Kapitein VISSER vergeet de .WILLEM BARENDSZ" niet OE KRONIEK VAN ZATERDAG Nederlandse militairen beste ambassadeurs Communisme in Frankrijk thans op zijn retour? GESLAAGD. In ruste op Schiermonnikoog Roden vrezen de invloed der priester-arbeiders Anno Santozender spoedig te bouwen HILVERSUM EMIGRANTEN! Nationale bedevaart onderweg Actief gedierte De politieke toestand in Suriname (Van een onzer verslaggevers SCHfERMONN'IKOOC. Men had ons reeds gewaarschuwd: bij Klaas Visser heb je weinig kans op een praatje. En zo was het. Met viel om de drommel niet mee toegang te krijgen tot het prttoresque woninkje van de oud-kapitein van de „Willem Barendsz". Een „Willem Barendsz", die straks in October weer naar de Zuidpool zal trekken cm voor onze deviezenpot de zo ontonbeerlij'ke walvistraan te winnen. Kapitein Visser is een uitgesproken Schiermonnikoger, die, nu hij niet meer vaart, het liefst wat gaat vissen of langs het strand loopt met zijn honden. Hij heeft een markante kop, een paar vriendelijke ogen en een vastberaden trek om zijn mond. Een man, die in zijn leven heel wat gevaren getrotseerd heeft en terug kan zien op een bewogen, doch niet minder rijk zeemansleven. Kapitein Visser geniet thans op „zijn" eiland Schiermonnikoog een welverdiende rust. Zijn naam zal onafscheidelijk verbon den blijven aan de Nederlandse Walvisvaart. uitgooien. Ook het materiaal is in de loop der jaren aanmerke lijk verbeterd. De jagers werden vervangen door de corvetten van de Marine, die uitstekend ge schikt zijn voor dit werk. Op het eiland zelf heb ik ver schillende mensen er toe gekre gen om mee te gaan op de „Wil lem Barendsz" en het tweede jaar behoefde ik niet eens meer te vragen. Er kwamen er meer dan ik lief had en we moesten een strenge selectie toepassen". Kapitein Visser is nu met pen sioen en geniet van het harde werken dat hij in zijn leven ge daan heeft. „Nederland", zo zegt kapitein Visser met trots, „neemt nu een zeer belangrijke plaats in de in ternationale walvisvaart in. En voor onze industrie betekent die walvistraan heel wat. Onze mar- garinefabrieken behoeven geen dure deviezen te betalen voor het importeren van deze zeer belang rijke grondstof voor de margarine. Er zijn negentien expedities die in de periode van 8 December tot 8 April daar aan de Zuidpool op walvissen jagen. En dan gaat het er maar om, wie in deze periode het meest .vangt. Want men is gebonden aan een totaal aantal eenheden. Zesduizend eenheden mogen er gevangen worden en beslist niet meer. Dit is inter nationaal geregeld. Wanneer deze 6000 eenheden vóór 8 April reeds zijn gevangen, dan wordt de wal visvaart stilgelegd en dan komen de expedities die het minst ge vangen hebben er bekaaid af. Hij is het, die thans nog de promotor is voor onze Neder landse walvisvaart en zijn advie zen zijn ook thans, nu het expe rimentele stadium van de walvis vaart tot het verleden behoort, van onschatbare waarde. Bij hem kloppen de candidaat- walvisvaarders aan om advies en zjj krijgen die. Maar praten over zijn beleve nissen, zijn arbeidzaam leven, neen, dat is niets voor Visser en elke afspraak die men met hem maakt faalt dan ook. Burgemeester helpt Er is er één op Schiermonni koog, die bij Visser nogal een wit voetje heeft. En dat is burge meester Anker, die deze stoere zeerob dan ook bewogen heeft toch maar eens wat te vertellen over de walvisvaart. En zo zaten we op een morgen in dat aardige woninkje aan de Langestreek van Schiermonni koog. Mevrouw Visser, die haar man nooit alleen laat en zelfs wan neer hij naar de Zuidpool trekt hem vergezelt, was het die thans in haar eigen huis het ijs wat brak. Visser zelf hing wat on rustig in zijn stoel en vond het maar bar vervelend te vertellen dat hij de eerste kapitein was, die de walvisvaart in Nederland tot een zekere bloei heeft ge bracht. Het was ook allemaal zo raar gegaan toen in 1946. Zes jaar lang had hij gevaren en tijdens de bezetting geen Nederland gezien. Hij had niet langs hot vertrouwde strand van zijn geboorte-eiland kunnen lopen, maar moest varen. Met al de gevaren die de oorlog met zich meebracht. „Ik ben er goed doorgerold", zegt Visser, als hij iets van deze angstige spanning vertelt, die zich van de bemanning van de Neder landse koopvaardijschepen des tijds meester maakte, toen zij van alle kanten beschoten werden. In 1946 wilde de rederij Vinke in Amsterdam het eens met de walvisvaart proberen. Ik was hun oudste kapitein en daarom mocht ik voor het eerst mee op wal visvangst. Ik had er wel eens iets over gelezen, maar gezien had ik het nog nooit. Het begin was alle maal zo moeilijk. Er moest een moederschip aangekocht worden, evenals de jagers. In Nederland hadden we wel goede zeelui, maar dat waren nog geen walvisvaar ders, zodat we noodgedwongen wel met buitenlanders moesten werken". Er komt een verbeten uitdruk king op het gelaat van kapitein Vtsser als hij vertelt over de vele moeilijkheden welke men destijds aan boord van deze buitenlanders ondervond. En de strijd welke hij geleverd heoft om het Neder landse prestige aan boord te handhaven. „Die eerste tocht vergeet ik mijn leven niet meer", zegt Vis ser. „Het was geen gemakkelijke taak welke ik had. Je bent eigen lijk kapitein van een schip en tevens directeur van een traan- fabrrek. Je had een stel medewerkers, die je als concurrenten zagen en die m het geheel niet mededeel zaam waren. Ergo ze werkten je tegen. Maar de tweede reis ging reeds wat beter. We hadden de ervaringen en konden ondanks de lopende con tracten er heel wat buitenlanders VATICAANSTAD Op de Pauselijke Staatssecretarie zijn gisteren de documenten gewisseld welke betrekking hebben op de bouw van negen radio-installaties ten behoeve van het Vaticaan op Italiaans grondgebied. Tenge volge van de overeenkomsten is het gebied, waarop de zenders moeten verrijzen, exterritoriaal gebied van het Vaticaan gewor den. In verband hiermede zal ook de bouw van de zender „Anno Santo", het geschenk van de Ne derlandse Katholieken ter gele genheid van het goudon priester jubileum van de H. Vader, spoe dig beginnen. Door het venster., Geen enkele dageliikse nlicht lijdt eronder, dat U .een hoeveelheid tiid aan de zieken hebt' ingewijd. Ze wachten op uw bezoek, verlangen naar een opbeu rend woord, ze worden ge troffen door uw meeleven. Helaas is uw ziekenbezoek een daad van nieuwsgie righeid: als men alles haar fijn weet, laat men de zieke vaak alleen en men kijkt er niet meer naar om. Wat iammer! het zou een goed ding wezen, zo bedenk ik. als ook voor de leken een lijst van naastenliefdeplich ten werd opgesteld. Dan zou bovenaan met het etiket: Moet absoluut, moe ten staan: een bezoek aan de zieken. Sacerdos De controle op deze beperkte vangst, welke ten doel heeft de walvisstand op peil te houden, is zeer streng. Aan boord bevinden zich nl. controleurs, die er op moeten toekijken dat men niet op verboden terrein jaagt en tevens dat geregeld de vangsten naar een centraal punt worden gezon den, waar de totaalstand wordt geregistreerd. Van de toekomst verwacht ka pitein Visser veel. Hoewel de traan iets in prijs zakt, zal zij toch nog steeds een kostbaar pro duct blijven, dat thans ook door de Nederlanders gewonnen kan worden. Men beschikt thans over een volkomen Nederlandse bezetting, zowel op het moederschip als op de jagers. Alleen op de jagers zijn nog Noren, maar ook deze zullen in de toekomst door Ne derlanders worden vervangen. Dat Schiermonnikoog nauw met de „Willem Barendsz" verwant is, blijkt uit de grote animo wel ke telkenjare bestaat voor deel name aan de expeditie. Wanneer het tegen October loopt en het badseizoen, dat een belangrijke bron van inkomsten voor de eilanders vormt, tegen het eind loopt, dan gaat de sla ger, de kruidenier, de postbode en de bakker, die tijdelijk hun broodwinning vonden in het as sisteren van de plaatselijke ne ringdoenden, naar Amsterdam en monsteren aan op de „Willem Barendsz". Ook dit jaar zullen weer 25 Schiermonnikogers naar de Zuid pool gaan. Men weet dat Schier monnikoog in de winter weinig werk biedt. Juist in de walvis vaartperiode kan men wel wat geld gebruiken, om dan na de vangst enkele maanden vacantie te nemen en tijdens het vacantie- seizoen weer beschikbaar te zijn voor allerlei baantjes. Dit jaar gaat zelfs de heer Schuurmans, directeur van Hotel Duinzicht, mee als hofmeester op een der jagers. Zijn hotel heeft in de winter practisch geen gas ten en waneer het seizoen begint is hij uiteraard weer op zijn post. De eilandbewoners zijn trots op de pionier van de walvisvaart: kapitein Visser. Zijn naam wordt met eerbied op het eiland ge noemd. En ook kapitein Visser heeft zijn eilanders niet vergeten. Op zijn laatste tocht heeft hij een enorme walviskaak meegeno men, die thans een ereplaats op het eiland heeft gekregen. Een levendig bewijs van de nauwe betrekkingen welke er bestaan tussen het eiland Schiermonni koog en de walvisvaart. Het zal tevens een herinnering zijn aan het initiatief van kapi tein Visser van Schiermonnikoog, die er het zijne toe heeft bijge dragen dat onze Nederlandse wal visvaart daar in de Zuidpool naam heeft gemaakt. DANK ZIJ Bekende schriftelijke cursus Hoofdcorresp. V.T.H. ex. DEM HAAG. De Nederlandse militairen, die zich momen teel in de Verenigde Staten bevinden om daar een speciale opleiding te ontvangen, genieten een uitstekende reputatie en staan zeer goed bij hun superieuren aangeschreven, zo wordt ons van de zijde van de Amerikaanse Militaire Adviescommissie hier ter stede medegedeeld. Een artillerie-officier van de Ko ninklijke Nederlandse Landmacht bleek on twee na de beste van de 59 militairen, die van 10 Januari tot 24 April van dit jaar een cursus in het bedienen van luchtdoelge schut volgden. Het betreft hier de 32 jarige kapitein Dirk A. van Steenes. Stationsweg 72B, in Ede. Volgens de commandant van de Amerikaanse artillerieschool te Fort Bliss in Texas onderscheidde van Steenes zich vooral op het ge bied van de communicatie en het opereren met zwaar luchtdoelge schut. In het over hem uitgebrach te rapport, dat door tussenkomst van de M.A.A.G. aan de chef van de Nederlandse Generale Staf ter hand werd gesteld, staat o.m. het volgende te lezen: Een van de bes te buitenlandse militairen, die tot nu toe deze school bezochten. Zeer consciëntieus en met een uitste kende militaire vooropleiding. Be schikt over een uitgesproken orga nisatietalent. De 39-jarige Kapt. Franciscus A. Fluitsma, die aan dezelfde cursus deelnam, was nummer acht van ziin klas en bleek uitermate ge schikt voor de verbindings- en ra dar-opsporingsdienst. Over hem rapporteerde de commandant: Een uitstekend vertegenwoordiger van zijn land, buitengewoon intelligent en voorkomend. Bleek over een groot aanpassingsvermogen te be schikken en verstaat de kunst met mensen om te gaan. Kapt. Fluitsma is afkomstig uit 's-Hertogenbosch, Kerkstraat 69. Een andere Nederlandse officier, eerste luitenant Wiliam F. Sprink, behaalde op 8 Maart i.l. zijn diplo ma aan het opleidingsinstituut voor officieren van de administra tie te Fort Lee in Virginia. In zijn conduitestaat wordt over hem ge zegd: Een van de beste buiten landse cursisten. Toonde een groot bevattingsvermogen en excelleerde in de praktische toepassing van 't geleerde. Luitenant Sprink is 33 jr. en woont aan de Hopper allee E580 te Eefde (Gld.). In de Tweede Kamer is deze week beslist over het voorstel, om over te gaan tot uit breiding van het ledental van ons Lager huis. In tweede lezing. Het zullen dus zo spoedig mogelijk inplaats van honderd, honderd- vijftig leden worden, mitsde Eerste Kamer ook, met een meerderheid van twee-derde, tot goedkeuring van dit voorstel besluit. Het vermoe den wordt geuit, dat de Senaat dit nu zal doen, maar zekerheid bestaat daarover pas wanneer de Eerste Kamer haar beslissing heeft genomen. Op het ogenblik staan de papieren op de „parlemen taire beurs" weer wat gunstiger. Intussen heeft de Tweede Kamer weer een gevaarlijk experiment uitgehaald. Men herinnert zich waarschijnlijk uit onze vroegere beschouwingen, dat één van de mo tieven van de Senaat, om nogal in groot aantal teveel in elk geval, om in, die stemmenverhou ding een gunstig resultaat voor de uitbreiding te verwachten bezwaar te maken tegen de uit breiding van de Tweede Kamer, daarin gelegen was. dat de Tweede Kamer bij amendement van de K.V.P. besloten had, voortaan ook overdracht van stemmen voor de Volksvertegenwoordiging mogelijk te maken. Het was nog maar een prin cipiële beslissing, welke nader bij de wet zou moeten worden uitgewerkt Maar het beginsel van die stemmenover- dracht stond dan toch maar in dezelfde wet waardoor de Grondwet op het stuk van de' samenstelling van de Tweede Kamer gewijzigd zou worden! De Eerste Kamer nu had tegen dat overdragen van stemmen bezwaar, en er was een sterke minderheid, die dat bezwaar tot het einde toe volhield. Er was voor die minderheid geen andere kans, dit tot uiting te brengen, dan. te stemmen tegen de wijzigingswet. Hier werd zo men dat wel eens pleegt te noemen, het kind tege lijk met het badwater weggegooid.Nu is er wel iets veranderd: de uitbreiding van de Tweede Kamer is een punt van het nieuwe verkiezings program, dat ook de katholieke leden van de Eerste Kamer aanvaarden. Maar, let op, die kwes tie van de stemmenoverdracht staat niet in dat program! Toch neemt men aan, dat er nu wel in de Eerste Kamer een voldoende (dus twee-derde) meerderheid zal zyn, om het voorstel inzake de Grondwetswijziging aan te nemen. Men reken er dan op, dat de „bezwaarde" Senatoren genoegen zullen nemen met de uitleg, dat de nadere rege ling-bij-de-wet van die stemmenoverdracht de eerste jaren Nnog niet aan de orde komt Nu zou men denken, dat de leden van de ie Tweede Kamer, door de ervaring geleerd, zich wel tweemaal zouden bedenken, voor en aleer zij wéér een of andere stunt zouden uit halen, die mogelijk de uitbreiding van de Tweede Kamer in gevaar zou brengen. Maar wie dit denkt, heeft buiten de politieke waard gerekend. Het is inderdaad zó, dat wanneer de Tweede Kamer 150 leden gaat tellen, bij het berekenen van de uit slag de z.g. kiesdeler natuurlijk een derde klei ner wordt dan bij honderd leden het geval isy Kijk, wanneer er, zoals de laatste keer op 25 Juni het geval geweest is, rond 5.350.000 stemmen worden uitgebracht, dan is de kiesdeler 5.350.000 gedeeld door 100, dat is dus 53.500. Zijn er nu straks 150 Tweede Kanjerleden, dan zou, bij een zelfde aantal stemmen, die kiesdeler rond 36.000 zijn. Op het ogenblik staat er in de wet, dat een partij, om voor een zetel in aanmerking te ko men, minstens de kiesdeler moet hebben behaald. Dus elke partij, die minstens 36.000 stemmen heeft, krijgt een Kamerzetel. Let nu verder op. Bij de laatste verkiezingen hadden twee partijen dit getal behaald. Zij hadden resp. rond 40.000 stemmen en rond 35.000 stemmen. Dat waren onderscheidenlijk de Middenstandspartij en het Gereformeerd Politiek Verbond. Die kregen op 25 Juni 1.1. géén zetel, maar zij zouden die in de toekomst wel krijgen (Nü niet, daar voorziet de wijzigingswet al in). En dus is de vertegenwoordigers van de grote partijen de schrik prompt om het hart geslagen. En evenprompt kwam de heer Donker, met de andere fractieleiders, alsof deze zaak niet kon wachten, geen dag en geen nacht, met een motie, waarin de regering werd uitge nodigd, op korte termijn te komen met een wij ziging van de kieswet, om te bepalen, dat er in de toekomst niet éénmaal, maar anderhalf keer de kiesdeler nodig zal zijn, om voor een zetel in aanmerking te komen. Daardoor zou het oude ge tal van de kiesdeler dus weer gehandhaafd wor den. Hoe vindt U dat nou, werd ons gevraagd. Nou, eerlijk gezegd, wij vinden het ook wel een beetje bar. In de eerste plaats in het ons niet dui delijk, waarom van dit geval zulk een halszaak moet worden gemaakt, die geen dag en geen nacht kan wachten. Op de tweede plaats is net motief voor die haast „dat er wel eens Kamerontbin ding kan. komen" niet erg steekhoudend. Op de derde plaats vragen wij ons wel af, of op die wijze niet een beetje dol wordt omgesprongen met het begrip democratie. Het lijkt heel redelijk, om met te zeggen logisch, dat een partij, die éènmaa de kiesdeler heeft behaald, recht heeft op een zetel. Natuurlijk kan men dat naar willekeur ver anderen, met allerlei min of meer gegrond schij nende motieven, maar het is dan ook wel een beetje willekeur Het voornaamste bezwaar is evenwel, dat men op die wijze het gevaar loopt, weife lende Eerste Kamerleden opnieuw een stok in de hand te geven, om de hond te slaan. Stel. dat er een aantal Eerste Kamerleden zijn, die er bezwaar tegen hebben, op deze wijze aan het euvel van meer invloed van kleine (belangen) partijen te ontkomen, dan zouden zij zich ge noopt kunnen voelen, tegen de uitbreiding van de Tweede Kamer te stemmen, omdat daar aan nu weer een nieuw punt verbonden is. For meel is dat natuurlijk niet het geval, maar mo reel wel. De Tweede Kamer wil wel de uitbrei ding tot 150 leden, maar zij wil ook, dat als ge volg daarvan en zo spoedig mogelijk, een wijziging van de kieswet wordt voorgesteld, die de kies deler nogal willekeurig uitbreidt. Wij zien heel goed de bezwaren van kleine partijen, die im mers als regel belangenpartijen zyn, maar wij ge loven, dat er andere middelen moeten worden gezocht, los van deze wel gewenste Kameruit breiding, om de invloed van die kleine partijen in te dammen. Het maakt nu bovendien wel een beetje de indruk, dat de grote partijen van hun macht.... gebruik maken, om die invloed tegen te houden op een manier, die van willekeur niet vrij te pleiten is. Wij hopen nu maar, dat de Eerste Kamer zich niet opnieuw door de overhaaste daad van de Tweede van. de wijs zal laten brengen, in het vertrouwen, dat de kwestie van een verander de kiesdeler zelf, later objectief aan de orde kan komen. PARIJS. Niet alleen de ciilers voor de stemmingen in de bedrijven, ook de schattingen van het aantal partijleden geven aanleiding te geloven, dat de communisten in Frankrijk aan invloed beginnen in te boeten. In 1949 werd het aantal leden der Communistische Partij in Frankrijk op 786.000 gesteld, momenteel varieert het aantal naar verschillende schattingen tussen 600.000 en 450.000. Bij de verkiezingen voor de bedrijis- instellingen, waarin de arbeiders zijn vertegenwoordigd, zijn de communisten sinds 1949 achteruitgegaan van 67.8 procent op 58 procent in het gas- en electriciteitsbedrijf. In de mijn industrie liepen zij terug van 76.3 procent tot 71 procent, in de metaalbedrijven van Peugot en en Sochaux van 60.5 procent tot 55.2 procent Op zijn laatste tocht met de „Willem Barendsz" bracht Kapitein Visser een enorme walviskaak mee, die nu een ereplaats op het eiland heeft gekregen. Het is een herinnering aan de pioniersarbeid van Kapitein Visser. Dit moet ongetwijfeld d» reden zijn, waarom de communisten sinds enige maanden in Frank rijk naar een nieuwe tactiek schijnen te zoeken. De verande ring heeft zich enerzijds geuit in de relletjes ter gelegenheid van de aankomst van Generaal Ridgway en in de artikelen en beschouwingen, welke nadien in toonaangevende communistische bladen zijn verschenen. Twee ar tikelen trekken bijzonder de aan dacht en wel dat van Frangois Bilioux in het Mei-nummer van de „Cahiers du communisme" en net artikel in het weekblad „France Nouvelle", waar Jeanette Vermeersch, de echtgenote van Thorez, haar mening heeft ge uit over de situatie van heden. ,„De communisten moeten zo betuigen beide leidende figu ren van net Franse communisme, na hun herhaalde bezoeken aan Moskou er alles op zetten ac ties in het leven te roepen tegen de oorlogsvoorbereidingen. Men mag ervan overtuigd zijn, dat 't kweken van verzet tegen de oor- logsvoorbreidingen niet altijd di rect succes zal nebben, het neemt niet weg dat men overal bij de bourgoisie een vredesbeweging moet kweken. Daarom moeten acties in het leven worden ge roepen tegen installaties en de pots der Amerikanen, tegen de aankomst van wapenen, tegen de oorlogsindustrie, teggn het ver voer van krijgsmateriaal en tegen de verlenging van de diensttijd. Alles moet aan de strijd voor de vrede ondergeschikt worden ge- maakt" Later' in Juni hebben andere gezaghebbende communistische organen nog bekend gemaakt, dat een samenwerking van alle goed- willenden, ongeacht hun politieke richting, ongeacht hun godsdienst in de beweging voor de vrede en de ondersteuning van het Mani fest van Stockholm moet worden verenigd. Terwijl er in de geschriften der leiders biterheid wordt gehoord over het mislukken der vredes- acties en aangespoord wordt tot samenwerking, komt ook een woord van waarschuwing tot uiting tegen de priester-arbeiders. Zij immers zijn „saboteurs van de strijd der arbeiders". Jeanette Vermeersch zegt letterlijk: „Overbodig hier veel voorbeel den aan te halen, maar in tal rijke fabrieken te Ivry, daar waar de kameraden 60% der stemmen uitbrengen, hebben vele kamera den geaarzeld om een doeltref fende actie voor de vrede te ont ketenen, onder voorwendsel, dat zij de eenheid met de Katholie ken wensten te bewaren. Zelfs gaan zij zover, dat zij de partij verwijten zich in de strijd om de vrede te mengen". „Maar zo vervolgt de com munistische leidster omdat de strijd voor de vrede voor alle ar beiders hetzelfde belang heeft, moeten wij ons niet laten be ïnvloeden door de vertegenwoor digers der Mission de Paris, ge leid door Mgr. Feltin, die gepor- Advertentie) Voor AUSTRALIë. CANADA en NW. ZEELAND levert JARINO - RODEN de beste woningen. Huisvestiging kan 'worden verstrekt. Modelwo ning v. CANADA. Paltzer- weg 195, den Dolder. v. AUSTRALIë/Nw. ZEELAND bij fabriek LEEK (Gron.) te bezichtigen. Alle inl. JARINO RODEN (Dr.) CONCOLEES BISSCHOP IN NEDERLAND BRUSSEL, 25 Juli A.s. Zon dag zal Mgr. Bigirumwami, apos tolisch vicaris van Nyundo en de eerste Congolees, die het bis schopsambt bekleedt, een pontifi cale mis opdragen in de parochie kerk van Afferden in Gelderland. Hij zal morgen in Nederland aankomen. (Van onze speciale verslaggever) ROOSENDAAL. De Natio nale Bedevaart naar Lourdcs is met drie extra treinen uit Roo sendaal en Maastricht vertrok ken. Met de blauwe trein ver trokken om een uur uit Roosen daal 600 pelgrims, met de witte trein om half drie 300 zieken, van wie cr 50 liggende patiënten waren. Uit Maastricht gingen 400 pelgrims met de oranje-trein. De 52e Nationale Bedevaart naar Lourdes, georganiseerd door de Vereniging tot Samenstelling van Nederlandse Bedevaarten, geniet wederom grote belang stelling. Het weer was prachtig en de stemming zeer goed. Met de ziekentrein reist mede de Bisschop van Haarlem. Mgr. J .P. Huibers. Ten dienste van de patiënten stonden 80 verpleeg sters en verplegers. Onder de brancardiers bevonden zich vijf tig studenten. Dank zij het ingrijpen van de stationschef van Roosendaal, de heer Van Heuven, verliep het transport der zieken aanmerke lijk vlotter dan vroegere jaren. Aan de ene zijde van net perron arriveerde de trein met zieken, aan de andere zijde stond de Wit te trein gereed. teerd is voor samenwerking met de vijanden van de vrede". De aanval op de priesterarbei ders is nog gevolgd door 'n aan val op de Pax Cnristi beweging, waaruit blijkt, dat de communis ten daarvan ontbinding en on enigheid vrezen. Kortom, in de houding tegenover de Katholie ken wordt hehaaldelijk toepas sing van het beginsel: „godsdienst is opium voor het volk" ge vraagd. gepaard aan een harts tochtelijke wil en een onwrikbaar doorzettingsvermogen. Maar de vraag is of de com munisten de teruggang kunnen tegenhouden. Want wanneer wij de cijfers der vakbeweging zien, dan blijkt, dat de communistische C.G.T. terugloopt en de Katho lieke C.F.TjC. alleen nog blijft stijgen. Het is niet onmogelijk, dat deze vroeg of laat de com munisten in sterkte zal benade ren. In Assam worden dorpen ge terroriseerd door wilde olifanten en tijgers, die door overstromin gen uit de bossen verdreven zijn. De olifanten vernietigen de oogst en de vruchtbomen. Twee vrouwen zijn reeds om het leven gekomen. In een andere streek zijn drie personen door een tijger toegetakeld, die de plaats Ga- oehati binnen was gedrongen. De tijger zwerft nog rond. Op de vloedgolven is ook een luipaardenjong Gaoehati binnen gekomen. Mensen hebben het diertje van de verdrinkingsdood gered. Politie en militairen hebben opdracht op de tijgers te schie ten. Op de weg Henstedt-Goetzberg in Duitsland zag een motorrijder tot zijn grote schrik plotseling een drie meter lange python oo de weg. Hij reed bijna over de staart van 'het dier, dat ijlings het hazenpad koos. De motorrijder heeft onmiddel lijk de burgemeester van ziin gemeente gewaarschuwd, die de politie opdracht heeft gegeven de slang op te sporen. Men meent hier te doen te hebben met de Indische python, die drie weken geleden uit een slangenkooi in Harksheide is ontsnapt en sinds dien spoorloos is gebleven. Het Surinaamse Statenlid J. Pengel schrijft in zijn weekblad „De Volksstem", dat de gerezen moeilijkheden van de laatste tijd op politiek gebied voor een niet gering deel hun oorzaak hebben gevonden in het feit, dat enkele leden van de NPS-fractie reeds enige tijd hun vertrouwen in de Premier (Mr. Dr, J. A. Buiskool) zonder meer hebben opgezegd, hebben op bepaalde ministers in het kabinet. De heer Pengel schrijft, dat er in het kabinet zelfs ministers zijn, die niet het minste vertrou wen hebben in de premier. Hij herinnert er aan, dat de premier eertijds als een Messias werd bin nengehaald. De fout. die volgens hem, dr. Buiskool beging, was zich als Europees Nederlander actief in „onze vrij ingewikkelde interne politiek" te werpen. Een andere moeilijkheid van dit kabinet. aldus „De Volks stem", is, dat het niet voldoende politieke figuren heeft. Het blad zegt. dat het behoorlijke mannen ziin, maar gelooft niet, dat er een bij is, „die b.v. de doorbraak- politiek, die niet meer te stuiten is. genoeg onderkent, laat staan in handen heeft". Het blad schrijft voorts, dat de premier faalde en acht het het beste, dat hij ziin portefeuille vrijwillig neerlegt. De geladen atmosfeer zou dan voor een groot deel worden gezuiverd. „De Volksstem" acht genoeg omstandigheden aanwezig om de premier te noodzaken te wijken. „Dit is nu eenmaal het lot van alle politici en wij hopen, dat de heer Buiskool dit zal begrijpen". Hulde aan een held. Het is Maarschalk Jean de Lattre de Tassigny, die bij wijze van waardering door zijn troepen „roi jean" werd genoemd. Thans eert Frankrijk hem met een mooi uitgevoerde postzegel met zijn foto tegen de achter grond van de tonelen van zijn grootste triomfen, Frankrijk zelf en het oorlogstoneel in de jungle van Indo China

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1952 | | pagina 4