R. Sath. Mieuws- eia Advertentieblad iro©r Moord-Holland. No. 91. Woensdag 16 November 1910. 4*' Jaargang machines. FEUILLETON Juliaan en Juliane, is het Zondagsblad5 cent. V ersciujiif Woensdag en Zaterdag. BUEEaU Breedstraat 12, tegenover do B. E. Zerk, te Alkmaar. Telefoon No. 433. Planelies, Baai :e sorteering in( Drten. onberispelijk. i in at 3, Alkmaar. Lieb Vaterlacd kann rühig sein. BUITENLAND. KERKNIEUWS. ONS BLAD. ABONNEMENTSPRIJS s et. per 3 maanden franco huis; 90 et. met geïllustreerd i Zondagsblad. Te betalen in het begin van ieder kwartaal. 1 Afzonderlijke nummers van de courant3 cent Uitgave wa de Naaml. Vennootschap „Ons Blad". ADVERTENTIËNj Van 1—5 regels30 Elke regel meer 9 Reclames per regel 15 Kleine advertenties van 130 woorden, bij vooruitbet. 25 eaai, in chesterbroeken ico en Gemaakte 7'/i uur precies. jgbaar gesteld 75 cent Heeren B. J. AL, Ver- i, PayglopTh. GROOT- a firma H. VAN EL3T, DETAIL. L n gr. Naar „de Tijd* bericht zullen de Por- I tugeesche Jezuïeten, welke vóór een 1 paar dagen te Vlissingen geland zijn, I hun verblijf niet in Nederland vestigen I doch alleen voor de Missiën in Noord en Zuid-Amerika bestemd zijn. De liberale redacties, met de Nieuwe Courant als premier, kunnen hunne ,glaceetjes" wel weer over de handen, waarmede zij pas het slijk opwierpen om naar ballingen te werpen, aantrek ken. Het Haagsche blad zal geen last heb ben van „de uit Portugal verdreven kloosterlingen, lieden naar t schijnt van zeer ongunstig allooi," zooals het op zjjne beschaafde manier uitdrukte. Ook „Het Vaderland" behoeft niet te „vreezen voor het onheil, dat de kloos terlingen, als geheel, als organisatie „over Portugal hebben gebracht." De Nieuwe Eott. Crt. zal hare ro- mannetjeslectuur over „een ingewikkeld net van gangen en „geheime vertrek ken" in kloosters moeten staken. De Evangelische Maatschappij is er och arme, te laat bij om een adres tot H. M. te richten, waarin o.a. gevraagd wordt, maatregelen te nemen, teneinde in ons land te beletten de verdere ves tiging van buitenlandsche kloosterorden. Lieb Vaterland kann iühig sein! Ook Dominee Bronsveld behoeft zich niet langer ongerust te maken. Een groot deel van zijn jongste kro niek in de „Stemmen voor waarheid en vrede" is gewijd aan een ernstige bespreking van het gevaar, dat ons land in die vreemde gasten bedreigt. De geiuststellende verzekering van „De Tijd," dat de Portugeesche Jezuïeten er niet aan denken, zich in Nederland te vestigeD, heeft zeker dominee Bronsveld niet bereiktt is jammer, ze had den man heel wat zenuwachtige opwinding kunnen besparen. De geschiedenis verhaalt dat de libe rale redacties een diepen zuc t slaakten bij het lezen van bovenstaand bericht in „De Tijd." Als de Katholieken, die de liberale couranten „nog maar altijd om hun zaak zoo slecht kunnen missen," nu maar hun dubbeltjes blijven offeren, kunnen deze weer nieuwe voorraad slijk op doen, om dan straks de glaceetjes, die voor eenige dagen aan de handen zijn geweest, uit te rukken en den godsdienst van een deel hard" lezers te bekladden en bevuilen. Enfin die Katholieken weten nu ten minste, waarvoor zij hun dubbeltjes offeren I eene novelle DOOR MATHILDE. 3) „Maar Liane.lief, wees toch niet zoo on verstandig', Oe wilt toch niet aan de hooge- school studeeren voor advocaat? „Waarom niet, als ik bij Jules ben?" ,,'t Kan niet, jongens moeten de wereld ln, meisjes blijven thuis en houden zich daar nuttig bezig." „Ik wil het niet, ik wil naar Jules." „Liane, foei, wat zijt ge toch ondeugend; ikIhteib ui nog nooit zoo gezien; dat is dwin gen, dat staat zeer leelijk in kinderen, maar nog leelijker in een meisje van over de adhttien jaar. Ge zijt altijd zoo'n hef zacht kind geweest, foei!" „Dan was Jules bij mij! Ik kan niet lev en" zonder hem!" „En denkt ge, dat het voor hem plei- ziefig is, te weten, dat gij hier zoo on verstandig, zijt, niet eten, niet drinken, niet .werken wilt?" „Hij verlangt ook naar mij." »Ja> maar Jules is veel verstandiger dan Liane, hij had bij 't afscheid wel tranen in de oogen, maar toch zorgde hij wel dat zijn zusje 't niet merkte, hij begrijpt dat die scheiding tot zijn bestwil is". »De Teiegraafct en de H. Schrift. Door leeraren en opvoeders is voor eenigen tijd geklaagd dat het tegen woordige jonge geslacht zoo bitter wei nig afweet van den inhoud des bijbels, hetgeen zij zeer betreurden omdat die onwetendheid veel in literatuur en kunst voor onze jongelui onbegrijpelijk en dus ongenietbaar maakt, ja baar zelfs tal van aan den bijbel ontleende uitdrukkingen in onze taal onverstaan baar doet zijn. Die onwetendheid doet zich iotus- schen niet enkel bij het opgroeiend geslacht voor. Ze wordt zelfs aangetrof fen bij degenen, die als voorlichters van de scbare wenschen door te gaan, bij de persmannen. Zoo kwam dezer dagen de „Telegraaf' er rond voor uit, niet te weten wat met de H. Schrift bedoeld wordt. In een bespreking van het ook door ons gerecenseerde boekje „Levenspuntjes" noemde zij onder de verschillende schrijvers, van wie daar kernige gezeg den gegeven worden ook „H. Schrift' op en verklaarde er gulweg bij, dien heer niet te kennen. Die onbekendheid met de H. Schrift, belet haar intusschen niet, als de ge legenheid zich voordoet, aan de won derverhalen, die het Boek der boeken bevat, zoo maar terloops allo gezag te benemen. Zoo sprak zij een paar dagen later van den wonderbaren manna regen in de woestijn en vertelde dat dit manna eenvoudig bestond uit witte korstmos sen, die in bedoelde streken nog worden aangetroffen, zoodat een manna-regen daar nog dagelijks kan voorkomen. Met zoo'n rationalistisch slimmigheidje wordt het wonder eenvoudig op zij go- zet en de H. Schrift, die het als zoo danig verhaalt, van plomp boeren be drog beschuldigd. Het gekste is, dat het blad hetwelk zoo ongegeneerd durft spreken over het gewijde Boek, dat voor alle Christe nen een der groote bronnen is van de goddelijke Openb.ring, het liefst door gaat voor beslist neutraal en pretendert door geloovigen zoowel als ongeloovigen zonder gevaar voor kwetsing hunner godsdienstige overtuiging gelezen te kunnen worden. En dat er zelfs nog katholieken zij d, die er volstrekt geen bezwaar in zien, zoo'n „neutraal" blad in hun huis te halen. (Geld.) ITALIË. De H. Vader tegen h«t modernisme. Die Paus heeft ide vorige week de gene. raal-oversten van de drie takken der Sera- „Ik begrijp het niet," „Laat ons ten minste wat in den tuin wandelen." „Ach, plaag mij niet; laat mij maar be gaan." Tante stond verbaasd. Op zulk een toon had geen der twee lingen ooit haar toegesproken, altijd waren ze even zacht, even lief, even gewillig ge weest, maar was het ook de eerste keer niet, dat de lieve L,iane ondervinden moest, dat haar willetje geen vaste wet was? Onwillekeurig dacht mevrouw terug aan haar zoon, die nu weer aan gene zijdei van den Oceaan was; hij had immers ook zoo iets gezegd van een mogelijken om keer in het karakter der lieve tweelingen, als de omstandigheden anders werden. Het was een treurige taak, het troos- telooze zusje op te beuren. Uren. en uren lang zat zij voor het raam naar buiten te staren, zonder andere bezigheid dan hare dik geweende oogjes af te wasschen en met een gelaat of alle smarten der wereld haar drukten. Dat dit den eersten dag zóó duurde was niets meer dan natuurlijk en kon vooral de teedere tante niet verwonderen, die het dag aan dag aan moest zien, hoe innig" de tweelingen aan elkander gehecht waren, hoe geen gedachte in Jule's hoofd opkwam, die niet t erzelfdertijd door Liane gedeeld werd; hoe een uur afwezigheid van den een en de andere een eeuwigheid toescheen, maar wat de flinke vlugge vrouw ergerde fijnsche orde, de Hoogeerw. patere Schut ter, Reuter en ida Seggiano, met hunne pro curators-generaal, en de professoren en leer lingen van alle Franciscaansche colleges, in audiëntie ontvangen. De Paus spoorde de Franciscanen aan, met kracht het modernisme te bestrijden, d. w.z. de ongereptheid der Katholieke leer te verdedigen. „Het onibreekt niet aan menschen.. zeide de H. Vader die het opportuun meenen zelfs noodzakelijk achten, dat de Kerk nu en dan iets van haar oude gestrenge leer loslaat. Ze verwijten de Kerk haar streng vasthouden aan die waarheden en instel'in. gen, welke de profane beschaving niet in het gevlij komen. Ze geven zich alle moeite, om hunne Moeder te overtuigen, sommi ge modernistische ideeën aan te nemen, wat toe te geven en een akkoord te treffen, achtenswaardige menschen toch rustig te la ten leven, wier opinies, zeggen zij, toch niet gewijzigd worden en van welke de natie, de Kerk zelve, een kostelijke hulp mogen ver wachten en veel roem. Men hoort zulke en dei-gelijke beweringen uit den grond van zeer bekwame mannen. Onze plicht als Stedehouder van Christus is het, ongeschonden en ongerept den schat van Zijn onvergankelijke leer te bewaren tot den laatsten oordeelsdag. PORTUGAL. Als de-pret maar niet opbreekt Uit blijdschap over de erkenning der Portugeesche republiek door de verschil lende mogendheden, heeft de bevolking, van Lissabon Vrijdagavond een ovatie ge bracht aan de gezanten der staten, die het eerst de betrekkingen met Portugal heb- j ben hervat. Meer dan 40.000 personen, zooi heet het, verzamelden zich op het Handelsplein en vormden daar een lan- gen stoet, die met de Portugeesche en buitenlandsche vlaggen vooroj>, naar de woningen dier gezanten 1rok. De muziek speelde daar de volksliederen der ver schillende staten en de menigte Eu sterde met ongedekten hoofde. Voor den schouwburg gekomen bracht de stoet een luidruchtige ovatie aan Ber nardo Machado en Alfonso Costa. Nu do beurt aan Spanje. Een bericht van Wolff's bureau meldt, dat de leider der socialisten Pable Iglesias dezer dagen in de Kamer verklaarde, dat de so cialisten zich met de republikeinen hadden vereenigd, vooral met het doel om de mo narchie ten val te brengen. FRANKRIJK. De overstroomingen. Niettegenstaande liet water tot aanmer kelijke hoogte is gestegen, zijn de inge nieurs optimistisch gestemd. Volgens de dagbladen zijn de kelders van was, dat Liane niet de minste moeite deed om hare smart te overwinnen, dat zij door een laf toegeven daaraan die nog ver meerderde. Die ergernis maakte soms wel plaats voor medelijden, maar toen oom terugkwam en de groeten van Jules, dien hij goed in de academiestad geinstalkerd had, terugbracht met de lieve cadeautjes voor Liane, en zij altijd even onverschillig, even koel voor alles bleef, toen werd tante een beetje scherp, tot groot verdriet van oom die 't arme meisje diep beklaagde. „Frans had gelijk, wij hebben haar ver wend," zeide zij zelve eens zeer rouw moedig, toen ze eindelijk aan Liane's tra nen moest toegeven, om met haar aan den studeerenden broeder een bezoek te bren gen; „gelukkig dat Jules heel anders is!" III. Bij het afscheid nemen van zijn tweeling zusje had Jules zich inderdaad goed gehou. den; maar toen hij met oom in 't rijtuig zat, dat hem naar het naaste station moest brengen, verdween zijn schijnbare ferme teit en gaf hij.Liane (n het storten van wa terlanders niets toe. Oom had bij hem dezelfde taak te ver vullen als tante bij Liane. „Foei, is me dat een student; wat zullen ze je in Utrecht uitlachen; kom, veeg je gezicht gauw af, voordat je aan het sta tion komt." de politicprefectuur en het sousterrain, dat van het gerechtsgebouw, naar de onder. grondsche vertrekken der conc:ergere leidt, onder Water geloopen. De octrooi-post bij de Auteuil.brug is door verzakking van den grond ingestort. De boa- men in de nabijheid werden ontworteld; een riool is afgebroken. Het daghet in het Zuiden. De Katholieken van de departementen Nord en Pas.de.Calais hebben te Rijsel een schitterend congres gebonden, dat Maardag beëindigd is met een bijeenkomst in het hippodroom. Daar voerde kardinaal Lucon het woord over de schoolkwestie. Het gevolg van het congres is de oprich ting van een „union diocésaine des catholi- ques du Nord", waartoe alle „Katholieken van goeden wille" zullen toetreden. Ook een denker en... geloovlge. Eenigen tijd geleden heeft in al de bla den het bericht van het overlijden van harcot's opvolger in „La Salpétriére", pro fessor Raymond van de Parijzer univer siteit, de rondte gedaan. Iedereen gaf bij zonderheden over den terecht beroemden geleerde. Slechts ééne bijzonderheid werd zorgvuldig vergeten, namelijk dat de man, die zich zulken grooten naam verworven heeft door zijn studies over de neurologie en de psychipathol-ogie, een overtuigd ka tholiek was, die stipt zijn godsdienst plichten nakwam, en a!s voorbeeldig chris- teng eëindigd heeft; dat bij hem de studie over de psycho.physlologische uitingen, niet alleen best samengingen met zijn chris telijk geloof, maar zijn godsdienstige mee ningen zelfs versterkten. ENGELAND. Het zal wel tot een atgemeene verkie zing na ontbinding van het Lagerhuis in Engeland' komen Althans in 'n rede te Warrington heeft minister Haldane ge zegd, dat de liberale partij aan het volk maar een vraag kon voorleggen, namelijk of het Lagerhuis baas zal zijn. Die vraag kan het volk alleen voorgelegd worden bij een algemeene verkiezing, en deze zal haas tig komen, zoo zei de minister. De partijen staan fel tegenover elkaar, en de strijd is nu rondweg, gezegd deze: zal ten slotte het volk, dl w! z. de meer derheid van het volk, den doorslag geven in de wetgeving of niet? Als de verkiezingen ofloopen zooais de liberalen voorspellen, dan is de tijd tot verdwijning voor het Hoogerhuis gekomen endan gaat het in Engeland een radicale richting op! DUITSCHLAND. Tegen den vu<ltiandel< Pe strijd tegen de vu'I-literatuur trekt in het Duitsche rijk meer en meer de aandacht. „Ach, die arme Liane!" „Liane is goed en wel bij tante; zorg maar dat je flink studeert, dan kan je spoedig thuis komen en verlaat ge Liane nooit meer." Doch Jules had het voorrecht zich in een nieuwe omgeving te bewegen, elke kromming van den Wieg bracht versche in drukken en al kan afwisseling de oorzaak van 'het verdriet niet wegnemen, toch brengt zij een omkeer in de gedachten teweeg, die niets andere dan heilzaam werken moet Eentonigheid doet de smart dieper wor telen in den geest, afwisseling belet, voor al in oppervlakkige naturen, dat de bekom mering zich voortdurend in een hoekje van het hart nestelt Na het tweede station, dat zij voorbij ge spoord waren, had Juks den zakdoek voor goed weggeborgen en het vaste besluit op gevat zich als een man te gedragen; hoeveel jongens moesten naar de academie gaande hun zusje verlaten, en Waren dikwijls door de zee van hen verwijderd? In drie of vier uur tijds kon hij naar Breukvlict ko men om bij Liane terug te zijn Had tante hein nu met alle belangstelling uit het raampje zien staren naar de fabrieks. sdhoorsteencn eener groote stad die ze voor bij stoomden, ze zou stellig hebben gezegd: „Wat die karakters toch veel verschillen, Ju les is een heel andere jongen dan Liane een meisje ia" Toch had de goede vrouw1 zich vergist Bij het station dier groote stad kwam een Nu weer hébben de Berlijnsche [eden van de vereeniging der Duitsche boekhandelaren te Leipzig gevestigd, de handen in elkaar geslagen, en aan alle grootere gemeentera den een circulaire gezonden, Waarin zij zich bereid verklaren hun daadwerkelijken steun ta verleenen bij de bestrijding van den ruilhandel, en den magistraten voorstellen uit den boezem van hun vereeniging com missies van advies te benoemen, die het ge meentebestuur ter zijde staan bij de be strijding van het papieren gevaar ln Hessen heeft de minister van binnen- landsche zaken zelf het initiatief genomen en werden door de onderwijs-afded ng van zijn departement aan alle schoolhoofden enz. uitvoerige instructies gezonden, ten einde door middel van de school de vuil-literatuur te keer te gaan Behalve dat het onderwijs zelf zich met dit punt hijzonder zal inlaten denkt men het gevaar tegen te gaan door dte oprichting" van schoolbibliotheken die den leeslust der leerlingen volkomen zullen be vredigen. Ook tegen liet etaleeren van pornogra fische drukwerken zal streng worden op getreden. Sneeuwstormen Terwijl Westelijk Europa door stormweer en hooge watervloeden geteisterd, wordt, heeft in Duitschland de winter zijn intrede gedaan. In Berlijn heeft het i n den nacht van Vrijdag op Zaterdag vrij sterk gevroren en tegen den middag is het hevig beginnen te sneeuwen. Ook in Midden- en Noord Duitschland is Vrijdag een geweldig pak sneeuw gevallen, waardoor overal storing in 't telephoon- en telegraafbedrijf werd veroorzaakt. De storing was van dien aard, dat de Duitsche hoofdstad geheel van het verkeer met het buitenland was afgesloten. Z. D. H. de Bisschop van Haarlem heeft benoemd tot kap. te A'dam (H. Willibror- dus buiten de Veste) den Weleerw. heer P. H. Wijtenburg; tot kap. te Delft (H. Hippo. Iytus) den W,Eerw. heer F. B. J. M. Fil- brij; tot kapelaan te Waddinxveen den Wel eerw. heer Th. L. Westgeest (15 Aug. I.1. priester gewijd) tot kapelaan te A'dam (.H H. Nicolaas en Barbara) den Weleerw'. heer N. J. Bakker, die kapelaan Was te Wate ringen, en tot kapelaan te 't Veld (Nieu we Niedorp) den Weleerw. heer H. A, Bots, die kapelaan was te Haastrecht Naar de Missie. Zaterdag scheepten zich in te Triest met bestemming voor Madras; de Weleerw.hee ren Th. van Daalhoff, J. Gijsman, A. Hart F. Koperdraad en P. van der Laan; en te Antwerpen, met bestemming voor den Bel gischen Congo de Weleerw. heeren A. Ou- jongmensch in den Waggon zitten bij den oom en neef 't Was een flinke, rijzige jongen met eeiz paar heldere oogen, een prettig open gelaat, blozend uiterlijk, een donkere krullebol en zeer netjes gekleed „Utrecht!" had hij den conducteur gezegd „Moet u ook naar Utrecht?" vroeg oom, toen de trein zich in beweging zette „Om u te dienen, mijnheer!" „Als ik het vragen mag't is mis schien onbescheiden, maar ik waag u wiel excuus, als student?" „In de medicijnen, ja!" „Wel 'dat treft goed." „Die jongenheer ook een student in spé?" „Maar in de rechten." „Dat zou ik niet gedacht hebben; hij ziet er jong uit." „Hij wordt toch al negentien." „Zoo, dus wordt hij een groen?" „Och ja, daar ziet hij zoo tegen op." „Kom, wat zou dat, ik ben het ook geweest." „O, maar u is een fiinke, vierkante man en hij een zwak, bleek ventje." „Die zwakheid en die bteekneuzigheid, moet hij verliezen en zijn roode oogen ook." „Ja, die heeft hij niet altijd." ÜEoedt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1910 | | pagina 1