R. Bath. Nieuws- en. Advertentieblad voor Noord-Holland. feuilleton! No. 81. Zaterdag 10 Augustus 1912. 6"e Jaargang Verschijnt DIM8DAG, DONDERDAG en ZATERDAG. Tweede Nederl&ndsch Maria-Congres. Onschuldig veroordeeld of een slachtoffer der wraak. ONS BLAD. ABONNEMENTSPRIJS j5 ct, p. 3 maanden franoo huis; 105 ct, met geïllustreerd Zondagsblad, Te betalen in het Begiq yan iedec Afzonderlijke nummers van de courant - yin het Zondagsblad kwartaal, 3 cent, 5 cent, Uitgave van de Naaml, Vennootschap „ONS BLAD", i BUREAU; Breedstraat 12, tegenover de R. R. Kerk, te Alkmaar. Telefoon No, 433, ADVERTENTIEN; Van 1—5 regels 30 cent. Elke regel meerfi A Reclames per regel15 Kleine advertenties van 1—30 woorden, Ei] vooruitbet, 29 a Maastricht, 15—18 Augustus, Wie had vóór enkele jaren gedacht, dat Congressen ter eiere van Ue H. Eucharistie en ter eere van Christus' onbevlekte Moeder mogelijk zouden zdjin in onzen modernen tijd. En toch, de, nationale en internationale Eucharistische en Maria-Congresssen nemen toe, en wonden telkens met meer luister en hooger geestdrift gevierd. Het is alsof d:e 'katholiek grooter behoefte gevoelt, om zijn'geloof meer openlijk te be lijden, naarmate het op 'meer brutale wijze tot in zijn.diepste grondslagen wordt aange rand. Het grofste materialisme wordt openlijk verkondigd; de moderne mensch heeft geen God meer noodig, en ontkent zelfs, zijn eigen hooge waardigheid door He ontken ning van eene onsterfelijke ziel. En als gevolg wordt de schandelijkste Redeloosheid als een overwinning op' domheid en, achter lijkheid verheerlijkt. Maar tegenover deze mensdh-onteerende afdwalingen van den menschelijken geest stelt de Katholiek zijn 'geloof in Christus, den menschgeworden God, wiens hooge .liefde voor den mensch fci het .aardsdhe ,t (nendal uitblinkt in het geheim der Eutiha- tfVestelt 'de Katholiek "zijne vereering ristVWaria, wier reine liefde en moederlijke teedeAeid aan de wereld het voorbeeld geeft van eene liefde en een gefuik, dat'de moderne mensch zelfs niet Vneer vermoedt. En nu in onze (dagen, op congressen alle wagen, zelfs van zeer 'problematiek belang, behandeld worden, nu acht de Katholiek den tijd gekomen, om ook de Congressen te gaan gebruiken, om Roowel den Ghriistus- Eucharisti'cus als Christus' onbevlekte Moe der beter te kennen 'en meer te doen be minnen. Reeds lang werden de nationale en tater- nationale Congressen gehouden ter "eere van Maria. Maar eerst vóór twee jaren werd het eer ste Maria-Congres gehouden in onze sdhoo- ne moedertaal. Nederland en Vlaanderen werkten Samen, en zoo kwam tot stand het eerste Neder- landsch Congres, dat, te Averbode gehou den werd. Onvergetelijk zal dit eerste Congres blij ven bij allen, die "het voorrecht hadden dit bij te wonen. In de rustige en schilderach tige omgeving van 1de oude Abdij voJLlieder woord, dat den lof Van Maria verkondigde, weerklank in het christen gemoed, en als eene weldoende regen daalde rust en vre de neder in die 'duizenden pelgrims, saam- gestroomd om Maria te verheerlijken, Sty De inhoud bestond uit wit poeder van eene kleine hoeveelheid: maar dit witte poeder was zwaar. De arts bekeek het een oogenblik en noodigde toen ai de aan wezigen uit, hem 'in de keuken te volgen. Daar strooide hij een weinig op de heeten haard, en er ontwikkelden zich dadelijk dam pen en in de keuken verbreidde zich een sterke knofloofreuk. Nu nam hij een geld stuk uit zijn portemomnaie en hield het boven de damp. Toen hij £et na. eenige "ogenblikken terugtrok, vertoonde het een witachtige kleur. j.Zoo ver ik tot nu kan oordeelen", zeide de arts, „is het arsenicum en ik geloof niet dat een verdere chemische analyse ten ander resultaat zal hebben. Wij heb ben de kleur, de zwaarte, de lichte ver damping, de eigenaardige reuk en eindelijk de kleuren van het koper. Dit alles wijst op arsenicum, en er is mij geen andere grond stof bekend, die deze eigenschappen bezit. atuurlijk zal een wetenschappelijk onder zoek moeten plaats hebben, maar er be staat voor mij geen twijfel, hoe dit uitvalt. .„Nu, freule", zeide de rechter, geef ons een betere verklaring van de aanwezigheid van arsenicum in uw toilettafeltje dan dat vooral toen haar genadebeeld te Averbode gekroond werd! En van uit de Congreszalen, waarin Ma ria's invloed op ieder gebied van mensche- lijk kunnen en weten, 'bestudeerd weid, ging een geestdrift uit, die nog lange jaren zal na werken bij vele werkers, op het terrein, van wetens,ahap en, kunst. De wensch, die toen bij de bezoekers, uit ons land bp aller 'lippen, was,, de wensch om ook in Nederland een Mariacoingres, te mogen hebben is, in Vervulling gegaan. Limburgs hoofdstad zal nu hiet voorrecht hebben, het tweede Nederlandsdbe Maria- congres binnen zijne oude veste te ziian sa menkomen En zotoals te verwachten was, bereidt zich het katholieke Maastriidht op waardige wijze voor, om dit Congres te doen slagen. Maria's grootheid en schoonheid Ral ver kondigd worden door tal 'van mannen; uit muntend door geleerdheid en 'vroomheid, en het in Maastricht zoo "trouw vereerde ge nadebeeld van Maria, onder den titel van „Sterre der Zee", zal 'op last van den Vader der geheele Christenheid gekroond worden onder den jubel niet enkel van Maasrtiriht, maa,r ook van de 'duizenden, uit vele oor den van Nederland en België samenge stroomd. 'Hief zal een betooging worden van geest driftige liefde voor de Onbevlekte Moeder maagd, die vele verflauwde 'harten zal ver warmen1, vele hooge idealen zal terugvoeren in menig afgedwaald mensch,enharr. Want liefde en reinheid, die het waar geluk ge ven, zijn in de 'hoogste volmaaktheid te vin den, in d'e 'Maagd, die de moederweelde mocht smaken in de omarming van haar goddelijk Kind. I Misdaad en schuld. Onze lezers kunnen de geschiedenis van den moordaanslag te Brussel op den Franschen abbé Fleuret. Men heeft tevens uit de 'bijzonderheden daaromtrent kunnen vernemen, hoe de moordenaar door het lezen van anti-clericale geschriften endoor het luisteren paar de opwindende taai der anti-clericale demagogen geheel uit zijn moreel evenwicht geslagen, de laffe daad heeft verricht. De Belgische katholieke bladen hebben na aanhaling en analyse der veelvuldige soortgelijke aanslagen, te recht de gevolgtrekking gemaakt, dat niet de plegers van die misdaden!, maar hun leiders, hun voorlichters, de schrijvers van de tendentieus-ophitsende en prikkelende geschriften en courantenartikelen; de grootste schuld dragen. Inderdaad, wanneer men leest, en hoort, wat in het Katholieke Bielgië tegen pries ters en religieuzen wordt gesproken en, ge schreven, verwondert men zich ini'et meer, dat zwakke hoofden tot zulke daden komen, gij er niets van weet. „Ik geef geen andere verklaringen, dan die, welke waarheid bevatten", antwoordde freule Normanm. „Meisje, gij zult toch geen arsenicum voor cosmetische doeleinden gebruikt heb ben? zeide de baron. „Mijnheer 'de baron", zeide de rechter tot dezen„de zaak heeft thans zulk een ernstige wending genomen, dat ik niemand meer het wooind mag geven." Daarop wendde hij zich tot Cathaiina en vervolgde: „Dat is thans de deide tan te, die sterft en van wie gij erft. Alles wijst* er opt, dat deze laatste tante aan, ver gift gestorven is, en in uw toilettafeltje vindt men 'het vergift, waaraan zij gestorven is, en gij zegt ons dat gij niet weet, jhoie het daar gekomen is. Ik vraag u voior de laatste maal hebt gij ons niets beters te zeggen?" Gatlharina haalde de schouders opi. „Dan heb ik de treurige plicht u m hechtenis te nemen. Ofschoon men dit na het voorafgaande I verwachten kon,, weiden de aanwezigen toch daardoor getroffen. „Hoe? zeide 'eindelijk freule Normanm, ik zou mijn tante vergiftigd hebben?" De rechter haalde 'de schouders op. „Het onderzoek kan uw onschuld aan den dag brengen," zeide hij na kort nadenken maar na deze aanwijzingen blijft mij niets anders over dan aan te nemen., dat het wer kelijk zoo is. Gendarm, ik lever u de beschuldigde over, stel haar in voorarrest!" Hief volgende had een snel verloop. De De ex-burgemeester van Brussel, Buis, noemde de religieuzen: het zwarte onge dierte, op de aanplakbiljetetn tijdens de verkiezingen zag men dikke monniken en nonnen zich 'vetmesten, met het zweet van den werkman, onder zweepslagen werden ar me weeskes tot den arbeid gedreven, wee-, zen uitgeput van ellende, meent ge dat dit ten laatste geen indruk maakt op het hart van hen, die alle dagen weer derge- lijken onzin hooren, dergelijke platen,zien? Wiilt ge een enkel staaltje, wat mem zooal durft schrijven? In het socialistisch blad „La Raison", dat den 'bekenden Furnemomt voor voor- naamsten medewerker 'heeft, las ik: „De priester, door de schande van zijn staat; door 'h,et afgrijselijk verlagende van zijn kleeding, leeft buiten de algemeene wet der samenleving. Tegen hem is alles geoorloofd. Hij is de dolle hond, welken elke voorbijganger moet do,oden, uit vrees dat hij 'de rnenschen zou Bijten en de kudden zou verpesten. Als uitzondering, alles is goed, alles is wettig tegen hem. Met zoo 'iets redetwisten? Neen, maar hem onschadelijk maken, 'hem dooiden...." En die afschuwelijke taal, staat in een blad, waarvan 'de schatrijke socialist Furne momt de voornaamste medewerker is. Is het wondej^ dat verhitte hoofden in piaaktijk brengen, wat die bladen leeren? En wie 'is de echte schuldige? Deze conclusie en de gevolgen van het daaiidoor ontluikende volksoordeel zijn den andersdenkenden persorganen alles- behalve aangenaam, Zjj protesteerden heftig em sommigen hun ner gingen in. hun protesten, zoo ver, dat zij den priesters alleen de schuld wilden geven. Zij noemen het een abominabel bedrijf, dat de katholieke bladen wat toch hun recht en, hun. plicht is thans het verband laten, uitkomen tussohen, ja renlange ophitsing en de gepleegde schand daden. Maar hun protest neemt dat verband niet weg en hun verlegenheid ontheft hen niet van 'hun zware verantwoordelijkheid. Immers ook door hun zwijgen, en mis schien wel 'vooral door hun zwijgen, la den, niet alleen in^België en niet enikiel socialistische scheld- 'en schendbladen ook tien onzent de liberale bladen schuld op hun schouders Hoe verstaan zij niet fijntjes de kunst om zich doof en blind te houden, wan neer katholieke instellingen en piersomen in buiten- en binnenlandsche loge-bladen op de meest evidente en schaamteJooze wijze worden belasterd. Hebben zij ooit een wooird van afkeuring gesproken tegen Be veelvuldige lastercam pagnes, welke alleen ten doel hebben de lagere hartstochten te prikkelen en de kort- arts legde de lichaamsdeelen van het lijk, die het aanwezigheid van arsenicum moes ten bewijzen, in een vaas. Ook evenizoo nam hij het witte poeder mede om een verder onderzoek in te stellen. De baron liet een gesloten rijtuig in spannen, waarin de gendarm en lijn. pupil plaats namen. De koetsier, die hen reed, moest zijn ambtsoostuum met een burger lijk pak verwisselen. De gerechtsdienaren verlieten het slot en slechts bleven de ba ron en Adéle achter. Zij wisten niet hoe zij. het hadden. Zij waren geheel versuft. Eindelijk kwam een dienaar binnen die de mede,deelirig bracht dat mijnheer Grob buiten stond en drin gend verlangde met den ritmeester te spreken. H,ij maakte een hoofdbuiging en een hand beweging, waarop, de dienaar verdween en mijnheer Grob binnentrad. Wiie den anders, zoo, rustige mijnheer Grob kende, zou zulk een grooite opge wondenheid niet voor mogelijk gehouden hebben. Hij was bleek en onrustig: zijne handen beefden en, toen hij sprak, klonk zijn anders helder klinkende stem heesch en schor. „Is het waar, mijnheer de baron!" begon ,hij, zonder eerst een vraag van den baron naar zijn verlangen af te wachten, „Men zegt dat freule Norman,n als giftmengster gevat en weggevoerd is?" j „Ja— a a antwoordde onder voort- durend snikken Adèle in plaats, van haar vader, die slechts stom met het hoofd kon zichtige, even gemakkelijk te misleiden, als ontvlambare volksmassa op, te zweepen? Dragen zij niet hij, èn door onjuiste voorstellingen in 'hun eigen kolom,men; èn door hun aanbevelingen van anti-clericale geschriften, tot het scheppen en. versprei den van eenè' onoverzienbare wereldlitera tuur, welke er op uit is de lichtgeloovige menigte in den waan te brengen en te houden, dat de Kerk de groote en altijd durende tegenstandster van ontwikkelingen beschaving is e.n het er slechts op, aanlegt om een wereldsche heerschappij en over heers oh ing te bevestigen? I Al hebben deze bladen ook „giet, eve,n- als hun socialistische en anaarchistische collega's met ienduizenden middelten ja- ernlang hun gif op, de massa zelf ingeent, hun medeplichtigheid en schuld bij deze massale geestelijke vergiftiging, welke zulke afschuwelijke moordaanslagen op, priesters ten gevolge 'heeft, blykt niet minder te zijn. j Toen het gewetens- en journalistieke eereplicht was te protesteeren lieten zij dat protest achterwege. 1 Thans komt 'hun protest te laat en aan den verkeerden kant. Het kan enkel nog het vonnis, door de logica en het gezond verstand over hen uitgesproken, onderstreep,en. Nooit goed. Toen e>r nog kans 'was op ,totsta,ndko-> ming der Ziektewet, heette idit wetsont werp een prul, merkt het „D;. v. Nbr." op. Het jjVolk" schreef: Talma heeft, de arbeiders aan de dokters 'verraden. Dus zo,u men zeggen; 'dat er links vreug de zou zijn over fiet verdwijnen der Ziek tewet Neen, nu teekent men plaatjes met on derschriften als: „de zieke arbeider kan wadhten." Nu heet het verschuiven der Ziektewet weer 'n ramp. Intussdhen komt 'de Invaliditeits- en Ou- derdomsverzekering op de borden. Krijgt deze kans om wet 'ce worden. Wat nu? Wiel, nu dit ontwerp -afgekamd. Het legt den arbeider een nieuwe belasting op en geeft hem weinig. Storm er tegen, Maar toen dit ontwerp, nog niet in 't zidht was, of, beter gezégd, toien de kans om in 't Staatsblad 'te komen voor deze wetsvaoirdradht ongeveer opi nul stond, heeft de heer Troelstra hemel en aarde bewogen om althans één artikel ervan, dat den ouden van dagen pensioen geeft, aangenomen te 'krijgen. Als dat maar van Troelstra gekomen was, zou 't goed zijn geweest. Nu 't dreigt gegeven te worden door de Rechterzijde, met de invaliditeitsrente trbij, welke veel meer 'beteekent dan het knikken. „Heeft zij het dan bekend?" vroeg de beheerder. JTe baron schudde met het hoofd. „Dat niet" antwoordde hij met een diepe zucht, „naar de aanwijzingen „Leugens!" zeide de beheerder met fon kelende oogen. Wat, aanwijzingen!" ver volgde hij. „Alles is leugen, niets dan leu gen, en, wanneer er een tot mij komt en zweert, dat hij gezien heeft, dat zij haar het vergift met de koffielepel ingaf, e,n zij zegt, dat het niet waar is, da,n is het, Zoo,als zij het zegt, en is l>ij: een mein-, eedige schurk!" „Mijnheer Grob" zeide Adèle opsprin gend en haar zuchten onderbrekend. „Gij hebt volkomen gelijk! Het is niet waa,r! Papa zegt altijd, dat gij, alles beter weet, dan andere rnenschen! O, bet is nietwaar!" Met deze woorden greep het kind met beide handen naar de hand van den be heerder en zag hem angstig in zijn ge zicht, waarop de uitdrukking van vreeselij- ke toorn te lezen stond. „Ik weet niet, mijn beste Grob, wat ik er van zeggen moet," zeide de baron zacht; maar Grof onderbrak zijne gedachten. „Daarvan kunt gij overtuigd zijn, Adèle" zeide hij tot deze. Gij kunt rustig uw avondmaal daarop, gebruiken Neen, mijnheer de baron, dat is niet mo gelijk. „Het meisje was mijl zoo dierbaar als mijn eigen kind," „En zoudt gij nu twijfelen? Baron, her ouderdomspensioen, nu deugt het niet. Heet het niet te Heugen. Maar dat het wèl en deugt ia genoeg gebleken uit de angst, waarmede de Lin kerzijde getracht 'heeft dit wetsontwerp te keeren. Tot driemalen toe. BUITENLAND. DUITSCHLAND. Ware woorden. Dinsdag heeft de bisschopi van Trier, mgr. Korum, tot 'sluiting van het zesde Inter nationale Mariaansche congres, dat in de hoofdplaats van zijn diocees gehouden werd, een rede gehouden, waarin hij ook enkele zinnen zeide, die meer algemeen sloegen op den toestand onder de Duitsche Katho lieken heerschend en nauw verband hiel den met den strijd, die onder h,en ge streden wordt 'of liever is, want opi het oogenblik is op het verlangen van den Paus i mmers alle strijdgewoel gestaakt, over den vorm van vakorganisatie. Deze zinnen, die wij uit het verslag der rede van 'den bisschop: lichtten luidden aldus „Wij moeten allen inzien, dat wij: niet mogen beginnen 'te twijfelen aan het vader hart van den Paus en te zeggen, of de H. Vader dit of dat ook voor ons heeft ge zegd. De 'Paus spreekt altijd het juiste woord op den juisten tijd en als hij ge sproken heeft, moeten wij zeggen: „Hei lige Vader, gij hebt gesproken, en uwe kin deren gehoorzamen." Dan vermaande de bisschop 'de Katholie ken tot eenheid. Men moest alles vermijden wat den naaste kwetsen kan en ieder moest drop letten, den heiligen 'vrede te bewaren, „Dat man toch niets doen moge wat den Vrede in gevaar zou brengen, wa,t ons scheiden of 'den prikkel der tweedracht in de harten drijven zou, zoadat wij geen Vertrouwen meer onderling hebben, ENGELAND. De staking te Londen geëindigd. Dezer dagen is, zooals een der Engelsdhe bladen het zegt, het scherm gevallen na het laatste tooneel van de tragedy-farce der Londensche staking, het zooveel gerucht makende stakingsoomité, 'is n.l. ontbonden,. Sir Edward Clarke, die naar aanleiding daarvan ,in 'een rede nog even een terug blik wierp 'op jh et nu tot het verleden behoorende conflict, constateerde, dat er in enkele opi zichzelf staande gevallen re delijke grieven waren, waar kleine patroons en hun personeel het niet eens waren over de contracten. Maar in, de heele geschie denis der Londensche haven, zoo ging hij voort, was 'er maait een arbeidersconflict geweest, dat minder gerechtvaardigd was en over een nietiger kleinigheid liepi. Men kon gerust zeggen, dat negentienden der nam Grob. „Gij kent de Norma,nn's niet, ik ben getuige van zijn zaken sedert een mensdhenleeftijd geweest en ik weet, dat hij in den looipi van dezen tijd honderddui zenden uitgegeven heeft voor liefdadige doel einden, ik ben een arme knaap; mijne ouders trokken van het platteland naar de stad, omdat zij meenden daar hun geluk te vinden, ik kwam als leerling bij hem en toen hij zag dat ik vooruit wilde en eerlijk was, héb ik den man leeren kennen; daar heb ik geleerd, dat men veel bezitten kan, terwijl men in schijn niets bezit. Voor zijn personeel kan men op den duur geen ge heimen hebben, en met de jaren nam mijne achting toe. Uit het bloed va,n dezen man komt geen giftmengster vcort." „Gij 'hebt gelijk, mijnheer Grob, gij hebt gelijk!" riep Adèle. „Ik werd zoo half en half tot het huis gezin gerekend", hernam Grob, „en toen freule Normann geboren werd, heb ik haar op de armen gedragen. Voor dat zij kon loopen, had zij mijn zak geplunderd, toen zij op mijn schoot zat. Wiie mij zegt, dat zij een moordenares is, (lien antwoord» ik dat hij een leugenaar is. En daarbij is mij het getal en het gewicht der bewijzen geheel onverschillig." „Maar wij hebben toch het vergift in haar toiilettafeitje gevonden!" riep de baron twij felachtig uit. „Hoe is het daar gekomen?" „Dat moet men haar vragen, antwoordde mijnheer Grob rustiger. {V&wflt swyolgd.J

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1912 | | pagina 1