R. Bath. Nieuws- en. Advertentieblad
voor Noord-Holland.
feuilleton!
No. 81.
Zaterdag 10 Augustus 1912.
6"e Jaargang
Verschijnt DIM8DAG, DONDERDAG en ZATERDAG.
Tweede Nederl&ndsch
Maria-Congres.
Onschuldig veroordeeld of een
slachtoffer der wraak.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
j5 ct, p. 3 maanden franoo huis; 105 ct, met geïllustreerd
Zondagsblad, Te betalen in het Begiq yan iedec
Afzonderlijke nummers van de courant -
yin het Zondagsblad
kwartaal,
3 cent,
5 cent,
Uitgave van de Naaml, Vennootschap „ONS BLAD", i
BUREAU; Breedstraat 12, tegenover de R. R. Kerk, te Alkmaar.
Telefoon No, 433,
ADVERTENTIEN;
Van 1—5 regels 30 cent.
Elke regel meerfi A
Reclames per regel15
Kleine advertenties van 1—30 woorden, Ei] vooruitbet, 29 a
Maastricht, 15—18 Augustus,
Wie had vóór enkele jaren gedacht, dat
Congressen ter eiere van Ue H. Eucharistie
en ter eere van Christus' onbevlekte Moeder
mogelijk zouden zdjin in onzen modernen
tijd.
En toch, de, nationale en internationale
Eucharistische en Maria-Congresssen nemen
toe, en wonden telkens met meer luister en
hooger geestdrift gevierd.
Het is alsof d:e 'katholiek grooter behoefte
gevoelt, om zijn'geloof meer openlijk te be
lijden, naarmate het op 'meer brutale wijze
tot in zijn.diepste grondslagen wordt aange
rand.
Het grofste materialisme wordt openlijk
verkondigd; de moderne mensch heeft geen
God meer noodig, en ontkent zelfs, zijn
eigen hooge waardigheid door He ontken
ning van eene onsterfelijke ziel. En als
gevolg wordt de schandelijkste Redeloosheid
als een overwinning op' domheid en, achter
lijkheid verheerlijkt.
Maar tegenover deze mensdh-onteerende
afdwalingen van den menschelijken geest
stelt de Katholiek zijn 'geloof in Christus,
den menschgeworden God, wiens hooge
.liefde voor den mensch fci het .aardsdhe
,t (nendal uitblinkt in het geheim der Eutiha-
tfVestelt 'de Katholiek "zijne vereering
ristVWaria, wier reine liefde en moederlijke
teedeAeid aan de wereld het voorbeeld
geeft van eene liefde en een gefuik, dat'de
moderne mensch zelfs niet Vneer vermoedt.
En nu in onze (dagen, op congressen alle
wagen, zelfs van zeer 'problematiek belang,
behandeld worden, nu acht de Katholiek
den tijd gekomen, om ook de Congressen
te gaan gebruiken, om Roowel den Ghriistus-
Eucharisti'cus als Christus' onbevlekte Moe
der beter te kennen 'en meer te doen be
minnen.
Reeds lang werden de nationale en tater-
nationale Congressen gehouden ter "eere van
Maria.
Maar eerst vóór twee jaren werd het eer
ste Maria-Congres gehouden in onze sdhoo-
ne moedertaal.
Nederland en Vlaanderen werkten Samen,
en zoo kwam tot stand het eerste Neder-
landsch Congres, dat, te Averbode gehou
den werd.
Onvergetelijk zal dit eerste Congres blij
ven bij allen, die "het voorrecht hadden dit
bij te wonen. In de rustige en schilderach
tige omgeving van 1de oude Abdij voJLlieder
woord, dat den lof Van Maria verkondigde,
weerklank in het christen gemoed, en als
eene weldoende regen daalde rust en vre
de neder in die 'duizenden pelgrims, saam-
gestroomd om Maria te verheerlijken,
Sty
De inhoud bestond uit wit poeder van
eene kleine hoeveelheid: maar dit witte
poeder was zwaar. De arts bekeek het een
oogenblik en noodigde toen ai de aan
wezigen uit, hem 'in de keuken te volgen.
Daar strooide hij een weinig op de heeten
haard, en er ontwikkelden zich dadelijk dam
pen en in de keuken verbreidde zich een
sterke knofloofreuk. Nu nam hij een geld
stuk uit zijn portemomnaie en hield het
boven de damp. Toen hij £et na. eenige
"ogenblikken terugtrok, vertoonde het een
witachtige kleur.
j.Zoo ver ik tot nu kan oordeelen", zeide
de arts, „is het arsenicum en ik geloof
niet dat een verdere chemische analyse
ten ander resultaat zal hebben. Wij heb
ben de kleur, de zwaarte, de lichte ver
damping, de eigenaardige reuk en eindelijk
de kleuren van het koper. Dit alles wijst op
arsenicum, en er is mij geen andere grond
stof bekend, die deze eigenschappen bezit.
atuurlijk zal een wetenschappelijk onder
zoek moeten plaats hebben, maar er be
staat voor mij geen twijfel, hoe dit uitvalt.
.„Nu, freule", zeide de rechter, geef ons
een betere verklaring van de aanwezigheid
van arsenicum in uw toilettafeltje dan dat
vooral toen haar genadebeeld te Averbode
gekroond werd!
En van uit de Congreszalen, waarin Ma
ria's invloed op ieder gebied van mensche-
lijk kunnen en weten, 'bestudeerd weid, ging
een geestdrift uit, die nog lange jaren zal na
werken bij vele werkers, op het terrein,
van wetens,ahap en, kunst.
De wensch, die toen bij de bezoekers, uit
ons land bp aller 'lippen, was,, de wensch
om ook in Nederland een Mariacoingres, te
mogen hebben is, in Vervulling gegaan.
Limburgs hoofdstad zal nu hiet voorrecht
hebben, het tweede Nederlandsdbe Maria-
congres binnen zijne oude veste te ziian sa
menkomen
En zotoals te verwachten was, bereidt zich
het katholieke Maastriidht op waardige wijze
voor, om dit Congres te doen slagen.
Maria's grootheid en schoonheid Ral ver
kondigd worden door tal 'van mannen; uit
muntend door geleerdheid en 'vroomheid, en
het in Maastricht zoo "trouw vereerde ge
nadebeeld van Maria, onder den titel van
„Sterre der Zee", zal 'op last van den Vader
der geheele Christenheid gekroond worden
onder den jubel niet enkel van Maasrtiriht,
maa,r ook van de 'duizenden, uit vele oor
den van Nederland en België samenge
stroomd.
'Hief zal een betooging worden van geest
driftige liefde voor de Onbevlekte Moeder
maagd, die vele verflauwde 'harten zal ver
warmen1, vele hooge idealen zal terugvoeren
in menig afgedwaald mensch,enharr. Want
liefde en reinheid, die het waar geluk ge
ven, zijn in de 'hoogste volmaaktheid te vin
den, in d'e 'Maagd, die de moederweelde
mocht smaken in de omarming van haar
goddelijk Kind. I
Misdaad en schuld.
Onze lezers kunnen de geschiedenis van
den moordaanslag te Brussel op den
Franschen abbé Fleuret. Men heeft tevens
uit de 'bijzonderheden daaromtrent kunnen
vernemen, hoe de moordenaar door het
lezen van anti-clericale geschriften endoor
het luisteren paar de opwindende taai der
anti-clericale demagogen geheel uit zijn
moreel evenwicht geslagen, de laffe daad
heeft verricht. De Belgische katholieke
bladen hebben na aanhaling en analyse
der veelvuldige soortgelijke aanslagen, te
recht de gevolgtrekking gemaakt, dat niet
de plegers van die misdaden!, maar hun
leiders, hun voorlichters, de schrijvers van
de tendentieus-ophitsende en prikkelende
geschriften en courantenartikelen; de
grootste schuld dragen.
Inderdaad, wanneer men leest, en hoort,
wat in het Katholieke Bielgië tegen pries
ters en religieuzen wordt gesproken en, ge
schreven, verwondert men zich ini'et meer,
dat zwakke hoofden tot zulke daden komen,
gij er niets van weet.
„Ik geef geen andere verklaringen, dan
die, welke waarheid bevatten", antwoordde
freule Normanm.
„Meisje, gij zult toch geen arsenicum
voor cosmetische doeleinden gebruikt heb
ben? zeide de baron.
„Mijnheer 'de baron", zeide de rechter
tot dezen„de zaak heeft thans zulk een
ernstige wending genomen, dat ik niemand
meer het wooind mag geven."
Daarop wendde hij zich tot Cathaiina
en vervolgde: „Dat is thans de deide tan
te, die sterft en van wie gij erft. Alles
wijst* er opt, dat deze laatste tante aan, ver
gift gestorven is, en in uw toilettafeltje vindt
men 'het vergift, waaraan zij gestorven is,
en gij zegt ons dat gij niet weet, jhoie het
daar gekomen is. Ik vraag u voior de laatste
maal hebt gij ons niets beters te zeggen?"
Gatlharina haalde de schouders opi.
„Dan heb ik de treurige plicht u m
hechtenis te nemen.
Ofschoon men dit na het voorafgaande
I verwachten kon,, weiden de aanwezigen toch
daardoor getroffen.
„Hoe? zeide 'eindelijk freule Normanm,
ik zou mijn tante vergiftigd hebben?"
De rechter haalde 'de schouders op.
„Het onderzoek kan uw onschuld aan den
dag brengen," zeide hij na kort nadenken
maar na deze aanwijzingen blijft mij niets
anders over dan aan te nemen., dat het wer
kelijk zoo is. Gendarm, ik lever u de
beschuldigde over, stel haar in voorarrest!"
Hief volgende had een snel verloop. De
De ex-burgemeester van Brussel, Buis,
noemde de religieuzen: het zwarte onge
dierte, op de aanplakbiljetetn tijdens de
verkiezingen zag men dikke monniken en
nonnen zich 'vetmesten, met het zweet van
den werkman, onder zweepslagen werden ar
me weeskes tot den arbeid gedreven, wee-,
zen uitgeput van ellende, meent ge dat
dit ten laatste geen indruk maakt op het
hart van hen, die alle dagen weer derge-
lijken onzin hooren, dergelijke platen,zien?
Wiilt ge een enkel staaltje, wat mem zooal
durft schrijven?
In het socialistisch blad „La Raison",
dat den 'bekenden Furnemomt voor voor-
naamsten medewerker 'heeft, las ik:
„De priester, door de schande van zijn
staat; door 'h,et afgrijselijk verlagende van
zijn kleeding, leeft buiten de algemeene
wet der samenleving. Tegen hem is alles
geoorloofd. Hij is de dolle hond, welken
elke voorbijganger moet do,oden, uit vrees
dat hij 'de rnenschen zou Bijten en de
kudden zou verpesten. Als uitzondering,
alles is goed, alles is wettig tegen hem.
Met zoo 'iets redetwisten? Neen, maar hem
onschadelijk maken, 'hem dooiden...."
En die afschuwelijke taal, staat in een
blad, waarvan 'de schatrijke socialist Furne
momt de voornaamste medewerker is.
Is het wondej^ dat verhitte hoofden in
piaaktijk brengen, wat die bladen leeren?
En wie 'is de echte schuldige?
Deze conclusie en de gevolgen van het
daaiidoor ontluikende volksoordeel zijn
den andersdenkenden persorganen alles-
behalve aangenaam,
Zjj protesteerden heftig em sommigen hun
ner gingen in. hun protesten, zoo ver, dat
zij den priesters alleen de schuld wilden
geven. Zij noemen het een abominabel
bedrijf, dat de katholieke bladen wat
toch hun recht en, hun. plicht is thans
het verband laten, uitkomen tussohen, ja
renlange ophitsing en de gepleegde schand
daden.
Maar hun protest neemt dat verband
niet weg en hun verlegenheid ontheft hen
niet van 'hun zware verantwoordelijkheid.
Immers ook door hun zwijgen, en mis
schien wel 'vooral door hun zwijgen, la
den, niet alleen in^België en niet enikiel
socialistische scheld- 'en schendbladen ook
tien onzent de liberale bladen schuld op
hun schouders
Hoe verstaan zij niet fijntjes de kunst
om zich doof en blind te houden, wan
neer katholieke instellingen en piersomen
in buiten- en binnenlandsche loge-bladen
op de meest evidente en schaamteJooze
wijze worden belasterd.
Hebben zij ooit een wooird van afkeuring
gesproken tegen Be veelvuldige lastercam
pagnes, welke alleen ten doel hebben de
lagere hartstochten te prikkelen en de kort-
arts legde de lichaamsdeelen van het lijk,
die het aanwezigheid van arsenicum moes
ten bewijzen, in een vaas. Ook evenizoo nam
hij het witte poeder mede om een verder
onderzoek in te stellen.
De baron liet een gesloten rijtuig in
spannen, waarin de gendarm en lijn. pupil
plaats namen. De koetsier, die hen reed,
moest zijn ambtsoostuum met een burger
lijk pak verwisselen. De gerechtsdienaren
verlieten het slot en slechts bleven de ba
ron en Adéle achter.
Zij wisten niet hoe zij. het hadden. Zij
waren geheel versuft. Eindelijk kwam een
dienaar binnen die de mede,deelirig bracht
dat mijnheer Grob buiten stond en drin
gend verlangde met den ritmeester te
spreken.
H,ij maakte een hoofdbuiging en een hand
beweging, waarop, de dienaar verdween en
mijnheer Grob binnentrad.
Wiie den anders, zoo, rustige mijnheer
Grob kende, zou zulk een grooite opge
wondenheid niet voor mogelijk gehouden
hebben. Hij was bleek en onrustig: zijne
handen beefden en, toen hij sprak, klonk
zijn anders helder klinkende stem heesch
en schor.
„Is het waar, mijnheer de baron!" begon
,hij, zonder eerst een vraag van den baron
naar zijn verlangen af te wachten, „Men
zegt dat freule Norman,n als giftmengster
gevat en weggevoerd is?"
j „Ja— a a antwoordde onder voort-
durend snikken Adèle in plaats, van haar
vader, die slechts stom met het hoofd kon
zichtige, even gemakkelijk te misleiden, als
ontvlambare volksmassa op, te zweepen?
Dragen zij niet hij, èn door onjuiste
voorstellingen in 'hun eigen kolom,men; èn
door hun aanbevelingen van anti-clericale
geschriften, tot het scheppen en. versprei
den van eenè' onoverzienbare wereldlitera
tuur, welke er op uit is de lichtgeloovige
menigte in den waan te brengen en te
houden, dat de Kerk de groote en altijd
durende tegenstandster van ontwikkelingen
beschaving is e.n het er slechts op, aanlegt
om een wereldsche heerschappij en over
heers oh ing te bevestigen?
I Al hebben deze bladen ook „giet, eve,n-
als hun socialistische en anaarchistische
collega's met ienduizenden middelten ja-
ernlang hun gif op, de massa zelf ingeent,
hun medeplichtigheid en schuld bij deze
massale geestelijke vergiftiging, welke zulke
afschuwelijke moordaanslagen op, priesters
ten gevolge 'heeft, blykt niet minder te zijn.
j Toen het gewetens- en journalistieke
eereplicht was te protesteeren lieten zij
dat protest achterwege.
1 Thans komt 'hun protest te laat en aan
den verkeerden kant.
Het kan enkel nog het vonnis, door de
logica en het gezond verstand over hen
uitgesproken, onderstreep,en.
Nooit goed.
Toen e>r nog kans 'was op ,totsta,ndko->
ming der Ziektewet, heette idit wetsont
werp een prul, merkt het „D;. v. Nbr." op.
Het jjVolk" schreef: Talma heeft, de
arbeiders aan de dokters 'verraden.
Dus zo,u men zeggen; 'dat er links vreug
de zou zijn over fiet verdwijnen der Ziek
tewet
Neen, nu teekent men plaatjes met on
derschriften als: „de zieke arbeider kan
wadhten."
Nu heet het verschuiven der Ziektewet
weer 'n ramp.
Intussdhen komt 'de Invaliditeits- en Ou-
derdomsverzekering op de borden. Krijgt
deze kans om wet 'ce worden.
Wat nu?
Wiel, nu dit ontwerp -afgekamd. Het
legt den arbeider een nieuwe belasting
op en geeft hem weinig. Storm er tegen,
Maar toen dit ontwerp, nog niet in 't
zidht was, of, beter gezégd, toien de kans
om in 't Staatsblad 'te komen voor deze
wetsvaoirdradht ongeveer opi nul stond,
heeft de heer Troelstra hemel en aarde
bewogen om althans één artikel ervan,
dat den ouden van dagen pensioen
geeft, aangenomen te 'krijgen.
Als dat maar van Troelstra gekomen
was, zou 't goed zijn geweest.
Nu 't dreigt gegeven te worden door de
Rechterzijde, met de invaliditeitsrente trbij,
welke veel meer 'beteekent dan het
knikken.
„Heeft zij het dan bekend?" vroeg de
beheerder.
JTe baron schudde met het hoofd. „Dat
niet" antwoordde hij met een diepe zucht,
„naar de aanwijzingen
„Leugens!" zeide de beheerder met fon
kelende oogen. Wat, aanwijzingen!" ver
volgde hij. „Alles is leugen, niets dan leu
gen, en, wanneer er een tot mij komt
en zweert, dat hij gezien heeft, dat zij
haar het vergift met de koffielepel ingaf, e,n
zij zegt, dat het niet waar is, da,n is het,
Zoo,als zij het zegt, en is l>ij: een mein-,
eedige schurk!"
„Mijnheer Grob" zeide Adèle opsprin
gend en haar zuchten onderbrekend. „Gij
hebt volkomen gelijk! Het is niet waa,r!
Papa zegt altijd, dat gij, alles beter weet,
dan andere rnenschen! O, bet is nietwaar!"
Met deze woorden greep het kind met
beide handen naar de hand van den be
heerder en zag hem angstig in zijn ge
zicht, waarop de uitdrukking van vreeselij-
ke toorn te lezen stond.
„Ik weet niet, mijn beste Grob, wat ik
er van zeggen moet," zeide de baron zacht;
maar Grof onderbrak zijne gedachten.
„Daarvan kunt gij overtuigd zijn, Adèle"
zeide hij tot deze. Gij kunt rustig uw
avondmaal daarop, gebruiken
Neen, mijnheer de baron, dat is niet mo
gelijk.
„Het meisje was mijl zoo dierbaar
als mijn eigen kind,"
„En zoudt gij nu twijfelen? Baron, her
ouderdomspensioen, nu deugt het niet.
Heet het niet te Heugen.
Maar dat het wèl en deugt ia genoeg
gebleken uit de angst, waarmede de Lin
kerzijde getracht 'heeft dit wetsontwerp te
keeren.
Tot driemalen toe.
BUITENLAND.
DUITSCHLAND.
Ware woorden.
Dinsdag heeft de bisschopi van Trier, mgr.
Korum, tot 'sluiting van het zesde Inter
nationale Mariaansche congres, dat in de
hoofdplaats van zijn diocees gehouden werd,
een rede gehouden, waarin hij ook enkele
zinnen zeide, die meer algemeen sloegen
op den toestand onder de Duitsche Katho
lieken heerschend en nauw verband hiel
den met den strijd, die onder h,en ge
streden wordt 'of liever is, want opi het
oogenblik is op het verlangen van den
Paus i mmers alle strijdgewoel gestaakt,
over den vorm van vakorganisatie.
Deze zinnen, die wij uit het verslag der
rede van 'den bisschop: lichtten luidden aldus
„Wij moeten allen inzien, dat wij: niet
mogen beginnen 'te twijfelen aan het vader
hart van den Paus en te zeggen, of de H.
Vader dit of dat ook voor ons heeft ge
zegd. De 'Paus spreekt altijd het juiste
woord op den juisten tijd en als hij ge
sproken heeft, moeten wij zeggen: „Hei
lige Vader, gij hebt gesproken, en uwe kin
deren gehoorzamen."
Dan vermaande de bisschop 'de Katholie
ken tot eenheid. Men moest alles vermijden
wat den naaste kwetsen kan en ieder moest
drop letten, den heiligen 'vrede te bewaren,
„Dat man toch niets doen moge wat den
Vrede in gevaar zou brengen, wa,t ons
scheiden of 'den prikkel der tweedracht
in de harten drijven zou, zoadat wij geen
Vertrouwen meer onderling hebben,
ENGELAND.
De staking te Londen geëindigd.
Dezer dagen is, zooals een der Engelsdhe
bladen het zegt, het scherm gevallen na
het laatste tooneel van de tragedy-farce der
Londensche staking, het zooveel gerucht
makende stakingsoomité, 'is n.l. ontbonden,.
Sir Edward Clarke, die naar aanleiding
daarvan ,in 'een rede nog even een terug
blik wierp 'op jh et nu tot het verleden
behoorende conflict, constateerde, dat er
in enkele opi zichzelf staande gevallen re
delijke grieven waren, waar kleine patroons
en hun personeel het niet eens waren over
de contracten. Maar in, de heele geschie
denis der Londensche haven, zoo ging hij
voort, was 'er maait een arbeidersconflict
geweest, dat minder gerechtvaardigd was
en over een nietiger kleinigheid liepi. Men
kon gerust zeggen, dat negentienden der
nam Grob. „Gij kent de Norma,nn's niet,
ik ben getuige van zijn zaken sedert een
mensdhenleeftijd geweest en ik weet, dat
hij in den looipi van dezen tijd honderddui
zenden uitgegeven heeft voor liefdadige doel
einden, ik ben een arme knaap; mijne
ouders trokken van het platteland naar de
stad, omdat zij meenden daar hun geluk te
vinden, ik kwam als leerling bij hem en
toen hij zag dat ik vooruit wilde en eerlijk
was, héb ik den man leeren kennen; daar
heb ik geleerd, dat men veel bezitten kan,
terwijl men in schijn niets bezit. Voor zijn
personeel kan men op den duur geen ge
heimen hebben, en met de jaren nam mijne
achting toe. Uit het bloed va,n dezen man
komt geen giftmengster vcort."
„Gij 'hebt gelijk, mijnheer Grob, gij hebt
gelijk!" riep Adèle.
„Ik werd zoo half en half tot het huis
gezin gerekend", hernam Grob, „en toen
freule Normann geboren werd, heb ik haar
op de armen gedragen. Voor dat zij kon
loopen, had zij mijn zak geplunderd, toen
zij op mijn schoot zat. Wiie mij zegt, dat
zij een moordenares is, (lien antwoord» ik
dat hij een leugenaar is. En daarbij is
mij het getal en het gewicht der bewijzen
geheel onverschillig."
„Maar wij hebben toch het vergift in haar
toiilettafeitje gevonden!" riep de baron twij
felachtig uit. „Hoe is het daar gekomen?"
„Dat moet men haar vragen, antwoordde
mijnheer Grob rustiger.
{V&wflt swyolgd.J