L Dans E. Kath. Nieuws- en Advertentieblad voor Noord-Holland. oedefl do. 139. Zaterdag 29 Nov. 1913. 7e Jaargang 'I ■:PERKAMP l n.m. 4 uur, en. Onrechtvaardig verkre gen geld gedijt niet. [MAAR. ijzen. it worden it Verschijnt DINSDAG, DONDERDAG eo ZATERDAG. Brieven uit Midden- Kennemerland. iv. i van alle ft- BINNENLAND. ité om te behandelen t door den Raad ge- eigenaars van jper- noodig is voor de Nieuwesloot. n„ ...i -- ,1„ iniskamer ONS BLAD. ABONNEMENTSPRIJS ct. p. 3 maiandeni franco huis; 105 ct met geïllustreerd feottdagsblad. Te Betalen in het Begin van ieder kwartaal, Afzonderlijke nummers van de courant3 cent, ia het Zondagsblad 5 cent, Uitgave van de Naaml. Vennootschap „ONS BLAD". BUREAU: Breedstraat 12, tegenover de R. K,. Kerk', te Alkmaar. Telefoon No. 433. ADVERTENTIEN Van 15 regels30 ceint, Elke regel meer Redaimes ger. regel15 Kleine advertenties van 1—30 woorden, Bij vooruitbet. 25 De Bond van R. K- Raadsleden. Wel mochten wij in onzen vorigen brief [ven stilstaan bij de jaarwedden-regeling de pensioenwet voor gemeente-ambte- jaren, om te doen zien, hoe de uitvoering San deze wet zoo maar eventjes als een in- Irmezzo komt binnen vallen tusschen de leierlei zaken, waarmede onze plaatselijke (esturen bezig zijn en nog bezig zullen erden gehouden. En dat zijn er vele. [Regeling van goede verkeerswegen- en VSelen, gas en electriciteit, woningbouw, laiervoorziening en zoovele andere zaken Jan socialen aard vullen steeds meer en peer het gemeentelijk program van onze leine gemeenten. iDat in den tegenwoordigen tijd goed fcrkeer een van de noodzakelijkste eisdien welke men aan de gemeenten mag stellen, zeker wel niemand meer betwisten. Hoe meer en beter verkeer, des te meer lOruitgang. onder verkeer stilstand en aehteruit- ng van bouwgrondwaarde en een be- jsel voor vestiging van gegoeden. Dezen fch, zoo gaarne gezien voor de gemeente- lasting, hebben veelal elders hunne rela- en zijn daarom goede verkeersmidde- I voor hen een der eerste eischen, welke [op hunne beurt van de gemeenten kun- en 'mogen stellen. [erder stilstand in liet dorpsleven en kwijnende middenstand. De verterin- |en wurden elders gedaan, wijl de zaken taakjes blijven. Hetzelfde met industrie. Geen bloeiende Industrie, want haar afzet kan niet dan op leen karretje naar het minstens op 1 of meer ken aïstands gelegen station of boot wor den a|gezonden. Kortom er i.s geen ver ier. En zeker leeft zoodanig dorp niet [volgens de leer der economie, die leert Bat in goeden zin althans - het geld Boet geruild, gebruikt en verteerd wor ks. Wel wordt dit gedaan, maar juist Iders, waar men meer „te keur en te leus" kan gaan. Het mag daarom als een niet gering deel fan onze gemeentepolitiek beschouwd wor pen te voorzien in goeden wegenaanleg, fti het bevorderen en verleenen van con fessie tot instandkoming van openbare rnid- Jelen van vervoer. ■Meer dan ooit dienen in dezen tijd de Tehartigers onzer locale belangen hier hun landaclit te schenken, om als ware pioniers baanbrekers de gemeenten tot groei [n bloei te brengen. i I De laatste kleur week uit het gezicht des pngelings. Zijne handen trilden krampach- fk en zijn lichaam beefde. Is dan toch waar! zooals ik vermoed fd, groote God! Hebt gij het aan ■hristoffel gezegd?" vraagde hij op kalmer Pon, toen hij zag, dat Willi hem met ont- |"ing aankeek. Deze schudde het hoofd. Hij scheen zeer prschrikt over de uitwerking zijner woor- |ti. [«Antwoord mij, bid ik u." [«Neen. Men heeft mij niet meer ge- <1, sinds den dagWilli aarzelde. aeorg knikte. Ja, hij herinnerde zich den |g nog zeer goed. Wiat al lag er tus- Teu dien dag en heden! En zijne moeder jzlJ, die nooit een onwaarheid sprak, had I ukkelijk gezegd: „hij is de zoon van jtrling niet." Maar dezen knaap ge- |>Me hij eer. Waarom verloochende zij knaap, waarom? Het angstzweet brak hem uit. Zijne hand peek over het voorhoofd, hoe kookte hamerde het daarin. Het geld, het on paar vele geld, hing het samen met dit j^' »Ja, ja", klonk het in zijn hart; Ja", bevestigde zijn geweten. Daarom geheimzinnigheid de onmetelijke pdonj na de bitterste armpede. „O, *o!" Wjant naast velerlei andere nuttige in stellingen die er reeds zijn of er nog komen, zijn op de allereerste plaats goede verkeerswegen- en middelen in eene ge meente de dommekrachten voor opheffing uit haar isolement naar den vooruitgang ten bate van a lie daar levende standen. Van niet minder belang is tegenwoordig het verlichtingsvraagstuk. Dat dit werkelijk eene algemeene behoefte is, bewijst wel dat zeer vele gemeenten met dit waag stuk tegenwoordig bezig worden gehouden. Gas of electriciteit is hier de quaestie. Wlant al of geen beter licht is geen quaestie meer. 't Komt er nu maar op aan, hoe zulk een vraagstuk op te lossen. De een is voor gas, de ander voor electriciteit. De meeningen zijn hieromtrent zeer verschillend Beide zijn aannemelijk, zegt men, maar gas biedt het voordeel dat daarop kan wor den gekookt. Naar ander meening mag men zich hier weer niet op blind staren, want is electriciteit in kracht en licht de meerdere, zoo is ook de mogelijkheid niet uitgesloten, dat het spoedig in het koken ook meerderheid zal zijn. Voor groote gezinnen is koken op gas duur. beweert men en als bewijs diene, dat groote gezinnen, bekend zijn, die daar om met het koken op gas hebben opge houden. En daar mea nu Juist ten platten- lande nog al groote juist niet finantieel sterke gezinnen heeft, gebruikt men dit als een van de tegen argumenten, voor hen, die zoo voor kookgas zijn. W|ij zullen ons echter hier niet in ver diepen en dit aan hen overlaten, die deze zaken hebben op te lossen. Als ieeken op dit gebied moeten ook de gemeenteraden wel bij deskundigen te rade gaan. Maar welke deskundigen, er zijn er zoovelen en wie bieden de beste waarborgen Wiat springt voor onze R. K. raadsleden ook hier i n 't oog de behoefte aan .hulp en voorlichting! Hoe zou een kloek 'R. K. orgaan voor hen in dergelijke aangelegenheden van dienst kunnen zijn en hen aan vertrouwbare raadgevers en deskundigen kunnen helpen. Wlat een voor lichting en ontwikkeling zou daarvan uit gaan en welke uitstekende informatiën zou den gegeven kunnen worden door de be kwaamste mannen, wanneer de meer dan 5000 R. K. raadsleden daaromheen stonden. Want waar alles zich tegenwoordig out-' wikkelt en zich niet meer individueel maar gezamelijk uitspreekt in vergaderingen en, vereen igingen, daar wordt toch de be hoefte daaraan des te grooter, naarmate de eischen meer en meer zullen toenemen. Komen ook nu niet reeds bij de ge meenteraden adressen in van landbouw- en tuinbouwvereenigingen, van arbeiders en kreunde Georg vertwijfelend. „W|at scheelt er aan, Georg?" vraagde Willi, angstig en schuw tot den jongeling opkijkend. „Wiat mij scheelt? Het geloof is mij ontnomen „Het geloof aan" mjjne moeder", had hij willen zeggen, maar nog te rechter tijd zweeg hij. Met groote haast duwde Ijij den stoel vooruit. Groote zweetdroppels vielen op den grond. Zijne aderen klopten zacht van inspanning, zijne borst zwoegde, maar de draad zijner gedachten brak niet af: „Omdat'het zien van dit kind haar ge weten wekte, witóe zij het niet onder de oogen hebben, liet zij het ongelukkig worden of had zij gehoopt, dat het sterven zou Georg beefde, alsof hij de koorts had. Daarbij niet de minste schemering1 van hoop in zijne ziel, niet de minste twijfel in zijn hart! Een luid geroep deed hem plotseling stil staan. Hij was te midden van de groo te, rustig grazende kudde schapen terecht gekomen, die nu ijlings in alle richtingen wegstoven. De herder Christoffel, floot en de goed afgerichte honden haalden de vluchte lingen weldra terug. „Daar had.t ge mij bijna eene groote verwarring aangericht, jonge heer", zeide hij, naderbij komend. „Maar, wien hebt ge daar1?" Hij zweeg plotseling stil en keek Georg met een langen,, zonderlin gen blik aan. „Gij hebt Wjilli naa? buiten gebrachtHij scheen het niet te kunnen begrijpen. middenstanders, adressen die men maar niet zoo gemakkelijk meer als vroeger voor kennisgeving kan aannemen, maar die somwijlen tot gevolg hebben een groote ommekeer in gemeentelijke toestanden? Ontwikkeling en boekhouden, sociale cur sussen, landbouw- en herhalingsonderwijs, 'kortom steeds luider spreekt de massa en zouden dan zij, die de belangen van al len te behartigen hebben, zich niet onledig hebben te houden met zich op de hoogte te stellen? En waar zou dat beter kun nen geschieden dan in een eigen orgaan en vereeniging, die als eerste krachten hen in hunnen taak zou vooruitdrijven naar het goede en gewenschte doel. Zoo voortgaande is er nog zooveel meer. Hoevele raadsleden zijn er misschien niet die hun licht zouden wenschen te ont steken O'ver het Wloning-vraagstuk. Over al bijna woningnood. Wqar moet men zich wenden en wat moet men lezen om principieel met het woningvraagstuk op de hoogte te komen. De zaken- eenvoudig negeeren en kalm zijn pijpje blijven rooken gaat niet meer aan. Daarvoor is toch hier en daar de nood te groot. De woningwet, maar met deskundige voorlichting, geeft hier het middel ter hand. Voor particuliere bouwvereenigingen om zelf te 'bouwen is het geld te duur en zijn veelal zulke ondernemingen voor hen in de dorpen te groot. Bouwvereenigingen uitsluitend be- oogend betere volkshuisvesting' kunnen worden opgericht en door den Staat wor- doen toegelaten. Daardoor kunnen zij'voor schotten en geldelijken steun verkrijgen van den Staat tegen eene rente van3pCt. nationale schuld. De aflossingen behoeven eerst in 50 jaren te geschieden. Bij aan koop en afbraak van sledhte woningen kunnen die vereenigingen eveneens gelde lijken steun erlangen. Kortom hoe toont misschien dit weinige reeds, dat bij dit urgente vraagstuk, ern stig onderzoek hier lang niet misplaatst is, wil men ook deze zaak naar behooreii flink aanpakken om aldus op goede grond slagen en naar het beste systeem voor hy giëne en zedelijkheid betere en voldoende huisvesting bevorderen. Zie hier waarde lezer, een paar losse grepen uit de vele vraagstukken, welke tegenwoordig aan de orde zijn. En er zijn er nog zoovele. Wlant zoo rondloopend op het groote sociaal terrein, als van zelf sociaalden'kend en voelend, moet men wel inzien en de consequentie aanvaarden, dat, waar de Wo ningwet is gevolgd op "de Gezondheids wet, het vraagstuk van goed drinkwater meer en meer .naar voren komt treden. „Oom Cihristoffel, Georg heeft mij ge haald en in den stoel gedragen", vertelde Willi, blij, dat de wilde jacht gelukkig was afgeloopen. „Dat is Wjeddingbloed!" antwoordde de oude, zijne hand met den staf uitstrekkend „God loone het u, gij hebt hem een groot plezier gedaan", verzekerde hij, zich over den ziekestoel buigend. „Wieddingbloed en is het 't echte?" „Ja, het echte. Ik dank u nogmaals, jonge heer!" „Danken? Cihristoffel, dankt gij mij voor den dienst, welken ik Wiilli Darling heb bewezen?" Een vlijmende smart trilde in zijne woor den. De oude man keerde zicih om, zoo snel, als telde hij' pas achttien jaar en niet zestig, die zwaar op hem drukten. „Jonge-heer, jonge heer!" stamelde hij versahrikt. Hij keek in het 'bleeke, jeugdi ge gezicht, waarover twee .groote tranen rolden; hij zag, hoe de tanden de lip ten bloede klemden, om niet in een alles vergetende .smart uit te barsten. 'Een na meloos wee sprak uit de donkere oogen, die strak op 'het gelaat van den knecht waren gericht, als moesten zij daar de bevestiging lezen van de vlek, welke rustte op de eer der Wleddings en het schu we, door ouderdom verzwakte oog van den grijsaard wendde zich af. Hij loochende niets, hij kon geen leugen toevoegen aan het hemeltergende onrecht, dat den knaap was aangedaan; daarom zweeg hij. Met ontzettende duidelijkheid herinnerde Georg zich het gesprek, dat hij met zijne Zijn de daar straks genoemde zaken te genwoordig bij de gemeenten voldoende ingeluid, betrekkelijk jong is nog de bewe ging voor betere Watervoorziening. Hier over een volgende maal. H. van B. LOCAL OPTION. Door het hoofdbestuur van den Maria- bond i n het bisdom Haarlem is aan de besturen der aangesloten vereenigingen een circulaire gericht, waaraan we het volgende ontleeifen „Zonder twijfel hebt ge allen reeds ge hoord van de beweging in de drankbestrij derswereld bekend onder den naam: „Volks petionnement voor Local Option of Plaat selijke keuze. Hoewel uitgaande van een gemengde commissie, waarin onze Federatie „Siobri- ëtas als eerste is genoemd, verjvekte deze beweging geen algemeene sympathie onder de Katholieken. Een gevolg daarvan was veel geschrijf in de pers, en veel verschil van meenang. Ons bondsbestuur, ofschoon van, mee ning zijnde, dat de beweging voor het bisdom Haarlem ontijdig was, wilde „So- briëtas niet tegenwerken en besloot aan vankelijk de afdeelingen vrij te laten.. Door 'de ontstane wrijving moest het zijn houding wijzigen en het vond den juisten weg: om in overleg met denWjel- eerw. heer L. J. Schalke„ bondsadviseur, Z'. D. H. den Bisschop zelf te raad plegen. En dit is het antwoord van Monseig neur: De R. K. vereenigingen in het bis dom Haarlem mogen niet meedoen aan de actie op dezen grond: De federatie Sobriëtas is buiten haar statuten gegaan en is niet door de honds- besturen met de afdeelingen in contact getreden, mahr heeft persoonlijk de afdee lingen aangesahrëven. Zoo kon dus niet eerst de zaak over wogen en de meeming van het hoogste gezag gevraagd worden, maar werd ter stond uitgevoerd. f Waar ge dus nog niet begonnen zijt: vat dit werk niet aan; waar ge wel zijt toegetreden tot de coinité's moet ge u terugtrekken. Als getrouwe leden van den Bond zult ge aan den wensch van uwen Bisschop gehoorzamen." Treub's rente. „Het Volk" is met het wetsvoorstel in zake ouderdomspensioen niet bijster tevreden. Het schrijft. Het is wel het allermagerste wat de re geering kan voorstellen: f 2 voor de be hoeftige 70-jarigen, die na hun 65ste jaar moeder had gehad; nu eerst vatte hij den zin harer woorden. De booze geest had haar verblind. De satan had _gewetens dat hij van dit hart slechts i ets groots mocht eischen,. omdat het "te diep was geweest voor kleine valstrikken; hij had nauwkeu rig de onbegrensde grootte van dit karak ter berekend en er daarna het zwaarste van geëischt, nadat hi[ zijn slachtoffer door on- zaligen trots en hebzucht verblind en. het 't geluk zijner kinderen met verleidelijke kleuren had geschilderd! De onzinnige lief de, waarmee de weduwe Wedding hare kinderen beminde, had den booze een hulp middel geboden. Hij had het oogenblik harer diepste vernedering afgewacht en haar toen de bezoeking in huis gezonden, wel wetend, dat zij deze bezwaarlijk kon weer staan. En de alwijze God had het sterke, trotsche hart laten vallen, om het de zelf gekozen foltering te doen doorstaan., om het te beproeven en zoo diep mogelijk te vernederen. En zou voor deze verblinde ziel eindelijk niet een lichtstraal komen van de Goddelijke barmhartigheid," een straal der oneindige Ghristustiefde, die de groot ste zondaars met voorliefde opzoekt? „Christoffel, gij hebt het geweten, al dien tijd en toch hebt gij gezwegen?" Het klonk als een bitter verwijt. „Ik heb gezwegen en zal blijven zwij gen, om de woorden, die de oude Wled dings boven de poort van het huis heb ben aangebracht! Ik ben geboren, in den dienst der familie, reeds mijn grootvader woonde hiier-; en evenals deze en. mijne ouders wil ook ik sterven als een trouw dienaar der Weddings, Is mijn. geweten niet zijn bedeeld, die na hun 60ste jaar niet zijn veroordeeld wegens bedelarij, of meer dan een jaar gevangenisstraf hebben gekregen, die niet aan den drank zijn en niet bekend staan om een slecht levens gedrag. Wiat verder omtrent Treub's rente wordt medegedeeldv laat nog allerlei uitlegging toe. De gemeente wordt in de regeling betrokken, maar in hoeverre? Wordt aan haar de beslissing over dev aanvragers op gedragen? Dit zal nog moeten blijken Ook de finantieele regeling is nog niet duide lijk. Maar dit staat wel vast: indien deze schim van staatspensioneering in de plaats moet treden van art. 360 der Invalidi teitswet, zal menigeen die nu de rente heeft gekregen, ze weer verliezen. Menigeen, die het zonder bedeeling tusschen zijn 65ste en 70ste jaar niet harden kon, menigeen ook, die niet als behoeftig zal worden aange merkt door een bureau-cratisch armbestuur of een hardvochtigen gemeenteraad, maar voor wien niettemin de f 2 rente een ware uitkomst is. W|ij zullen moeten afwachten, hoe het wetsontwerp er uitziet als het voor de Kamer komt: maar een stevj^e propaganda voor wat werkelijk e.en staatspensioen mag heeten, is in de naaste toekomst noo- diger dan ooit. Goederenvervoer naar het bui t e n I a n d. Door de Hollandsche IJzeren Spoorwegmaatschappij zijn ten dienste van het goederenvervoer met ingang van 1 December a.s. in overleg met de Duitsche spoorwegen verschillende snelverbindingen, in het leven geroepen, waardoor zoowel van Rotterdam en het W'estland, alsook van Amsterdam en de Noord-Hotlandsche landbouwstreken een aanmerkelijk vervroeg de aankomst der goederen is verkregen in Ziuid-Duitschland, Oostenrijk en Zwitser land. Burgemeester van Zaandam. Bij Kon. besl. is aan jhr. mr. C, A. Elias, op zijn verzoek met 1 Jan. 1914, eervol ontslag verleend als burgemeester ,van 'Zaandam. Verkorting der December-d e- batten in de Tweede Kamer. Er is, naar de „N. Ct." verneemt, in overleg met de verschillende fracties, een regeling vastgesteld ten doel hebbende om de De- eember-debatten te bekorten. Bij de alge meene besciliouwingen over de hoofdstuk ken zal niemand langer dan drie kwartier het woord mogen voeren; behalve wat de Hoofdstukken VI en VIII betreft, waarbij den spreker een uur toekomt. De alge meene beschouwingen over Hoofdstuk I zijn zóó algemeen, dat men te haren aan zien geen limiet heeft aangedurfd. Bij de artikelen mag niemand langer spreken dan een half uur en voor repliek is daar tien minuten de uiterste grens. door mijn zwijgen bezwaard, ik heb ge tracht zooveel goed te maken, als in mijn vermogen is. Met iemand spreken over iets, wat de eer der Weddings moet be smetten, zal ik nooit doen. Lang aan geboren dienstbaarheid gaat in het bloed over. Ik zal sterven, zonder gesproken te hebbennu gij echter, jonge heer, er achter gekomen zijt zonder mijn toedoen, zal het uw plicht en uwe taak worden, de vlek af te wasschen, of het wagenschild weg te nemen van de plaats, waar het eeuwen heeft geprijkt, en waartegen tot heden toe niemand de hand heeft durven op heffen." Met eigenaardig schitterende oogen had Willi naar het gesprek geluisterd. Ofschoon hij zelfs niet vermoedde, hoe groot het onrecht was, dat de Wleddings hem hadden aangedaan, zijn scherp verstand begreep toch onmiddellijk, dat er spraak was van een geheim, waarvan hij het middelpunt vormde. Hij greep naar Georg's moedeloos neerhangende hand en zeide: „lk heb u lief, Georg." Deze legde zijn brandend heet voorhoofd op de koele vingers van den armen wees. „Ik uw dienaar, gij mijn heer!" „Wiat zegt gij daar?" riep de kleine angstig. „Christoffel, spreek tot hem, stel hem gerust." „Laat het goed zijn, Christoffel, later spreken wij er*- nog wel eens van. Ik wil nu met Wlilli terugkeeren. Vaarwel, trouwe ziel, vaarwel!" PM h f'

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1913 | | pagina 1