R. Kath. Nieuws- en Advertentieblad voor Noord-Rolland. No. 59. Woensdag 22 Juli 1908. FEUILLETON, II 2"e Jaargang Verschijnt Woensdag en Zaterdag. Attentie Wat ze lezen! Buitenland. Uit stormachtigs Sagen. I m -• -hs fgn het 13 jarig v. d. B. aldaar, are moet worden ünd, inmiddels lelijk door haar 1b te half twaalf, bed waren, nog reik werkje de rer haar lichaam rmist. Woens- d. K. commis- Ruysschstraat te iet plaatakaarten- 'eesperpoort. Op rijn portefeuille d. R. dat zijn - aan geslepen wjjze verdwenen niet opgeven of I ie, dan wel of De politie doet Iet bruintje van am, dat, als ge worden gegund, se, in de Rozen- 1 in de deur en ing binnen van aat, kwam in de en richte daar de doodeljjk ver niet misse ver- rd stuk gedrukt, gruis en een paar ér getrapt. Met ongewenschte be- overzijde gestopt. Woensdag der officieele kermis ndag nog de z.g. n een feestviering, tot drinken. Op jok tegenwoordig it Eemnes, J. F. eg met een paar jj ook de 17-jarige 2 uur huiswaarts loor R. in gezel- Bij de Gooijers- atander met een n den hals, waar- en ging. Slechts e het, of de hals- Doordat dr. Lom- werd voorkomen, Jdels, door mak- elegeu woning r het bewustzijn r door de politie indag werd hij te wiens toestand fronteerd, waarna aflegde en thans gebracht, is een der sol- te Naarden, als met burgers te leden. jonge maaier te nd van 4 ponde- id hij echter een legde er de zeis veel gras. Toen aan den slag en collega, door in et zijn zeis neer 1, bij Eindhoven, ïamels, die blijk- hadden geofferd, on 14 messteken J. genaamd, was bericht nog niet hulp was onmid- huysen van den spoedig mogelijk één van hen 16 jaar zijn den officier van i Hoogwoud en rond de 88 jarige de West-Friesche ld van het droevig ouiten het perso- lalgewater bij het van een kermis- e van zes jaren, er was gehaald, jrleden. van de» tBekker, Span- s meer verwacht 5—13 Augustus ONS BLAD. ABONNEMENTSPRIJS s 60 oents per drie maanden franco aan hnis. Te betalen in het begin van ieder kwartaal. Afzonderlijke nnmmers3 cent. Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad". BUREAUHoogstraat b/d. Langestraat te Alkmaar. Telefoon No. 266. ADVERTENTIËN: Van 15 regels 30 oent. Elke regel meer 6 Reclames per regel ..15, Om teleurstellingen te voorkomen, maken wij belanghebbenden erop attent, dat het kantoor van ONS BLAD alléén is geopend des v.m. van 9 1 en des n.m. van 36 uren. De Administratie. Gisteren vonden wij in onze brieven bus een exemplaar van het Zondagsblad van De Courant dd. 11 Juli, waarbij onze aandacht werd gevestigd op een tweetal schetsjes„De hoogste wet" en „De stem die eens..." Beide stukjes hebben wij gelezen en wij kunnen ze niet anders betitelen dan schandelijke en liederlijke lectuur. Het eerste verhaalt van een echtbreuk met gevolg de echtscheidingin het tweede beroept een „dame" er zich op, den man harer zuster, die zelfmoord pleegde, met eigen hand te hebben doodgeschoten Dat is nu de Zondagslectuur, welke de Couranthet slappe aftreksel van de „neutrale" Telegraafzijnen lezers opdischt. Dit is de geestelijke zielespijs, waarmede de abonné's des Zondags gevoed worden En dan klagen de ouders tegenwoor dig nog over de zedelijke ontaarding hunner kinderen, de statistici wijzen angstvol op de toenemende zelfmoorden, terwijl men dagelijks leest van moorden en aanslagen op het leven Maar is dit alles bij dergelijke lectuur te verwon deren? Is het niet juist deze slechte lectuur, welke den mensch er geleidelijk toebrengt, voor niets meer terug te deinzen en alle goddelijke en mensehe- lijke wetten te overtreden? Den man, die een ander van het leven berooft, sluit men op als gevaarlijk voor de samenleving, maar driewerf gevaarlijker is hij, die den moord en den zelfmoord in zijne geschriften ver heerlijkt of als iets gewoons, iets van- zelf-sprekends, voorstelt. Hij toch is de moordenaar der zielen, de moordenaar van alle zedelijk bewustzijn, waardoor zijne slachtoffers voor niets terug schrikken. Dezulken laat men echter loopen; men verheerlijkt ze zelfs en de slechte pers werkt er toe mede, hunne zede- looze producten oyer de geheele wereld te verspreiden. Ook de „neutrale" De Courant leent zich tot dergelijk schandelijk bedrijf. Roman uit het Duitsch, van Heiman Hiischfeld, bewerkt voor «ONS BLAD». 13) Paleis stond hier naast paleis en ieder dezer had een geschiedenis van een glanzend verleden. De prachtige gebouwen stonden nu echter alle ledigvan alle voorportalen was het oude eerbiedwaardige wapenschild ver wijderd en by de meeste was een hord aan gebracht met het opschrift«Nationaal eigendom»het was het eigendom dergenen, die uitgeweken, en by de oproeping door het Convent niet in hun vaderland terug gekeerd waren. Aan een werkman met blauw bazeroen en roode muts op het hoofd vroeg Marie naar burger Bourdone. De man wees naar een deftig gebouw, dat in voorname terug getrokkenheid door een hek van de straat 'sg afgescheiden. «Daar», zei hy, «woont de burger maar wie weet hoe lang, want ik heb een liedje hooren zingen, dat het reeds niet meer veilig is in het huis dat men hem ter bewaking toe vertrouwt. Men moet hier des avonds ver dachte personen hebben zien rondsluipen en het Convent schertst niet met zulke dingen». Lachend ging de werkman verder, terwyi Marie angstig door het voorhof ijlde en nu aan de bel trok om den bewaker des huizes te waarschuwen. Dof dreunde de bel door het leege ge- houw. Marie sidderde, het klonk als een doodsklok, Na een poosje werd een schuif- De twee bovengenoemde verhaaltjes zijn daarvan het treurige bewijs. En dan te weten, dat nog zoovele Katholieken dat blad lezen, dat nog zoovele Katholieken met graagte het zeker werkende vergif inzuigenMoesten zij zich niet schamen, zulk een gevaarlijk blad in huis te hebben? En zijn zij er zeker van, vroeg of laat de schadelijke gevolgen dezer slechte lectuur niet te zullen ondervinden? Dan zal het te laat zijn, door eigen schuld echter. Herhaaldelijk toch worden ze gewaarschuwd; de katholieke pers laat g'een dag voorbijgaan, zonder op dat gevaar gewezen te hebben. Indien ze niet willen luisteren, zullen ze het aan zich zei ven te wijten hebben, indien ze de droeve naweeën ondervinden. Daarom herhalen wij bij dezen nog maals onze waarschuwing van vroeger Katholieken, duldt geen slechte lectuur in uw. huisgezin, want ze is gevaarlijk als een slechte vriend en steunt uit al uwe macht de Roomsche pers, de Roomsche courant. Verwijdert uit uw huis al die bladen, boeken en tijdschriften, welke niet met de katholieke beginselen strooken, legt er niet mede aan; neen, zegt kortaf: ik wil dat goedje niet in mijn huis, want in een Roomsch gezin past slechts een Roomsche courant en niets anders. Alleen op deze manier ontkomt men het gevaar, want zelfs de zgn. „neu trale" lectuur is tegenwoordig niet meer te vertrouwen. Vroeger hebben wij dit breedvoerig uit De Telegraaf aangetoond en zijn aftreksel, De Couranttoont het nu opnieuw. Daarom in het Roomsche gezin uitsluitend Roomsche lectuur! Voor al onze lezers. In aansluiting bij ons hoofdartikeltje van heden wenschen wij al onze lezers nog eens aan iets zeer belangrijks te herinneren. Wij, Roomschen van Alkmaar en omstreken, hebben nu onze eigen katho lieke courant en dankbaar mogen wij het getuigenhet gaat Ons Blad best, heel best. Van alle kanten worden wjj gesteund, soms op de meest verrassende wijzen. Het abonnementen- en adver tenties-tal neemt voortdurend toe en door duizenden worden wij reeds gelezen! Toch hebben wij nog één wensch nl. deze, dat al onze abonné's zich nu eens extra beijveren om Heeren nota rissen in Ons Blad te doen adverteeren. Lezers, gelooft ons, gij allen kunt be werken, dat Heeren notarissen in Ons Blad adverteeren. Wanneer gij, als raam geopend en een gezicht met langen baard verscheen aan de klep. «Wat wilt gij, burgeres vroeg de portier met ruwe stem. «Zijt gy burger Bourdone 7» «Ik ben hetwat moet dat «Doe voor my open, ik heb berichten voor u». «Ik open voor niemand», antwoordde Bourdone, «voor niemand, die niet in naam der eenige en ondeelbare republiek tot my komt. Ik ken u niet burgeres, tot weerziens. Reeds wilde hij de klep dichtwerpen, toen een blik op het gelaat van het jonge meisje en de smeekende houding hem weerhielden». Marie trad naderby en zei met fluiste rende stem «Is gravin La Oharette hier Om Godswil denk niet dat ik een spion ben, ik kom van La Charette, ik ben Marie Rollan». Angstig en toch wantrouwend zag Bour done om zich heen. «Het parool», antwoordde hij even zacht. «Marie Antoinette 1» Ale door een tooverhand ging de zware deur voor Marie's blikken open. Aarzelend en toch gelukkig haar doel bereikt te heb ben, betrad zy de prachtige vestibule. Mar mer en goud glinsterden haar tegen waar zy hare oogen wendde al deze pracht en heer- lykheid kwam haar echter voor als een glinsterend grafgewelf. En stil was het hier als in het graf. Geen toon, geen geluid wae rondom haar te vernemen. Het groote ge bouw leek wel uitgestorven. «Is zy voorspoedig gearriveerd vroeg zij den portier, «en de barones ook «Goddank ja I Morgen verwachten wij mynheer Felixeen myner vrienden, die de goede zaak even trouw is toegedaan als ik klanten van den notaris, te kennen geeft, dat gij gaarne hunne verkoopin- gen in Ons Blad zoudt geadverteerd zien, dan doen die Heeren het. Dwingt dus uw notaris te adverteeren in Ons Bladgij vooral, landbouwers, die dage lijks met den notaris in aanraking komt. Uwe voorspraak helpt Ons Blad bij die Heeren veel meer vooruit, dan tien mooie brieven van onze Administratie Wilt gij dus gaarne alle verkoopingen enz. in Ons Blad zien aangekondigd, gaat dan zelf even naar uw notaris en vraagt het hem. Dan doet hij het zeker. Niet wij dus, maar gij zélf hebt het in uwe hand. Ter gedachtenis Engeland. van Kardinaal Ter viering van het eeuwfeest van kardi naal Manning, is Zondag in 't I-Iydepark eene groote vergadering gehouden, waardoor het plan door de arbeidersbevolking was ontwor pen om zoo den dank deB volks te betuigen voor alle weldaden, die het aan de sociaal- politieke werkzaamheid van kardinaal Manning te danken heefttot aan zyn dood is kardi naal Manning altijd voor de belangen der arbeidersbevolking in de bres gesprongen. Meer dan zee arbeidersvereenigingen met meer dan 10.000 arbeiders namen aan deze betooging deel. Kardinaal Manning was lid der koninkiyke commissie, die in de jaren 1884 en 1885 het vraagstuk der arbeiderswoningen onderzocht. Hij was ook een der eeréten, die pleitten voor het oprichten van speciale vakvereeni- gingen voor de arbeider^. Toen de groote staking in de Londensche dokken uitbrak, heeft hij er misschien meer dan wie ook, toe bijgedragen, om den vrede te herstellen. John Burns, de tegenwoordige minister, was toen leider der stakers ook hy heeft de verdiensten van den kardinaal niet vergeten, maar aan het comité voor de feestelijkheden een brief geschreven, waarin hij betreurt, dat 't hem niet mogeiyk is, aan de betooging deel te nemen. Burns is nog altyd ziek. Daar kardinaal Manning een ijverig voor stander der geheelonthouding was, zoo heeft ook de «League of the Cross» deelgenomen aan den Zondag gehouden optocht, evenals verscheidene Frotestantsche geheelonthouders- en matigheidsgenootschappen. Ook de Iersche Liga was vertegenwoordigd. De deelnemers trokken in vier afdeelingen naar Hydepark, waar 50 redenaars, waaronder vele niet- zelf, brengt hem door de barrieren». «Hij mag dit huis niet binnengaan, hij is verloren gelijk gij allen I» riep Marie». «Reeds zonder dit verdenkt men u zelfs; maar ik moet de gravin spreken, breng mij bij haar, oogenblikkeiyk moet ik haar spreken». «Ga met my mee», zei Bourdone. «Hij is misschien wel wat lichtzinnig, u zonder meer te vertrouwen, maar gij ziet er zoo goed en vroom nit, dat het schande zou zyn, zoo gy een werktuig kondet zyn in de handen der geweldenaars. Ik breng u by de gravin». En het jonge meisje vóórgaande, betrad hij een langen, donkeren gang, die schijnbaar een wand afsloot. Daar ging hij naar toe en klopte driemaal, waarop de geheime deur in dien wand na korten tijd open ging. Marie stond tegenover gravin La Charette. De weinige dagen harer afwezigheid van het kaBteel hadden de edele dame zichtbaar veranderd. Heur haar was veel vergrijsd en op haar gelaat lag zwaarmoedigheid en af matting te lezen, die zy vroeger niet ge kend had. Maria zag een eenvoudige gemeubelde kamer vóór zich. Aan een schraag, die zich langs den ge- heelen muur uitstrekte, hingen verschillende costumes, die waarschijnlyk den deelnemers aan de bijeenkomsten op deze plaats tot ver kleeding dienden. Nu, nog voor Marie met de gravin één woord had kunnen wisselen, kwam van achter een voorhang bleek met alle teekens van angst Louise de Fuisdome te voorschyn. «Wat is er gebeurd vroeg zij. «Zijn wy verraden Ik heb het altijd wel gezegd, het kon niet goed afloopen, Wie redt mij Katholieken het woord voerden. Den vorigen Zondag was in de kathedraal te Westminster het feest kerkelyk gevierd, waarbij ook de aartsbisschop, dr. Bourne, tegenwoordig was. De groote kathedraal was stampvol. Na het einde der plechtigheid be zochten duizenden het graf van den kardinaal. Oorlog der toekomst. De Eogelsche schrijver Wells, een der grootste fantasten in het nuchtere Engeland, die zich intusschen door zyne fantasie wel eens tot gewaagde theorieën en gewaagde beweringen laat meesleepen, heeft onlangs eene fantastische schildering gepubliceerd, waarin hy de Amerikaansche vloot door een nieuwe Dnitsche «vloot in de lucht» zonder moeite geheel laat vernietigen. Nu zet hij zijne fantastische beschouwingen voort en verhaalt, hoe de Duitsche lucht schepen na den Atlsntischen Oceaan overge stoken te zijn, plotseling boven New-York verschynen en in weinige uren de geheel weerlooze Amerikaansche hoofdstad verwoes ten en veroveren. «Reeds van verre zag men in de lucht de vaartuigen naderzweven. Zy gaan niet aan stonds over tot den aanval, zij formeeren zich boven de stad en blyven toezien. Alle pogingen, om de schepen door het vuur der verdedigingsbatteryen te bereiken, blyven vruchteloos. Dan wordt de opstelling boven veranderd en de aanval begint plotseling. Alles duurt slechts eenige minuten, 't Eerste offer viel in de paniek bij de vlucht over de Brooklyn-brug. Met het ophouden van alle verkeer kwam eene zonderlinge rust over het anders zoo jachtende New-York en in de stilte klonk steeds duideiyker het verre ge brom van het geschut. Het Amerikaansche geschnt buiten op de henvels, trachtte tever geefs de in de lucht zwevende vyanden te bereiken. Dan hield ook plotseling het schie ten op. Eene pauze volgde: men onderhandelde. Het volk wist van niets, tevergeefs trachtte men per telefoon berichten te verkrijgen niemand antwoordde. Dan plotseling, midden in de afwachtende stilte, dreunt een yzing wekkend gekraak, gevolgd door het geratel van schoten en den knal van doffe ontplof fingen de Brooklyn brug is gesprongen en in Wallstreet en by het raadhuis ontploffen mijnen. New-York ziet niets en New-York hoort niets. Alles is donker als in den nacht. Na een poos zwygt het geweld en 't wordt weer doodstil. Uit de vensters der huizen staren de bewonersboven hen in de lacht glyden stil en geruischloos de Duitsche lucht schepen, die zeer nabij schynen. In de stra ten begint het electrische licht weer te gloeien, eene schreeuwende volksmenigte trekt door de straten en nu weet de bevolking, wat is voorgevallen er was een aanval ondernomen De gravin boog smarteiyk het hoofd. «Gy doet mij leed, Louise», zeide zy zacht. «Uwe zelfzucht, uw kleinmoedigheid zijn den naam onwaardig, dien gy dragen znlt, onwaardig de familie, waartoe gij behoort. Geen woord hebt gij over voor het lot der slachtoffers, die dagelyks vallengeen enkel woord voor het lot van uw bruidegom. Gy denkt alleen aan u zelf, terwijl wij zelf toch zoo'n erbarmeiyk nietige wezentjeB zijn in het schrikkelijke drama der wereldgeschie denis, dat zich binnen de grenzen van Frank- ryk afspeelt, dat het integendeel een eer, een glorie zijn moet, te mogen behooren tot hen, die ons in het lyden voorgingenwant helaas ik vrees, dat het doel onzes levens nutteloos is. Immer kleiner wordt de kring voor de zaak der ongelukkige koninginde waak zaamheid en omkoopbaarheid harer bewakers worden door list en geweld verijdeld en vallen zal Marie Antoinette, gelijk wy allen het verraad, dat als een gierig monster over straten en pleinen sluipt, zal ons ten laatste ook weten te vinden.» «Het vond u reeds,» riep Marie vurig. «Om u deze boodschap te brengen, vluchtte ik van La Charette hierheen. Vlucht om Godswil, vlucht, allergenadjgste gravin I Laat mij hier blijven, om den graaf te waar schuwen en te redden. Geen uur meer zijt gy in dit huis veilig, de dood zit u op de hielen.» De gravin sloeg een arm om Marie en kuste het voorhoofd van het meisje. «Myn lief goed kind,» zeide zy, «onge- twyfeld heeft de angst u verblind. Wel deelde Bourdone ons mede, dat hy door eenige lieden verdacht werd, wijl men op een avond eenige mannen en vrouwen het en New-York had de witte vlag moeten hijschen». Maar al had de overheid besloten tot overgave, zoo had zij geen rekening gehou den met de opwinding der bevolking. Door een toeval gelukt het de massa, een Duitsch luchtschip aan het zinken te krijgen. Een nieuwe strijd begint. Aan boord van het Duitsche admiraalsschip is de Engelsche schrijver ooggetuige van deze «wetenschap- pelijke» slachting. Het raadhuis, het paleis van justitie, het postkantoor en eene ry andere groote gebou wen aan de westzijde van Broadway zyn reeds zwaar beschadigd en voor een deel in puinhoopen veranderd. Door de luchtsche pen worden kleine, glinsterende voorwerpen naar beneden geworpenzy vallen op de daken, op het plaveisel der straten en aanstonds slaat een vlammenzee uit de haven en straten op. Het volk op de straat tracht zich in de huizen te redden, wordt door vlammen omringd en vlucht verderdan ziet men gestalten, die vallen en beweging loos blijven liggen. Eenige huizen wankelen en storten met een dof geplof ineen. Boven in de lucht hoort men daarvan niet veel, men hoort slechts een dof geratel, alsof kolen in een kelder worden geworpen. Vlam men en rook stijgen op. Zoo begon de vernietiging van New-York. New-York was de eerste der groote steden, die de geweldige krachten, die een wetenschappelijke eenw in de ontwikkeling van het krygswezen had gebracht, moest ondervinden. Men had alles gedaan, om de verwoesting zooveel mogelijk te beperken, maar het was onmogelijk de stad in bezit te nemen, zonder haar tegenstand te hebben gebroken. Vooreerst keerde men zich alleen tegen Broadway. In een lange rij, rustig en geslo ten, trokken de schepen over de stad en op den grond teekenden vlammen, puin en lijken den weg die zij boven genomen heb ben. Het beneden-New-York was een groote vuurzee, waaruit ontkomen onmogeiyk was...» En plotseling komt de gedachte by den Engelschen schrijver op «Wat hier mogelyk is, boven het reusachtige New-York, dat is ook mogelijk boven Londen en ons kleine eiland in de zilveren zee heeft zijne onkwets baarheid verloren.» Oostenrijk. Aanslag op den Aartshertog Rainer. Toen de 81-jarige aartshertog Rainer Zon dag een wandeling maakte, wierp zich plotse ling een onbekende man met getrokken mes op den ouden aartshertog. Onmiddellijk snel den eenige dienaren toe, wierpen zich op den aanvaller en overweldigden hem. De grijze aartshertog scheen uiterlyk niet ver schrikt en verdween zonder het minste letsel hotel zou hebben zien verlaten, en van wier bestaan men niets wist; maar dat hij ons hier verbergt, daar weet men niets van.» «Helaas, het tegendeel is waar, misschien wordt op 't oogenblik reeds een aanklacht tegen hem ingediend, misschien zyn de gerechtsdienaren al onderweg, om u gevangen te nemen. Het parool, waarmee men Bour done naderen kan, is verraden, uw archief op La Charette geopend, de geheime lade met zijn papieren opengebroken.» Onwillekeurig verbleekte de gravin, terwyi Louise luid jammerde. «Dat is ons doodvonnis,» zei ze toonloos. «En heeft Jean, uw broeder, de papieren niet kunnen vernietigen, gelyk ik hem last gaf 7» vroeg zy eindelyk. «Jean»... Marie verstomde. Zou zij haar eigen broeder van het ellendigste verraad aanklagen by zyn weldoeners 7 Zou zij den vloek op hem laden, die, zy voelde het, maar al te zeer verdiend was 7 «Ik begryp u, mijn kind,» zei de gravin liefelijk. «Uw broeder is overmeesterd; men heeft hem toch niet gekwetst, men heeft toch menschelyk in het dorp huisgehouden «Jean en de dorpsbewoners maken het goed; u echter gravin, verkeert in het grootste gevaar, iedere minuut vertraging kan u het leven kosten. Raapt het allernoodzake lijkste bijeen en verlaat deze plaats, gy zyt op het oogenblik overal veiliger dan hier». «Waarheen? Waarheen?» jammerde Lonise. «In den dood I» zei de gravin vol ernst, «op het pad doorweekt van adellyk bloed. Zoo gy kunt Marie, red dan Louise, red myn zoon, laat mij echter aan myn lot over», (Wordt vervolgd), li 1 W ;i 'él iSfa '-Vl-0.il.-

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1908 | | pagina 1