st. per ons,
e Hoest.
m 10
Donderdag- 25 Januai-11917,
m en Kleven,
handen en
ervoeten
an. J
f
i loten en ge-
van loten,
JONGH,
er Staatsloterij,
EEDSTRAAT te
[tezen door een
12% cent.
igbaar bij
OGtSTERIJ.
CAAIJ,
uwd Woonhuis
Stalling
Bouwland.
ind te koop
NHUIS,
erwoonhulzen,
iESOOUT,
MAAR.
KEIZER
MMENIE,
Huis,
c. Weiland
c. Welland
nalatenschap van den
|Bur.QREEDSTRAAT 12.,
Telefoon No. 433.
I A
|DIT BLAD VERSCHIJNT DINSDA
DONDERDAG EN ZATERDAG.
i"
lle Jaargang
Danskunst, dansver- ,f
iaak en dansoataardi$fj
feuilleton.
faul de vagebond, j
nederland en de oorlog.
van het binnenhof.
- I
hebben van wijlen
Staats-loterij
ZEME1JER,
;el een prijs is gevallen
kunnen betaling hier
in kantore van
v I f| i W p
58
11. 324.
Alkmaar.
ilt verdrijven,
brief moet schrijven,
loop moet maken,
werk gaat staken
Ij's sigaar dan op!
gaat dieel-en,
5 wilt gaan spelen,
onw gaalt wand'lcn,
moet hand'len,
Ij's sigaar dan op!
ondis, thuis, op straat,
en niimme» kwaad!
DE CONCURRENT",
.TUIN 13.
KMAAJM,
AND TB KOOR:
ig, een zoo goed als
n zeer vruchtbaar
den eigenaar-bewoner
Vijver, Hoogwoud.
Viool, Cello,
Mandoline,
Gitaar en Luit,
Blaasinstrum.
I
als nieuw
fé (met vergunning),
lenierawlnkel, staan-
imeante Harenkarapel,
deze gecombineerde
ren met succes is ge-
den inventaris moeten
billijke taxatie. Aan-
?ereen te komen,
itingen te bekomen en
C. JONG, Makelaar,
-Straatweg te Alkmaar;
viai 1917; t» bevragen
Laa^
KOOP:
DOMEN bij J. BOS,
Limmen.
BIJ
It op
FEBRUARI Ï91T, dee
ciès, te Asaendelft,
O AAL, N.oordeindé:
UR en ERF3 t» Assen-
Sö centiare»,
ïR ,,d|q Buitencaaiik*^
-ooit 1 hectare 44 pren^
PJOL DERWATER „da
C 39 41, groiort 1
centiare».
sol 1 terstond; 2, e» 3
1017,
Ünt,- -j
tms footmemA
Jitgave van de Naamlooze
[Vennootschap „ONS BLAD"
ALKMAAR.
::i
f>» ,'i
ABONNEMENTSPRIJS:
Per kwartaal franco huis. 90 et-
Met geril. Zondagsblad .125 ct.
bij vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers:
van de courant 3 ct.
van het Zondagsblad 5 ct.
ADVERTENTIËN:
Van 15 regels50 ct.
Elke regel meer10 ct.
Reclames per regel25 ct.
Kleine adv.30 woorden bij vooruitbet. 30 ct
-
Nogmaals: wij wijzen slechts op d^o ver
drijving, die schaadt, op datgene, Wat het
Bansvermaak niet langer een vermaak doet
lijn. In welke mensch-onwaardige „feest
vieringen" ook de gewone, niet «Verdreven-
teoefende dans bij kermissen en andere
gelegenheden niet zelden^qptaardt, zullen
joelen met eigen oogen hie/ of in den om-
rek wel eens hebben kunnen waarnemen.
Of men na zoo iets ooit gezien te
hebben nog zoo dwepen zal met dans-
e r m a a kof men dan mèt ons de tegen
woordige dans-manie niet ernstig, zal af-
leuren, dat betwijfelen wij.
Wij zouden nog veel meer „maaltjes",
an het dansen verbonden, ter sprake
kunnen brengen, doch dit zou gaan buiten
Sons bestek wij wilden slechts een en
gndsr zeggen over den dans als vermaak.
Onze eerwaarde Geestelijkheid heeft open
bog voor de gevaren, welke anderszins in
lit vermaak kunnen schuilen: ongewaar-
jschuwd zal niemand in deze het bederf
[tegemoet gaan.
Gelukkig vinden dank zij het woord
|van bisschoppen en priesters de slechte
dansen van den nieuweren tijd hier nog
niet veel ingangdat zou de uiterste ont-
|aarding wezen, een ontaarding, waar
tegen. zelfs iemand als Prof. Hector Treub
|(dien men toch zeker niet van te groote
ipreutschheid zal „beschuldigen") te velde
[trok.
E11 toch gelukkig en natuurlijk in
[iiet-kaiholieke kringen organiseert men
jzelis kinderbals, waarop bedoelde „mo-
|derne" dansen worden gedanst!
Wat een ander niet-katholiek, die in
1 deze recht van spreken heeft, Dr. A. de
[Vletter, ook in verband met deze kin-
li derbals van die moderne dansen zei?
„Wanneer men de geschiedenis van deze
[nieuwe dansen, met name van de one-step,
nagaat, is dit al voldoende 0111 er verbaasd
lover te staan, dat deze dansen in fatsoen-
[lijke kringen toegelaten worden. De steps
[komen uit Zuid-Amerika, zijn negerdansen,
|die gedanst werden in zekere huizen in het
Amerikaanse zuiden. Toen zijn ze naar
[Parijs en Weenen gekomen, waar tien jaar
geleden dit nieuwe dansen algemeen op-
[zien en afgrijzen wékte. Bij een internatio
naal congres vandansonderwijzers te Weenen,
[waar de congressisten aan het Prater de
nieuwe dansen zagen, was het nagenoeg
eenstemmige oordeel der Hollandse afge
vaardigden, dat zo iets in Holland niet
[mogelik zou zijn".
Na over de taak der ouders in deze te
[te hebben geschreven, zegt Dr. de Vletter:
„Het treft mij in deze dansdiscussie tel
kens te lezen en te hoorenf „de kinderen
sullen het zoo"; „wij, ouders, zijn ér eigen
lik ook tegen, maar de jongelui..." Zo zou
dus deze danszaak terug te brengen zijn
tot een zaak van ouderlik gezag, van
ouderlik overwicht. En dan ligt op dit
o'nverkwikkelik terrein van gemene dans-
gewoonten ten slotte ook weer de alom
aanwezige, overal voor den dag tredende
gróte kwestie van „hoe voeden wij onze
kinderen op
Dit zegt de schrijver met het oog op de
echt slechte dansen; wij zouden het
hem willen na-zeggen met het oog op de
gehééle dansgewoonte, wanneer het ver
maak, daarin gelegen, niet langer een met
mate en pp tijd genoten vermaak heeten
kan.
TE HAASTIG?
Achteraf beschouwd! schijnt de bestand-
Verkrijgirag/voor de verkiezingen 111 1917 wei
wat haastig in 't werk gegaan te zijn.
Misschien, dat er eenige, misschien ook,
dat er véél raden was tot dien haast,
doch dat heeft men toch verzuimdde
kiezers zélf 01 op hèn komt 't per slot
van rekening toch aan bijl monde va»
het bestuur hunner eigen kiesvereemiging
in deze belangrijke zaak een woordje te
laten meê-spreken.
Toen het besluit van den Blond van R. K.
Kiesvereenigingen bekend geworden was,
schreven wij:
„Nu is natuurlijk het woord aan de kies
vereenigingen, nu staat af te wachten, of
de aangesloten kiiesvéreenjgitigen zullen
meenen, dit advies te moeten opvolgen"
en wij twijfelden niet, of deze zouden
dit zéker doen
edoch: men heeft haar het woord niet
igegèven, zij hebben niet de gelegiënheitj'
gekregen, hierover het hare te zeggen.
Die kiesvereenigingen zijn in deze ook
door de andere partijen niet gekend;
wat wij jamMer vinden; immers; aüs het
Bondisbestuur iets 'besluit, dan is de disitricts-
kiesveroeniging nog niet gebonden.
Ook is het wel waarschijnlijk, 'dat de Bpnd
geen verbintenis zal hebben aangegaan, dan
ondier mededeeling, dat zijn advies en
wensch geen wet is.
Moreel zijn de districts-kiesvereenigingen
natuurlijk gebonden om het woord' van dien
Bond niet te schande te ma|ken.
Maar veel beter zou het zijn geweest,
als deze zaak meer tot de kiezers zelf
was doorgedrongen en de districts-kiesvev-
eeniigingen een woordje meegesproken had
den.
Dat zou een zeer - te waardeerèn voor
oefening zijln geweest voor die organisatie
der locale kiesvereenigingen, die straks,
door het stelsel evenredige vertegenwoor
diging. genoodzaakt zullen zijn met meer
ieder voor zich te streven, maai' over het
geheele land voor hetzelfde belang saam:
te werken.
Inmiddels verwachten wij niettemin, dat
onze kiezers het advies van liet BondSbe-
stuiur zoo goed als algemeen zullen opvol
gen, want waarlijk, andere taktiek dan „een
bestand ware onverantwoord.
BINNENLAND.
Naar het Engelsch van BOW BELLS. 3
132.
HOOFDSTUK XVIII.
Hoe lie ver ley Bogg zijn 011-
p-gelukkig slachtoffer weder
op het spoor kwam.
Het lot van de munters was beslist.
F Ja*°b Prow 'en Willem de lamme waren
I beide gevonnisd om 'naar de strafkolonie
getransporteerd te worden, -Jakob voor
J zijn geheele leven en Witltem voor veer.
It tien jaar.
Op denzelfden morgen, dat zij naar Port-
I iandi vertrokken, ging rechter Vincent naar
1 het vaste land. Alleen zijn bankier en Be-
verley Bogg hadden hef adres, Waar men
I hem zou kunnen vinden, zoo bang' was
hij, dat zijne vrouw hem weder lastig zoude
vallen,
Paul was intussdhen gehuisvest bij Con-
S stance Clayton, die vol medelijden voor
J den jongen zwerver hem opgepast had' ge-
I durende de lange en, gevaarlijke ziekte,
welke op zijne ontsnapping gevolgd was,
Beverley Bogg had zijne agenten nitge-
I zonden om overal het land af te ioopen
en vervloekte zijn ongeluk, dat hij den jon-
|Ten weder meester kon worden. Een
[van zijne speurhonden was zelfs dé schoone
1 ™a voorbijgegaan, er weinig aan derv
ende, dat Paul 'daoT op zijn gemak van
STEENKOOLCEBREK.
Wlie 't dichtst bij de mijden woont, wannt
zich 't best, dénkt men allicht in Holland.
Maar dan beeft men 't mis. In de gemeente
Tegelen toch, een plaats van ruim 3000 zie
len, waar men reeds het geheele najaar
de. vermoeienis, uitrustte- Daarentegen .zocht
hij met zijne scherpe oogen achter heggen
en struiken, in-ledige hutten en openstaande
schuren, totdat hij eindelijk op ongeveer
twintig mijlen van de rechte plaats een
arm kind vond; hetwelk hij' in triumph
naar de hoofdstad voortsleepte en bij zijnen
patroon bracht. Maar in plaats van de be
looning en dankbetuigingen te ontvangen;
die hij verwachtte; werd hij overladen met
een stroom verwijtingen en scheldwoorden
en ging daarop weder 'een ander spoor
opzoeken, terwijl hiet arme kind; dat hij
medegenomen bad; .aan zijn lot werd over
gelaten en het aantal ongelukkig.en met één
vermeerderde, die zonder huis en zonder
voedsel in de straten van Londen ronddolen
om er eindelijk van uitputting te sterven.
Bogg had inderdaad in diiie d^gen vee!
na te denken. Want behalve dat Paul aan
zijne handen ontsnapt was, was hij ook ver
vuld met vree® over de handelingen van.
Katharina Vincent.
Hij bad van den rechter gehoord; dat
zij naar zijne woning was teruggekeerd; en
dat zij elkander ontmoet hadden, eu
hoewel hij zich verheugde, dat door zijne
aansporing de rechter zijne echtgenoot®
'geheel verstoeten had, was hij toch: on
rustig, oimdat hij niets wist aangaande hare
plannen, en niet kom gissen op welke wijze
zij het nu, zoude aanleggen om hare vroe
gere positie terug te krijgen en eene ver
zoening te bewerken.
Zonder den gerinigsten goeden uitslag had
hij de oude huishoudster ondervraagd. De
goede vrouw had hardnekkig geweigerd hem
te anitwpordén em op die wijze tegenge-
door te kampen heeft gehad met schaarscbte
aan kolen, zijn thans, in 't hartje van den
winter, de bergplaatsen der verschillende
koienhandelaars totaal leeg. In groote be
zorgdheid voor de komende dagen, telegra
feert men naar Departement en mijradirec-
ties, doch 't is moeite vergeefs. 'Dag aan
dag rijden 'er kotentreinen aan van het zui
den, tientallen wagons per dag, maar ze
rijden door naar de groöte stedten, naar
Holland. En Tegeien, zoo vlak bij de mijten,
warmt zich bet slechtst.
DE"NÖODWGNINOTfr™™
De dag nadat de'Raad van Amsterdam
het bouwen van noodwoningen van g'e-
mieentew-ege had goedlgakeurd, is, men aan
de overkant van 't IJ aan dein arbeid ge
togen om de terreinen in gereedheid te
brengen.
Sinds dien werd met den meest moge
lijken spoed het werk voortgezet. Binnen
twee a drie maanden hoopt men dan ook
zoo ver te zijn, dat de woningen betrok
ken kunnen wordlen.
'Hoewel de schaarschte aan materiaal ook
bij Seizen bouw allerlei moeieJijkheden ver
oorzaakte, is de gemeente er toch in ge
slaagd hetgeen zij noodig hééft bijeen te
brengen.
DUITSCHE GEWONDEN' AANGE
BRACHT.
Het vvas Donderdagmorgen omstreeks 9
uur, toen da kustwacht te IJmiuidien be
richt ontving, dat die „EepiB", een kleine
trawler, in aantocht was niet 16 gewonden
aan boord. Bij aankomst van den trawler
waren alle [helpers op bun post en. konden
dé gewonden onmiddellijk per brancard
naar [het gebouw van het Rooidle Kruis
gebracht worden.
De voorzitter van het Roode 'Kruis, dr.
H. van der Horst, zette zich onmiddellijk
aan het verbinden der gewonden, terwijl' die
secretaris, de heer Knaap, voor allé bijkom
stige werkzaamheden zorg droeg.
Vijf van de gewonden billeken, zieer zwaar
getroffen. Negen blieken minder ernstig
gewond en twee kondén weer spoedig naar
boord' terugkeeren, d. w. z. naar boord van
de V. 09, den Duitsohien, torpedojager,
waarvan zij' afkomstig waren, en die inmidi-
déls de haven was binneng,-sleept.
Welk een ontredderden aanblik dieze boot
'leverde! Achter is alles vernield; de schoor
steen een eind over stuurboord hangend,
een stoomsloep platgeschoten, de comman
dobrug door een granaatschot vernield.,
Daar bevonden zich, óp het ©ogenblik, dat
de treffers door dén Engelscben kruiser
bet was een slagschip, diat do V. 69 tegen
over zich had gé-maakt werden, de flot
tielje-commandant, Korvetten-kapt. Schultz,
met twee officieren.
De twee officieren werden op slag ge
dood en den commandant werden beidie
beenen afgeschoten. Hij' Jjaefde nog, toen de
boot te IJmuiden binnenkwam, maar gaf
kort daarop den geest. Zijn lijk werd ge
legd! naast dat van de andere gesneuvelden,
op den z.g. „bak". Daar lagen zij den'ge-
heelén dag, afgedekt slechts door de vlag
van hun vaderland'.
De oorlogsbodem werd gemeerd voor in
de haven. Het is een schip van .ongeveer
700 ton, met drie automatische kanonnen
van 71/2 c.M. en 6 torpedo-ldnceerinrich-
tingen. Twee compartimenten staan1 vol wa
ter.
Nóg is het een Duits che sclii lid wacht,
die, mêt reusachtige sokken om de voeten,
op dé loopbrug de wacht houdt en ieder
een van boord houdt.
Omtrent de gevechten zélf, waarin de
V. 69 zoo deerlijk gehavend werd; is nog
werkt en teleurgesteld; hadi hij alle krach
ten in hei,werk gesteld om Katharina ira zijn
net te vangen, wanneer zich daartoe eène
gpadé gelegenheid' zoud «aanbieden.
Hij hield! een scherp oog op' zijn klerk
Simkins 'en ook vooral op dé brieven v.aw
den rechter, onder voorwendsel, dat hij ze
)as en beantwoordde, en zoodoend ehem
bij zijne zwakte menige inspanning be
spaarde.
Omdat hij voorgaf, dat hij gaarne bij
zijnen vriend wilde wezen oon -zijne vriend
schap nog te künnen geniéten gedurende
de laatste dagen van diens verblijf in En
geland, had hij zidh met ter woon in het
buis van rechter Vincent gevestigd! en daar
heen keerde hij, onmiddellijk nadat zijne
kantoorzaken afgeloopen waren, terug.
Maar daar de tijd voorbij ging zonder
dat zich de eene of andere nieuwe gebeur
tenis voordeed om hem te verontrusten,
werd zijn geest weder wat ruimer. Nadat
hij rechter Vincent veilig aan boord ge
bracht en het schip had zien afvaren; had
hij zich weder opgeruimd 'huiswaarts ge
wend, met dé gedachte, dat het eend
gevaar ten minste voorbij was. Vol .boos
aardigheid en wraak zette hij zich nu aan
het werk can' zijnen klerk vam verraad te
beschuldigen, en otn hem uit zijn dienst te
zenden.
Hij had weldra zijn besluit ten uitvoer
gebracht en .Simkins kennis gegeven; dat
hij den hoogen kantoorstoel moest verlaten.
Deze was hierover volstrekt niet bedroefd
en deed zelfs den procureur verbaasd staan,
toen hij hem zijne gedachten mededeelde
over al tl» zaken; 'die hij door middel van
weinig te vermelden. De Duitsche beman
ning bewaart een .absoluut stilzwijgen.
DE „IJSSELTflJK" LOSGELATEN.
Bij het departement van Buitehlandsche
i Zaken is bericht ontvangen dat het stoom-
j schip „IJsseldijk", geladen met voor de
regeering bestemde goederen (o.a. koper
voor de 'Hembrug), en dat in Engeland
werd opgehouden, is losgelaten.
JUTE.
Na langdurige en moeilijke onderhande
lingen is de N. O. T. naar uit dé beste
bron wordt medegedeeld, ér thans eindelijk
in geslaagd, inzake de jute een regeling te
trefléD, 'welke er toe heeft geleid, dat in ae
toekomst de aanvoer van ruwe jute en
jute goederen voor verpakking weder zal
kunnen worden hervat.
Vergadering van Dinsdag. 23 Januari.
De twieied'e stemming de eerste mis
lukte Donderdag van het amendement-
de Monté vier Lo r en op de H.uurcp-
drijvingswet, miet dé tedoeling deze wet
te doen vervallen, zes maiandlön na den
dag, waarop door dé Kroon, den Raad van
State gehoord, zal zijn verklaard; dat d'e
tegenwoordige buitengewone omstandighe
den hébben opgehouden te toestaan; eu waar
omtrent Minister Or-t de beslissing aan
dé Kamier. tiet, leidde tot den uitslag, dat
bet wijzigingsvoorstel1 werd aangenomen
met 37 tegen 17 stemmen.
De leimdstemminig van bet ontwerp zal o.p
nader te bepalen daig plaats hebben.
En toen dé Scbepanvorderingswet. Een
belangrijk ontwerp; waarbij! aan den Minis
ter van 'Landbouw de bevoegdheid zou
worden gegeven schepen op te vorderen
'en da bemanning te noodzaken op de op
gevorderde schepen dienst te doen.
Zonder bedenkingen te ontmoeten kwam
bet voorstal niet door de algémeene be
schouwingen been.
De heer Kooien (R.K), die bet spel
opende, bleek huiverig voor zulk een groo-
ten inbreuk oip liet beschikkingsrecht over
'eigendom 'en op de persoonlijke vrijheid.
Hij verklaarde geneigd' te zijn, de vraag,
of voor de zorg, dat voldoende voorraden
graan en meel.voor Nederland beschikbaar
zijn, de voorgestelde middelen wel noodig
zijn, voorshands ontkennend te beaintwoor-
iden. Is het doel niét meer te bereiken door
overeenkomsten met de stoomvaartmaat
schappijen, dan blijft toch nog artikel 2
der Sohiepenuitvoerwet, dat den Minister
de bevoegdheid geeft voorwaarden té stel
len voor het buitengaats brengen van sche
pen.
In ieder gevat zou die afgevaardigde van
Grave op de eerste plaats die op Noord
en. Zuid-Amierika varende schepen willen,
zien opgevorderd en de schepen met Ne-
iderl.-Indische scheepspapieren van de wer
king der wet willen uitsluiten.
Om al deze gewichtige redenen verklaar
de spr. zich zijn stem voor te behouden.
Minder afwijzend' was de houding: van
den heer Van Raai te (U.L.). Deze wilde
de wet aanvaarden als een stok achter de
deur bij die onderhandelingen der Regee
ring met de stoomvaartmaatschappijen.
Evenwel vroeg hij en dit namens de
Commissie van Rapporteurs de- Mi nis to
ri eeie verklaring, dat bij totstandkoming
der Schepenvord'eringswet art. 2 der Scbe-
penuiitvoerwet buiten werking zal worden
gesteld in dien zin, dat als voorwaarde voor
buitengaats laten gaan niet meer zal wor
den gesteld de beschikbaarstelling vaniaadi-
ruimte voor Regeeringsdüelemden.
Ook de afgevaardigde van Middelburg
bet gat in den muur gehoord! hadi Deze
aanmerkingen waren alles behalve vleiend
voor Beverley Bogg, zij maakten hem dan
ook woedend' en de kléine, rond eklerk,
zou in hem voor het vervolg een geduchteo
vijand' hebben*
Nadat de procureur zijn klerk om dien
hoek van dé straat had zien - verdwijnen,
sloot hij de deur van het kantoor en ver
trok in tegenovergestelde richting. Hij' hadi
11a lang eberaadslaging besloten Constance
Clayton te gaan opzoeken, om ook van die
zijde elke uitkomst voor Katharina te ver
hinderen, indien zij ooit mocht besluiten
daar aan 'te kloppen.
Het was op dezen dag, of liever op' den
vorigen avonid; dat Paul voor het eerst
weder uit zijne koorts tot bewustzijn was
gekomen, eene koorts, irn welke hij zoo
veel van zijne vroegere levenswijze eu be
proevingen gesproken had; dat zijne toe
hoorders huiverden als zij 'dachten aan al
zijne ontberingen, en al dé toonieeten van
ellende en misschien van misdaad; waaraan
hij, hoe jong hij ook was, deelgenomen had.
Toen Paul ontwaakte 'worstelde de zon
door de gesloten ruiten van het slaapver
trek en verbaasd zag d!e arme jongen rond
om zich te herinneren waar hij was, of
hoe hij daar gekomen was.
Gedurende eenigen tijd keek hij naar de
stofjes, die in de zonnestralen rondzweef
den en alle kleuren van den redenboog aan
namen. Daarna liet hij zijne oogen- langzaam
door de kamer gaan, met hare gladde meu
bels, en dan naar de fraaie deken, die hem
bedekte. Hij beschouwde voor eenigaoogen-
blikken die bloemen, waarmede zij versierd
wenschte, dat de uitvoer van Indische pro
ducten niet zal worden belemmerd.
En deze laatste wensch werd onder be
dreiging van tegenstemmen ondersteund
door den heer de Meester (U.L.).
Het meest werd Minister P-osthuma
gesteund 'door den heer KI eer ek op er
(S.D.A.P.), 'die betoogde, dat een dergelijke
wet reeds eer had' moeten zijn tot stand ge
komen en de strekking van bet ontwerp
toejuichte, -ornid'at de Régeering daardtoor
invloed zal krijgen op de bestemming der
scheepsruimte, weigerachtige reeders zal
kunnen dlwingen om te -varen en vooral ge
legenheid zal krijgen dm de vrachten te
regelen.
Lijnrecht -tegenover den- heef K Ie-er ie
le o p e r stond! de heer B o i s s e v a i n (V.L.)
Deze toch' zag in het wetsvoorstel „een
idespotism-e, waardoor het geheele econo
mische leven onder dén duim van d<en Mi
nister zal worden gebracht" en waardoor
„kunstmatig" een toestand! wordt geschapen,
waarbij geen rekening wordt gehouden met
„de ijzeren wet van vraag en aanbod'",
zonder Zekerheid dat niet ook vooral of zelfs
uitsluitend de buitenlandsche producent er
de profijten van'zal trekken.
De Minister van Landbouw wees er in
zijn verdedigingsrede vooreerst op, dat
de voor Regeeringsdoeleiraden beschikte
scheepsruimte amper voldoende is, zoodat
■alles moet worden gedaan om de beschik
king over de jioodige ruimte te krijgen.
Onderhandelingen met de reederijen- over
een vrachtcontract voor 200.000 ton per
maand sprongen af op te hooge eischen der
reeders,
f
Avondvergadering van Dinsdag- 23 Jan.
Minister Ort heeft zich, tegen zijn ge
woonte, met een korte rede afgemaakt
van de wenscben -en klachten, vorige week
Dinsdagavond na-ar aanleiding van zijn be
grooting geuit.
Een regeling der rechtspositie van de amb
tenaren achtte de Minister niet zoo strikt
'urgent. Hij zegde maatregelen toe inzake
spionnage aan de grenzen ten behoeve van
bellin-grenten. De quaestie der verleeuing
van .adeldom zal te zijner tijd -een punt van
overweging -moeten uitmaken, doch kan
voorshands blijven rusten, nu, met het oog
op de tijdsomstandigheden, thans geen adel
dom wordt verleend. De hoop op d'e tot
standkoming van -een nieu-w Wetboek van
Strafrecht in deze wetgevende periode heeft
Z.Exc. opgegeven. Wiel koestert hij de hoop
nog ten aanzien van die instélliing van- een,
testamientregister. Partieelé wijziging van
het Wietboek van Strafvordering acht hij
ongewenscht. Spoedige invoering van het
eem dozijn jaren oude! nieuwe mili
taire Strafwetboek zaill ook deze Minister
bevorderenevenals zijn voorgangers.
Optreden tegen anderteekenaars van
dienstweigermgsmanif.esfen noemde Z.Exc.
terecht onafwijsbare plicht. Hét instituut
der .voorwaardelijke verooJideeiing, meende
hij; wordt niet ondoordacht en ongemoti
veerd toegepast, ook niet in de ten bewijze
van het tegendeel aangevoerde gevallen die
men nauwkeurig moet kennen om er over
te kunnen oordeelen. Een doorgangshuis
voor voorwaardelijke veroordeelden vond
spr. niet noodig. Meer gevoelde hij voor
een 'tandkoilo-mie voor diergelijke menschen.
Tot dwangmaatregelen ten aanzien van
uit de ouderlijke macht ontzette ouders-, die
zich onttrekken aan den hun -o-pgelegden
onderhondsplicht, bleek Z.Exc. nog niet te
willen overgaan.
Van de behandeling der artikelen ver-
(melden we alleen een klacht van den- heer
San nes over gebrek aan' medewerking
"BBggSB! I l^ggSggB^M
was en stak toen zijne vingers- ujit om ze
aan te ra-ken. Daarna bezag hij zijne hand;
die zoo mager en bleek was, toen de
witte mouw, welke zijn arm bedekte,
toen den zolder en de muren, die beschil
derd waren met rozen era viooltjes op een
witten grond; waardoor dé kamer er zeer
vroolijk uitzag.
Aan het voeteneinde van. het bed! hing
eene schilderij, en daar h ijr-eeds vermoeid
werd van het onophoudelijk ronddraaien, met
Zijn hoo-fd; ging hij stil achterover liggen.,
de oogen onophoudelijk op de schilderij ge
vestigd!-
Het was de voorstelling van bet hoofd
van een .cherub, de lijst was verguld! en
keurig bewerkt..
Het was eem aardig soort van cherub, met
donke rblauwe oogen, welke tot op dé helft
van hunne natuurlijke grootte schenen- inge
drukt te zijn door een paar dikke, rood'e
wangen -en daardoor eena glurende uitdruk
king kregen, welke niet geheel iin overeen
stemming was met het karakter van een
engel.
De wangen waren- bijzonder gekenmerkt
door een paar diepe kuiltjes, die in verbin
ding stonden met -een opgetrokken mond;
welke zoo vriendelijk lachte, dat het een
lust was om te zien.
Beneden den- mond was een hoog roode,
dubbele kin, -en boven het voorhoofd ver
toonde zich eene groote massa krullend
haar, waarboven de punten- van een paar
gevederde vleugels uitstaken, die vooronder
steld werdén aan dé schouders van den
cherub bevestigd' te zijn.
(Wordt vervolgd).).
