Roomsche Boeken.
Zaterdag 1 Augustus 1908.
TWEEDE BLAD.
KALENDER
voor de dagen der week.
Aan de poort des doods.
Kerfclajaten.
ONS BLAD.
2 Aug. Zondag, H.Alphonsus Maria Liguori.
EvangelieDe onrechtvaar
dige rentmeester. Lucas
XVI: 1-9.
3^ Maandag. Vinding der reliquieën van
den H. Stephanus.
4 Dinsdag. H. Dominions.
5 Woensdag. O. L, Vrouw ter Sneeuw.
6 Do7iderdag. Gedaanteverandering des
Heeren op Tbabor.
7 Vrijdag. H. Cajetanus.
8 Zaterdag. H.H. Cyriacus en Gezellen.
2 AUGUSTUS.
Achtste Zondag na Pinksteren.
Eerste Zondag der Maand.
Les uit den eersten brief van den
H. apostel Paulus aan de Romeinen;
VIII, 12-17.
Broeders! Wij hebben eene schuld te
betalen, niet aan het vleescb, dat wij
naar den vleesch zouden leven. Want
indien gij naar den vleesche leeft, zult
gij sterven; doch indien gij door den
geest de werken des vleesches sterven
doet, zult gij leven. Want zoovelen door
den Geest Gods geleid worden, zijn
kinderen Gods. Immers hebt gjj niet
ontvangen eenen geest van knechtschap
om wederom in vrees te zijn, maar gij
hebt ontvangen eenen geest van aan
neming tot kinderen, in welken wij
roepenAbba, VaderDe Geest zelf
toch geeft getuigenis aan onzen geest,
dat wij kinderen Gods zijn. Indien nu
kinderen, dan ook erfgenamen; erfge
namen namelijk van God en mede-erf
genamen van Christus.
Evangelie volgens den H. Lucas;
XVI, 1-9.
Te dien tijde sprak Jesus tot zijne
leerlingen deze gelijkenis: er was een
zeker rjjk man, die eenen rentmeester
haden deze werd bij hem aangeklaagd
als had hij zijne goederen verkwist. En
hij riep hem en zeide tot hemwat hoor
ik dit van u? Doe rekening van uw
rentmeesterschapwant gij zult niet
langer rentmeester kunnen zijn. De rent
meester nu sp; ak bij zich zeivenwat
zal ik doen" daar mijn heer mij het
rentmeesterschap ontneemt P Spitten kan
ik niet, te bedelen schaam ik mij. Ik
weet wat ik doen zal, opdat, wanneer
ik van het rentmeesterschap zal zijn
afgezet, zij mij in hunne huizen zullen
ontvangen. Hij riep dan de schuldenaars
zijns heeren, een voor een, bij zich en
zeide tot den eerste: hoeveel zijt gij
mijnen heer schuldig Deze zeidehon
derd vat olie. En hij zeide tot hem
neem uw handschrift, zet u terstond
neder en schrijf: vijftig. Daarop zeide
hij tot eenen andere: en gij, hoeveel
zjjt gij schuldig Deze zeidehonderd
mud tarwe. En hij zeide tot hemneem
uwen pachtbrief en schrijftachtig.
En de heer prees den onrechtvaar-
digen rentmeester, omdat deze voor
zichtig gehandeld had. Want de kinderen
dezer wereld zijn voorzichtiger in hun
geslacht dan de kinderen des lichts. En
Ik zeg u: maakt u vrienden uit den
onrechtvaardigen Mammon, opdat zij,
wanneer gij zult bezwijken, u opnemen
in de eeuwige woontenten.
De stamtafel in den «Gouden Leeuw»
was vandaag bijzonder goed bezet. De
Octobermaand, die tot hieitoe bijzonder
mooie dagen had gebracht, liep ten einde
en de herfst scheen bij voorkeur te willen
uitpakken met ruw, onvriendelijk weer. De
wandeltijd was voorbijde kachels waren
V.
Het Roomsche Kerkgebouw
door M. O. Nieuwbam
O. P. S. 7heol. Lect.
Firma J. F. Kloosterman
Nijmegen.
Wanneer wij ooit met volkomen instem
ming een boek kunnen aankondigen, is
dit zeker het geval met het bij uitstek
Roomsche boek, dat de talentvolle pater
Nieuwbam O. P. thans het licht deed zien
en welks titel wij hierboven vermeldden
Het Roomsche Kerkgebouw.
Zelden lazen wij een meer practisch
boek, dat zóó geschikt is voor alle Room
sche menschen, als dit kostelijk werkje.
Te lang reeds immers werd onder ons
Roomsche volk het gemis gevoeld aan een
boek, dat ons zou bekend maken met en
inwijden in de zoo prachtige Roomsche
mystiek en liturgie van onzen H. Gods
dienst. De uitzonderingen daargelaten, wis
ten wij er tot heden weinig van. Wij
begrepen niet de symboliek die opbloeit
uit de bouworde en indeeling onzer kerken,
beseften niet de mystieke beteekenis zoo-
veler figuren, beelden, schilderijen, wij
waren vreemdelingen in het eigen huis. En
gezet, waaromheen zich de leden des gezins
koesterden tegen de koude.
Dit was de tijd, waarop het in de gelag
kamer van den .Gouden Leeuw» levendiger
werd en de oude stamgasten weer gezellig
bij elkaar kwamen.'.Nagenoeg alle leeftijden,
van af den dertiger tot j den zeventiger,
waren hier vertegenwoordigd en bepraatten
de stadsnieuwtjes en de houding van de
gemeenteraadsleden in de publieke zaak, dit
laatste niet altijd op de meest welwillende
w\jze.
Daar trad een oud heer het vertrek
binnen en begaf zich rechtstreeks naar de
stamtafel toe.
Ab, daar komt de Amerikaan!» riepen
eenige aanwezigen uit enjmhoven hun zetels
dichter bij de tafel, tevens plaats makend
voor den binnentredende. Hij kon een goede
vijftiger zijn. Haar en baard waren reeds
sterk peper en zout gekleurd, maar het
gebruinde gelaat verraadde onverschrokken
heid en kracht.
De man had in zjjn jeugd het bontwer
kersambacht geleerd, doch de zucht naar
avonturen had hem al als jongeling de
wereld ingedreven. Hij was naar Amerika
gegaan, had daar na allerlei zwerftochten
een pelsbandel begonnen, een tamelijk aan
zienlijk vermogen vergaard en was ten slotte
in zjjn geboortestad teruggekeerd, om na
een veelbewogen leven rust te nemen. Zijn
naam was Jansen, maar in zijn geboorte
plaats noemde men hem >den Amerikaan».
Bjj de meeste bewoners van het kleine
plaatsje gold een reis over de zee altijd
voor een groot waagstuk en wie zoo iets
durfde bestaan, werd als een soort wonder-
beest beschouwd.
Zoodra de Amerikaan plaats had genomen,
zwegen allen stil met het gezwets over de
stad en lieten den veeibereisden man gaarne
aan het woord, daar hij mooi en boeiend
wist te vertellen.
•Wjj spraken gisteren van de menigvuldige
gevaren, waaraan men in zjjn leven bloot
staat,» begon Jansen, nadat hjj zijn pijpje
had aangestoken. >Er zullen wel weinig
menschen zijn, wien het noodlot om ze in
dood en verderf te storten al niet eens nabjj
is geweest en die aan de Voorzienigheid
de ongeloovigen noemen het toeval
hun redding niet hebben te danken. Wat
wij noemen den bewaarengel van het kind,
dat schijnt ook vaak beschermend en schut
tend de volwassenen te omzweven, en zeer
vaak is het, alsof de hand der Voorzienig
heid onmiddellijk ingrijpt, om de duistere
macht een gebiedend •halt» toe te roepen.
Maar een keer scheen voor mjj de laatste
glimp van hoop gedoofd, de dood onver
mijdelijk. Dat was het vreeseljjkst oogenblifc
van mjjn leven.
De stamgasten keken den Amerikaan met
ingehouden adem aan, en deze hervatte na
eenige oogenblikken
>ïk was sinds twee jaar in Amerika en
van New-York uit, waar ik landde, verder
en verder naar het Westen voortgedrongen.
Op dat oogenblik bevond ik mij in Kentucky
en was van plan naar San Francisco te gaan,
de hoofdstad van Californië. Ik wilde van
het naaste station de groote Pacificljjn nemen,
die het Oosten van Amerika met het Westen,
den Atlantischen Oceaan met de Stille
Zuidzee verbindt.
Het was een lange, vermoeiende reis, die
ik voor de borst had en er waren harde
sterke zenuwen toe noodig om ze zonder
onderbreking af te leggen. Maar de spoor
wegmaatschappij biedt in de slaapwaggons
en restauratiesalons menig gemak aan, dat
de bezwaren vermindert.
Wij waren in den staat Nevada gekomen
en de woeste bergstreken der Sierra, die de
rjjkste zilvermijnen der wereld bevatten,
boeiden onze aandacht. De trein heeft hier
met groote moeilijkheden te kampen en
wringt zich met moeite door het rotsen-
labyrinth. De machinisten moeten daarom
ook de grootste voorzichtigheid in acht nemen,
om de scherpe bochten, de geweldige stij
gingen en dalingen gelukkig te passeeren.
toch, hoeveel schoons, hoeveel hartverhef
fends, hoeveel leerrijks en hoeveel stichtends
ligt er niet in al die symbolen en teeke-
ningen voor ons Roomschen opgesloten
Want werden al deze dingen niet gemaakt
om de ziel hooger op ie voeren tot God
en Zijne heilige zaken? Daarom werd het
tijd, dat er een boek verscheen, waarin dit
alles wordt uitgelegd en duidelijker gemaakt
door breedvoerige omschrijving en illus-
stratie. Andersdenkenden werden reeds lang
getroffen door de heerlijke gedachten, welke
de Katholieke symboliek en liturgie bevat
en maakten er ijverige studie van, terwijl wij
veeltijds achterbleven. Thans echter zijn
alle Katholieken in staat gesteld, om iets
meer te leeren kennen van de Roomsche
symboliek en mystiek. Met opzet toch ver
meed de geleerde schrijver elke geleerdheid.
Hij wilde een volksboek, maken, voor ieder
begrijpelijk, voor allen leerzaam en de
schrijver is volkomen geslaagd.
Het zou ondoenlijk zijn, ook slechts
beknopt, te trachten den rijken inhoud
van dit mooie boek weer te geven en wij
stippen daarom alleen de hoofdlijnen even
aan. Eerst verklaart de schrijver zin en
wezen, verspreiding en doel der uit het
lyrisch gemoedsleven van jongere volken
gevormde symboliek, daarna brengt hij de
indeeling van het kerkgebouw in kaart:
Het was vreemd, onze machinist scheen
geen gevaar te kennen, en zelfs toen wij
het wildste deel der Sierra Nevada bereikt
hadden, reed de trein met onverminderde
snelheid voort; ja, het scheen ons zelfs
alsof de vaart van minuut tot minuut sneller
werd. Wij bedrogen ons niet: nauwelijks
zichtbaar stoven de landschappen daarbuiten
voorbijlangs duizelingwekkende steilten
snorde de trein met ontzettende snelheid
daarheen en allergevaarlijkste bochten rende
hij door, terwijl zijn vaart niet verminderde
op houten bruggen, waarondeT vreeselfike af
gronden gaapten. Geen enkel voorwerp was
daarbuiten meer te onderscheiden, wij suisden
voert als gedragen door de vleugelen van
den storm.
Wat was er geschied Had de machinist
de macht over den trein verloren of was
er een defect gekomen aan de machine,
waardoor het onmogelijk werd de snelheid
te temperen
Niemand wist er opheldering over te geven.
Overal in de coupé's en san de raampjes
doodsbleeks gezichten, angstige blikken,
sidderende lichamen. Elk oogenblik kon de
trein vermorzeld worden tegen een rotswand
of in een diepen afgrond tot gruis worden
geslagen. Een ongeluk was onvermijdelijk,
de rit moest ons in den dood jagen.
Ik had met de wereld afgerekend en
koesterde slechts één wensch, dat het zoo
spoedig mogelijk zou afloopen, om den
verschrikkelijken doodsangst niet langer te
rekken. De vrouwen lagen jammerend en
weeklagend op de knieën en ernstige man
nen zaten met gevouwen handen in stilte
te bidden.
Ik had op mjjn zwerftochten den dood
reeds vaker onder de oogen gezien en
vreesde hem niet. Wekenlang had ik in de
onherbergzame wouden van Arkansas rond
gezworven en zware strijden doorstaan met
beren en bloeddorstige roofdieren. Ik was
meer dan eenmaal met moeite ontsnapt aan
den doodelijken beet der ratelslangen, had
bij een ontploffing van een stoomschip op
de Mississippi met do golven geworsteld en
ternauwernood was ik eens ontkomen aan
het mes van eeu Sioux-Indiaan, maar op
zoo vreeselijke wijze als bij dezen afschu
welijken rit waB de dood mij nog nooit
tegemoet getreden.
Een soort- duizeligheid overviel mjj; mijn
zinnen begonnen in verwarring te raken en
om aan deren on verdraaglijken toestand een
einde te maken, besloot ik uit wanhoop uit
het raam te springen. Ik wist, dat de dood
mij wachtte. Ik keek naar buiten. Nauwelijks
wist ik, waar we ons bevonden, of wij
boven een afgrond voortholden of langs een
steile rotswand. Wanneer een wonder ge
schiedde en de trein niet ontspoorde, dan
moesten de wagens in brand loopen door
de ontzaglijke wrijving en dan was de dood
nog veel vreeselijker dan in het eerste geval.
Daar scheen het mij, alsof aan de buiten
zijde van de coupé een schaduw voorbij
mijn raampje gleed, maar mijn oogen waren
zoo beneveld, dat ik nauwelijks zien kon.
Wie zou het ook kunnen wagen langs den
razenden trein te klauteren Reeds de ver
bazende tocht van lucht en wind moeBt
ieder er af slingeren, die geen ijzeren
vuisten bezat.
Weer verliepen eenige minuten, die mjj
even zooveel uren toeschenen. Talmend stond
ik aan het raampje en mjjn handen grepen
krampachtig den riem om het te openen
en mijn plan ten uitvoer te brengen. Het
was mij als stond ik voor de poorten des
doods, waar ik zou binnentreden en waarvan
geen terugkeer meer mogelijk ie.
Eensklaps, was het bedrog of werkelijk
heid? Begon de trein niet langzamer te
loopen? Ik keek naar mijn medereizigers.
Ook zij merkten hetzelfde, want het misbaar
en gejammer verstomde en elkeen scheen
te herademen. Geen twjjfel, wjj reden lang
zamer. Ik merkte het klaar aan de omge
ving, die meer en .meer herkenbaar was.
Alles herademde en stille dankgebeden
stegen ten hemel, want wjj waren oogen-
schjjnlijk gered. Niemand echter wist het
raadsel op te lossen en voor het oogenblik
vroeg ook niemand daarnaar, want de zoo
even doorstane doodsangst werkte nog na
en was nog duidelijk leesbaar op de ge
zichten velen schenen er nog heelemaal
niet aan te kunnen gelooven, dat het gevaar
inderdaad voorbjj was.
Eindelijk stond de trein stil. Wij waren
aan het station Williams aangekomen. Hoe
grondplan, oriëntatie, toren, schip, priester
koor, triomfboog, doodkapel, de samenstel
lende deelen van deur, vloer, muur, pijler,
venster, gewelf, uitrusting, altaar enz. De
hoofdzakelijkste elementen worden saam-
gevat in een overzichtelijke inleiding en
getoond in de beeldwording der Drievul
digheid, Christus, Maria en de Heiligen.
Daartusschen zijn verklarende hoofdstukken
gelascht over kruis-symboliek, attributen van
deugden en heilige personen, zinnebeelden
uit het getallen-, kleuren-, planten- en
dierenrijk.
Deze rijke inhoud wordt zeer systema
tisch uiteengezet, zoodat men na lezing een
goeden indruk blijft behouden van de
overheerlijke Roomsche symboliek en iko-
nografie. Voor degenen, die zich door de
lezing aangespoord mochten gevoelen, iets
meer te weten van de kerkelijke symboliek,
heeft de schrijver een zeer uitvoerige lijst
van bronnen opgesomd, waarin ieder iets
van zijne gading zal kunnen vinden.
Wij bevelen dit werkje van Pater Nieuw
bam O. P. dan ook dringend aan al onze
lezers aan. De prijs kan wel voor niemand
eenig bezwaar opleveren. Voor één kwartje
nl. ontvangt men een prachtig-uitgevoerd,
rijk-geïllustreerd boek van ruim 140 pagina's,
waarvan de bandversiering gemaakt werd
door den katholieken kunstenaar Toorop.
de reizigers uit den trein zijn gekomen, ik
weet het nauwelijks, maar er waren weinig
seconden noodig of de coupé's waren leeg.
De conducteur werd omringd en met vragen
bestormd, doch hjj wist geen opheldering te
geven en nauwelijks was hij in staat zich
door hèt gewoel heen te wringen, om bij
de locomotief te komen.
De reizigers drongen achter hem aande
trein was veel te vroeg in Williams en
moest wachten. Wij hadden dus tjjd, om
van den doorgestanen angst te bekomen en
de oorzaken te verneman, die aanleiding
hadden gegeven tot dezen schrikwekkenden rit.
Op de machine stond een krachtig ge
bouwde man, maar zijn gelaat was wit als
krijt en zijn ledematen beefden krampachtig.
HU was deftig gekleed en kon dus niet de
machinist zijn. Verder bevond zich niemand
op de machine, noch de eigenlijke wachter,
noch de stoker.
Waar waren deze beide beamkten geble
ven, in wier handen het wel en wee van
honderden menschen berustte. Hadden zjj
plichtvergeten hun post verlaten, of was er
een ongeluk geschied? En hoe kwam die
vreemde hier op deze plaats, die blijkbaar
niet voor hem bestemd was
Deze vragen werden van alle kanten
geopperd. Doch de man op de locomotief
bleef stom, want de vreeseljjke opwinding
had hem de spraak voor het oogenblik
belemmerd. Als een marmeren beeld leunde
hij tegen de machine.
De conducteur stapte op de machine en
trachtte door vriendelijke woorden den man
tot bedaren te brengen. Maar pas toen een
der reizigers hem een flesch sherry over
reikte en hij hier een flinken teug uit ge
nomen had, scheen het bewustzijn allengs
tot hem terug te keeren.
Uit zjjn mededeelingen, die aanvankelijk
in korte, onsamenhangende zinnetjes werden
geuit, doch allengs duidelijker werden, bleek
het volgende
Hjj was ingenieur en van plan om naar
Californië te gaan, om daar op te treden
als directeur eener groote machinefabriek.
Toen de trein in zoo razende vaart voort
snelde, begreep hjj, dat er aan de machine
iets niet in orde was. Een groot aantal
menschenlevens stonden op het spelelke
minuut konden zij verwoest worden, in tal
men was gevaar. Toen besloot hjj pogingen
aan te wenden ter redding. Met gevaar van
zijn leven begaf hjj zich langs de loopplank
naar de locomotief en slaagde er in by
den machinist te komen, die hem met een
vroolijken lach ontving.
Om Godswil man, wat voert gij hier
toch uit?» vroeg de ingenieur aan den
machinist, die hem nu met een dreigenden
blik begon aan te zien.
•Ik rij jullie naar de hel, daar is het
laatste station antwoordde hij onheil
spellend.
•En waar is uw stoker
Dien heb ik al vooruit gezonden, die
moet plaatsen bestellen bjj den duivel», sprak
hjj, terwijl hij met ds hand achteruit wees.
Thans kwam de ingenieur tot de ontzet
tende zekerheid, dat de machinist krank
zinnig was geworden. Vermoedelijk had hjj
onder weg den stoker van de machine
gesmeten, omdat deze zjjn dolle plannen
wilde verijdelen.
De ingenieur trachtte den ongelukkige van
zjjn dolzinnige handelingen af te brengen
door met hem te praten, maar te vergeefs,
eu toen de eerste naar het regelingstoestel
trad, om de vaart te temperen, sprong de
machinist bjj en drong hem weg met den
kreet
•Terug 1 de weg naar de hel is u niet
bekend 1 Hoort gjj het niet sissen en knet
teren Weldra zjjn wij er en daar is het
een vroolijk leven
Er was met den ongelukkige niets te
beginnen, maar wellicht was het nog mogelijk
de ramp af te weren, die zooveel onschul
dige menschenlevens bedreigde. De moedige
man streed een zwaren strijd in zjjn bin
nenste maar die duurde slechts enkele
seconden. Toen was zijn besluit genomen...
Met reuzenkracht greep hij den krankzinnige
beet, maar deze verweerde zich woedend.
In de worsteling echter gelukte het den
ingenieur hem van de machine te slingeren,
terwijl de trein voortholde. Thans kon hij
pas zjjn reddingswerk beginnen.
Zoo vertelde ons de ingenieur en een
donderend hoera beloonde deze edele daad.
Hij was moordenaar geworden uit noodweer,
Het is werkelijk een spotprijs en alleen de
Apologetische Petrus Canius-vereeniging
bezit het geheim om zóó goedkoop en
degelijk te kunnen uitgeven. Wij zouden
bijna zeggen te goedkoop, want zóó con-
curreeren kan geen enkele uitgever. Doch
over deze kwestie thans niet; de strijd
hierover behoort in de vakbladen en wij
wilden er alléén mede te kennen geven,
dat de prijs voor niemand een beletsel
zijn kan.
In het „Aan den Lezer" heet het
„Bij het naar-buiten-leven der hedendaag-
sche maatschappij, bij de ongevoeligheid
en den wansmaak van onbevoegden in de
dingen van liturgische schoonheid, heeft
het geestelijk zien en gevoelen van het
individu jammerlijk veel van zijn inwendig
zieleleven ingeboet. De „symboliek" is niets
anders geworden dan een fraaie stoffeering,
en een statelijk dekoratief, welke in een
vreemd-doende, onbegrepen taal tot den
geloovige spreken; hetzelfde met de „iko-
nografie". Toch verlangt men beelden en
houwt of giet men beelden en, eenmaal
geplaatst, doen zij slechts den pooveren
dienst van een hoogstens niet-alledaagsch,
maar volkomen karakterloos ornamentstuk
van het kerkgebouw.
In onze moderne dagen valt er een
strooming naar mystiek, symboliek, liturgie
en daar zijn opoffering den hoogsten helden
moed waard was, kon hem geen blaam
treffen. Waar hij stond voor de vraag: een
enkel menschenleven op te offeren of hon
derden, kon de beslissing niet twijfelachtig
zjjn. Trouwens de krankzinnige zou hem
zelf hebben vermoord. Later vond men den
machinist met verbrijzelden schedel.
Wel zelden is een edele daad met zoo
innlgen en warmen dank vergolden geworden,
als de heldhaftige redding van dezen trein.
Onmiddellijk hield men een collecte, doch
de edele man weigerde elke belooning, maar
verzocht de ingezamelde gelden te mogen
ter hand stellen aan de achtergeblevenen
van de ongelukkige beambten.
•Ziedaar, mjjne heeren», zoo besloot de
Amerikaan, >het vreeseljjkst uur van mjjn
leven».
ALKMAAR.
Parochie van den B. Laurentius.
Zondag 's morgens 61/, en 8 uur stille
H.H. Missen 10 uur gezongen Hoogmis
3 uur Vespers 's avonds 6 uur Lof met
predikatie ter eere van het Onbevl. Hart
van Maria voor de bekeering der zondaren.
Maandag 's avonds 7 uur Oongregatie der
H. Maagd.
Woensdag 's morg. 9 uur gez. H. Mis op
het Kerkhof 's avonds 7 uur Lof ter eere
van den H. Joseph.
Donderdag 's morg. 7 uur uitstelling van
het Allerh. Sacrament en het H. Bloed van
Mirakel tot na de gez. H. Mis van 9 uur
's avonds 7 uur Lof ter eere van 't Allerh.
Sacrament en het H. Bloed van Mirakel.
V r jj d a g 's morg. 8 uur gez. H. Mis voor
de leden van het Genootschap het Allerh.
Hart van Jesus.
Zaterdag 's morg. 9 uur H. Mis voor de
leden der Broederschap het Onbevl. Hart
van Maria voor de bekeering der zondaren.
Parochie van den B. Dominions.
Zondag, feest van Portiuncula, met vollen
aflaat zoo dikwijls men na gebiecht en
gecommuniceerd te hebben deze kerk zal
bezoeken en bidden zal tot intentie van
Z H. den Paus, 'a morg. 6, 71/, en 9 uur
stille H.H. MissenlO'/j uur Hoogmis
's midd. 3 uur Vespers's avonds 5 uur
Congregatie.
Na de Hoogmis verkoop der opengevallen
plaatsen in de kerk.
Maandag 's morg, 8 uur Maandstond voor
Maria Bos—Eefrink 's avonds van 5—7
uur gelegenheid om te Biechten.
Dinsdag, feest van den H. vader Domini
ons, stichter onzer Orde en Patroon dezer
kerk, 's morg. 9 uur solemneels Hoogmis
's avonds 7 uur solemneel Lof.
Woensdag 'savonds 7 uur Congregatie.
Donderdag 's morg. 9 uur gez. Maand
stond voor Petrus Caarls 's avonds van
5—6 uur gelegenheid om te Biechten.
V r jj d a g, le Vrijdag der maand, 's morg,
9 uur gez. H. Mis 's avonds 7 uur Lof.
Zaterdag 's avonds 7 uur Lof.
Den 12en dezer maand vertrekt uit deze kerk
de Processie naar den Briel, tot welker
deelname wjj u aansporen. Kaarten daar
voor zjjn te bekomen aan de Pastorie
Breestraat en by de Broedermeesters
N. Conjjn, P. Messelaar en Anton Jacobse,
Zondag 9 Aug. a.s. St. Joseph Club, Afd. A
71/, uur Afd. B 9 uur Afd. 0 101/, uur
HEILO.
Zondag, le Zondag der maand Augustus,
toegewjjd aan 't Heilig en Onbevl. Hart
van Maria, te verdienen volle aflaat, 'smorg.
7 uur H. Mis met onderrichting91/» uur
Hoogmis met predikatie 's midd. lVj uur
Catechismus 21/, uur Vespers's avonds
7 uur Lof ter eere van den H. Willibrordus,
waarna vereering van de Reliquie.
Maandag en Dinsdag de H.H. Missen ten
71/j en 81/j uur.
Woensdag, feest van O. L. Vrouw ter
Sneeuw, 's morg. 71/, uur H. Mis81/, uur
Huwelijksmis.
Donderdag 's morg. 71/s uur H. Mis
8l/t uur gez. Maandstond voor Elisabeth
Klaasse, geb. Goedhart's midd. van 5—7
uur gelegenheid om te Biechten.
V r jj d a g, le Vrijdag der maand, bijzonder
toegewijd aan de vereering van het Godd.
Hart, 's morg. 71/3 uur gez. H. Mis met
uitstelling voor de leden van het Broeder
schap der Gedurige Aanbidding Sl/1 uur
H. Mis.
en dergelijke, zoowel in literatuur als in
artistiek, te vermelden. Al is dit leven,
lang niet immer, uit een gezonden bodem
opgebloeid, het schijnt toch christelijk-wijs
om van dien tijdgeest te leeren, en voor
ons Katholieken, wat overvloediger en vaker
te gaan putten uit onze eigene, overrijke
liturgische wetenschappen en kunsten, welke
den stempel der volle waar- en schoonheid
dragen van Christus' heilige Kerk. De
overtuiging begint zich iets meer algemeen
te ontwikkelen, dat ook in die richting de
„verdieping" van het godsdienstig bewust
zijn is te zoeken en te vinden; het is reeds
iets, het is reeds veel
De achterstaande bladen pogen dat wor
dend streven te ondersteunen."
Wij zijn ervan overtuigd, dat de poging
van pater Nieuwbam O. P. niet tevergeefs
is gedaan, daarvoor is het boek met te
veel liefde en toewijding en kennis geschre
ven, terwijl de behandelde stof op zich
zelf reeds een der aantrekkelijkste studies
moet uitmaken voor elk oprecht-Roomsch-
voelend mensch.
Dat dan ook vele lezers van Ons Blad
dit mooie, leerzame en stichtende boek zich
aanschaffen; zij doen er niemand méér
voordeel mede dan zich zeiven!
