XSath. Nieuws- en Advertentieblad voor Noord-Bolland. tio. 116. De levensbeschouwing van Pief. Coit van der linden. Dinsdag 7 Oct. 1913. 7e Jaargang. FEUILLETON. Onrechtvaardig verkre gen geld gedijt niet. Van Je Heeren uil den Haan. Verschijnt DINSDAG. DONDERDAG en ZATERDAG. Een wet op de woon wagens De Zniderzee-drooglegging en de landbouw. ONS BLAD. ABONNEMENTSPRIJS: 75 et R. 3 maanden, franco h)uis; 105 et, met geïllustreerd Zondagsblad. Te Betalen In het Begin van ieder kwartaal, Afzonderlijke nummers van de courant3 cent, y»n het Zondagsblad 5 cent, Uitgave van de Naaml. Vennootschap „ONS BLAD". BUREAU: Breedstraat 12, tegenover de R. K. Kerk, te Alkmaar. Telefoon No. 433. ADVERTENTIEN Van 15 regels30 cent, Elke regel meer 6 Reclames per regel15 Kleine advertenties van 1—30 woorden, bij vooruitbet 25 Onze tegenwoordige minister-president Mr. p. \V(. A. Gort van der Linden staat be kend als iemand, die zoo gesloten is als een boek. Toen hij van H. M. de Koningin de op dracht ontving een kabinet te formeeren, wist men absoluut niet, waarmee hij voor den dag zou komen. En toen het Kabinet eenmaal in de Staats courant stond wist niemand iets van zijn programma af. De formateur bleef zwijgen, zelfs werd er aangedrongen op een communiqué voor de pers, waarin dat programma zou wor den medegedeeld aan de kiezers. Edoch dat communique werd blijkbaar geweigerd door den kabinetsformateur Mr. Cort van der Linden. De derde Dinsdag van September bracht de Troonrede, het gesloten boek werd ge opend en den kiezers werden de plannen der nieuwe regeering meegedeeld wel wat vaag maar toch in hoofdzaken werd „de nieuwe koers" aangegeven. Nog eens: onze tegenwoordige minister president Mr. Cort van der Linden is zoo gesloten als een boek. Wat hij zegt, is gelijk dit steeds het geval is bij menschen, die weinig spreken wel overwogen en verdient dus zeker alle aandacht. 't Oebeurt niet veel, dat er iets uit den mond van zuike personen valt te no- teeren, maar als er genoteerd is, heeft 't ook zijn volle waarde. Vandaar danook, dat we zooveel hech ten aan wat Mr. Cort van der Linden, toen nog hoogleeraar in de rechtsgeleerdheid te Amsterdam, indertijd gezegd heeft over de nieuwere levensbeschouwing. Prof- P, W|. A. Cort van der Linden, noemde, als het einddoel van alle men- schelijk streven hier op aarde voor hen, die niets meer aan gene zijde van het graf verwachten: „het grootste geluk te bereiken voor de grootste massa" 1) Volgens den hoogleeraar beteekent dus het grootste geluk voor de grootste massa niets anders dan dat zooveel mogelijk allen zoo ruim m'ógelijk deel zullen hebben aan de goederen en genietingen dezer aarde; zoo veel mogelijk dus partijtrekken van den korten tijd van ons leven om daarin zooveel men kan te genieten en zoo weinig mogelijk men kan te lijden. Deze levensbeschouwing staat lijnrecht 1) Het Dompertje no. 24 v.d. 20en jaargang. 10 Wjit kon toch de tasch be vatten? Het scheen lood te zijn, op de sterke lederen wanden teekenden zich dui delijk de groote rollen af1 die er in waren-. Weder wenkte de vreemdeling, dezen-keer den ouden Christoffel, terwijl hij uitgeput en met al de zwaarte van zijn lichaam itP den schouder der weduwe leunde. Zijne hand wees duidelijk en dringend naar een tweede pak, dat in een tweeden grijzen reismantel gehuld, onbewegelijk in den jva- gen lag. Christoffel nam het op en hief het -met weinig krachtsinspanning uit den tvagen. De mantel viel open en liet een ■marmerbleek, lijkachtig kindergezichtje on derscheiden. Het scheen nauwelijks adem Ie halen en was zoo mager als een geraam te, De vreemdeling had een goudstuk uit den zak gehaald en het den voerman ge geven, die het onder dankbetuiging aan nam en onmiddellijk daarop met zjjn ellen dig voertuig wegreed. Getroffen en verwon derd tegelijk had mevrouw Wedding toege zien. Wie was deze man, die haar scheen te kennen en zoo eigenmachtig over haar beschikte? Zoodra Christoffel het kind in Z'jne armen had, leunde de vreemdeling Weder op diens schouder. Met een paar .woorden zeide hij de weduwe, dat zij de over die, welke met een God en godsdienst rekening houdt. Wij toch weten, dat door de zonde het kwaad in de wereld is gekomen en daar mede de zondeschuld; wij weten, dat het geluk niet te vinden is buiten ons maar dat het ware geluk is te vinden in den ziele- vrede. Zoo staan beide levensbeschouwingen te genover elkander. En deze nieuwe theorie vindt dus in on zen minister-president een voorstander. De daden van het nieuwe ministerie zullen naar deze theorie van den grooten voorman zijn. De godsdienst, die het hoogste geluk, den vrede, in de harten der menschen kan brengen, zal plaats moeten ma-ken voor het materialisme, het zooveel mogelijk pro- fiteeren op de aarde alsof er niets meer aan gene zijde van het graf te verwach ten is. Deze grondslag staat lijnrecht tegenover de belijdenis van het ministerie-Heemskerk. Dat houde men wel in het oog: Aan de vruchten kent men den boom. Nu wij weer van de woonwagenplaag schijnen te lijden te krijgen, is het van belang te lezen wat de heer J. Bos, burge meester van Overschie en Schiebroek, op de vergadering van burgemeesters en secre tarissen in Zuid-Holland, te Rotterdam ge houden, heeft gezegd naar aanleiding van de vraag: Is het wenschelijk bij de regee- ring aan te dringen op spoedige vaststel ling van een wet op de woonwagens. Spreker wees erop, dat een wetsontwerp is ingediend, maar het is helaas nog geen wet geworden 1) S;pr. achtte regeling van rijkswege urgent. Het kwam hem ge- wenscht voor, vooral ook met het oog op de jongste verandering in de regeering, dat er van deze vereeniging eenige aandrang geoefend werd om. tot spoedige invoering van deze wet te geraken. S-preker merkte op, dat het wetsontwerp vele toe te juichen bepalingen kent, waar door de overlast, die thans van de be- bewoners van woonwagens ondervonden wordt, zeer beperkt zal worden. Het ingediende wetsontwerp zal een einde maken om zonder vergunning met een woonwagen te mogen rondtrekken. Het gebruik van woonwagens zal voortaan slechts geoorloofd zijn aan hen, die daar toe van den betrokken Commissaris der 1) Het zal thans in de afdeelingen wor den onderzocht. Zie onder „Van de Hee- ren uit Den Haag" iu dit nummer. Red. O. B. vcistasch zelf naar boven zou drage*. Zij deed het. Op de bovenste trede bleef de man staan en vraagde hijgend: „Richard Wiedding?" Zij keek hem vragend aan. „Mijn zoon?" De vreemdeling schudde het hoofd. „Uw echtgenoot!" Reeds zweefde het verschrikkelijke woord op hare lippen, maar na nogmaals een blik geworpen te hebben op de bevende gestalte van den ziekte, wees zij zwijgend op den met bloemen bedekten grond en de waskaarsen bij het crucifix. Onzeker en toch met een zekere spanning had de vreemdeling hare bewegingen gevolgd. Daarna zijn oog vestigend op haar rouw gewaad, vraagde hij: „Dood?" Zij greep naar de plotseling wanke lende -gestalte van den vreemdeling. Afwe rend wenkte hij met de hand. Haastig, ten minste zoo snel als het loodzware pak in hare handen het gedoogde, liep zij vooruit en opende de slaapkamer van haar overleden man, liet de tasch in een hoek glijden en sloeg het bed open, om voor den zieke eene legerstede te be reiden. Kreunend van pijn liet deze zich daar op neder. Zijne oogen sloten zich, zijn hoofd zonk diep in de kussens. ^Een geneesheer is hier noodig, haal onzen huisdokter uit de stad!" sprak me vrouw Wledding zacht tot Christoffel, die nog altijd den ziekelijken knaap in de han den hield. Zij nam den kleine over, om hem op de canapee te leggen. Zonder Koningin schriftelijk vergunning hebben ge kregen. Dat deze vergunning niet verleend wordt dan nadat de aanvrager aanneme lijk heeft gemaakt dat hij tijdens de aan vrage voldoende middelen van bestaan heeft of in zijn levensonderhoud op voldoende wijze kan voorzien, noemde spreker een stap in de goede richting. W]aar genoemd wetsontwerp naar spre kers opvatting veel goeds zal brengen op het gebied der woonwagens, daar zou hij het zeer betreuren, indien de invoering van deze wet nog lang op zich liet wachten en het zou hem daarom aangenaam zijn, indien de vergadering er mee in kon stem men, om er bij de regeering op aan te dringen, haar medewerking te verleenen, dat het ontwerp spoedig tot wet verhe ven en in liet Staatsblad opgenomen zal worden. De heer Bos drong aan tot het reeds nu zenden van een adres aan de regeering. Na eenige discussie werd besloten een commissie te benoemen tot nadere over weging van het wetsontwerp. De benoeming dezer commissie werd aan het bestuur overgelaten. In het Roomsch Katholiek Landbouw weekblad voor Zeeland „Onze Boerenstand" schrijft K. onder den titel „Is de droog legging der Zuiderzee noodig om onzen iiationalen landbouwbodem te vergrooten" o.m. het volgende: Het is om onzen naiTonalen landbouwbo dem uit te breiden absoluut onnoodig, dat aan de duizende visschersgezinnen, die op 't oogenblik in de Zuiderzee-vischvairgst hun bestaan vinden, het brood ontnomen- zal worden. Reusachtige oppervlakten heidegrond, thans tot niets dienende, niets opbrengende, niemand een bestaan bezorgend, kan Neder land nog in cultuur brengen. Daar schijnt niet aan te worden gedacht. En toch kan, over minder jaren, met veel geringer kosten en zonder dat men iemand in zijn levensonderhoud treft, op die manier aan Nederland veel meer landbouw grond gegeven worden dan door de Zui derzee droog te leggen. Noord-Brabant, Limburg, Gelderland en Drenthe liggen nog voor misschien wel Va deel onbebouwd. Honderdtallen boerderijen konden daar na 20, 30 jaren verrezen zijn. Laat men eens nagaan welke produc tieve arbeid in die richting reeds door de Nederlandsche Heidemaatschappij verricht werd! Neen, onnoodig is althans in de eer ste kwarteeuw de demping der Zuider- -eenig teeken. van leven te geven, liet deze zich alles welgevallen. „Met onze oude paarden?" vraagde Chris toffel. „Om 't even, gij moet den dokter hier brengen." Devreemdeling sloeg de oogen op, wier blik bewees, dat hij bij volle bewustzijn was „Voor mij is het te laat, maar voor het kind! Willi, waar is hij?" „Stel u gerust, hij ligt gemakkelijk en goed." Een gebaar gebood Christoffel, het bevel op te volgen. De dienaar ging heen, om den geneesheer te halen. Mevrouw Wed ding boog zich naar den stervenden man, die op eene zoo zonderlinge wijze in haar huis was gekomen. „Wil me ten minste uw naam noemen?" verzocht zij dringend. „Blijf hier, het loopt met mij ten einde, ik ben de vriend van uw manDarling.." „Stephan van Darling! O, ik ken u mijn man heeft dikwijls van u gesproken, eenige uren voor zijn. dood nog. Hij dacht dat gij reeds lang dood waart, daar gij sedert vele jaren niet meer hadt geschre ven. Gij zijt in lndië geweest, niet waar?" „Ik heb de heele wereld doorreisd en nergens rust gevonden. Het heimwee ik ben een politieke vluchteling!" „Ik weet het, ach, ik weet alles. Span U niet te zeer in. Richard heeft mij ver teld, dat gij beiden gezworen vrienden waart in uw studietijd, dat gij als vrijheidmin nend student aan een opstand hadt deelge. zeeonnoodig duizenden visschers het brood uit den mond te stooten. We hebben behoefte aan cultuurgrond, dat is een feit: geen behoefte hebben we aan grond; dien hebben we vooralsnog in overvloed; alleen, niet alte grond is cultuurklaar! Laat men daaraan zijn volle aandacht eens schenken. Practische Nederlanders, doen toch geen dagreizen over iets, wat in enkele uren geschieden kan?! BINNENLAND. Ook al met verlof! De Minister van Binnenlandsche Zaken, Mr. Cort van der Linden, is Zondag met verlof voor een paar weken naar het buitenland vertrokken. De Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel, de heer Treub, die enkele da gen na de opening der Staten-Generaal ver trokken was, is van buitenlandsch verlof teruggekeerd en heeft zijn werkzaamheden aan het Departement hervat. De toestand van Dr. V ermeulen heeft naar „de Tijd" meldt een ern stige wending genomen. Zondag en Maan dag verkeerde de lijder langen tijd buiten bewustzijn, en de krachten nemen voort durend af. Oud-minister Tal ma. Te Tilburg heeft zich een comité gevolgd, dat alle vereenigingen oproept om mede te doen aan eene grootsche hutdebetooging in No vember te houden voor den oud-mi uister Talma. Als hoofdredenaar zal bij die be tooging optreden mr. dr. Jan van Bestj af gevaardigde der Tweede Kamer voor district Eindhoven. Evenredige vertegenwoordi ging. Naar „het Volk" verneemt, is het ministerie voornemens een staatskommissie in te stellen, ter uitwerking van het begin sel der evenredige vertegenwoordiging. De Roode Onderwijzers. Op de laatste vergadering der afd. Rotterdam van den Bond van Ned. Onderwijzers is eene motie aangenomen, waarin wordt gezegd, dat -de onderwijzers de penning, welke zal geslagen worden en uitgereikt aan de kin deren ter herinnering aan het eeuwfeest van Neerland's Onafhankelijkheid, niet zullen aanvaarden en men zich dus de moeite van de uitreiking wel kan sparen! De vierkante stuiver. De Rijks Munt i-s dezer dagen begonnen met den aanmaak van de nieuwe vierkante stuiver met ronde hoeken. Over eenigen tijd zal deze nieuwe munt in circulatie worden ge bracht. U. D. De S. D. A. P, e n d e v a c a n t e Wet houders zetel. De Haagsche afdeeling van de S. D, A. P. heeft in eene voor deze zaak belegde vergadering als haar nomen odk heeft hij mij verteld, dat uw argeloos gemoed zich heeft laten ver leiden tot daden, die gij onder andere om standigheden nooit zoudt hebben begaan, en dat men u ten slotte als belhamel wilde terechtstellen, ofschoon gij toch slechts de leiders zijt gevolgd. Al de laagheid yan het afschuwelijke verraad, dat men tegen u heeft gepleegd, is mij bekend, alsook hoe men ten laatste alle schuld op uwe schouders legde en u dwong de vlucht te nemen." De stervende knikte, „ik ben- rijk, zeer rijk geworden, aan gene zijde der zee! Het geluk, dat mij hier trouweloos had ver laten, heeft daar op mij gewacht. Gij zult de papieren in die tasch vinden ook de chèques op Richard Weddings naam op Engelsqhe en Duitsche banken te be trekken ik mocht mijn naam niet noe men, omdat daarop de doodstraf staat, Richard Wedding zou mijn zoon opvoeden en bij hein de plaats innemen van zijn vader. Toen ik den dood in mijne aderen voelde, begaf i-k mij op weg ik dank God, dat ik nog den Weddinghof kon bereiken. Ik vertrouw op Richard Wed dings vrouw. Mijn rekening met God heb ik in orde gebracht. Willi zal moeder, broeders en zusters vinden ik smeek u daarom." „Ja, goede vriend, hij zal -broeders en zusters vinden in mijne kinderen." „En gij, zult gij hem aannemen als uw zoon en zijn vermogen beheeren?" Het was, als had de stervende behoefte aan eene uitdrukkelijke verzekering, voor hij gevoelen te kennen gegeven dat eene even- tueele aanbieding van een wethouderszetel aan een raadslid, deel uitmakende van de socialistische raadsfractie, kan worden aan genomen. De leider der Katholieke fractie, Mgr. Nolens, die nog niet beëedigd was, kreeg Vrijdagmiddag gelegenheid weer aan de Ka merwerkzaamheden te gaan deelnemen. Er was namelijk een kort vergaderingetje tel regeling van werkzaamheden, dat nu ge opend werd met de beeediging van den af gevaardigde van Venlo, die teleurstel ling voor den heer van Twist, die altijd heel dicht bij een te feticiteeren medelid gaat staan om het eerst een handje te kun nen geven, doch nu, ondanks zijn gewonen voorzorgsmaatregel, pas als tweede kwam het eerst werd gelukgewenscht doorden heer Schaper en daarna nog door zeer velen van Links. Onze generaal in priester gewaad is dan ook in de geheete Kamer zeer gezien. Toen deelde de voorzitter mede, dat de heeren Bogaardt, Teenstra, Gerretson, Schim van der Loeff en Albarda door hem wa ren gelukkig gemaakt met een benoe ming tot lid der zeer veel lastig gevallen commissie voor de Verzoekschriften. Daarop werden eenige kleinigheden toegevoegd aan dt lijst voor het loopende Afdeelingson- derzoek. En toen deed de Voorzitter de Kamer schudden om zijn eerste Borgesiaan- sche verspreking. Hij vertelde namelijk dat het zijn voornemen was na afloop van het Afdeelingsonderzoek geen openbare verga dering meer te zullen houden! Nog vroegen we ons af, hoe we die ein- delooze vacantie zouden dood krijgen, toen ,jfe nadere mededeeling kwam, dat begin Novemberde- heer Borgesius had be doeld: deze maand! wat kleingoed zal worden afgedaan in openbare vergadering en dat daarna, nog voor de behandeling der Indische Begrooting, de heeren- opnieuw In cle afdeelingen zullen verdwijnen ten einde eenige belangrijke ontwerpen te on derzoeken. We noemen daarvan de landarbeiders- wet, de voorwaardelijke strafopschorting, de regeling van h«et levens verzekeringsbe drijf, de woonwagens- en woonschepenwet, de vleeschkeuring, de electriciteitsvoorzie- ning, de kikvorschen- en mollenwet, dewa- terverontreinigingswet, de regeling van het voorbereidend hooger Onderwijs, het ont werpHelsdingen tot regeling van het pachtcontract en de wijziging der Woning wet. Voor dit laatste ontwerp is het een repe titie. H-et werd reeds eenmaal in de sec ties onderzocht. De voorzitter zei even- i-n den langen doodslaap viel. „Hij is in goede handen, ik zal hem eene moeder zijn", beloofde mevrouw W]ed- ding, hare hand leggend op de ij'skoude vingers van den stervende. Er werd geen woord meer gesproken. De doodstrijd verhinderde alles. Hij duur de ook maar kort. God was den armen, uit zijn vaderland verdreven vluchteling ge nadig. Een smartelijke zucht, en de ziel stond voor haar eeuwigen Rechter. Mevrouw Wedding stond bij het sterf bed en keek onafgewend naar het stille, geelachtige gezicht in het witte kusseq, waarin elke trek van vermoeienis had ge sproken en dat thans eene zoo rustige uitdrukking vertoonde. Hij vond ten minste een graf in den vaderlandschen gronden wel naast den vriend zijner jeugd: den doode toch kon men niets meer doen, en de aarde zou hem den zoeten slaap niet weigeren. Zij spreidde een witten doek uit over het lijk en trad terug tot midden in- de kamer. Welk een toeval! De twee vrienden von den elkander weer in den dood. Drie dagen geleden blies Richard Wpdding den laat- sten adem uit en vandaag stierf Stephan Darling op dezelfde plaats geen en kelen bloedverwant had hij nog. Vreemd en onbekend was hij gekomen en ge storven. Snel besloten -ging de weduwe naar het eenige venster, dat op het park uitzag en opende 'b et. (Wordt vervoigdjj

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1913 | | pagina 1