.maar.
m en
ouder,
Nieuws- en Advertentieblad.
t®®f Kfoox'dL-Bolla.iidL
Tabak van J. S. lenss
Reeds nn
No 35..
Zaterdag- 25 Maart 1916.
10e Jaargang
lissen.
rouwriitnigen.
en
nsd enVrijd v 10-3 u.
[JUS. IIModi III
ERKOOP
OUDES
diisliait, Alkmaar,
A LOH11N REICKEMS,
LIESHOUT,
COOPING
tuks Kerkschapan,
INMAAK-
Bestellen
spoedig
„P k X'-inmaakglazen,
HOLL. IJZERMAGAZIJN
i Zilverwinkei
D.
HOOL,
Vepschifot mmms, ponbebpas m umnm
plaatsing van dan
naar da LAAT
Het an» gewezen adres
Niet erg liberaal.
amperpolder. I SJfi Saplsd» VT0UW.
DMARKT.
mBISCUITS,
10 CHOCOLAS*
V Vrouwenkiesrecht.
Oorlogsoverzichi
Flesschen of Kruiken
De bekende
INMAAKPOTTEN
en
zijn alleen bij
tijdige bestelling
verkrijgbaar bij
v.h. M. DE WILD,
LAAT. ALKMAAR.
TELEF. 34.
"O-* rert gjfty-"
GJBZ. KAAN.
VBA3D0NR.
J. H WLLLER8.
t. BSNTHEMLlïi»
DE ©ROOT.
mm See, ft. FOOR,
P. WINS,
nizen, A. SöTEMANH
lovuid. P. LODDER
A. TITIN, Hoojfrijde 188
i wij den leerling een
aan onze scholen zich
en kantoormachines.
arsehe
ölaxenwasscherlj.
te adres voor het
van Huizen, Winfeels,
veis, Ramen, enz.
gericht voor het ma-
rquizen, Zonnescher-
iriön.
Beleefd aanbevelend
ONS
BLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
175 ct. p. 3 maanden franco huls; 105 ct. met geïllustreerd
f Zondagsblad Te betalen, in bet begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers van die courant .3 cent.
1 Van bet Zondagsblad! - 5 cent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap "ONS BLAD,,.
BUREAU: Breedstraat 12, tegenover de R. K. Kerk, te Alkmaar.
Telefoon No. 433.
AD VERTENTIEN
Van 15 regels ••iiiiitiiiiit, 30 oent.
Elke regel meer. 6
Reclames per regel 15
Kleine advertenties van 1—30 woorden, bij vooruitbet 25
in den
van
rmlnderde prijzen.
eons een kijkje in da
W.
Dudwinkel van PIET
ritraat, Alkmaar.
Spon»! cei ruwheid.
Het behoeft geen betoog, dat verstandige
lichaamsontwikkeling well verre van door
f ons katholieken te worden geringgeschat
in ons overtuigde voorstanders vimidit, juist)
als uitvloeisel van onze gelloofso.vertujgifng.
Heeft niet Paus Pius X meerdere maten
I sportwedstrijden op het Vaticaan en Dia-
mascusptein doen organiseeren en die per
soonlijk met levendige belangstelling bijge
woond.
Heeft niet zoo pais Mgr. van de Ven,
bisschop van den Blosdh. een zilveren beker
uitgeloofd voor den R. K. Voetbalbond, iu
zijn diocees
Overtuigd als wij dlan zijin van dien ver
edelenden invloed boven dien van met zelf-
bcheersching beoefende sport achten wij
de wijze, waarop meermalen vooral bij het
voetbalspel wordt opgetreden in plaats van
veredelend te werken juist sterk demorah-
seerend.
Men leze b.v. hoe door volbloed voor
standers over een. onlangs te 's-Gravenhage
gehouden wedstrijd wordt geoordeeld.
liet was bar zegt een redacteur van die
„Télegr."
1 „Wij herinneren ons niet in vele jaren
zulk een wedstrijd met ruw, gemeen spet
van weerszijden te hebben gezien. Dit dient
openlijk in het publiek aan de kaak te wor
den gesteld. Het was een schande, een cari-
catuur van voetbal. En. het is een driedubbel
overgehaald wonder, dat er geen ongeluk
ken zijn gebeurd. Namen zulten wij niet
noemen, omdat wc er dlan, eerlijk gezegd
STEEFESBEUG (VERDBONKENOGRD) ALKMAAR.
voer elegant, degelijh en
goedkoop Schoenwerk.
op het vreedzame sportveld, waar het al
leen gaat om de eer der overwinning, twee
elftallen van landgenoot-en, twee cllubs van
sportvrienden,* waarin ook militairen speten
elkander op zulk een gemeene, kfeine, eer-
iooze manier bestrijden, heb ik dlan recht
te verwachten, dat in dien oorlog jegens te
genstanders door hen ridderlijk zal worden
opgetreden
Als de sport hen tot zulke ruwheden
verleidt, wat zal dan die. oorlog doen?"
Professor Eerdmans gaat, sinds hij het
derde Rotterdamsche district in de Tweede
Kamer vertegenwoordigt, den boer op.
Dezer dagen voerde hij het woord te
Amsterdam, en moesten wij de wijsheid der
liberalen .afmeten naar de stellingen die
hij opwierp, dan zou met recht gelden
wat sinds jaar en dag van die vrijzinnigen
is gezegd: diat zij verstarren in hun zelf
genoegzaamheid; dat zij niets hebben ge
leerd. Het allerelementairste rechtvaardlig-
heidsbegrip in ons constiitutiiomeele stelsel
blijkt bij den heer Eerdmans zoek. Wel
erkende hij de billijkheid van Evenredige
Vertegenwoordiging wie trouwens erkent
die billijkheid niet? maar onomwonden
gaf hij zijn afkeer van dat stelsel te kennen,
niet omdat het in zich: verkeerd is,maar
omdat de liberalen er geen zij bij
ons land' zal hij toch wél hebben, dat hij
erkent, dat ook zonder Evenredige Verte
genwoordiging de vrijzinnigen alteen nooit
op de wipplank de grootste zwaarte aan
hun zijde zullen hebben.
Maar dit daargelaten; als professor zelf
de billijkheid van bet evenredig stelsel in
ziet, zou hij dan zijn liberale zelfgenoeg
zaamheid niet eens een oogenblik aan dien
kapstok kunnen hangen en too-nen dat zelfs
een 'liberaal professor voor billijkheid iets
kan voélen
Zoo is het niet erg liberaal.
Wij gelo'oven: als het woord all niet voor
jaren gesproken was: de minderheden zijn
er om verdrukt te wonden. Dleze liberaal van
den ouden stempel vimdlt het uit.
ALKMAARSCHE
OVERAL VERKRIJGBAAR.
I te veel zouden moeten, opsommen. Maar
[een ernstig protest tegen zulk bedorven
[spel is bier op zijn plaats."
Een ander schrijver, „Veteraan", in het
I zeltfde bladl, schrijft nog
„Zóó bruin heb ik net nog nooit bij-
gewoond. Zóó zout heb ik net nog nim-
r mer gegeten. Dat was een smijten, een
ruwen, een trappen, een haken, een stom-,
pen, een beentjelichten een kraken ein -een
springen, dat 't publiek zich de oogen uit
wreef: droomde het van een. worstelwed
strijd? of was het bij een voetbal-ontmoe
ting?
En hij eindigt zijn afkeurend en waarschtt-
j wend stuk met dléze snijdende vraag
„Wanneer ik zie, dat in vollen vredestijd
FEUILLETON.
tar het uitllooten van
olensloot,
igen bekomen en hunne
tten inleveren tot en
27 Maart a.s. ten huize
iris Penningmeester,
amens het Bestuur,
EËREPOOT, Voorzitter.
JONG, Secretaris.
door Rudolf Stratz.
VAN
19 Maart a.s., 's mor-
bij den Heer K ZUUR-
andbouw" te UBSEM.
HET BESTUUR.
A
58
„Het is m,ij ook volkomen onverschillig
°f er oorlog komt!" riep John Wilding met
mod hoofd. „Ik ben al in oorlog met
je landsteden. Zijl hebben hem mij opge
drongen. Nu moet het tot het bittere ein die!
11' wil geen. Dmitsehers ondersteunen
Daarmede saijd ik in mijn eigen vleesch.
Ik wil niieis van een Diuiiitscher weten. Je
zullt hier blijven aits man van een Enge-I-
sc'ie.„. ook Engellschmau worden.... begre
pen?"
i „Krankzinnig
„Matig je toonzei de oudie heer. Zijn
lippen beefden van toorn.
„Je gedraagt je wat aanmatigend! Je
neemt j,e positie hier in de familie ver-
keerd op. [k zie al' ge-ruimen tijd, hoe je
ie vroutw kwelt. Ik wil niet, dat Edith
tang-er lijdt. Ik ben van pilan dat grondig
,e veranderen.,..."1
„Dat merk ik!"
„Nog eens: druk je in andere termen
Je bent ongemanierd'Dat kan
'k niet duidenVooral niet van een jongen
witenlander
Helmut schudde het hoofd.
„Ik heb u met driftig gemaaktEr moet
!e,s anders zijn dat ui zoo opwindt, en
Waartegen ik niets kan doenIk heb enkel
zulhlien spinnen, terwijl toch het land,
dit is professors heilige overtuiging*, libe
raal moet worden bestuurd. Ailtes dierhalve
wat aan der liberalen macht afbreuk kan
doen, al is dirie kwart van het land van
die macht niet gediend, is voor professor
uit den booze.
Door de E. V. zullen, aldus de heer
Eerdmans, de vrijzinnigen op den wip
stoel komen, afhankelijk vansociaaBi-demo-
craten en katholieken. Voor die afhanke
lijkheid van die sociaal-democraten heeft ech
ter wel professor Eerdmans het minst reden
om bevreesd te zijn. Immers hij heeft zich
van het rood-blauwe bloc steeds een der
ijverigste propagandisten getoomd. En. zoo
veel inzicht in de JjoiMitiieke constellatie van
en alleen mijin goed recht
Zijn schoonvader onderbrak hem met een
kerte, zakelijke beweging met de hand
„De zaak is afgedaan.!" zei hij1. „Ik heb
mijin redenen
Dat wil zeggen: uw vervloekten haat
tegen de Duitschers. Daarvoor bedank ik..."
„Ik 'heb vroeger in Diuiitschland honger
geleden a'ratwoordidie John Wilding'. „Men
kan jelui ook nu nog honger laten lij
den Wat wil je iini je vaderland zon
der geld! Zij hennen je niet eens weer zon
der geld in het leger. Je kuimt st-eene-n gaan
bikken
De kleine Oitymaw was nu weer kalm
geworden. Hij Ihadl, nu hij zeker meende
te zijin van. zijn zaak, reedis wear bijna zijn
stille terughouding herkregen. Hij ging zit
ten en. woelde weer in zijin papieren: „Die
manier waarop je mijin weildiadlen aanneemt
krenkt mij diep. Hef bewijst dat je je
positie niet begrijpt. In de toekomst ook
niet tegenover Eidiiltib. Je bent hier die
man, die allleen, maar ontvangt. Vergeet dat
niet.... Ik dring daar ernstig op aan.... Nu,
je weet nu mijn meenimig!Nu heb ik
wat te doe»
Toen Helmut Merker de kamer verlaten
had, bleef hij staan em balldle die vuisten.
Woede doortrilde hem, Hiiji haatte geheel
dit land. Hij haatte de roode vlaggetjes
op de goilfvelden daar beneden. Hij haatte
de porceleinen pagode otp het muurbord,
die spot-tend knikkend die tong tegen hem
uitstak. Hij' haatte de sportp'laten tegen 'die
maren en de geïllustreerde tijdschriften op
Het gebeurt niet vaak dat we het met
„Het Volk" het orgaan van. de S.DiA.P»
eens zijn.
Wanneer dit orgaan echter beweert diat
er onder ons volk al zeer weinig belang
stelling is voor het vrouwenkiesrecht, dan
gaan wij daarjnedle geheel accoordl.
Schrijvende o-ve.r die actie voor hef vrou
wenkiesrecht zegt „Het Volk" o-.m. ook
dit:
Maar ook niet alleen de vrouwen zijn
veelal' nog li a. k svoor de verovering
van hun eigen recht, maar ook onder
de mannen heerscht ten - aanzien van. dleze
zaak n.og maar al teveel onverschillig
heid.
Zóó is het.
Het vrouwenkiesrecht laa.t de massa van
ons volk absoluut koud.
Daar gelaten een niet al te groot getal
vrouwen, welke Kiesrecht actiefen passief
verlangen, gevoelen de vrouwen er zoogoed
ais niets voor.
En onder die mannen heerscht onverschil
ligheid.
Het is een. kunstmatige beweging.
Anders niet.
Voor of tegenstandiers van vrouwenkies
recht zal dit eerlijkheidlshaillve aan de Vrije
Westfries moeten toegeven!. Mede op ge
zag i
zelf.
Ook de jongste berichten wijzen op een
verlevendiging van dien strijd op verschil
lende fronten.
Een telegram uit Berlijn meldt, dat het
de tafel, bijina haatte hij zellfs den oudien
Mac Gregor, die ziiah trouwhartig kwis
pelend naar hem toesleeptie en hem aan
keek, alsof hij. wilde zeggen: „Ja, mijn beste
Sir, zoo is het menschenllevem
„Vervloekte maatschappij!"Hij liep
naar zijin. kamer en stond dlaar radeloos.*...
Edith was nergens te ontdekken..», hij'kwam
■tot bezinning, en begon hals over kop in te
pakken.... scheermessen, dassen, strandschoe
men blindelings alles dloor elkaar iin den
reiszak stoppend... bijl hield weer op
jawaarheen dan?Hij was gevangen
|Hij 'hing aan. een koordide bende
IhjieiDd hiem vsst...... AJlls hijl rriciuir ruGt Eidlrth
had kunnen spetenDiat was de eemige, die
hem na stond in geheel' dleze verwenschte
eilandiengevangeuiisAllls hij' het haar
maar had kunnen vertellen, hoe die oudie
plotseling op 'hem was 'losgevarenZoo/
behandelde hij, Helmut Merker, zijn. schoen
■poetser nog niet.... maar beteiekenidie hij
welt veel meer in de koude vfephioogem van
deze mensdien?OiAls Edlith dat
hoorde.... Hij lachte woest....» en gooide
den ge elite die rem tasch in dien hoek, zoodat
de inhoud door elkaar roiWe.... Zij wi>st
dat alles todhi reedis 'llanig voor hem
Dat gebeurde toch. met haar wil', op haar
verlangen.... Zij waren het toch allien eiens
Hij staarde op de lederen doios met den
zorgvuldig opgestreken cylinder, het on-
derscbeAdiiingsteeken van den gentleman, gaf
ze een stoot met den voet, zoodat ze weg
vloog en zei tandenknarsend:
„Waarom verkoopt men ook zijn ziel
offensief der Russen omvangrijker is ge
worden.
Ook van Oostenrijksche zijde wordt van
een grootere activiteit door die Russen ge
wag gemaakt.
Van zijn kant heeft de Italiaansche op
perbevelhebber Cadorna te Piarijs waar hij
kwam confereeren, aan een redacteur van
het „Pietit Journal" verklaard, diat het of
fensief der Italianen binnenkort krachtig zal
worden hernomen.
„Zoo-dra het weder 'het weer toelaat, zeide
hij, zullen wij de prachtige stellingen, die
wij innemen, bezetten en tot alter tevreden
heid voorwaarts rukken."
Het schijnt voor den Italiaanscheti aan
voerder geriiakkelijker gezegd, dan gèdaan,
dat hij voorwaarts zal gam. Tot dusver
en de Itaiiaansch-Oostenrijkscbe strijd duurt
reeds tien maanden schoot hij niet veel
op. Intusschen is men van Engélsche zijde
zeker als men is van d'e eindover
winning al bezig de huidl van dien
beer 1 te verdeelen.
Zoo bijv. Crammond, de secretaris van
de Liverpoolsche Kamer van Koophandel'.
Hij wil Diuitschlands toekomstig optre
den dloor preventieve maatregelen „v.readl-
zaam" maken en het zoodanige lasten op
leggen, dat het zich wel kalkn moet hou
den. Zijn plan, dat die verdienste heeft van
inderdaad radicaal te zijn, komt in het kort
hierop neer:
Duitschland moet een oorlogs-schadever-
goeding aan alle gèalllieerdle Handen beta
len; deze moet echter zoo' groot zijn, diat
ze niet in een afzienbaar tijdperk betaald
kaan worden, 't Gaat al te zaaim over het
slordige sommetje van honderd miliard gul-
den.
De herderlijke Vastenbrief van
Kardinaal Mercier.
BERN, 21 Maart. Die Duitsche bladen
aarzelen niet de inhechtenisneming van kar
dinaal Mercier te eischen. Op den dreigbrief
van vórii Bissing, naar aanleiding van zijn
herderlijken vastenbrief heeft die kardinaal
waardig geantwoord, en, gezegd dat hij
slechts zijn recht als bissdnop had uitge
oefend. Hij herinnert er aan, diat die- hou
ding der Duitsche regeering door niets
wordt gewettigd en voeglt er aan, toe, dat
de bevolking van Bielgië, evenals trouwens
de geheele werelidl, kan getuigen, dat hij
bij de Duitsche overheersching een, kal
me en- waardige houding heeft aangenomen.
Die door von Blissing tegen hem geuite be
schuldiging, dat hij die bevolking zou wil
len ophitsen, is dus vallsch.
Een telegram uit Biern aan de „Matin"
Zij doen alles met gelid! Men, kan zich
sledhts met geld tegen hen, verweren. Go-
de zij dank, ik h,eb nog wat geldhet
ca ut ie vermogen
Hij h,ad er een vage voorstelling van,
dat hij ,en waarschijnlijk ook Edlith in 'den
loop van den tijd herhaaiHallijk sommen
van dit kapitaal hadden, opgenomen. Hoe
veeldaar had hij geen vermoeden- van.
Op de Bank in Londen waar hij1 bij hun
verhuizing zijn Duitsche conto had laten
overschrijven, moesten zij het" weten. Daar
kon hij zijn: rekening laten opmaken. Zoo
spoedig mogelijk. Het was de laatste weg
tot de vrijheid. Tot den terugtocht over
zee. Anders zat hij1 hier hulpeloos vast.
H,ij ging gejaagd aan- de tafel zitten en
sahreef een paar regels aan zijn vrouw. „Ik
moet voor zaken naar Londen, ben m et het
diner weer terug", en reed naar het sta
tion, Wieer trof hem de plotselinge ver
andering, diiie overal im Engeland valllt waar
te me,man:; In twee uren de overgang van
de liefelijke groene Handle,fij'khieiid in den
Zwaren nevel, van blauwen hemel en zon
neschijn in dien schemeriigen nacht van den
onimietelijken, zwarten mierenhoop aan die
TheemsWiie haast had ging, niu die
kantoren open waren, te voet door de
City. Ook Helmut verliet in de nabijheid
van de Bank van Engteland zijin taxi, drong
door het gewirwar heem en bereikte, het
kantoor van zijin schoonvader voorbij gaan
de, hiet filiaal van die Duitsche Bank. Zijn
keel was droog, toen bij' een uittreksel van
zijn conto vroeg.
méldt, diat de brief van gouverneur Von
Biissing aam den kardinaal niets anders is
dan een laatste waarschuwing voor de in
hechtenisneming.
De correspondent van die „Echo de Pa-
gelieve U, wanneer U er opgesteld
is, a.s. zomer, Uw voorraad
aan te vullen, deze te
aangezien er slechts een zeer
beperkte hoeveelheid komt
welke zeer
zal zijn uitverkocht.
KRüMMEICH-
dat is zoo mogelijk
direct
ris" té Rome meldt aan zijn bladl, dat
'de Paus, naar men. verzekert, krachtige
pogingen, bij de Duitsche autoriteiten aan
wendt om te verhinderen; diat dwangmaat
regelen tegen den kardinaal' getroffenwor-
Dle beambte vertrok en kwam ma eenigen
tijd terug.
iHiij' reikte hem een blaadje over. Daar
op stond met potlood: „614 poedJ 13 sh.
te goed."
Iets meer dian twaalfduizendl mark..
Luitenant Merker keek in verwarring op
het blad neer. W,as dat hei overschot van
die honderdduizend van vooir twee jaren.
H;if vroeg: „Dat is allies?"
„Uw tegenwoordig saldo
Hij gaf zich alle moeite zijn schrik niet
te laten merken» Hij- knikte achteltoos.
„Dank! Het klopt", zei hij1, groette en
verliet het vertrek. Bmiiten liep hij1 doel
loos voort, door Ciheapside en Holtborn
Viaduct, de Oxfordstreet door. Aan den in
gang van Hydepark stonden menschen. Een
volksredenaarsteir sprak schril' en opgewon
den gesticuleerendl, ondier den vrijen Hemel
'hen toe, ginds trommelde en zong het Le
ger des Hieii'ls, een liordi met blauw-,grijzen
cylimderhoed stuurde zijn vierspan in de
richting van Ladies Mile. Het was het
ouide toomeed. Het was Engelland. Helmut
Merker kee'k met starende oogen, ontstemd
Steeds weer herhaalde hij bij zichzelf: zon
der geld kan ik Engeland niet verlaten.
Zonder ge'ldl kan ik met vrouw en kind
ginds in het leger niet aankomenGroote
Godwat moet ik toch doen?
(Wordt vervolgd,)