichter, wiens woonplaats niet bekend is, naar onze contreien te komen om te proberen mensen op te lichten natuurlijk, maar het merkwaar dige is, dat hii zi.in slachtoffers slechts zoekt onder de R.K. Geestelijkheid. Zo ook in Heiloo. Hij kwam bij een van de Kape laans op het spreekuur, hing een geloofwaardig verhaal op, o.m. dat 'hij een reis naar Heer len moest ondernemen en of de Kapelaan hem dan een tientje zou willen lenen. De handige knappert kreeg zijn tientje, maar de goede kapelaan was het voor altijd kwijt. Opdezelfde wijze heeft de man, de Pater Overste van de H. Landstichting in Nijmegen pro beren op te lichten, voorts licht te hij geestelijken op in Haarlem, (voor f 15) in Bloemendaal, Am sterdam, Utrecht Den Haag en Roermond. Hij was al tien keer wegens oplichting of poging daartoe veroordeeld. Voor de Alkmaarse politierechter werd de elfde veroordeling over hem uitgesproken: 6 maanden onvoor waardelijke gevangenisstraf. Geslaagd HEILOO. Aan het psycholo gisch paedagogisch instituut der R.K. Leergangen te Tilburg slaagde voor de akte Paedagogiek M.O. a: de heer J. Winnips te Heiloo. V.Z.V.-NIEUWS 'T VELD Zaterdag en Zon dag j.l. hebben de VZIV-adspiran- ten deelgenomen aan het VTOS- jubileum-to urnooi te Warmen- huizen, en daar ook weer bewe zen, dat de toekomst van VZV er niet zo slecht uit ziet. De adspi- ranten b wisten de eerste prijs (een medaille) in de wacht te sle pen. Adsp. A wisten de 2e prijs te winnen.. Zaterdagavond a.s. speelt VZV 1 ■haar laatste nederlaag-wedstrijd tegen Schagen 1. Aanvang 7 uur. Voor deze wedstrijd bestaat even- Wel veel belangstelling. Op het moment heeft „Grasshoppers" 'n pracht kans de mooie prijs te winnen, daar het de enige club is, die VZV wist te verslaan. IN de meeste plaatsen ls het eens in de week marktdag en zo was het ook in Pompelmonde, een klein stadje aan de rivier de Pompei, heel ver hier vandaan. Elke Woensdag in de week stond het marktpleintje daar vol met tenten en kraampjes ën die tenten en kraampjes zaten weer vol met allerlei koopwaar. Op de markt van Pompelmonde kon je van alles krijgen, zeep dropjes, sigaren, gebakjes, jurken, mantels, ballonnen, ja ik weet al niet wat. Meestal kon je er ook fruit kopen. Het heerlijkste sap pigste fruit, dat je je maar denken kon. In het voor jaar waren er al gauw si naasappels en citroenen en in de zomer kocht je er aardbeien, kersen, frambo zen en bessen. Weet je, bij wie je mooie bessen kopen kon? Bij het bessenvrouw- tje. Het besserivrouwtje was bij iedereen bekend. Ze heette Bessie en ze kwam nooit op de markt zonder haar rode pantoffeltjes aan. „Fijne waar, goeie waar, de beste bessen bij Bes sie!" rjep ze dan, zodra ze in haar tentje stond. Ze schreeuwde zo hard, omdat ze bang was, dat de men sen ander fruit gingen ko pen. Kersen en frambo zen zijn ook lekker, zie je. Bessie moest helemaal al leen voor zich zelf zorgen en daarom deed ze haar uiterste best zoveel moge lijk fruit kwijt te raken. Dikwijls was ze kwaad op Dorus de pottebakker, die naast haar stond. Want Dorus schreeuwde al even hard als Bessie, moet je weten. Ook Dorus was er op uit veel te verkopen. Hij had mooie borden en heel leuke drinkkommetjes, maar ja, die hebben de mensen niet altijd nodig. Dorus was wel eens bang, dat hij het niet vol zou kunnen houden. Soms kochten de mensen zo weinigAls hij maar geld genoeg verdiende om elke dag brood, melk en wat aardappels te kopen. Als dat elke keer nog maar lukte! Zo piekerde Dorus af en toe en nu begrijp je zeker wel, dat ook hij zo hard over de markt riep om klanten te lokken. Niemand vond dat erg, behalve Bes sie dan. „En nou is het uit" zei ze plotseling kordaat. Ze liep kwader te maken. „En toch zul je niet meer zo 'hard roepen" zei ze nog, terwijl ze met opgeheven vinger langzaam achteruit liep. „Bessie kijk uit, kijk uit!" hoorde je opeens van alle kanten roepen, maar het was al te laat. Het vrouw tje had in haar boze bui zo slecht opgelet, dat ze te gen haar kist met bessen was gelopen en er achter over was ingeduikeld! „Oei," riep ze, „oei oei, help help!" Een politie-agent was de eerste, die te hulp schoot. Hij greep het bes- senvrouwtje bij haar ar men en trok haar uit de f—- zo maor van haar bessen wegen stapte Dorus' kraampje binnen. „Zeg eens" ibegon ze, „wat is dat voor geschreeuw? Ik kan me zelf gewoon niet ver staan. Doe jij 'het maar wat minder, vrind pottebak ker." De pottebakker keek het kleine vrouwtje met 'haar rode mutsje en haar rode pantoffeltjes verbaasd aan. „Dag buurvrouw" groette hij toen, „schreeuw ik te hard? Tja, dat is misschien wel waar, maar als ik het zachter doe, hoor ik de 'hele dag: „mooie waar, fijne waar, de beste bessen bij Bessie". Een paar omstanders, die ge luisterd hadden, begonnen vrolijk te lachen, maar Bes sie zelf werd er niets vro lijker van. Ze werd er juis' bozer om! „Akelige nare pottebakker" riep ze „moei je mij het leven zuur ma- kon en nog uitlachen op de koop toe?" „Ik lach 'hele maal niet" antwoordde dr pottebakker „en bovendien wil i'k ook graag verdie nen." Hij bleef er heel kalmpjes ibij, hoewel Bessie hem zo maar een akelig nare pottebakker had ge noemd. Maar juist dat ge duld van die goeie potte bakker scheen Bessie steeds rode bessenmassa. „Oei" klaagde Bessie, „wat moet er nu met mijn mooie rok? Vanmorgen schoon aange trokken. En wat moet ik met mijn lekkere verse bessen? Kapot, allemaal kapot". „Maak er .bessensap van" riepen de mensen en. dat was niet eens zo'n gek idee. „Dat zou kunnen" zei Bessie, maar waar moest ze stevige 'kannen vandaan halen om het vocht in op te vangen? „Je buurman de pottebakker leent er wel een paar" werd er geroepen en werkelijk, Dorus kwam met drie 'koele kannen aan gelopen! BINNEN een half uur had Bessie heerlijke bessensap gemaakt. De buurman aan de andere kant, die kruidenier was, ïad suiker geleverd, zodat er niets op Bessies bessen sap viel aan te merken. Ze was net zoet genoeg, net rood genoeg, net pittig ge noegAls ik nu alleen nog maar een andere rok aan had" zuchtte Bessie, „zou ikzou ik het vra gen?" Ze trok de stoute schoenen aan en vroeg Do rus, of hij even op haar tentje wilde passen. „Dat is best!" lachtte die goedmoe dig, en bij zich zelf dacht hij: „Dat is eigenlijk net wat ik hebben moet." Wat deed die goeie Do rus, toen Bessie weg was voor een schone rok? Hij begon weer te roepen, maar het ging nu niet speciaal over leuke drinkkommetjes of over fonkelende bessen sap, maar.... over allebei tezamen. „Komt het zien, komt het zien!" riep Dorus „en.komt het proeven". De fijnste bessensap van Bessie uit Dorus drinkkom metjes. Vijf cent per kom, een verrukkelijke verfris sende drank op zo'n warme dag als vandaag. Ja, diièr hadden de mensen wel oren naar. Lekkere bessensap uit een koel kommetje! „Geef mij maar een kommetje sap, en mij een" hoorde je al spoedig overal en Dorus glunderde. Toen Bessie terugkwam, wiet ze werkelijk niet, wat ze zag. „Ben je bessensap aan' het verkopen?" vroeg ze verrast. „Jawel" zei Do rus, „uit mijn kommetjes en de zaken gaan goed, hoor." Er werd die dag behoorlijk verdiend en je begrijpt ze ker wel, dat Bessie en Do7 rus 's avonds een plannetje maakten. „We doen het voortaan elke week op die manier" zeiden ze „met zijn tweeën gaat het veel beter." Zo 'gebeurde het en heus, Dorus en Bessie kregen beiden een goed bestaan. Toen de zomer om was en de eerste frisse herfstdagen kwamen verkochten ze warme chocolademelk. In de winter maakte Bessie lekkere gloeiende anijsmelk en in het voorjaar deed ze ■gezond citroensap en si naasappelsap in Dorus' kommetjes. Altijd hadden ze iets lekkers te drinken en altijd werd er goed ver kocht. „Gelukkig maar, dat jij op dat prachtige idee bent gekomen" zei Bessie wel eens tegen Dorus, maar dan antwoordde de pottebakker steevast: „Gelukkig maar dat jij die keer in de kist met 'bessen bent gevallen, anders had ik dat mooie plannetje nooit 'kunnen ver zinnen!" GOEDE WEDSTRIJD 'T VELD. VZV vervolgde Zondag zijn serie nederiaagwed- strijden met een ontmdeting te gen DTS uit Oudkarspel. Ook deze withemden konden de thuis club geen nederlaag toebrengen. Het werd een 44 gelijk spel, na een uitstekende wedstrijd van beide zijden. VZV had doelman Smit ver vangen door Veldman, terwijl bij DTS de ex-Plevoman De Jager opgesteld stond als middenvoor. Al direct werd van beide zij den de zaak flink aangepakt en het was VZV, dat het eerste mochit doelpunten. W. Groen was de maker ervan. Doch DTS dien de van repliek. De rechtsbuiten scoorde nog voor rust de gelijk maker. In de tweede helft brak de doelpuntenlawine los. VZV, dat met de wind in de rug speel de, nam wederom de leiding, toen Bakker een pass van Groen uitstekend benutte. En juist als voor de rust kwam DTS spoedig met die revanche aandragen. Weer was het de rechtsbuiten, die gelijk maakte en even later slaagde De Jager erin zijn nieu we club de leiding .te geven. Andermaal werd het echter ge lijk; de VZV rechtsbuiten kreeg van Groen zo'n mooie kans, dat hij niet missen kon. (33). Een lichte overtreding van Leegh- water juist buiten het strafschop gebied gaf DTS gelegenheid via een goed genomen vrije schop de stand op 4—3 te brengen. Met nog een kwartier te spelen leek een Oudkarsoelse zege aan staande. Doch VZV zette de tan den op elkaar en doelman v. d Hov-e moest tweemaal achtereen redding brengen. De derde maal, na een combinatie tussen Bak ker en Wijnker, kon hij het harde schot van Groen, die de bal fraai aangegeven kreeg, niet meer keren (44). Zo werd het gelijk na een spannende strijd. DOOR HET VENSTER Dezer dagen was ik op een vergadering, waarin plannen werden gemaakt voor de vie ring van de driehonderdste sterfdag van Leonardus Ma- rius, de energieke pastoor van het Bagijnhof, die Amsterdam in de tijd van de vervolging geleid heeft naar haar gouden eeuw van katholiek leven.. Naar aanleiding van deze herdenking merkte een van de leken op, dat het volk over het algemeen weinig diepe dankbaarheid voor het werk van de priesters toonde. Men had, zoals ook voor Marius, veel kritiek en men vergat te overdenken, wat door hem tot stand werd gebracht. Deze man had gelijk: ook nu staan we dikwijls zo tegenover onze geestelijke leiders. Is deze korte herinnering aan een man van formaat niet vol doende om onze kritiek te matigen en onze waardering te versterken? SACERDOS. (Van onze speciale verslaggever) De penetrante geur van duizenden huiden, opgeslagen in enorme loodsen van leerlooierijen, dreigde ons onpasselijk te maken. Een goli frisse lucht, die door een openzwaaiende deur ons toestroomde, ondergingen we telkens weer als een welis waar korte, maar daarom niet minder opmonterend stortbad. Huiden roken we, droog en nat, in kalkputten of traag rond wentelende enorme trommels, gelooid en geschaafd, geverfd en gedroogd, opgespannen op schotten en gekneld in zware hydraulische persen, die eigenaardige, weeë lucht bleef ons Vervolgen. En toen opeens, temidden van kolossale stapels huiden in mindere of meerdere mate op weg om leer genoemd te worden, dachten we aan de Eskimovrouwen, wier taak het is net zo lang op zeehondenvellen te kauwen, totdat ook deze leer genoemd kunnen worden Als men nu bedenkt, dat in 1950 alleen in ons land ongeveer 40.000 ton huiden zijn ver werkt, om aan de vraag naar leer te kunnen voldoen, dan kunnen zeker de vrouwen in ons land niet dankbaar genoeg zijn voor de opgang der techniek, welke ook het leerlooiersvak eigen geworden is. was precies het omgekeerde het geval. En uit gesprekken, welke wij met vooraanstaande indus triëlen hadden, bleek ons zonne klaar, dat men met dit resultaat nog allerminst tevreden is. De Nederlandse schoenindustrie heeft een goede naam in het buiten land. En daar zal men met voort varendheid gebruik van weten te maken. Enorme kapitalen Een der grootste risico's, waar mede de leerlooierij te kampen heeft, is de onzekerheid ten aan zien van het prjjsverloop. De grondstoffenvoorziening maakt het noodzakelijk enorme bedra gen te investeren. Immers: de huiden worden voor een groot deel in Zuid-Amerika aangekocht, zodat met de aanvoer geruime tijd is gemoeid. Daarenboven vergt de bereidingsduur van huid tot leder ongeveer drie maanden. Als men hierbij bedenkt, dat in de zgn. Korea-periode de prijs der huiden opliep tot f 100.-, ter wijl hij nu weer tot f35.- is ge daald, dan is het duidelijk, welke enorme risico's ook door deze tak van industrie gedragen moeten worden. Meer en beter leer Het ligt voor de hand, dat iemand, die, om het nu eens po pulair uit te drukken, „met leer is groot gebracht", bepaald ge kant is tegen „spekzolen". Als hij iemand op zo'n bijkans cen- timetersdikke weke laag ziet voortdeinen, heeft hij maar één Als op 21 Juli a.s. te Utrecht de Beurs voor leder, schoenen en lederwaren geopend wordt, dan vindt men daar in 465 stands de fraaiste en smaakvolstte exem plaren tentoongessteld van vak manschap uit binnen- en buiten land. Het zijn alle producten van jarenlang experimenteren, zowel practisch als wetenschappelijk. Aan dit laatste heeft vooral het stituut van de Nijverheidsorga- te Waalwijk gevestigde Lederin- nisatie voor Toegepast Natuurwe tenschappelijk Onderzoek waar devolle bijdragen geleverd. Van oudsher is de Langstraat het gebied, waar in ons land het looiers- en schoenmakersvak is gevestigd. Het schoenbedrijf wordt dan ook in hoofdzaak in kleine fabrieken uitgeoefend. Er zijn enkele fabrieken met meer dan 100 arbeiders. In 1951 bedroeg de productiecapaciteit 1.750.000 paren per maand. Weliswaar is sindsdien de pro ductie iets teruggelopen, maar al- emeen neemt men aan, dat deze laling haar dieptepunt heeft be reik en dat een nieuwe pariode van opleving zal worden ingeluid. Hierbij wordt in het bijzonder aan een vergroting van de moge lijkheden op exportgebied ge dacht. Overtrof in de jaren voor de oorlog de invoer de uitvoer met ruim 1.000.000 paren, in 1951 verlangen: dat alle schoenen cen timeters dikke leren zolen had den! De heer L. Uytendaal uit Rijen is zo iemand. Als voorzit ter van de Stichting „Meer en beter leer" doet hij al het moge lijke oph et oeroude product te propageren tegen de nieuwighe den van de laatste tijd. In deze actie zullen ook binnenkort de schoenmakers betrokken wordne. Enerzijds zal gepoogd worden de prijs van de reparaties omlaag te brengen hoewel handenarbeid betaald dient te worden ander zijds wordt overwogen de kern- zool dat is het puikje van het puikje van een speciaal stem pel te voorzien, zodat het publiek weet, dat het inderdaad waar voor zijn geld krijgt. Wij, die voor enkele dagen alle leer leer noemden, weten nu uit eigen aanschouwing, dat er leer èn leer bestaat. En ieder, die deze „we tenschap" ook tot de zijne wil maken, bezoeke de komende le derbeurs te Utrecht. (Advertentie) H Jl Hedenmiddag 4 uur; (Elefantboy) aan Entrée 25 cent; ook aan de Cort v. d. Lindenkade. Hedenavond; van Sursum Corda, Oudorp en Eensge zindheid, Egmond. De 6000ste en 7000ste bezoe ker wacht 'n VERRASSING op Muziek-podium op het weergaloze Donderdag 17 Juli a.s. 7.15 uur Terrein Westerweg 50 ct.: tribune 90 et.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1952 | | pagina 5