instellingen en van
eit
51.
Dinsdag 2 Mei 1916,
rmenhuizen
10e Jaargang
ZijaEngelsche vrouw.
I wairje' 'aat Je hier bent -• b'j ie tnan
ire Verkooping
nondbinnen,
ag 18 Mai 1916 bij opbod
ardag 25 Mai 1916 bij lf.
P. H DE LANGS,
at gelegen aan den Hat.
>il het Vaarwater te EG-
IEB, en wel:
uiamanswoning, Erf
loembollöügroad, groot
.m. 0.87.88 H,i,
loembollengroad, groot
,m. 0.94.40 Ei,
em, groot pl.m< 0.91.12
em, groot pl.m. 0.65.90
em, groot pl.m 0.79.69
om, groot pl.m. 0-94.81
Samen 5.13.89 Ei,
Hypotheken,
1891 1916
ectuuR|
Bureau: BBSIDSÏBAAT12.
Telefoon No. 433.
Dit blad verschijnt Dinsdag.
Donderdag en Zaterdag,
R. K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
't Is gebeurd
V Bruinbrood-regeling.
feuilleton.
lui TV' Nu ben, je er en,... je bent
lie hc-u kemel n,aar omlaag gesneeuwd
binatiën, telkens des m0t. j
in de herberg van C. MOOIj
n van den Notaris
van:
van den heer J. N. KRA-
elen zijn te aanvaarden bij
der kooppenningen,
e koopsom kan als lebj.
'SU 'to rente gevestigd
en en teekeningen te ver.
de Notarissen K. LANGE-
lillegom en Mr. A, P. H. DE
Alkmaar.
kleine bedragen, koop
;oop, wende men zich
JONG, Makelaar, te
us meer da,n een halve eeuw
geledlen;
len koopmansstand ingetreden,
hadl vader eetn heeile wijk,
op TU'ITJEN.HORN, KERK-
BIUURT EN KALVERDIJK,
ENIOENBIURQ, 't RIJPJE en
DE STROET,
menschen vader alls koopman
zeer goed
DAM, SCHPORLDAM, .HUIS-
KEBjUURT, ZIJ PERS LUIS,
alls koopman goed thuis.
1EN H U1ZEN is mem hem lang
aiet vergeten
lillen nog van zijn koopmanschap
weten.
Zg. is dertig jaar als koop-1
qiami dloor 't lieven gegaan
n heeft reedis een k w arteeu\v|
dleaellfde route gedaan,
die ons ga.f Zijn oriinistoareri
Zegen,
len van wien Ik clandliiesie heb
gekregen.
concurrentie wordt strenger,
del
winkels vermeeren,
n wij 't met Gods Zegen verdfi
proiböÊrcii'
aan U alen steun en recom
mandatie,
van U geeft meer dian 0Jue
redenatie.
in >dlen jHlaindel en 't er"s'®
streven,
lensch era pilis, koopman elk '1{
zijne te geven
emen en trouwen, schoonmnke",
elke tijd) van het jaar' L
rij enorme keuze in alfcrhan
waar,
NTEREENKOOPMAN en
handelaar,
weinig gieldi -een prima sig"
die aangewezen
tam
Uitgave van de Naamlooze
Vennootsehap „ONS BLAB".
Alkmaar.
ABONNEMENTSPRIJS
75 ct. per kwartaal franco huis.
110 ct. met geïll. Zondagsblad bij
vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers
van de courant3 ct.
van het Zondagsblad. 5 ct.
ADVERTENTIËN:
Van 15 regels50 ct.
Elke regel meer10 ct.
Reclames per regel25 ct.
Kleine adv.30 woorden bij vooruitbet. 30 ct.
Nu is 't inééns gebeurd), ongemerkt
stil in dien nacht zijn de klokken verzet
t en wij „worden geacht" een uur vroeger
te leven.
j Wij moeten ons nu i n spreken, diat één
vol uur niet zijn durensbestaan gehad
heeft; één vof uur is uitgeschakeld; één
stukje van die eeuwig en-onderbroken lijn,
die Tijd heet, is ivèg-geknipt't is ge
beurd, doodeenvoudig
Wij willen er natuurlijk graag het goede
van genietenwij zien nu langer de zon,
i wij kunnen nu dies avonds later blij
ven wandlelen; én.. als de zomer
henen is zullen wij een uur langer mogen
rusten, dloch, is 't eigenlijk niet een beetje
hupsch, en, kinderlijk-luchtig gesold, met den
errenstigen, aloudien, grijs-bebaarden
Kronos, die terneder gezeten is zooals
een Engelsch dichter zong quiet as a
stone
In ons blaidi van Zaterdag 22 April
publiceerden wij de bekendmaking, dat met
ngang van 24 April a.s. ondier geen om-
j standiighedieni behoudens de uitzondering
I sub 4o der bekendmaking van, 14 April
l.l. wittebrood mocht wordien gebakken.
Uitgenomen, de werkelijk of pseudo zie-
kon en zwakken ondier ons, zouden wij
ons voorioopig aan; bruin brood moeten
verzadigen. Gelijk geschied is, of misschien
niet.
Aan die bekendmaking van 22 April was
toegevoegd:
dat de bakkers, ails gevoilg van, hei tijde-
1 lijk niet bakken van wittebrood, ernstig
wordien gewaarschuwd geen, personeel te
ontslaan, omdat indien bij onderzoek
inocht blijken, dat zonder buitengewoon
dringende noodzakelijkheid o,m vorenbedoel-
j de reden personeel is ontslagen aan dem-
I gene, die zich hieraan heeft schuldig ge
maakt, voortaan geen goedkoop meel meer
t zal "worden verstrekt.
Dit heeft ons bij eerste lezing reedis
j Réél boud en misschien-onnedelijk ge
klonken; die zinsopsteilling zèllf was daarvan
misschien wél eenigszins de schuld: heel
verheffend is zoo'n redeneering nóóit: je
j mag 't niet doen, omdat ik je anders
zal weten te vinden
Er schijnt aan deze verordening dan ook
I werkelijk wel iets re mankeerenwie kan
j juist en volkomen volgens de rechtvaar-
i óigheid beoordeelen, of werkelijk zonder
b u itge n ge w o o n dr i n.g e nd e nood-
zakelijkheid personeel is ontslagen,
Uit Maastricht werd reeds aan de „Msb."
gemeld:
„Tengevolge van de bruinbroodregelling,
I waardoor de kleingped-bakkerij voorname-
lijk is stopgezet, zijn verschillende bak
kersgezellen te Maastricht door hunne pa
troons ontslagen, wegens gebrek aan
I werk.
In ©ene bakkerij werden, niet minder
[can zeven knechts ontslagen.
I En elders gaat 't natuurlijk ook zoo;
dioor Rudolf Strafz.
jr U
alle KATjHOLIEKE LE
bekomen k»
edls „Ons Bllad", wilt U daaf
aboatteef
ij ails Agjent in, „Ons Bited" a vt
nu mijn winkellltje zoeken
en-huizen op een van die
is buiten, en binnen flink °R
knap',
in.u bet winkeltje *n£€Stfrf'iÖ'|
schaduw en schiutze DË
OTODIEKE
op Zegen in zaken en ^'^ii
dlus Uwe gunsten stee® o .1
:n ALjLEF.N VAN DEN HAN^
,-ji
Minzaam aanbevelen'',
Hl SCHOUTEN
168.
Zij witdie snel haar bontmantel' aantrèk-
|s'".j J' belette- het baar. Hij legde zijn
I 01 ^en arm, om haar heen. Hij drukte haar
Itegen zich aan.
„Je blijft!"
ten!.„. Ik heb hier niets meer te ma-
I 11 Ik will naar mother i.n het hotel!"
lik°L koekoekLaat mother!....
I 'u Z'cb 'daar wel. Die is niet zoo
„Met Kerstavond, Hiellilie
I »j;t1ur 's °°k Kerstavondjij bent
I jn Kerstkind! Wat twisten wij nu over
yn 't R mij...... fk houd je Morgen
'W wij samietni mother op
„G, HielBe. ze verwacht mij!"
11,strUr kaai' met den oppasser een,
ie nH Heere Godl-- wat denkt
I "Lpwte eigenlijk?"
k wong de -handen.
"fjejl'teje zegt: oude!"
Ihaar 'n!fets °P aan!" H'l bieldl
I blend h J Nedlekte haar gelaat, haar
I te w,pp M' met Rtrssen. Zij begon weer
I Hii "fj met 'lei hoofdl tegen zijn borst.
I 'laar zwaKheid. Maar eensklaps
I' c, Z'J z'c'h los, deed' een, schrede terug
Imet fcf!» wan,hoPig: „Je k,ebt mij toch
l^r'v^jTve^heTe-8 W\ïe het n°S Ze,ggen'
I J ie ket hentmaal bet-er weet, Eddith?"
lrgen of ovitfrmorgen, stuur je mij toch
dat kan niet uitblijven.
Zeker, 't probleem ware veel ingewik
kelder geworden, als de minister had wil
len zorgen, dla^ er in 't geheel niets aan
haperdle; maar dit laatste mogen in dit
geval de bakkers toch. ook van de ver
ordening verwachten; en nu dwingt de
minister z'n bakkers goéd! te vinden, dat
ze schade lijden, en waarvan, is dit alles
een gevolg? Van onze niet tijdig genoeg
v o orb,ere idle graan-verordening.
En wie hadl biervoor moeten zorgen?
De minister;een ziekte voorkomen is
beter dlao een ziekte genezen, zéker, als
dit laatste met nogal bedenkelijke mid
delen moet geschieden.
't Is (vaar: critiek is gemakkelijk, en
't zou héél moeilijk geweest zijn de graqn-
voorzicniog-kwestie toen die tenmin
ste eenmaal tot een kwestie geworden was
zonder de minste onredelijkheid op te
lossen; doch waartoe hebben, we andiers
een minister van Landbouw, Nijverheid en
Handel?
BINNENLAND.
VAN HET BINNENHOF.
Vergadering van Vrij,dag 28
A p r ill
De Kamer i s ten slotte tóch niet zoo, vlug
opgeschoten met die Onderdo,mswetsartike-
ten ab het zich aanvankelijk Wet aanzien.
Er wend tenminste n.og heel wa.t gepraat,
vóordlat die stemming over de amendemen
ten op artikel 1 kon plaats hebben.
Van de gehouden redevoeringen vermel
den we allee,m die van den heer Van V u u-
ren (R.K.). Volkomen, terecht merkt deze
op, dat de rede van Mini. Van Gijn, welke
een zoo troosteloos bleeld gaf van den
toestand onzer financieele vooruitzichten,
het meest welsprekende betoog' was, dat
n,og wend gevoerd tegen de behandeling
dier Ouderdomswet op dit oogenbiik. Ter
wijl hij voorts nog eens die aandacht erop
vestigde, dat eerst alls de Rienisloe.nib-elas
ting .mocht worden aangenomen zooals' zij
daar ligt, er geld zal zijn voor de opneming
der bedeelden. Of dit zall plaats hebben
is echter nog' zeer die vraag; en, dus i,s
het geld er niet zoomini voor het amende
ment der Concentratie als voor de uit
voering der wet zelf. De invoering zal dus
moeten wordien uitgesteld! en, de eerste jaren
komt er niets vara. Evenwel zou spr. voor
bet amendement stemmen, daar aanneming
der wet anders ,de geheele armenzorg zou
dlenatureeren. Echter raadde hij handhaving
dier uitsluiting van, overheidswege bedeel
den aan. Aanneming vain het amendement
beteek,ent een subsidlieering van de kerke
lijke en particuliere armenzorg. Deze zou
dus haar streven o,m de armen aan d<e
publieke armenzorg te onttrekken, gesteund
zien, wanneer aan dien gegeven raarii gevolg
werd gegeven. Waarvan, dan ontlasting der
gemeentelijke armenzorg het gevolg zou
zijn.
Terwijl de heeren praatten, werd de
amendementen,-voorraad nog mer een twee
tal1 nieuwe wijzigingsvoorstellen verrijkt.
De heer Kooien- (R.K.) wilde als eisch
voor uitkeiering niet gesteld zien, diait men
„zondier een geregelde uitkeeriing" niet kan
naar Engeland terug! Ik zie het aan j,e!
Allen lachen mij uitZoo h,eb ik de
reis niet gewildi, Hiellie! Als je er niet om
geeft altijd samen, met mij te zijn, dan ook
niet dezen korten tijd. Ik ga naar mo
ther
Nu was Edleth gelukkig in dien pels
geglipt. Met bevende vingers knoopte zij
haar sluier om. 'At die teleurstelling en
krenking, bic zij onderging, teekendein zich
slechts in de rimpeltjes van hartstochte
lijke koppigheid om voorhoofd en mond af.
Zij wierp het hoofd) in den, nek en liep
naar de dieur.
Hij vollgde haar.
„Waar wil je nu om Godiswil met dit
hondenweer heen, Edith?" zei hij. „Je
komt er niet door! Je blijft toch in de
sneieuw steken!"
Zij legde die hand. op den kliink met
een verachtelijke beweging van haar schou
ders, wat b,e,teekendeIk werk er mij wel
doorheen.... als ik wat wil!.... Ik ben
taai!..,. Hij leende haar. Hij wist: Nu
was haar eigenzinnigheid onbuigzaamElk
woord zijnerzijds zou die voorloopig slechts
versterken. Ook hij voelde zijn, blloedl in
de aderen hameren. Hij zocht .naar een uit
weg om haar en zichzelf te kataeeren.
Hij ging maast haar bij de deur staan,
greep haar hand.
„Ik zou je met geweld kunnen, beletten,
daar in nacht en nevel er uiit te loopen,
Edith
Zij barstte los.
„Dat wit ik toch zien!"
„Natuurlijk! Je maakt dan een scène
Je weet het. Wij zullen verstandig zijn,...
Hij viel zichzelf in die rede.... „Ik smeek
je nog eens Kom, trek je mandei uit
blijf hier!"
Maar zijn weigering haar zin te doen
voorzien in het oindlerhoud, van zich, en 'zijn
gezin, doch eenvoudig, het niet kunnen
voorzien in- het onderhoud! van zich en. zijn
gezin en stelde derhalve voor „zonder een
geregelde uitkeering" geheet te doen ver
vallen. Zulks teneinde te voorkomen, dat
zij, die bijv. gedurende den zomer wel,
dloch in dien' winter, als er geen werk is,
niet in het onderhoud kunne,n voorzien,
buiten die wet zoudien vallen; tevens ten
einde te verhinderen dat zij, die ,een flink
pensioen, en dlus een geregelde uitkeiering,
ontvangen, -dloch overigens niets bezitten
,en dus niet zonder een geregelde uitkee
ring in hun onderhoud kunnen voorzien,
wel ondier de wet zouden vallen; en in
het algemeen om te vporkomen, dlart aa.n
de woordlen „zonder een geregelde uitkee
ring", welke tot zeer uiteenloop,endle uit
leggingen aanleiding geven, ongelijkheid en
verwarring zouden veroorzaken.
Terwijl de Commissie van Rapporteurs
niet wensehte vastgelegd te zien het recht
op „een w e k ,e II ij k s c h e uitkeering, ou
derdomsrente genaamd"., doch eenvoudig
op „een uitkeering, ouderdomsrente ge
naamd".
Tegen dit laatste amendement had Minis
ter L c 1 y geen bezwaar. Aanneming van
het amendement-K ooien werdl echter ont
raden. Waarbij hij evenwel aap. het bezwaar,
dat bijvoorbeeld de trekkers van een flink
pensioen bovendien Ouderdom®uitkeiering
zoudien krijgen, tegemoet kwam door gevolg-
te geven ,aa.ni «dien raad van den heer De
V isser (C.H..) o,m te eischen, dlat een, ge
regelde uitkeering noodig is „boven het
inkomen", idlat de betrokkene reeds geniet.
Niet gestemd! behoefde te worden over
het amcndlemenit-V an Id s i n g a, om het
recht op beroep inzake die toekenning van
uitkeeringen buiten twijfel te stellen. De
Minister nam het op het laatste oogen
biik over.
De wel gehouden stemmingen leidden tot
het volgende resultaat:
Het amendement-S n o, ,e c k H en ke
rn a n s, om als eisch voor uitkeiering te
stellen het niet kunnen voorzien, in het
„noodzakelijk" levensonderhoud, in plaats
van, in het levensonderhoud, werd verwor
pen met 45 tegen 27 stemmen. (Links tegen
Rechts).
Het amendement-Kooien, om, niet te
spreken van een „recht" op uitkeering,
dioch eenvoudig v^n het toekennen eener
uitkeering, duikelde met 42 tegen, 29 stem
men. Waarbij de vrij-liberate heeren T y-
dleinan en Bloisevain met de rechter
zijde voorstonden.
Een ander amendement-Kooien, oimden
naam ouidlerdoms re n t e te veranderen in
oudlerdoimsu it k'e eri ng, werd afgewezen
met 42 tegen 27 stemmen. (Links tegen
Rechts).
Eveneens werdl verworpen het aimemdte-
ment-K ,o o, le n, om die woordlen „zonder
een geregelde uitkeering (boven het inko
men,)" te doen vervalen. En wel! met 45
tegen 26 stemmen, en weer bij partijstem
ming.
Zonder hoofdelijke stemming kwamen er
het amendement-Kooien ter verbetering
dier redactie van het artikel, het amende-
mend der Concentratie, om de uitsluiting
dier bedeelden op te heffen.
Hiermede was vervalen, het amemdeiment-
Lohman, om dien eisch; van behoeftig
heid te doen voorgaan aan den leeftijd,
omdat het niet, als de andere wijzigings
voorstellen, was ingediend' als sub-am>ende-
ha,d haar versteend. Zij hield vol, onver
schillig langs hem heen ziende: „Ik wil
naar mot her!"
Hij kon zich niets wijsmaken. Nu, ging
zij! Of met of zondier hem' Hij beefde
bij de gedachte haar dezen avond weer te
verliezen. Hij zei zacht em vol liefdie: „Nu
•goed).... In Godsnaam, Edith; laten wij
naar je moeder gaan.... Wat zet je voor
reuzenoogeni op? Ik breng er je natuur
lijk zelf heenJe zou trouwen® ook in
cle sneeuw reddeloos verdwalen. W,ij zeggen
mother' goeden avond ,en vertellen haar, dat
wij elkaar hebben gevonden, en wenschen
haar ©en very happy Christmas en blij
ven een, kwartiertje bij haar em intus-
scbenheb je eigenlijk wel ooit in, een
slede gezeten, Ediith?"
„Ik geloof het niet, HelllieWaarom
vraag" je het?"
„Nu dan, imtusschen spannen zij beneden
in het hotel «en kleine slledle in, ik zet er
je in, pak je warm in en rijdl je weer
hier, naar huis,. Morgen is er weer een
dagDan zijn, wij kalmer. Dati kunnen
wij over veel praten, EdiithWat zeg je
er van?"
Zij antwoordde niet. Z,ij begon, weer te
we1enen. Het was hem ook voldoende.
Dit was toestemming. Hij was blij. Haar
handl tastte naar de deur. Hij maakte
ze open en bracht haar voorzichtig de don
kere trap af en stiet de voordeur open,
Buiten viel de sneeuw in dichte vlokken.
De lantaarns blikkerden onzeker. De wind'
hui,Idle boor de verlaten straten. Hij bleef
staan.
„Zoo, EdiithNu hebben wij genoeg
van het gezicht genoten! Nu keeren wij
weer terug!"
Zij nam haar rok bijeen, boog het hoofd
eigenzinnig tegen dien wind en stapte met
ment ,op het amendement der Concentratie.
Artikel 1 werdl daarna, aangenomen met
44 tegen 27 stemmen. (Links tegen Rechts.)
Artikel; 2 komt Dinsdag aan de beurt.
Na de pauze besloot de Kamer met
45 tegen 24 stemmen, dlie van de Rechter
zijde ,op de heeren Blichon en De Geer
na, de volgende week ook Dinsdag- en
Donderdagavond te vergaderen ter behan
deling v.an de molestverzekering en de oor-
logswinstbellasting.
Waarmede verviel het verstandige voor-
stel-K o oil e n, om hedenmiddag de behan
deling der Ouderdomswet te schorsen; en
Dinsdag de behandeling van de genoemde
ontwerpen in diagvergaderingen aan te van
gen.
Avondvergadering van Vrijdag
28 April.
De Kamer bleek na Woensdlagavond nog
niet uitgepraat over het onvoidloende van
den voongestelden duurte toeslag voor de
lager bezoldigde Rijkswerklieden en Rijks
ambtenaren.
Ook die heer V an der Tem pel (S.D.
A.Pt) vond het Voorgestelde, te weinig.
De heer Ankerman (C.H.) kon zich
niet vereenigen met het karakter van het
ontwerp, dat den toeslag beschouwt alls
een fooi en niet als een die,el van. het loon;
iets wat spr. grievend achtte voor de be
trokkenen en geen reden om- de belasting
betalers er voor te Haten, bijdragen. Hij zou
zich dan ook alleen bij .het ontwerp neer
leggen, om,diat de toornen der betrokkenen
te laag zijn en in de hoop, dat de toe
slag zal blijven als loonsverhooiging.
De heer Fock (U.L.) vroeg gelijke be
handeling van alle ongehuwden ©n aille
weduwnaars en de heer Van Blest (R.K.)
opperde bezwaar tegen het stelsel van klas-
sificatie der gemeenten.
De Regeering bleek vrijwel onveirbidl-
dlelltijk. Minister Van Gijn beloofde al
leen eens te zullen denken ,o,ver het toe
kennen van den duurtetoeslag ook aan
g'amoibitis eerdien.
Het eind van het lied was, dat de rege
ling zonder stemming werd aangenomen,
evenals een suppletoire begrooting van
Financiën, ,o.a. tot aanstelling' van, een, paar
duizend militairen tot buitengewoon kom-
Inhouding der verloven.
Voor ©enige dlagen deelden wij uit „Het
Centrum" mede, dat de inhouding der ver
loven waarschijnlijk ten deele verband hield
m,et een oneenigheid tusschen legerbestuur
en spoorwegmaatschappijen; het Algemeen
Hoofdkwartier heeft dit thans formeel, ont
kend; de inhouding der verloven houdt
alleen verband met den potitieken toe
stand.
De Tubantia-kwestie.
Het onderzoek,, door de Duitscbe regee
ring gelast en omtrent welks bijzonder
heden overste Canters met de grootste
tegemoetkoming op de hoogte wordt ge
houden, moej, "aar de „Nieuwe Ct." meldt,
reeds tot de overtuiging geleid hebben,
dat die officieel© ontkenning van alle
schuld, die enkele dagen na den onder
gang van de „Tubantia" te Berlijn werd
gegeven, niet zal wordien volgehouden.
Is dat de manier om meer geleidelijk
te komen, tot een schuld-erkenning?
haar lange, de taaiheid der Britten weer
spiegelende passen, jan,vervaard' door de
witte massa op den grond. Hij bleef met
hoogiop,ges lagen kraag naast baiar. Hij
steunde haar en sprak haar in de een
zaamheid van den Kerstnacht weer toe.
„Je moet medelijden met mij hebben,
Ediith! Niet alleen vandaag weer bij mij
komen.,.. Attjjdl.... En kleine Mary mee
brengen Ik ben, hier toch; zoo, eenzaam
Eenzamer dlan ooit al's jonggezel. Des
tijds aan de Biergstrasse was ik toch in
mijn geboorteland, d-ait ik van kindaf ken
de, had mijn moeder in, de nabijheid
mijn broer.,,.. Maar hier...."
Een windvlaag vloog' woedend om, den
hoek der straat, pakte hen, schudde hen,
dat zij tuimelden. Hij vervolgde buiten
adem: „Hier ben ik geheel in de,n vreem
de He,b geen menscheuziet, die mij van
vroeger kent.,,, hemel.... men krijgt den
mond vol sneeuwvlokken
Hij hielp haar dwars over den inge-
sneeuwden rijweg en, trok haar daarbij
nog dichter naar zich toe.
„Met zijn beiden is dat alles niets! Als
men elkaar maar heeft is het niet?....
Dan kan het buiten stormen en, huilen
De jonge vrouw bleef -uitgeput staan.
Rondom hen- was slechts het zwart van den
nacht, hat wit van de sineeu-w. Haar stem
stikte haast in -een uitbarsting van wan
hopende afschuw.
„Dat is een, vreeselijk tand!Ik durf
niet te huilen, an-dlers vriezen -die tranen
aan mijn sluier vast. Ik had gehoopt,
dat jhet zoo alleen in Siberië was! Hoe
kunnen hier menschén leven?"
„Wij zulllen- diat kunststuk wel klaar spe
llen
Zij liep door en huiverde ondanks haar
pels. Haar tanden klapperden van de kou,
Een Kaasmarkt in Twente.
Sedert die vestiging van Holfandscbe boe
ren in Twente, is men zich te Almelo en
in de omgeving gaan toeleggen op de ver
vaardiging van, kaas. Het gevolg hiervan
was, dat de vorige week te 'Almeto de
eerste Twentsche kaasmarkt werd gehou
den, welke als geslaag-di mag beschouwd
worden. Er was veel aanvoer, die tegen
go-ede prijzen door kaashandelaren ook
uit Holland werd opgekocht, de meeste
voor export. De hoogste prijs, welke be
steed werd, bedroeg f 0.7T per 1/2 K..G
(„Hbldt")
Hout-invoer.
Naar de „Dordr. Ct." verneemt, heeft de
Duitsche regeering dien geheelen uitvoer
van hout naar Nederland stop gezet. Deze
maatregel zou verband houden, met een
inventarisatie van dien voorraad hout 111
Duitschlan-d ten behoeve van, het leger.
Blijkt -de voorraad voldoende te zijn, dan
bestaat de mogelijkheid, dat dit verbod
van uitvoer binnen eenigen tijd weer
wordit opgeheven.
BUITENLAND.
OORLOGSOVERZICHT.
Nieuws is -er van het Tigniis-oorlogsge-
bied: die vesting Koet-el-Amara, die all aind-s
143 dlagen door de Engelschen in bezit
werd gehouden ondanks de algeheefc 'Om
singeling der Turken en ondanks 's vijands
onophoudelijke aanvallen, heeft diat was
te verwachten moeten capitulleeren; uit
Konstan,tinopet wordt bericht, dato 29 April:
De vice-opperbevelhebber van bet Turk-
sche leger bericht, diat het Engelsche garni
zoen van, Koet-el-Amara, sterk 13.300 man,
onder het opperbevel vani generaal Towns-
hend, zich onvoorwaardelijk heeft overge
geven.
En die Engelschen melden daaromtrent:
Officieel wordt medegedeeldNa een
tegenstand gedurende 143 dagie-n, volgehou
den met een, dapperheid, waaraan de -her
innering nooit uitgewischt zal worden, heeft
Townshend zich genoodzaakt gezien ten
gevolge van totaal' gebrek aan levensmid
delen om, Koet-e[-Amara over te geven.
Alvorens daartoe o-ver te gaan> vernielde
hij zijn geweren en munitie.
Zijn troepen bestonden uit 2970 Engel
schen van alle graden en ongeveer 6000
man Indische troepen.
Gelijk steeds zijn ook nu weer ,die be
richten -der tegenpartijen allerminst gelijk-
iijktuidend! te noemen.
De Turken hebben -hiermee voorzeker
een goeden slag gestegen; die Russen toon
den d'en laatsten tijd tóch all niet veel
neiging zich meer zuidelijk van Erzeroem
te wagen -en nu zijn die Engelschen weer
aanmerkelijk naar beneden gedrukt, zoo
dat aan de vereen,iging der Russische en
Engelsche strijdkrachten in Turkije voor
loopig zeker niet te denken, valt.
De Engelschen kunnen diaar in die verre
streken allerminst van geluk spreken; de
Duitsche veldmaarschalk von der GoI'tz-
pasja, die een groot aandeel in, deze krijgs
bedrijven schijnt gehad te hebben, heeft de
overwinning de val van Koet-etAmara
niet meer mogen1 beleven.
De opstand in Ierland is vrijwel Te-
dwongen; uit Dublin wordt geseind:
D'e toestand 't-e Dublin, is zeer veel! ver
beterd, doch de opstandelingen boden nog
ernstigen tegenstand in die buurt van de
H,et maakte haar woorden, onduidelijk en
toch klonk het beslist genoeg.
„Nooit zal ik hier leven, Helfcnooit!"
Na een poosje voegde zij er half ver
stikt aan toe: „Dat jij het hier uithoudt,
Hellieen zooals j,e zelf zegt, eenzaam
heid en armoede er bijdat opent pas
goed mijn oog,enDat toont mij, dat ik
minder dan niets in je leven- beni!"
Zjj luisterde naar niets meer, maar snelde
zoo gauw zij kom verder. Het bloed steeg
hem weer naar 'het hoofd), nu hij bemerk
te, dlat zijn woorden vergeefs waren. In
een opgewonden -en geprikkelde- stemming
bereikte hij met zijn, vrouw het verlaten
logement em die kamer van haar moe-dier.
En hij kom er niets aan doen: toen hij
daar binnen ging en de lange, beangsti
gend magere gestalte van, mrs. Wilding
stijf' opgericht voor een tafel met thee,
geroosterd brood, -en ham and e,ggs zag
zitten, toen zij haar koele oogen, zonder
©enige uitdrukking op hem richtte, ©n met
een ijzig afkeurend lachje haar groote,
witte snijtanden Iii-et zien, was het hem,
alsof achter -deze taf-el niet een enkele
ladty zat, die hem niet gunstig geziind
was, piaar Albion, zelfdat Albion van
waar zijn vrouw voor die helfst stamde
en, dat hem haar geheel ontnam. Maar hij
bedwong zich. Hij groette zijn schoonmoe
der en begon onbevangen in het Engelsen:
„U kent de koppigheid van Edith: Zij
stond er op u vandaag nog goeden nacht
te zeggen! Alls, ik er niet in- had toege
stemd, dan v^as zij er alleen op uitge
gaan. Daarom ging ik in Godsnaam m,ee!
Ik hoop, dlat u wel Vaart!"
(Wiordlt vervolgd,