R Rath. Mieuws- en Advertentieblad r Ne? ©^ei-Holland. ;tten. Ie l, j NO. 97. "Woensdag- 7 December 1910. 4"* Jaargang- Hseren* 1KMAN. FEUILLETON. uisté adras I Juliaan en Juliane, APPIJ SMISAISONSI 1KKERS. 26. ring iCHAGEl su tabak uit srij van Firma SN, te Joure IJKE STAND. P. WINK. machines behoeven aene aanprijzing. verzoeken slechts |p te letten, dat ze het uiste adres jekooht worden. Yersehijïit Woensdag en Zaterdag. EUBEaïï Breedstraat 12, tegenover de B. E. Eerk, te Alkmaar. Telefoon No. 433. keuze in xste prijzen. BUITENLAND. BINNENLAND. beambte R. O. Geiticht, »t, n. h. dienstbode, Oosterburg. n, n. h. Hekelitraat 9, Amsterdam, te. Msgdalenenatraat 11, ef. ie, Voormeer 28, Kampen, ider beroep, Voormeer 28 icht, Tuinstraat 54, Utrecht •ood'baiker, Forentuatraat lende, Tuinstraat 40, Hei- tselaar, Laat 4, Dultich- h. Nederl. Hervormd, itholiek. d. g Doopige- fir des Heil», geraf. Ge- Remoaatrantich. h. 1. a.l. Evangel. Lutherich, ich IsraSlitUch. w. h. c. g. Christelijk Ge- Vrjje Gemeente. van 11 25 Nov. [jdtje, d. v. Oornelia Boet Nicolaa» Johannes, tietje Berkhout. Maria agel en Impje Wag. r dPieter 'Sikkee (van let je IJfE. Leandert de Boer (van |a van der Veen. Carharina. Dekker, oud net Johannes Al. Jan met Antje Metx. van 18—25 Nov. hannes Pieter, z. van W. Quist (wonende te Ca- z. van M. G. Dekker en pa Helena, d. van H. W. emaker. Olasina, d. v. iljouw en A. M. Harrevelt. dJ. Smit (van Krom» feQns. A. Tip (van Alkmaar) en igeven: een zoon van H, I avemaker. Anna Helena, 1 dag d. J. Schavemaker. v vcx umjui. ONS BLAD. ABONNEMENTSPRIJS ot. per 3 maanden franoo buis90 et. mei geïllustreerd I Zondagsblad. Te betalen in het begin van ieder kwartaal. I Afzonderlijke hammers van de conrant3 cent. V*n het Zondagsblad5 cent. Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad". ADVSRTBNTIÊNi Van 13 regels80 eest Elke regel meer I Reclames per regel13 a Kleine advertenties van 130 woorden, bij voornitbet- 25 Bescherming van eigen nijverheid. Ilo De Middenstandsbond, het orgaan van den Neder landschen Middenstands bond komt een artikel voor onder bo I vengenoemden titel, waarin de schrijver, heer J. S. M., herinnert aan onze [nijverheid in vroegere jaren. In de hierboven genoemde jaren, dus eeds eeuwen geleden, bezat ons land eer vele industrieën, welke niet alleen in hoogen bloei verkeerden, doch waar artikelen, welke men vervaardigde, i zulk een groote waarde aan kwaliteit afwerking, duurzaamheid en goeden [smaak bezaten, dat zij reeds in die da- en een groote vermaardheid verkregen. Wij hebben hier het oog op de la kenindustrie hier te lande, met name in Leiden en Tilburg. Door het geheele land waren de voortbrengselen dezer nijverheid bekend en vermaard, want beter product werd op de geheele we reld niet vervaardigd. Doch nu is de mode gekomen, en I die heeft o.a. den menschen wijs ge maakt, dat het in Nederland vervaar digde laken zijn naam kwijt is tegen woordig moet men Engelsche stoffen hebben. Dat heeft niet gemaakt dat onze industrie ten gronde ging, neen, [alle denkbare verbeteringen zijn aan gebracht en de Engelsche handelaar t zóóveel prijs op het uitnemende Nederlandsche fabrikaat, dat hij het I koopt. De Engelsche handelaar koopt het— it alia opzichten uitstekende—Holland- 3 product. Hy vindt het zelfs mooier en beter van kwaliteit in verhouding j tot den prijs, dan zijn eigen Engelsche stoffen. En wat doet' de slimme Engel- e zakenman Hij verkoopt gewoon- weg het Hollandsche product dat hij [eerst ia Engeland invoerde... als echte, onvervalscht echte Engelsche stoffen, het Nederlandsche publiek koopt by I zijn Engelschen kleermaker de Engelsche stoi welke op Nederlandsch grondgebied het levenslicht zag. En op deze wijze worden duizenden [stukken Tilburgsche stoffen naar Enge land verkocht, en van uit Engeland als echte hypermoderne Engelsche stoffen baar Nederland weer verkocht. De schrijver noemt nog meer voor beelden van de wijze waarop het pu- bliek bij den neus wordt genomen, en zegt dan, dat men in Engeland veel doet om het publiek daar te lande van de voortreffelijkheid der Engelsche pro- Jdncten te overtuigen. Zoo heeft men in tal van winkels en „Engelsche week"; d.w.z, dat een tweek lang uitsluitend Engelsch fabri kaat wordt uitgestald en, zoo mogelijk |verkocht. Iets van dien aard hier te eene novelle DOOR MATHILDE. 9) >AW'l neen, zeker niet; als oom en tante IJ11*1 goedvinden hem dat te zeggen, dan is J 1 ban zaak, maar ik wil zelfs den schijn niet op mij Iaden, alsof ik u iets aanried, hem onaangenaam was." „Ach, Jules, wat miskent hij u toch!" «Dat is 's werelds loop, zusje; houd u Jgoed! Doe uw- best maar om spoedig bc- |'w te worden." Max kwam binnen, hij groette Jules zeer 'J' 'en ging naar de canapé, waarop zijne Trouw rustte. "Jd°e is 't, kindlief?" vroeg hij. t Zal spoedig gedaan zijn, Max", ant- ■voorclde zij en zag' hem diep treurig aan. I «O Liane" en hij knielde aan hare zijde ■fleccr om haar beter toe te fluisteren: „zijt lp er vast van overtuigd, dat een verblijf le Breukviiet u herstellen zal?" I 'n haar bekrompen egoïstisch hartje sloop IP" £evoel van medelijden voor den armen d'e er zoo bedroefd uitzag. „Maar dan tn°et hier alleen blijven?" Zoo weinig was de dokter er aan gewoon, F1' zijn lief vrouwtje rekening hield met het en hein meer of minder aangenaam was, lande zou hij wel dienstig achten ter bescherming van onze eigen nijverheid. V STEEDS MBEB SFAABDEBS. Op den jongsten katholiekendag in Den Bosch werd in alle afdeelingen ge klaagd over de toenemende weelde in alle standen der maatschappij en de noodlottige gevolgen daarvan zoowel voor de afzonderlijke personen als voor de samenleving in 't algemeen. Weelde in den zin van overtol lige uitgaven, dus geldverspilling werd er geconstateerd in de hoogere standen, bij den middelstand, bij den boer en zelfs bij den werkman- Feiten en cijfers werden daarvoor aangevoerd van zoo overtuigende bewijskracht dat ze door niemand werden weergesproken. Algemeen en eenparig was de uitspraak dat de weelde, het leven boven zijn stand, het geld uitgeven boven zijn middelen in alle klassen tot een schrik barende hoogte was geklommen. Daartegenover is het aangenaam te mogen vaststellen, dat toch ook de oud-vaderlandsche spaarzaamheid in breede kringen der bevolking nog op verblijdende wijze voortleeft, ja dat het aantal spaarders nog altjjd toene mende is. Dit leert ons het jongste jaarverslag van de Rijkspostspaarbank, loopende over het jaar 1909. In dat jaar nam het aantal spaarbankboekjes toe met 60.945 stuks, waardoor dit op 31 Dec. bedroeg 1.462.615 boekje3 in omloop. Het aantal inlagen klom van 1 759 134 in 1908, tot 1.902.301 in 1909. En hiermede gaat samen eene ver meerdering van een kleine vijf millioen in een jaar tijds. Wat daarby nog in 't bijzonder de aandacht verdient, is dat een groot aantal dier spaarders behooren tot de klasse der werklieden. Van de in 1909 uitgegeven spaarbankboekjes werden er 34.4 ten honderd verstrekt aan werk lieden. Het jaar te voren was dit per centage 30.8 ten honderd. Ook hier dus een stijging van 3.6 ten honderd. Alles samengenomen, mogen wy ons in de toenemende spaarkracüt zoo goed als in de toenemende spaarlust verheu gen. Er blijkt uit, dat welke ook de verwoestingen zijn, door de weelde en het grootdoen in breede kringen aange richt-, toch ook een zeer groot deel van het Nederlandsche volk nog niet van de oud-Nederlandsche spaarzaamheid is afgeweken. Als de vos de pass e preekt... „Het Volk" is hoogst verontwaardigd te- tegen ,,'d-e Courant" het volksblad van„d-e T elegraaf", dat dit klein bewijs van belangstelling hem de tranen naar d-e- oogien Idreef. „Neen, Liane, neen, dan zal ik met u meegaan." Hij streek haar langs de zijdeachtige lok ken en het blecke voorhoofd, dat eensklaps door een frissche rozenkleur overtogen wend. „En we zullen nooit meer in dit treurig dorp terugkomen, en ge zult niet meer voor dokter spelen?" Dit had Max nu juist niet bedoeld, maar hoe zou hij dadelijk weer haar doen ver- bleeken en de vroolijk-e uitdrukking van hare oogen w-egtooveren, do-o-r haar zijn besluit uitvoerig mede te Üe-elen „Ge zuil tevreden zijn, beste vrouw, en dan ook uw best doen beter en sterk te word-en, niet waar?" „Zeker, zeker, o hoe heerlijk, teruggaan naar de Rakekiek, altijd oom en tante bij mij hebben en Jules.'.' Max keek somberder. „En dan niet nicer te vreezen, dat men U wegroept, als het etenstijd as of midden in den nacht, en geen morsige boeren in het spreekkamertje ontvangen, o, Max, wat zijt ge toch goed En hij trachtte hare vreugde te genieten en verdreef verre van hem de gedachte, hoe zo-et het leven toch zijn moest, wanneer het gedeeld werd door eene verstandige vrouw, -die belang stelde in zijn werk en wier hart warm klopte voor alles, wat er schoons en verhevens schuilde in de roe ping, die hij de zijne noemde,. Eu wel wegens een advertentie van uit gestotenen in het diamantwerkersvak, die „Het Volk" niet naar den zin is, eenvoudig omdat men ingaat tegen de roode Vakorga nisatie. 't Is voor „Het Volk" een vuil zaakje -enz, Wel zeker „Het Volk" heeft wet 'het recht andere bladen over advertenties lastig te vallen. Dagelijks neemt het kwakzalvers-adverten ties o-p -onder de bewering, dat de redactie ni-ets te maken heeft met eene advertentie, die de administratie aanneemt. Wat zouden ze gauw de hoofden bijeen steken redactie -en administratie als er eens -eene advertentie werd aangeboden met eene opwekking om de oefeningen van een-c Missie bij te wonen of de aankondiging van eene reclc over Godsdiensten So - c i a 1 i s m e -door een roomschen Kapelaan M-aar a propos. In 't zelfde nummer waarin tegen „de Courant" wordt uitgevaren vindt men kwak zalvers-advertenties tot aanprijzing van For- ster's Rugpijn-Nierenpillen over Santal- pilkn tegen Blaas- en Nierziekte over oprechte Haarlemmerolie om te zwijgen over Nieuw-Malthusiaansche advertenties, die er ook in voorkomen. Zelf erg kieskeurig die brave- menschen daar aan „Het Volk". Maar men denkt toch aan het spreek woordAls de Vos de passie preekt GEEUWDE OKDEBWIJaïBISSBN Het Dagbl. v. N.-Br. schrijft: Een Duitsdie lezer der Patriote sdirijft aan dit blad, en wij j.chten de vertaling hiervan belangrijk met het oog op het han gende wetsontwerp in Nederland het volgende „Ik heb met verbazing gelezen in de Brus- selsche bladen, dat de Pruisische Minister van Onderwijs -een wetsontwerp zou in dienen, dat aan onderwijzeressen haar be trekking zou do-en verliezen in geval van huwelijk. Dit is een nieuwtje, hetwelk te laat komt. Sinds de leerplicht in Duitschland bestaat mogen er geen gehuwde onderwijzeressen bestaan. Deze bepaling spruit voort uit de opvat ting, welke men in Duitschland van de on derwijzeressen heeft. Zij moeten heel haai' kracht aan de school geven, buiten schooltijd stude-eren, het werk der leerlingen verbeteren en zich voorbe reiden voor den volgenden dag. Niet een 'huishouden besturen buiten school tijd. Geen m-ensch heeft in het verbod van gehuwde onderwijzeressen iets vreemds ge zien Wel zou men het tegendeel sterk af keure. Den onderwijzeressen wordt er bij hare aanstelling o-p gewezen, dat zij zullen moe ten heengaan, in geval van huwelijk en iedereen vindt dat heel natuurlijk. Vroeger had hij gehoopt, wanneer Liane geheel en al onder zijn invloed stond, dat zij gaandeweg flinker en ontwikkelder zou worden, dat door het aanschouwen van den ernst des levens zij dat kinderlijk naieve verliezen zou, wat haar als kind wel ver sierd had, maar dat bij eene wouw licht in domheid of ten minste flauwe onnoozeiheid ontaardt. Dien droom ihad hij met vele anderen moeten opgeven -en nu begreep hij slechts al|t -e duidelijk, dat zij, geheel terugkomende onder den vro-egèren invloed, nog minder in ',h!aar voorde-el zou veranderen. Maar wat zou 'dit! Hij had immers Liane lief zo-oals zij was, niet zooals zij moest zijn; hij gaf haar gezondheid -en geluk weer, was dat geen voldoening genoeg? „En weten dte anderen het al?" vroeg zij. „Nog niet!" „O, wat zullen ze blijde wezen, en die goede Jules!" „Liane, mag ik u een raad geven, een vriendelijken, een minzamen raad? Ik kan het niet anders dan goedkeuren, dat ge zoo innig vee! van uw broeder houdt, maar ge zijt nog zeer jong -en Jules is, ofschoon even oud als g'ij, door zijn manieren, karak ter en weinige ondervinding een kind in vergelijking van u. Luister toch niet te veel naar zijn raad; laat zijn invloed op u niet te groot worden, Want geloof me, hoe goed hij ook Voor u is, hij is niets meer dan een soms zeer onverstandige knaap." BELGIE, Do wereldtentoonstelling. Door het uitvoerend comité van de Brus- selsche wiereldtentóonstelling is een sta-tis ti-ek gepubliceerd, waaruit blijkt, dat de we reldtentoonstelling. in het geheel bezocht is door 12.900.000 personen, waarvan 4.200.000 betalende a 1 franc. De verminderde toegangsprijzen voor ver- -eenigingen enz. brachten 250.000 francs op De abonnementen vaji alle soorten 1.350.000 francs. Wat -de betalende bezoekers betreft, deze waren als volgt verdeeld: Mei 237.000; Ju ui 530.000, Juli 809.000; Augustus 1.005.000 September 506.000 en October 450.000. De 14 en 15 Augustus hebben het record geslagen van het getal bezoekers en de ont vangsten. Op die dagen was het getal re spect. 200.0000 bezoekers en 94.000 en 92.000 francs. FRANKRIJK. De oneenlgheld onder de roylisten. De oneenighei-d onder de Fransche roya listen wordt steeds grooter en heftiger, voor al nu de hertog van Orleans zich in de zaak gemengd heeft en zich geheel op de zijde van zijn vertegenwoordiger, den graaf de la Regie stelt. In een schrijven aan Iden graaf, spreekt de troon-pretendent zijn volle vertrouwen in die regeering uit en veroordeelt in scherpe bewoordingen het optreden der „Action Fran ca-ise". W-el is Idé hertog van Orleans erkente lijk vos-r al het werk door de Action Fran caise" verricht maar van den anderen kant moet hij om verschillende redenen zijn af keuring uiten. Ten slotte spreekt hij de hoop uit dat de hoofdredactie van Ide „Action Francaise" nu eindelijk eens naar zijn bevelen zal luiste ren, opdat hij ni-et genoodzaakt is om stren gere maatregelen te nemen. Zoover zal het waarschijnlijk wel moe ten komen, want de „Actio-n Francaise" heeft den hertog reeds nu van antwoord gediend. In een fel, bijtend artikel valt zij graaf de la Regie aan; zij beteedigt den vertegenwoordiger van den hertog en noemt hem een verrader, die door de joden wordt betaald. ENGELAND. Hoe het) m-et de verkiezingen in Engeland af zal loopen, is nog niet uit te maken. De Unionisten winnen aan alle kanten; zoowel hier en daar keert een zetel <om als wel hun st-emmencijfers nemen toe. Doch een meerderhei/d zullen ze niet ha len: de meerderheid der liberalen zal een knauw krijgen, maar meerderheid zal ze blijven; dat is wel de algem-eene indruk dien we van deze cerate uitslagen hebben gekregen. „Ge houdt ni-et van Jules, ge zijt onrecht vaardig tegen hem; ge hadt eens moeten hooren, Max, hoe hij me trachtte te overtui gen, dat ik zulk groot offer niet van u vra gen mocht." Max stond op en vroeg alleen: „Zult ge altijd in mij meer vertrouwen heb ben dan in hem, Liane?" „Ja," laintvvoordde zij, maar vVas inwen dig er vast van overtuigd, dat Max dien ar men Jules niet lijden mocht en zich dus een zeer verkeerd oordeel vormde over zijn ver stand en doorzicht. VIII. Zoo keerde Liane Idus jubelend en vroolijk als een kind in de geliefde woning harer je-ugd terug. ,,'t Is een genot dat kind te zien ople ven," zeid-e oom -en tante, als zij aan den arm van Jules of Max over het grasperk wandelde en in het voorbij-gaan de oude lui gelukkig toelachte. „Ja, 't is goed, dat wij het doorgezet) hebben," sprak de tante, „langer in Ro- zenstein blijven, zou haar dood zijn ge weest." ,,'t Is of alles -een droom is," sprak Liane tot haar broeder, ,,'t is of Wij nog kinde ren zijn." Jules was zeer tevreden, dat hij zijn ver waanden zwager eens op zijn plaats had gezet, en dat hij zijn geliefde zuster, die hij nu zijn eigen persoontje het meest be minde, nu alweer tehuis vond, als hij zijne vervelende studiën voor een paar dagen Dat wordt dus voor de liberalen eenlee- lijk ding. Het land is nog wel op huil kant, moe ten wie zeggen, maar de tegenstand te gen >een machteloos-mak-en van het Hoog-er- huis (wat zooveel beteek-ent als bij ons het afschaffen vari de Eerste Kamer) is dan toch niet gering. Of -de r-egeering het toch aandurft? Wij moeten afwachten Overstroomingen. Tengevolge van hevige regenbuien zijn verschillende lagere gedeelten van Engeland overstroomd. Te Nottingham staat het ar beiderskwartier, dat niet zelden van over stroomingen te lijden heeft, onder water. Tot dusverre is er, tenminste naar de be richten te oordeel-en, geen ernstige schade -door het water aangericht en zijn er geen menschenlevens te betreuren. ITALIË. Geestelijkheid en floaneieelen ondernemingen. In een op 18 November gedateerd de creet -der Congregatie van het Consistorie dus niet in een Pauselijk Motu Proprio, zooals door eenige bladen is gemeld wordt allen wereldgeestelijken en regulie ren verboden bestuursfuncties te be- kleeden in economische instellingen als volksbanken, landbouwkassen enz. Z. H. dé Paus wenscht, dat de geeste lijkheid zich ten zeerste interesseert voor dergelijke instellingen, die het stoffelijk wei rijn des volks dienen, doch verbiedt hun voorzitter, directeur, secretaris of penning meester enz. enz. er van te zijn, daar dergeiij ke betrekkingen niet in overeenstemming zijn met h-et priesterlijk ambt. De priester moet zich niet met finan- cieele operaties bezig houden. Alle gees telijken, die dergelijke functies bekieeden. moeten binnen 4 maanden ontslag nemen. Bevordering van Contante be taling. Te Amsterdam vergaderde ten hui ze van iden voorzitter van de Staatscommissie, voor den Middenstand d-e commissie, uit haar midden benoemd op de laatste alge- meene vergadering, om de eindredactie vast te stellen inzake het wetsontwerp tot be vordering der contante betaling. Nadat zulks was geschied, besloot de commissie het ont werp met Memorie van Toelichting bij de Koningin in te dien-en met verzoek om pu blicatie. Nieuwe spoorwegtarieven. Om trent d-e bepalingen in de nieuwe reizigers tarieven verneemt de Tel. het volgende: Voor de in 1910 afgiegeven abonnements kaarten blijven de bepalingen van het oude tarief van toepassing, zoodat de verlenging van den geldigheidsffuur van deze kaarten vaarwel kwam zeggen. „Goed en wel, maar ge moet u niet al te veel aan dit pleizi-erig leventje gewen nen, Liane." „En waarom niet?" „Och ik zeg 't zoo maar." „Men kan nooit weten." „Wat kan men niet weten?" „Al 't aardsche geluk gaat voorbij." Dat was waarlijk niet naar zijn diepe' ondervinding gesproken. „Dat zegt men ten minste, maar waarop doelt dit, Jules? Och, gij meent zeker iets anders." „Niets anders. Ik heb mij voorgenomen nooit een genoegen of een geluk te genie ten, zonder te denken; wie weet wat er morgen gebeuren zal?" Liana zag haar philosophischen broeder met bewondering aan. „Ik ben daar te dom voor, om aan zoo iets te -denken. Jules, maar ik zou wel wil len weten, wat iets aan mijn tegenwoordig geluk veranderen kan." „Och zoo-veel." „Bij voorbeeld?" ,Ge zijt uw eigen meesteres niet, Liane en kunt -dus niet beschikken over de toe komst," „Max is zoo goed!" „Laat hem -een engel zijn, Zoo gij het wilt, maar „Nu wat maar?" „Daarom kan hij we! eens veratideren", (Wordt vervolgd),

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1910 | | pagina 1