R Kath. Nieuws- ext Advertentieblad voor Noord-Holland. feuilleton! Daarvoor geen tijd, geen geld? No. 70. Zaterdag 2 September 1911. 5"e Jaarg-ang- „Toetie Walther." Verschijnt Woensda» e» ^aterdsu?. Dit nummer bestaat uit 8 bladz buitenland! ONS BLAD. ABONNEMENTSPRIJS t 80 ot. per 8 maandec franco huis90 ot. met geïllustreerd Zondagsblad. Te betalen in het begin van ieder kwartaal. Afzonderlijke nummers van de conrant3 cent. Fan het Zondagsblad5 oeni. Ui tg»va wan da Naaml. Vennootschap ,Ona Bind". EÏÏBïAÜBreeds traat 12, tegenover de B. Esrk, te Alkmaar. Telefoon No. 438. Vso 1-5 regel» 80 Elke regel meer Reclames per regel li Kleine advertenties van 130 woorden, bij vooroitbet. 25 -*o In het bijblad! van dit nummer vinden on ze lezers die korte geschiedenis der bede vaart naar Kevelaar: Een eenvoudige man plaatst, door eene onverklaarbare aansporing daartoe genoopt, op eene verlatene hie,idle in een armzalig kapelletje een uiterst bescheiden papieren beeldje, en dit beeld wordt aanstonds het voorwerp (van godsvrucht, dat Vele honderd duizenden 'van heinde en verre vereeren, en het kapelletje wordt een der meest be zochte heiligdbmmen der Christenheid. Ondanks de Fransche revolutie, de Vrij heidsoorlogen, den Kulturkamp staat de be devaart naar Kevelaar en bloeit zij nog immer icloor. Onmogelijk is Wet dlit feit op natuurlijke wijze te verklaren. Wij moeten bij het constateeren van, dlit feit uitroepen: Dat is geen tnenschenwerkl Het is het werk van God!! Da woorden dei' H. Schrift, worden hier vervuld: „Het zwakke der wereld heeft Ood uitverkoren.'' Christus, die het voorbeeld gaf aan den mensch, hoezeer Hij Zijn H. Moeder be minde. Idiej, toen Hij onder de hevigste pij nen aian het Kruishout hing, nog voor Zij ne H. jMoadlar zorgde ,en tot Johannes sprak: Ziedtar Uwe Moeder! Hij liet in vervul ling giaan idlen wiensch diier Vrouwe aan een geringen eenvoudligen marskramer: „Hier zult gij voor mij leen hieüigenhuisje bouwen" Hiermede maakte de H. Maria kenbaar haar verlangen cwn op dleze bevoorrechte plaats bijzonder te worden vereerd. Immers „een h eiiigenhuisje" (Zie noot t.a.p,) dient om Idle voorbijgangers op te wekken tot gebed. Laten Idlan allen, die daartoe tijd en geld bezitten, optrekken naar Kevelaar, naar het genadeoord van „de Troosteres der bedruk ten." „Die diaartoe tijd en geld bezitten." Tijd, Och er zijn zoovel en die wel kui> nen maar niet willen. Geen arbeidter, geen dienstbode, geen winkel- of kantoorbedien de. geen winkeljuffrouw of zij hebben eeni- fete dagen per jaar vrij af, vacantie. Gei-J. (Als er "in den zomer Zondag pp Zondag wordt uitgegaan en verteerd, ails er door menschen van den arbeiders- en mid denstand elk jaar reisjes worden onderno men inalar Maastricht, Nijmegen, Arnhem enz. enz., als guldiens en rijksdaalders beschik baar zijn om van de kermis te profiiteeren, clan imeenen wij, dat de vraag stellenIs er wel geld1 voor een reis? is baar bevestigend beantwoorden. Wij zuilen niet uitwijdten, over Wet grooi- 29) "Toetie, ik ken jelui kennissen niet, hoe kan ik d'an lijsten invullen?" „Laat maar, Herman, Paatje helpt je daar straks wel mee. Hij is nu bij den dokter, en vraagt je te wachten, tot hij- vrij ie, en niicht Betsy vervoerd is." Het stroomde dien middag rouwbezoeken. Toet»» was het middelpunt aller belang stelling. Het was roerend te zien, hoe dank baar en vriendelijk zij de condoleanties, uit hartelijkheid! of banaliteit, uit oprechte vriend schap of louter beleefdheid tot haar ge richt, in ontvangst nam1. Telkens weer moest zij pp,nieuw verhalen, hoe en waar het treu rig bericht haar bereikte, op hoe 'n plotse linge wijze Maatje gestorven was, over de ziekte van nicht Betsy, en dlat mevrouw Dui- venaar geheel van streek was. Ofschoon zij op 't laatst dtood-op was en haar gezichtje angstig weggetrokken en bleek éag, dte groo- te oogen omlijnd! door donkere kringen, bleef zij even voorkomend! en vriendelijk alle vragen beantwoorden en geleidde telkens weer hen ,dlie het vroegen, naar 't salon, waar haar klein Maatje te midden van een schat van heerlijke bloemen rustte. Om half zes, toen die sixoom van bezoe kers het huis haidi verlaten, tel de heer Walther öiie zeer vermoeid wa#: te verschil in geldbiesteden tussdhen beide. Alleen willen wij er op wijzen, dat een reis naar (Kevelaar een bron van genietingen geeft voor nu, voor een lang tijdperk, voor de 'eeuwigheid. Waarom? 'Niet genoeg kunnen wij de de votie tot Maria aanbevelen in dezen tijd van diep zedeverval, van maatschappelijke ellende. Om de zonden, waaromtrent de groote Apostel Paulus heeft gezegd, dat zij niet onder de Christenen behooren genoemd te worden, wordt gelachen gespot, geapplau- diseerd, Zóóver is het reeds gekomen! Richten wij idlaiarom onze gebeden (tot Haar, de Troosteres der Bedrukten. Zij, de Porta Coeli, die Deur des Hemels, zal ons sterken in den zwiaren strijd. Zij zal ons helpen en blijven helpen tot in het uur van onzen dood. Hoevelen danken hun za lig afsterven niet aain Haar. Wij kennen er velen maar niet te schatten, niet te benade ren is het aantal dier zielen, die aan Haar hun behoud! te danken hebben, alleen aan God] is dit bekend. Eenige dagen geleden waren wij ervan getuigen boe een bedevaart, bestaande uit meerendeels arme eenvoudige Duitsche pel grims: vrouwen met doeken over het hoofd mannen even sober gekleed!, Kevelaar bin nentrokken. Den tocht hadden zij te voet afgelegd, zes a zeven uur hadden zij ge- loopen, men kon het hun aanzien; zij steun den op elkaar, de schoenen waren onder het opgeworpen stof verborgen, gebruind was hun gelaat idtoor de brandende zon. Ziet 'eens, dat is een ware bedevaart! Deze opoffering wordt vain u, lezers, niet verlangd): gij kunt gemakkelijker Kevelaar bereiken. De trein vo>ert u er heen. Maar neemt aau die eenvoudige,.mensch jes, die na een langen vermoei- endlen voetreiize het genadeoord be reikten een voorbeeld!. Blijft ook gij niet achter: (gfij moogt u door deze eenvou dige dorpsbewoners niet laten beschamen Dat kunt gij doen door in grooten getale mede op te trekken naar de bevoorrechte plaats en zoo te voldoen aan het verlangen en dien wensch vain Haar, die sprak: „Hier zult gij voor mij een heïigenhuisje bbuwenj." Dan zult gij gemakkelijker iin uwe ge beden verhooging vinden bij Christus, uwen Qodl, die Zijne door Hem zoo' teerbeminde Moed'er niets zal weigeren, wat U zalig is. „Diie Mij vindt, zal het leven vinden en heil scheppen van den Heer", deze Spreuk is op Haar van toepassing. Met wie de lib ara'en bij verkiezingen samengaan Dat leert „het Volk" van Donderdag 1.1. voor den zooveelsten keer. De redactie van dat orgaan der sociaal democraten, der vrienden van het libera lisme in tijidten van nood!, kon op dien na- „Por ik ga nog een uurtje rusten vóór tafel, we eten toch immers om half zeven" Bezoagdi keek Toetie hem aan, en hem hartelijk op 't voorhoofd kussend, zei ze: „Arm Paatje, wat ziet u er moe uit. Ja, u hebt nog een uurtje om heerlijk te sla pen, tegen half zeven kom ik u wekkeij,," Zelf had ze ook zoo gaarne wat gaan liggen, want ze was moe, o, zoo moe, maar daar kon ze nu niet aan toe geven, ze moest trachten, als 't kon, nog, wat bij Maatje bidden, en danZe moest Herman opwachten en met hem spre ken, Want toen ze het laatst bij Maatje was, scheen er een vreemde veranderiinaj in deze gekomen. Zij wilde 't niet aan Paat je zeggen, om hem geen leed te doen. Het weer wais ook zoo warm en er waren zoo veel menschen bij Maatje geweest, mis schien mocht dit niet meer, en moesten er maatregelen genomen worden. Allerlei, droefs en sombers rees in haar op en trof haar teere ziel pijnlijk en diep. Ze huiverde, maar troostend kwam toen tot haar die eeuwige waarheid, dat, hoewel wat stof is tot stof moet wedterkeeren, Maatje's ziel gered was en zij haar eenmaal hierna maals zou wedtervindem En die gedachte hielp haar, om met Her man te spreken, zich te schikken in dat pijnlijk-droeve,dat Maatje nog is huis was, en zij toch niet meer bij haar mocht gaan. En 't was haar een steun in dat bittere uur, toen Maatje van haar werd! weggedra gen het hui» uit, weg, ver weg, naar haar tionalen feestdag natuurlijk niet nalaten af te geven op het koningschap Van welk ge halte dat artikel is, geven de navolgende zinsnedten voldoende aan: „Voor het orainje-vierende volk is de koninginnedag nooit iets anders geweest dan een zinledige loldag, waarop men zich voor niets behoeft te geneeren en waarop ruiten gebroken worden, straf feloos. Dat is wat waard!, dus: leve de ko ningin!" Commentaar overbodig! Onbegrijpelijk, dlat er nog zoovele libera len in onze stad en elders zijn, die op Koninginhedlag de vlag doen wapperen, met id! en oranjewimpel er nog wel aan, en tijdens de verkiezingen coquetteeren met de vijanden van het Koningschap en het huis van Oranje! La!ten dte liberalen de houding der so- ciaat-d'emooraten op 31 Augustus eens goed in het geheugen prenten! 't Kan te pas komen! De waarheid wordt den liberalen overi gens niet onthtouiden. Zoo lazen wij in het zelfde nummer van „Wet Volk" de volgen de opmerking naar aanleiding van htet ad vies der N. R. Ct. omi zich! bij de herstem ming in Rotterdam I tusschten den s.d.a, p.-er Stole en dien kathtoliek Mooijman te onthouden „De uitval van dte „N. R. Crt." is dam ook niets anders dan een grove uiting van Het oudte, verwaten libteraüsme, dat onherroepelijk gedoemd is onder den in vloed der sociaal-demökratie ten onder te gaan." Deze uitspraak mogen de liberalen wef eens goed! in dte ooren knoopen. Nu maar flink de socailisten op het kussen gebracht enhet vonnis is voltrokken. De Marokkaansche kwestie. Scheurpapier1- Veel, meer zal die zoo plechtig ondertee- kendte Acte van Algeciras wel niet blijken, hoeveel weken er ook indertijd over geredekaveld ten hoe veel staatsmanwijsheid er aan ten koste is gelegd. Frankrijk zou geen vinger uitsteken naar Marokko! Jawel'! Malar beloven en kiloen zijn twee, zegt niiet voor niemendfal een spreekwoord. En bij levendie lijve wordt de arme Ma- rokko-kip geplukt, totdlat er geen veer meer van over is. In diplomatieke taal heet dat uitbreiding van invloedsfeer; een gewoon mensch zou het diefstal noemen. En niemand) van de Europeesche machten, die in Algeciras zoot'n roerende bezorgdheid aan den dag legden voor dien armen drom mel vam een sultan denkt er aan. thans een laatste rustplaats. En toen haar vader, van dien zwaren, droeven tocht, ontdaan tot haar terugkeerde, was het die gedachtej waarmee ze hem troostend tegemoet kwam „Paatje, wees kalm en getroost, we vin den Maatje in den hemel terug." Getroffen keek hij haar aan. Bemoedigend knikte ze htem toe. „Ja, Paatje in dien hemel." En ook hem trof die gedachte op won derbare wijze, liet hem niet meer los, bleef in zijn hoofd hangen, en riep in zijn hart lang vergeten herinneringen wakker. Her inneringen aan wat zijn nroeder hem als kind verhaalde, en hij toen geloofd had, met geheel zijn onschuldige kinderziel Tel kens en telkens moest hij er, weer aan den ken. aan dlat bemoedigend knikje en fijne stemmetje: „Ja', Paatje, in den hemel." Sinds kwam er een groote verandering in hem, hij sprak meer met Toetie over God en geloof, en dacht meer aan Hem en aan den hemel, IX. E enige dagen na de begrafenis, zaten Toetie en Estellev hare vriendin, in druk gesprek, aan de ontbijttafel. Het zonnige, warme weder der laatste dhgen was 's nachts plotseling omgeslagen Zonder ophouden kletterde de regen tegen de ruiten, en door het hoog geboomte voor het huis loeide de storm met angstwekkend geweld, Bjj elke gierende windvlaag, die dte hoornen deed zwiepen, dwarrelden Kon hand uit te steken, om dien statenroof te beletten. Duitschland dan? O, zeker, het zou met het grootste ge noegen vam de wereld dien langvingerigen Franschiman Marokko uit willen kijken en dan zelf een grooten hap nemen uit de begeerde koek. Doch Frankrijk heeft eenmaal vastgegre pen en laat niet los. 't Is 'dhn ook de moeite wel waard; een rijk laaidl, niet ver van huis en bevolk# met krijgshaftige stammen, waaruit met ge duld en overleg best een paar honderddui zend dappere soldaten zijn te vormen, die het leger te kort in het moederland kunnen aanvullen. Een gemeene diefstal (och, zeggen de- Duiitsche kranten, niet omdat de sultan zoo handig wordt kaalgeplukt, maar wegens de Fransche machtsvergrooting. Ern het eind van. het liedje is, dat de hearen staatslieden te Parijs en Berlijn met het eerlijkste gezicht vain dte wereld het gewichtige vraagstuk trachten op te los sen: hoeveel vergoeding komt C. toe, als B. van A steelt en C. zijn mond houdt. Een eerzaam staatsburger zou waarschijnlijk de kast in draaien, a Is hij zich met dergelijke rechtsgeleerde problemen ging bezig hou den, maar voor dte hieeren diplomaten is het een welkom zaakje, om eer^ paar sporten hoogar te klimmen op de politieke ladder. Intusscben begint die roofpolitiek, die zich om plechtig gesloten verdragen niet bekom mert. Idle bezorgdheid gaande te maken van de kleinere staten. De „Indlépendaince Beige" doet in een bittere beschouwing uitkomen hoeveel be lang vooral België, welks onafhankelijkheid door de groote mogendheden gewaarborgd is, bij het nakomen van internationale ver dragen heeft. Marokko en Rerzië zijn nu ■reeds fwee voorvallen uit den jongstentijd van (h et schenden van dergelijke verdra gen, Gaan dte mogendheden op diezen weg voort, 'dan kan het niet anders, of tal van onheilen wordten uitgelokt. Histories, zooals die Marokkouzaak, zijn voor kleine, koloniën bezittende landen, nu juist geen geruststellende voorvallen. Militaire Maatregelen in Belgie. Men gtaat voort met Wet treffen van mili taire maatregelen Dezer dagen heeft gene raal Hellebout in zijn villa te Cointe een raad gehouden, welke door alle hoofdoffi cieren uit Luik werd bijgewoond. Eergis teren kwamen in de kazerne de lia Chartreu se, het voornaamste depot van oorlogsma teriaal, twaalf mitrailleuses en vijftien snel vuurkanonnen aan, benevens 1.800.000 ka nonskogels. De inspectie der- forten wordt eveneens voortgezet. De chefs der grens- stat ions hebb en een verzegelden brief ont vangen met order dezen niet te openen al vorens zij een officieel regeeringstelegram derden bladeren in woeste vaart door de lucht, gister zich nog koesterend in vrcolij- ken zonnegloed^ nu onmeedocgend aan den wind prijsgegeven. Telkenmale als de storm zich tot een orkaan verhief, kraakten de takken onheilspellend, en ploften vermolm de twijgen dof op ld en grond. Wild joeg het grauw-sombere zwerk, opgezweept door eten strijd der elementen. Dien nachit had Toetie weinig geslapen. Het gebuide r in den schoorsteen had haar gewekt en uit den slaap gehouden. E'- en keer, als een hevige windstoot het huis deed dreunen, rinkelden de vensters, en klapperden deuren en zonneblinden. Dun dacht zij met ontzetting, hoe de storm nu ook huilend over het graf van Maatje heen raasde, den schat van bloemen, die het be dekte, wreed vernielend. Waarom deed die gedachte haar huiveren? De storm kon Maatje niet meer deren, zij was buiten zijn bereik, en Joch!, bij eiken windstoot kromp zij ineen. Het waren ook zoo droeve, ver moeiende dagen geweest, daardoor gevoelde zij zich ongewoon zenuwachtig. Zij streed! er dapper tegen, en wüde er zich met ge weld overheen zetten, doch de emoties der laatste week schenen te veel geweest voor haar zwak lichaam en teere ziel. Behalve die diepe smart toen Maatje voor goed uit het huis werd! weggedragen, nog al die huishoudelijke zorgen en beredderingen voor de ontvangst der begrafenis-gasten. Me vrouw vain Vejzen en Estelle stondten haar zoo veel mogelijk ter zijde, maar toch moest hebben ontvangen. Het bezoek van dien Hollandlscben minister van oorlog, Z.Exc. Colijn, aan Antwerpen wordt eveneens toe geschreven als in verband staande met den huidiigen toestand Generaal Hellebout heeft besloten dat van af 2 October a.s. het kwartier van den gene raal commandant d-er tweede divisie, dat thans in Gent is gevestigdl, naar Bergen zal worden overgebracht, waar eveneens de staf dier derde brigade thans te Doornik zal worden gevestigd. Frankrijk houdt militaire oefeningen in de lucht. In den omtrek van Vendun worden dit jaar ide militaire luchtvaart-oefeningen ge houden die thans in vollen gang zijn. De oefeningen schijnen een groot succes te zijn voor dte vliegmachines, die als verken ners Hienst doen. Zoo was begin dezer week aan drie vliegers opgedragen, te Toul, dlat verondersteld werd vijandelijk gebied te zijn, te giaan verkennen hoever men in (Üle vesting met de verdedigingswerken was opgeschoten. Alle troepen van het gar nizoen te Toul hadden zich in gevechtspo sitie opgesteld, en een ballon captif moest aan den commandant van de vesitng mei dten of er soms vliegmachines naderden. Maar veel hooger dan de ballon scheer den de vliegers met faun machines over de vesting van Toul en boven de plaat sen, die zij mcxgsten verkennen; zoo htoog, dtot geen vijandelijk schot hen bereiken kon, echter niet zóó hoog of ze brachten allerltei belangrijke mededeelingen in Verdun terug Zelfs heeft kapitein Lebleau, die als pas sagier den verkengingstocht in de machine van luitenant Biard meemaakte, van uit een hoogte van duizend tot elf honderd meter fotcp-afieën weten te maken, wier bezit van zéér groote waardte is voor dengene, die een vesting wil aanvallen. Het volkomen slagen van dieze militaire luchtvaart-oefeningen, dte eerste van deze soort, die er gehouden zijn, heeft te Ver dun en Toul bij militairen en burgers groo te geestdrift gewekt. De kunde en de moed der militaire vliegers vinden algemeen be wondering. Gebrek aan Priesters. Tengevolge van d'e s dl'aiding van kerk en staat, krijgt Frankrijk voortdurend meer ge brek aan geestelijken. Eenige bisschoppen hebben uit 26 priesterseminariën die resul taten der laatste jaren vergeleken. In to taal telde men in 1909 2077 nieuwe semi naristen en in 1910 nog slechts 1011, dus minder dan de helft. Bijzonder groot is het verschil te Ajacoio op Corsica, waar het getal van 85 tot 20 vermindterde, te Algiers van 120 tot 50, te Avignon van 45 tot 23, te Digne van 54 tot 22 en te Tulle van 40 tot 16. zij zelf veel met 't dienstpersoneel regelen en bespreken. Onder al die drukten, ver gat ze haar Maatje geen oogenblk, en bad zij veel voor haar ziel, omringde haar vader met teedere zorgen, en was voor Estelle een hartelijke, troostende vriendin. Maar bovenal was haar ziel vervuld met een alles - overheerschendi verlangen, een gevoel zóó er machtig, als zij te voren nooit kende, naar 't d'en verborgen Ood. Met geweld moest zij zich bedwingen, niet naar Hem toe te ijlen Hij woonde zoo dichtbij, maar plicht hield haar er van terug. Van uit een der logeerkamers, aan de achterzijde der villa, was de toren van de Parkstraatkerk duidelijk zichtbaar. Als dat verlangen haar te sterk werd, sloop ze onge- merkt daarheen, en neerknielend bij het venster, stortte ze haar hart zoo' vol liefde en verlangen, van uit de verte, bij Hem uit. Ge troost en gesterkt keerde ze dan naar haar vele plichten terug. Tusschen Estelle en haar oudiers had ze een verzoening tot stand gebracht, en eenige bezoeksters, die de eer ste onbeleefd en hooghartig bejegenden, op vriendelijke, hoewel besliste wijze op haar plaats gezet. Herman en Teddy, dk den heer Walther in de talrijke beslommeringen, welke een sterfgeval onvermijdelijk met zich brengt, hulpvaardig ter zijde stonden, waren vol bewondering over haar heldhaftige zelf verloochening. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1911 | | pagina 1