Tabak van J. R. Keuss
No. 50.
Zaterdag 29 April|1916.
10e Jaargang
A. LOHMAN RENCKENS j# w»
SijnEngelsche vrouw
Uitgave tui de Ntimlooza
Vennootschap „ONS BLAD".
Alkmaar.
Bureau: BBEBDSTBAAY12.
Telefoon No. 433.
Dit blad verschijnt Dinsdag,
Donderdag en Zaterdag.
R. K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
Bij het Jubileum van
Monseigneur CALLIER,
ABONNEMENTSPRIJS
75 ct. per kwartaal franco huis.
110 ct. met geïll. Zondagsblad bij
vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers
van de courant3 ct.
van het Zondagsblad. 5 ct.
ADVERTENTIËN:
Van 15 regels50 ct.
Elke regel meer10 ct.
Reclames per regel25 ct.
Kleine adv.30 woorden bij vooruitbet. 30 ct.
Hoe gaarne ziet men bij tusschen-
poozen om langs den moeizaam afge
treden weg en welk een stille troost
biedt het den pelgrim ,op den levens
weg halverwege", als hij, omme-starend
bepeinst, hoe ver, hoe eind loos vèr het
vandaar is, dat hij den eersten stap
zette, hoe veel, hoe eind'loos veel moei
lijkheden hij overwon bij zijn vóórt-
schrijden door schroeiïge zon, door fel
néérstriemenden regen en door woest
hem tégen-werkendpn wind.
Dat is de stille troost, die het hart
van den pelgrim vervult, wanneer hij
ömschouwt langs den afgetreden weg
te weten, dat er gezegevierd is, dat
hij, met Gods hulp, zóó ver al vorderen
mocht in zijn vooruit streven, zijn
vooruit-zwoegen
En die stille troost schenkt den pel
grim méér dan het genot van enkele
blij-doorleefde stondendie stille
troost schenkt hem moed en kracht,
zoodat hij weer vrij en onbevangen de
oogen heffen durft en met zijn blikken
na-vorschen, na-meten den langen weg,
die nog wachtend is, zoo ver en zoo
onzeker
Daarom zien de menschen bij tijden
gedachtenvol om, en in één langen blik
vangen zij nog eens alles saam, wat
zij achter zich lieten
om zich een oogenblik blij getroost
te gevoelen in het bewustzijn, dat zoo
veel van 's levens arbeid reeds werd
Mgewrocht,
om in zich nieuwe kracht en nieuwen
lust te doen opleven tot volvoering
van 't vele, dat nog wachtend is.
Nu gisteren Haarlems geëerbiedigde
Kerkvorst jubileerde, nu Z D. H. Mgr.
A. J. Gallier gisteren den dag her
dacht, toen Hij voor twaaif en een half
jaar de heilige wijding tot Bisschop
ontving, nü voorzeker was er wel reden
eens om te staren langs den weg
Waarlijk! een tijdperk van krachtig
en sterkend Roomsch leven ligt achter
ons in dit Bisdom; véél is er gepoogd
en véél is er bereikt om diéper in de
zielen der diocesanen de wetenschap en
het gevoel van geloof te doen binnen
dringen.
Van de verheven, heilige kracht, die
er van onzen Kerkvorst uitging, heb
ben wij éllen ontvangenGod en Hem
zijn wij dankbaar daarvoor!
Met velerlei middelen heeft Mon
seigneur Callier onder Goddelijke
bezieling gewerkt om immer rijkeren
bloei van Roomsch gelooven in zijn
bisdom te mogen aanschouwen.
Waar even misschien te goeder
trouw de Roomsche diocesaan scheen
beïnvloed te worden door den luchtigeren
geest der moderne tijden, daar zuiverde
aanstonds het bisschoppelijk woord
FEUILLETON.
ALKMAAR. Te!. 276, Steenenbrug fVerör. Oorö) Schoenhanöel
door Rudolf Stratz.
67.
De luitenant fronste bet voorhoofd Hij
vertrouwde zijn ooren niet.
„Wie.,,. voor dien koekoek?"
„Mother!"
„Nu.... ik wensch mother in Londen of
w.aar zij uithangt alle goedls. Die amu
seert zich wel op haar eigen handje. Maak
je diaar niet .ongerust over!"
„Mother is tochi hier!"
Hij sperde die oogen open.
„Hier in Czenstowtiz?"
„Ja."
„Met je meegekomen?"
„Ja, zij is in het hotel) etii wacht op
mij
„Lieve hemel!" Helmut Merker liep die
kanier door ;en bleef handenwringend voor
zijn vrouw staan. „Edlith.,.. kindliefhoe
oen je tot die onzalige gedachte geko
men?,.,.. Ging het dan werkelijk niet zon
der mother?Je weet tocih, dat zij en ik
net toch slecht samen kunnen vinden
En nu juist, nu wij elkaar in de eerst
volgende dagen zooveel hebben te zeg
gen
„Ik was bang, HeUie! De verre reis.,,."
„Praat toch geen onzin, MuisJj en
Pang zijn.,.. Je reist ook alleen naar Ja
pan als het moet. Ik ken je beter!"
Hidlth Merker stond op.
„Het komt er maar op aan, wat het
dtoel van die reis is!" zei zij. „Dit is toch
e.en moeilijke reis voor mij. Ik heb dfen
"eersten stap tot onze verzoening gedaan,
nimmer werd zóó met klem gewaar
schuwd tegen de on-Roomsche pers,
tegen den onverantwoordelijken omgaDg
met andersdenkenden en het daaruit
voortvloeiend, immer dreigende gevaar
het gemengde huwelijk.
Het zoude ons niet doenlijk zijn, al
't geen Monseigneur Callier te be
werken wist, hier nader te omschrijvon,
doch met één oogopslag kan men véél
overzien: staar om u heen, zie den
Roomschen groei en bloei allerwegen
èn: zeg dank aan God, zeg dank aan
Zijnen onvermoeiden Kerkvorst!
Nog lÈmg moge de weg wezen, die
Monseigneur in ons midden aftreden
zal op aarde in einaeloos streven
moedig mogen wij de verte vóór ons
instaren, geleid door Haarlems wijzen
Bisschop
BINNENLAND.
NEDERLAND EN DE OORLOG.
Drie Nederlandsche schepen op een mijn
geloopen.
(Officiéél.) Het departement van Marine
deelt mede, .dat de Naderlamdsche sche
pen „Noordzee", „Dubhe" «li Maasha
ven" op den 26sten April, des voormiddags
te ongeveer 11 uur, vermoedelijk zijn ge-
stoot,en op mijnen omstreeks 3 zeemijlen
magnetisch Noord van de Noord-Oa(ioper-
boei, dat is dicht in de .nabijheid van de
pta,ats, waar op 12 April de „Columbia"
en op 20 April de „Bodewijk van Nassau"
beiden van den Koninklijken Wiest-Indi-
schen Maildienst, op mijnen zijn gestoo-
ten, namelijk ongeveer 3 a 3i/2 zeemijlen
Noord Noord-West magnetisch van den-
zelfden. boei.
De sleepbooteii „Noordzee" en „.Oost
zee", van de firma L., Smit era Co. te
Rotterdam, sleepten het stoomschip „Maas
haven" van Duinkerken naar Rotterdam.
Op 2 mijlen .afstand voor hen uit, stoomde
het s.s. „Dubhe" van de firma Van Nie-
veld Ooudriaan te Rotterdam, dat ver
moedelijk op een mijn stootte en begon
te zinken,.
De „Noordzee" gooide de sleeptros tos
om hulp te bieden era zag, achter de
„Maashaven" omstoo,mende, ook dit schip
getroffen dloor een ontploffing in het voor
schip. Kort daarna werd de sleepboot
„Noordzee" zelf getroffen, waarna ze in
weinige minuten zonk.
De bemanning, met uitzondering vain den
tweeden machinist Jan VSathont en de sto
ker Hendrik Schippers,3 die beide ver
dronken. kon zich redden in een sloep en
werd door de „Oostzee" in de afgelloopen
macht aan de Hoek van Holland aange
bracht.
De „Dubhe" en de „Maashaven" bleven
drijven era kregen assistentie van, Eingel-
sche vaartuigen. Ook werd nog hulp ver
leend door het Nederi'andsche stoomschip
„Venus", dat zich in de nabijheid bevond.
Periscopen, van onderzeebooten of be Ben
banen van torpedo's zijn niet gezien,.
Belie
„Al word ik honderd iaar, dan ,za! ik er
je nog dankbaar voor zijn
en voor het geval deze reis mocht
mislukte,en ik had er zoo'm angst voor,
dan rampzalig en alleen naar huis te moe
ten reizen.... da'n moest ik iemand) ami mij
te troosten bij mij hebben.... Daarom heb
ik mother verzocht...."
Een onbestemde onrust greep hem aan.
Zijn voorhoofd werd bewolkt.
„Mislukken.,,. Edlith?.... Je bent er toch!
Wij hebben elkaar toch gevonden,.... Alles
is goed.... Hoe kun je dan aan een terug
tocht denken..,, hier uit de sneeuw als
Napoleon uit Rusland?..,,. JijIk be
grijp je niet
Zijn blonde, jonge vrouw stond dicht
voor hem en keek hem kalm; era vastbera
den in het gelaat.
„Ik heb tegen mijzelf gezegcB, Hlefe....-
en mother en de anderen hebben, het ook
tegen mij gezegd: je bent een man en
mannen zijn eigenzinnig. Of zij noemen
het trots. Zij dienken, dat zij aan hun
eer te kort doen, als zij het eerst die
hand uitsteken. Dat is onze zaak. Wij moe
ten jelui tegemoet komen, en het jelui ge
makkelijk malleen. toe te geven.,.."
„Waarin dan?"
Zij tiet haar blik door die kamer gaan.
„Arme Belli©Hier heb je nu dirie
maanden gewoond! Zeg het zelf: het was
verloren tijd in je leven
„Neen Edith..,, alles, m,aar dat niet!"
„Je geeft immers toe: je hebt zoo wan
hopig ,na,ar mij en kleine Mary en ales
verlangd?"
„Dat zeker!"
„Era je trcrts heeft je verboden, dat te
doen, wat je reeds lbng zoo graag had
gedaanweer naar huis komenO,
Engelsche vlieger aangebracht.
(Bericht van het Algemeen Hoofdkwar
tier.) Donderdag te 5 uur voorin, werd
te Scheveningen door schipper J. Baak
aangebracht die Biritsche luitenant-vlieger
der Marine Beare, benevens een Britsch
vliegtuig.
Genoemde officier was in die Noordzee
buiten de territoriale w.ateren .aangetrof
fen op het vliegtuig, dlat omgekeerd op
het water dreef. Hij werd door schipper
Baak aan boord genomen, waarna op zijn
verzoek hetzelfde geschiedde met het vlieg
tuig.
Tijdens de vaart raaar Scheveningen heeft
bet visscbersvaartuig geen ontmoeting met
©enig oorlogsschip gehad.
Als geredl schipbreukeling aangebracht
door ©en neutraal visschersvaartuig, is de
officier-vliegenier vrijgelaten, terwijl het
vliegtuig wordt opgelegd, tot na het einde
van den oorlog.
De molestrlsico der Oost-Indische
mailschepen.
Ter gisteren gehouden conferentie tusschen
.den Minister van Koloniën en de directeu
ren van de Stoomvaart Mij. „Nederland"
en de Rotterdamsche Lfoyd is in beginsel
overeenstemming verkregen, omtrent de
deelneming der regeering in het mofest-
risico der Oost-Indische maiitechepen,. Het
risico wordt geacht t>e omvatten, zoowel
het torpedo- als het mijnengevaar.
Reeds a.s. QLnsdagavond zu'Jlen vier mail
schepen. n.i twee van de Stoomvaart Mij,
„Nederland" era twee van de Rlotterdamschc
Lloyd, zooveel mogelijk in eikaars nabij
heid blijvende, de reis naar Indië om de
NoOrd aanvangen.
VAN HET BINNENHOF.
Vergadering v,an Donderdag
2 7 April.
De ontvangst, welke het amendement-
Dtiys om den leeftijd voor het ingaan
van liet Staatspensioen te verlagen van 70
tot 65 ja,ar ten deel vie'!' van de zijde der
Regeering, was niet van de vriendelijkste.
Minister Lely verklaarde bet botweg
■onaannemelijk. Aanneming ervan zlou den
dolod van het wetsontwerp beteekenen.
Met inderdaad; groote handigheid wees de
Minister erop, dat van den beginne af
aan die Regeering in haar program heeft
opgenomen uitbreiding van de Invalidi
teitswet-Ta Ima in dien zin van Art,
3 6 9 dier w e tx welk artikel) o|ok den 70-
jarigen leeftijd het verkrijgen van een uit-
keering stelt; era dat de heer T roe 'Is tra
zctowel zijn correspondentie met den heer
Bi o s over de aanvaarding van de Minister
portefeuilles, als in de Kamer bij de be
spreking der Troonrede van 1913, zich
daarmede vereenigde. W,aanom hij hoopte,
dat ook de heer D uv s zich aan de af
spraak zou houden.
Dien Rechtschen leden, die naar de juiste
voornemens des Ministers ten aanzien van
de invoering der Invaliditeitswet hadden
gevraagd, omdat zij, wanneer die invoering
nog lang zou uitblijven, wel neiging gevoel
den voor het socialistische aihendement te
Biarst .niet tos, Belle!.... dlat begrijp ik
wei! Je bent een, man. Het viel je te hard
het eerste woord te spreken. Toen. nam ik
eindelijk het besluit: dan doe ik het. Bien
op den trein, gegaan en naar hier.,,.."
om in de toekomst bij mij te blij
ven, Edith
„Neen, Hellezei zij verbaasd. „Om
je eindelijk weer naar huis bij ons te
haten
Hij staarde haar ontsteld aan.
„Ben je daarvoor hier?"
„Jawaarom dan anders, HelBe?"
„Hemel.... om eindelijk de plaats in,, te
nemen, waar je van Gods- en rechts
wege behoorthier naast mij
In zijn toorn schreeuwde hij het bijna
uit.
Weer nam Edith bet vertrek op.
„Hier, Hellie! Om Godswil1"
„Natuurlijk niet in de gemeubileerde ka
mer! Maar in drie kamers of in vier' Wij
zullen er ons wet doorslaan. Je vader
moet reden verstaan. Hij zat zijn eigen
dochter en kleinkind niet laten verhonge
ren
De jonge vrouw voor hem schudde het
hoofd.
„Pa heeft kort geleden met mij gespro
ken! Hij zegt, dat hij na in, zijn zaak een
moeilijken tijd doormaakt. Hij zat het niet
te boven komen,! Maar voorloopig moet
hij al zijn baar geld voor Zuid-Amerika
gebruiken. Hij kam niets naar Duitschland
sturenVader was in zeer gedrukte
stemming, toen, hij mij dit bekende. Ach
teraf heb ik veel begrepen v,an, wat ik
vroeger voor eigenzinnigheid hield!"
„Waarom bekrimpen jelui' je dan niet in
Engeland...... hé?"
„Dat kan men. niet, zegt father. Dat
valt op. Dat schaadt het credietBoven
stemmen, teneinde alzoo de niet-70-jarige
invaliden toch ©enigszins te helpen, ont
vingen ten antwoord, dat de Minister in de
stille week een onderhoud heeft gehad met
professor Kluyver ter voorbereiding van
het wetje, dat de Invaliditeitswet aan de
Ouderdomswet moet aanpassen, doeh dat
invoering vóór 1917 niet mogelijk is te
achten.
Veel lust tot haast maken heeft de Mi
nister blijkbaar niet!
Ook de heer Tydeman (V.L.) zou
niet voor het amendemenr stemmen. Hij
schatte de kosten van een eventueele aan
neming op iz millioen per jaar. En dat
vond hij thans wel wat veel.
Tegen het amendement-SnoeckHen-
kemans om voor uitkeering niet te
eischen het niet kunnen voorzien in het
levensonderhoud van zich en zijn gezin,
maar in het noodzakelijk levensonderhoud,
bleek de Minister overwegende bezwaren
te hebben. Hij wilde den 70-jarige, die nog
werken kan en wil dit buitenkansje niet
ontnomen zien. En dit zou z.i. het gevolg
zijn van het amendement, dat evenwel
niets anders bedoelde dan den belangheb
bende niet zelf te doen uitmaken wat voor
zijn levensonderhoud noodig te achten.
Ontraden werd voorts terwille van het
beginsel de aanneming der amendementen
Kooien en Rutgers om dien naam ouder
domsrente te vervangen door oudardoms-
uitkeering en om niet te spreken van recht
op uitkeering, dioch eenvoudig wan het
toekennen ©ener uitkeering. Zeer ontraden
werd ook era om 'dezelfde reden de
aanneming van het amenbeiraent-Liohiman
om idien eisch van behoeftigheid; te plaat
sen vóór den leeftijd, teneinde bet karak
ter van armenzorg beter te doen, uit
komen.
Over een amendement-Kooien en Rut
gers ter verbetering der redactie van art.
1 en van het amendement-v. Idsinga en
Kooien om door een: redactiewijziging het
recht Van berc-o in zakntetuitkeering
buiten kijf te steilten, werdl die beslissing aan
■die Kamer gelaten.
Daar hij er op zich zelf geen bezwaar
tegen had en het voor hem dus slechts een
flnancieele quaestie was, liet Minister Lely
de bespreking van het vrijzinnige amen
dement om de uitsluiting der bedeelden op
te heften aan den Minister van Financien
over.
Z.Ecx. van G ij n deelde mede, dat
aanneming van het amendement aanvan-
kelpk i'/j millioen per jaar zou kosten.
Iets wat geen bezwaar zou opleveren. Doch
dat in de toekomst de kosten zouden stij
gen tot 11 millioen per jaar. Iets waarte
gen wel bezwaar bestaat, daar de middelen
ter verkrijg.ng van dat bedrag niet zijn
aangewezen. We staan er, wat den finan-
cieelen toestand betreft, treurig voor. Of
de middelen zullen blijven stijgen, is zeer
twijfelachtig. Bovendien zal een binnenkort
te wachten wetsontwerp, dat een betere
exploitatierekening der staatsfinanciën moet
brengen, leeren dat de tekorten op den
gewonen dienst eigenlijk veel grooter zijn
dan wordt aangenomen (in 1916 bijv. niet
20 maar 25 u. 30 millioen.) Daarom moet
niet meer worden gedaan dan hoog noodig
is en daartoe behoort niet de opneming
der bedeelden. Zoodat de minister aanne
ming van het amendement ontraadde.
Evenwel heengaan bij aanneming zou hij
niet. De Kamer zou hem dan echter ge
willig de middelen voor uitvoering moeten
verschaffen.
De replieken werden ingezet met een
allergevatst spechje van den heer D u y-
maer van Twist lA.R.), dat den
vrijzinnigen flink striemde. Spr. hield deze
voor, dat het in den lande toch wel een
vreemden indruk moet maken, dat zij geen
woord deden hooren ter aanbeveling van
verlaging van de leeftijdsgrens, terwijl zij
er toch voorheen steeds zoo voor ijverden
en de heer Borgesius bijvoorbeeld 7o
jaar in ieder geval te hoog noemde en
betoogde dat pensioen op dezen leeftijd
voor de meesten gelijk zou staan met geen
pensioen
Zooals te verwachten viel na de onaan
nemelijk verklaring werd het amendement-
D u y s ingetrokken. De Rechterzijde maakte
zich geducht vroolijk over deze mislukte
speculatie op de volksgunst.
Gestemd werd er nog niet.
Zomertijd.
De wet tot tijdelijke afwijking van de
wet van 23 Juli 1908 tot invoering van
een wettelijken tijd is Donderdagavond in
de Staatscourant verschenen.
Hofbericht.
Naar wij vernemen is het, evenals ten
vorigen jare, het plan van H. M. de Ko
ningin om den verjaardag van H. K. H. de
Prinses op 30 dezer, zonder uiterlijk feest-
vertoon te vieren, zoodat ook geen receptie
wordt gehouden.
De Eed.
„Het Centrum" schrijft:
Ook die Eerste Kanrer heeft aara 'die
tweedie editie van het Eedswetje haar
sanctie gehecht.
Hiermede is in een. noodtoestand voor
zien, at zal men van deze wet niet slechts
als van een raoodiwet kunnen spreken.
Want al heeft zij geen definitieve rege
ling gebracht, na ae parlementaire erva
ring, daarmede opgedaan, zuilen toekom
stige Kabinetten zich nog wel eens twee
maal bedenken, alvorens de eedsquaestiën
en dlan in geheet haren omvang, aam de
ord/e t e steden.
Men raakt hier een der teerste punten
ill ons openbaar en staatkundig léYera en
een, dat de tegenstellingen tussphen Reen
ter- en Linkerzijde het scherpst naar vo
ren breHgt, terwijl ook in die partijen-zel-
vera de meeningen uiteengaan.
De practijk zal nu harte Hessen hebben
te geven.
De inschrijving voor den Paus.
Naar de „N. Haarll Crt." Verneemt, be
loopt, volgens die laatste officieel© opgave,
het bedJrag, dat aan den Paus namens de
katholieken van Nederland is aangeboden,
die som van 800.000 line.
Weer verlof.
De te Amsterdam wonende soldaten van
den, landstorm, di>e te Amsterdam in garni
zoen zijn. hebben deze week weer verlof
gekregen thuis te slapen; op 31 Maart
was dit verlof ingetrokken. (HdbL)
DE WATERSNOOD.
Drooglegging overstroomd gebied.
In de gisteren gehouden Statenzitting van
Noord Holland werd, op voordracht van
Gedeputeerde Staten, besloten lot voorloo
pige betaling van de kosten van het droog-
ALKMAARSCHE
DE MEEST GEVRAAGDE
dien zouden, de mijnen het ook niet doem!
W,ij zijn ook geen paupersNeenGinds
gaat allés zijn. ouden, gang, Diaar komen
wij beiden even goed doorheen. Wij kun
nen zoo vroolijk en onbezorrgd leven op
Rosemary Hills! Het heeft mij niet met
rust gelaten, Ik heb tegen, mij zelf gezegd):
Zeker heeft hij nu reeds in stilte spijt
vara hetgeen, hij gedaan heeftIk ben goed
Ik vergeet het! Ik ga hem halenEn
dlat is nu de dank!,..,.."
Er was eigenlijk nog geen „neen" over
zijn tippen gekomen. Matar er kwam zulk
een onheilspellende, versteende uitdruk
king over zijn trekken. Iets lijdiens en on-
verbidldlell'ijks tegelijk. Hij antwoordde lang
zaam: „Hoe stel je je dlat eigenlijk voor,
Edlith? Ik ben ternauwernood drie maan
den weer in mijn beroep, in mijn vader
land.... ik weet weer, waarvoor ik op 'de
wereld ben en ik zal jelui luie leven
waaraan ik mij heb onttrokkenmet de
ontzettendste opofferingenmet de 'in
spanning als van een krankzinnigedat
zal ik opnieuw beginnen! Diat kan. je
niet verlangen
Edith Merker barstte in heftig weeraen
uit. Zij wierp zich op een stoei, met het
hoofd voorover op die tafel. Zij schreeuwde.
„Dan heb je me niet meer lief!"
„Edlith
„Dan heb je mij niet meer liefDat blijkt,
dat is duidelijk."
„Ik zou hetzelfde kunnen zeggen, Ediith
„Ik ben maar je toegekomenDaar
zit ik! Jij hebt deze weg naar mij niet
gevonden..,, at dien tijd! Je hebt mij
niet meer tiet!" Zij snikte steeds heftiger.
„Waarschijnlijk heb je mij nooit liefgehad!
Alleen mijn geld!"
„Jij schaap!" riep hj woedend. „Dan
zou ik stamde pede meegaanIk wil je juist
zondek geld! Dat is toch het bewijs"'
Een oogenblik ijas zij verbluft. Toen
barstte zij opnieuw in snikken uit.
„Neen. Dat is geen bewijs, 't Blewijst
alleen, dat a®es ginds je onverschillig is
Ie vrouw era je kinld rroepera jeJe hoort
hen niet! Je hebt ze niet lief. Je hebt
alleen je soldaten; iljiefAls je d|i(a hebt,
dan ben je hier, moederziel alleen 'in 'dit
ellendige vertrek, gelukkiger dan ginds met
mijien...,. Goed.... ik laat je je soldaten!
Owas ik toch niet gekomenMother
heeft mij gewaarschuwd. Daarom is zij
i' meegekomen. Die kent je beter 'dlan ik.
Omidat ze je niet liefheeft als ik. 'Mij
maakt de liefde blind. En zwakMaar
1 nu is het uitFarewell
(Wordt vervolgd.)