eden.
ir 1912.
de I {bsvenzaal],
laïoiden,
IBDK,
E. Kath. Nieuws- en Advertentieblad
voor Noord-Solland.
n
1
I
I
De aanstaande Kennis.
feuilleton"
No. 87.
Zaterdag 24 Augustus 1912.
6de Jaargang
4 uur extra,
«Baum
derdag 29,
i@pf@mb@r
Honger.
ey wen. - B'ssPe'*
vergissing.
enz enz
anvang 8 uur.
oon.
10 oent.
Verschijnt PINSPA6, DONDERDAG en ZATERDAG.
Onschuldig veroordeeld of een
slachtoffer der wraak.
19 en 499.
}leeninS§i!'
BINNENLAND.
1
m
m
m
I!
c-n
at- en Blijspelen, o. a-
Operette.
ZEGT HET VOOBT'
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSERI J5«
j5 ctj pc 3 maanden franco huis; 105 et< met geïllustreerd
Zondagsblad, Te Betalen In het Begin van lediet kwartaal
Afzonderlijke nummers van ie courant 9 cent,
|bn bet Zondagsblad 5 cent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „ONS BLAD", i
BUREAU: Breedstraat 12, tegenover de R, R. RerK, te AlKmaat.
Telefoon No, 439.
ADVERTENTIEN:
Eka 1—5 regelsj,
Elke regel meer30 cent
Reclames per regel15
Kleine advertenties van 1—30 woorden, Bij vooruMBet, 23 ,5
Ziezoo, de kermis staat er weer!
't Is het oude idaen, voorzooverre wij
gezien hebben: stoomdraaimolen, schouw
burg, totoogan enz. enz. plus de noqdige
kramen en, tenten.
We zullen maar niet in herhaling tre
den, want de schoolgaande kinderen zul
len het reeds in geuren en kleuren verteld
hebben, waar en wat er te zien is„daar
staat een draaimolen daar een schiettent;
ze tyeten je zelfs de eigenaars mee te
deelen: de stoomdraaimolen. van Benner,
de draaimolen van Schoenmakerfransdh
spreken ze, alsof ze het jaren, geleerd heb
ben: Ralais des beaux arts; vertalen, doen
ze, dat de onderwijzer verbaasd staat van
hunne vorderingen: Paleis van de sdhoo-
ne kunsten. Zoo komen ze eiken dag van
die z.g. „opbouwiweek," die achter ons
1 ligt, met wat nieuws, dat ze gezien, of
gehoord hebben, thiuis.
En jaa nu is ze er, de Alkmaarsche ker
mis van 1912! f
Het 'inluiden, zooals dat in andere plaat
sen als Haarlem en. Hoorn de traditioneele
gewoonte is, bestaat hier niet.
Maar todh is ze ons ingedreund; wie
met ons van morgen voor het politiebureau
aan de Langestraat wiais en daiar het ge-
heele repertoire van eem tjental orgels, waar
bij onze Commissaris zijine muzikale talen
ten heeft doen, ontplooien, heeft hooren
„afdraaien", zal wiel aa)n, zijn bolletje ge
voeld hebben, dat het kermis wns, daar
is het gel&i van een klok niets bij, al
klinkt dit geluid ons sedert het uitsluitend
bij groten brand „overhalen" der klok
heel vreemd in de ooren.
Ja, ze is er voor een week, de kermis met
al hare vermakelijkheden!
Met papier en potlood gewapend hebben
w,e al een wandelingetje gemaakt langs
de kermis. Wiat we opschreven? Een, heel
lijstje!
I 't Eigenlijke romantische wat er vroe
ger aan een, kermis was, is er evenwel
met de jaren afgegaan.
J Waarom
Odh vroeger was een kermis interessant,
gebeurde er werkeljjk 't heele jaar niets
dat de kermis kon benaderen om zijn bij
zondere feestelijkheid. Men, spaarde er een
heel jaar voor. i
Maar met de menschen is oo.. de kermis
nuchtender geworden.
De mensehen gaan tegenwoordig zooveel
uit, elk oogenblik is er w,eer w,at anders!
aan de hand: zangconcoursen, sjportf ees
ten, tentoonstellingen eu daarnaast wor
den qud-Hollandsche steden gebouwd.
Dit alles bevestigt den geest des tijds.
Maar toch is zij er en zal ze ter nog Wiel
Si)
Wftt hij in 't algemeen, ate ontwikkeld
®an en, theoloog noodig had, bezat hij
reeds lang. Als pasgewijd priester was hij
hier kapelaan geworden,. Toienmaate haid
de pastoor van Veldhuizen, pok' de zielzorg
over de gevangenen er waren echter niiet
zo°veel, maar het getal werd grooter, toen
"•en de Jocale gevangenissen opliief etn
bewoners daailheen voerde. De regee-
r"g verlangde een eigen geestelijke en het
'eilv°udiigste was daar een, kapelaan te
I benoemen. i
Kapelaan Qebhard gevoelde spoedig een
diep medelijden met deze gevangenen, en
Wat hem aanvankelijk als een scheiding
van de zielzorg voorkwam, werd, spoedig
wjn levensroeping. Hij, wilde van veran
dering niets meer weten. Het meest ver
heugd was hijj wanneer hij boorde dat
een van aan zijin zorg toevertrouwde ge-
Mingenen, wanneer hij weder in de maat
schappij teruggekeerd was, als oppassend
man geworden was.
De kapelaan h.ad reeds dikwijls trooste-
- tooze nieuiwelingen gezien, maar zulk. een
beeld van troosteloosheid als Cjatblarina Nor-
p1"1 h'em b0|Dd, zag 'hij; voor 't eerst
i Een oogenblik vestigde h,iji ,een door-
dringende blik pp haar en zeid.e dan op
blijven, totdat.,... de profetie, vryr, velen
is uitgekomen: „ze zal d'r eigen dood w,el
sterven."
Daar ligt veel waars in, immers; wat is er
nu w e 1 blijvenids in "dit ondermaansldhe
In ieder geval dit jaar lijkt het er niet
naar, dat de kermis aan verval! vain kraidhten
is gesteven.
Van den eenen kant gelukkig: de kermis
is eene instelling, die velen menschein, brood
bezorgt en voor wiien een slechte kermis
„een slecht jaar" beteekent; voor ande
ren en, 3an bedoelen we de gewone
menschjes, die niet zoo qpgesdheept zitten
met hun geld, dat ze veel uit kunnen gaan,
omdat hun gezin te groot is geeft het
toch weer een lichtpuntje in Wet eentonig
leven van 'den dag.
Wjj zien ze daar al gaan: vaider met
een paar kleuters, aan, iedere hand een,
moeder met haar twee, „die zoo didht ojp
elkander volgen" 'in den kinderwagen,
naarde 'kermis.
Och, ziet ze, die kleine kleuters, eens
vergenoegd terugkomenJan heeft een ramt-
meiaartje waarmede hij de geheele buurt
bij elkander rammelt, Betje een, popje, dat
ze krampachtig vasthoudt tussdhen haar ar
men. en, ieder nog een suikerstaai op den
koop toe.
En wat hebben ze heerlijk in den draai
molen gezeten! Neen maar!
Ziet eens geachte lezers voor zulke men
schen bezorgt 'de kermis todh wiel een,
zonnestraal en een onschuldig vermaak.
In een stad vooral brengt zaot'n kermis-
week een tardige afwisseling,
Zeker, nu zijn er exoesssen en verkeerd
heden
Juist, die moeiten ,er geweerd Worden,
Maar elke meidaije heeft todh' Waar keer
zijde i
En de keerzijde van, deze medalje is ze
ker w,el in de teerste plaats de keuze van
voorstellingen van allerlei aard, d'e zoo
vaak te Wienschen, overlaten wat zedelijk
heid gelbiedt.
W|at daartegen te doen?
Och lezers, wij zullen u sledhts één raad
geven, niet meer.
T oo n t, d a t g e k a th o 1 i e k z ij tniet
enkel in naam maar ook in da aid.
Ook mèt 'de kermis; toont dat jn de
keuze yan uw, lied, toont dat in de keu
ze van uw, vermakelijkheden vooral, wat
betreft tooneel- of specialiteitenvoorstel
ling, toont dat als ge uitgaat met anderen!
Meen niet, 'dat ge „omdat luet nu ker
mis is" 'doen rmoogt of kunt, waar ge
missschien anders niet aan poudt denken
of voor zandt schamen. Dat rijmpje: i
Komt vriendenschaar,
Komt met eikaar:
De kermis komt
Maar eens in 't jaar!
zadhten toom,
„IK ben Ih.ier gekomen, om u te leeren,
kennen. Uwe ziel is thans aan, mijne zorg
toevertrouwd en ik bid u vertrouwen in
mij te stellen."
Gatharina gaf geen antwoord maar bleef
voor zich uit staren. Zij: gaf geen teeken
dat zij h'emi gehoord of verstaan had.
De geestelijke trad op, haar toe en klopte
zadht pp haar schouder.
„Kan ik u ook van dienst zjjn, ispreek
dan. Gij hebt geen straf te vreezen, wan
neer gij mij zegt, wat u op ihjet Wart ligt.
Gatharina Normann keerde langzaam hiet
gezicht naar den geestelijke en mompelde:
„Ik wil sterven!" 1
Dan liet zij haar hoofd in hare Wamden
zinken en begon t'e snikken.
„Sterven" zeide de geestelijke, „God weet
het beste het stervensuur van een ieder
u;it te kiezen en wanneer het uwe geko
men is
„God!" riep Datharina uit, als een, fee
ree opspringend. „Spreek mij niet van God
Ik mag niet van Hem, hooren! Wjaarom
hebben zij mij niet ter dood veroordeeld;
zooals heit oordeel geluid Weeft? Ik heb
geen genade gewild, ik wil sledhts rust!
De rust van het graf', ik wil mij: zelf
vergeten en van allen vergeten zijn!"
„En denkt gij rust te vinden ini jhet graf
Dwaas. Aan gene zijde van het graf wacht
u de Eeuwige Rechter.
Gatharina brak in een stuiptrekkend lachen
Uit.
„Wanneer er een eeuwige rechter be
staat", z,eide af, dan moeten zij hem vree-
mag niet zooveel beteekenen a's: „nu zijn
■wij los." t
Neen over al uw daden, die, gij in uw
leven misdreven hebt, zult gij eens verant
woording moeten afleggen.
En denk vooral aan datgene, wat ge
in de catedhismus antwoordde op die Vraag:
Ziet God alles? Ja, God weet 'en ziet
alles, ook Wiet binnenste jvain ons hart'.
Doch: genoeg: een goed verstaner heeft
een half woord noodig.
Dit alles is, samen te vatten onder deze
woorden
Blijf meester over uw zeiven.
En daartoe :is noodig, dat gij .vooral
waakt tegen het drankmisbruik. i
Antwoord eens op de vraag: Welke is
in hoofdzaak 'de oorzaak van ja! die mis
selijke tooneelen, 'die je soms piet (kermis zie
afspelen van de herrie en kabalen?
De drank.
Weest dus matig.
Dat is vooral tijdens de kermis nood
zakelijk, Luidt 'nieft een oude bekende „ker-
mistnoip": „En >og de kermis vindt je rare
zaken enz." Wiel een bewijs, dat men
zijn verstand er wel by tnag houden!!.
Wij willen eindigen met onzen lezers,
vooral den Alkmaarschem toe te wenachen,
dat zij zich zooals reeds gezegd
zullen toonen Katholiek te zijn, de ge
boden Gods en der H. Kerk te eeren en opi
te volgan krak tijdens de 'kermisweek.
Dan zal de Alkmaarsche kermis, van 1912
voor u allen zijn, vat wij u toewënsohen,
EEN PLEIZ1ERIGE KERMIS.
De kerkelijke strijd.
„Het Nieuws" schrijft e,en artikeltje van
bovengenoemden titel.
Het blad is tenzeerste verheugd over
den uitslag en wel:
Ten eerste omdat ook uit dezen uitslag
der kerkelijke "herkiezing ten duidelijkste
blijkt, hoezeer de vrijzinnige beginselen
zich alom verspreide,n en
ten tweede omdat <er thans groote kans
bestaat, dat er een einde kome aan het
schromelijke onre.dht, dat d en Vrijzinni
gen in de Ned. Herv. Kerk in deze ge
meente reeds sedert jaren ,is aangedaan
hun namelijk een modernen predikant stel
selmatig te onthouden.
En dan bepleit he.t Had: het z.i. on
recht door de orthodoxen der vrijzinni
gen aangedaan om wel het geld der mo
dernen voor kerkelijke doeleinden te innen.
Het slot van het artikel zullen wij citee-
ren om onzen lezers op de hoogte te' stel
len van den diepen ondergrond dier ker
kelijke kwestie.
Inderdaad vreemd doen soms de Or
thodoxen Waar zij bijv. ün de kerk be
strijden hen die, waarachtige vrijheid van
zen, die 'hier op! aarde biet oordeel uit
spieken, maar er bestaat geen rechter, want
wanneer er een bestond, dan zou hij1 wel
voor de onschuld opkomen!"
„Ongelukkig kind! antwoordde de pries
ter. „Gij ontkent tot nu uwe schuld; eri
todh is Wet de eerste stap op; den goe
den weg dat gij bekent wat gij gedaan
hebt." I
„Wat ik gedaan heb Dat is gemakkelijk
te bekennen,!" voegde zij; er bitter bij.
„Ik heb alle onrecht en bëleediging ver
dragen, die mij! ten deel is gevallen, eni
nu zit ik hier in, een, cel om mïj[ni leven
door te brengen,. Ik heb bij1 alles de over
tuiging gekregen, dat het leven niiets wa'ard
is,, mijne 'krachten, zijn uitgeput, mijn le
ven zal bij: het wolspinnem eindigen;, en
hoe eerder 'dit is, des te aangenamer Wet
mij zal zijn. Ik heb niet eens de kra'obt
meer, om 'mij aan deze kapstokken op
te hangen!"
Met deze woorden wierp zij ziph snikkend
op het armoedige leger, zij keerde het
gezicht naar 'de muur en ver.bbirg het ip.
hare handen,. De priester trachtte deze uit
latingen door eepige vermanende e;n troos
tende woorden te verzachten;; ma'ar Ca-
itharina' verroerde z,i,ch niet meer van, haar
plaats, zij gaf geen antwoord meer. Hoiofd
schuddend verliet de priester de oei en,
verklaarde buiten aan den bewaker, die
hem begeleidde, dat nummer 73 zich in eem
toestand van groote opgewondenheid be
vond, dat zij met gedachten, over zelf
moord omging, en de directeur, er wellidht
goed aandeed haar vow dezen nacht in
godsdienst willen, waarop toch, heel de
Hervorming is gebaseerd en die de 'Vrij
zinnigen ontegenzeggelijk tot hun begin
sel hebben en dat nota bene uit loutere
vrees voor de, sdhoone beginselen der
Hervorming, daar steunen zij buiten de
kerk juist de grootste, vijanden van hun
kerk! Hun helpen zij de hoogste macht,
ook over hun kerk, in hande,n te geven!
Terwijl zij den ge.waanden vijand buiten
willen houdeq, staan zij den werkeiijken
vijand toe die zelfde 'kerk langzaam maar
zeker te sloopen
Mogen de Orthodoxen uit dezen ker-
kelijken verkiezings-strijd gielee'rd hebben
binnen de mure.n der 'kerk de waarach
tige vrijhelid met liefde toe te staan en
buiten die muren hand aan hand
te gaan met he,n die deze vrij
heid ook op st aatkundig ge-
bied willen! 1)
Mogen zij, indien, wij zouden haast
zeggen willen, inzien dat die hoogste vrij
heid van geweten, de ééne wortel is waar
op. stoelt alle waarachtig g,eiooi
Hebben zich de Vrijzinnigen in deze
strijd terdege van hun, plicht gekweten,
dat zij niet minder strijdvaardig blijken
bij den naderenden politieken
s t r ij dWant waarlijk ons volk is niet
coalitie-christelijk. In zijn groote meer
derheid is het voor de waarachtige vrij
heid! Dat heeft de uitslag dezer kerke
lijke verkiezing opnieuw bewezenD .e
u its 1 ag d er politieke, v er k i ez i n-
g e n kan dat en moet dat eveneens
bewijzen! j
Hier is aan het woord een, blad, dat
in alle geval de vrijzinnige beginselen
voorstaat.
Spreekt daar niet duidelijk uit, dat de
kerkelijke strijd aanstodds in 1913 op poli
tiek iterrein zal worden voortgezet!
1) Spat, van ons Red.
ITALIË.
Uit Rom*.
De „Messagero" verspreidt het fabeltje,
dat li, H. de Paus, vergezeld door zijn
secretaris, Maandag even, na middernacht,
ais gewoon priester gekleed, het Vaticaan
heeft verlaten en een bezoek heeft gebracht
aan zijn zieke zuster, die op qngeveer
een half uur afstand van heit Vaticaao
woont,
De „Osseirvatoire Romano" logenstraft dit
handtastelijk verzinsel echter. De Paus kan
zedelijkerwijze onder de bestaande omstan
digheden het Vaticaan niet verlaten maar
besohouwt .er zi-dh als gevangene.
de ziekenzaal te laten, slapen^ of iemand
bij haar te plaatsen, om haar te verhin
deren, de hand aam zich zelf ite slaan.
De bewaker beloofde het te zeggen, en,
het duurde inderdaad! geen tien minuten
of ide 'deur werd opnieuw ontgrendeld eni de
ruwe bevelende stem van, den bewaker,
die geen tegenspraak duldde, s'prak:
„Inplakken,, gij wordt verpila'atst."
Gatharina richjtte Zich' op; keek den man
met zijn groote bas sleutels aan, en vroeg:
„Waar moet ik heen?"
„Stilte!" 'beval de bewaker. „Gij hebt
slechte te antwoorden,, 'gjet te vragen. Giij
zijt hier in de gevangenis, versta'ani?
Het inpakken nam weinig tijd ini b'eslag >en
bestond daarin, dat Catharine halair lepiel,
b'ond, 'waterkruik en brood meenam. De
bewaker ging Voor en. beval haar te volgen.
Zioo kwam Gatharina voiorloopig op de
ziekenzaal. iH,et was de eerste ontmoeting
die zij met de gevangenen had. Gedurende
het onderzoek was zij oim gegronde rede
nen in afzondering gehouden eni la'ter gaf
men aan, haar Verzoek om in haar cel
gelaten te worden gevolg. Zij wa's todh nog
niet veroordeeld en blijkbaar gold voor
dien tijd ieder aangeklaagde als onschul
dig. In de gevangenis heersdhte eem ge
mengd systeem, voor afzondering eni van
gemeenschappelijke gevangenschap. De .vol
trekking der straf b'egon. overal met af
zondering; alleen de arbeid was gemeem-
schappelijk, natuurlijk volgens de verschil
lende werkzaamheden, en geslachten) ge
scheiden. Een gesprek onder Iden arbeid
was .streng verboden; later, wanneer men
Pauselijk» gift.
Naar uit Rome gemeld wordt heeft de
Paus ivoor de achtergebleven familie-be
trekkingen van de opvarenden der 150
visschersschepen, die bij den jongsten storm
in de golf van Biscaye vergaan zijn, een
fonds gesticht van 25.000 gulden.
Keizer Frans Joseph moet den H. Vader
een zeer kostbaar gesohenk aangeboden
hebben. Het is een bijbel van groote waarde,
daar 't volgens kenners een der (hoogst
zeldzame exemplaren is van de oudste
gedrukte uitgave van den bijbel na dieif,
van Gulenberg.
BELGIE.
Propagandisten knipt dit uit 1
In de vetrre van katholieke „Frankfurter
Ztg." vinden wij aldus schrijft de
„Maasb." het volgende waarlijk wel
als onpartijdig te schatten oordeel over het
werk door 'de katholieke regeering in België
tot stand gebracht.
Onder de industrieele landen van den
eersten rang moet België op een der eerste
plaatsen gerekend worden. Het land staat
sedert tientallen van jaren met toenemend
succes onder leiding van een zuiver Katho
lieke regeering.
„Toen de katholieken aan het bewind
kwamen, voorspelde men aan het land een
beslist failliet. Maar de werkelijkheid heeft
de ongeluksprofeten; in het ongelijk gesteld.
De tijd van toenemende deficits was voorbij
en de budgetten gaven steeds grooterei
overschotten.
„België heeft sedert op handels- en in
dustriegebied zulk een vooruitgang genomen
dat het zonder tegenspraak een der .eerste
landen van de wereld genoemd kan wor
den. België is 5 maal kleiner dan Enge
land, maar het telt 48 maal minder armen,
dan het rijke Albion,,
Zoo gaan de lofprijzingen verder. Het is
of men een verkiezingsartikel in een Kafho-
blad aan ,t lezen is,
DU1TSCHLAND. j
Een socialist over den oorlog.
In de zitting der, Beiersche Kamer van
afgevaardigden heeft een der socialisten,
namens zijn 'brodters een interessante ven-
klaring afgelegd. De roode broeder Wioll-
inar verklaarde n.l. dat het socialisme alles
in het werk stelt tot het behioud van den
vrede, maar mocht het onmogelijk zijn
deze te 'handhaven,, dan zouden ook die
socialisten zich ten, dienste van het land
stellen en ze zouden; bij lange na niet
de slechtste landverdedigers zijn.
De afgevaardigde noemde de aanneming
der oorlogsbegro'pting echter een kwestie
van vertrouwen en, de socialisten; kon
den aan de regeering, die in het socialisijie
het karakter van de gevangenen beter had
leeren kennen^ hield de uitzondering! /op
en werden zij in kleine getallen in grootere
cellen vereenigd.
Dat was een systeem, dat men aan den
kapelaan te danken had. Algemeen be
palingen bestonden er toenmaals nog zoo
weinige en, cle directeuren hadden op dieze
punten uitgebreide bevoegdheden. De te
genwoordige" directeur had vroeger in, het
leger gediend. Toen hij benoemd werd(,
heersdhte reeds dat systeem, anders zou
hij waarschijnlijk het regime der h'azune
ingevoerd hebben; maar de kalme uiteen
zetting van den grijzen priester maakten
indruk op hem. Maar in den dienst liet
hij hjet militaire karakter wel wiat opi den
voorgrond treden. Vandaar dat het perso
neel sledhts bits de gevangenen toesprak,
gelijk wij reeds gezien hebben.
Dat was de omgeving, waar Catharinai
Normann haar leven moest doorbrengen.
Terneergedrukt door het vonnis dat haar
als giftmengster brandmerkte, door de be
ambten als een verhard persoon beschouwd,
die ondanks hare veroordeel,ing, haar schuld
niet wilde bekennen, door hare meidegeh
vangenen, met wie zij niet in aanraking
scjteent e 'willen komen, met den naam „de
otasdhuld" bespot, onderging zij de eene
vernedering na 'de andere. Sledhts een was
er, in wien zij ten voMe vertrouwen ste!4
de dat was 'de kapelaan, diie beweeindle dat
zij voor 'hem een psychlologisdhl raadsel
was. i ',i i
PKofflt ïeryolgd^
V.i
iiÖ