eden. ir 1912. de I {bsvenzaal], laïoiden, IBDK, E. Kath. Nieuws- en Advertentieblad voor Noord-Solland. n 1 I I De aanstaande Kennis. feuilleton" No. 87. Zaterdag 24 Augustus 1912. 6de Jaargang 4 uur extra, «Baum derdag 29, i@pf@mb@r Honger. ey wen. - B'ssPe'* vergissing. enz enz anvang 8 uur. oon. 10 oent. Verschijnt PINSPA6, DONDERDAG en ZATERDAG. Onschuldig veroordeeld of een slachtoffer der wraak. 19 en 499. }leeninS§i!' BINNENLAND. 1 m m m I! c-n at- en Blijspelen, o. a- Operette. ZEGT HET VOOBT' ONS BLAD. ABONNEMENTSERI J5« j5 ctj pc 3 maanden franco huis; 105 et< met geïllustreerd Zondagsblad, Te Betalen In het Begin van lediet kwartaal Afzonderlijke nummers van ie courant 9 cent, |bn bet Zondagsblad 5 cent. Uitgave van de Naaml. Vennootschap „ONS BLAD", i BUREAU: Breedstraat 12, tegenover de R, R. RerK, te AlKmaat. Telefoon No, 439. ADVERTENTIEN: Eka 1—5 regelsj, Elke regel meer30 cent Reclames per regel15 Kleine advertenties van 1—30 woorden, Bij vooruMBet, 23 ,5 Ziezoo, de kermis staat er weer! 't Is het oude idaen, voorzooverre wij gezien hebben: stoomdraaimolen, schouw burg, totoogan enz. enz. plus de noqdige kramen en, tenten. We zullen maar niet in herhaling tre den, want de schoolgaande kinderen zul len het reeds in geuren en kleuren verteld hebben, waar en wat er te zien is„daar staat een draaimolen daar een schiettent; ze tyeten je zelfs de eigenaars mee te deelen: de stoomdraaimolen. van Benner, de draaimolen van Schoenmakerfransdh spreken ze, alsof ze het jaren, geleerd heb ben: Ralais des beaux arts; vertalen, doen ze, dat de onderwijzer verbaasd staat van hunne vorderingen: Paleis van de sdhoo- ne kunsten. Zoo komen ze eiken dag van die z.g. „opbouwiweek," die achter ons 1 ligt, met wat nieuws, dat ze gezien, of gehoord hebben, thiuis. En jaa nu is ze er, de Alkmaarsche ker mis van 1912! f Het 'inluiden, zooals dat in andere plaat sen als Haarlem en. Hoorn de traditioneele gewoonte is, bestaat hier niet. Maar todh is ze ons ingedreund; wie met ons van morgen voor het politiebureau aan de Langestraat wiais en daiar het ge- heele repertoire van eem tjental orgels, waar bij onze Commissaris zijine muzikale talen ten heeft doen, ontplooien, heeft hooren „afdraaien", zal wiel aa)n, zijn bolletje ge voeld hebben, dat het kermis wns, daar is het gel&i van een klok niets bij, al klinkt dit geluid ons sedert het uitsluitend bij groten brand „overhalen" der klok heel vreemd in de ooren. Ja, ze is er voor een week, de kermis met al hare vermakelijkheden! Met papier en potlood gewapend hebben w,e al een wandelingetje gemaakt langs de kermis. Wiat we opschreven? Een, heel lijstje! I 't Eigenlijke romantische wat er vroe ger aan een, kermis was, is er evenwel met de jaren afgegaan. J Waarom Odh vroeger was een kermis interessant, gebeurde er werkeljjk 't heele jaar niets dat de kermis kon benaderen om zijn bij zondere feestelijkheid. Men, spaarde er een heel jaar voor. i Maar met de menschen is oo.. de kermis nuchtender geworden. De mensehen gaan tegenwoordig zooveel uit, elk oogenblik is er w,eer w,at anders! aan de hand: zangconcoursen, sjportf ees ten, tentoonstellingen eu daarnaast wor den qud-Hollandsche steden gebouwd. Dit alles bevestigt den geest des tijds. Maar toch is zij er en zal ze ter nog Wiel Si) Wftt hij in 't algemeen, ate ontwikkeld ®an en, theoloog noodig had, bezat hij reeds lang. Als pasgewijd priester was hij hier kapelaan geworden,. Toienmaate haid de pastoor van Veldhuizen, pok' de zielzorg over de gevangenen er waren echter niiet zo°veel, maar het getal werd grooter, toen "•en de Jocale gevangenissen opliief etn bewoners daailheen voerde. De regee- r"g verlangde een eigen geestelijke en het 'eilv°udiigste was daar een, kapelaan te I benoemen. i Kapelaan Qebhard gevoelde spoedig een diep medelijden met deze gevangenen, en Wat hem aanvankelijk als een scheiding van de zielzorg voorkwam, werd, spoedig wjn levensroeping. Hij, wilde van veran dering niets meer weten. Het meest ver heugd was hijj wanneer hij boorde dat een van aan zijin zorg toevertrouwde ge- Mingenen, wanneer hij weder in de maat schappij teruggekeerd was, als oppassend man geworden was. De kapelaan h.ad reeds dikwijls trooste- - tooze nieuiwelingen gezien, maar zulk. een beeld van troosteloosheid als Cjatblarina Nor- p1"1 h'em b0|Dd, zag 'hij; voor 't eerst i Een oogenblik vestigde h,iji ,een door- dringende blik pp haar en zeid.e dan op blijven, totdat.,... de profetie, vryr, velen is uitgekomen: „ze zal d'r eigen dood w,el sterven." Daar ligt veel waars in, immers; wat is er nu w e 1 blijvenids in "dit ondermaansldhe In ieder geval dit jaar lijkt het er niet naar, dat de kermis aan verval! vain kraidhten is gesteven. Van den eenen kant gelukkig: de kermis is eene instelling, die velen menschein, brood bezorgt en voor wiien een slechte kermis „een slecht jaar" beteekent; voor ande ren en, 3an bedoelen we de gewone menschjes, die niet zoo qpgesdheept zitten met hun geld, dat ze veel uit kunnen gaan, omdat hun gezin te groot is geeft het toch weer een lichtpuntje in Wet eentonig leven van 'den dag. Wjj zien ze daar al gaan: vaider met een paar kleuters, aan, iedere hand een, moeder met haar twee, „die zoo didht ojp elkander volgen" 'in den kinderwagen, naarde 'kermis. Och, ziet ze, die kleine kleuters, eens vergenoegd terugkomenJan heeft een ramt- meiaartje waarmede hij de geheele buurt bij elkander rammelt, Betje een, popje, dat ze krampachtig vasthoudt tussdhen haar ar men. en, ieder nog een suikerstaai op den koop toe. En wat hebben ze heerlijk in den draai molen gezeten! Neen maar! Ziet eens geachte lezers voor zulke men schen bezorgt 'de kermis todh wiel een, zonnestraal en een onschuldig vermaak. In een stad vooral brengt zaot'n kermis- week een tardige afwisseling, Zeker, nu zijn er exoesssen en verkeerd heden Juist, die moeiten ,er geweerd Worden, Maar elke meidaije heeft todh' Waar keer zijde i En de keerzijde van, deze medalje is ze ker w,el in de teerste plaats de keuze van voorstellingen van allerlei aard, d'e zoo vaak te Wienschen, overlaten wat zedelijk heid gelbiedt. W|at daartegen te doen? Och lezers, wij zullen u sledhts één raad geven, niet meer. T oo n t, d a t g e k a th o 1 i e k z ij tniet enkel in naam maar ook in da aid. Ook mèt 'de kermis; toont dat jn de keuze yan uw, lied, toont dat in de keu ze van uw, vermakelijkheden vooral, wat betreft tooneel- of specialiteitenvoorstel ling, toont dat als ge uitgaat met anderen! Meen niet, 'dat ge „omdat luet nu ker mis is" 'doen rmoogt of kunt, waar ge missschien anders niet aan poudt denken of voor zandt schamen. Dat rijmpje: i Komt vriendenschaar, Komt met eikaar: De kermis komt Maar eens in 't jaar! zadhten toom, „IK ben Ih.ier gekomen, om u te leeren, kennen. Uwe ziel is thans aan, mijne zorg toevertrouwd en ik bid u vertrouwen in mij te stellen." Gatharina gaf geen antwoord maar bleef voor zich uit staren. Zij: gaf geen teeken dat zij h'emi gehoord of verstaan had. De geestelijke trad op, haar toe en klopte zadht pp haar schouder. „Kan ik u ook van dienst zjjn, ispreek dan. Gij hebt geen straf te vreezen, wan neer gij mij zegt, wat u op ihjet Wart ligt. Gatharina Normann keerde langzaam hiet gezicht naar den geestelijke en mompelde: „Ik wil sterven!" 1 Dan liet zij haar hoofd in hare Wamden zinken en begon t'e snikken. „Sterven" zeide de geestelijke, „God weet het beste het stervensuur van een ieder u;it te kiezen en wanneer het uwe geko men is „God!" riep Datharina uit, als een, fee ree opspringend. „Spreek mij niet van God Ik mag niet van Hem, hooren! Wjaarom hebben zij mij niet ter dood veroordeeld; zooals heit oordeel geluid Weeft? Ik heb geen genade gewild, ik wil sledhts rust! De rust van het graf', ik wil mij: zelf vergeten en van allen vergeten zijn!" „En denkt gij rust te vinden ini jhet graf Dwaas. Aan gene zijde van het graf wacht u de Eeuwige Rechter. Gatharina brak in een stuiptrekkend lachen Uit. „Wanneer er een eeuwige rechter be staat", z,eide af, dan moeten zij hem vree- mag niet zooveel beteekenen a's: „nu zijn ■wij los." t Neen over al uw daden, die, gij in uw leven misdreven hebt, zult gij eens verant woording moeten afleggen. En denk vooral aan datgene, wat ge in de catedhismus antwoordde op die Vraag: Ziet God alles? Ja, God weet 'en ziet alles, ook Wiet binnenste jvain ons hart'. Doch: genoeg: een goed verstaner heeft een half woord noodig. Dit alles is, samen te vatten onder deze woorden Blijf meester over uw zeiven. En daartoe :is noodig, dat gij .vooral waakt tegen het drankmisbruik. i Antwoord eens op de vraag: Welke is in hoofdzaak 'de oorzaak van ja! die mis selijke tooneelen, 'die je soms piet (kermis zie afspelen van de herrie en kabalen? De drank. Weest dus matig. Dat is vooral tijdens de kermis nood zakelijk, Luidt 'nieft een oude bekende „ker- mistnoip": „En >og de kermis vindt je rare zaken enz." Wiel een bewijs, dat men zijn verstand er wel by tnag houden!!. Wij willen eindigen met onzen lezers, vooral den Alkmaarschem toe te wenachen, dat zij zich zooals reeds gezegd zullen toonen Katholiek te zijn, de ge boden Gods en der H. Kerk te eeren en opi te volgan krak tijdens de 'kermisweek. Dan zal de Alkmaarsche kermis, van 1912 voor u allen zijn, vat wij u toewënsohen, EEN PLEIZ1ERIGE KERMIS. De kerkelijke strijd. „Het Nieuws" schrijft e,en artikeltje van bovengenoemden titel. Het blad is tenzeerste verheugd over den uitslag en wel: Ten eerste omdat ook uit dezen uitslag der kerkelijke "herkiezing ten duidelijkste blijkt, hoezeer de vrijzinnige beginselen zich alom verspreide,n en ten tweede omdat <er thans groote kans bestaat, dat er een einde kome aan het schromelijke onre.dht, dat d en Vrijzinni gen in de Ned. Herv. Kerk in deze ge meente reeds sedert jaren ,is aangedaan hun namelijk een modernen predikant stel selmatig te onthouden. En dan bepleit he.t Had: het z.i. on recht door de orthodoxen der vrijzinni gen aangedaan om wel het geld der mo dernen voor kerkelijke doeleinden te innen. Het slot van het artikel zullen wij citee- ren om onzen lezers op de hoogte te' stel len van den diepen ondergrond dier ker kelijke kwestie. Inderdaad vreemd doen soms de Or thodoxen Waar zij bijv. ün de kerk be strijden hen die, waarachtige vrijheid van zen, die 'hier op! aarde biet oordeel uit spieken, maar er bestaat geen rechter, want wanneer er een bestond, dan zou hij1 wel voor de onschuld opkomen!" „Ongelukkig kind! antwoordde de pries ter. „Gij ontkent tot nu uwe schuld; eri todh is Wet de eerste stap op; den goe den weg dat gij bekent wat gij gedaan hebt." I „Wat ik gedaan heb Dat is gemakkelijk te bekennen,!" voegde zij; er bitter bij. „Ik heb alle onrecht en bëleediging ver dragen, die mij! ten deel is gevallen, eni nu zit ik hier in, een, cel om mïj[ni leven door te brengen,. Ik heb bij1 alles de over tuiging gekregen, dat het leven niiets wa'ard is,, mijne 'krachten, zijn uitgeput, mijn le ven zal bij: het wolspinnem eindigen;, en hoe eerder 'dit is, des te aangenamer Wet mij zal zijn. Ik heb niet eens de kra'obt meer, om 'mij aan deze kapstokken op te hangen!" Met deze woorden wierp zij ziph snikkend op het armoedige leger, zij keerde het gezicht naar 'de muur en ver.bbirg het ip. hare handen,. De priester trachtte deze uit latingen door eepige vermanende e;n troos tende woorden te verzachten;; ma'ar Ca- itharina' verroerde z,i,ch niet meer van, haar plaats, zij gaf geen antwoord meer. Hoiofd schuddend verliet de priester de oei en, verklaarde buiten aan den bewaker, die hem begeleidde, dat nummer 73 zich in eem toestand van groote opgewondenheid be vond, dat zij met gedachten, over zelf moord omging, en de directeur, er wellidht goed aandeed haar vow dezen nacht in godsdienst willen, waarop toch, heel de Hervorming is gebaseerd en die de 'Vrij zinnigen ontegenzeggelijk tot hun begin sel hebben en dat nota bene uit loutere vrees voor de, sdhoone beginselen der Hervorming, daar steunen zij buiten de kerk juist de grootste, vijanden van hun kerk! Hun helpen zij de hoogste macht, ook over hun kerk, in hande,n te geven! Terwijl zij den ge.waanden vijand buiten willen houdeq, staan zij den werkeiijken vijand toe die zelfde 'kerk langzaam maar zeker te sloopen Mogen de Orthodoxen uit dezen ker- kelijken verkiezings-strijd gielee'rd hebben binnen de mure.n der 'kerk de waarach tige vrijhelid met liefde toe te staan en buiten die muren hand aan hand te gaan met he,n die deze vrij heid ook op st aatkundig ge- bied willen! 1) Mogen zij, indien, wij zouden haast zeggen willen, inzien dat die hoogste vrij heid van geweten, de ééne wortel is waar op. stoelt alle waarachtig g,eiooi Hebben zich de Vrijzinnigen in deze strijd terdege van hun, plicht gekweten, dat zij niet minder strijdvaardig blijken bij den naderenden politieken s t r ij dWant waarlijk ons volk is niet coalitie-christelijk. In zijn groote meer derheid is het voor de waarachtige vrij heid! Dat heeft de uitslag dezer kerke lijke verkiezing opnieuw bewezenD .e u its 1 ag d er politieke, v er k i ez i n- g e n kan dat en moet dat eveneens bewijzen! j Hier is aan het woord een, blad, dat in alle geval de vrijzinnige beginselen voorstaat. Spreekt daar niet duidelijk uit, dat de kerkelijke strijd aanstodds in 1913 op poli tiek iterrein zal worden voortgezet! 1) Spat, van ons Red. ITALIË. Uit Rom*. De „Messagero" verspreidt het fabeltje, dat li, H. de Paus, vergezeld door zijn secretaris, Maandag even, na middernacht, ais gewoon priester gekleed, het Vaticaan heeft verlaten en een bezoek heeft gebracht aan zijn zieke zuster, die op qngeveer een half uur afstand van heit Vaticaao woont, De „Osseirvatoire Romano" logenstraft dit handtastelijk verzinsel echter. De Paus kan zedelijkerwijze onder de bestaande omstan digheden het Vaticaan niet verlaten maar besohouwt .er zi-dh als gevangene. de ziekenzaal te laten, slapen^ of iemand bij haar te plaatsen, om haar te verhin deren, de hand aam zich zelf ite slaan. De bewaker beloofde het te zeggen, en, het duurde inderdaad! geen tien minuten of ide 'deur werd opnieuw ontgrendeld eni de ruwe bevelende stem van, den bewaker, die geen tegenspraak duldde, s'prak: „Inplakken,, gij wordt verpila'atst." Gatharina richjtte Zich' op; keek den man met zijn groote bas sleutels aan, en vroeg: „Waar moet ik heen?" „Stilte!" 'beval de bewaker. „Gij hebt slechte te antwoorden,, 'gjet te vragen. Giij zijt hier in de gevangenis, versta'ani? Het inpakken nam weinig tijd ini b'eslag >en bestond daarin, dat Catharine halair lepiel, b'ond, 'waterkruik en brood meenam. De bewaker ging Voor en. beval haar te volgen. Zioo kwam Gatharina voiorloopig op de ziekenzaal. iH,et was de eerste ontmoeting die zij met de gevangenen had. Gedurende het onderzoek was zij oim gegronde rede nen in afzondering gehouden eni la'ter gaf men aan, haar Verzoek om in haar cel gelaten te worden gevolg. Zij wa's todh nog niet veroordeeld en blijkbaar gold voor dien tijd ieder aangeklaagde als onschul dig. In de gevangenis heersdhte eem ge mengd systeem, voor afzondering eni van gemeenschappelijke gevangenschap. De .vol trekking der straf b'egon. overal met af zondering; alleen de arbeid was gemeem- schappelijk, natuurlijk volgens de verschil lende werkzaamheden, en geslachten) ge scheiden. Een gesprek onder Iden arbeid was .streng verboden; later, wanneer men Pauselijk» gift. Naar uit Rome gemeld wordt heeft de Paus ivoor de achtergebleven familie-be trekkingen van de opvarenden der 150 visschersschepen, die bij den jongsten storm in de golf van Biscaye vergaan zijn, een fonds gesticht van 25.000 gulden. Keizer Frans Joseph moet den H. Vader een zeer kostbaar gesohenk aangeboden hebben. Het is een bijbel van groote waarde, daar 't volgens kenners een der (hoogst zeldzame exemplaren is van de oudste gedrukte uitgave van den bijbel na dieif, van Gulenberg. BELGIE. Propagandisten knipt dit uit 1 In de vetrre van katholieke „Frankfurter Ztg." vinden wij aldus schrijft de „Maasb." het volgende waarlijk wel als onpartijdig te schatten oordeel over het werk door 'de katholieke regeering in België tot stand gebracht. Onder de industrieele landen van den eersten rang moet België op een der eerste plaatsen gerekend worden. Het land staat sedert tientallen van jaren met toenemend succes onder leiding van een zuiver Katho lieke regeering. „Toen de katholieken aan het bewind kwamen, voorspelde men aan het land een beslist failliet. Maar de werkelijkheid heeft de ongeluksprofeten; in het ongelijk gesteld. De tijd van toenemende deficits was voorbij en de budgetten gaven steeds grooterei overschotten. „België heeft sedert op handels- en in dustriegebied zulk een vooruitgang genomen dat het zonder tegenspraak een der .eerste landen van de wereld genoemd kan wor den. België is 5 maal kleiner dan Enge land, maar het telt 48 maal minder armen, dan het rijke Albion,, Zoo gaan de lofprijzingen verder. Het is of men een verkiezingsartikel in een Kafho- blad aan ,t lezen is, DU1TSCHLAND. j Een socialist over den oorlog. In de zitting der, Beiersche Kamer van afgevaardigden heeft een der socialisten, namens zijn 'brodters een interessante ven- klaring afgelegd. De roode broeder Wioll- inar verklaarde n.l. dat het socialisme alles in het werk stelt tot het behioud van den vrede, maar mocht het onmogelijk zijn deze te 'handhaven,, dan zouden ook die socialisten zich ten, dienste van het land stellen en ze zouden; bij lange na niet de slechtste landverdedigers zijn. De afgevaardigde noemde de aanneming der oorlogsbegro'pting echter een kwestie van vertrouwen en, de socialisten; kon den aan de regeering, die in het socialisijie het karakter van de gevangenen beter had leeren kennen^ hield de uitzondering! /op en werden zij in kleine getallen in grootere cellen vereenigd. Dat was een systeem, dat men aan den kapelaan te danken had. Algemeen be palingen bestonden er toenmaals nog zoo weinige en, cle directeuren hadden op dieze punten uitgebreide bevoegdheden. De te genwoordige" directeur had vroeger in, het leger gediend. Toen hij benoemd werd(, heersdhte reeds dat systeem, anders zou hij waarschijnlijk het regime der h'azune ingevoerd hebben; maar de kalme uiteen zetting van den grijzen priester maakten indruk op hem. Maar in den dienst liet hij hjet militaire karakter wel wiat opi den voorgrond treden. Vandaar dat het perso neel sledhts bits de gevangenen toesprak, gelijk wij reeds gezien hebben. Dat was de omgeving, waar Catharinai Normann haar leven moest doorbrengen. Terneergedrukt door het vonnis dat haar als giftmengster brandmerkte, door de be ambten als een verhard persoon beschouwd, die ondanks hare veroordeel,ing, haar schuld niet wilde bekennen, door hare meidegeh vangenen, met wie zij niet in aanraking scjteent e 'willen komen, met den naam „de otasdhuld" bespot, onderging zij de eene vernedering na 'de andere. Sledhts een was er, in wien zij ten voMe vertrouwen ste!4 de dat was 'de kapelaan, diie beweeindle dat zij voor 'hem een psychlologisdhl raadsel was. i ',i i PKofflt ïeryolgd^ V.i iiÖ

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1912 | | pagina 1