R. Sath. Mieuws- eia Advertentieblad
iro©r Moord-Holland.
No. 91.
Woensdag 16 November 1910.
4*' Jaargang
machines.
FEUILLETON
Juliaan en Juliane,
is het Zondagsblad5 cent.
V ersciujiif Woensdag en Zaterdag.
BUEEaU Breedstraat 12, tegenover do B. E. Zerk, te Alkmaar.
Telefoon No. 433.
Planelies, Baai
:e sorteering in(
Drten.
onberispelijk.
i in
at 3, Alkmaar.
Lieb Vaterlacd kann rühig sein.
BUITENLAND.
KERKNIEUWS.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS s
et. per 3 maanden franco huis; 90 et. met geïllustreerd
i Zondagsblad. Te betalen in het begin van ieder kwartaal.
1 Afzonderlijke nummers van de courant3 cent
Uitgave wa de Naaml. Vennootschap „Ons Blad".
ADVERTENTIËNj
Van 1—5 regels30
Elke regel meer 9
Reclames per regel 15
Kleine advertenties van 130 woorden, bij vooruitbet. 25
eaai,
in chesterbroeken
ico en Gemaakte
7'/i uur precies.
jgbaar gesteld 75 cent
Heeren B. J. AL, Ver-
i, PayglopTh. GROOT-
a firma H. VAN EL3T,
DETAIL.
L n gr.
Naar „de Tijd* bericht zullen de Por-
I tugeesche Jezuïeten, welke vóór een
1 paar dagen te Vlissingen geland zijn,
I hun verblijf niet in Nederland vestigen
I doch alleen voor de Missiën in Noord
en Zuid-Amerika bestemd zijn.
De liberale redacties, met de Nieuwe
Courant als premier, kunnen hunne
,glaceetjes" wel weer over de handen,
waarmede zij pas het slijk opwierpen
om naar ballingen te werpen, aantrek
ken.
Het Haagsche blad zal geen last heb
ben van „de uit Portugal verdreven
kloosterlingen, lieden naar t schijnt van
zeer ongunstig allooi," zooals het op
zjjne beschaafde manier uitdrukte.
Ook „Het Vaderland" behoeft niet te
„vreezen voor het onheil, dat de kloos
terlingen, als geheel, als organisatie
„over Portugal hebben gebracht."
De Nieuwe Eott. Crt. zal hare ro-
mannetjeslectuur over „een ingewikkeld
net van gangen en „geheime vertrek
ken" in kloosters moeten staken.
De Evangelische Maatschappij is er
och arme, te laat bij om een adres tot
H. M. te richten, waarin o.a. gevraagd
wordt, maatregelen te nemen, teneinde
in ons land te beletten de verdere ves
tiging van buitenlandsche kloosterorden.
Lieb Vaterland kann iühig sein!
Ook Dominee Bronsveld behoeft zich
niet langer ongerust te maken.
Een groot deel van zijn jongste kro
niek in de „Stemmen voor waarheid
en vrede" is gewijd aan een ernstige
bespreking van het gevaar, dat ons
land in die vreemde gasten bedreigt.
De geiuststellende verzekering van „De
Tijd," dat de Portugeesche Jezuïeten er
niet aan denken, zich in Nederland te
vestigeD, heeft zeker dominee Bronsveld
niet bereiktt is jammer, ze had den
man heel wat zenuwachtige opwinding
kunnen besparen.
De geschiedenis verhaalt dat de libe
rale redacties een diepen zuc t slaakten
bij het lezen van bovenstaand bericht
in „De Tijd."
Als de Katholieken, die de liberale
couranten „nog maar altijd om hun
zaak zoo slecht kunnen missen," nu
maar hun dubbeltjes blijven offeren,
kunnen deze weer nieuwe voorraad slijk
op doen, om dan straks de glaceetjes,
die voor eenige dagen aan de handen
zijn geweest, uit te rukken en den
godsdienst van een deel hard" lezers te
bekladden en bevuilen.
Enfin die Katholieken weten nu ten
minste, waarvoor zij hun dubbeltjes
offeren I
eene novelle
DOOR MATHILDE.
3)
„Maar Liane.lief, wees toch niet zoo on
verstandig', Oe wilt toch niet aan de hooge-
school studeeren voor advocaat?
„Waarom niet, als ik bij Jules ben?"
,,'t Kan niet, jongens moeten de wereld
ln, meisjes blijven thuis en houden zich
daar nuttig bezig."
„Ik wil het niet, ik wil naar Jules."
„Liane, foei, wat zijt ge toch ondeugend;
ikIhteib ui nog nooit zoo gezien; dat is dwin
gen, dat staat zeer leelijk in kinderen,
maar nog leelijker in een meisje van over
de adhttien jaar. Ge zijt altijd zoo'n hef
zacht kind geweest, foei!"
„Dan was Jules bij mij! Ik kan niet lev en"
zonder hem!"
„En denkt ge, dat het voor hem plei-
ziefig is, te weten, dat gij hier zoo on
verstandig, zijt, niet eten, niet drinken, niet
.werken wilt?"
„Hij verlangt ook naar mij."
»Ja> maar Jules is veel verstandiger dan
Liane, hij had bij 't afscheid wel tranen
in de oogen, maar toch zorgde hij wel
dat zijn zusje 't niet merkte, hij begrijpt
dat die scheiding tot zijn bestwil is".
»De Teiegraafct en de H. Schrift.
Door leeraren en opvoeders is voor
eenigen tijd geklaagd dat het tegen
woordige jonge geslacht zoo bitter wei
nig afweet van den inhoud des bijbels,
hetgeen zij zeer betreurden omdat die
onwetendheid veel in literatuur en
kunst voor onze jongelui onbegrijpelijk
en dus ongenietbaar maakt, ja baar
zelfs tal van aan den bijbel ontleende
uitdrukkingen in onze taal onverstaan
baar doet zijn.
Die onwetendheid doet zich iotus-
schen niet enkel bij het opgroeiend
geslacht voor. Ze wordt zelfs aangetrof
fen bij degenen, die als voorlichters
van de scbare wenschen door te gaan,
bij de persmannen.
Zoo kwam dezer dagen de „Telegraaf'
er rond voor uit, niet te weten wat
met de H. Schrift bedoeld wordt. In
een bespreking van het ook door ons
gerecenseerde boekje „Levenspuntjes"
noemde zij onder de verschillende
schrijvers, van wie daar kernige gezeg
den gegeven worden ook „H. Schrift'
op en verklaarde er gulweg bij, dien
heer niet te kennen.
Die onbekendheid met de H. Schrift,
belet haar intusschen niet, als de ge
legenheid zich voordoet, aan de won
derverhalen, die het Boek der boeken
bevat, zoo maar terloops allo gezag te
benemen.
Zoo sprak zij een paar dagen later
van den wonderbaren manna regen in
de woestijn en vertelde dat dit manna
eenvoudig bestond uit witte korstmos
sen, die in bedoelde streken nog worden
aangetroffen, zoodat een manna-regen
daar nog dagelijks kan voorkomen.
Met zoo'n rationalistisch slimmigheidje
wordt het wonder eenvoudig op zij go-
zet en de H. Schrift, die het als zoo
danig verhaalt, van plomp boeren be
drog beschuldigd.
Het gekste is, dat het blad hetwelk
zoo ongegeneerd durft spreken over
het gewijde Boek, dat voor alle Christe
nen een der groote bronnen is van de
goddelijke Openb.ring, het liefst door
gaat voor beslist neutraal en pretendert
door geloovigen zoowel als ongeloovigen
zonder gevaar voor kwetsing hunner
godsdienstige overtuiging gelezen te
kunnen worden.
En dat er zelfs nog katholieken zij d,
die er volstrekt geen bezwaar in zien,
zoo'n „neutraal" blad in hun huis te
halen.
(Geld.)
ITALIË.
De H. Vader tegen h«t modernisme.
Die Paus heeft ide vorige week de gene.
raal-oversten van de drie takken der Sera-
„Ik begrijp het niet,"
„Laat ons ten minste wat in den tuin
wandelen."
„Ach, plaag mij niet; laat mij maar be
gaan."
Tante stond verbaasd.
Op zulk een toon had geen der twee
lingen ooit haar toegesproken, altijd waren
ze even zacht, even lief, even gewillig ge
weest, maar was het ook de eerste keer
niet, dat de lieve L,iane ondervinden moest,
dat haar willetje geen vaste wet was?
Onwillekeurig dacht mevrouw terug aan
haar zoon, die nu weer aan gene zijdei
van den Oceaan was; hij had immers ook
zoo iets gezegd van een mogelijken om
keer in het karakter der lieve tweelingen,
als de omstandigheden anders werden.
Het was een treurige taak, het troos-
telooze zusje op te beuren. Uren. en uren
lang zat zij voor het raam naar buiten
te staren, zonder andere bezigheid dan hare
dik geweende oogjes af te wasschen en
met een gelaat of alle smarten der wereld
haar drukten.
Dat dit den eersten dag zóó duurde was
niets meer dan natuurlijk en kon vooral de
teedere tante niet verwonderen, die het
dag aan dag aan moest zien, hoe innig" de
tweelingen aan elkander gehecht waren, hoe
geen gedachte in Jule's hoofd opkwam,
die niet t erzelfdertijd door Liane gedeeld
werd; hoe een uur afwezigheid van den
een en de andere een eeuwigheid toescheen,
maar wat de flinke vlugge vrouw ergerde
fijnsche orde, de Hoogeerw. patere Schut
ter, Reuter en ida Seggiano, met hunne pro
curators-generaal, en de professoren en leer
lingen van alle Franciscaansche colleges, in
audiëntie ontvangen.
De Paus spoorde de Franciscanen aan,
met kracht het modernisme te bestrijden, d.
w.z. de ongereptheid der Katholieke leer
te verdedigen.
„Het onibreekt niet aan menschen.. zeide
de H. Vader die het opportuun meenen
zelfs noodzakelijk achten, dat de Kerk nu
en dan iets van haar oude gestrenge leer
loslaat. Ze verwijten de Kerk haar streng
vasthouden aan die waarheden en instel'in.
gen, welke de profane beschaving niet in
het gevlij komen. Ze geven zich alle moeite,
om hunne Moeder te overtuigen, sommi
ge modernistische ideeën aan te nemen,
wat toe te geven en een akkoord te treffen,
achtenswaardige menschen toch rustig te la
ten leven, wier opinies, zeggen zij, toch niet
gewijzigd worden en van welke de natie, de
Kerk zelve, een kostelijke hulp mogen ver
wachten en veel roem. Men hoort zulke en
dei-gelijke beweringen uit den grond van
zeer bekwame mannen.
Onze plicht als Stedehouder van Christus
is het, ongeschonden en ongerept den schat
van Zijn onvergankelijke leer te bewaren
tot den laatsten oordeelsdag.
PORTUGAL.
Als de-pret maar niet opbreekt
Uit blijdschap over de erkenning der
Portugeesche republiek door de verschil
lende mogendheden, heeft de bevolking,
van Lissabon Vrijdagavond een ovatie ge
bracht aan de gezanten der staten, die het
eerst de betrekkingen met Portugal heb-
j ben hervat. Meer dan 40.000 personen,
zooi heet het, verzamelden zich op het
Handelsplein en vormden daar een lan-
gen stoet, die met de Portugeesche en
buitenlandsche vlaggen vooroj>, naar de
woningen dier gezanten 1rok. De muziek
speelde daar de volksliederen der ver
schillende staten en de menigte Eu sterde
met ongedekten hoofde.
Voor den schouwburg gekomen bracht
de stoet een luidruchtige ovatie aan Ber
nardo Machado en Alfonso Costa.
Nu do beurt aan Spanje.
Een bericht van Wolff's bureau meldt, dat
de leider der socialisten Pable Iglesias dezer
dagen in de Kamer verklaarde, dat de so
cialisten zich met de republikeinen hadden
vereenigd, vooral met het doel om de mo
narchie ten val te brengen.
FRANKRIJK.
De overstroomingen.
Niettegenstaande liet water tot aanmer
kelijke hoogte is gestegen, zijn de inge
nieurs optimistisch gestemd.
Volgens de dagbladen zijn de kelders van
was, dat Liane niet de minste moeite deed
om hare smart te overwinnen, dat zij door
een laf toegeven daaraan die nog ver
meerderde.
Die ergernis maakte soms wel plaats voor
medelijden, maar toen oom terugkwam en
de groeten van Jules, dien hij goed in de
academiestad geinstalkerd had, terugbracht
met de lieve cadeautjes voor Liane, en
zij altijd even onverschillig, even koel voor
alles bleef, toen werd tante een beetje
scherp, tot groot verdriet van oom die 't
arme meisje diep beklaagde.
„Frans had gelijk, wij hebben haar ver
wend," zeide zij zelve eens zeer rouw
moedig, toen ze eindelijk aan Liane's tra
nen moest toegeven, om met haar aan den
studeerenden broeder een bezoek te bren
gen; „gelukkig dat Jules heel anders is!"
III.
Bij het afscheid nemen van zijn tweeling
zusje had Jules zich inderdaad goed gehou.
den; maar toen hij met oom in 't rijtuig
zat, dat hem naar het naaste station moest
brengen, verdween zijn schijnbare ferme
teit en gaf hij.Liane (n het storten van wa
terlanders niets toe.
Oom had bij hem dezelfde taak te ver
vullen als tante bij Liane.
„Foei, is me dat een student; wat zullen
ze je in Utrecht uitlachen; kom, veeg
je gezicht gauw af, voordat je aan het sta
tion komt."
de politicprefectuur en het sousterrain, dat
van het gerechtsgebouw, naar de onder.
grondsche vertrekken der conc:ergere leidt,
onder Water geloopen.
De octrooi-post bij de Auteuil.brug is door
verzakking van den grond ingestort. De boa-
men in de nabijheid werden ontworteld;
een riool is afgebroken.
Het daghet in het Zuiden.
De Katholieken van de departementen
Nord en Pas.de.Calais hebben te Rijsel een
schitterend congres gebonden, dat Maardag
beëindigd is met een bijeenkomst in het
hippodroom.
Daar voerde kardinaal Lucon het woord
over de schoolkwestie.
Het gevolg van het congres is de oprich
ting van een „union diocésaine des catholi-
ques du Nord", waartoe alle „Katholieken
van goeden wille" zullen toetreden.
Ook een denker en... geloovlge.
Eenigen tijd geleden heeft in al de bla
den het bericht van het overlijden van
harcot's opvolger in „La Salpétriére", pro
fessor Raymond van de Parijzer univer
siteit, de rondte gedaan. Iedereen gaf bij
zonderheden over den terecht beroemden
geleerde. Slechts ééne bijzonderheid werd
zorgvuldig vergeten, namelijk dat de man,
die zich zulken grooten naam verworven
heeft door zijn studies over de neurologie
en de psychipathol-ogie, een overtuigd ka
tholiek was, die stipt zijn godsdienst
plichten nakwam, en a!s voorbeeldig chris-
teng eëindigd heeft; dat bij hem de studie
over de psycho.physlologische uitingen,
niet alleen best samengingen met zijn chris
telijk geloof, maar zijn godsdienstige mee
ningen zelfs versterkten.
ENGELAND.
Het zal wel tot een atgemeene verkie
zing na ontbinding van het Lagerhuis
in Engeland' komen Althans in 'n rede
te Warrington heeft minister Haldane ge
zegd, dat de liberale partij aan het volk
maar een vraag kon voorleggen, namelijk
of het Lagerhuis baas zal zijn. Die vraag
kan het volk alleen voorgelegd worden bij
een algemeene verkiezing, en deze zal haas
tig komen, zoo zei de minister.
De partijen staan fel tegenover elkaar,
en de strijd is nu rondweg, gezegd deze:
zal ten slotte het volk, dl w! z. de meer
derheid van het volk, den doorslag geven in
de wetgeving of niet?
Als de verkiezingen ofloopen zooais de
liberalen voorspellen, dan is de tijd tot
verdwijning voor het Hoogerhuis gekomen
endan gaat het in Engeland een radicale
richting op!
DUITSCHLAND.
Tegen den vu<ltiandel<
Pe strijd tegen de vu'I-literatuur trekt in
het Duitsche rijk meer en meer de aandacht.
„Ach, die arme Liane!"
„Liane is goed en wel bij tante; zorg
maar dat je flink studeert, dan kan je
spoedig thuis komen en verlaat ge Liane
nooit meer."
Doch Jules had het voorrecht zich in
een nieuwe omgeving te bewegen, elke
kromming van den Wieg bracht versche in
drukken en al kan afwisseling de oorzaak
van 'het verdriet niet wegnemen, toch brengt
zij een omkeer in de gedachten teweeg,
die niets andere dan heilzaam werken moet
Eentonigheid doet de smart dieper wor
telen in den geest, afwisseling belet, voor
al in oppervlakkige naturen, dat de bekom
mering zich voortdurend in een hoekje van
het hart nestelt
Na het tweede station, dat zij voorbij ge
spoord waren, had Juks den zakdoek voor
goed weggeborgen en het vaste besluit op
gevat zich als een man te gedragen; hoeveel
jongens moesten naar de academie gaande
hun zusje verlaten, en Waren dikwijls door
de zee van hen verwijderd? In drie of
vier uur tijds kon hij naar Breukvlict ko
men om bij Liane terug te zijn
Had tante hein nu met alle belangstelling
uit het raampje zien staren naar de fabrieks.
sdhoorsteencn eener groote stad die ze voor
bij stoomden, ze zou stellig hebben gezegd:
„Wat die karakters toch veel verschillen, Ju
les is een heel andere jongen dan Liane een
meisje ia"
Toch had de goede vrouw1 zich vergist
Bij het station dier groote stad kwam een
Nu weer hébben de Berlijnsche [eden van
de vereeniging der Duitsche boekhandelaren
te Leipzig gevestigd, de handen in elkaar
geslagen, en aan alle grootere gemeentera
den een circulaire gezonden, Waarin zij zich
bereid verklaren hun daadwerkelijken steun
ta verleenen bij de bestrijding van den
ruilhandel, en den magistraten voorstellen
uit den boezem van hun vereeniging com
missies van advies te benoemen, die het ge
meentebestuur ter zijde staan bij de be
strijding van het papieren gevaar
ln Hessen heeft de minister van binnen-
landsche zaken zelf het initiatief genomen
en werden door de onderwijs-afded ng van
zijn departement aan alle schoolhoofden enz.
uitvoerige instructies gezonden, ten einde
door middel van de school de vuil-literatuur
te keer te gaan Behalve dat het onderwijs
zelf zich met dit punt hijzonder zal inlaten
denkt men het gevaar tegen te gaan door
dte oprichting" van schoolbibliotheken die den
leeslust der leerlingen volkomen zullen be
vredigen.
Ook tegen liet etaleeren van pornogra
fische drukwerken zal streng worden op
getreden.
Sneeuwstormen
Terwijl Westelijk Europa door stormweer
en hooge watervloeden geteisterd, wordt,
heeft in Duitschland de winter zijn intrede
gedaan.
In Berlijn heeft het i n den nacht van
Vrijdag op Zaterdag vrij sterk gevroren
en tegen den middag is het hevig beginnen
te sneeuwen. Ook in Midden- en Noord
Duitschland is Vrijdag een geweldig pak
sneeuw gevallen, waardoor overal storing
in 't telephoon- en telegraafbedrijf werd
veroorzaakt. De storing was van dien aard,
dat de Duitsche hoofdstad geheel van het
verkeer met het buitenland was afgesloten.
Z. D. H. de Bisschop van Haarlem heeft
benoemd tot kap. te A'dam (H. Willibror-
dus buiten de Veste) den Weleerw. heer P.
H. Wijtenburg; tot kap. te Delft (H. Hippo.
Iytus) den W,Eerw. heer F. B. J. M. Fil-
brij; tot kapelaan te Waddinxveen den Wel
eerw. heer Th. L. Westgeest (15 Aug.
I.1. priester gewijd) tot kapelaan te A'dam
(.H H. Nicolaas en Barbara) den Weleerw'.
heer N. J. Bakker, die kapelaan Was te Wate
ringen, en tot kapelaan te 't Veld (Nieu
we Niedorp) den Weleerw. heer H. A,
Bots, die kapelaan was te Haastrecht
Naar de Missie.
Zaterdag scheepten zich in te Triest met
bestemming voor Madras; de Weleerw.hee
ren Th. van Daalhoff, J. Gijsman, A. Hart
F. Koperdraad en P. van der Laan; en te
Antwerpen, met bestemming voor den Bel
gischen Congo de Weleerw. heeren A. Ou-
jongmensch in den Waggon zitten bij den
oom en neef
't Was een flinke, rijzige jongen met eeiz
paar heldere oogen, een prettig open gelaat,
blozend uiterlijk, een donkere krullebol en
zeer netjes gekleed
„Utrecht!" had hij den conducteur gezegd
„Moet u ook naar Utrecht?" vroeg oom,
toen de trein zich in beweging zette
„Om u te dienen, mijnheer!"
„Als ik het vragen mag't is mis
schien onbescheiden, maar ik waag u wiel
excuus, als student?"
„In de medicijnen, ja!"
„Wel 'dat treft goed."
„Die jongenheer ook een student in spé?"
„Maar in de rechten."
„Dat zou ik niet gedacht hebben; hij
ziet er jong uit."
„Hij wordt toch al negentien."
„Zoo, dus wordt hij een groen?"
„Och ja, daar ziet hij zoo tegen op."
„Kom, wat zou dat, ik ben het ook
geweest."
„O, maar u is een fiinke, vierkante man
en hij een zwak, bleek ventje."
„Die zwakheid en die bteekneuzigheid,
moet hij verliezen en zijn roode oogen
ook."
„Ja, die heeft hij niet altijd."
ÜEoedt vervolgd.)