E. Kath. Nienws- en Advertentieblad
voor Moord-Holland.
Woensdag: 22 September 1909.
FEUILLETON.
No. 76
3d* Jaargang1.
Verschijnt Woensdag en Zaterdag.
ALGEMEESE VEBGADEBIUff
Zoekt, en gij zult vinden.
Buitenland.
ent.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
(0 cents per drie maanden franeo aan huis. Te betalen in
het begin Tan ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers3 cent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad".
BUBEAUBreedstraat 45, tegenover de B. E. Eerk, te Alkmaar.
Telefoon No. 433.
ADVERTENTIËN:
Van 15 regela80
Elke regel meer6
Reclames per regel 15
Kleine advertenties van 130 woorden, bij vooTuitbet. 25
Zij die zich tegen 1 October
op ONS BLAD wenschen te
abonneeren, ontvangen de tot dien
datum verschijnende nummers gratis.
de? N.V. „ONS BLAD" op Woensdag
29 September a-s-, des avonds ten 8 ure,
in het lokaal van den heer PBOOT,
Laogestraat.
A g e n da
Bespreking der overeenkomst met den
Bedacteur-Administrateur.
Benoeming van een Commissaris ("vacature
Zeereerwaardo Heer Pastoor Eeijs).
Bapport der Commissie inzake drukkosten-
Bespreking uitgave Zondagsblad.
Het Beatuur,
H. P. M. KRAAKMAN.
H. KENTER.
J. F. QUAX.
V Een merkwaardige verklaring.
In het socialistisch blaadje voor Eind
hoven en omstreken, De Eendracht
lezen wij' het volgende stukje
Leert uw plicht.
„De R. K. kerk doet tegenwoordig alle
moeite welke maar eenigszins te denken
is om de S D.A.P. te bestrijden.
Maar om zijn eigen leden den gods
dienst te doen kennen, daarvoor is
waarschijnlijk geen moeite noodig. Dat
blijkt wel uit den Heer v. Lierop. Die
heeft eene Wasch en Strijkinrichting
te 's Bosch, en heeft daar personeel in
dienst dat hij zoodanig weet uit te
zuigen, dat het bij bedoelde personeel
de vraag doet opkomen, of die man wel
Katholiek is?
Wij zouden dat Heer eens aan willen
raden de vier wraak roepende zonden
eens na te zien. En bij zal daar in
vinden, dat hij groot kwaad doet, bij
bet onthouden van het loon der werk
lieden. Ook moogt gij uw personeel niet
zoo lang laten werken en maar met één
uur schaft, waarvan soms nog tien
minuten wordt ingeknepen. Gaat zoo
maar door meneer, later hebt ge er spijt
van. Dan gaat gij uw beklagen bij den
Eerw. heer pastoor. Doch vergeet dan
niet te zeggen hoe gij zelf door uw uit-
zuigerij het Socialisme gekweekt hebt."
Dit is van socialistische zijde eene
zeer merkwaardige verklaring. Een
patroon, die zijn personeel slecht behan
deld, aldus het socialistische blaadje,
handelt daardoor in strijd met de leer
van den Katholieken godsdienstaan
de oprechtheid van zijne katholiciteit
moet getwijfeld worden. Verder geeft
het blad te verstaan, dat het socialisme
door zulke patroons gekweekt wordt.
EVANGELISCHE VERHALEN.
1) Naar 't Framch.
I.
De eerste schaduwen van den avond
[Strekten zich uit over het meer van Genesa-
|eth, het meer van Galilea, door zijn vorm
|en het harmonische geluid zijner wateren
(gelijkend op een harp. Bijna aan den
l oever, te midden van een dichte groep
Icitroenboomen, granaatboomen en rose-
I laurierboomen, was nog slechts in vage
(omtrekken de witte villa van Gamaliel
|merkbaar. Een doorzichtige en lichte
nevel, een gouden poederwolk gelijk,
(omwolkte in onbestemde harmonie de
scherpe lijnen van dien steenen kubus
net lange smalle vensters en te zwaar
■koepeldak. Boven, op het elegante terras
jjnet opengewerkte balustrade, beschouwde
Jamaliel, ten halve uitgestrekt op kussens
fstig den horizon en vervolgde zijn ernstig
gesprek met zijn neef Nicodemus.
I De tijd is voorbij, broeder, de schoone
jjE van hartstochtelijk enthouisiassme. Het
al vele jaren dat ik onderricht geef
(n al wat men onder de zon onderwijst
ooi ik te hebben aangeroerd of dehoord
|n hebben. De groote' Hillel, de vader
mijn vader, heeft zijn leven ge-
De conclusie is niet moeielijk te trek
ken. Het ware Katholieke leven moet
zoo krachtig mogelijk worden bevorderd.
Dat is een belemmering voor het socia
lisme. Het behoeft geen verklaring dat
we het er mee eens zijn. Maar dat er
socialisten zijn die er ook zoo over
denken, vernamen we nog niet.
Wij nemen er nota van en vestigen
er de aandacht op van allen, die het
Katholieke vereenigingsleven meenen te
moeten bestrijden of daarvoor nog
onverschillig zijn.
V DE EATHOLIiEE PIES,
De N. Tilb. Ct. schrijft
Op den Duitschen Katholiekendag is,
zooals in dat land wel bijna vanzelf
spreekt, ook de noodige aandacht ge
wijd aan de katholieke pers.
Men is daar er van doordrongen, dat' een
van de ernstige levensbelangen van het
katholieken volk juist is de katholieke
pers, die er op velerlei wijzen kracht
dadig wordt gesteund.
Zoozeer gesteund, dat het getal cou
ranten en tijdschriften, van 186 in het
jaar 1880 is gestegen tot 480 in 1907,
terwijl het abonnementental van onge
veer 600.000 steeg tot 2 raillióen.
Intusschen is men er nog niet te
vreden met dit resultaat, dat ook nog
verre is van het ideaal. Want twee
millioen abonnementen moge een eer
biedwaardig getal vormen, op de twin
tig millioen katholieken, welke Duitsch-
land kent, is het toch slechts 10 pro
cent.
Uit de redevoering door den spreker
de Witt, een ambt gerichtsrat uit
Keulen, blijkt, dat in Duitscbland vele
katholieken al juist doen zooals bij ons.
Plet is een eigenaardigheid der katho
lieken, zeide de heer de Witt, terwijl
hij zich richtte tot de „geëerde kritiek
voerders uit het eigen kampdat zij
hunne geloofsgenooten dikwijls scherper
kritiseeren en sterker beoordeelen dan
andersdenkenden. Daardoor kan men
menig oordeel uit het katholieke leger
over de katholieke pers beoordeelen.
Den een is zij te godsdienstig, den
andere te politiek, den derde te demo
cratisch," een ander te gouvernementeel,
den vijfde te vervelend zedelijk en den
preutschen oude juffrouwen Shooking I
Zoo kent men inderdaad de kritiek
ten onzent ook en nu nog niet gesproken
van de geweldige katholieken, die uit
vriendschap jegens uitgevers en redac
teurs een katholiek blad zonder meer
den bals zouden omdraaien.
Men begrijpt eenvoudig niets van het
verantwoordelijkheidsgevoel van dezul
ken, zelfs al zou men de grootst denk
bare oppervlakkigheid van inzicht willen
wijd aan de bespreking' en bestudeering
der schoonste vraagstukken; de offers
en de feesten, de rustplaats van den Heer,
den vorm ider tenten bij het feest der taber
nakelen of het aantal der. lichten. Hij
verklaarde de woorden der Ouden; hon
derden leerlingen verklaarden op hun
beurt zijn woorden. En rabbi Simeon,
mijn vader, na hem en Shammai, zijn
onverzoenlijken mededinger, vijftig jaren
lang gehoord te hebben, gaf hun vurige
woordentwisten weder met dit eene woord:
„Niets is beter dan de stilte...."
En gij onderwijst toch en zijt be
roemd onder onze leermeesters, zeide Nico
demus met verwondering,
Ik onderwijs. De menschen hebben
er zoo groote behoefte aan te geiooven.
Hebt gij wel ooit iets gezien, dat hun dorst
naar kennis gelijkt? Zij zoeken. Zij roe
pen. Weet men wat? Ik ggef hun wat
ik heb, wat mijn broeders, groot en edel
onder de menschen, mij hebben nagelaten.
Maar soms ben ik de armoede van al die
dingen moede. Den vorigen winter, toen
ik ben uitlegde dat op Sabbath een last
niet verder mag worden gedragen dan
duizend voet en eerst na een denkbeeldige
woning te zijn doorgegaan weer duizend
pas, toen werd ik getroffen door een
peinzenden blik van een jongeling, een
van die blikken die u een ziel schijnen
te openen. En mij wendend tot dat kind
zeide ik: „Luister in u zelf naar de liede
ren, die uw moeder zong om u in slaap
pleiten. Want een zekerheid is toch,
dat voor den bloei eener katholieke
partij niets zoo noodzakelijk is als een
sterke katholieke pers. En daartoe ge
raakt men niet met afbreken en tegen
werken, maar met steunen van de
levensvatbaar gebleken couranten, die
het onmogelijk ieder naar den zin kun
nen maken.
Is er dan zooveel grootheid van
karakter noodig om dat in te zien
En dat waar het volgens de Kölnische
Volkszeitung geldt, „het brandendste
vraagstuk vau iederen nieuwen dag."
V EEN BASE OPMEBEING.
De Vrije socialisthet orgaan van
den heer Domela Nieuwenhuis, schrijft
naar aanieiding van de Sociale Week
te Nijmegen
„Wij waren tot onzen spijt verhin
derd, de Katholieke Week bij te wonen,
die nn alweer achter den rug is. Zij
is goed bezet geweest eu verschillende
punten zijn aldaar behandeld op een
wijze, die de moeite waard is, ook
dan wanneer m9n het er niet mede
eens is. Wij zullen misschien later de
gelegenheid hebben op enkele zaken
nader terug te komen.
Het viel ons echter op, dat de pers
er veel minder melding van maakte
dan van de vliegwedstrijden, voetbal
wedstrijden en dergelijke sport, die na
tuurlijk ook veel gewichtiger zijn.
Onlangs zei ons iemand: wiendenkt
gij dat tegenwoordig -de voornaamste
redacteur van een dagblad is? En bet
antwoord luiddede sportredacteur. Kijk
de bladen ook eens na en zie hoeveel
kolommen daaraan worden gewijd en
gij zult den man gelijk geven."
't Is zoo Sport en feesten worden
tot in de fijnste bijzonderheden behan
deld.
De meer nuttige en voor het leven
meer practische zaken worden dikwijls
met achteloosheid bejegend.
De opmerking dat de pers bedoeld
is natuurlijk de niet-Katholieke groote
pers zoo weinig melding maakte van
de verhandelingen der Sociale Week
en deze bij allerlei sport ten achter
stelt is volkomen juist en verdiend.
De sociaal-economische voordrachten
van de Katholieke Sociale Week zwijgt
men maar liefst dood.
DUITSCHLAND.
Op het sociaal-democratisch congres is 'een
harden strijd gevoerd om den voorTang tus-
schen de Marxisten en Revisionisten. Het
ging over de vraag of een bondgenaat-
te wiegen, toen gij ïclein waart. Er is meer
licht in dat gezang der vrouw, dan in
alles wat van mijn lippen kan komen, om
dat er meer leven en 'meer liefde in is."
Hij hernam na een stilte:
Zoo spreekt men en onderwijst dan.
De traditie is immers Idaar met de woor
den der Ouden en hun uitleggingen van
de Schrift, even heilig als de Schrift
zelf. Men wil het erfdeel zijner vaderen
uitbreiden eu een naam onder de zijnen
halen. Maar in den grond der zaak:
wat men ontvangt en wat men geeft is
altijd zoo weinig. De waarheid is het
licht onzer zielen. Wij ontvangen haar nooit
geheel en de besten onder ons kunnen er
slechts eenige gebroken stralen van weer
kaatsen, stralen van staal of stralen van
goud, al naar wij heerschzuchtig of feeder
geboren zijn. Vandaar alle verschil in onze
onderrichtingen. Vandaar, dat waar Hillel
ja zeide, Shammai neen antwoordde. Van
daar, dat de Sadduceeër lacht om de me
nigvuldigheid onzer voorschriften en een
gemakkelijk leven leidt, terwijl 'de Pharisee-
er, de afgescheidene, zoo van uit de hoog
te neerblikt op het menschdom, Vandaar
ook, dat de Erseniëër zijn toevlucht zoekt
in de oase van En Gaddi, opdat de aanra
king met anderen hem niet bezoedeie.
Ieder volgend den straal, dien hij denkt
ontvangen te hebben, ieder verfoeiend, mis
prijzend, beleedigend, zijn broeders. Wat
mij betreft, ik denk, dat zij, in het somber
licht dat door hunne gebroken prisma's
schap met de fiberalen voor de Socialisti
sche partij ooit mogelijk zou zijn, dan wel
principieel verwerpelijk ware. De Marxis
ten wilden er niets van weten, maar de
Revisionisten wenschten het denkbeeld niet
te verwerpen.
De laatsten werden in het gelijk gesteld.
Met een kleine meerderheid werd een desbe
treffende motie door de Marxisten voorge
steld, verworpen.-
Voor het congres Zaterdag uiteenging,
heeft bet nog een voorstel Van Dittmann aan
genomen, Ö„it ten doel had den indruk,
dien |de overwinning van de revisionisten, bij
de verwerping van de tegen de liberalen
en de samenwerking met hen gerichte motie,
gemaakt had, te verzwakken. Met groote
eenstemmigheid heeft daarom het congres,
op voorstel van Dittmann, Zaterdag nader
verklaatd, dat de verwerping van bovenbe
doelde motie niet gelijk stond'met een ver
zwakking van de besluiten van het congres
van Dresden. Door zich bij dit voorstel aan
te sluiten, droegen de revisionisten listig
lijk zorg, dat men er niet meer achter ging
zoeken dan er in stond.
De godsdienstige overtuiging van de leden
werd ook nog onderhanden genomen. (De
heeren zijn niet tegen den godsdienst?) Het
gebeurde naar aanleiding van een voorstel
uit Breslau, dat de uittreding van de leden
van id e partij uit'de landskerk verlangde, om
langs dezen weg,,de oprichting van scholen
voor dissidenten mogelijk te maken en de
jeugd aan den verderfelijken invloed van het
dogmatische godsdienstonderwijs te onttrek
ken."
Vooral de afgevaardigden uit Rijnland en
Westfalen trokken scherp tegen het voorstel
te velde. Het was, vonden zij, koren op
den molen van het centrum en zou onnoodi-
ge ergernis wekken, omdat duizenden soci
aal-democraten, met name in de steenkooldi
stricten, nog geregeld ter kerk gaan. Het voor
stel werd ijlings onder de tafel gewerkt.
FRANKRIJK.
Schandelijke ontwijdingen. Zooai» be
kend is heeft de vrijheid- en gelijkheidlie-
vende republiek de onwettig toegeëigende
kapel van den aartsbisschop van Parijs, in
een eetkamer voor den minister van arbeid
doen veranderen,;
In Soissons gaat men echter nog verder.
Die stad is (de onwettige eigenaresse gewor
den van de kerk der vroegere abdij van
St. Leger. Nu heeft de gemeenteraad dier
stad met 12 tegen 8 stemmen besloten om
dien tempel Gods aan de vrijdenkers af te
staan. Op den 26en September zullen de hee
ren der vrije gedachte daarin hun eerste
vergadering houden;
De bisschop van Soissons komt nu in een
herderlijk schrijven op tegen die schandelijke
ontwijding Ider kerk. In zijn brief deelt de
bisschop verder nog mede, dat bij de eerste
vergadering der vrijmetselaars, verschillende
straalt, elkander moesten dulden en verdra
gen. Want slechts één enkele heeft in zich
de verheven waarheid en die Eene zwijgt
sinds lang
Hij zal eens spreken, zeide Nicode
mus met zachte stem, in den Messias,
dien wij verwachten.
'Maar zelfs Üait, is ld at wel zeker?
Het volk roept hartstochtelijk om idien
Messias-koning, die het zal verlossen van
het verfoeide juk van Rome. Zij roepen
om zijn macht, zijn rijkdommen, die Hij
hen bovenal schenken zal; om het goud
en de parelen, die ide zee aan hun voeten
zal werpen, om de vruchten, die de takken
hunner boomen zullen breken, om de
zware schoven Üie ide assen hunner wagens
zullen doen zuchten. Zij roepen om de
vreugde, de weelde, de overheersching
en dat al noemen zij (den Messias.
De profeten zijn op hun hand en
twijfel is onmogelijk, hernam Nicodemus
Hij zal komen, de Beheerscher der aarde,
de God, de Sterke, op Zijn Schouder het
teeken der heerschappij dragend,
Gamaliel maakte een lusteloos gebaar.
Zij zeggen ook: „Hij zal zich ver
heffen, als een loot uit de dorstige aarde,
zonder schittering, zonder schoonheid."
Zij noemen hem „de Leeuw" en zij
noemen hem „het Lam". De groote Hillel
vereenzelvigde hem met Hezekias, en thans
zijn er onder de meest verlichten velen,
die denken, dat het rijk van dien Messias
louter een beter tijdperk van het mensch-
voorwerpen, Idie bij de katholieke godsdienst
oefeningen gebruikt werden, in Ide kerk zul
len zijn.
Al wie de „vrije heeren" kent, kan zich
de rest wel voorstellen!
GRIEKENLAND.
Men verneemt uit Athene dat koning
George, die er ernatig aan moet hebben
gedacht afstand van den troon te doen, dat
plan nu geheel heeft laten varen. HQ zou
tot de overtuiging gekomen zjjn, dat de be
weging onder de officieren niet tegen het
regeeringebnia gericht ia en verder zonden
de vreemde hoven hem ook ontraden hebben,
zön troon prija te geven.
Da Atheenache atudentenvoreeniging heeft
alle atudenten in de provincie uitgenoodigd,
tegen Donderdag te Athene te komen. Men
verwacht dientengevolge binnen enkele dagen
ruim duiaend atudenten in de hoofdatad, die
met het militaire verbond aamen lullen
werken.
Uit allea blijkt, dat de beroering in den
lande met de wiaaeling van mlnieter-preaident
nog niet uit ia. Het giat nog overal en
zoowel voor ala tegen den officierenbond
wordt er geageerd. De officieren mogen voor
't oogenblik hun zin hebben doorgedreven,
waarborgen voor de ruet in de toekomat
zyn er niet. De ganache toeatand ia niterat
onzeker. En het gevaarlijke van den toeatand
ia vooral hierin gelegen, dat de officieren-
bond zich nu eenmaal een zekeren invloed
op den gang van zaken heeft weten te ver-
achaffen, terwijl bet zeer moeilijk zal zQn
hem dien invloed weer te ontnemen,
ENGELAND.
Kiesrechtvrouwen. Zaterdag zijn de
kiearechtvrouwen, die den vorigen avond te
Birmingham op atraat tegen Ar quith hadden
gemanifeateerd in de zalen, waar hij sprak,
werden geen vrouwen toegelaten voor
den rechter gebracht. Twee werden er aan
stonds tot een maand gevangeniaatral ver
oordeeld dat waren die twee die steenen
hadden geworpen naar den trein, waarmede
Acquith vertrok, en die, er ruiten in brekende,
gevaar voor de reizigers hadden veroorzaakt.
Een aantal anderen werden tegen borgtocht
op vrije voeten gelaten, tot hnn zaak weer
voorkomt. Daar waren de twee vronwen bQ,
die op een aan het Bingley gebouw (waar
Asquith zijn groote rede hield) grenzend
huia waren geklauterd en vandaar met steenen
wierpen. De twee agenten, die hen van het
dak hebben afgehaald, werden boven met
dakpannen bestookt, zoodat er een viel,
gelukkig op een iets lager gelegen dak. Dan
was er een vrouw, die eeu gelid van dien
ders wilde verbreken en daarbij een diender
in bet gezicht had geslagen. Een tweede bad
bij eenzelfde poging een agent tegen de
beenen geschopt, >Het apjjt me, dat het
Asquith niet was<, zeide zjj op de terecht
zitting.
Op laat van den minister van Schotland
dom aanduidt, Te midden dier tegen,
spraak der eenen, der grootsche droomen
der anderen zou ik, indien het waar is dat
hij moet komen, niet willen Wijven leven
tot de dagen, waarop hij komt, uit vrees,
hem te miskennen,
Broeder, hoe kunt gij zoo spreken?
vroeg een harmonische stem. Zou uw ziel
niet vanzelve tot den Messias gaan, indien
Hij verscheen?
Door de deur van het Aliyah, de weel
derige zaal, uitkomend aan een der zijden
van het terras, trad een vrouw, in het
onbestemde licht der sterren. Er ging
zachtheid van haar uit, doordringerder dan
de zachtheid van den nacht, De sluier
omhulde haar geheel in lange plooien en
gaf aan ieder harer bewegingen een maag
delijke grafie, 't Was de jongste en wel
beminde zuster van Gamaliel, Suzanna
dochter van Simeon, kleindochter van
Hillel den Groote.
Zoo zijn de vrouwen, sprak Gama
liel met een glimlach. Zij zoeken niet, zij
redetwisten niet, zij raden. Zij zien niet,
zij beminnen. Er is geen licht, dat op haar
valt zonder in een vlam te veranderen.
Dat is de zwakke zijde dier gevleugelde
naturen.
O, het is ook een goddelijke gave,
zoo viel Nicodemus in de rede. Men lijdt
zoo onder dat aarzelen, onder dat niet
weten en vooral onder die altijdduren
de vrees,
(Wordt vervolgd,)