S&. Batk nieuws» en Advertentieblad!.
woor Noord-Bolland,
No, 31.
Donderdag 16 Maart 1916.
10e Jaargang
ZijnBngelsche vrouw.
Vèrtchiiot DINSDAG, DONDERDAG ea ZATERDAG
Wie zich nu op
„Ons Blad" abon
neert, ontvangt de tot 1
April a.s. Verschijnende
nummers kosteloos.
Wat niet vergeten mag
worden.
V Een ernstige waarschu
wing.
Oorlogsoverzicht.
Bfr^frl.rr
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
75 ct p. 3 maanden franco huis; 1Ö5 ct, met geïllustreerd
Zondagsblad. Te betalen in het begin van ieder kwartaal.*
Afzonderlijke nummers van de courant3 centi
Van het Zondagsblad s 5 cent,
Uitgave van de Naaml. Vennootschap "ONS BLAD,,.
BUREAU: Breedstraat 12, tegenover de R. K. Kerk, te Alkmaar^
Telefoon No. 433.
ADVERTENTIEN t
Van 1—5 regel* i i 30 cent
Elke regel meer. 6
Reclames per regel 19
Kleine advertenties van 1—30 woorden, bi} vooruitbet 29
Die beslissing van den Alkmaarschcn Raad
den vorigen Wjoensdiag in die beleende co-n-
ccubinaais-kwestie genomen, kan sommigen
maar niiet bevredigen, dlie, althans in deze
zaak, mieer naar die stem van een mede
lijdend hart hitstenen dlan naar dien eiisch
van het gezond! verstand.
Te veel wordt vergeten, dat onze wet
bepalingen geeft voor 'het duiten -en die
ontbinding van huwelijken; zij kent huiwe-
lijks'belietsetlen en dispensation.
De wet is er mui o'm te wanden nage-
Jieefd. Wat zou er van een geomdiendie maat
schappij! geworden, indien nm feitelijk dege
nen wffe zich. niet aan wettelijke verordie-
Hingen willen storen, gelijk gesteld! wonden
roei diegenen, die die wettelijke bepalingen
wel onderhouden, zooalls men dat van een
weldenkend burger mag eisdhen?
En wat moet men denken van over
heidspersonen-, die door tan woondi of door
hunne stem propaganda maken voor de be
stendiging van een toestand!, welke met de
maatschappelijke orde in strijd is?
Trouw zweren bij de aanvaarding, van bef
lidmaatschap van dien Raiaid) aan die wetten
idles Rijks en tegelijk de overtreding van
genoegzaam bekende wettelijke voorschrif
ten bevorderen diat rijimt niet.
Dat werd door eene kleine minderheid
in de laatste Raadszitting vergeten en mag
niet vergeten worden.
De heer Otto- liet bekende liberale Kfi-
imcflid heeft onlangs een politieke rede
gehouden, waarin ook beschouwingen voor
kwamen over de finantieele gelijkstelling
tusschen openbaar en bijbpnder onderwijs.
Volgens „Het Onidlerwij's" het orgaan
idicr Vereen, van hoofden van openbare
ischblen, waren het zeer belangrijke be^
schouwingen.
Wij zullen dus goed dioen, daarvan ken
nis te nemen.
„De finantieele gelijkstelling, alidrts die
heer Otto', heeft dit voordeel, diai de Staat
invloed zal krijgen op en in de bij
zondere school. Dat kan. op den duur
FEUILLETON.
niet uitblijVen. Dlie winst weegt allicht
op tegen het verlies aan die andere zijldie
De tpestand is thans zoo, dat de bizon-
dere schollen alleen het leerplan behoe
ven mede te deeilen aan het rijksschools
toezicht: goedkeuring idoor dlit toezicht
is niet vereiischt. Weet men bij de pa
cificatie de goedkeuring van het leerplan
te verkrijgen als veneischte, en daarnaast
de thans mogelijke splitsing in aÜerfei
kleine schooltjes tegen te gaan, dan zijn
dit waarborgen voor deugdelijk onderwijs.
Door betaling der biziondere school door
de openbare kas, wondt zij een openbare
school."
-Inderdaad!, dat zijn zeer belangrijke be
schouwingen.
Die bedoeling van den heer Otto» mis
schien van heel die vrijzinnigheid is dus
tot de finantieele gelijkstelling roede te wer
ken, ,maar om dan tevens het bijzonder on
derwijs in het hart te treffen en het ge-
heel van den Staat afhankelijk te maken.
Wij1 mogen den heer Otto dankbaar zijn
voor deze openhartige uitspraak.
Wij' weten nu, welk gevaar ons be
dreigt.
Diat waarborgen gevraagd worden voor
de deugdelijkheid van bet onderwijs, uit
stekend.
Niemand1 die «daartegen bezwaar zal
maken.
Maar nimmer'zullen wij terwile van eenig
geldelijk voordieel de vrijheidi en de on
afhankelijkheid' van de bijzondere school ten
offer brengen.
JDteze verklaring van de „.Vrijie Westfriies"
zal instemming vinden aan den roomschen
kant zoo algemeen als ouder onze bond
genoot-en.
Daar kan de heer Otto c.s. nu r-eeds van
verzekerd zijn.
door Rudolf Stratz.
54
HOOFDSTUK X.
Helmut Merker liet zijn paard «11 draf
gaan: leglde de teugels op den nek van
het v-ersche jachtpaard, nam zijb. pet af en
veegde langs zijn, voorhoofd. Die zon scheen
nu midden in September, even warm ais
in het hartje van, den zomer, op het graaf
schap Kent neer, den grooten tuin van En
geland1, in het Zuiden, 'dlie juist in dezen
tijd van bet jaar den eenzamen ruiter het
beeld van 'den vaderlandis-ehen Pfaïlz in her
innering bracht. Evenals diaairt glansden ook
hier de roode appels uit uitgestrekte bo-s-
sch,en en, vruchtboom-enlangs hooggespan
nen draadwerk slingerde de groene hop;
honderden handen waren bezig met liet
oogsten van die goudkleurige bloemenscher
men. Ate 'hij de oog en, sloot en ron dom
zich slechts idie zonnige warmte onder zich
bet zacht knarsen, van het zadel op den
rug van zijn paard merkte, dan kon hij
zich verbeelden, dat deze laatste twee en,
een half jaar slechts 'n droom waren
geweest, en dat hij!, die daar reed, niet een
gentleman was^ in het Zuiden van Enge
land, die naar die woning vain zijn schoon
vader, John Wilding, op Rosemary-Hills
terugkeerde, maar de eerste luitenant Mer
ker van het 198ste infari-terieregiriient in
Die gebeurtenissen op het Westelijk front
trekken nog steeds bet meest de aandacht.
Ruim drie weken duurt nu- reedis die aan
val op Verdun en nog steeds gaat de
gruwelijk moorddadige worsteling voort.
De aanvallen worden met groote hard
nekkigheid herhaald en voortgezet, dioch
met niet minder hardnekkigheid en heldhaf
tigheid wordt die vesting dioor de Frahscben
verdedigd.
Tot mi toe werd bet dloel van dien-aan
val niet bereikt. Wiel werden kleine voor
deden behaald, maar tot een massale over
winning kwam het niet.
De Diuitschers, zoo oordeelt een Fransch
deskundige, zullen te pletter Joopen tegen
den muur van den Franschen tegenstand.
En inderdaad!, zoo schijnt het te zijn
al kan natuurlijk 'het re-sullltaajt van deze
Atslbelm, aan de öejgstrasse, gezeten op
bet hem met allierbemiinillijksite voorkomend
Ih-eiid geleende paard! yam den bataljons
adjudant; opgeruimd van, zin, en licht van
bearsen voor zich, daarginds, ergens
'achter Rijn en Vogezen die toekomst.
het levenNu kemdle hiij het leven beter..
Hij' zuchtte;.... hij tastte in zijni zak en haaldie
leien verkreukelden brief te voorschij'n en
las he m nog eens, vaar den zoo veelisten
keer sedert gisteren:
Haag welgeboren Hieer!
U wordt :nog eens- en nu dringend
verzocht definitief te willen beslissen,
of 11 na het eindigen van uw binnenkort
eindigend verlof weer in werkelijk,en
dienst denkt terug te koeren. Ik ziie
uw bericht hieromtrent binnen eenige
dagen tegemoet."
Hot was- een dienstbrief van den regi
mentscommandant. De overste zelf... de
zelfde nog als het vorige jaar..,, had het
stuk onderteek end.
Luitenant Merker keek er diep peinzend
naar, schudide het hoofd], gaf het lui ge
worden paard de sparen en reed verder.
Rondom zich zag hij het leven van den
Engeischien landweg: boeren en boerinnen,
die op lichte wagentjes huni kleine paardjies
zelf bestuurden, fietsen, een troepje bak-
vi-scbjes van een nabij'zijnd slot, met lange
fladderende, blonde haren aite bezeten in
jongenishouid'ing voortgaloppeerenid, een
waardig-en lakei op een vlag jachtpaard er
zeldzaam bloedige worsteling nog niet wor
den vastgesteld.
Aan beide zijden wordt met groote held
haftigheid en ware1 doodsverachting gestre
den. 1
En aan beide zijden worden ontzettende
verliezen geleden-
Die1 militaire medewerker van. de „Times"
zegt in een beschouwing, dat de slag bij1'
Verdun Ihet voor iedereen duidelijk heeft
gemaakt, dat bet westelijk front het be
slissende is. Op dien Bialkan hebben die
Duiitschers maar gebluft. Tem Zuiden van
de Donau zijn nog maar drie ,of vi.eir
zwakke divisies en wat ruiterij!. Die Duit-
schers haddien verleden jaar ook illusies
nopens reen verpletterend succes tegen de
Russen, toen dezen gebrek aan munitie hadt-
-den; doch daar kwam niets van. Het of
fensief tegen Verdun was werkelijk een
van die gevallen waarin 'de vijand! moest
doen wat hij' deedi, omdat hij niets beter
kon doen. Geloovendle dat al de Gealli
eerden in het voorjaar of in den zomer te
gelijkertijd zouden aanvallen, besloot Fali-
kenhayn, dé chef van dien Staf, hun vóór
te' zijn.
Hoe verbitterd de gevechten van Verdun
zijb, blijkt uit het feit, zegt; de' „Frankf.
Ztg.", dat dien achtsten Maart op het situk
van het front dat van Dtouamont tot .Vaux
reikt, niet minder dlan 102 afzonderlijke ge
vechten werden gemeld.
Die Fransche pers is eenstemmig van
meening, dat de Dluiitschers nieuwe verwoe
de aanvallen tegen de Fransche stellingen
"vóór Verdun voorbereiden. Die keizer Hoopt
nog steeds, in deze richtnig een beslis
sing te verkrijgen.
Naar allen schijn, afgaande op de berich
ten, tot heden van beide zijldien ontvangen^
is de staat van zaken voor Verdun op dii.t
oogenb'lik voor tie Franschen gunstig. Re
den tot volkomen gerustheid bestaat er voor
de Franschen evenwel nog niet. Daarvoor
staan de Dluitschersnog veel te dicht op
de vesting. Gerustheid voor Verdun kan
er voor de Franschen eerst bestaan, ais zij'
er in slagen, de vesting" weer lucht te ver
schaffen, gelijk hun gelukt is na den eer
sten aanval van de Duitscbers op Verdun,
in September 1914.
De kans op strijd om net Suiezka-naal
wordt al door kleiner.
De correspondent van de „Times"' in
Egypte seint toch onder dagteekening van
9 Maart, dat Egypte en bet Suez-fcanaail
thans volmaakt beveiligd1' ziijln tegen een
vij'andelijken aanval Zonder in bijzondierhe
den die verdedigingswerken te beschrijven,
waaraan nu 13 maiamden, is gewerkt, duidt
hij aan, dat er teil Oosten van. het ka
naal, tot ver de woestijn in, geduchte
achter, vredige kudden siahapera, -aan den
slootkant, golf spelende gentlemen op de
wieidenEngeland... altijd en eeuw En
geland.... En overal aan zichzelf gelïjk...
Helmut Merker fronste het voorhoofd en
ilegde het rechter onderbieem zacht tegen
het haar van het paard'. Hiet paard ging
er in galop met hem vandoor. Dloor twee
rijen kleine huisjes van een stadje, dlan den
landweg af, een heuvel op. Hoog omhoog
troonde een wit gebouw.... bijna een slot.."
groepen ho-og-e boomem er achter, bonte
bloembedden.... een blauwe spiegel van een
meer met de droomerig zwemmende- sneeuw
der zwanen, latwerk voor oranje boomp
jes en rozenhagen, doorkijkje ver in hiet
stille woud en waterwiifflde-rniis.het was
als een belichaming1 van zwaren, stevig
gegro-ndvesten, grootbuirgelijken Engëlscben
rijkdom. Een bre-ede rijweg leidldie omhoog-
naar Rosemary-Hills. Bieneden aan die poort
van het park stonden de hekken open.
Een in het wit gekk-ede, jónge vrouw
kunde er tegen. Een breedgerande stroo-
hoed was tot bescherming tegen* die zon
naar achteren geschoven en beschaduwde
het regelmatige, opgeruimde, mooie gezicht
Zij! beschermde idle oogen met die hand
en tuurde. Toen wenkte zij hem, die in
ga'lop naderde, vrooilijk toe. Hij sprong
uit den zadel, groette Edith, ent fep naast
haar met den teugel van het achter hem
stappende paard losjes om dien arm, den
w-eg op.
De levendige, blauwe oogen van Edith
Merker straalden. Haar zaïchte, met enkele
versterkingen zijln gemaakt door lichte spoor
wegen en pijpleidingen met het bewoonde
land verbonden. Hij' maakt zich sterk, dat
een leger van een kwart milioen man
thans geen kans meer zou hebben, om miet
goed gevolg Egypte aan te vallen. Hét
h-e-ete seizoen treedt nu trouwens weer in,
en in de komende maanden is een aanval
onuitvoerbaar.
Ook op a'ndérc ooriogsterreinen geen
nieuws, dan geruchten. Z100 vermeent het
„BI. Z." uit Lugalno, dat da oorlogscor
respondenten van die „Gorrie-re della Sera"
en de „Stampa" een binnenkort te verwach
ten groot Italiaans ch offensief aankondi
gen. Italië kan ondanks het slechte jaar
getijde geen stilstand in het offensief dul
den, daar rnein van plan i's het heldhaf
tige Fransche leger bij' Verdun te hulp-
te komen.
In zooverre is, dit waar, diat blijkens
Ihet Wieen-sche communiqué die strijd aan
ihiet Isoinzof rom-t weer hevig woedde.
Ook schijnt Hindenburg, van wien zoo
ia'ng niets gehoord werd een nieuw offen
sief voor te bereiden aan het Russische
fro'nt.
Ten minste de „Times"-corresponident te
Pietersburg meldt, dlat er verschillende be-
'teekenissen worden gehecht aan de her
nieuwde bedrijvigheid van den vijand aan
'het Russische front. In niiet-officieele, mili
taire kringen beweert men eenerzijds, dat
alle bewegingen op de uiterste vleugels
slechts listen zijn om het geloof te vesti
gen in een groot offensief en anderszijUk
meenen eenige autoriteiten, dat Hindenburg
binnen- korten tijd wel genoodzaakt zal zijn
om op, den noordelijken sector een offen
sief te -beginnen, zoowel om zijn tegen
woordige, onzekere linie te- herstelen, alls
om het volk in het land' gerust te stalen.
DE SNEEUW OP 't ITALIAANSCHE
FR;ONT.
Biarzini, die reeds "meer over dien1 oor
log schreef, vvijist thans 'in die „Se-collo-" op
de, geweldige- moeilijkheden van den strijd
in ihet gebergte. Op verschillende plaatsen
ligt de sneeuw 30 mieter hoog en alle
wegen ien straten zijln- im groote sfijkpoe-
Jen veranderd, waardoor een voarwaart-
sdhie beweging der troepen onmogelijk is
geworden.
BULGARIJE EN ROEMENIë.
De „Vossis-che Z-eiitung" verneemt uit So
fia: InJ'idhtimgen, welke hier in diplomatieke
kringen ontvangen zijn, melden dat de kuii-
■perijie-n van de diplomaten van dé Entente
in.Roemenië veel grooter zijln en vee® meer
Uitwerking hebben dan toitidiusver bekend
was geworden. Men kan daarom, verwach
ten, idait de dezer dagen: hiiier verwachte
maaBÉB■BBB'gssei
zomersproeten bedekte wangen waren frisch
gekleurd-,
„Goede berichten Hellïe!" zei zij in het
Duitsch. Het was reeds iet-s bijzonders,
als zij! dat deed. Wieken lang spraken zij
vaak alleen Engelsch met elkaar. Dluitsdh
noemde hij: soms ini -een aanvechting van
droeven - humor haar Zondagmiddag-taal.
„Goedé berichten, Helfe! Ik heb zooi
even ernstig met papa- gesprokenJie weet
't, den geheeten/ zomer ging het niet. Als
'hij Zondags uit de City kwam, dla-niwas
hij' zoo zwijgzaam en ontstemd als ik hem,
zoo lang ik mij kan herinneren, nooit heb
gezien, en weerde alles van zich af
Father wordt oud. Dat is het. Hij ontziet
zich niet. Diaar kan men niets tegen doen.
Maar nu heb ik moed gevat en h-ern van
morgen vroeg, toen je weg waart, ge
vraagd...... En toen was hij zoo- goed, zoo-
zacht.... in stilte heeft hij' allilles al over
legd, v-eel beter dlan ik o-oit had gehoopt..,.
Ik ben hem zoo dankbaar.,., later wil hij'
je zelf al het verdere zeggen, Hjéiie..."
„Het betreft ons blijven in Engeland?"
„Ja! Natuurlijk1"
„Dan is elk woord overbodig, Edith",
zei hij! droog. „Onze diagen zijn hier ge
teld. Nog veertien. Dia-n gaat het naair huis,.
In de-n dienst
„De jonge vrouw bleef staan, en staar
de hem aan. Zij was plotseling bleek
geworden. Hij vermeed het haar blik te
ontmoeten. Hij' sprak tusschen d-e tanden:
„Gisteren heb i,k een brief van het regi
ment gekregen. Ik kom waarschijnlijk toch
Roe-mieenischie gezant met belangrijke last
gevingen op zijln post zal terugkeeren, waar
door idle betrekkingen tussdben Roemenië
en Bujlgarijie vermoedelijk iin een besllis-
-senidi stadium zullen komen.
Toch wordt van- andere zijdie weer ver
zekerd, 'diat Roemenië door eigen belang
gedwongen wei in- zijne houding zal vol-
Ihiarden.
VAN DE HEEREN UIT DEN HAAG.
TW1EBD1E KAMER.
Vergadering van Dins-dag 14 Maairt.
Het leenen. van 125 mi-Bioentjes was,
voorzoover dat de Tweede Kamer aangaat,
in -een handomdraaien gebeurd. Gestemd
werd er niet en gepraat werd er weinig.
De heer Juten (R.-iKj.) vroeg vergeefs
om b-etaa-lbaarst-eling der coupons ook bij1
de ontvangers -en niet alleen bij' de betaal
meesters en de heer N i er stras z (V.-iL.)
probeerde, eveneens vergeefs, provisie los te
krijjgen voor de inschrijvers van 1 miilloen
of meer, zoo-als die bij' die Leeningsw-et 1914
was verleend.
Minister van Gijn zag niet in, waarom
de groote maatschappijen dlat buitenkansje
zouden moeten hebben. En we vinden, diat
hij volkomen gelijk had.
Een amendement-de Geer (C..H.), be
doelende -dat inschrijlvingen tot f 10.000
desg-ewenscht -tot het volte bedrag zullen
worden toegewezen, wend overgenomen.
Die voorzitter droeg zijln witte dlas voor
de b-eëediging van -den heer Snoeck Hen
kemans (C.-H.), het nieuwe lid voor Apel!
doorn. De opvolger van graaf van BI y-
la nd t, werd bij' zijn herintrede in het La
gerhuis hartelijk begroet.
Diinsdag a.s. zal 'die Kamer o.m. de Oor-
1-ogswinstheffing -en de Indische suikerbelas-
ting in de Af-deelingen onderzoeken.
Vergadering van Wpensdlag 15 Maart.
Zander stemming ,'heohtite het Lagerhuis
zijln goedkeuring aain het wetsontwerp', boo-
dendle maatregelen, die waarborgen, diajt
Nederland i'n voldoende mate die beschik
king beeft behouden over schepen, de„Sidbe
peniuiiitvoerwet."
Als het Afdeehngsonidlerzoek der Grond-
wet^herziiieniing.svoors'teiHlen voiHgende week af
-loopt, koimt 28 Maart de Ou|derd!oimsrente-
wet op tafel.
B INNEN L ANDT
Grondwetsherziening. Déze week, zoo
zegt ihet „Arn'h. Dlaghl." zuBen dte voorstell-
ien tot Grondwetsherzieniing in die- afdee-
Jing-eai; der Tw-eede Kamer in, behandeling
■komen. Veel belangstelling schijnt e-r voor
de zaak niet te bestaan.
Het werk der intronisatie. Naar wij1
verrtern-en, za,l de rede, welke- Vrijdagavond'
door den Pieruviaamschen priester P. Mateo
niet terug in mijin oude regiment. God'we-et
waar zijl mij heenzenden. Het is mij ook
volkomen oinverschiligAls iik maar
eerst Engeland dien rug, heb toegekeerd'!"
„Neen."
Het was een verontwaardigde kreet, alsof
hij' haar zelf in haar vaderland hiaid be'Ilee-
digd. Boos 'hief hij; het hoofd op.
„Toch wei!"
„Never, Hé'lilie..,.. n-ever!"
Het bloed steeg hem naar die slapen.
Maar hij! behieerscht-e ziiohi.
„Bllijif ten eerste bij -het Dlu-itsch, als ik
je verzoeken mag, wanneer wijl over Dlu-itsch
land spreken
„ik wil niets van Dluitsohland hoo-ren
„En ten tweede, Eidlith...." nog altijd!
dwong hij zich kalm te bJiijyen„|....„be
grijp toch, 'eindelijk moet er een -einde- aan
komenSedert het voorjaar, den geheelen
zomer door -duurt nu die strijkt tusschen,
jou -en mij! Ik zeg „ja"..,, jij zegt „neen".,
ik zeg Diuiij||gh:lan'd, jij! zegt Engeland... nu
staat de beslissing vo-o,r de dleur...."
„Het is reeds beslist!"
N-u verloor hij' zijn geduld. Hij barstte
'los. Zijn stern-, anders steeds in dien toon
van opgeruimde kalmte van den Engelschen
gentleman, had een snijdenden, beve-teind'en
keelklank, alsof hij' op het exoercitie-veM'
stond.
„Ik heb er genoeg van, Edith. Er moet
een eind aan komen. Daarvoor ben ik idle
man. Je hebt mij' te volgen!"
pKuratfc wrvo^nS.i
