XL Ka.til. Nieuws- en ikdverteutielilad
voor Noord-Holland.
No. 91
Zaterdag- 13 November 1909.
3"' Jaargang-
FEUILLETON;
Buitenland.
Verschijnt Woensdag en Saterdag.
ADVERTENTIËNt
Van 15 regels
Dit nummer bestaat uit 6 bladz.
Zoekt, en gij zult vinden.
V ONGEWENSCETE VOLLEDIGHEID.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
50 cents por drie maanden franco aan huis. Te betalen in
het begin ran ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers 3 cent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad".
BUREAUBreedstraat 45, tegenover de B. E. Eerk, te Alkmaar.
Telefoon No. 433.
Elke regel meer
Reolames per regel
Kleine advertenties ran 1
s i 6 I
30 woorden, bij vooruitbet.
30
6
15
25
cent.
Mr. S. van Houten bespreekt in zijn
jongsten staatkundigen brief de werk
loosheid. Dat de uiteenzettingen van
dezen staatsman de kwestie der werk
loosheid niet nader tot oplossing zullen
brengen, behoeft eigenlijk nauwelijks
gezegd. Want de toepassing van de
oud-liberale leer der persoonlijke vrij
heid is wel een der belangrijkste oor
zaken van de periodieke en andere
werkloosheid te achten.
Niettemin zijn er ook tal van oorzaken,
die bij de wettelijke regeling der sociale
verhoudingen Mr. van Houten's
nachtmerrie slechts ternauwernood
of in 't geheel niet in bespreking komen.
Het gaat niet aan deze, al worden ze
dan ook ter sprake gebracht door een
oud-liberaal, zoo maar aan den kantte
zetten en niet onder de oogen te zien.
Mr. van Houten wijst dan op drieërlei
oorzaak van werkloosheida. onberaden
beroepskeus; b. halsstarrig vasthouden
aan gelijke minimumloon en in alle jaar
getijden en c. overbelasting van werk-
buurders met allerlei wettelijke en
zedelijke plichten.
Zondert men de hier bedoelde over
belasting uit de luttele sociale maat
regelen welke ten onzent zijn ingevoerd
kan men toch werkelijk niet met den
naam en titel overbelasting be
stempelen dan valt toch niet te
ontkennen dat de onder a en b vermelde
oorzaken, hun invloed werkelijk doen
gelden.
De oorzaak van werkloosheid, gelegen
in het vasthouden aan gelijke minimum-
loonen in alle jaargetijden, geeft de
Pr. Gr. de volgende beschouwing in
de pen
„Ook al acht men het noodzakelijk,
dat de arbeiders vasthouden aan en
streven naar een gelijk loonminimum
voor alle jaargetijden niemand kan
ontkennen dat deze loonbewegiDg aan
leiding heeft gegeven tot minder werk,
vooral in het bouwvak.
Men moet in dat vak tweeërlei arbeid
onderscheidende nieuwbouw, die tegen
woordig bijna uitsluitend in aanneming
verricht wordt en het z.g. particuliere
werk, waarvan de kosten naar „dag
uur'' worden berekend. Dit particuliere
werk is in de laatste jaren, naar alge
meen verzekerd wordt, afgenomen,
omdat vele burgers terugschrikken voor
de hooge kosten. Men durft eenvoudig
niet te beginnen en bepaalt zich tot
het hoogstnoodzakelijke.
Nu willen de vakvereenigingen wel
met de patroons in overleg treden om-
EVANGELISCHE VERHALEN.
15) Naar 't Frsnscb.
Hij ging, genoopt door een vernederende
bepaling, de gewijde kleederen weder on
der (de hoede stellen Van Ihet Romeinsche gar
nizoen; en hoe gewoon, hoe onverschillig
hij was voor Ue schande van die bepaling,
op zekere dagen viel het hem toch
bitter, 't Zou niet die timmermans
zoon, die zachtzinnige geestdrijver zijn,
die de toren van Antonia zou omverwer
pen. Maar hij kon, door zijn invloed op
het volk, eenig tumult verwekkenen de
Romeinen zouden dan misschien de
r'jkc stad tvfrnielenCaiphas lachte
hatelijk
De heldere klokjes wierpen bij iederen
tred een feestelijken klank te midden van
het aanwassend tumult
Suzanna trachtte een bekende te ont
boeten. Gamaliel was vertrokken vóór het
emde van het offer. De pharizeeërs en
'k hoofden des volks hadden zich ver-
'^"igd in het Gazith, hun vergaderzaal,
1 Jesus was door te veel volks omringd
trent het bepalen van een zeer korten
werkdag gedurende den winter, opdat
er voor meer handen werk zij. Wij
zien niet in, waarom men niet evengoed
voor de wintermaanden zou kunnen
overeenkomen, om voor een bepaalde
rubriek kleine herstellingen enz.
een beduidend lager uurloon te berekenen.
Men vraagt aan de burgerij om zoo
veel mogelijk werk, dat daarvoor in
aanmerking komt, voor den winter te
laten liggen. Maar in de practijk komt
daar weinig van.
Trof men echter een overeenkomst
voor dit bepaalde werk, dan zouden
velen ongetwijfeld in de wintermaanden
het kleine werk laten verrichten en er
zou arbeid en dus veel minder werk
loosheid zijn.
Tegen zulk een maatregel kunnen
natuurlijk wel bezwaren worden inge
bracht, maar men zou kunnen trachten
deze te ondervangen door een goed
omschreven contract.
Bij gunstiger tijden kan de maatregel
achterwege blijven.
Men wil een uitzonderingsmaatregel
inzake den werktijd, waardoor er in
geen geval meerder werk komt. Waarom
zou men niet evengoed een uitzonderings
maatregel kunnen treffen ten opzichte
van den loonstandaard, een uitzonde
ringsmaatregel, die stellig veel werk
zou brengen?"
Evenals de tijdelijke herziening van
het tarief ten opzichte der rijksfinanciën
is hetgeen hier voorgesteld wordt op-
zichtens het werkloozenvraagstuk slechts
een lapmiddel. Doch zoolang nog geen
radicaal geneesmiddel gevonden is, zijn
ook lapmiddelen de aandacht waard.
Alleen bouwe men er niet te groote
verwachtingen op.
dan
Ra
bat zij hem zou durven naderen.
'q eenigen tijd ging het gordijn, die het
W|w afsloot, uiteen. De leden van het
'tin kwamen naar buiten, luide spre-
Meten met twee maten, is de wereld
nog niet uit.
Toen de „Alkmaarsche Courant" de
zaak-Ferrer besprak werden de lezers
betreurenswaardig slecht voorgelicht
werd allesbehalve de objectieve waar
heid voorgehouden. Toen wist zij niet
beter, omdat haar voorgangers de groote
liberale bladen haar niet beter konden
inlichten. Nu zwijgt ze nog, ofschoon
zij beter weet; en volgt zij opnieuw
haar liberale zusters en vrijzinnig-demo
cratische gezellinnen na.
Ongelijk erkennen in een vergissing
goedmaken zou ruiterlijk zijn; maar is
zoo moeilijk.
Maar recht er op, blijven houden én
de verongelijkten én de lezers der
„Alkm. Cour".
Niet dat de „Alkm. Cour." altijd zoo
onvolledig is in haar berichten, o, neen.
kend, hooghartig en verachtelijk. Nicode-
mus trad op zijn beurt in 't volle licht;
hij 'was ter neergeslagen en als beschaamd
over zich zelf.
Suzanna voegde zich bij hem onder een
zuilenrij van de pla ts der vrouwenen
hem, stralend van vreugde, de opgetogen
menigte toonend, zeide zij:
Jezus van Nazareth is daar. Zij noe
men hem den grooten profeet, den Mes
sias. Zij loopen allen tot hem. Zie daD,
hoe zij hem beminnen.
Zie, Hoe zij hem 'haten., zeide Nico-
demus, met een vreeksachtig gebaar de
groep wijzend der priesters en ouder
lingen, die zich verwijderden. Het is niet
goed voor hem, hier te blijven. Als hij
hen leende, als hij wist met welke woede
zij izijn ondergang zoeken.... Maar hoe
hem te zeggen, dat hij moet vluchten?
Vluchten? Waarom vluchten? vroeg
Suzanna rustig. Zij vermogen niets Wat
beteekent hun haat? Heeft God niet ge
zegd van zijn Christus. „Ik zal met Hem
zijn; Ik zal zijn vijanden beschamen; Ik
zul hun hoofden breken en Ik zal hen tot
voetbank voor zijn voeten stellen?" Jesus
van Nazareth weet die dingen wel. Als
wij hem zoo lang gewacht hebben, is dat
ongetwijfeld, wijl hij zelf zijn uur wachtte1.
In de stilte beeft hij zich gewapend voor
een strijd. Thans heeft hij vertrouwen in
zijn kracht. Hij is gekomen om te over
winnen.
Nicodemue sprak by zich zelf
Leest b. v. de rubriek „Rechtzaken",
onder bet opschrift „Beleediging", in
het nummer van Woensdagavond, 10
November 1.1. 3e kolom
Daar is een heele kolom druks noo-
dig, om de geschiedenis van een „be
leediging" aan het publiek mede te dee-
len. Dat nu de „Alkm. Cour." daarin
zoo breedsprakig is, daaraan inkt en
papier verknoeit, moet zij weten, dat
is haar recht; dat zij onderhoudend
wil keuvelen, niemand, die het niet
toejuicht.
Maar of die volledigheid, waarvan zij
blijken geeft in het aangehaalde num
mer prijzenswaardig en gewenscht is?
Weinigen, die het zullen toegeven.
Neen, in beschaafde conversatie,
komt het niet te pas en blijft het op
zijn minst-genomen hoogst-onwelvoege-
lijk, al geschiedt bet dan maar „ver
halenderwijze", m. a. w om iemands
woorden aan te halen, zonder dat men
ze voor eigen rekening neemt, gods
lasterlijke of vloekwoorden, of hoe men
ze noemen wil, weer te geven. Zeker
zou hij zijn neus voorbij praten, die
het doen zou in tegenwoordigheid van
kinderen.
Maar hoe kan dan de „Alkm. Cou
rant", zulke taal afdrukken in haar blad?
Of stelt zij er geen prijs op, dat zij
voor een fatsoenlijk 'blad wil doorgaan?
Zou de Redacteur van de „Alkm.
Cour." zich niet doodschamen, als hij
's middags thuiskomend van zijn bureau,
zijn kleinen jongen of klein meisje bij
zijn binnenkomen in de huiskamer zou
zien zitten, verdiept en turend in papa's
courant, en letters hoorde spellen uit
diezelfde courant: G...o...d... God;
V...6 ..r ver; enz.
En als hij dan 's avonds, datzelfde
kind in 'n booze bui, godver... enz
hoorde zeggen, omdat het 't 3 maal
achtereen in de courant gelezen had,
zou hij dan niet voor 'n oogenblikje
zijn liberale beginselen moeten opbergen
en zeggen: „foei, ventje, dat mag je
niet zeggen."
't Is, voor iedereen, die in zulk geval
verkeeren zal, te hopen, dat het kind
nog te klein is, om te kunnen antwoor
den: „U hebt het zelf gedrukt; kijk
maar, hier staat het in uw courant.
Mag u het dan wel drukken?"
Waarlijk. In de „Alkm. Courant" is
deze volledigheid even ongewenscht en
evenzeer af te keuren, als de onvol
ledigheid en de halve voorlichting in
de zaak-Ferrer. Heel wat beter ware
het geweest, om de geschiedenis van
eene „Beleediging" onder de Rubriek
„Rechtzakennetjes en beschaafd tot
5 regels druks te reduceeren en de
daardoor opengekomen ruimte op de
eerste pagina, al was het dan maar
Misschien is hij gekomen om te sterven.
VIII.
De vreugde van Suzanna was voorbij,
Dat woord van Nicodemus (weerklonk voort
durend in haar ooren als een doodenzang.
Zij geloofde het slechts half. Als Jesus
de Messias, was, gelijk alles in haar thans
uitriep, kon hij niet sterven, kon hij niet
veroordeeld worden door den Raad en
door de priesters. Als hij zijn werk des
vredes zou hebben gegrondvest, ais hij
zijn koninkrijk had gevestigd, en voor
goed het gelukkige tijdperk had ge
opend, waarvan de profeten zongen, dan
zou hij, misschien, glorierijk en over
stelpt door de dankbaarheid des volks,
den grooten slaap ingaan. Misschien zelfs
zou 'hij, als Elias, met een vurigen wagen
opwaarts gaan, zonder het uur der duis
ternissen door te maken? Zouden niet
alle beloften der schriftuur aan de vrien
den Gods (rusten op het hoofd van den
Afgezant des Heeren, van den Heilige;
den Eeuwige, kortom van den Christus
De slechte wil der menschen vermocht
niets tegen God. „De heer lacht om den
raad der boozen." Waarom zou zij dan
vreezen
Helaas, de teederheid zelf maakte haar
geloof zoo wankelend. Christus bleef zoo
geheimzinnig. Hij wees niet af, weliswaar,
den kreet van het geestdriftige volk:
„Hijlis de Christus. Hij is de Messias".
Maar hij maakte op geen enkelen titel
aanspraak; en niets staat dichter bij de
met een heel klein lettertje, te gebruiken,
om naar het voorbeeld van „De Tele
graaf', volgens recht en billijkheid, in
hun eer te herstellen degenen, die nu,
door het verspreiden van partijdige be
richtjes, de moordenaars geworden zijn
van den „on"schuldigen Ferrer.
Alkmaar. JAN N. DE JONGE.
AMERIKA.
In Amerika doet men allei in 't groot.
Ook de strijd tegen de tering wordt er in
't groot gevoerd.
Er sterven daar elk jaar 200 000 menschen
aan de ziekte, terwijl men schat, dat een
miliioen haar onder de leden hebben.
Uit een gepnbliceerd overzicht vanwege
de Nationale vereeniging voor de studie en
de genezing van tuberculose blijkt, dat de
regeeringen van de bondsstaten dit jaar weer
9.600 000 gulden voor de teringbestrjjding
hebben uitgetrokken. Graafschappen en ge
meenten hebben voor datzelfde doel ten
naaste bij 7 200.000 gulden toegestaan en de
bondsregeering heeft 2.400.000 gulden ten
bate van hare sanatoria bijgedragen. Totaal
dut ruim 19 miliioen gulden nit openbare
middelen.
Toch zit ook het particuliere initiatief niet
stil. Zoo heeft de broederschap van Modern
Woodmen of America, die 1 miliioen leden
telt, een tentenstad van 1000 acres bij Colo
rado Springs laten bouwen en het Ameri-
kaanrche Arbeidersverbond zijne leden opge
wekt, het voorbeeld te volgen van een
vakvereeniging van Albany, wier leden 121/,
ct. Hollandsch per maand tot onderhoud van
een sanatorium opbrengen. Dit zjjn maar een
paar voorbeelden.
Het verslag van het bureau voor arbei-
dersstatistiek in Massachusetts noemt er meer.
In Worcester hebben 28 fabrikanten met
9000 werklui en 175 handelsbuizen met 2000
bedienden zich verbonden, de kosten van
behandeling te betalen voor ieder man van
hun personeel, die tering krijgt. Een groote
schoenenfabriek te Brockton staat eveneens
vrij geneeskundig onderzoek en kostelooze
behandeling aan haar personeel toe. En in
Hartford (Connecticut) hebben 10,000 werklui
de handen ineengeslagen om een fonds tot
bestrijding van de tering te vormen, waartoe
de fabrikanten een gelijk aandeel als hun
werklieden bijdragen. Eindelijk heeft de
vereeniging van aanplakkers in de Vereenigde
Staten en Canada op zich genomen, om op
hare 3400 aanplakborden kosteloos waarscbn
wingen en wenken voor het pnbliek te plakken.
FRANKRIJK.
De Kamer heeft zich met een meerderheid
van zestig stemmen uitgesproken voor de
invoering van de evenredige vertegenwoor
diging.
dwaling dan een blind enthousiasme.
Men geloofde om de wonderbare, werken
die Hij deed. Maar zooveel anderen,
hadden wonderbare dingen gedaan. Zoo
veel anderen hadden voorzeggingen ge
daan, hadden hun volk verlost, waren de
welbeminden Gods geweest en waren
toch een afschuwelijken dood gestorven.
En de bloedige historie ontrolde zich voor
haar oogen in een herinnering van schrik;
de heldhaftige Machabeeën, een voor een
vallend onder het zwaard voor de ver
dediging van hun vaderlandde profeteo,
die, smartelijker nog, vielen onder den
haat of de verblindheid der menschen
vanaf Abel den rechtvaardige tot aan
den grooten Isaac die doormidden werd
gezaagd, en Zacharias, gedood tusschen
den tempel en het altaar; en de naamu
looze menigte van hen, die der wereld
den kreet hunner ziel hadden toegeroe
pen en die onder (het zwaard of onder
een hagelbui van steenen nadden uitgeboet
de misdaad, aan de machtigen mishaagd
te {r ebben. Hoeveel bloed hadden in den
loop der eeuwen deze wegen en deze plei
nen reeds gedronken. Hoeveel helden of
heiligen had dit hardvochtige volk reeds
om 't leven gebracht. Zij kon soms plot
seling opspringen, van schrik de handen
opheffend tot God, hem smeekend, indien
Jezus slechts een profeet mocht zijn, me
delijden met hem te hebben en hem niet
te laten sterven, als zoovele anderen, in
tranen en in schande,
Deze uitslag kwam zeer onverwacht en
heeft de regeering als een donderslag getroffen.
Door het stellen der kabinetekwestie wiet
Briand de verwerping van Art. 1 van het
ontwerp kieswet door te draven.
Het Journal des Débats zegt
De voorstanders van evenredige vertegen
woordiging hebben een onverwacht succes
gehaald. Aan hnn kant waren de rechtvaar
digheid, de theorie, de stenn der openbare
meeniog, en nn zijn zjj er zelfs in geslaagd,
de Kamer aan hun kant te krQgen.
Het blad acht het inmiddels een groote
font van Briand, dat die zich tot taak had
gesteld, het bestaande kiesstelsel voorloopig
te handhaven.
De bisschoppen en de openb. onder
wijzers. Mgr. Henry, bisschop van Grenoble,
heeft een dezer dagen een rede gehouden
te Meyzien. De biisehop heeft het o.a. gehad
over den eisch tot schadevergoeding, ingesteld
door den Bond der Fransche onderwjjzers-
vereenigingen. Hij ontkende, dat de bisschop
pen in hun geiamenlijken brief over het
openbaar onderwijs het geheele onderwijzers
korps zouden hebben aangevallen. Wij zullen
voor de rechtbank verschijnen, zeide de bis
schop. Ik sal dien dag geen anderen advocaat
nemen dan mfjself. Ik zal de schoolboeken
meenemen, die wij hebben veroordeel! en
ik zal er de stukken uit voorlezen, waarin
de waarheden worden verkort, die aan mijn
hoede zjjn toevertrouwd en die ik heb te
verdedigen. Zou een Fransche rechtbank mij
kunnen veroordeelen Word ik veroordeeld,
dan zal ik de boete betalen maar ik verzeker
u dat ik den volgenden dag weer begin.
DUITSCHLAND.
De Wurtetnbergsche sociaal-democra
ten. De sociaal-democratische partij in Wur-
temberg heeft te Stuttgart haar jaarlijksch
congres gehonden en zich by die gelegenheid
nog eens bezig gehouden met de deelneming
van de socialistische Kamerleden aan het
bezoek aan den Koning te Friedrichshafen.
Men weet, dat de Bebelianen op het Duittchs
congres een door twee dier leden ondertee-
kende betuiging van leedwezen over het
gebeurde hebben weten los te krijgen, maar
dat Lindemann, een socialistisch parlements
lid, dat met vier anderen zijn handteekening
niet onder dat stuk had gezet, later verklaard
heeft, dat die twee Kamerleden en partyge-
nooten daarmee de anderen niet gebonden
hadden, Lindemann heeft in het geheel geen
berouw van zyn uitstap naar Friedrichshafen.
In opdracht van de andere socialistische
leden van de Kamer legde Lindemann een
verklaring af, welke aldus eindigt>De partij
in het parlement verklaart, dat zy by het
wikken van hare beslniten en handelingen
met de meeningen en gevoelens, die in de
gelederen van de partygenooten aan den dag
zijn gekomen en zullen aan den dag komen,
behooriyke rekening zal honden, maar dat
zij aan'deD anderen kant ook verlangt, dat
De 'dagen, die volgden, waren vóórhaar
vol angst. Jezus was iederen ochtend in
den Tempel. Zij ging naar (hem luisteren, vol
vreeze en tegeluk vol verrukkiDg. t Was hetuur
der groote strijdvragen, der listige vragen,
van 'een eindelooze plagerij.
't Zij een voor een, 't zij bij groepen na
derden hem de Pharizeeën en Saduceeën,
onophoudelijk nieuwe vraagpunten op
werpend, trachtend hem te vangen op een
woord, op een tekst En altijd trokken zy
zich vol beschaming terug, met verbazing
vragend: „Waar mag deze de schriften
geleerd hebben?" En voor haar waren
zekere woorden van Jezus als voorzeg
gingen, die den omvang van haar angst
vergrootten. Hij zeide: „Gij zoekt mij te
dooden, wijl gij mijn woord niet begrijpt.
Als God uw vader was, zoudt gij mij be
minnen; maar verre van daar; gij haat en
zoekt mij te dooden. Ik ga en waarheen
ik ga kunt gij niet komen". De verlooche
ningen volgen elkander op, de twistge
sprekken werden, bitterder, en heviger.
En Suzanna zag met schrik hoe de ijve-
raars onder hen steenen opnamen om
den Meester te werpen.
Een van die dagen bereikte de ver
warring haar toppunt. Men vertelde, dat
de Nazareeër een blinde genezen had, die
bij heel de stad bekend was en wien
Suzanna, als 'zij naar den tempel opging,
vaak een aalmoes had gegeven.
(Wordt vervolgd),