No. 131
Zaterdag ir November 1916
10e Jaarg-ang
Tabak van J. R. Kenss
'rijs f 80
BS, CIERVAT )M
vanaf f 25.—.
SMOLENS, WAN
Vrouwenbond
te geven door
Deze cursus
niét alleen voor
betalen 12.—,
L en 's avonds
resse,
udegracht 205.
earen- sa ïïamss-
dit blad verschijnt dinsdag,
donderdag en zaterdag.
R. K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
voordiger» en op de
Paul de vagebond.
I
ie in den zandgrond
BRABANCONE.
ÏTHOCDERS.
■band.
en en Buikbanden.
Uitgave van de Naamlooze
Vennootschap „ONS BLAD"
ALKMAAR.
Bur.: BREEDSTRAAT 12.
Telefoon No. 433.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per kwartaal franco huis. 90 ct.
Met geill. Zondagsblad .125 ct.
bij vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers:
van de courant 3 ct.
van het Zondagsblad 5 ct.
ADVERTENTIËN:
Van 1—5 regels -50 ct.
Elke regel meer10 ct.
Reclames per regel25 ct.
Kleine adv.: 30 woorden bij vooruitbet. 80 ct
missie de gelegenheid
KALIZöUT 20
orlgineele kaarten
1
Sint Willibrordus jaar
feest in Oesdom.
In het „Keikberidht" der Heilpsehe
parochie vinden de lezers van „Ons Blad"
aangekondigd, dat Maandag a.s., daags
vóór het sluiten van het Jaarfeest-Octaaf
tt v. (f. H, Willibrordus, 's morgens ten
8 u. eene Hi- Mis wordt opgedragen in
[fe Genadekapel van O. Li. Vrouw ter Nood
to Oesdom, onder Heilo.
Die aankondiging is niet zonder beteeke
nis. Van ouds was Heilo ©ene dubbele
jvedevaartplaatsinen trolk er heen ter eere
van „O. L Vrouw tor Nood!" en ter
«re van dien „H, Willibrordus", met
wien Heilo door menige eerbiedwaardige
banden is verbonden.
In Heilo heeft Willibrord persoon -
lijk gepredikt: men wijst nog aan
den Westerweg eene plaats aan, die ge
noemd wordt „de preekstoel van
[|#ljJlibrord"i Dahr heeft Hij het ge
loof verkondigd aan de strand!- en bosch
bewoners van dên omtrek.
Daar in Heilo heeft Hij zijne prediking
i gestaafd door een nog niet vergeten)
wonder, De dienaren der Kerk lezen
het op Zijn jaarfeest in hun breviergebed 1)
„Ziende dat zijne medegezellen gekweld
„werden door brandenden dorst, wierp Hij1
„zich op zijne knieën «n bad Hij den
„Heer, dat Hij, die weleer voor het on
dankbaar volk, water had doen ontsprin
gen uit den steenrtos, voor Zijn beminde
„dienaren eene bron zou doen ontspringen
„uit «Dezen dorren grondt Op het gebed1
„van Gods priester, ontsprong (toen) eene
„bron van allerheerlijkst water uit den
„zandgrond. Katholieken en om-Katholieken
j „kennen het „putje van Willibror
dus"/' In gemengd comité hebben zij
in de vorige eeuw samengewerkt, om er
cm monument rondom' te plaatsen.
In Heilo bouwde Willibrordus eene
Kerk, die Hij later, als Bisschop gewijd
I door Paus Sergius I, zelf heeft i nge w ij d:
Heilo zag Willibrordus toen terug als len
Bisschop van U.tredht, op voorstel van
Pepijn met dien titel gewijd! door den Paus
zeiven.
Heilo had eene nieuwe plaats veroverd)
j in het hart van Willibrordus. Hij nam Heilo
is op onder „de moederkerken"
I van Nederland: groote verwachting had1
I Hij dlus wel van Hieilo.
De liefde kwam niet van één kamt:
Heilo vereerde Willibrordus als bijzonderen
patroon reeds in ver vervlogen eeuwen.
En in die vereering deeldem zeer velen
j van elders, die ter beevaart gingen naar
Heilo, om Hem daar, in Zijn bevoor
recht lievelingsoord1, te ©eren, zooals wij1
1 vernemen uit
„EEN OUDi LIED VAN ST. WUL-
HERTSPUT TE HEYLO, MEDE .VAN
OUDS ALS GEHEILIGDE PLAATS)
IN DE BEDEVAART. VAN - O. LI
VROUW; TER NOOD BEGREPEN."
„Hoe lieflijk ligt het klein Heilo
Door 't hoog© boscihi beschut,
Een kerk, zeer oud', staat daar gebouwd,
Daar achter leit een put;
Voor menig, menig honderd jaar,
Was daar geen enkele drop,
tWas alles zand en heidensch land,
Daar groeiden diefjen op. (bis)
FEUILLETON.
I,,,,, mi—■iimi—i
Naar het Engelscüi van BOW BELLS.
12.
HOOFDSTUK I„
Wie de kleine danseres was
en hoe zij zoo plotseling,
op het toomeel kiwam.
De kermis was voorbij; de tenten en
hamen waren verdwenen; de oomedian-
I ten hadden hunne bagage zooveel mogelijk
pakt en stonden op de markt gereed1
te vertrekken.
Een oude boerenwagen, bestemdi om zoo-
W de tent, als de bagage en de vrou-
ven van den troep te vervoeren,, was
zijn schuilhoek te voorschijn gehaald
en met een groot, oud mager paard be-
j jannen, hetwelk klaarblijkelijk volstrekt miet
ln zijn schik was, dat het weder aan den
nrbeèd moest. Op een hoop steenen in de
""bijhek| zat een kind; dat alles met de
grootste belangstelling gade te slaan.
Het was het 'kleine meisje, dat een paar
"ageit geleden zulk eene groote verandering
gracht h'ad in de Omstandigheden vatï
■mi troep.
Zij was gekleed! ie Vuile, gescheurde
"kedereramaar haar gelaiat was; even
sotoqh al9 vroeger, terwijl hare' haren, door
stralen van de morgenzon! beschenen,
!®itterden als goud.
Op eenigen afstand liep onder eene rij1
Poomen de teigenaar van de tent heeri
I weder, met een jongen ongeveer twaalf
l'w oud een armoedrgen knaap, met
Piïkte, vuile beenett, en wiens hóófd al-
j *tei bedekt was mét eene massa zwart
I wfitod haar, 1 i
|Toen bradht de heilige Willibrord
Die Christenlèer alhier,
Zijn dtooge borst versmacht van dorst
Bij 't brandend zonnevier:
Zijn oog vergeefs naar water zoekt,
Langs alle kanten volnd,
Nu knielt Hij neer aanbidt zijn Heer
Daar opent zich de grond, (bis)
Daar vloeit een heldre klare bron
En borrelt over 't zand,
Waar Willibrord1 zijn dank bij stort,
Zich lavénd uit zijn hand).
Dit is de bro"n van 't oud Heylo,
l'n Ken'merland Vermaard:
Die 't wonder looft/ontdekt zich 't hoofd
En trekt ter bedevaart., (bis)
Het Bisschoppelijk Comité, door Haar-
sem's Bisschop, 28 Dep. 1905, be'moemdi
om de devotie tot O. L- Vrouw ter Nood'
te herstellen en, zoo' mogelijk, Hare kapel
weder op te bouweh, trachtte ook door
het plaatsten van ©en Willibrordus' beeld in
Haar prachtig aa'ngelegd plantsoen, dat ge
bruik van dubbele bedevaart weder te
doen herleven. Pastoor Seuter, die 23 Aug.
1909 de Kapel inwijdde, doopte eerst twee
klokken, die genoemd werden „M a r i a
en „W,il 1 i b r or dus'V De 50 groote
bedevaarten, die in 1916 20.000 pelgrim's,
vergezeld door 250 priesters, naar Oesdom
leidden, ami O. L. V r oi ui w ter Nood
te vereeren, herdachten ook in p r e r-
katie's, in gebeden en tal gezan
gen den Hj, Willibrordus.
Tot de zeer vele bezoekers; die buiten
de vele prooessie's om; op „Kapel" ook
den H. Willibrordus dit jaar ver
eerden, behoorde op 12 Juli 1916 Z. D; H.
Mgr. Ai J. Callier, Biisschop van Haar
lem!. Aan 'het eind Zijner vorm
reizen in het Alkmaarsdh dekenaat,
bezocht Hij, vergezeld door Zijn Secre
taris en door den Aikmaarschen Deken,
alvorens naar Zijne bisschopsstad terug te
keeren, Kapel. Het Comité was ter ont
vangst aanwezig en ontving Z, Dl H.
onder klokgelui; terwijl! eene eerbiedige
volksmenigte in de Genadekapel en op- het
terrein gezien werd. Berst ging Mgr. to
de Kapel era bad daar overluid tot O. L.
Vrouw ter Nood. Daarna begaf Hij! zich
naar de Runxput, waar de koster met
blad en glas en handdoek gereed sfond.
Mgr. zegende het glas water uit de Runx
put. Hem aangeboden, en ledigde het ge
heel. Toen begaf Z. D. H|. ziefb naar het
beeld van Willibrordus; waar Mgr. op een
gereedstaand bidbankje blootshoofds neer
knielde, om te bidden. Het was een tref
fend gezicht, Haarlem's Bisschop daar te
zien bidden met ontbloot en eerbiedig ge
bogen hoofd voor het beeld van Willi
brordus. Onvergetelijk blijft die dag in de
historie van Heilo's bedevaart. Het eere-
boek bevat d:e handteekenimg van Z.D'.H.,
kleur- en zinrijk verlucht door den kunst
schilder Wiegman, van Bergen. En ook in
het stichters boek sitaat de naam van
Haarletm's Bisschop, gesierd door het Bis
schoppelijk wapen, eveneens hiet werk van
den beer Wiegman.
Maandag a.s., vóór d© H. Mis in de
Gëinadekapel, ten 8 ure wordt opgedragen
om bet octaaffeest v. dl H. Willibrordus
op „Kapel" te gedenken, arriveert een
spoortrein richting Alkmaar—Helder
tegen half 8 in Heilo en van tegenover-
Zij waren beide in een druk gesprek
en bleven van tijd tot tijd een oogenblik
staan, terwijl zij dan een blik wierpen 'op
het 'onschuldige kind en idem beladen wa
gen;
,,1'k zeg het en ik meen het," zeide de
man na eene van dié tusschenp'oozen, „ver
trouw dat kind maar aan mij toe en ik zal
haar tot een sieraad van -ons beroep op-
Voeden;"
„Al uw praten, zal u toch niets helpen,"
antwóordde de jongen; „ik wil niet van
Marie scheiden. Ik zou wel eens willen
weten; wat ik zonder haar moest begin
nen."
„Ik ben niet een hardvbchtig man en ook
geen trotsch man," hernam de directeur
van den schouwburg' oip een toon," alsof
hij verwachtte, .dalt hij 'om1 zijne buiten
gewone nederigheid zou worden geprezen.
„Ik ben van natuur volstrekt niet trotsch,
izeg ik; em ik zal u wat zeggen ik wil
u n'og op dten koop' toe nemen. Gij kunt
eerst ©enige passen leeren en dan kunt
gij aanstaande Kerstmis' optreden als ma
troos of als harlekijn; Wij! zulten" affiches
en groote biljetten laten drukken -- echte
biljetten; mijn jongen iets dat ik nog
_nóoit gedaan heb en, dan zullen we
U en het wonderkind' bijzonder prijzen. Ik
durf u wel belóvten; dat gij spoedig vijf
sbillingen (een Shilling 60 cent) boven
uw bnderhoud1 zult verdienen," voegde hij
er bij;
D© jbngen schudde het hoofd.
De diraot:eur werd1 hierdoor geheel ter
ned©r geslagen.,
„Zijt igij blind?" vroeg Jnij den jongen
zeer ernstig.
„Kunt gij niet zien, dat ik het niet
ben?" antwoordde dteze eenigiszins onbe
leefd;
„Ik imeeri blind naar den geest," hernam
dé mtan. „Ziet gij niet, daf gij «we eenige
gestelde zijde richting Castricum1
ruim1 7 u, v.m. Voor Heilo's omstreken
is dus het bezoek gemakkelijk.
Pt v- li
1) 7 Nov. S. WillibrordL In tertio Noc-
turno lectio VII. R. et Vl
2) Oude 'benaming van Willibrordus.
»%DE ON DERWIJS-BEVREDIGING
EN 's„RIJKS MIDDELEN.
Herhaaldelijk is er ook in „Ons Bilad"
op gewezen; hoe wij met al de schoome
onderwijsbevredigings-planiniem nog groot
gevaar loopen per slot van rekening aller
minst in onze redelijke eiscben bevredigd
ta worden, doordat wij heel gedlwee zouden
moeten afwachten, wannéér eens ooit de
nieuwe regeling .ten onzen gunste zoude
in werking treden.
Nu rijst echter de vraag, of 't geld
voor een dergelijke bevrediging er wel
zou zijn.
Het trekt de aandacht, dat de Minister
van Bünnenlandschie Zaken die vraag zoo
goed als rusten' liet.
Er bestond anders wel aanleiding, om
nader licht over dit duistere punt te ont
steken^ i J 1 j j J
Van Links toch was op niet onduide
lijke wijze .te kennen gegeven, dat er 'in
dien eerstkomenden tijd aan geen kwijting
van hetgeen beloofd werd; ook maar te
denken viel.
Voor zijni revisie van Art,. 80 stond de
Minister onverzettelijk op zijn monsfreueus
additioneel artikel, maar bijl Art. 192 kon
en mocht van geen additioneel artikel
sprake zij'ra.
Was dit nu onwil?
Men kan het van den! heer Cort van
der Lfnden bijna niet aannemieni Hij is
géén wrang man, en van scherpe nagelen
aah dte "vingeren bespeurt men bij hem
bijna nimmer iets.
Te zeggen, dat bij Art. 192 ©en additio
neel artikel door hem niet te fabriceeren
zou zij'n, is uiteraard! weinig meer dan
eén foefje. Wie naleest .wat 'kunststuk door
zijlni Departement geleverd is in het addi-
tiotaieele artikel voor Art. 80; waar het de
Invoering gold van een' geheel nieuwe ma
terie, begrijpt toch wel, dat het een onder
schatten van het kundige én vaardige a'mb-
tenaarspersoneel bij; Birnnenlapdlsche Zaken
zou zijn, indien men ook maar beweren
dorst, dat Blnnenlandsche Zaken dit addi-
tioneete artikel niet met een hand-om-
dtaaien had kunnen leveren.
Of Kamerleden tot het leveren van zulk
een artikel in staat zullen zijn, staat af
te wachten. Voor Kamerleden is de moei
lijkheid; waarvoor men bier te staan komt,
'natuurlijk driemaal grooter, daar zij heb
ben aan te passen aan wat het Kabinet
voorop schuift.
Voor een Departement -daarentegen! ware
hier vani onoverkomelijke bezwaren geen
oogenblik sprake.
Waar 'men nu, gezien 't karakter van
'den Minister, dat vredelievend is, en ge
zien den veel grooteren triomf, dien be
vrediging naar beide .zijden hem bélovnn
kon, zich niet te verklaren weet, waarom
de heer Cort van der Linden ons met
een belofte, zonder meer, zou afschepen,
zoo er geen reden' bestond die hepi zelf
bond, ligt metterdaad het vermoeden niet
zoo verre, dat liet Kabinet wel veel be
loven wil, maar geen kans ziet, om voors
hands aan betaling ook miaiar te denken,.
Er zou dan geen geld zijn,
Nu niet, en wanneer dan wel?
Er staat nogmaals een oorlogsleening
•voor de deur. Eb straks staat er nog een
te wachten.
De rente en de aflossing vam al deze
extra geleende bedragen zal ons straks
voor een financieel raadsel plaatsen.
Juist daarom echter zal 't thans op
spijkers met 'koppen aankomen.
lis er geen geld, Iaat men het dan
zéggen.
Waar niet is, verliest de Keijzer niet
alleen; ma,ar ook de Kiener zijn recht.
Doch dan weten we ten minste, hoe
bijna niets we met de Revisie van Art. 192
winnen.
BINNENLAND.
NEDERLAND EN DE OORLOG.
ALGEMEEN STEUNCQMITE,
Het Algemeen Steuncomité heeft thans
in het geheel f 1.500.449.59y2 ontvangen.
BENZINENOOD;
Die voorraad' benzine voor het gebruik
van automobielen ,en motorbooten ie ons
land! is op het oogenblifc buitengewoon
klein. Alleen bedrijven kunnen van het aller
noodzakelijkste voorzien worden.
Particulieren; die voor hun genoegen een
I auto houden en geen voorraad hebben, kun
nen thans geen benzine koopen. Wanneer
er binnen enkele dagen geen toevoer komt;
Zullen ook de maatschappijen genoodzaakt
zijn haar bedrijven stop te zetten, Reeds
nu wordt door velen met halve kracht
gewefkt.
Men hoopt, dat binnen enkele dagen
een boot door Engeland zal worden door-
gelaten; maar zekerheid heeft men niet,
CRISIS IN, DE SilGARENIN DUSTRIE,
Men schrijft aan d'e „Crt,":
tn verband met de loopemde geruchten
over een crisis .in de sigaremtalustrie, ver
nemen wij van 5'evoegde zijde, dat in d'e
Eindhovenscbe 'industrie de toestand1 mo
menteel geenszins ernstiger is dan in an
dere steden, veeleer toont de statistiek aan,
dat hier de toestand beter 'is; maar over
geheel Nederland dreigt inderdaad groote
algemeene werkloosheid in de tabaks- en
sigarenindustrie, indien niet zeer spoedig
wordt voorzien in den zorgelijiken toe
stand, waarin zich het bedrijf voortdu
rend meer en meer gaat bevinden.
Dit geldt geenszins voor Eindhoven al
leen; doch voor het geheele landt
RIET ALS VARKENSVOEDER;
Naar de „Tel," verneemt, verkocht een
riethandelaar te Brielle 16.000 bossen riet
aan een Zaandamsche firma, welke door
die firma zouden verwerkt worden tot var
kensvoeder.
GRANEN EN VEEVOE)DERAR|TikEi_EN.
'De Minister van Landbouw maakt be
kend, dat granen en veevoederartikelen. die
in November worden toegewezen, tegen de
volgende prijzen door de Regeering zullen
wordten afgeleverd: Mixed en La Plata
anais f 16.75, voertarwe f 16.75, voergerst
f 16.75, Canadagerst f21, voerhaver f 18,
lijnkoeken f 19, alles per 100 K.G., basis
onbepaalde -merken, van La Platazaad ge
slagen, bepaalde merken en soorten, ook
schilfers naar de gewone verhouding; lijn-
meel f20.70 per 100 K.G. inclusief baal,
'bruto voor netto, af fabriek; samenge
stelde koeken f 18.90 per '100 K.G. netto,
af fabriek, zonder verpakking. („St.-Ct.")
VAN HET BINNENHOF.
Vergadering van Wotensdag
8 November,
Nadat Dinsdagavond zoowel de heeren
Eerdmans, Otto en de Muralt van
de Liberale Unie, als de heer Visser
van IJ zen doorn namens de Vrij-Libe-
ralen, hadden verklaard, dat zij niet tevre
den waren 'met hetgeen die Minister had
gezegd over de waarborgen^ voor het bij
zonder onderwijs en dus «Duidelijk gebleken
was, dat de waarborgerifclip nog niet is
opgeblazen, werden heden de replieken
voortgezet.
En nu was wat we hoorden heel wat
belangwekkender dan wat in de avond
vergadering de palstaanders hadden uitge.
kraamdl
Heel wat frisscher klonk al dadelijk de
rede van den heer Mare bant (V.D.),
die ook nu nog weinig bleek te gevoelen
voor 'wijizigingen in art. 192, zooals het
wordt voorgesteld; omdat die veranderin
gen toch nooit het compromis zullen mo
gen omverwerpen en dan verder geen reëel e
beteekenis bezitten. Wel meende ook spr.,
dat er in het Zuiden moeilijkheden kunnen
ontstaan, doordat er voor een zeer klein
aantal Protestantsche kinderen soms geen
scholen zouden kunnen worden opgericht;
doich dte moeilijkheden zullen dtoor art. 192
niet worden veroorzaakt, doch hoogstens
verhaast, wijl de bijzondere scholen er toch
kernen; En aan de bezwaren is gemakke.
lijk tegemoet te komen dtoor toepassing
van het denkbeeld-de Muralt: huisonder
wijs op kosten der overheid.
Van den heer Van Idsinga (C.H-) ver
melden we alleen, dat hij het aambeeld
losliet voor art. 192 uitwerking van addi»
dioneele artikelen te verlangen.
Het meest stelde de Kamer belang in
hetgeen de heer Nolens (R.K-) had te
zeggea Het laatste woord'"der Katholieken
werd echter thans nog niet gesproken.
De heer Nolens hecht wet beteekenis
aan een termijnbepaling voor tde uitwer
king van het onderwijs-artikel, doch niet
zoo groote, omdat men toch spoedig de
onderwijswegeving zal moeten aanvatten
wegens aandrang naar salarisverbeterirag en
omdat de pacificatie, in beginsel neergelegd
in de Grondlwet, eerst feit zal kun jen
worden door de uitwerking van het Grond
wetsartikel. Bovendien geven de Katholie
ken ook niet zoo heel veel om eenige
zetels bieer tengevolge van evenredige ver
tegenwoordiging, Zoodat hetgeen hun ge
boden wordt voor toegeven aan de bezwa
ren ter Linkerzijde tegen het voorgestelde
onderwijs-artikel niet van zoo- bijzonder
groote beteekenis is.
De heer Nolens verklaarde voorts te
zullen stemmen tegen de motie-Troel
stra inzake het invoeren van vrouwen
kiesrecht Hij willde niet meewerken tot
het bezorgen aan den heer Troelstra
van een parademiddel en kam niet inzien,
dat invoering van vrouwenkiesrecht eert
dringende eisch des tijdls is.
Inmiddels is deze motie voorloopig vart
de baan.
kans óm- in de wereld' fortuin te maken,
versmiaadt? Gelóóf mij, ik weet wel wat
ik zeig. Zoo dra ik iemand voor het eerst
zie, 'ken ik mijden mar». Denk maar aam
dien lavtoin'd. I'k ging -de kermii® eens rond
kropen! en z|ag uwe zuster ztagew en dan
sen voor een troep boeren,."
„En zooveel geld verzamelen aifa ik maar
bergen kan," vtiiel de jongen hem met een
beteëkeniiS'VOllen blik in de rede,
„Zingen en dlansem!" herhaalde de direc
teur. alsof hij niets verstond1 van betgeen
de jjojigen wan het geld1 zeide, „en i'k 4acht
bij mij zeiven Morisson, jongen, dat is een
'genie. Dat is iemand, die u goed zou
passera en voor wie gij veel zoudt kun
nen doen. Wat toch is uwe roepinlg in
de wereld? Verborgen 'talenten aan het
licht te brenigen, I'k bood u 'aan om het
kind, ;uwe zuster, op mijne tribune te
Laten dansen. Zij deed het. De uitslag 'was
zeer gunstig. Diaarna speelde zij voor eene
efe. Binnen korten tijd zal. zij voor Desde-
mona of Lady Macbeth spelen, en de
geheele wereld zal haar roemen."
iHlij hield eenige «ogenblikken op om
te zien welke uitwerking zijne welsprekend
heid' op dien jongen had en vervolgde:
„en hetzelfde zeg i!k wan u. Vertrouw u
laan mij toe, en gij zult nog eens vol
doende reden hebben om den naam en de
nagedachtenis van Morrissom te zegenen."
Voor een paar minuten stond de jongen
besluiteloos en keek nu naar d'en welwM-
lenden Morrisson dan naar het kleine kind,
d'at nog altijd op de steenen zat, Zijn be
sluit sdhieen evenwel ten nadeéle van den
schouwburg-directeur uit te vallen; .w.ant
hij schudde het hoofd en mompelde' met
half verstaanbare stem: _,,Liever niet".
„Jóngen," zeide de directeur plechtig,
„Waar zijn uwe ouders?"
„Dat is het juist!" .antwoordde hij, „Voor
zoo ver ik weet, (heb ik ze nooit gehad
S3
ALKMAARSCHE
OVERAL VERKRIJGBAAR
en wat Marie betreft, hare moeder fs 1
dood en door toet armbestuur begraven,
nu 'drie jaar geleden. Wij hebben nu mie-
mand in de wereld (dan ons zelven; maar
tegenwoprdig gaat het nog al redelijk goed,
Marie en ik, wij hebben thans geem meester
■noodig."
„Dus izij is niet uwe zuster?" zeide Mor-
rsison;
„Neen/' antwoordde de jongen. „Maar
zij ,is voor mij evenwel als eene zuster»
H|are eigene moeder gaf haar mij; idirie
jaar geleden; toen zij nog maar zóó gróót
wjas. Ik woonde toen bij Jakob Prow, en
Marie en hare moeder woonden in eene
kamer boven de onze,"
„Welnu?" vroeg Morrisson, begeerig,
„Welnu, Marie en ik speelden gewoonlijk
met elkander en ik hield meer van haar
dan van iemand anders op de wereld. Nu,
op zekeren dlag werd Jacob ProW naar
verre tanden verzonden, omdat hij in een
huis ingebroken hadL De moeder van Marie
liet 'mij bij haar op hare kamer wonen
en gaf mij t e eten, wanneer zij zelve iets
had, e n ik hield toen nog meer vain Marie
dan ik ooDt gedaan had."
„Gia voort, jongen," zeide Morisson, die
veel belang in het verhaal scheen te stelt-
len.
„Eindelijk kwam de zomer, maar toen
kwamen ook de hevige koortsen. De men-
schen in onze buurt stierven bij menigte
en ook Marie's moeder werd' aangetast,"
,Hij wendde zijn hoofd otm én veegde
ateelsgewijize de tranen uit zijne oogen.
„-Ik liet de zieke overdag alleen te huis
en ging om eten vragen voor mij en de
kleine en d'e. arme vrouw en zoodra ik
iets ontvangen had, ging ik altijd dadelijk
maar huis,"
Mijnheer Morisson viel toeml In de redé
en sloeg hem op zijn schouder.
,,'Ilk ben geen trotsch mensdh," riep hij
uit. „Jongen, geef mij uwe hand!"
„Vjtearam?" vroeg de knaap. „Ik heb U
immers niets gedaan?"
„Het komt er niet op aan," zeide Mor
risson, zijne vraag vermijdende. „Ga voort
„Wij ihadd'en den armendocter bij haar
gehaald', maar zij werd' niets, beter; en op
zekeren avond, nadat ik pas thuis gekomen
^vas, riep zij mij en zeide: „Paiut, ik zil
Wel heengaan." „Waarheen?" vroeg ik,
kvant ik dacht, dat zij weder zoo wonder
lijk zou praten als zij gefwoonlijk dteed;
Wanneer de koorts op het hevigst was,
Maar dat was toch niet zoo, zij Was eveit
goed bij haar verstand, als gij zijneri
zij zeide weder tot mij: „Paul, ik zal wel
heengaan."
Mijnheer Morrisson slaakte een zUcht
zag naar dó kleine Marie, «Die het groote
paard 'met koolbladeren voedde en vroolijk.
lachte.
ij; j t
fïordt vervolgd.)
