voor Sleord-Holland.
No. 26.
Zaterdag- 30 Maart 1912.
6*e Jaargang-
E. Kath. Slieuwü- en Advertentieblad
Ueiijli van Maten en gewichten..
FEUILLETON.
Weken van Angst.
Yersclüjat Woensdag en Saterdag.
e
Aan onze Abonnés!
BUITENLAND.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
60 ct. per 3 maanden franco Kuis; 90 et. met geïllustreerd
Zondagsblad. Te betalen in het begin van ieder kwartaal
Afzonderlijke nummers van de courant 3 cent.
Van het Zondagsblad 5 cent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „ONS BLAD".
BUREAU: Breedstraat 12, tegenover de R. K. Kerk, te Alkmaar.
Teiefoon Mo. 433.
ADVERTENTIEN
Vam 1—5 regels
Elke regel meer
Reclames per regel
Kleine advertenties van
30
15
1—30 woorden, bij vooruitbet 2S
eest.
Voor den herijk in het algemeen;
voor hen wier geslachtsnamen be
ginnen met de letters NT op
1, 2, 3 en 4 April, telkens van
9%12 en van 1—4% uur In het
kantoor van den Marktmeester der
Graanmarkt (Luttik-Oudorp) te Alk
maar.
Meerdere redenen hebben er toe geleid
„Ons Blad" voortaan driemaal' in de week
te doen verschijnen. Vooreerst de aandrang
daartoe van verschillende, waaronder van
hooggeachte, zijden»
Voorts het voortdurend tekort aan plaats
ruimte, als gevolg van steeds toenemend en
aanwas van advertenties, weer een gevolg
van voortdurend zich uitbreidenden lezers
kring.
Verder de wensch omi spoediger 't nieuws
aan onze lezers te brengen»
Hoewel de derde verschijning ons veie
kosten veroorzaakt, hebben wij gemeend
die kosten voor sledhts een, gering deel
tenlaste van onze lezers te brengen. De
abonnementsprijs wordt van f 0.60 per
3 maanden tot slechts f0.75 per 3 maan
den verhoogd'.
Ho-pende, dat 't stijgend getal lezers
en advertenties de overige kosten zullen
dekken en bovenal, dat het driemaal! p. Week
verschijnen van „Ons Blad", ook geestelijk
gunstig za| werken, vangen we miet vertrou
wen begin April deze nieuwe regeling aan.
Voor de N. V. „Ons Blad", R. K. Nieuws-
en Advertentieblad voor N.-Holland,
Het Bestuur;
H. P.. M. KRAAKMAN,
H. KENTER,
J. F. QUAX.
lil aansluiting m-et bovenstaande kennisget-
ving van bet hooggeacht bestuur der N. V.
wens dh en ook wij even d-e aandacht te vra
gen van onze lezers.
„Meerdere redenen, zoo zegt het bestpur,
hebben ert-oe geleid „Ons, Blad" voortaan
driemaal in de week te doen verschijnen,."
En dan noemt het bestuur in d'e eerste
t Plaats „de aandrang daartoe yan verschillen
de, waaronder van hooggeachte, zijden."
Di-t feit op, zich zelf zegt reeds voldoen
de, dat de uitbreiding alleszins w-enschelijk
werd geacht. Tevens zien wij daarin, het
bewijs, dat „Ons Blad", als R. K. Niernvs-
en Advertentie-blad' wordt gewaardeerd! wat
wij op hoogen prijs stellen.
Nu „Ons Blad-" zilch- bevindt bij een
mijlpaal zijns levens, nui met dit nummer
w-ordt talfges toten eene periode en eene
Do-or M. KRAMER.
16)
De grootste angsten stonden ze uit, voor-
ai toen het krijgsrumoer zi-dh in de oainvid-
löellijke nabijheid van de kerk deedl hoo-
ren Ruiten werden verbrijzeld, kano-nsko-
gels schokten tegen de muren Aanstonds
'zullen ze binnendringen, de overweldigers,
de niets ontziende vijanden, en'de rnach-
tejooze schare dooden! Smartelijk, snijdend
klinkt hun angstgeschreeuw, bij het oor.
logsrumoer rondom het eerbiedwaardige
kerkgebouw,
Het krijgsgedruiscih neemt af, stil wordt
het om de kerk;
Enkele wagen zich na-ar buiten. Nieuwe
ontsteltenis! Gruwzame aanblik. Talrijke
dooden en stervenden in p-lass-en bloed' ne-
derliggende paarden, -doodl, of wild trap
pend van frijn, op en tussdhen d:i,e ver
minkte lichamen; stukken geweer en ge
broken sabels, overal verspreid. En daar
bij de vreeselijke ontdekking, dat het do p
«i de macht der vijanden isDaar, zie,
daar zijn ze in hun huizen, diie gehate
Mjanden, idle ruwe Russen, ja^ Russen
vooral: daar karnen ze op hen toe
ansto-nds't Is een schokkende gewaar
wording), a|s cite ramp2aüge achtergeblevc.
rateuwe gjaat beginnen^ ligt het op onzen,
w-eg te doen gelijk -een reiziger, die bij. een
mjjipaal nog eens overziet dat deel van den
weg, hetwelk achter h-enti ligt en dat het
welk hij -nog heeft af te jeggiea.
En wanneer wij dan de geschiedenis van
„Ons Blad" tot heden nagaan, bijzonder
de laatste jaren, dan kunnen wij niet na
laten van deze plaats een woord van dank
te richten tot U allen, die 't rij door
Uwen moreeien, 't zij- door Uwen finanti-
-eeien steun in den vormi van advertenties en,
abonnementen hebt medegewerkt om
„Ons Bjtad" vooruit te helipjen, groioter te
maken. En dan denken wij ini de eerste
plaats aan de Eerw. geesteJiijiklheid, die de
aantrekkelijkheid van „Ons Blad" verhoog
de door het geregeld zenden -dier Kerklijst,
Onzen oprechten dank daarvoor met -eene
vriendelijke aanbeveling voor de toekomst
Maar in de tweede plaats, onzen dank
aan degenen, die ons door hunne adver
tenties steunden. Zekerlijk opj hoiogeira prijs
stellen wij den steun van degenen, d-iie zich
op „Ons Blad" abonneerden, tniaar de ad
vertenties zijn en blijven de „lievensvader
van een courant,"
Het verheugt -ons daaroimi zoo, dat j-uist
de voortdurende toevloed van advertenties,
ons noodzaakte -miet driemaal- pjer week té-
verschijnen eene uitbreiding te geven aap
„Ons Blad",
De advertentie-rubriek toch besloeg lang
zamerhand zooveel ruiiante in die1 courant,
dat wij meermalen, aopie moesten laten
liggen en, als dan de correspondent de
reden vroeg, moesten wij wet de dtograose
mededeeien en was het antwoord een dat
bevat een jammerklacht, die wij, redac
teurs, meermalen slaken: gebrek aan,plaats
ruimte,
Op d en duur ko-n deze toestand niet be
staan -blijven, -immers: het lezenswaardige
van „Ons Blad" als nietuiwsblaidi zo-u daar
door schade gaan lijden en het bestuur en
de redactie meenden daartegen maatregelen
te moeten beramen. Het resultaat heeft het
bestuur u reeds boven vermeld: te begin
nen miet 1 April a.s. (d-us d,e volgende
week) zal „Ons Blad" driemaal per week
verschijnen m.l. DINSDAGS, DONDER
DAGS en ZATERDAGS. Als inen nagaat,
dat de kosten van verzending der cou
rant met de helft worden verhoogd, terwijl
het abo-nnemient van 0.60 tot slechts 0.75
per 3 maanden is gestegen, dan zal men
tot de slotsom k-oimen, dat de verhooging,
betrekkelijk zeer gering is.
Met het 3-maal wekelijks verschijnen, van
„Ons Blad" hopen wij èn MEER PLAAT
SELIJK NIEUWS te kunnen geven- èn
VROEGER dan tot heden het nieuws a,an
onze lezers aan te bieden.
Wat was voorheen het geval? Berichten
en verslagen die ons Zaterdagavond be
reikten, kregen -onze lezers pas Woensdag
avond dU-v. onder de oogen, Van, vergadle-
nen mogen bemerken, dat die overwin
naars, die duivels, zich- als mienschen ge
dragen, dat zij de arme bewoners be
leefd om eenig voedsel, om een dronk
water vragen, de ongejukkigen de hand
móesten, als ze niet vertrapt wilden wor
d-en, Zij konden het mi,et weten, dat ,dep
achtergeblevenen geen leed zou deren. In
wanhoop raken ze over het onbekende
lot hunner 'dierbaren. Bij een nieuwen aan
val aanstonds zu-llen ze meevechten o-p-Ie-
ven en dood, wreken zu-llen ze de ellende,
hun dorp aangedaan.
Ve|e bberen hebben hun vorken wegge
gooid en zich gewapend met de geweren
van gesn-e-uvelde soldaten. Duineveld en
Kees zo-eken elkander, maar in de gro-o-
te verwarring vinden ze elkaar niet.
Een o-ogenblik komit bij den armen boer
de gedachte opi aan vrouw en kinderen.
Het kanongebulder zullen ze wel ho-o-
ren. Wat angsten zullen ze uitstaan! Als
ze alles eens wisten!
Wat is er te -do,en? Aan -de wanorde
schijnt een einde te komen, 't Wordt stil.
Daar naderen schitterende uniformen. Wie
is die schoone man opi dat fraaie, witte
•9
1) zuiver historisch.
ringen, uitvoeringen enz. die 'Woensdag
avond plaatsvonden, konden wij pas iin het
Zaterdagnu-mmer het verslag opnemen enz»
Door het driemaal per week verschijnen
zal z-oadoende de Jezenswaandigheadl van
„Ons Blad" er op voet uitgaan.
FEUILLETON EN BUROEUJKE STAND
VAN VERSCHILLENDE PLAATSEN moes
ten wij wegens gebrék aan plaatsruimte
meermalen uitstellen en kwamen zij dus
n.i-efc geregeld vo-or; ook daaraan hopen wij,
dat een einde is gekomen door dezen
maatregel,
Oins plan is ook geregeld EENE LIJST
VAN AANBESTEDINGEN en VAN UIT
SLAGEN VAN VERKÖOPINGEN te plaat
sen, waarto-e wij tot heden minder gele
genheid hadden.
Om1 taktiescbe redenen -kunnen wij nar
tuur tijk -miet a-1 onze plannen openbaar ma
ken: de tijd zal het lemen1
En dan herinneren wij ons nog deze
wijze spreuk:
Wiie veel belooft, em weinig do,et,
Schijnt vo-or een poos den mensohlen goed).
Wie meer do-et, «Dm wat hij belooft,
Is go-ed van hart en wij-s van hiooftdi.
Hiermede meenien wij- -onze plannen voor
de toekomst te hebben aangestipt.
Wij willen eindigen met ©era beroep op
de welwillende medewerking van allen,
zoowel de Eerw, gee. lelijkheid als adver
teerders en abonnees, en vertrouwen miet
een blik in het verbeen, dat dit beroep
niet -tevergeefscri zat*''zijn.
Er zijn stemmen opgegaan om „Ons B-lad"
een dagbladl te maken, dat kan geschie
den, wij hebben id'en eersten stap daartoe
gezet. De beslissende kan spoedig volgen,
als gij uwe medewerking blijft verleenen
9
In Veraet-ië Igt nabij de Rialto-bruig een
straat met een hoog huis, dat een bronzen
plaat in den gevel draagt. In die brons-
plaat iis een zeldzaam wo-ordi gegrift: „Ecce
summum -opus Papae". Hier is het groot
ste werk van den Paus.
Wat dat grootste werk wel- was?
To-en Z.H. Paus Pius X nog patriarch
iin Venetië was, ridhtte hij in dat huis
op „de Diifesa" een dagblad tot verdedi
ging der katholieke belangen in Venetië.
Zelf ging hij Van huis tot huis en .ver
deelde -eigenhandig de bla-dlen,.
De uitslag van het edel pogen miag be
wondering wekken.
De vij&nden der Kerk hadden in Venetië
geheerscht als mieester. De wil van het
christelijk volk maakte aan hun macht een
einde.
Dé .kerken hadden leeg gestaan. Zelfs
in de St. Marcus verdrong zich opi Zonda
gen een oneerbiedig pratende, ongelooiviga,
troep vreemden sindsdien echter was er
als -een levenwekkende lente over dte sta-
„Brune, dar is Brune, de opperbe
velhebber",' gaat het van mond tot mond.
Hoor, daar begint hij te spreken. Duineveld
verstaat hem niet, maar die krachtige stem,
die k(o-eke gestalte, die bezielende oogen
winden hem opi. Vaster grijpt hij zijn,
vork Een gejubel trilt door de lucht Dui
neveld doet 'mee. Een akeligen dorst voelt
hij in zidh ontwaken -naar bloed, naar
bloed van vijanden.
Daar naderen aanstonds versterkingen uit
het zuiden. Er is besloten tot een nieu
wen aanval. Brune trekt zelf miee en de
sol-daten schijnen te gevoelen, dat de ze
ge aan hen -is, nu de altijd! winnende Bru
ne, nu de heldengestalte op het fiere,
w-itte p-aa-rd, nu de krijgshaftige oppenbe
velhebber met zijn schitterenden staf, hen
vergezelt
Maar ook de vijanden hebben zi-dh klaar
gemaakt to-t een niieuw gevecht.
Bij en in de duinen koimt het tot een tref
fen,. Met donderende stem vo-ert Brune zijn
leger aan. Vreeselijk wordt er gevochten,
het losgewoelde zand- woedt miet rmensdhen-
blo-eid doortrokken. Honderden vallen, maar
tot een beslsising ko-mt het ni-et. Verwarring
aan beide zijden1 Ontzettende verliezen!
Wijken de vijandten ni,et? Ja? Neen? Wor
den de Franschen eq Hollanders terug ge
dreven?
.Zie -dat bloeddorstig vechten, bij -een wan-
hbpigen baj-onetaanval, nu de ammunitie
aan weerszijden begint te ontbreken1
Zal deze slag beslissend' zijn?
pende stad, gekomen.
De kerken liepjen vol, het geloof bloeide
weer opj.
„Ecce summum opus."
„Dat was bet grootste werk."
Mogen uwe kinderen hetzelfde van u ge
tuigen, als gij zijt heengegaan en zij zich!
zuilen verheugen o-ver eene krachtige katho
lieke plaatselijke pers.
Wij verzoeken u dus met allen ernst en
aandrang; steu-nt ons in ons streven door
uwe -medewerking, dioor uwe advertenties,
door -uwe abonnementen.
MAAKT PROPAGANDA VOOR „ONS
8LAD".J
„W e moge n n-oig zoo hard ijveren
voor godsdienstonderricht] voor
patronaten, katholieke vereenigiirt-
geni,retraiiten, in één woord, voor
alles, w a t dl e ne n mio- e t o-m het ka
tholiek il-even te bevorderen, het
zal op den diuu-r niet baten, als
onze menschen geen- katholieke
b 1 a d e -n i e z e n" aldus Z. D. H. ide Aarts
bisschop in zijn laatsten Vastenbrief.
Dat allen zidh dus beijveren „Ons Blad"
te steunen.
Onzerzijds zal ons streven er steeds, opi
gericht zijn „Ons Blad" tot hoogeren bloei
te brengen,
bloei te brengen.
Eij het ingaan van het nieuwe tijdperk,
hetwelk thans is aangebroken, dait „Ons
Blad" driemaal per week" gaat verschijnen,
biddien wij om den -onmisbaren zegen dies
Hamels -over onizen arbeid en vaoverwsVij
hei nieuwe tijdperk aan imtei de-" de,
die de Katholiek in gewichtige
momenten des levens bjidt„Veni
Creator Spiritus". Kotni Oeest, die
Oo-d en Schlepper zijt.
S. J. A. KEES OM.
Redacteur»
i,
De gezondheidstoestand van Z. H,
den Paus
De sensatieberidh-ten van de Matin" vol
gens welke Z.H. de Paus zeer zitek zou
zijn, blijken onwaar te zijn. Z, H. verleen
de Donderdag weer de gewone audiëntie.
De mljnwerüersstaking
In de Donderdag gehouden zitting van bet
Ho-ogeihuiis, werd die Coat Mi-nes, Bilt in
derrie lezing aangenomen-. Er werden geen
veranderingen in idle Bill aangebracht Vrij
dag zou zij de koninklijke goedkeuring krij
gen.
Is men thans wetliaht opi den gaediem
weg naar het einde dier rampspoedige sta
king, die het Vereenigd. Koninkrijk -materieel
even sterk benadeelt als een oorlog of een
p-est-epid emie? Zoo-lang het bleef bij een
o-nderhand.eien tussdhen vertegenwoordigers
van arbeiders en van patroons was de
htmtmééêamt—«miiwbmi—aw»tteaacc
't Is al bij drieën en nog is- geen -over
winning behaald, nog is niets van den af
loop te zeggen. Moeten de martelingen, dan
nog langer duren,?
Wie juichen daar1? Zijn het de onzen?
Ja, Russen en Engelsdhen w-orden terugge
worpen. Vechtende trekk-en ze achteruit naar
ja door h,et dorp.
Vo-orbij het dorp worden ze gedreven
tot de Llmmerbrug, waar ze onder de be
scherming -komen van hum kano-nnen. Nog
juicht hiet Gallöi-Bataafsdhe leger. Maar het
gevecht is ni-et uit. Die kleine overwinning
beslist den strijd rii-et. En straks valt de
duisternis.
Zal morgen het moorden worden voort-
gezet? Komt er dan geen einde1 Maar
geen krijgsvo-fk zal overblijven1
Zie, de vijanden hebben zidh weer ver
sterkt] bloedig zullen ze revanche nemen»
Zij worden nu w-eer de aanvallers en de
onzen kunnen de -overweldigende macht der
vijanden ni,et weerstaan. Daar vluchten ze
reeds door het dorp naar de beschermende
duinen. De vijanden houden stand in het
dorp En a lweer maken beid© partijen zich
klaar vo-or een nieuwen strijd ami onder te
gaan of te overwinnen.
Daar trekt een a fideel ing voetvolk het hoo-
ge duin langs na-ar het noordien. Achter
heuvels en struikgewas houden ze zich
schuil. Het zal blijken een gelukkige gedach
te zijn van opperbevelhebber, Brune, een
reserve-troep onder den Ho-llander Qu-
aita daar verdekt op te stellen. Een aan-
zaak onoplosbaar; dit was wel duidelijk
genoeg gebleken, toen men- er niet in ge
slaagd was, tot zulk een overeenstemming
omtrent de hoegrootheid1 van het minimum
loon te komen dat de wet daaromtrent
eenig nut zo-u kunnen hebben» Nu zijn de
arbeiders «elf tot oordeelen geroepen: even
als zij hebben gestemd over het begin der
staking, zullen zij ook door stemming zelf
te beslissen hebben, of zij weer aan het
weaje w-jllen gaan, nu door een wet de
eiiseh waarom de staking begonnen is
het minimum-loon in beginsel is aan
vaard, al is dri-t -dan niet geschied op
de wijze waarop en met d'e waarborgen
welke de vertegenwoortigeTS der arbei
ders hadden verlangd. Wat zal dte uitslag
wezen dezer stemming: zulten, d'e arbei
ders zelf even hardnekkig als- hun verte
genwoordigers blijven staan op den eisch,
dat i® die wet vastgelegd mio-et worden
het minimum-loon van vijf shilling voor vol
wassen mannen en twee voor de jongens,
of zullen zij vertrouwen, dat door het in
de wet neergelegde stelsel van bepaling van
het mlnim-urn-loon door dlistrictsraden, be
staande pit arbeiders- en patroons-vertegen,-»
woioirdigers en een voorzitter, door de re-
geeri-ng benoemd, de laagste loomen bit-
lijk genoeg zullen w-orden vastgesteld om,
hierop bouwend, tot de hervatting van het
werk te besluiten? De voorspellingen hier
omtrent zijn verschillend: sommigen ver
wachten een grootte meerderheid voor her
vatting van den arbeid, anderen vreezen
dai dc staking hierdoor neg niet zal ein
digen.
Ziehier d'e vraag, in het stembiljet aan tte
mijnwerkers gesteld: „Zijt ge er vóór, het
werk te hervatten, tijdens de beraadslagin
gen der diisitrictsraden over het minimum
loon, gelijk vastgesteld in de desbetref
fende wet?"
Die stemming onder de een mi-H.ioera.man
sterke mijrawerkersbevolking is natuurlijk
geen zaak van erakel-e dagen: die biljetten
zullen zoo spoedig mogelijk in zee gaan,
maar eerst de volgende Woensdag is als
uiterste termijn gesteld voor het uitbren
gen der stemmen. Aangenomen derhalve,
dat de arbeiders tot hervatting van het
werk besluiten, dan zal deze toch eerst
na Pasdhen kunnen geschieden» Dan zat
dus de staking vijf en een halve week
hebben geduurd1
VREES VOOR ONLUSTEN.
Helaas zijn er, terwijl de staking reeds
zoo-lang geduurd heeft zonder ordeversto
ring, ten laatste toch ongeregeldheden voor
gekomen: vechtpartijen als bij elke'staking,
ontstaan door den overlast, door stakers
aan werkwilligen aangedaan. Tot dusver
was daarvan geen sprake, omdat er geen
werkwilligen waren, maar nu in- sommige
streken de arbeiders aan het werk gaan,
zijn er anderen die hen willen verhinderen
va! van de E-ngelsdhe ruiterij uit het noor
den wordt verwacht. De bajonetten worden
-opgestoken. Schieten zal men niet, maar
bij het eerste, gunstige, oogenblik door
Qua-iira te kiezen zal men zidh plotse
ling op d'en vijand werpen»
Daar nadtert de Engepche kavallenie. Wijl
de schemering reeds valt, bemerken ze nog
niets van de verdekt opgestelde sol-daten-
Pio-tsel-ing valt -die res,erve aan ondier een
geweldig .krijgsgeschreeuw, dat de paarden
schichtig dloiet wordien» De voorste ruiters
worden voor den grond gegooid. De vij
and heeft geen tijd zich in slagorde te
scharen, terwijl de- toenemende duisternis
en de duimen beletten oirn de macht der te
genpartij te schatten. Onrust maakt zich
van paarden en krijgers meester, groot
werdt de verwarring. Ontzettend is het
blo-edbad] dat de onzen aanrichten.
De vijand begint te wijken; ha, daar
gaat hij vluchten1 Groot zijn z'n verliezen!
Een luid victocie-gesdhai der overwin
naars doet den bezwijmend-en moed dier af
getobde soldaten aanvuren, d-ite naar den
-kant van h-et dorp zijn opgesteld! H,um
laatste' .krachten verzamelen en doen een
nieuwen -aanval op den vijand, die Castri-
cum nog bezet. Ook zij zijn gelukkig even
als hun kameraden in de duinen. Met vree
selijke verliezen wordt nu- de vijand terug
gedreven tot verbeoosten h,et doirpi, tot de
brug van Ltanven.
(Wordt vervolgd.)
r
