R. Kath. Nieuws- en ^dvertentielilad voor MToordl-Bolla.aid. No. 98. Zaterdag- 9 December 1911, Jaargang- Da nieuwe üüilitiewet, FEUILLETON Verschijnt Woensdag en Zaterdag* „Toetie Walther." Katholieke Vakorganisatie. BUITENLAND. ONS BLAD. ABONNEMENTSPRIJS 60 et per 3 maand*n frainco Kuis; 90 ct. met geillustreendl Zondagsblad. Te betalen in het begin van ieder kwartaal. Afzonderlijke nummers van de courant 3 cent. Van het Zondagsblad 5 cent Uitgave van de Naaml. Vennootschap „ONS BLAD". BUREAU: Breedstraat 12, tegenover de R. K. Kerk, te Alkmaar. Telefoon No. 433. ADVERTENTIEN Van 1—5 regels30 cea^ Elke regel meer6 Reclames per regel15 Kleine advertenties van 1—30 woorden, bij vooruitbet. 35 ,j Het volgende schrijven werd door het gezamenlijke Hoogwaardig Episcopaat aan de Katholieke piers gezonden: In den tateren tijd openbaart zich een streven om, tegen Onze verklaring in, stem ming te maken voor christelijke vakorgani satie. Om die reden achten Wij het plicht, nog maals en zoo beslist mogelijk' te verklaren, dat het Ons ernstig en uitdrukkelijk verlan gen is de aan Ons onderhoorlge katholie ken te vereenigen en vereenigd te houden in katholieke organisatiëm, omdat alleen in Ideze de katholieke beginselen ten voilïe tot hun recht komen, en samenwerking met andere vereeniglngen voor bepaalde wen- schelijk geachte doeleinden, in zooverre de kathoïejtf beginselen dit toelaten, daardoor poch onmogelijk gemaakt, noch bemoei lijkt wordt. i De uitzondering, voor de Limburgsche mijnwerkers gemaakt, bewijst, dat met alle belangen rekening wordt gehouden. Utrecht, 6 December 1911. De Aartsbisschop van Utrecht, f H. VAN DE WETERING. De Bisschop van Breda, t P. LEiJTEN. De Bisschop van 's-Hieriogenbosch1, f W:. VAN DE VEN. De Bisschop van Roermond.. f J. H. DREHMANNS. De Bisschop van Haarlem', t A. J. CALLIER. Wij vertrouwen, dat, na het zoo dui delijk woord van het gezamenlijk Neder- landsch Episcopaat, a'.te misverstand zal op gehelderd zijin, (aan alle geschrijf en ge kijf door de groote Kath. dagbladpers een. eind zalzij,n gekomen en het heele ka tholieke Nederland (behoudens de bewuste uitzondering) voortaan eendrachtig zal han delen naar het bisschoppelijk voorschrift:' de katholieken te vereenigen en vereenigd te houden in "katholieke organisaties, omdat alleen in deze de katholieke beginselen ten volle tot 'hun recht komen. (Vervolg.) Het opkomen. In twee ploegen komen de miliciens op: een in het voorjaaT (ongeveer 15 Januari) en een in het najaar (begin October). De duur der eerste oefening zal zijm: lo. bij de zeemilitie hoogstens 8V2 maand; 2o. bij de onbereden korpsen ten hoogste 8'/2 ma.and. Indien de loteling evenwel een Bewijs voor lichamelijke voorgeoefendheid heeft, beihoe ft hij zooals wij in het vorig artikel mededeelden 2 maanden korter 50) De riligieuse, die hiaar plannen kende, keek verbaasd op: „Wel neen, freule, dan wacht mien tot men sterk genoeg is om naar de kerk ie gaan". „En als 't lang duurt?" „Dat weet ik jh'eusch niet, doch ik ge loof, dat men alleen aan huis woirdt ge doopt, als men in stervensgevaar verkeert." „Dank u, niet boos zijn, dat ik 11 sloor- de, ik zal 't niet meer doen." Toen de Zuster weer ini haar gebeden verdiept was, hervatte Toetie haar gedath- tengang. Ze zou dus zeker nog moeten wachten, want zooals ae zich nu voelde, zoo zwak en 'moq, zou 't onmogelijk jvfc- zen op te staan, zich te kteedem, zulke emoties te doorstaan. Een, hevige droef heid steeg in haar op. Nog—langer—wach ten. Zij voelde 'zich sinds den Kerstnacht reeds zoo misdeeld; maar de gedachte aan 't Paasdhfeest had haar gesterkt, getroost, en nu weer uitstel. Ma,ar ze wilde piet scihreien, ze moest dat pijnlijke, smarts hjke, dat in haar opsteeg, m,et geweld be dwingen. Wat zei pastoor de Munnik ook altijd? 't Eenigste, wat wij menschen op aarde te doen hebben, is Gods wil te te dienen, dus 6V2 maand (Volgens de te genwoordige wet Behoefden dj, die het diploma bezaten, slechts 4-rnaanden te die nen, doch het ,a,antal v.iermaanders was in de wet beperkt waardoor sommigen iuhet bezit van het diploma niet in aanmerking kwamen voor viermaander, indien n.l. het aanbod ^grooteer was dan d!e vraag, In de nieuwe miliitiwet is het aantal 6l/a maan- ders niet beperkt. Ieder die het be wijs van lichamelijke vcorgeoefendheid be zit, wordt dus óVa-maanidej-). 3o'. bij de bereden korpsen ten hoogste 2 jaren. 1 Is deze laatste oefeningsiijd langer dan bij de onbereden 'wapens, daar staat tegenover, dat de miliciens van de onbereden wapens tweemaal voor herhalingsoefening zullen moeten opkomen, en nog dienst zuilen,heb ben bij de landweer, terwijl dia miiliciensi van de bereden iwapens slechts éénmaal kul len opkomen voor de herhalingsoefening en niet dienen bij de landweer. De aieU'We wet handhaafd het z.g. blijvend gedéelte. Een deel der miliciens hij de onbereden wapens wordt na elerste oefening, nog gedu rende (4 maanden in dienst gehouden, om ten allen tijde de beschikking te hebben over eenige geoefende en reads opgeleide manschappen. Die manschappen voor het „blijvend gedeelte" worden aangewezen door loting ouder de miliciens. Nummerverwisseling is daarna toegestaan. Administratie-troepen. Van |h et totaal der 23.000 man eener lichting zuClieui 'hoogstens 1500 ma,n bestemd worden voor een nieuw instituut va,n dienst de z.g. militaire werkers" oftewel „ad- miinis'tratietroiepen". Ten onrechte zijn die 1 menschen bezemhelden genoemd, en beeft men het voorgesteld 'ajsof ziji het vuilte werk in de kazerne zouden moeten verrich ten: puitjesscheppen en dgk 1— voor dit „vuile werk'" zijn burger-corveeërs in dienst genomen. Wel zullen de militaire werkers werkzaamheden verrichïen in magazijnen,, kleediingikamers, wapenkamers, bakkerijien, cantones, in de keukens als bijkoks, enz:, nadat zij eenigen tijd met de wapenen zijm geoefend. I De bedoeling waarmede men deze cate gorie van militairen in het leven heeft ge roepen, is deze: Zij zuilen voorlapn zoo niet alle dan toch het meerendeel der hiji- dienisiten verrichten, dit nu op| idle miliciens rusten. Dit laatste werkt biegrijpjelijkerwijze zeer storend o,p den geregeliden gang der ■opleiding. Tegenwoordig is deze opleiding niet onafgebroken: dan is de een, dlan weer de ander „geëmployeeiü", en die stoornis iin de geregelde opleiding beeft men wil.en wegnemen door de bij-werkza,amheden, hier bedoeld, op te dragen aan bepaalde perso nen: de administratie-troepen. vervullen, al 'kost het oms nog zoo veel, al valt het 'nog zoo zwaar. Zij proest ziidh dus willoos aan 'Hami overgeven, hetzij in duisternis en leed, in zonneschijn of vreugd O! daar was het weer, 't eerst ginds haar ziekte. Daar hoorde ze weer die in wendige stem: „Kom!" ze wilde immers niets liever,, maar 'hoe kon, ze dua roep stem. volgen? haar 'moeheid en zwakte hiel den haar te bed. Mary had gister haar n,og pias gezegd, diat ze zeker twee jaren, zoo, niet langer, zou moeten wachten, alvorens haar biechtvader haar zou toestaan, 'den rellgieusen staat te omhelzen. Aan bekeerlingen 'werd nooit ver oorloofd, zoo terstond, ondier den indruk van 'het nieuwe en overwieldigende, zoo'n ernstig besluit te nemen. En toch klonk duidelijk en steed's luider die stem in haar hart: „Korni!" XV. Sinds Toetie naar de achterkamer was ver huisd, had ze neg maar één keer opgeze ten. Dat had haar zóó vermoeid, dat ze als een gunst aan den dokter verzocht, in bed te mogen blijven, tent ze sterker was. Gereedeiijk had hij hierin toegestemd'. Uren lang lag ze stil naar blaiten te turen, in haar gedachten en gebeden verdiept. Pastoor de Munnik was weer in de stad, en bezocht haar dagelijks. Met angstige zorg sloeg hij haar gade. {,Zal zij het Paasdhfeest nog wel beleven?" vroeg hij zich ongerust af. Bij zijn eerste be.zoieik, Kader plicht. Sinds eenige jaren hieeft men te Amers foort de z.g. „Militaire Se!iöoflcO'mipagnie"j. Dese school dient om: miliicieus op te leiden tot adspiraint-miliitieofficier. W,ie idee heeft als milicien booger op te klimmen dan de graad van korporaal en ser geant, kan hier eene plaats vinden. Deze ad sp.i ra nt-m ii' i ti e.o f f ici eren kunnen in tijd van oorlog, wanneer er gebrek' is aan officie ren en dat is er nog steeds als of ficier geroepen worden. De opleiding aan genoemde school duurt «ian 1 Pcltobter tot medio Juni; daarna wondt als vaandrig fpraetisch dienst gedaan bij een der regimenten infanterie. Het eerste jaar bedroeg het aantal ongeveer 14, het vol gende jaar 'reeds ong. 65 en dit jaar be draagt het ong. 90. Tot heden was dus de keuze voor? deze school aan 'den milicien geheel ViiJ. Alleen als hij zelf idee had, kon hij er heen. Aan de 'Regeering is bij de nieuwe Mili- tiewet echter de bevoegdheid gegeven om; ter voorziening in de behoefte aan mjiliiie- kader, de .miliciens., die voor opleiding tot eenigen graad geschikt zijn, daarvoor aan te wijzen, als zij zich daartoe niet vrijwillig, in voldoend aantal, aanmelden. Ziedaar een belangrijke bevoegdheid, 'aan, de Regeering verleend. Zal zij daarvan gebruik behoeven te maken? Dit zal afhangen van de jonge lieden en 'voornamelijk de ontwikkelde jon gelieden zelf. 'Qp Ihen rust ook een pjlidht 'tegenover den 'Staat; geen onaangename pjüdhit, als inderdaad de nieuwe Miitiewet geeft wat daarvan mag worden verwacht een betere regeling van de opleiding en een betere 'en meer regelmatige regeling van den dienst in de kazerne. Meer en mieer imloet het doordringen, dat mem in de kazerne komt óm te worden opgeleid, dat is 'het doel, dat dag in dag uit voor oogen moet 'worden gehouden. En dan moet het uit 'zijn met 't alleen maar bezighouden, met werkzaamheden die met de opleiding, niets uitstaande hebben', met rondboeme- len, mie: het tijdvermersen of romdloopen in nietsdoen. 1 Wij zijn thans, a an het einde onzer uit eenzetting van de nieuwe miïütiewet, die, getuige vooral de gesteunde voorgeoefeiKb beid en de beperking van het vrijlaten, mieer en meer zal voeren tot een „volksleger'* als bijv. in Zwitserland. Wij hopen, 'dat onze jonge en krachtige Minister van Oorlog, de heer Co'ijn, succes moge hebben met deze nieuwe wet, die ze- |ker wel zal bijdragen oen de naltie meer sympathie te doen gevoelen voor het le ger. Moge de jonge miliciens ook meer gaan gevoelen voor de plidht, die op hen als vaderlander rust, een plicht, waarvan zich velen onzer voorvaderen zoodanig kweten, dat zij aan Nederland: een roem schonken, die nog steeds voortleeft, in db rij der Europeesche volken. had Toetie de Zuster gevraagd, de kamer te verlaten. Ze wilde met den priester alleen zijin. Al haar angsten en leed over Teddy's ziel had ze hem geopenbaard. Hiij had ge tracht, haar te 'kalmeeren. Zij kon toch niet helpen, dat ze niet van dien jongen man hield, zooals hij verlangde. Ze had' er im mers geen aanleiding toe gegeven, nooit met .'hem geflirt. Integendeel' ZoodTa ze het merkte, ;had ze 't hein te kennen gege ven en zich. direct teruggetrokken. Dat hiji den verkeeiden weg was opgegaan, was diep 'treurig, maar dat kon zij: toch: waar lijk niet helpen. Neen.' Zij mocht er niet over tobben, ze had voor hemi in, zijn laatste uur gedaan, dat ze kom, ze had hemi van God gesproken, getracht berouw in j Wemi op te wekken. Verder moest ze ,'t overlaten a,an God en hopen op' Zijn Barmu hartigheid. Toen hij haar verliet, was de vrede en rust weer in Toetie's harije we dergekeerd. Hij ontried haar, de ouders van Teddy te ontvangen, zoolang ze zoo zwak was. Ze moest om haar Paatje denken, 'trachten, zoo spcoedig mogelijk beter te worden. i lEjeniige dagen na zijn terugkeer, vond pastoor de Munnik op een mioirgen, hij de Walthcrs komend, de villa in rep en roeer. Toetie had een flauwte gekregen, die uren aanhield. De dokter keek hoog ernstig, doch zei niets. Hiiji wa;s net weer met haar vader bij de zieke, toen de par stoor kwam1, Deeze verzocht mevrouw' de DE OORLOG. Het is duidelijk jdlat de Italianen nu in Tripolis wat meer de panden vrij1 hebben, dank zij hun ontzaglijke overmacht. En de Turken, Wijs als ze zijn, hebben waarschijnlijk ingezien dat de overmacht thans ite groot was geworden, zoodat zij be sloten Tripoli en omgeving geleidelijk aan den indringer over te laten en zich! in het binnenland terug te trekken om daar den| kleinen oorlog voor te bereiden. Trouwens, in het relaas, dat van Itali- aansche zijde zelf gegeven wordt over de actie van Maandag, staat een zinsnede, die volstrekt niet wijst op' een overhaaste vlucht n.l, de mededeeling, dat tegen vijf uur in den middag de laatste kameel, eenige ge wonden dragende, in de verte verdween. Bij een overhaaste vlucht zal de tijd' Wel ontbreken gewonden mede fe nemeni, In ieder geval is met het gevechten 4 December het eerste tijdperk, dat van den girooten oorlog, afgesloten. Voorloopig zal men nu wel niet meer van militaire operaties op dit gedeelte van het oorlogstooneel hooren. Thans wacht den Ita lianen de moeilijke taak, de stad en de oase geheel te p.acificeeren en tot operatiebasis in te richten om van daaruit den opmairsch naar bet binnenland voor te bereiden! Een dergelijke expeditie eischt echter zooveel voorbereiding qp allerlei gebied, dat men waarschijnlijk wel niet voor het vroege voor jaar op marsch zal gaain. De eerste belangrijke tijdingen mag men thans uit Barka' verwachten. De Italianen werpen intusschen steeds méér troepen in Afrika: nu gaan er wéér 10.000 man uit Napels heen! ITALIË. Niet bemoedigend. In economische kringen van Italië wekt een artikel van Luigi Fjmaudi, een der voor naamste Italiiaansche staathuishoudkundigen, dat in het tijdschrift ^Riforma Sociale" is j verschenen, groot opzien. De gedachtengang van Emaudi is deze: Die mogelijke voordeden welke Italië uit het bezit van Afrikaanseh gebied kan trekken zijn voor zijn zonen en kleinzonen bestemd, terwij! de uitgaven thans moeten worden getaald. Wanneer 'de gelden niet beschikbaar zijn, zal men aan andere inkomsten moeten denken. Hoe 'dié ook geschiedt, hiet verandert riets aan 'het feit, dat de kolonie noodt een actief zal zijn, daar zij eenige milliarden lire aan oorlogskosten en uitgaven voor verbete ringen zal eischen. In Tripolis kunnen slechts vreemdelingen met kapitaal zich vestigen, zoodat de land verhuizers, die naar den vreemde gaan om door hun arbeid geld te verdienen, nu even als vroeger naar Amerika zulten moeten trekken. 1 Raat, den dokter in een afzonderlijke ka mer te mogen opwachten. Hij had, in zijn ongerustheid over haar, zijn maatre gelen genomen, als ze zoo bleef verminde ren, de noodige permissies te verkrijgen om haar aan huis te doopen en haar eer ste H. Communie te laten doen. Na een kwartiertje gewacht te hebben,, tra den de dokter en mijnheer WaMher bij hem binnen. Vóór dat hij nog iets kon zeggen of vragen, zei de heer Wallther, die doodsbleek zag: „Dokter, ik smeek u, zeg mij dè waar heid." V Meewarig, keek de geneesheer hem' aan. „Dokter, is de toestand van mijn kind! hopeloos?" klonk 't in hevigen aingst van zijn lippien. 1 Met denzelfden meewarigen blik', boog de dqlcter bevestigend 't hoofd. Wild greep de(h 'eer Walther zijn hand. „Kan 't nog lang duren?" „Neen, mijnheer," „O, God, dokter, zeg de volle waiarheid. Is 't nog maar een. kwestie van weken?" „Vain dagen, mijnheer Walther." Met een woesten kreet sloeg de airmie va der de handen voor 't gelaat, en opi een stoel nederzimkend, barstte hij: in kramp achtig snikken uit. Zild, onstuimig, 't leek wel het gebrul van een dooddijk getroffen dier. Hartelijk lei pastoor de Muinniik de hand op zijn schouder. Tianen rolden hem over de wangen, Db dojketr had! zich af in China is de toestand gewijzigd', omdat de regent eindelijk toegegeven 'heeft aan den op hem geoefenden 'drang en aftreden gaat. De gewezen leden van den Grooten Raad Tisoetsjehtsjaing en Tsjichtsoe zijn tot opper ste bewakers van den keizer benoemd, het regentschap is 'dus vacant. Het bestuur van het land Kijft in han den van den minister-president. Die keizerin-weduwe en de keizer zullen audiënties verkenen en de ceremomiaele func ties waarnemen. Dit aftreden zal zeker bedarend werkejn op de revoluitioinnairen, die vooral in Prins Tsjocn een vijand zagen. DUITSCHLAND. De kans? liersrede- De redevoering van kanselier Bethmann- Hollwieg over het Diuiitsdh'Engelische in cident van 'dezen zomer heeft, gelijk wij verwachtten, in Diuitschland een zeer goe de pers. Men vindt haar krachtig en toch' aan den anderen kant niet aanmatigend; kortom, men heeft het gevoel, dat er ge zegd is wat er gezegd mioest worden; en het bewustzijn van door Engeland's hou ding in Juli, en door de speech! van Grey in November opnieuw vernederd te zijn, is door Bethmann's afwerking van Grey's ver wijten eenigermafe geweken!. Van meer belang i® nog hoe men in Engeland getroffen is door de woorden van den Duitschen kanselier. En nu komt het ons voor dat de conservatieve Kaden er aangenamer door gestemd zijln dan de libe rale. De oorzaak daarvan is waarschijnlijk, dat de conservatieve Kaden het niet zoo on aangenaam vinden, wanneer men in Duitsch- land krachtige tonen laat hooren, ja een iet wat dreigende houding jegens Engeland aanneemt, terwijl de liberale organen als ware vredesvrienden beducht zijn, dat daar door de verbetering der verhouding van {ïngetand en Duitschland zal uitbTjven. De Daily News trekt uit de redevoering opi- nieuw de conclusie, dat dezen, zomer de spanning tusscben Engeland en Duitschland ontstaan is, niet als gevolg van een con flict van belangen tusschen beide landen maar wegens het zwjjgen der leiders van de politiek'. Het parlement is nu gewaar schuwd, zegt het blad, en het zal er voor zorgen dat in de toekomst de politiek van het land gevoerd wordt in den door het volk gewensahten zin (d.w.z. in vriend- (süliappelijken zin voor Duitschland)maar de Diuitsche kanselier zal moeten toegeven dat dit alles ook opi zijn liaindl toepas selijk is, en er mag geen strijd, over zijn wie den eersten stap zal doem. De Fransdie pers is verdeeld: sommige bladen vinden Bethmann's {ede flink en niet te onvriendelijk, anderen achten haar een slechte repliek, waardoor Grey's ver wijten geenszins weerlegd worden. FRANKRIJK. Op een schandelijken toestand zooalis die in de Fransdhe militaire en mai- gewend en keek schijnbaar uit 't raam; om zijne aandoeningen te verbergen. „Arme vader!" fluisterde de priester. „Laat hem schreien. Eerwaarde, dat geeft verlichting. Hier kan zijn kind hem; niet zien. Hij heeft zijn krachten nog zoo hoog noodig," zei de geneesheer. „Dolkter, u sprak daar vain dagen," viel de heer Walther hem' plotseling in de rede: „Zal zij het Paasdhfeest wel kunnen hal len?" Bijna toonloos klonk zijn stem!. „Dat valt pas over drie weken, niet waar?" antwoordde deze, den priester aan ziende. Pastoor de Munnik bbog toestem mend. „Neen, zóó lang houden Kaar krachten 't ni.et ui:t." „O, God, dokter, is er dhn niets meer aan te doen? U moet niet boos wezen, maar als we een professor in consult na men?" „Indien 't u rust geeft en kalmeert, vind ik dit uitmuntend, doch vco: vliegende te ring is geen kruid gewasssen." Weer Krulde *de arme vader het uit im zijn heftige (smart. Het hart werd hem ver scheurd. Zijn Toetie, zijn eenigste kiind, de appel van zjjn oog ging hemi verlaten, nog enkele dagen zou ze biij Kami zijn, en dan.......f j 1 (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1911 | | pagina 1