1L Kath. Nieuws- en Advertentieblad
voor Noord-Holland.
No. 94
Woensdag 24 November 1909.
3de Jaargang
Gevaar.
Verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Zoekt, en gij zult vinden.
Buitenland.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS s
50 cents per drie maanden franco aan hnis. Te betalen in
het begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers3 cent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad".
BUREüUBreedatraat 45, tegenover de B. B. Berk, te Alkmaar.
Telefoon No. 433.
ADVERTENT1ËN s
Van 15 regels30 eent.
Elke regel meer 6
Reclames per regel 15
Kleine advertenties van 130 woorden, bij vooruitbet. 25
Wie, die nog onbekend zou zijn met den
treurigen toestand, waarin de Kath. Kerk
in Frankrijk verkeert!
Met satanische woede hebben hare vij
anden zich op haar geworpen en vervolgen
haar tot het uiterste.
Hare beste zonen en dochteren, monni
ken en kloostermaagden werden als wilde
beesten opgejaagd en gelijk misdadigers het
verblijf in het vaderland ontzegd. Zelve werd
de kerk van hare goederen beroofd.
In naam der vrijheid gruwelijke ont-
eering van het woord fepant een-e macco-
nieke regeeringsmeerderheid al hare krach
ten in, om God en godsdienst te verbannen
uit de harten des volks.
Vrijheid! schreeuwde men. Ja, voor alles
is vrijheid, behalve voor den godsdienst.
Socialisten en anarchisten verkondigen vrij
en ongebonden hunne verderfzaaiende leer
stellingen. Café-chantants en tingeltangels ver
spreiden vrij en frank den verpestenden adem
der zedeloosheid over het land. Maar wee,
indien bisschoppen, en priesters vrijmoedig
optreden voor de rechten der kerk, indien
zij manmoedig hun waarschuwend woord
doen hooren, om de jeugd te beveiligen
tegen den verderfelijken invloed der godde-
looze school.
Dan is er geen vrijheid meer, dan geen
recht, dan geen eerbiediging van de hoog
ste rechten, door God zelf aan het geeste
lijk gezag geschonken. Men daagt ze liever
voor de rechtbanken om op schandelijke
wijze de dragers en verdedigers van het
goddelijk recht te veroordeelen.
Wel zijt ge te beklagen, arm Frankrijk!
C'ij ondermijnt alle gezag, gij doodt het
recht, gij vernietigt de zedelijkheid, gij tracht
de lichten des hemels uit te dooven, maar
gij vergeet dat ge aldus de grondslagen uwer
'imenleving ondermijnt, dat ge onherroe,
pe.ijk uwen ondergang tegemoet gaat!
Hoe is de ellendige toestand ontstaan?
Aan wien de schuld van dit verval?
Nog geen halve eeuw is het geleden,
dat Gambetta de kreet aanhief, die het sein
werd van een steeds woedender strijd, de
kreet: „Le clericalisme c'est 1'ennemie!"
Het clericalisme is de vijand!
De meerderheid des volks was echter nog
godsdienstig. Die godsdienstigheid moest nog
een weinig ontzien worden. Wat deden nu
de vijanden der kerk? Getrouwe volgelin
gen van tien vader tier leugen fen tier mislei
ding, beweerden ze dat ze den godsdienst
ongemoeid zouden laten. Daartegen hadden
ze 't niet gemunt.
Verre vandaar! Voor wie het meenden,
trok men verachtelijk de schouders op.
Den gods-dient zou men eerbiedigen en
handhaven. F.n dat niet alleen. Voor de
oogen van 'het goedgeloovige volk trad men
EVANGELISCHE VERHALEN.
18)
Kaar 't Franscb.
Allen luisterden aandachtig naar den be
roemden meester. Wel verre van hen na
te volgen, die, toen ten tijde maar al te
vaak, den overledenen uitbundige lofuitin
gen toezwaaiden, weidde Gamaliel eenige
«ogenblikken ernstig en eenvoudig uit
over een hunner geliefkoosde woorden!
„Hij zal gaan van licht tot licht", 't Was als
zijn laatste les aan zijn leerling, maar
een les, in welke de leeraar, met vermij
ding van vele kleingeestige twistgedin
gen, zijn ziel deed spreken in een plechtig
en hartelijk vaarwel.
Bij zich zelf was Gamaliel er bijna ver
wonderd om, dat ondanks de gevaren
welke hij liep, de vriend bij uitnemendheid
in deze droeve uren van dit edele huis
verwijderd bleef. En hij, anders uit hoog
heid van ziel zoo ongevoelig voor mensche-
lijke toejuichingen; hij, zoo gewoon aan de
toejuichtingen van allen, hij scheen een
afwezig toehoorder te zoeken: hem, naar
wien hij kort geleden luisterde en door
Men hij zoo gaarne den rouw van heden
ha 1 zien deelen.
•Hen betrad de grafkamer. Een soort
gang leidde er heen. Zeven of acht nissen
op als tie ware verdedigers van ikerk en gods
dienst
Waartegen ging dan de strijd?
Tegen het clericalisme, d.w.z. tegen den
invloed der geestelijkheid op het volk. Aan
de z.g. bemoeizucht, aan de ongeoorloofde
inmenging der geestelijkheid in de open
bare zaak wilde men een einde maken.
Was dit maar eens geschied, dan zou
men tie bevrijders des volks als de grootste
weldoeners loven en prijzen.
Wat gebeurde? Helaas, vele van dielak-
sche katholieken lieten zich door die hui
chelarij verschalken. Zij sloten zich aan bij
vrijmetselaars en socialisten en zongen in
het koor mee. Verbonden en vereend trok
ken ze op om aan het clericalisme een eind
té maken.
Spoedig bleek evenwel, wat met het
anticlericalisme bedoeld werd. Duidelijk werd
dat de strijd niet ging tegen tie bemoeizucht
der geestelijken, maar tegen den godsdienst
zeiven. Het w;erd een strijd op leven en
dood tegen den Christus, den Gekruiste
zelve, Dien men verklaarde tot vijand des
volks.
Wie droegen daarvan nu de schuld? Het
waren tie gematigde, de neutrale katholieken
die de oogen sloten voor het naderend ge
vaar, de katholieken die meenen, dat de
godsdienst alleen in de kerk thuishoort en
dat men buiten de kerk de menschen moet
ontzien en Üaarom fee niet aan tie godsdienst
moet herinneren. Zij Waren het tiie door hun
ne verblindheid en lafheid den triomf van
het ongeloof voorbereid en mogelijk maak
ten.
Katholieken van deze soort vindt men
echter niet alleen in Frankrijk, ook in ons
land treft men ze aan.
Het zijn diegenen, die van hun cathechis-
mus weinig meer kennen en al hun wijsheid
putten uit liberale en neutrale bladen In
hun waanwijsheid weten zij beter wat voor
de kerk nuttig en noodig is dan de door
God aangestelde leiders de Bisschoppen en
Priesters.
Ook iln, deze streken vindt men dezulken,
die zich door tie vijanden de kerk op sleep
touw laten nemen.
Mochten deze verdoolden toch beseffen
dat zij in de kaart spelen van liberalen en
socialisten en dat zij tier kerk meer afbreuk
doen dan hare openbare vijanden vermogen.
Onbegrijpelijk is het, hoe menschen, die
roemen op hun katholicisme en de kath.
kerk zeggen lief te hebben, zich aldus ver
eenigen met de verklaarde tegenstanders hun
ner Moeder.
Het woord van Christus: „Wie niet met
mij is, is tegen mij!" blijft toch eeuwig
waar en geldt niet slechts in het bijzonder,
maar ook in het openbaar leven.
Terwijl die neutrale katholieken één lijn
trekken met de vijanden der kerk, lachen
de socialisten in hun vuist.
Is eenmaal het gezag der kerk en der
waren van voren en ter zijde horizontaal
in de rots uitgehouwen. De vader en de
moeder namen reeds de bovenste plaatsen
in. Lazarus werd gelegd vlak tegenover
den ingang, zonder kist, op de naakte
rots, alleen omwikkeld door zwachtels en met
een zweetdoek het hoofd gesluierd. Een
groote steen sloot nauwkeurig de ope
ning af.
Toen braken de klachten en kreten
weder luider los. De weenende vrouwen
scheurden Kaar kleederen, rukten zich de
haren uit, maakten zonderlinge lichaams
bewegingen.
In het rumoer en de verwarring van dit
oogenblik bukte zich een vrouw stil onder
haar sluiers en drukte een kus op de graf
zerk. Niemand merkte die eenvoudige
daad op. Maar Suzanna zou die vrouw onder
allen herkend hebben aan haar konink
lijke houding; en zij herkende die tranen,
welke zij ook in een onvergetelijk uur had
zien vlieten: 't was Maria, de zuster van
Lazarus.
De ceremoniën volgden elkander strikt
op volgens de gebruikelijke voorschrif
ten. Bij den terugkeer van de begra
fenis, moesten allen, stilzwijgend ten
gronde gezeten, wachten tot een lid der
familie sprak, vóór men een wooid van
troost mocht uitspreken. Het meerentieel
weende, zoozeer was de droefheid van
Maria en Martha de droefheid van allen.
Eenjgen uitten korte zinnen, bijna altijd
deze; „God is rechtvaardig." Anderen
geestelijke overheid geknakt, hebben de gees
telijken hun invloed op het volk verloren,
daar hebben zij gemakkelijk spel. Zij weten
maar al te goed, dat de groote massa, van
de geestelijkheid vervreemd, overloopt naar
hun kamp. Zie maar rond in en buiten ons
land. Waar het liberalisme de baas speelde
is thans het socialisme op weg het heft in
handen te nemen.
„Wie zich aan een ander spiegelt, spie
gelt zich zacht".
Frankrijk doet ons zien, waartoe een land
vervalt, indien de katholieken luisteren naar
Ken, tiie onder het mom van anticlericalisme
den godsdienst zelf willen vernietigen.
Er moet dus ook in het openbaar leven
kleur bekend worden. Partij kiezen moeten
de katholieken, overal en altijd.'.
Wat ginds geschiedt staat ook ons te
wachten, indien wij niet waken en strijden,
strijden onder leiding onzer bisschoppen en
priesters.
Willen wij ook ons land, ons lieve va
derland la|an die gevaren blootstellen? Wil
len wij toelaten (dan ook hier de godsdienst
vernietigd en verbannen wordt? Immers
neen
Welnu tian! Dan ook de neutraliteit aan
den dijk gezet. Dan ook getoond, vrijmoedig
en zonder vreeze, overal en ten allen tijde
dat we katholieken zijn en (dat we geschaard
om tie ons van God gegeven leiders die
ons tien weg van rechtvaardigheid en liefde
zullen wijzen, ons H. Geloof den grootsten
schat tiie we bezitten, willen verdedigen te
gen elke schennende hand.
ENGELAND.
De strijd tussehen Hoogerfiuis en Regee
ring wordt ijverig voortgezet Bei
de partijen willen van 'geen wijken weten en
zoo zal dan ten slotte wel gebeuren waf
geeburen moet. Wanneer de begrooting
wordt verworpen, zal het Lagerhuis ont
bonden en algemeene verkiezingen uitge
schreven worden.
De debatten over de begrooting zijn in
het Hoogerfiuis inmiddels geopend.
Lord Lansdowne stond onmiddellijk op
om zijn motie in te dienen. Hij z-eide, dat
de zaak der oppositie eenvoudig was. Dit
was leen ernstig wetsvoorstel -zonder pre
cedent; het was nog nimmer voor het volk
geweest; het eisdhte de toestemming van
het Hoogeihuis en dit behoorde niet de
verantwoordelijkheid van het verleenen van
de toestemming op zich te nemen, voordat
het duidelijk zou zijn gebleken, dat hei;
volk wenschte dat dit wetsontwerp wet zou
worden.
In zijn antwoord zeide de lord-kanselier,
dat de voorgestelde stap was een schending
van (de tradities van het parlement en grond
wettelijk verkeerd, omdat het Lagerhuis het
M
eindelijk, het hoofd gewikkeld in hun
mantels, dachten na over de broosheid!
van het lichaam des menschen, dat voor
bijgaat als het gras-, Van tijd tot tijd
stonden allen op, naderden elkaar en
zonken weder overstelpt van droefheid
terug; an dit alles herhaalde zich totdat
een begrafenismaal, „het brood des rouws"
aan meerdere tafels allen vereenigde, die
gekomen waren om te w-eenen. Tien bekers
werden achtereenvolgens geledigd tereere
van den dood!e, wiens ziel men aan
wezig geloofde, luisterend naar de woor
den, navorschend de houdingen
De beide gezusters hadden deze cere
moniën zooveel vereénvoudigd als zij maar
vermochten. Gamaliel van zijn kant was
weinig gesteld op die gebruiken, door
een algemeen onderhouden gewettigd.
Vermoeid en bedroefd trok hij zich vroeg
tijdig terug, zonder dat Suzanna, in haar
groote beschroomdheid, Maria en Martha
had durven naderen om met haar te
spreken.
Maar zij zou weldra terugkeeren.
Onder de werken van liefdadigheid ken
nen joodsche overleveringen den eersten
rang toe aan het troosten der bedroefden;:
en Suzanna gevoelde zich hiertoe in deze
omstandigheid bijzonder aangetrokken.
Vooreerst wilde zij Maria zien en haar
van nabij gadeslaan; bovendien zeide zij
bij zich zelf, dat Jezus wel eenige bood
schap zou zenden, dat zij over hem zou
hooren spreken. Zij hoopte dat hij, we
re cht van controle op tie geldmiddelen heeft
De verwerping van het wetsontwerp zou een
rechtstreeksche inbreuk op een prerogatief
van |de Kroon en op de privileges van het
Lagerhuis zijn. Wat Lord Landsdowne voor
stelt, was 'een stap naar de constitutionecie
omwenteling, terwijl hij het Huis vraagt
om aan de Lords zulke bevoegdheden te
schenken, da!t het Lagerhuis en de aan het
bewind zijnde regeering aan de genade van
het Hoogerhnis zouden zijn overgeleverd.
Niet sledhts met eigen zaken hebben de
Engelschen het druk. Ook met die van an
deren bemoeien ze zich. En zoo hebben
ze Vrijdag in Albert Hall een groote meeting)
gehouden over den Congo, tegen Belgie's
beleid. Daar werden harde woorden ge
richt aan het adres van koning Leopold.
De aartsbisschop van Canterburg zat voor
In zijn openingsrede gaf hij een uitvoerig
en aaneengeschakeld overzicht der geschie
denis van den Congo- sedert de ontdekking
door Stanley. De voorzitter zette uiteen wel
ke verantwoordelijkheid Europa droeg bij de
vestiging van den Congostraat, en wees in
zond-erheid' op Engeland's verantwoordelijk
beid ten deze. Zonder de medewerking van
Engeland toch was de Congoconventie nim
mier tot stand gekomen. Engeland mag niet
dulden dat het wanbeheer in den Congo
voortduurt, onverschillig wie daaraan schul-
dig staat.
De 'spreker was van. oordeel, dat de door
België in den Congo ingevoerde hervor
mingen onvoldoende zijn, maar hij zeide
vertrouwen te stellen in bet edele en schran
dere Belgische volk. Dit moge op het oogen.
blik Uog niet volledig begrijpen, welke gru
welen in den Congo worden bedreven, maar
eenmaal zal het ontwaken ien dan zal het er
op Istaan dat het afschuwelijke in den Congo
heerschende stelsel wordt afgeschaft (da
verende bijvalsbetuigingen). De spreker be
val den volgenden sprekers aan, gematigd
in hun taal te zijn, waaraan echter niet
allen gevolg hebben gegeven.
Dorniné Clifford stelde een motie voor.
Hij brandmerkte koning Leopold als een
dief van land in den Congo, die daarvoor
behoorde te worden getuchtigd, en die geen
oogenblik vertrouwenswaardig en geloof
waardig is.
Enkele in de zaal aanwezige Belgen kwa
men tegen deze taal van den heer Clifford
op: de aartsbisschop van Canterbury had
-echter van te voren verklaard, dat den aan
wezigen Belgen geen gelegenheid kon wor
den gesdhonken om in de Albert Hall te
antwoorden op de tegen koning Leopold
•en België gerichte aanvallen. Zij zouden;
later elders daarop kunnen antwoorden.
Tot slot wend een motie aangenomen,
waarin de yerontwaaidiging van het En-
gelsChe Volk werd neergelegd, maar niet
begraven.
Ze zullen 't nog Iwel leeas weer overdoen.
gens zijn vijanden, Jeruzalem niet zou,
naderen. Zij hoopte het... zij vreesde;
het misschien. Hoe meer haar geloof toe
nam, hoe meer het haar onmogelijk voor
kwam, dat men over hem zou zegevieren
en ook werd het verlangen hem te zien
steeds gebiedender. En in den mystieken
eenvoud ha ars harten droomde zij er al
tijd van hem te naderen gelijk Sarah, de
vrouw van Abraham, naderde tot de en
gelen Gods om neer te knielen aan
zijn voeten en hem te dienen, 't Was een
innig, oneindig rein verlangen van aan
bidding.
Dien dag toen zij, te Bethanië, de zaal
binnentrad, waarvan de smalle openingen
waren gesloten ten teeken van rouw, hie
ven d-e vrouwen, die er weenden, bet
hoofd op, en Maria maakte een gebaar
van verrassing toen zij haar zag, Zij riep
•haar tot zich met zoo- teed-ere nederigheid,
dat Martha haar m,et een teeken onder
vroeg. ,,'t Is Suzanna, de zuster van
Gamaliel", .antwoordde Maria. En toen
Suzanna zich op een vloermat naast haar
had nedergezet, voegde zij er, zonder
eenige toespeling op haar eerste ontmoe
ting, zachtkens aan toe:
Als Jezus hier geweest was, zou
mijn broeder niet gestorven zijn.
Het huis was vol m-et Joden, die van
Jeruzalem gekomen waren, en met lieden
van de landstreek. Maar de beide jonge
vrouwen konden zich toch- gemakkelijk
afzonderen. En langen tijd sprak Maria
GRIEKENLAND,
De gansChe pers geeft, naar uit Athéne
aan de Politische Correspondenz gemeld
wordt, haar voldoening te kennen over het
pas door de Kamer in derde lezing aan
genomen -ontwerp tot vergrooting der kiesdi
stricten en de daarmee gepaard gaande ver
mindering van het aantal afgevaardigden.
Men voorspelt heilzame gevolgen van de-
zen maatregel voor het politieke leven in
Griekenland. Wel ïs er een kleine groep
afgevaardigden, die den maatregel afkeuren,
maar (dat komt, volgens den correspondent
omdat zij zich op het enge standpunt vain
lokale belangen blijven stellen zonder de
belangen van het algemeen in 't -oog te vat
ten. Het ontwerp was door de openbare
meening reeds lang gewenscht en is dan
ook met groote meerderheid aangenomen.
Aldus de correspondent:
Een ander berichtgever meldt dat het ging
om uitbreiding van het aantal kiesdistricten
en (een tierde vertelt ons -dat de aanneming
het gevolg is geweest van het terroristisch
optreden van den Officierenbond.
De bond zou een commissaris van po
litie ien zeven officieren naar het parlement
gezonden hebben en toen die er waren,
onderwierpen zich de afgevaardigden en na
men tie wet aan.
In deze berichten is veel tegenspraak.
Evenals in de heele Grieksche politiek.
Laat 'men tie openbare meening buiten het
geding dan zal het eerste bericht welzoo
wat de waarheid bevatten <en het laatste
ter aanvulling kunnen strekken.
SPANJE,
De Spaansche ministerraad heeft in
beginsel besloten het effectief van het leger
in vredestijd te brengen op 115.000 man.
Indien de Cortes spoedig bijeenkomt, zal
over leen wet in Idien geest worden gestemd),
in tegengesteld geval zal de regeering bij
•een decreet alle maatregelen nemen, waar
toe tie Grondwet haar het recht geeft en
ervoor zorgen dat de vermeerdering we
zenlijk geschiedt ien niet fictief is, zooals tot
nu toe het geval was, want sedert geruimen
tijd is het ware contingent alleen aanwe
zig bij manoeuvres.
AMERIKA.
De mijnramp te Cherry. Donderdag
zijn drie mijninspecteurs afgedaald in de
brandende kolenmijn te Cherry, in welke
j mijn naar men weet honderden wer
kers zijn verongelukt.
Hij daalde af tot aan de tweede zijgang,
waar vele lijken werden gezien. Bij de ope
ning der mijn, die van boven was dicht
gemetseld ter dooving van het vuur, werd1
een sterke reuk van geschroeid vleesch waar
genomen.
i Ofschoon gedeelten van de mijn nog
branden, wordt voortgegaan met het ber-
gen der lijken. Omtrent het juiste getal
slachtoffers eerst op 370, later op 300
j bhbb
te midden harer tranen, over Lazarus,
over de te-edeiheid, die hen vereenigde,
over het bitter leed van zijn dood en
ook over den vriend, dien men reeds vier
dagen geleden verwittigd hadZij ver
wonderde zich niet over zijn afwezigheid;
zij beklaagde zich niet over hem; wat hij
deed was altijd, zelfs zonder dat zij het
begreep, 't beste wat gedaan kon worden.
Suzanna hoorde haar nadenkend aan; zij
aanschouwde met groote nieuwsgierigheid
het -edel belijnde gelaat, verhelderd thans
door een innerlijk licht. En zij verwonder
de zich erover, tear, die zij voorheen in
den trots van haar so-uv-ereine schoonheid
niet durfde aanzien, aldus terug te vin
den, zonder eenige verwelking als gevolg
van haar vroegere afdwalingen.
De dag spoedde voort. Martha was
vertrokken, naar buiten geroepen zonder
dat men er zich over verwonderde, want
het beheer (van heel het huis rustte op
haar. Eenige minuten later trad zij haastig
binnen en zeidje zacht tot haar zuster:
De Meester is daar en hij roept u.
Maria stond terstond op en de Joden
volgden haar, denkende dat zij naar het
graf ging. Maar in den tuin koos zij den
weg naar de woestijn. De Joden bleven
haar volgen. Suzanna, die de woorden
gehoord had, liep vlak bij haar.
(Wordt vervolgd).
I