XL Ka.til. Nieuws- en ikdverteutielilad voor Noord-Holland. No. 91 Zaterdag- 13 November 1909. 3"' Jaargang- FEUILLETON; Buitenland. Verschijnt Woensdag en Saterdag. ADVERTENTIËNt Van 15 regels Dit nummer bestaat uit 6 bladz. Zoekt, en gij zult vinden. V ONGEWENSCETE VOLLEDIGHEID. ONS BLAD. ABONNEMENTSPRIJS 50 cents por drie maanden franco aan huis. Te betalen in het begin ran ieder kwartaal. Afzonderlijke nummers 3 cent. Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad". BUREAUBreedstraat 45, tegenover de B. E. Eerk, te Alkmaar. Telefoon No. 433. Elke regel meer Reolames per regel Kleine advertenties ran 1 s i 6 I 30 woorden, bij vooruitbet. 30 6 15 25 cent. Mr. S. van Houten bespreekt in zijn jongsten staatkundigen brief de werk loosheid. Dat de uiteenzettingen van dezen staatsman de kwestie der werk loosheid niet nader tot oplossing zullen brengen, behoeft eigenlijk nauwelijks gezegd. Want de toepassing van de oud-liberale leer der persoonlijke vrij heid is wel een der belangrijkste oor zaken van de periodieke en andere werkloosheid te achten. Niettemin zijn er ook tal van oorzaken, die bij de wettelijke regeling der sociale verhoudingen Mr. van Houten's nachtmerrie slechts ternauwernood of in 't geheel niet in bespreking komen. Het gaat niet aan deze, al worden ze dan ook ter sprake gebracht door een oud-liberaal, zoo maar aan den kantte zetten en niet onder de oogen te zien. Mr. van Houten wijst dan op drieërlei oorzaak van werkloosheida. onberaden beroepskeus; b. halsstarrig vasthouden aan gelijke minimumloon en in alle jaar getijden en c. overbelasting van werk- buurders met allerlei wettelijke en zedelijke plichten. Zondert men de hier bedoelde over belasting uit de luttele sociale maat regelen welke ten onzent zijn ingevoerd kan men toch werkelijk niet met den naam en titel overbelasting be stempelen dan valt toch niet te ontkennen dat de onder a en b vermelde oorzaken, hun invloed werkelijk doen gelden. De oorzaak van werkloosheid, gelegen in het vasthouden aan gelijke minimum- loonen in alle jaargetijden, geeft de Pr. Gr. de volgende beschouwing in de pen „Ook al acht men het noodzakelijk, dat de arbeiders vasthouden aan en streven naar een gelijk loonminimum voor alle jaargetijden niemand kan ontkennen dat deze loonbewegiDg aan leiding heeft gegeven tot minder werk, vooral in het bouwvak. Men moet in dat vak tweeërlei arbeid onderscheidende nieuwbouw, die tegen woordig bijna uitsluitend in aanneming verricht wordt en het z.g. particuliere werk, waarvan de kosten naar „dag uur'' worden berekend. Dit particuliere werk is in de laatste jaren, naar alge meen verzekerd wordt, afgenomen, omdat vele burgers terugschrikken voor de hooge kosten. Men durft eenvoudig niet te beginnen en bepaalt zich tot het hoogstnoodzakelijke. Nu willen de vakvereenigingen wel met de patroons in overleg treden om- EVANGELISCHE VERHALEN. 15) Naar 't Frsnscb. Hij ging, genoopt door een vernederende bepaling, de gewijde kleederen weder on der (de hoede stellen Van Ihet Romeinsche gar nizoen; en hoe gewoon, hoe onverschillig hij was voor Ue schande van die bepaling, op zekere dagen viel het hem toch bitter, 't Zou niet die timmermans zoon, die zachtzinnige geestdrijver zijn, die de toren van Antonia zou omverwer pen. Maar hij kon, door zijn invloed op het volk, eenig tumult verwekkenen de Romeinen zouden dan misschien de r'jkc stad tvfrnielenCaiphas lachte hatelijk De heldere klokjes wierpen bij iederen tred een feestelijken klank te midden van het aanwassend tumult Suzanna trachtte een bekende te ont boeten. Gamaliel was vertrokken vóór het emde van het offer. De pharizeeërs en 'k hoofden des volks hadden zich ver- '^"igd in het Gazith, hun vergaderzaal, 1 Jesus was door te veel volks omringd trent het bepalen van een zeer korten werkdag gedurende den winter, opdat er voor meer handen werk zij. Wij zien niet in, waarom men niet evengoed voor de wintermaanden zou kunnen overeenkomen, om voor een bepaalde rubriek kleine herstellingen enz. een beduidend lager uurloon te berekenen. Men vraagt aan de burgerij om zoo veel mogelijk werk, dat daarvoor in aanmerking komt, voor den winter te laten liggen. Maar in de practijk komt daar weinig van. Trof men echter een overeenkomst voor dit bepaalde werk, dan zouden velen ongetwijfeld in de wintermaanden het kleine werk laten verrichten en er zou arbeid en dus veel minder werk loosheid zijn. Tegen zulk een maatregel kunnen natuurlijk wel bezwaren worden inge bracht, maar men zou kunnen trachten deze te ondervangen door een goed omschreven contract. Bij gunstiger tijden kan de maatregel achterwege blijven. Men wil een uitzonderingsmaatregel inzake den werktijd, waardoor er in geen geval meerder werk komt. Waarom zou men niet evengoed een uitzonderings maatregel kunnen treffen ten opzichte van den loonstandaard, een uitzonde ringsmaatregel, die stellig veel werk zou brengen?" Evenals de tijdelijke herziening van het tarief ten opzichte der rijksfinanciën is hetgeen hier voorgesteld wordt op- zichtens het werkloozenvraagstuk slechts een lapmiddel. Doch zoolang nog geen radicaal geneesmiddel gevonden is, zijn ook lapmiddelen de aandacht waard. Alleen bouwe men er niet te groote verwachtingen op. dan Ra bat zij hem zou durven naderen. 'q eenigen tijd ging het gordijn, die het W|w afsloot, uiteen. De leden van het 'tin kwamen naar buiten, luide spre- Meten met twee maten, is de wereld nog niet uit. Toen de „Alkmaarsche Courant" de zaak-Ferrer besprak werden de lezers betreurenswaardig slecht voorgelicht werd allesbehalve de objectieve waar heid voorgehouden. Toen wist zij niet beter, omdat haar voorgangers de groote liberale bladen haar niet beter konden inlichten. Nu zwijgt ze nog, ofschoon zij beter weet; en volgt zij opnieuw haar liberale zusters en vrijzinnig-demo cratische gezellinnen na. Ongelijk erkennen in een vergissing goedmaken zou ruiterlijk zijn; maar is zoo moeilijk. Maar recht er op, blijven houden én de verongelijkten én de lezers der „Alkm. Cour". Niet dat de „Alkm. Cour." altijd zoo onvolledig is in haar berichten, o, neen. kend, hooghartig en verachtelijk. Nicode- mus trad op zijn beurt in 't volle licht; hij 'was ter neergeslagen en als beschaamd over zich zelf. Suzanna voegde zich bij hem onder een zuilenrij van de pla ts der vrouwenen hem, stralend van vreugde, de opgetogen menigte toonend, zeide zij: Jezus van Nazareth is daar. Zij noe men hem den grooten profeet, den Mes sias. Zij loopen allen tot hem. Zie daD, hoe zij hem beminnen. Zie, Hoe zij hem 'haten., zeide Nico- demus, met een vreeksachtig gebaar de groep wijzend der priesters en ouder lingen, die zich verwijderden. Het is niet goed voor hem, hier te blijven. Als hij hen leende, als hij wist met welke woede zij izijn ondergang zoeken.... Maar hoe hem te zeggen, dat hij moet vluchten? Vluchten? Waarom vluchten? vroeg Suzanna rustig. Zij vermogen niets Wat beteekent hun haat? Heeft God niet ge zegd van zijn Christus. „Ik zal met Hem zijn; Ik zal zijn vijanden beschamen; Ik zul hun hoofden breken en Ik zal hen tot voetbank voor zijn voeten stellen?" Jesus van Nazareth weet die dingen wel. Als wij hem zoo lang gewacht hebben, is dat ongetwijfeld, wijl hij zelf zijn uur wachtte1. In de stilte beeft hij zich gewapend voor een strijd. Thans heeft hij vertrouwen in zijn kracht. Hij is gekomen om te over winnen. Nicodemue sprak by zich zelf Leest b. v. de rubriek „Rechtzaken", onder bet opschrift „Beleediging", in het nummer van Woensdagavond, 10 November 1.1. 3e kolom Daar is een heele kolom druks noo- dig, om de geschiedenis van een „be leediging" aan het publiek mede te dee- len. Dat nu de „Alkm. Cour." daarin zoo breedsprakig is, daaraan inkt en papier verknoeit, moet zij weten, dat is haar recht; dat zij onderhoudend wil keuvelen, niemand, die het niet toejuicht. Maar of die volledigheid, waarvan zij blijken geeft in het aangehaalde num mer prijzenswaardig en gewenscht is? Weinigen, die het zullen toegeven. Neen, in beschaafde conversatie, komt het niet te pas en blijft het op zijn minst-genomen hoogst-onwelvoege- lijk, al geschiedt bet dan maar „ver halenderwijze", m. a. w om iemands woorden aan te halen, zonder dat men ze voor eigen rekening neemt, gods lasterlijke of vloekwoorden, of hoe men ze noemen wil, weer te geven. Zeker zou hij zijn neus voorbij praten, die het doen zou in tegenwoordigheid van kinderen. Maar hoe kan dan de „Alkm. Cou rant", zulke taal afdrukken in haar blad? Of stelt zij er geen prijs op, dat zij voor een fatsoenlijk 'blad wil doorgaan? Zou de Redacteur van de „Alkm. Cour." zich niet doodschamen, als hij 's middags thuiskomend van zijn bureau, zijn kleinen jongen of klein meisje bij zijn binnenkomen in de huiskamer zou zien zitten, verdiept en turend in papa's courant, en letters hoorde spellen uit diezelfde courant: G...o...d... God; V...6 ..r ver; enz. En als hij dan 's avonds, datzelfde kind in 'n booze bui, godver... enz hoorde zeggen, omdat het 't 3 maal achtereen in de courant gelezen had, zou hij dan niet voor 'n oogenblikje zijn liberale beginselen moeten opbergen en zeggen: „foei, ventje, dat mag je niet zeggen." 't Is, voor iedereen, die in zulk geval verkeeren zal, te hopen, dat het kind nog te klein is, om te kunnen antwoor den: „U hebt het zelf gedrukt; kijk maar, hier staat het in uw courant. Mag u het dan wel drukken?" Waarlijk. In de „Alkm. Courant" is deze volledigheid even ongewenscht en evenzeer af te keuren, als de onvol ledigheid en de halve voorlichting in de zaak-Ferrer. Heel wat beter ware het geweest, om de geschiedenis van eene „Beleediging" onder de Rubriek „Rechtzakennetjes en beschaafd tot 5 regels druks te reduceeren en de daardoor opengekomen ruimte op de eerste pagina, al was het dan maar Misschien is hij gekomen om te sterven. VIII. De vreugde van Suzanna was voorbij, Dat woord van Nicodemus (weerklonk voort durend in haar ooren als een doodenzang. Zij geloofde het slechts half. Als Jesus de Messias, was, gelijk alles in haar thans uitriep, kon hij niet sterven, kon hij niet veroordeeld worden door den Raad en door de priesters. Als hij zijn werk des vredes zou hebben gegrondvest, ais hij zijn koninkrijk had gevestigd, en voor goed het gelukkige tijdperk had ge opend, waarvan de profeten zongen, dan zou hij, misschien, glorierijk en over stelpt door de dankbaarheid des volks, den grooten slaap ingaan. Misschien zelfs zou 'hij, als Elias, met een vurigen wagen opwaarts gaan, zonder het uur der duis ternissen door te maken? Zouden niet alle beloften der schriftuur aan de vrien den Gods (rusten op het hoofd van den Afgezant des Heeren, van den Heilige; den Eeuwige, kortom van den Christus De slechte wil der menschen vermocht niets tegen God. „De heer lacht om den raad der boozen." Waarom zou zij dan vreezen Helaas, de teederheid zelf maakte haar geloof zoo wankelend. Christus bleef zoo geheimzinnig. Hij wees niet af, weliswaar, den kreet van het geestdriftige volk: „Hijlis de Christus. Hij is de Messias". Maar hij maakte op geen enkelen titel aanspraak; en niets staat dichter bij de met een heel klein lettertje, te gebruiken, om naar het voorbeeld van „De Tele graaf', volgens recht en billijkheid, in hun eer te herstellen degenen, die nu, door het verspreiden van partijdige be richtjes, de moordenaars geworden zijn van den „on"schuldigen Ferrer. Alkmaar. JAN N. DE JONGE. AMERIKA. In Amerika doet men allei in 't groot. Ook de strijd tegen de tering wordt er in 't groot gevoerd. Er sterven daar elk jaar 200 000 menschen aan de ziekte, terwijl men schat, dat een miliioen haar onder de leden hebben. Uit een gepnbliceerd overzicht vanwege de Nationale vereeniging voor de studie en de genezing van tuberculose blijkt, dat de regeeringen van de bondsstaten dit jaar weer 9.600 000 gulden voor de teringbestrjjding hebben uitgetrokken. Graafschappen en ge meenten hebben voor datzelfde doel ten naaste bij 7 200.000 gulden toegestaan en de bondsregeering heeft 2.400.000 gulden ten bate van hare sanatoria bijgedragen. Totaal dut ruim 19 miliioen gulden nit openbare middelen. Toch zit ook het particuliere initiatief niet stil. Zoo heeft de broederschap van Modern Woodmen of America, die 1 miliioen leden telt, een tentenstad van 1000 acres bij Colo rado Springs laten bouwen en het Ameri- kaanrche Arbeidersverbond zijne leden opge wekt, het voorbeeld te volgen van een vakvereeniging van Albany, wier leden 121/, ct. Hollandsch per maand tot onderhoud van een sanatorium opbrengen. Dit zjjn maar een paar voorbeelden. Het verslag van het bureau voor arbei- dersstatistiek in Massachusetts noemt er meer. In Worcester hebben 28 fabrikanten met 9000 werklui en 175 handelsbuizen met 2000 bedienden zich verbonden, de kosten van behandeling te betalen voor ieder man van hun personeel, die tering krijgt. Een groote schoenenfabriek te Brockton staat eveneens vrij geneeskundig onderzoek en kostelooze behandeling aan haar personeel toe. En in Hartford (Connecticut) hebben 10,000 werklui de handen ineengeslagen om een fonds tot bestrijding van de tering te vormen, waartoe de fabrikanten een gelijk aandeel als hun werklieden bijdragen. Eindelijk heeft de vereeniging van aanplakkers in de Vereenigde Staten en Canada op zich genomen, om op hare 3400 aanplakborden kosteloos waarscbn wingen en wenken voor het pnbliek te plakken. FRANKRIJK. De Kamer heeft zich met een meerderheid van zestig stemmen uitgesproken voor de invoering van de evenredige vertegenwoor diging. dwaling dan een blind enthousiasme. Men geloofde om de wonderbare, werken die Hij deed. Maar zooveel anderen, hadden wonderbare dingen gedaan. Zoo veel anderen hadden voorzeggingen ge daan, hadden hun volk verlost, waren de welbeminden Gods geweest en waren toch een afschuwelijken dood gestorven. En de bloedige historie ontrolde zich voor haar oogen in een herinnering van schrik; de heldhaftige Machabeeën, een voor een vallend onder het zwaard voor de ver dediging van hun vaderlandde profeteo, die, smartelijker nog, vielen onder den haat of de verblindheid der menschen vanaf Abel den rechtvaardige tot aan den grooten Isaac die doormidden werd gezaagd, en Zacharias, gedood tusschen den tempel en het altaar; en de naamu looze menigte van hen, die der wereld den kreet hunner ziel hadden toegeroe pen en die onder (het zwaard of onder een hagelbui van steenen nadden uitgeboet de misdaad, aan de machtigen mishaagd te {r ebben. Hoeveel bloed hadden in den loop der eeuwen deze wegen en deze plei nen reeds gedronken. Hoeveel helden of heiligen had dit hardvochtige volk reeds om 't leven gebracht. Zij kon soms plot seling opspringen, van schrik de handen opheffend tot God, hem smeekend, indien Jezus slechts een profeet mocht zijn, me delijden met hem te hebben en hem niet te laten sterven, als zoovele anderen, in tranen en in schande, Deze uitslag kwam zeer onverwacht en heeft de regeering als een donderslag getroffen. Door het stellen der kabinetekwestie wiet Briand de verwerping van Art. 1 van het ontwerp kieswet door te draven. Het Journal des Débats zegt De voorstanders van evenredige vertegen woordiging hebben een onverwacht succes gehaald. Aan hnn kant waren de rechtvaar digheid, de theorie, de stenn der openbare meeniog, en nn zijn zjj er zelfs in geslaagd, de Kamer aan hun kant te krQgen. Het blad acht het inmiddels een groote font van Briand, dat die zich tot taak had gesteld, het bestaande kiesstelsel voorloopig te handhaven. De bisschoppen en de openb. onder wijzers. Mgr. Henry, bisschop van Grenoble, heeft een dezer dagen een rede gehouden te Meyzien. De biisehop heeft het o.a. gehad over den eisch tot schadevergoeding, ingesteld door den Bond der Fransche onderwjjzers- vereenigingen. Hij ontkende, dat de bisschop pen in hun geiamenlijken brief over het openbaar onderwijs het geheele onderwijzers korps zouden hebben aangevallen. Wij zullen voor de rechtbank verschijnen, zeide de bis schop. Ik sal dien dag geen anderen advocaat nemen dan mfjself. Ik zal de schoolboeken meenemen, die wij hebben veroordeel! en ik zal er de stukken uit voorlezen, waarin de waarheden worden verkort, die aan mijn hoede zjjn toevertrouwd en die ik heb te verdedigen. Zou een Fransche rechtbank mij kunnen veroordeelen Word ik veroordeeld, dan zal ik de boete betalen maar ik verzeker u dat ik den volgenden dag weer begin. DUITSCHLAND. De Wurtetnbergsche sociaal-democra ten. De sociaal-democratische partij in Wur- temberg heeft te Stuttgart haar jaarlijksch congres gehonden en zich by die gelegenheid nog eens bezig gehouden met de deelneming van de socialistische Kamerleden aan het bezoek aan den Koning te Friedrichshafen. Men weet, dat de Bebelianen op het Duittchs congres een door twee dier leden ondertee- kende betuiging van leedwezen over het gebeurde hebben weten los te krijgen, maar dat Lindemann, een socialistisch parlements lid, dat met vier anderen zijn handteekening niet onder dat stuk had gezet, later verklaard heeft, dat die twee Kamerleden en partyge- nooten daarmee de anderen niet gebonden hadden, Lindemann heeft in het geheel geen berouw van zyn uitstap naar Friedrichshafen. In opdracht van de andere socialistische leden van de Kamer legde Lindemann een verklaring af, welke aldus eindigt>De partij in het parlement verklaart, dat zy by het wikken van hare beslniten en handelingen met de meeningen en gevoelens, die in de gelederen van de partygenooten aan den dag zijn gekomen en zullen aan den dag komen, behooriyke rekening zal honden, maar dat zij aan'deD anderen kant ook verlangt, dat De 'dagen, die volgden, waren vóórhaar vol angst. Jezus was iederen ochtend in den Tempel. Zij ging naar (hem luisteren, vol vreeze en tegeluk vol verrukkiDg. t Was hetuur der groote strijdvragen, der listige vragen, van 'een eindelooze plagerij. 't Zij een voor een, 't zij bij groepen na derden hem de Pharizeeën en Saduceeën, onophoudelijk nieuwe vraagpunten op werpend, trachtend hem te vangen op een woord, op een tekst En altijd trokken zy zich vol beschaming terug, met verbazing vragend: „Waar mag deze de schriften geleerd hebben?" En voor haar waren zekere woorden van Jezus als voorzeg gingen, die den omvang van haar angst vergrootten. Hij zeide: „Gij zoekt mij te dooden, wijl gij mijn woord niet begrijpt. Als God uw vader was, zoudt gij mij be minnen; maar verre van daar; gij haat en zoekt mij te dooden. Ik ga en waarheen ik ga kunt gij niet komen". De verlooche ningen volgen elkander op, de twistge sprekken werden, bitterder, en heviger. En Suzanna zag met schrik hoe de ijve- raars onder hen steenen opnamen om den Meester te werpen. Een van die dagen bereikte de ver warring haar toppunt. Men vertelde, dat de Nazareeër een blinde genezen had, die bij heel de stad bekend was en wien Suzanna, als 'zij naar den tempel opging, vaak een aalmoes had gegeven. (Wordt vervolgd),

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1909 | | pagina 1