E. Kath. Nieuws- en Advertentieblad.
voor Noord.-Holla.nil.
"^oëïiïr^
No. 75.
Zaterdag1 27 Juli 1912.
FEUILLETON
6rte Jaargang'
Wegens afwezigheid
yan den Redacteur, van
29 Juli—11 üug., gelieve
men brieven enz., de Re
dactie betreffende, niet
aan zijn persoonlijk adres
te richten.
Liturgie.
Verschijnt DINSDAG, DOSDERDAG en ZATERDAG
Onschuldig vaiosrdseld of eon
slachtoffer der wraak.
Eene Opwekking.
BUITENLAND.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSERI JS
75 et, p, 3 maanden franco h.uis105 ets mét geïllustreerd
Zondagsblad, Te betalen In het Begin van ieder kwartaal,
Afzonderlijke nummers van de courant 3 cent.
Vin heit Zondagsblad 5 cent.
Uitgave van de Naarnl. Vennootschap „ONS BLAD".
BUREAU: Breedstraat 12, tegenover de R. K. Kerk, te Alkmaar.
Telefoon No. 433.
ADVERTENTIEN:
Bfan 1—5 regels 30 cent*
Elke regel meeri B
Reclames per regelIS
Kleine advertenties yan 1—30 .woorden, Bij vooruitbet.: 29 n
Aan onze lezers te Obdam kunnen
wij tot ons genoegen mededeelen,
dat wij door de hooggewaardeerde
belangstelling van den ZeerEerw.
Pastoor in „Ons Blad", zijn in staat
gesteld de Kerklijst der Parochie
geregeld te plaatsen.
li.
De vraag te beantwoorden
Is het een plicht van de Katholieken, dat
zij zich er opi toeleggen om die zinnebeel
den der liturgie goied te begrijpen? ligt
thans in onze bedoeling.
Ongetwijfeld ja.
lo. Omdat de onwetendheid nopens dit
punt onverschilligheid baart, somtijds zelfs
verachting. Dam brengen die gewijde ge
bruiken, welke de H, Kerk heeft ingesteld
om ons eerbied i.n te boezemen, en hare lee
ring aanschouwelijk te maken, juist het te
genovergestelde teweeg. Dan is men licht
geneigd om te zeggen: waartoe di.e uit
wendige eeredienst? Het is voldoende God
in geest en waarheid te aanbidden.
Door zulke uitlegging verdraait men klaar
blijkelijk de woorden van Christus, want
zoo dit hun echte ziin ware, dan zoude
tevens geheel bet gebed 'der H. Kerk, ja
zelfs de Sacramenten van Jezus-Ghristus ver
oordeeld worden.
2e. Omdat van den anderen kant de
godsvrudht zoo gemakkelijk en zoo dege
lijk wordt voor iemand, die de gewijde
ceremoniën verstaat en begrijpt. Dan im
mers krijgt de eeredienst leven; dan leert hij
ons innig en vertrouwelijk met God om
gaan; en in stede van ons door onverschil
ligheid, verveling en tegenzin afkeerig te
maken, wekt Ijjj onze belangstelling op en
bekt hij aan door zijne behoorlijkheid.
Om een voorbeeld te noemen: als de
Priester in het begin der H. Mis de Con
fiteor heeft gebeden kust hij, zoodra hij op
den bovensten trap van het altaar is ge
komen, het altaar.
Wjat beteekent die ceremonie
Er zijn zeker vele Katholieken!- mis
schien wel de meeste die dit niet be-
16
Brander gevoelde dat diep en het deed
hem leed. Zijne vrouw hoopte dat de tijd
z|jn verzachtenden invloed zou laten gelden
Dat knaagde Brander's binnenste als de
worm, die niet sterft, dat had zijn 'haar
vroeger grijs gemaakt, en zijn aangezicht vroe
ger gerimpeld dan met de last zijner.jaren
overeenkwam.
De baron was niet weinig en niet aan
genaam verrast, toen hij vernam dat Bran
der (hem over een dringende aangelegen
heid wensqhte te apjpeken, Hij wilde hem
eerst naar mijnheer Grob verwijzen en dut
zou ook geschied zijn, wanneer Catb'ariha
niet toevallig in de kamer geweest was
en een goed woordje voor hem gedaan had.
„Ik weet niet, oom", zij sprak den
'aion en zijne gemalin van kindsbeen als
oom en tante aan, wat e,r tusschen u
en Brander eigelijk is? Ik herinner mij nog
«at ik bij hen <jp „de hoeve kwam", ihet
zijn beste me.nschen."
„Daar weet gij niets van, Cafiarma! Bran-
ci moet op zjjn hoeve blijven 1 daarmee
basta
„De anderen; komen todfo ooft tot u?"
Rntiwoiopdde Catharina stoutmoedig, „Alleen
grijpen. En toch die ceremonie is zeer ge
wichtig en verdient al onze aandacht.
De kus is een teeken van. eerbied gene
genheid en liefde, hij was reeds bij de
ouden en voioral bij de Joden, in. voede.
Hij was de gewone welkomsgroet, waarme
de men een gast ontving, hij was, ooft, bet
teeken der vriendschap!, en Judas maakte er
gebruik van om zijn Meester te verraden
LLe H. Kerk wist di.t uitwendig teeken
op eene gepaste wijze in hare liturgie aan
te wenden. Wijl immers het lichaam een
grootten invloed opj de ziel, de uitwendige
handeling opj de inwendige gesteltenis uit
oefent, wilde zij, dat de dhristene gemeen
te daardoor haren familiegeest aan den dag
zou leggen, en de waarlijk broederlijk q
liefde uitdrukken, die al naire ledematen
moet bezielen.
Ook is jie kus van het hoogste belang
in de liturgie, omdat hij' ip onize ziel ge
voelens van zuivere en bovennatuurlijke lief-
d£ opiwekt.
Nog een ander voorbeeld.
Bij het 'doopsel legt de Priester eene
kleine korrel opi de lippen van den dooi-
peling. 1
Wat beteekent dat?
Hoezeer deze ceremonie bij den eersten
opslag' ook 'bevreemdt, des te grooter en
diepzinniger komt zij ons voor, wanneer wij:
haar symbolisme nauwkeurig nagaan. Het
zout, welks eigenschap het is de lichamen
voor bederf te vrijwaren en smakelooze
spijzen aangenaam te makenj is het zin
nebeeld der Christelijke wijsheid. Wanneer
ide Kerk deze kleine, bijlna onzichtbare kor
rel opi de lippen van 'den, doopeling n-eder-
legt, wil zij. te kennen, geven, hoe noodza
kelijk, deze deugd van wijsheid zal zijn,
opidat hij, de goddelijke zaken smake en vrij
blijve van het bederf van Wet heidendom.
Christus zelf 'had reeds opi deze zinnebeel
dige bieteebenis van het zout gewezen; en,
bemerken wij het terloops, 'dat de ceremoni
ën der Kerk in het algemeen gesteund zijn
■op de woorden en de voorbeelden van
Christus. De Zaligmaker zeide tot zijn apos
telen „Gij zijt het zout der aarde. Maal
ais het zout smakeloos wordt, waarmede
zal men 'dan zouten? (Math, V. 13) en Hij
voegt er bij„Hebt zout in u zeiven en
leeft in vrede met elkander." (Marc. IX
49). Reeds in het oude testament werd
■het zout met deze zinnebeeldige beteeke-
nis in den eeredienst aangewend, zooals
wij in het boek der Levieten '(II 13) lezen.
„Alle offerande die gij zult opdragen, zult
gij met zout bestrooien, en het zout (als
zinnebeeld der onschendbaarheid des Ver-
bonds) van Uwen God zult gij aan uw
offer niet onttrekken; met al uwe (offeranden
zult gij zout offeren
De heilige Raulus wees op dezelfde zin
nebeeldige beteekenis, zear bekend bij de
Joden, wanneer hij tot de nieuwbekeerdein
mijnheer Brander niei^ die gaat altijd naar
mijnheer Groib. Wjj zijn reeds, op alle hoe
ven geweest^ alléén bij Brander niet, en
het beviel mij daar uitstekend."
„De anderen mogen komen", antwoord
de de ritmeester geërgerd. „Dat heeft zijn
g.o,ede gronden, kleine heks^ waarvan ik
u geen uitleg zal geven. Hij moet naar
mijnheer Grob gaaen en hem zeggen, wat
Ihij te zeggen heeft."
„Maair wanneer hij
„Houd jie mond" schreeuwde de rit
meester Cathairina tot
„Maar oom, als hij nu iets op het hart
heeft, dat hij slechts aan u en niet aan
mijnheer Grab wil zeggen?
„Die man is mij te gemeen!" antwoordde
de ritmeester, misnoegd, opstaande, „en
nu verzoek ik u, geen woord meer erover,
andeirs word ik boos.
„Dat is toch, zonderling", zeide Catba-
rina.
„Het is toidh, zoo met Brander,- en nu
genoeg daarover,
„Ik, ik, ik bedoel Brander niet", zeide
Cafjharina onversdhillig.
„Wat bedoelt gij dan?
„Voor onzen God moeten wij allen ver
schijnen, al zijn wij ooft nog zoo slecht
tegen Hem geweest."
De baron keek een oogenblik Caiihairiria
verbluft aan era belde dan hard.
De bediende, die Brander aangediend!
had en 'hem het bevel overgebracht had,
zich naar mijnheer Grob te begeven, trad
zeide: „Dat uw woord ten alie tijde min
zaam weze, en met zout gekruid."
Zioo' de H. Kerk in hare Liturgie gevolgd,
wordt ons H. Geloof verlevendigd.
De mensdh Iaat zich niet ^ileen geleiden
door het verstand, maar ook door het ge
voel, waarop de indrukwekkende plechtighe
den, de zinrijke en; roerende gebeden, de
treffende melodiën der liturgie een mach
tigen invloed uitoefenen.
Hei liturgisch gebed is heilig, en brengt
daarom de zielen dichter bij God, Ihet
einddoel des levens.
Het biedt de rijkste en schoonste afwis
seling ,en geen aanleiding of grond is er
dan meer voor de klacht, nu„ zooi dikwijls
gehoord, dat een oprecht Katholiek nog
niet eens weet wat de ceremoniën in de
H. Kerk beteekenen.
Wat ook geldt voor de rf, Mis.
Wij mogen iederen Zondag al pjreeken
hqo<re,n pver de zwareyerplichting van Mis-
hooren, indien dat Mishooren niet voor
den Katholiek aantrekkelijk wordt o:m het
degelijk godsdienstig genot, dat het ver
schaft; als de Piriester niet gevolgd wordt
in zijne gebeden en deze worden niet
verstaan en begrepen, zujlen die pogingen
nooit met een goed en blijvend gevolg-
bekroond worden.
Door het liturgisch gebed leert men be
halve de Geloofsleer ook beter kennen en
beminnen Góds Heiligen, die de Kerk door
het jiaar aan onze vereering en navolging
voorstelt.
Wiat staat dus onzen lezers te doen om
het liturgisch gebed të bevorderen?
Bestelt en maakt propaganda voor „Het
Kerkelijk Leven" of „ihet Missale voor Zon
en feestdagen."
Beide boekjes zijn bij den R. K. Boek
handel verkrijgbaar. De kosten mogen U
nier weerhouden, jaren lang hebt gij er
genot van en plukt gij e;r de vruchten
van vocit uwe ziel.
Mogen deze regelen er toie bijdragen
om 'het liturgisch gebed te doen bloeien,
„opdat de menschen edeler denken, .mei-
meer overtuiging gelooven, vuriger biddec
en reiner leven."
Wij zullen onzerzijds niet nalaten gere
geld onzen lezers daartoe opi te wekken,
met „De Liturgie van den Zondag," eene
vaste rubriek in ons bijblad van Zaterdag,
hebben wij daarmede reeds een begin ge
maakt.
Elders in dit nummer (op» pag. 1 van het
bijblad) gelieven onze lezers aan te treffen
een kort biografisch overzicht van Mg-r. F.
H, Hamer' z.g., die 25 Juli 1900 in Chi
na den marteldood onderging.
Wij ineenen goed te doen hieraap op
binnen.
„Laat Brander hier,komen!" beval de rit
meestar.
„Hij is reeds naar beneden gegaan, ik
zal 'hem roepen."
De dienaar verdween. De baron ging
verdrietig naar het venster en keek in den
hof.
Maar hij ergerde zich niet over Brander
en zijin pupil maar veel meer, dat hij dit
verwijt noodig gehad had om tot vergiffenis
over (te gaan.
Hij schaamde zich over deze terechtwij
zing, en besloot die te onthouden.
Ondertussclhen zag' hij Brander langzaam
en met 'gebogen hoiofd over den hof naar
Ihet zijgebouw gaan. De bairopii had, Blran-
deir sedert jaren niet gezien. Tihans schaam
de hij zich eerst goed, en in de eerste)*
■opwelling ivfan zijn gemoed wierp hij 'het
venster oppn en riep in dein hof.
„Kom boven Brander, ik wensdh u zelf
te spreken,"
Topn Birandar zijn naam hoioirde noemen,
ging er eerst een stilling over zijne ledert
Hij maakt eene diepe buiging en schreed
met den hoed in de hand verder. Eenige
minuten later stand -hiij iin de kamer.
Hij was nauwelijks binnengetreden of' Ca-
fïairina' begon 'reeds dadelijk met hem te
piraten,
„Hebt gij den witten haan nog met zijn
zwarte staartoompje, dien hadt gij een|s
moeten zien!leeft 'bijl nog?
„Bie^te freule, bij is den weg van al
deze plaats eene kleine opwekking toe te
voegen en wel met betrekking tot de a.s.
bedevaart naar de Graven der H.H. Marte
laren van Gorkum op Dinsdag 6 Aug. a_.s.
Zjogals wij aan het slot van dat verhaal
zeiden tfehooren wij Katholie
ken hen te eeren, die hun leven gaven
voor hun geloof.
De devotie tot de H.H. Martelaren van
Gcrkum evenwel houdt bovendien
in ziiidh eene devotie tot ben,
die hun leven gaven voo.r de waarachtige
tegenwoordigheid van Christus in bet H.
Siaci'ament des Altaars en het Primaatschap
des Rausen.
W|a't is er meer noodig tn deze dagen,
waarin onze Paus ons opwekt tot de da-
gelijksdhe Communie, waar zoowelen ook
Kalih. helaas de decreten des Pausen
durven beeritiseeren?
Opi de jongste vergadering van hoofden
van R. K. Scholen, welke jiuist op den
datum van den feestdag der H. H. Mar
telaren van Gorkum viel, zeide Mgr. Möll-
mann, vicaris-generaal van het Bisdom Haar
lem:
„Ik aarzel niet te zeggen, dat de beste
kath. hoofden van scholen zullen zl'jn die,
welke het meest hun bijzonder en openbaar
leven in overeenstemming brengen met de
ze twee heerlijke waarheden der Katholie
ke Kerk",
Wij hebben door de bijzondere voor
spraak der H.H. Martelaren van Gorkum
nog zooveel te vragen.
Daarom ga, wie kan, Dinsdag a.s. over
acht dagen mee bidden op bet graf der
negentien Martelaren opdat het Rooms dl
leven krachtiger worde, opdat de laksheid
en onverschilligheid verdwijne en de liefde
tot den Opperherder, den Piaus der H.
Eucharistie, toeneme.
Priester door een socialist vermoord
Donderdagmorgen heeft te Brussel een
afschuwelijke misdaad plaats gehad. Een
socialist heeft een priester oinveifroeds over
vallen en hem in lêoelen bloede doodge
stoken,.
Het „H, v, A," meldt omtrent dezen
gruwelijken moord het volgende:
„Donderdagmorgen, circa. 9 uur, zat een
priester in het park rustig zijn brevier te
lezen op een bank, tegenover het Paleis
der Natie.
Eensklaps kwam een man, van circa 50
jaar oud, opj hem toegesprongen en jriofte
hem een dolk in de borst onder den uit
roep „Leve de revolutie. Leve het alge
meen stemrecht,"
De moordenaar wierpi zijn wapen, weg
en trachtte de vlucht-te nemeii^ toen een,
opzichter, die van verre den moord zag
gebeuren, kwam toegesneld en hem bij
het tijdelijke opgegaan. Hij w,as, reeds oud,
toen gij hem zaagt, maar ik heb sindsdien
nog pjradhtige exemplaren gehad."
„Oompje, zoiudt gij niet een hoenderhok,
met zeldzame soorten willen laten maken?
Maar oompje gaf er geen antwoord op,
maar wendde zich tot Brander met de
vraag, wat hij hem bad mede ite deelen,.
„Ritmeester," antwoordde deze, „ik kaïn
niet voicirzisn, welke publiciteit gij geven
zult aan hetgeen ilk' u zeggen, zal.
„Nu, gij wensqht mij alleen te spreken.
Kom mede.'"
Brander volgde den baron naar een aan
grenzend vertrek, waar de beide mannen
ongeveer een ui^j- bijeen bleven. Het was
niet passend maar het was een feit dat
Cailhairaina, door groiote nieuwsgierigheid ge
dreven, somtijds het oor aam het sleutel
gat hield om te hooren. wat da,air gesproi-
ken weird. Zij hoorden wel, klanken, maai
woorden kan zij niet verstaan. Slechts m-een
de zij nu en, dian, den naam vara „William"
te hooren. Meerendecls, sprak Brander, en
wanneer de rijmeester sprak,,, deed 'hij dit
op fluisterenden toon. Het laatste was zij
Van haar voogd niet gewoon.
Wanneer hijpraatte, dan, was Zijn stein
welluidend. Thans, echter fluisterde de ba
ron; het moesten bijzondere dingen zijn
dat hij bewust wais gehoord te warden.
Eindelijk werden de stoelen verschioven.
In den loop van Met gesprek moest de
baron Biraindieir een stoel aangeboden WeW-
hebben. Oaithairina liep spoedig naar Wet
den 'kraag pakte. Toegesnelde personen en
politiemannen brachten den schurk in ver
zekerde bewaring.
Het slachtoffer was, een Framsdh priester,
abbé Fleury, sedert eenigen tijd te Brussel
verblijvend. Hij, was opj de bank neerge
zakt. Stervend werd hij naar hét St. Jans-
gasihuis vervoerd waar hij kort na zijn
aankomst den geest gaf.
De moordenaar, naar het politiebureau
gebraCht, verklaarde te beeten Antoon, Peyl,
geboren te Gent, 12 April 1857. Hij zeide,
de zitting van Wpensdag in de Kamer bij
gewoond en zijn besluit genomen te hebben
na de redevoering van Des; ré e (socialist).
Deze, zeide hij,' beeft in mij de gedachte
doen oprijzen dat nu de tijd gekomen was
om van woorden tot daden over te- gaan.
H,ad ik, vervolgde hij, in de Kamer een
revolver opj zak gehad, dan zou ik gesciho-
ten hebben opj minister de Broquev'ille,
op minister Carton, de W|ia:rt, oif op den
voorzitter.
De kerel schijnt hoegenaamd niet in de
hersens verward te zijn en legde zijn ver
klaringen af met vaste stem.
Deze misdaad verwekte te Brussel een
ongehoord e opsdhu dd i ng.
Uit dit droeve feit blijkt weer eens, welke
noodlottige gevolgen de ophitsende rede
voeringen van socialistische leiders kun
nen hebben, maar tevens ook, dat Met
huichelaars zijn die beweren dat de socia
listen niets tegen priesters of godsdienst
hebben.
Frankrijk en het Vaticaan.
Verschillende bladen maakten er i,n den
laaisten tijd melding van, dat er door
Frankrijk pogingen in het werk gesteld
werden om tot betere betrekkingen te ka
men met het Vaticaan,
Naar aanleiding hiervan schrijft de Ro-
meinsdhe correspondent van de „Crqix"
het volgende
„De betrekkingen met den H. Stoel zijn
een noodzakelijkheid in onze internationale
politiek. Het zal vroeg of laat noodig zijn
ze te vernieuwen, indien men het program
ma van vernieuwing in Frankrijk, dat elke
staatsman noodzakelijk acht, wil doorvoeren,
„Maar het zou verkeerd zijn, hierbij met
onbedwongen overijling te werk te gaan,
„De H. Stoel is een vriend van den
vrede. Het is geheel in zijn geest met
alle regeeringen betrekkingen van sympathie
te onderhouden, W|aar 'het de Fransdhe
natie betreft, zitten deze gevoelens zeikeir
niet i n minder sterke mate voor. Maar
men zou zidh zeer vergissen, indien men
zidh inbeeldde, dat de H. Stoel, gedrongen
om een 'beslissing te nemen, bereid zou
zijn, wat het ook koste, een slechte v'rede
te sluiten.
„Deze wijze van doen, ligt in het geheel
niet in 'de lijn zijner tradities. Z>e is ook nn'
venster n-aar haar haakwerk.
Nauwelijks- zat zij of de deur van de ka-
mer wend geopjnd en de beide mannen
kwamen er uit, De ritmeester had een zeer
ernsfijg gezldht, terwijl Brander's gezidht
straalde; zij gingen beiden zonder Catha-
riraa te bemerken door de kalmer, de trappen
af. en toen Cathairina nieuwsgierig het veni-^j
ster opschoof, kwamen beiden jiuist uit het
pioiriaal in den hof en liepen samen nog
een eind verder, tot het midden van der*
hof. Daar reikte de baron Brander de hand,
welke hij kuste.
Brander ijlde met rasse schreden de poort
uit, terwijl de baron langzaam en peinzend
zich n,aar het bureau begaf.
Ook hier had hij een zeer lang onder
houd met iTiijnhr, Grob plaats en wat de beide
heeren samen be^prake^ bleef voor de
overigen een geheim.
Toen de baron in zijne woonkamer terug
keerde vond hij zijne vrouw en zijne doch
ter bij Cathiarina. 1
„Wiij moeten toch, nog eens," zeide hij
op een onversidhisllfién, toon, „naar Brander's
hoieve rijden. Grob zeide mij,, dat bet een
modelintiiichiting is. Zijne gemalin en Catha-
rina keken h,em met open miond aan, ter
wijl de kleine Adèle in de handen klapte
en jubelend ui'miepi, Ha^ dan zie ik ook den
mooien Maan."
PKortitt vervolgd.}
