JW
ma.
ir.
Kath. Nieuws- en Advertentieblad
voor Noord-Hellenet*
Woensdag- 15 November 1911.
i aar.
EIS.
IJEN.
e
3NDAG-
rEMBBR
50 cent,
elasting.
jevolen.
ïi\
rviNG
'tikelen.
EtEN,
Minister Colijn.
"TElIot
No. 91.
5«» Jaargang
pazifti
lakei*
iaalzaak in
zeer
lodellen en
L, - Groote
oor eerste
ïstaan.
k!
Purmerend,
ïderom ont-
erts - Por-
toiiets enz.
Verschijnt Woensdag en Zaterdag.
„Toetie Walther,"
II
A
A
ïn, vanaf
f 5,00,
rekKers
torloges,
-werken
prijzen,
KERKNIEUWS.-
BUITENLAND.
I*
3 PST adres voor
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
60 ct. per 3 maanden franco Kuis; 90 cit. met geïllustreerd
Zondagsblad. Te betalen in het begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers van de courant 3 cent
,Van heit Zondagsblad 5 cent.
Uitgavc-van de Naam). Vennootschap „ONS BLAD".
BUREAU: Breedstraat 12, tegenover de R. K. Kerk, te Alkmaar.
Telefoon No. 433.
ADVERTENT1EN
.Van 15 regels 30 cent,
Elke regel meer6
Reclames per regel15
Kleine advertenties van 1—30 woorden, bij vooruitbet. 25 g
Minister Colijn heeft na aanneming
van deMilitiewet ,een goede pers". Wij
zullen niet releveeren, met welk eene
waardeering de bladen van rechts over
zijn optreden spreken, wij zullen ijlleen
ons bepalen tot enkele aanhaliugen uit
onze linksche pers.
Om te beginnen met het Handels
blad. De Kameroverzichtschrijver van
dit liberale blad zegt:
Er ging een soort van gejuich van verade
ming uit de 'heeJie 'Kamer op toen men aan 't
eind was gekomen van 'deze lange en, dank
zij de oppositie van den heer Ter Laan,
vaak vervelende en daardoor vermoeiende
debatten. Die rediterziijde stroomde daarna
om den Minister samen ten einde hem ge-,
luk te wenschen. En ook zeer enkele leden
van links (de 'beeren Van Karnebeek en Ty-
deman) zagen wij; daarbij.
Die getukwenschen heeft ide 'Minister dub
bel en dwars verdiend. Van den aanvang
af beeft hij zich gesteld op dit standpunt:
verbetering van het. bestaande is vóór alles
dringend noodig. Wait thij daartoe onmis
baar achtte, heeft hij 'met ijzeren hand vast
gehouden en hij heeft dan ook geen enkel
échec, zelfs niet het kleinste, ondervonden.
Maar zoiodra bet de hoofdzaken niet ble-
trof, toonde hij zich tegemoetkomend en
handelbaar, een enkel maal zelfs in ons
oog wat meer toeschietelijk dan noodig
was. Hij bleek voortdurend de stof vol
komen meester zoowel naar den vorm als
naar den inhoud, gaf in booge mate blijk
van de onschatbare gave der bondige klaar-
Weid.
en behield tot het eind toe, zoo
wei tegenover de taaiheid van een Ter
Laan als tegenover de felheid van een
[Thomson, e en heerlijk goed humeur.
,Wij |h winneren ons niet, in de laatste tien
jaren een Minister van Oorlog achter de
groene .tafel te hebben gezien die daar
in alle opzichten zulk een goed figuur maakte
Z-elfs generaal B.ergansius niet uitgezon
derd.
De eindstemming zal nu voor de Minis
ter wel tevens het eindauicoes brengen.
Wij hopen dat vele leden van links daar
bij nog eens zullen overdenken wat de
Minister dezer dagen tot den heer Thom
son zei omtrent diens verantwoordelijkheid.
Want de verantwoordelijkheid vooral; van
liberale tegenstemmers lijkt -ons zeer
zwaar.
Die van de Nieuwe Rott Ct. zegt o. a.
Hiet werk is verricht. Hedenmiddag js
dé Kamer door de artikelen heen geko
men'. Alleen de eindstemming moet nog
plaats vinden. De uitslag daarvan is in-
tusschen niet twijfelachtig. Het aantal ge-
lukwenschen, dat minister Colijn heden in
47)
Zijn vader streelde hem zacht 't hoofd,
hij vvas te vol om te sproken:, trainen vloei
den hieimi langs de wangen en vielen op;
(Teddy's gelaat.
„Alles goed," stamelde deze en zonk weer
in de kussens. Hij scheen bewusteloos.
De dokter naderde 't bed, voellde den
polis, en een gebaar zei den aanwezenden,
dat 't einde naderde.
Toetie .was bij 'f bed opi de knieën blij
ven lliggen. Ze bad zoio, vurig, Idat God deze
arme zie! genadig zou zijn.
Zijn adem ging langzamer, stiller.... hokte
af en toe.
Eensklaps opende hij de oogen. en zag
(Toette aan:
„God..., bidden.... zondaar.." stamelde hij
verward dooreen.
Toette begreep. Met oneindige teederheid
sflpeg ze den arm om zijn hals, en zei
langzaam, duidelijk aan zijn oor:
„O God, wees dezen armen zondaar gena-
zijn zonden zijn hem; van 'harte leed."
Weer bewogen zijn lippen, alsof hij 't
haar nazeide.
„Je wilt in God gelo,oven, en Hem
liefhebben, niet waar, Ted?"
L "ij knikte, en stamelde:
jpJ8..-..' he mei..,, ble rouw.."
ontvangst had te nemen, was dam ook reeds
legio. De houding van dezen bewindsman,
gedurende de vier lange weken van zware
en inspannende debatten', verdient trou
wens alleszins waardeering. Moge hij bij
de uitvoering der wet niet minder tact aan
den dag leggen dan bij zijn kranige ver
dediging van bet ontwerp1.
Over den Minister van Oorlog spre
kend laat Spectator zich in de Amh.
Ct. aldus uit:
Maar zeker is, dat de Minister van Oor
loggetoond heeft een mannetjes-kerel) te
zijn, dlie, Behafive een merkwaardige werk
kracht, ook de gave bezit om met onver
zwakte geestkracht op vaak keurige wijze
zijn (denkbeelden te verdedigen. Op be-
fafigirijke onderdeden is de Minister ge
dwongen geweest, ondanks zijn volgzame
meerderheid, ,aan de oppositie in ruime imate
tegemoet te komen, maar alles, in ales
genomen kunnen wij ons voorstellen, diait
de ,heer Coü'jn met zelfvoldoening de taf-
rijke geliukwenschen zijner vrienden in ont
vangst naimi.
Eén geluk is er bij dit eind-succes: de
giroote r ede van den heer Colijn, 'die inder
daad mooi was., ook miet de 'eenigszins thea
trale slag.en op d;e tafel, werd 'Maandagavond
gehburien. En de herinnering daaraan was
tot nog toe, zeer frisch', zoewfat de fellicltas-
tieis daardoor hartelijker werden.
Die heer Colijn kan, lettende opi de fei
telijk groote overeenstemming van zijn
denkbeelden met die der voorstanders van
een sociaal leger, nog veel ten goede doen
aan onze weermacht. En hij! weet 'van aan
pakken'.
Wanneer de overzij zóó spreekt over
een minister van rechts, zal er toch
wel veel van waar zijn!
De Rechterzijde heeft indertijd denk
aan de Staal nacht de legerzak9n
van de Linkerzijde overgenomen. Of zij
voor die taak berekend was? Bij de
behandeling der Militiewet heeft minister
Colijn daar een voldoend antwoord op
gegeven.
De dure tijd.
Uit den wekelijksdhen „Brief zonder om
slag" in de Ned. Jongl. Bode:
Dezer dagen stond ik in een onzer hoofd
steden op het achterblalcon van. de traim
met een arbeiders wouw; de kleeren hin
gen Maar langs het lijf, slordig en ge
scheurd. Ze had anderhalf uur gewacht voor
een sdhouwhtu-g, vertelde ze den oouduc-
teur, oim een biljet te koop,en voor de
opvoering van „Die twee Wezen". Al haar
biest deed ze, ornii den conducteur, een oud
man, die zeide nog nooit in de komedie te
zijn geweest, te beduiden, hoe mooi het
Wei was. „Ik zal er wel nooit komen"
zaide de oude man. „Je ziet komedie ge-
Weer fes ze zijn bedoeling in zijn blik:
„Zeker, Ted, we vinden elkaar in den
hemel terug. God zal j.e genadig zijn, om
je berouw."
Een flauwe g'im'aioh vloog even, lichtend,
over zijn gelaateen korte snikToen
stond de ziel van Tedoaistlie Brown voor
zijin God en Rechter, Jesns Christus.
N.u begaven ook Toetie de krachten. Haar
gezichtje in de kussens verbergend, barst
te ze in snikken uih Haar vader, die zelf
hevig ontroerd was, naderde haar zacht en
wilde 'haar wegvoeren.
Gedwee s tond ze op;doch eer ze hem
volgde, nami ze de bloemen, die haar cor
sage sierden, mat-witte, half.ontloken rozen,
maagdelijke margarieéen, en sneeuwige se.
ringen, en lei ze op de 'borsti Ivan den doode
neder. Toen zich bukkend, drukte ze een
langen kus op zijn voorhoofd, en liet zich
door haar vader naar buiten leiden.
Op de gang wachtten de ouders, van
Teddy !haa;r c.p. Snikkend Sloot zijn moeder
haar in de armen, vurige woorden van dank
stamelend. Ook zijn vader .omhelsde haar:
„Tootje, nooit kunnen we je vergelden,
wat jie in zijn laatste oogenbllkken vooir
ons arm kind gedaan hebt."
Ze schreide. Haar gevoelig hartje werd
verscheurd door medelijden met deze ar-
mie .ouders.
„A'Js mijn kleintje eenigszins kan, komt
zij weldra weer eens. bij u. Veroorloof
mij n.u haar mee naar huis. temernen," sprak
haar bezorgde vader, dien haar doodelijke
noeg in de wereld en dain kost het me
geen cent."
,,'t Kost maar veertig centen, m'n man en
j ik gaan d'r haast lederen Zondag heen.",
zei de vrouw. „Je kan niet altijd thuis zit
ten of in een café
Ik dacht: dat is, zeg maar" 40 cent in de
week, of twintig gulden ruim; in een: jaar.
De toeslag, waarvoor velen nu in den du
ren tijd adressen schrijven, en de wereld
op stelten zetten1
En zie eens in onze groote steden, (hoe Ide
pire,!gefegenheden bezocht Zijn1 D'e Bios-
oopen verrijzen bij tientallen in de cen
tra der bevolking. En wie er komen De
kwamtjesmenschen vooral. Zoolang ik die
theatertjes nog zoo vol en telkens nrieu-
we openen zie, geloof ik niat aan den nood
van den duren tijd. Dit is agitatiemidddl
van de socialisten, anders niet1
De viering der Feestdagen.
Zondag is in de kerken van het Aartsbis
dom Uitrecht het volgende schrijven voor
gelezen aangaande de viering der R. K.
feestdagen in dat bisdom:
Aan de Geestelijkheid en de
Geiioovigen van Ons Aartsbisdom,
Zaligheid in den Heer.
Door de omstandigheden gedrongen.^ 'heeft
Z. H. Paus Pius X gemeend, de verplichte
viering der R. K. feestdagen te moeten be
perken en zooi 'heeft Z, H. bij Decreet van
2 Juli 1.1. blepiaalld, dat voortaan alleen de
volgende feestdagen als Zondag moeten ge
vierd wordende geboortedag des Heeren
(de lsite Kerstdag), het feest van 's Heeren
Besnijdenis (Nieuwjaarsdag), Driekoningen
en 's Heeren Hemelvaart. Onbtevlekte Ont
vangenis en Maria Hemelvaart, het feest
van de Apostelen Petrus en Paulus en Al
lerheiligen. Voortaan dus is men, behalve
op alle Zondagen, alleen opi de genoemde
acht feestdagen onder zware zonde verplicht
èn de H. Mis bij' te wonen èn va,n sla-
felijken arbeid zich, te onthouden. Voor het
feest van Onbevlekte Ontvangenis bestaat
die verplichting zelfs niet voor alle pa
rochies van Ons Aartsbisdom;. De viering
van dit feest blijft zooals die tot nu toe
was, zcoda't in de parochies, waar het feest
van Qpblevlekite 'Ontvangenis als. Zondag ge
vierd werd, 'dit feest ook voortaan ais Zon
dag moet gevierd worden en in de parochies
waar het tot nu toe alleen Kerkdag was,
wordt volstaan met alleen Mis te hooren.
Zoo dikwerf een van de acht genoemde
feesten op een vasten- of onthoudiimgsdag
valt heeft Z, H. voor dien feestdag in het
vasten- en omthioiudrngsgebiod gedispenseerd,
zoodat men voortaan op genoemde feestda
gen nooit behoeft te vasten en altijd vleesch
spijzen zal' mogen gebruiken.
Wij Kouden ons evenwel overtuigd, B.
Meiekbejd e.n het trillen en beven van haar
tenger lichaam verontrustte.
Nadat mevrouw Brown halar in een warme
sjaal had gewikkeld en nogmaals teederhad
omhelsd, deden zij haar tot aan de voor
deur uitgeleide.
„Staat u mie toe, u te vergezellen?" klonk
plotseling die aangename stern van den dok
ter. „De freule heeft te veel Van 'ha;ar krach
ten gevergd;, weiidht Iheeft u mijn (hulp noo
dig."
Vierrasit keek de (h eer Walther h'em aan,
„Heel vriendelijk van u, graag, dank
antwoordde hij, zennnwacihtig.
Onder den rilt naar Plein 13, lag Toetie
doodstil't.egen 'haar Paatje aangeleund. Af en
iticie hoestte zij even, doch als haar va
der haar ifefkoozend toesprak, antwoord
de ze niet. Aan de viliai voorrijdend, werd
de deur haastig geopend, en snelden Her
man en Paul naar buiten. In de gang wa
ren de angstige gezichten van mievrouiw
v,a.n Velzen, Estelle en mevroiuw de Raat
zichtbaar. De dokter steeg 't eerst uit, ter
wijl de heer Waith er Toietle oprichtte, zeg
gende
„Hier zij'n we er, lieveling1"
„Ik zaïl uw dochtertje wel naar bennen
draig.en", zei de dokter, een forsche jonge
man, ,.,ze is bewusteloos."
Inderdaad had Toetie 't bewustzijn ver
loren. Als een geknakte bloem, laig ze in
de armen van den geneesheer, die zijn lich
ten last haastig naar binnen droeg.
jjWaar js de kamer van de freule? Zij
G. dat, al zijt gij voortaan niet meer onder
zonde verplicht verschillende feestdagen te
vieren, welke tot nu to-e als Zondagen of
Kerkdagen gevierd werden, die dagen toch
voor u altijd dagen zullen blijven van bij
zondere devotie', welke gij zooveel moge
lijk zult heiligen en dat gij u beijveren
zult om op die afgeschafte feestdagen ten
minste de H. Mis bij te wonen, indien u
dit maar eenigszins mogelijk is. aldus be.
wijzend dat uw godsdienstzin zidh niet te
vreden stelt met alleen maar te doen wat
onder zware zonde geboden is.
Op die niet mieer verpachte feestdagen
moeten dan ook de godsdienstoefeningen!
worden gehouden, zooals tot nu toe gebrui
kelijk was.l) In de parochies evenwel die
door een pastoor alleen bediend worden,
zal op die niet meer verplichte feestdagen
door den pastoor slechts ééne H. Mis mogen
worden opgedragen, en wel; een Hoogmis
op den voor de parochianen meest geschik
te n tijd,.
Gegeven te Utreciht, den 22en Oct. 1911.
t H. VAN DE WETERING,
Aartsbisschop; van Utrecht.
1) Heit veirfloif om expositie te houden
blijft voor die dagen van kracht.
DE OORLOG.
Een aanval op Turkije zelf?
Naar algemeen oordeel kan men elk oogen
büifc een actie der Italianen in de Aegeisdhe
Zee ver wachten. Aan de kust van Tripoli be
vinden zich nog slechts weinig schepen.
De „Avanlti" verneemt uit Venetië, da;t de
'hertog der Abruzzen met twee pantsersehe-
,pen en 4 torpedo's tussdh.en Cerigo- em Kre
ta kruist, terwijl admiraal Aubry reeds met
9 pants,erscbepen en drie onderzeeërs voor
Lemnos lligt. Een derde divisie is even
eens uit Venetië na,air de Aegeisbbe Zee
vertrokkendeze zat het expeditie-korps be
schermen, dat op Myt'ïene, Chios en Rho
des zal landen en uit troep;en van de garni
zoenen van Padua., Milaan 'en Venetië be
staart.
Ook een man vain de „Stampa." meldt, dat
de Italiaansche vloot vlak bijl de Dairdanel-
fen is. De vrouwelijke bevolking van de
elanden in den Aegeisdhen archipel' vluch
ten in allerijl naiar Constantinople!. Alle stóre-
pen naar de hoofdstad zijn proppvd.
De .„Mcmentoi" meldt, dat tussohen Ita
lië, Duitischland en Oostenrijk geschillen zijn
ontstaan over een eventueele actie in de
Aegeisdhe Zee.
De Aalmoezeniers.
De jGoirriiere delta Sera" meldt, dat zich
ncgenhoiniderd geestelijken voor den dienst
in Tripoli als aalmoezeniers hadden aange
boden, waaruit de regeer:,ng er 36 uitkoos.
Zij zijn o,p het gevechtsterrein overall, zoo,
moiet terstond na,ar bed gebracht."
Terwijl Estelle in snikken uitbarstte, wees
mevrouw de Raat, ofschoon, de tranen haar
langs ide wangen rolden, den dokter den
weg en hielp hem Toetie te bied brengen.
Spoedig kwam zij weer tot bewustzijn:, en
vroeg imieit flauwe stem naar haar Paatje
I Toen deze ijlings aan haar bied trad, stak
ze ide armen naar .hem uit en fluisterde:
„Niet ongerust zijn, ik ben alleen maar
moe, o, zooi moe!".
„Ga dan slapen, papp", antwoordde hij
ointroeid.
j „Berst moet de freule dit leegdrinken",
zei de dokter, naar voren tredend. Hij
;had den knecht onmiddellijk met een lecept
weggezonden, en gaf Toetie mu van de docr
dezen .medegebrachte medicijn,
j Gehoorzaam dronk ze het glas leeg.
„Dank u hartelijk, dokter, zult u ook
goied voor Raatje zorgen,
„Zieker, freule, doch n,u 'trachten ie slapen,
zeg uw varier goeden nacht."
Nadat ze haar vader teeder had gekust,
stak ze den dokter m.et dankbaren lach
.haar handje toe, en liet zich gedwee toe
dekken. i
De dokter draaide het licht lager en plaat
stee en kamerschut izocd'a.nig. dat 't Ücht niet
op het bed viel!.
Toen verliet hij met den heer WiaMhier
zacht de kamer. Op de gang stonden allen,,
met a ngstige gezichten, hem op, te wachten,.
Hun vragen blik ziende, zet hij met ge
dempte stem:
vertelt de correspondent, rijden te p|aard
.en' bezoeken de veldhospitalen en die van
bet Roode Kruis.
Tijdens den sitrijd-zelf zijn zij altijd te
paard, en zijn daardoor op 'weg naar de ge
wonden in de loopgraven steeds jalooit-
gesteld aan het vijandelijk vuur. Bij. het
gevecht van 26 October, galoppeerde een
geestelijke langs de loopgraven. Hier en
daar hield hij stil oani een gewonden soldaat
te troosten, en voior zijn vervoer zorg te
dragen, om. daarop naar zijn eersten poist
terug te keeren, en het bezoek bij de ge
wonden en stervenden voort te zetten. Over
al was gedurende den langen duur vain den,
strijd deze onvermoeide geestelijke te zien.
De kosten.
Blijkens Betrouwbare inlichtingen, worden
die dagelijiksdhe uitgaven voor den oorlog
op D/2 tot 2 milltoen geschat, wat dus bij
den duur van den oorlog tot 'nu toe 100 rnah-
Itoien lire uitmaakt. Daarbij komen dan nog
dia kosten voor de kolen voor de oorlogs
schepen, de slijtage dezer door bet voortdu
rend gebruik in oortogsdienst, de verplich
tingen van den staat tegenover de families
der oipgeroepenen, de zorg voor de inva-
iselden en de ondersteuning van de nagela
ten betrekkingen der gesneuvelden).
Hat valt niet te loochenen, dat de Italiaan
sche staat de belastingen reeds zooi boog
mogelijk beeft opgevoerd en juist in den
faaitstan tijd 'werden nog vcibbogingeni voor
gesteld van 'de inkomstenbelasting. Ook
toont een vergelijking van de staatsinkooi-
j sten over 'bet eerste kwartaal 1911—12 te-
I genoytó" bet vorige jaar een stodhts Weel
geringe toeneming, namelijk 2.710.000 lire.
Wanneer men verder bedenkt dat de alge-
meerje financieeie toestand van bet 'Italê-
aainsc'be volk reeds sedert eenige jaren in
het teelkem eener crisis staat, dan moet ge
vreesd worden, 'dat het door dien vroegeren
minister-president Luigi Luzatti gedane be
roep op b.et offervaardige patrotiame der
Italiiaansdhe belastingbetalers geen erg gun
stig resultaat zal hebben, daar de directe
en indirecte belastingen in Italië, zooals
men weet, reeds zooi hoog zijn, dat een ver
dere verhooging ervan nauwelijks mogelijk
is. Men zal begrijp en, dat ouder zulke om
standigheden i n f iiiancieele kringen van Ita
lië, een- spoedig einde van den oorlog wordt
gewensdht en dit te mec-u nu verschei
dene Italiaans,che takken van industrie reeds
gevoelig door 'den Turkschen boycot wor
den getroffen en ook de Italliaansche scheeps
vaart naar het nabijgelegen Oosten, tot na
deel van Italië's 'handel, volkomen stilgelegd
is.
DU1TSCHLAND.
Zaterdagavond om, 6 uur zijn de debatten
óver Marokko in den. Rijksdag geëindigd^
Het verdrag en de voorstellen werden met
algemeene stemmen naar de commissie ver
wezen.
Een verrassing heeft de derde en laatste
„De toestand der freule is zorgelijk. Die
droge kuch bevalt mie niet, en ik vrees,
dat zij te veel van haar krachten heeft ge
vergd. Zij ligt mieit hooge koorts,, en zal
waarschijnlijk weer bewusteloos worden."
Zich tot den heer Walther wendend, voeg
de hij er aan toe:
„Er moet natuurlijk bij de freule gewaakt
worden, en uw 'huisdokter gewaarsdhuwd.
Hot iis echter al bij éénen, en ik heb ge
daan wat ik kon, a,'Js u hem: morgen och
tend vroegtijdig telefoneert, is, dat tijds ge
noeg. Zal ik nog een verpleegster of zus
ter halen? of kunt u omi bleurten bij de
freule walken? Want elk uur moet zij stipt
van dien drank innemen."
„O God, dokter", trilde 't in doodsangst
van de lippen van Toetie's vader. Hij zag
krijtwit, en tranen stroomden hem over 't
gelaat.
„Tracht u bedaard te houden, mijnheer.
Denk aan 't heldhaftig voorbeeld, dat uw.
dochtertje ons heden avond gaf. Wees sterk,
Ier wille van haar."
Nadat er besloten was, dat Estelte en de
heer Walther in den voornacht zouden wa
ken, en mevrouw d.e Raat tegen drie uur
Estefce zou vervangen, ging men zwijgend,
ontroerd uiteen. Estelle en de beer Walther
zetten zich stil achter 't schut neder, na
alvorens nogmaals behoedzaam een blik op
Toette te hebben geworpen. Ze lag on
beweeglijk. Was 't een verkwikkende slaap,
of wel doffe bewusteloosheid
ïmnt xmeWk
m
éijtor-jÉÊ---- v iüA-'-i--
