Tabak van J. R. Keuss
No, 11,
Zaterdag- 27 Januari 1917
lie Jaargang
i
Uitgave van de Naamlooze
Vennootschap „ONS BLAD"
ALKMAAR.
Bur.: BREEDSTRAAT 12.
Telefoon No. 433.
DIT BLAD VERSCHIJNT DINSDAG,
DONDERDAG EN ZATERDAG.
Onze Distributie.
faul de vagebond.
v »TE HAASTIG
BLAD
ABONNEMENTSPRIJS
Per kwartaal franco huis.
Met getll. Zondagsblad
bij vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers:
van de courant
van het Zondagsblad
9(1 ct.
3 ct.
5 ct
ADVERTENTIËN:
Van 1S regels50 ct.
Elke regel meer10 ct.
Reclames per regel25 ct
Kleine adv.: 30 woorden bij vooruitbet. 30 ct
Sinds langeren tijd mogen wij ons thans
verheugen in het genot van distributie
over den landevele vaderlanders heb
ben op de zewijze in dezen abuormaal-duren
tijd van de „goedkoopte" kunnen profi-
r teeren,
wat wij voor die vele vaderlanders ge-
- lukkig vinden.
Doch daar dreigde, daar dreigt voor
i velen onverwacht,' voor velen ook een in
vervulling gaande voorspelling 1 daar
dreigt iets.
Bij de inwerking stelling v. d. distributie-
wet schijnt men er nóg te weinig aan ge
dacht te hebben, welke enorme, sommen
de bedoelde distributie van levensmiddelen
van,het Rijk wel eischen zou, en sinds
1 kort, sinds de minister voor dat bedrijf
[tachtig mil li oen uittrok zijn ve-
I len aan 't rekenen gegaan, die tot de slot-
I som kwamen
Holland leeft te hóóg voor zijn stand.
Holland kan dat zoo niet langer uithou-
j denHolland eet zich zelf op 1
Nu mogen we werkelijk in gemoede vra-
Igen: zijn de weldaden der distributie ge-
evenredigd aan de daardoor geeischte som-
men gelds
Neen, gelooven wij en wel voorna-
I mei ijk, omdat er iets ontbreekt, omdat er
iets onmisbaars ontbreekt
De man, die in deze materie met vaste
hand de noodige wijzigingen aanbrengt,en
er voor te zorgen weet, dat de kostbare
maatregelen allereerst ten goede komen aan
hen, voor wie ze gemaakt zijn; die man
is nog steeds niet gevonden, en, wat erger
is, schijnt niet gevonden te kunnen
worden.
De heer La Gro, directeur van het Rijks
Centraal Administratiekantoor voor de dis
tributie van levensmiddelen, di^ de gebre
ken van de huidige regeling heel goed zag
en zich beijverde om, zoover doenlijk,
daaraan te gemoet te komen, heeft pntslag
gevraagd. Minister Posthuma verklaarde
omtrent dit ontslag, dat het een gevolg
was van een persoonlijk feit, hetwelk zich
had voorgedaan tusschen twee leden van
de Commissie van Bijstand en den heer
■La Gro. ffc
Als opvolger van dien hieer La O» werd
nu benoemd1 de heer Mirrer, dlirecteur van
de Coöpi Groothandelsvereeniiging „De
Handefökaimer" te Rotterdam. Van diezen
vverdi veel verwacht: hij1 stond als een be
kwaam en ijverig man takend, diedie
moeilijkheden der distributie misschieJS
zou weten te ondervangen en van wiens
ganiseerend vermogen (en- daar komt
het vooral op aan) men veel verwachtte.
En ziet, de heer Mirrer heeft ieven den tijd/
gehad1, om den toestand! op bet distributie
bureau te overzien, of hij1 verzoekt aan
minister Posthuma' zijn ontslag! op grond
„dat het Rijksdistribuitie-bureau beheerd)
FEUILLETON.
Naar het Engelseh van BOW BELLS,
33.
Zoo keek Paul naar dien cherub en deze
Weider naai- hem1, alsof hij zich vroolijk
Waakte over het kind', dat daar zoo ziek
'«i zwak terneder lag, terwijl hij zelf er
zoo vet en vroolijk en gezond uitzag, Paul's
°ogeti begonnen juist te bemerken, dat die
engel eenigszins spottend tot hem1 knikte,
toen hij voelde dat iemand1 edme hand op
2')n schouder legde, waardoor hij geheel
tot zijne droomerijen ontwaakte.
Hij wendde het hoofd! omi en verborg
net dadelijk met een kreet van afgrijzen
onder het bedlafcen, terwijl hij over zijn
geheele lichaam beefde.
■Het was Bogg, diie naast hora] stond.
„Zoo, zoo, zijt gij die jongen, over wie»
d* 'dame beneden tot mij sprak, zijt gij
dj® jongen, met wien iedera goede chris ten
gel medelijden moet hebben?" zeide de
procureur, nadat hij aan de deur bad staan
luisteren, om zich te overtuigen, dat tiiie-
manidi naar boven kwam. „Op mijn woord;
'é'i schijnt wel aardig op uw gemak te logee-
ren, '#n i#r u OQj£ w^[ naar kifqmem
schikken."
Paul lag ettt,
„Op dia manier tracht gij du* aan de
politie te ontsnappen," vervolgde Biever-
-hy, nadiat hij zonder medelijden bat laken
over den jongen had weggetrokken an in
djn gelaat zag. „Ik zou wei een* wilton
poeren, wtft die goede menschen hi«r zou-
wondt zonder leeniig systeem ien alles be
rust op routine". In een aanvullend bericht
werd medegedleeld, dat do heer Mirrer
■thans reeds had onder vonden, dat zijn ge
zondheid 'ernstig schade zoui lijden en dat
hij mede daarom ontslag vroeg.
De directie van het Rijks) Centraal Ad
ministratiekantoor wordt mu volgens ieein
bekendmaking van minister Posthuma in
„De „Staatscourant", waargenomen door
twee andere ambtenarei^ de heeren Cohen
en Sierenberg de Boer, met medewerking
van den heer O. Raitsma; dietevens
lid is van de Commissie van Biij'standl
Dat hiermede een betere samenwerking
met deze Commissie is verzekerd, geloo-
ve:n wij1 gaarne. Maar bet wijf elldl mag wor
den, of de opoffering van achtereenvolg ens
twee directeuren well ten goede zal komen:
aan de /leiding dier distributee; welke aller
eerst een .vlaste hand behoeft
Die ééne noodige man ontbreekt dus nog
steedis en inmiddels gaan wij1 voort ont-
zfag'lijfce kapitalen te versiinidlen.
Dat kan zoo niet langer; alle partijen
(uitgezonderd 'die ééne partij, welke steeds
vóór alles het belang van zichzelf inpliaafe
van het volksbelang zoekt) zijin het daar
over eens.
Doch hoe zal een oplossing gevonden
wonden
Ernstig wordt die kwestie overwogen, of
'e.r geen radicale wijziging in de methode
van distributie moet* worden gebracht.
Nu staat men in deze zaak, zooals bijna
altijd; voor twee uitersten. De eieme partij
wil finaal met 'het verschaffen van goed-
koopie levensmiddelen breken, en hen, idiie
het dan niet meer kunnen uitzingen, ver
wijzen naar de steuncomité's. De andere
wil daarentegen, zooals tot nu toe, ieder
een voor goadlkoope levensmiddelen in aan
merking blijiven brengen en den Staat de
lasten laten dragen. Deze methode is zeker
veel sympathieker en men kaïn moeilijk
de meer bemiddlellden, diiie voor het voldoen
der onkosten hebben op te komen,' van
het recht mee te profiteeren in de Staats-
distributiie, uitsluiten.
Evenwel; waar noodlzaak dwingt, iou
een wijiziging ini de distribuitóe-miethoidle,
waardoor inkomens boven bepaald be
drag worden uitgesloten, waarbij! reke-.
ning dient te worden gehouden met plaats
van inwoning 'én kindertal te aan
vaarden zijn.
Maar tegen ,een wijziging, die eiken
arbeider, eiken kleinen middenstander om
een aalmoes naar het steuncomité ver
wijst, omdat de levensmiddelen tengevolge
van de opheffing der prijszetting voor hen
onbereikbaar zijn geworden, zouden wij
ons ten sterkste verzetten,
Het meest stootende in die actie is wel,
dat zij haar voornaamsten steun vindt in
de vrij liberale persorganen, de bladen van
het kapitaal. „Nieuwe Rotterd. Cou
rant", „Nieuwe Courant", „Fakkel", be-
WBWWUWW' —■■■—IB
den zeggen, indien ik hen vertelde, dat gij
tot die bienda valsche munters behoort,
die pas geyonnisd zijn? Ik zou wel eeus
willen zien, of zij u hier zooi zouden latera
liggen en vèrzorgem en bedienen, alsof gij
de zoon van een rijken heer zijt, of dat
zijf u naar de gevangenis zouden zenden;
zullen wij het eens probeeren?"
„Och; nee'n,als het u, belieft niet, mijn
heer!" kteet Paul, toen zijn vervolger eene
beweging maakte alsof hij wijde heengaan,
„Ik kon het niet helpen, Jakob era Willem,
noodzaakten mij om mede te gaan, zij zou
den mij. anders gedood hebben. Den shil
ling Iden valschien, weet gij'dien zij
mij gaven, heb ik niet verkocht, die is
nog in den zak van mijn broek. Vraag
maar aan/ die daime, of het niet waar is,
en zendi toch niet om de' politie, ik smeek
u, mijnheer!"
In zijn angst sprak hij zoo luide, dat
Beverley driftig zijns hand op. den mond
van het kind1 legde.
„Houd1 u stil, of ik dos hef," dreigde
hij; „Denkt gij, d'at ik zou willen, dat'ieder
hier in dit huis wist, dqt ik met zulk een
vagebond als gij zijt, wil spreken? Och; ja;
ri a t u u r 1 ij k, gij kondet het niet helpen,
waart, natuurlijk, weder onschuldig!
Qij bewandelt al goed 'den weg, die ten
laatste op de strafkolonie uiltfoopt. Paul,
ik beloof u, dat bet al goed! gaat, wat gij
er ook tegen moogt zeggen
De jongen «nikte luide bij die vreesielijke
woorden en hij. sloeg het oiog óp den, cherub,
die door de tranen gezien raog, vroolijker
scheen te lachen dan te voren.
Er speelde wederom dezelfde! boosaar
dige trek om dè lippen van den, procureur,
ien Paul waa wanhopiger dalai ooit, toen hij
toogen om strijd, dat het stelsel der Dis-
tributiewet om zijn financiéele gevolgen on
houdbaar is, en dat het den weg op moet
van productieprijzen met toeslag van hel
Steuncomité voor wie die prijzen niet kun
nen betalen.
In deze omstandigheden komt zulk een
stelsel daarop neer, dat wie van den ge
middelden arbeider zijn hand niet voor een
aalmoes wil ophouden, honger heeft te lij
den. Het is bij een verhooging der prijzen
.van levensmiddelen met 40, 50 en meer
percent, eenvoudig onmogelijk voor 'n ar-
beidersinkome.n, de einden aan elkaar te
knoopen.
De geld-voldane lezers van genoemde
bladen bekommeren zich daar mfijder overi
zij zien slechts tot hun schrik, dat zij
tengevolge van de distributie in de be
lasting hóóger worden aangeslagen.
Vandaar hun actie, uit verachtelijk eigen
belang.
Neen, de distributie Kunnen eii willen
wij voor Neêrland's minderbedeelden niet
missen, doch dan ook inderdaadeen nie-
mand-onteerende distributie en géént
aalmoes van het Steun-Comité.
Wij wachten in spanning, tot welke op
lossing men in deze kwestie zal weten te
geraken; of hier misschien óók een
gulden midden-weg te bewandelen zou we
zen: dat wij wél onze distributie behouden
en tóch niet té veel geld verbruiken?
't Heeft er den schijn van, alsof de dis
tributie wel wat al te royaal uitgevoerd
wordt; wij behoeven, om dien „schijn"
waar te nemen, niet zoo vér te zien.
Ons Alkmaarsche distributie-bedrijf heeft
misschien aan meerdere dingen- gebrek,
aan géld zeker niet een geheele staf van
personeel zien wij daaraan erbonden (mis-
schien noodig) en ontvangen wij. de
officieele publicatie's, dan zien >ve telkens
met verwondering op die prachtig groote
vellen van het beste papier en 't papier
is toch zoo duur, waarop slechts enkele
regeltjes „mededeeling" voorkomen.
't Is misschien kleinzielig, zoo iets op
te merken, doch als alles ov.er hèèl het
land inzake de distrubitie evenredig-duur
hiérmede geschiedt
ook van deKatholieke partij het be
sluit van den- Bond hunner Kiesvereeni-
giingen in een schrijven aan den tijdalijken
voorzitter van dien Ministerraad hebben ken
baar gemaakt, zónder en vóórdat men het
woont gegeven had aan die kiezers-, bijéén
in hunne kiesvereenigingen.
Dit zal thans nóg geschieden: het Bonds-
bes-tuur heeft al de aangestoten, Kiesver-
■e-énigingen verzocht over dieze zaak te willen
vergaderen en vóór 15 Februari de be
slissing aan den Bondssecretaria te willen
zenden,
waarna men tot definitieve po
gingen tot bestafldverferijgiing zal overgaan;
BINNENLAND.
Een op pier vlakkige lezing van ons
vorig „Te haastig?" zou bij sommigen, die
niet hater omtrent een' en ander waren in
gelicht, verkeerdelijk den indruk kun
nen wekken, alisof het politiek bestand voor
1917 reedis als kaïnt-en-klaar afgepoiliticeerd
beschouwd kon worden.
Verre van daar hoe waarschijnlijk het
bestand ook tot stand zal kooien, het is
er nog niet.
Wjiji wilden in, ons vorig, „Te Haastig?"
dan ook slechte constateeren, dat idle voor
zitters van de ib de Tweede Kamer ver
tegenwoordigde politieke partijen dus
zag, diat hij opnieuw in de,handen? van- zijn
boozen geest gevallen wai.
„Indien gij nu miet wilt, dat de politie
u vindt, zeg dan noodt aam de menscbem
hier, dat gij mij kent Zeg dan noodt, dat
gij van Shuter's plein dn Londen, komt.
Ik zoude u zelfs aanraden niet eens te. zeg
gen, dat gij Paul heet, hoort gij
„Ja, mijnheer, ik hoor het," zeide het
kind, dat zijne oiogen met eera kwijnenden
blik tot den procureur opsloeg „Ik begrijp,
u ook wel. Ik zal nooit zeggen, dat ik uit
Londen kom, en ik zal ook miet zeggen,
hoe ik heet, en -ook niet, diat ik u ken,
ofschoon gij zeer wel zoudt kunnen getui
gen, dat ik geen dief hen; walrat ik gaf u
uwe beurs en al bet geld, dat er jn was,
terug, dat weet gij nog wel!"
Zijne zwakke stem werd! nog zwakker,
terwijl hij «prak, en zijne bleeke wangen
werden nog bleeker van vermoeienis; maar
Beverley Bogg beschouwde hem met des
te n?eer genoegen *n vreugde, 'tra legde
als omi te «pelen zijns vingers op dein
dunnen arm, welke over het bed hing.
„Gij zijt zeer ziek geweest," aeide hij»
1 „Ja; mijnheer, dank u," antwoordde Paul;
„Ha!"
Die uitroep ontsnapte aan de lippen van
Bogg en hij lachte van Inwendig genoegen;
„Gij schijnt daar wel van te houden," ver
volgde hij, terwijl hij de witte hemdsmouw
van Paul aanraakte. „Gij zomdit wel e«n heer
willen wezen, he Piaull?"
„Ja, ik geloof het wel," antwoordde hij.
„Mat eer lijk ha id zult gij er nooit
komian," zeide de procureur, „dat is een
handwerk, dat tegenwoordig zeer slecht be
taald wordt;"
Hij wandkte zich ew *a wandelde baar
NEDERLAND EN DE OORLOG.
VERLOREN SCHEPEN.
De bemanningen van de schepen „Sal-
land" en „Juno" zijn geland.
Vernomen wordt uit goede bron, dat de
„Juno" is gezonken.
Men gelooft, dat de „Salland" getorpe
deerd is zonder waarschuwing.
RiANTSOENEERINQ VAN ALLE
REGEERINGSARTIKELEN.
Naar wij vernemen, is binnen kort een
regeling te wachten volgens welke de distri
butie van alle regeeiingsartikelen (vet,
rijst, gort, zeep, peulvruchten enz.) zal
plaats hebben door hoofdelijke rantsoenee
ring.
BONS TARWEBLOEM 'EN ROGGE'.
De Minister van Dandbouw heeft be
paald, dat de verhouding van het gewicht,
dat ingeleverde bons vertegenwoordigen,
en het gewicht van de nieuwe grondstoffen,
dat naar aanleiding daarvan zal kunnen
worden verstrekt, wordt vastgesteld als
volgt
ie voor 100 K.G. W-bons worden ver
strekt: of 73 K,G. inlandsche tarwebloem,
óf 71.5 K.G. Amerikaansche tarwebloem,
óf 70 K.G. rogge:
20 voor 100 K.G. B-bons wordt verstrekt;
67 K.G. tarwemeel;
3e voor 100 K.G. R-bons wordt verstrekt;
72 K.G. rogge.
THEB.
De aanvoer van thee, welke door de
N.O.T. op 2 September 1916 was stopge
zet, is sinds 20 dézer hervat.
VEEVOEDER.
De Minister van Landbouw dealt aan die
Provinciale Brbodcommissie made, dial bet
hem noodzakelijk blijkt, dat ten aanzien van
de hoeveelheid boonen, dliie dien landbouwer
ingevolge zijne circulaire van 12 October
1916 mag wordien gelaten, andere bepalin
gen worden vastgesteld in zijn schrijden van
9 December j.l, welk schrijven als inge
trokken moet wordien beschouwd.
In plaats daarvan moet bij de boonen-
vordering de volgende regeling1 in acht
genoimenworden:
„Aan 'landbouwers, die die dioor hen ver
bouwde hoornen afs - veevoeder wenscben
te behouden, kan worden gelaten eetne
hoeveelheid, die door u voor het tijdvak
van 1 September 1916 tot 30 April 1917,
zoude kunnen worden bepaaiW! op 3/5 deel
van de hoeveelheden, genoemd in de vee-
voedertahel, die u in September 1916 door
de Centrale Broodcommissie op advies van
de Toawijzingscommissie voor Veevoeder
is medegedeeld!, welke als volgt luidt:
voor een paard op lichten grond 1000 K.G.
paard op zwaren grond 1400
zwaar werkpaard (in
bijz. gevallen) 1600
stuk hoornvee 720
schaap (geit, enz.) 200
tien kippen 240
groot en klein doorelkaar gerekend.
„Voor zoover de landbouwers haver of
gerst hebben behouden, dient er bij de be
paling der hoeveelheid boonen in elk geval
rekening mede te worden gehouden of
zijl to«t deze beide producten geheel of
gedeeltelijk' in de voedering van hun vee
kunnen voorzien.
„In het eerste' geval zou kunnen wordien
toegestaan ook boonen als veevoeder te
gebruiken, zij zullen echter eene hoeveel
heid gerst of haver gelijk aan 3/5 deel van
'die door ben te behouden hoeveelheid1 boo-
"Wn moeten inleveren.
„In bet tweede geval mogen zij zooveel
boonen behouden als gerekend kaïn worden1
nog noodig te zijn voor de voedering van
bun veestapel, buiten de gerst en haver,
die zij reeds hebben behouden."
DE BEGRAFENIS 'DER DUITSCHE
GESNEUVELDEN.
De begrafenis van die te IJmuiden aan
gebrachte lijken der op de Dufech-e torpedo-
boot gesneuvelden had beden te IJmui
den plaats. Des middags twaalf uur verliet
die eerste stoet het tot rouwhuis ingerichte
dienstgebouw van de gemeente, aan het
Wiillemsplain, om de kisten, welke de stof
felijke overschotten van den korvetten-cbinii-
mandant Schultz en dan officier Faust be
vatten, naar het station der Hollandsche
Spoor te vervoeren, teneinde rechtstreeks
naar Duitschtend te worden .gezonden.
De tweede stoet, met de lijken der ge
sneuvelde andere schepelingen, verliet om
twee uur het rouwhuis en ging dan langs
het Duitsicbe vioe-consulaat naiar de Alge-
meene Begraafplaats. De commissaris van
politie had voor deze plechtigheid uitge
breide maatregelen van orde vastgesteld.
Het was onder meer verboden met dien
stoet mede te loepen» Ook het Wiiltemsptein
en de omringende straten waren afgezet, ten
einde een hinderlijk opdringen van het
nieuwsgierige publiek te voorkomen. De
geheeié plechtigheid! geschiedde met mi
litaire eer,
DE UIENHANDEL.
Van de uien, die uitgevoerd worden,
moet 60 pOt. afgeleverd worden aan En
geland. EÜat percentage kan zonder meer
worden verzonden en' in Engeland op de
vrije markt worden verkocht. Maar ze kun
nen ook tegen een vasten prijs worden af
geleverd aan een gevolmachtigde van En
geland, den heer Rhodes.
De prijs is dan; voor le kwaliteit bruine
en Rijnsburger, alleen voor Flakke f 14.20;
voor le kwaliteit stroogele, idem f 13.20;
voor le kwaliteit piclas, idem f 17.40, alles
per 100 K.G'. Die prijszen zijn voor alle
overige veilingen 20 ets. hooger. Voor
de 2e kwaliteit en uitschot zal, indien mo
gelijk, in verhouding tot den kostprijs en
anders naar waarde worden betaald.
De (expediteurs, die uien „over zee"
koopen en deze aan den heer Rhodes wen
scben af te leveren, worden in de gelegen
heid gesteld om 2 werkdagen na d'en dag
waarop de uien gekocht zijn, aan genoem
den heer mededeeling te doen, met opgave
van de hoeveelheid, dat zij de uien aan
hem wanschen te leveren. W.anneer deze
mededeeling niet gedaan wondt, zullen de
ALKMAARSCHE
OVERAL VERKRIJGBAAR
het venster, en zag door den wijngaard;
welke er om heen groeide, :in dleffl tuira naar
da kinderen, die daar speelden. Kort daar
op kwam mevrouw Clayton binnen.
„Zoó; hebt gij mijnen patiënt gevonden?"
zeide zij, ging naar Paul-, legde de kussens
in orde en drukte haar hand op zijn voor
hoofd met zulk eene moederlijke liefde,
dat het hart van den kleinen Paul van ver
rukking trilde.
„Uwe aanwijzingen wardra 100 duidelijk,
dat ik niet verkeerd' kon gaan," zeid« hij,
terwijl bij met een goedhartigen blik nu
naar den zieken jongen, «n dan naar diens
lieve oppasster zag; „O; ja, Ik heb hem
gevonden! En wie to hij; era wat is hij?
dat zoude ik wel eene willen weten. Hoe
heet hij?"
„Ik weet het niet," antwoordde zij. „Ik
heb het hem nog niet gevraagd!. Mij'n kimd,
hoe ie uw naam?"
Paul draaide onrustig road; mlaar gaf geen
antwoord.
„Zeg het maar," varvojgdle ai}, bij hem
aandringend, „gij .behoeft miet bevreesd te
wezen otm t« spraken, deze goedi# heer heeft
gehoord, hoe wij u aiek aan den weg ge
vonden hebben, >en hij' stelt aoo veel be
lang in u, diat hij boven to gekomen om
u| te aten m taite u te sprakna, Is h*t itwet
zoo?"
„O ja," reide Bbgg, ,„iik stel belang, ja
zeer veel belang in hem- Hoc heet gij, mijn
jongen Jan?"
„Ja-a; mijnheer, d.a-ank u, mijnheer," zei
die Paul, die reeds lang had nagedlacht om
leen naam te vinden. „Dat is het, dat kan.
wel."
„Welnu dan, Jan,'-' zeide hij, „gij moet
nu maar wat, gaan slapen, dati zulten wij
onze andere vragen wel tot eerae latere
gelegenheid uitsluiten. Gij hebt geen vader,
geene moeder, geen vrienden! gij zijt oen
rondzwerver op d-aze wereld?"
„Ja;" zeide PiauJ, na eene pauze s
„Dan weten wij alles, w^t gij ons ver
tellen kunt Nu, Jan, ga rau elhp'en, enl
wanneer gij ontwaakt, bedieuik dam, dat er
een vriendelijke heer to, die zeer veel betongi
in U stelt, en altijd! bet oog op u ai hou
den."
Hij -wenkte mevrouw Clayton hem tel
volgen, 'en Paul sllaakte een zucht van!
verlichting toen hij zijn vijamdl door da
deur zag verdwjjneru
Daarop zag hij naar den cherub, die har
telijk lachte over die menschffevendlbeid van
dan heer Beverley Bogg.-
i .(Wo«lt vewelgct)! J
