het!!
IRDS".
gratis.
Tabak van J. R. Keuss
Sit 36, IIÉEil.
an-Magazija 3
v EEN ZWITSERSCH VOOR
BEELD.
No. 35
Zaterdag* 24 Maart 1917
;enbqer,
eekenis".
Sakker,
Tel. 132.
eparesran, Hofltelsn
ommunaal 326.
Heerlijke vefts
egen zure Ha
ts In maionaise.
itevlsch en
MAL-, KAPOK'
imEN en alle*
kamer behoort»
tgazijn van
Tel, S2&
WP-I
dit blad verschijnt dinsdag,
donderdag en zaterdag.
He J
Kruistocht der Neder-
landsche Jeugd voor de
Kinderen der Missie.
paul de vagebond.
HUISSEN,
Duweaboöd,
1917,
TT UUR PRECIES.
ents.
Bestuur,
11ANN, Voorzitster.
R, Secretaresse.
s i
TBI.. 364,
idea ca oadsrdeeka.
sss ifte
'ORDEN,
ROON Zn.,
„EM.
elicatesse voor de
sguea,
HITHOUDERS,
rbarici. -
tea en Bmkbandf)®-
Uitgave van de Naamlooze
Vennootschap ,,ONS BLAD"
ALKMAAR.
Bur.: BREEDSTRAAT 12.
Telefoon No. 433.
ABONNEMENTSPRIJS
I
Per kwartaal franco huis.
Met gelll. Zondagsblad
bij vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers:
van de courant
van het Zondagsblad
90 ct.
125 ct.
3 ct.
5 ct.
ADVERTENTIËN:
Van 1—5 regels50 ct.
Elke regel meer10 ct.
Reclames per regel25 ct
Kleine adv.: 30 woorden bij vooruitbet. 30 ct
Wie zich thans op „Ons Blad"
i abonneert, ontvangt de nummers
[verschijnende tot i April a.s.
Mgr. Vuylsteke, Bisschop van Curacao,
zond den zeereerw. pater G. Dahlhaus O. P.
[naar ons land, om steun te vragen voor
[het Katholieke onderwijs op Curacao, waar
[onze scholen al jaren lang door den
J Kolonialen Raad worden tegengewerkt en
kort gehouden, tot groote onkosten van den
Apostolischen Vicaris.
In vier artikelen gaf zijn eerw. een uit-
[voerige beschrijving van die reeds oude
onderwijs-kwestie en richtte zich daarin
[van zelf meer tot de ontwikkelden en ge-
goeden, gesteund door eene aanbeveling
[van geheel het Eerbiedwaardig Episcopaat
van Nederland.
Thans echter heeft zich een comité ge-
[vormd, om, met pater Dahlhaus samen,
aanbeveling en medewerking te zoeken bij
[lagere doch meer talrijke autoriteiten, na-
nelijk bij allen, die op een of andere wijze
g voeren over onze jeugd: de eerw.
geestelijkheid, ouders, onderwijzers enz.,
[want wij willen een beroep doen op onze
kinderen en onze Ned. jeugdom de kin-
deren der Missie te helpen
Een zeer opvoedende kracht kan uitgaan
van dit streven, dat vele deugden en goede
[eigenschappen in onze jeugd kan aan-
kweeken.
Men waardeert dikwijls eigen bezit din
[eerst ten volle, als men ziet, of gewezen
It op wat anderen moeten missen. Onze
ónderen zullen de onschatbare voordeelen
een Katholieke opvoeding en van Ka-
[tholiek onderwijs beter waardeeren, als men
hun onder het oog brengt, wat anderen te
[kort komen op dit gebied en het zal in hen
voor diegenen, die zich geheel hun leven
j opofferen, om hun deze voordeelen te ver
schaffen, een dieperen eerbied doen opleven,
die nogal iets te wenschen overlaat in onze
[dagen,
Leert het kind nadenken over den on-
[gelukkigen toestand der missiekinderen,
iet zal dan zijn eigen voorrecht meer waar
in en daarvoor dankbaarder zijn. Het
[zal gaarne op zijn wijze meewerken, om
zwartjes de voordeelen van goed Ka
tholiek onderwijs te bezorgen.
Te zien en te hooren, dat anderen iets
nissen, wat zij zelf bezitten, wekt in de
ónderen medelijden en liefdadigheidtwee
nachtige factoren ter karaktervorming.
FEUILLETON.
Naai het Engelsoh van BOW, BELLS.
156.
Die laatste getuigenis scheen de nog
flauwe hoop van die onisdhuiiL van, den
gevangene bij de toehoorders weg te
nemen.
Zijne vrienden zagen wanhopig.
Marie verborg haar gelaat in nare handen
en weendie zonder ophouden,
Marah knikte zegevierend met haar hoofd
en zag met een hartelijk en glimlach naar
den man, dien zij: pas beschuldigd had.
Vol verontwaardiging sprong Paul op
en was op- het punt van te spreken, maar
hij werd tegengehouden door een wenk
dej advokaat, dien mijnheer Morrison
[genomhn had om hem te verdedigen.
Richard Bö-gg zat op zijne plaats bij de
deur hartelijk te lachen. Hij had veel ver
haak ,jni het to,oil,eel.
Redhter Vincent scheen door medelijden
ewogem, toen> hij een tolik op1 tien onge-
je» jongeling wierp 'en, aan, diens be-
Clageiniswaardig [even ,en geschandvlekte n
team dacht.
Scherp werd nog de oude huishoudster
oor Paul's advokaat ondervraagd', maar
geene enkel zaak kprak zij, ziahi zelve
"in. Integendeel, iiedere nieuwe poging
haar te doen struikelen, scheen er
Slechts toe te leiden om n-o-g meier verplet
terende bewijzen van Paul's misdaad aan bet
Ilicht te brengen.
'.Zii was oud! en waakzaam," zeide Marah,
I,Gedurende een© reeks van jaren had zij
Irtvi gediend en de verantwoordelijkheid
God legt in ons den drang te geven
Dit uit zich reeds in het zeer jonge, on
bedorven kind, dat nog zijn eerste goede
aandrift volgt. Geef een klein kind een
koekje. Zoodra het geproefd heeft, dat 't
lekker is, zal het u zijn handje toesteken,
om ook eens te „happen",
In onze Katholieke gezinnen bestaat de
schoone gewoonte, dat men den kinderen
leert, de armen lief te hebben en voor hen
dikwijls iets af te .zonderen uit het spaar
potje; ja, zich zelt iets te ontzeggen, om
het den armen te kunnen geven. Daarin
wijst men hen op den lichamelijkcn nood
van den naaste. Moeten onze kinderen nog
niet veel dieper leeren voelen voor den
geestelijken nood van hun medemensehen,
vooral voor de kleinen, kinderen als zij?
Onze jeugd doet graag iets voor „arme
kindertjes". Zouden wij ze niet van jongsaf
kunnen leeren, óók iets over te hebben
voor de geestelijke behoeften der Missie-
kindertjes, onze kinderen, die het zalige
voorrecht hebben, dagelijks den Goddelijken
Kindervriend te mogen ontvangen, van
hun prilste jeugd af?
Dit streven verruimt den blik der kin
deren. De lichamelijke behoeften der armen
zien zij, in slechte kleertjes, bleeke gezichtjes,
Maar zij moeten leeren, dat er nog andere
nooden zijn, die zij niet zien, in de verre
Missielanden; leeren, dat geestelijke nood
de allergrootste ellende is, en dat dus
daarin vooral krachtdadig moet worden
voorzien.
Onze kinderen moeten meêleven met de
Missiekinderen, hen beschouwen als broer
tjes en zusjes in Christus, die Alle kinderen
zoozeer liefhad. Onze jeugd moet leeren,
dat zelfs de kleinen een zekere machi heb
ben om te helpen en dat deze macht een
gave Gods is, een talent, dat niet in den
grond mag worden begraven, maar dat
vruchten moet dragen voor den hemel.
Ten eerste, moet het onzen kinderen diep
worden ingeprent, dat zij moeten bidden
voor de kindertjes der Missies. Groot is Ce
macht van het kindergebed op het God
delijk Hart! Deze bede moest bij het
morgen- en avondgebed, even gewoon zijn,
als het gebed voor broertjes en zusjes.
Zijn wij niet één gezin in Christus, Wiens
liefde allen omvat?
Ten tweede, moeten onze kinderen ijveren
voor de Missiejeugd, waartoe hun nu bij
zondere gelegenheid wordt gegeven.
Spoort allen de u toevertrouwde kinderen
daartoe aan, uit edelmoedige en werkdadig
liefde tot het H, Hart. Het is niet altijd
een plezierig werk te vragen ente
worden afgewezen! Maar wie zou zich voor
onze Missie niet een kleine opoffering
willen getroosten? Wat kwam er ooit tot
stand zonder offert
Wij hopen vurig, dat deze kinderkruis
tocht zich eens moge uitstrekken over al
voor hef huis had1 haai' altijd zwaar gedrukt.
Zij sliep in ©ene kamer op. ©ene verdieping
boven die van haren meester.
„Op een ©ng-elu-kkigen avond, had zij ge
hoord, dat ©ven na midldenniaiclhit de deur
met een sleutel geopend werd, en daar
zij wensohite te weten, 'dat alias in goiede
orde was, was rij opgestaan en ©enige tre
den de trap afgegaan, om te zien, wie er
binnen gekomen was.
„H.ef was mijnheer Vincent.
„Kort daarna hoorde zij iemand op het
portaal beneden ien ziji was weder naar die
trap gegaan oirn (te zien wie Ihiet was.
„Zij zag' den gevangene bij de kast be
zig', maar daar zij geen kwaad vermoedde
en. dacht, dat hij om iets zocht, hetwelk hij
in, de kast geplaatst had, was zij volstrekt
niet ongerust 'geweest, maar weder naar
bed gegaan, toen hij de kast sloot.
„Niet lang daarna werd zij gewekt door
het geroeip. van brand; en toen zij. daarop
hoorde van den diefstal, van de broche en
van den va-lsc-hen- sleutel, diem men hij idlen
jongen, man gevondien had, had' zij verteld;
wat ziji gezien had."
Ook de fl-esah verklaarde zij te; behooren
bij bet dozijn, hetwelk den beschuldiger
door een© welbekende firma geleverd was,
welke verklaring 'bevestigd' werd. door een
lid' van de firma.
„En dlit .alles durft gij -op uwen eed te
verzekeren vroeg die advocaat van Paul,
daar hij alle Ihoiop1 opgaf om de oude vrouw
tot wankelen te brengen.
Weder 'bedacht Marah zich een oogenblik.
Toen stak zij hare hand op' en zei-de mat
vaste stem: „Dit alles verklaar ik voor
den Hemel op mijn pleclitigein eed!"
De rechtsgeleerde ging teleurgesteld en
wanhopig zitten. Hij was zelf ten volste
overtuigd van de schuld van den gevan-
onze Missies. Nu willen wij werken voor
Curacao, omdat Mgr. Vuylsteke zoo drin
gend onze hulp inroept en omdat de toe
stand der jeügd in deze Missie allertreu
rigst wordt indien de Bisschop de scholen
moest opheffen eu kinderzielen moesten
verloren gaan bij gebrek aan geld!
Heel Nederland is opgestaan, om de
kinderen der vluchtelingen te helpen. Zou
den wij dan niets over hebben voor onze
eigen Missiekindertjes
Véél is er noodig; maar wij vragen
I slechts kleine giftjes, die niemand voelt;
dbor middel van prikkaarten, slechts
kwartjesdubbeltjesstuivers!
„Van de massa komt de massa" zeide
eens Gerard Brom.
Er zal een circulaire met verderen uitleg
van het werk aan zeervélen in den lande
verzonden worden, aan allen n.m. waarvan
wij Runnen vermoeden en hopen, dat zij
onzen kinderkruistocht toejuichen. Moge
dit schrijven eene groote belangstelling
gaande maken
Alles ter eere van het H. Hart van J ezus
Tot het comité van aanbeveling behoo
ren o.a.
Mgr. J. E. Jansen, Geh. Kamerh. van Z. H
den Paus, Deken van Amsterdam.
Hoogeerw. pater A. ter Maat, O. P., Pro
vinciaal der E. P. Dominicanen.
Mevr. J. Bosch van Oud- Amelisweerd geb.
Blankenheym, Utrecht.
P. Baronesse van Hövèll tot Westerflier
geb. jonkvr. Van der Does de Willebois,
's-Hertogenbosch.
E. E. M. Laane, geh. Kamerheer van Z. H.
den Paus met Cappa en Spada, Bergen
op Zoom.
Mevr. M. Schölvinck-Westerwoudt, A'dam.
Mr. A, baron van W;ir-;',vgei.Arnhem.
Na het vele, /dat over de bebouwihgs-
kwestie reeds- geschreven werd, blijft het
nog de vraag, dj door allen, die op dit punt
medewerken kunnen, het belang van een
intensieve -cultuur van al de verwaarloosde
terreinen in Nederland, van 'ieder hoekje
terrein, ondier de hufdige omstamdiiigheden-
wel voldoende .ingezien' w.ondlt.
De onderbreking onzer handelsvaart
stelt ons voor .omvangrijke, ingrijpende cul
tuurproblemen. Eigenlijke hongersnood', het
is waar, dreigt nog niet; slechts schaarsch-
te en duurte van voedsel.
Wij, Nederlanders, zouden in i'diezen in
de leer kunnen gaan bijl Zwitserland, mei
name bij Alemairtni-sck Zwitserland, waar de
echt-Du-itsche organisatie-geest ook thans
weder zich niet verloochent. De Zwitsers
verkeeren op het oogenblik ini omstandig
heden aan de Hollandsohe niet ongelijk.
gene, ien- wist, dat hij. zijne zaak verloren
had.
Te vergeefs riep hij' die andere getuigen
op om te spreken over heit vroegere goede
gedrag vart dein bes,chulidilgd|e.
Mijnheer Motrrison, verscheidene van zijne
vrienden van den schouwburg, zelfs de
herbergier van Kent en diens vrouw en de
eigenaar van de Ijpptuimen in. welke P.aul
gewerkt had; allen spraken over zijne eer
lijkheid en vlijt in warme ien wesp-rekende
woorden, zonder die minste aanklacht, idiie
tegen 'hem ingebracht was, te kunnen ver
nietigen.
Nog slechts eene vraag bleef er over.
W.at wias er van den ouden man, Jasper
Dlavis geworden, die het brandalarm ge
maald had? Alle nasporing naar hem. was
vruchteloos geweest, hij! was: spoorloos ver
dwenen.
Wel dacht men, dat hij1 nog ©enig verder
licht over de zaak zou kunnen verspreiden,
daar Ihijl, toen hij het huis van. Levi) verliet,
er oiver gesproken had!, dat hiiji gestoord
was door iemand, dien hij langs zijne deur
had botoren sluipen.
'Toen men echter van Marah' en Levi de
beschrijving' van zijn persoon, zijne gewoon
ten en zijh slechten gezondheidstoestand
hoorde, kwam men tot het besluit, dat
hij zich met opzet uit de voeten gemaakt had
om de last en onrust te vermijden, dat
hij' als getuige zoude Opgeroepen worden.
Toen dlit beslist was, stond Paul's advo
caat op om voor hem te 'pleiten. Zijne
taal was vol ontkenningen van die zaken,
welke men zijn cliënt ten laste legde en
vol beroepen van die sympathie van' bet
publiek en van de jury.
Het was eene uitmuntend© redevoering',
maar, zooals hij' zelf zeer wel gevoelde,
van geen put,
Hoe men zich daar tracht te redidien?
Het initiatief werd voor korten tijd ge
nomen, door ©ene reeks regeeringsperso-
nen uit Grauwbunderland, luiït Sichiwytz «n
uit de be,id© 'St. Gallen's, alsook dloor eenige
Ziirichsdh-e autoriteiten. Zij maakten -iin de
verschillende Zwttsersche persorganen be
kend, dat zij tot het miidldien dlier maand
adressen van adhaesie verwachtten. In hun
perscommuniqué verklaren deze autoritei
ten, dat huns inziens op het oogenblik
noch de federatie, noch' die cantons, nóch
de gemeenten in staat zijn deze zaak on
middellijk ter handl te namen, .en dat zij
daarom besloten hebben het particulier ini
tiatief te organiseeren. Met andere woorden,
de heeren willen niet wachten op de be
sluiten <en maatregelen ©ener omslachtige
bureaucratie, aan wier beschikkingen zij'
wanhopen vóór den aanstaanden oogst tot
rijpheid! te zien komen. En dan is het na
tuurlijk te laat. .Ook dit bedenke men
dn Nederland.
W,at het financieel© betreft, wiehsch-em zij,
diie het initiatief namen, ©en zoo1 natio
naal mogelijk kapitaal te vormen op aan
deel-en van 100 gulden, zoodlaf lieden van
alle standen er zich voor kunnen iftfres-
seeren. De aandeelhouders zullen het recht
van verkoop hebben op dien oogst, naar
verhouding hunner finamcieele. deelneming.
Ook de gemeenten en aorpwaiiiiën zullen
aandeel en kunnen nemen-. En men ver
trouwt, dat de eerste deze nationale onder
neming zullen willen steunen door ge-
meenterrein tegen zeer lagen prijs te ver
pachten. De te stichten maatschappij' zal
eventueel gaarne op zich nemen de gepach
te terreinen te diraineeren, te besproeien,
te bevloeien, en iin het algemeen duurzaam
te ontgiinlneii.
In een -hoofdartikel, dat geheel de voor
pagina vulde, besprak d© „Neme Zürch-er
Zeitung" eveneens diere zaken. Het blad
schrijft ondier meer de volgende, ook in
Nederland behartenswaa-rdige woorden re
der:
„Wij' mogen daarbij onze zorg niet tot
het jaar 1917 beperken, maar wij moieten
er rekening mede houdeim, dat wij-in b et
volgende jaar wellicht voor een nog ern
stiger toestand zullen staan.
De gedachte aan die mogelijkheid be
hoeft ons nog niet tot wanhoop te leiden;
doch veeleer moet zij! het geheel© land
tot de krachtsontwikkeling aansporen, die
ons van de grootste zorg bevrijden kam
Voor alles i9 het te hopen, dat de uitvoe
ring van groote technische werken-, die
nieuw en waardevol bouwland kan doen
ontstaan, met alle 'energie worden ter hand
genomen, ook .als daardoor minder het
heden dan de naaste toiekomst wordic ge
diend. De kosteiiquaestie mag daarbij geen
rol spelen; de dekking dlaarvani behoort
evengoed tot de dringienidste national e uit
gaven als die voor die militaire bescher
ming onzer nationale onafhankelijkheid1.
Daardoor kan tevens het best belet wor
den, dat de meerdere aanplaintiing varo veld
vruchten ten n-a-dieele der melk-productie
geschiedt, wat wellicht hier en daar te
vreezen is."
Is het voor Nederland te laat om met
het Zwitserschie voorbeeld nog- winste te
doen? Het late seizoen vam dit jaar is in
dit opzicht Voor ons. voordeelig.
BINNENLAND.
NEDERLAND EN BE OORLOG.
DE „HEALDTO-N" GETORPEDEERD.
Uit Rotterdam wordt gemeld, id-at het
Amerikaansdhe inmiddels getorpedeerde
stoomschip „Heald'too", op reis van
Philadelphia naar Rotterdam, Woensdag van
Bergen was vertrokken.
Het hadi ©en lading petroleum to voor
de Puri Oil Company te Rotterdam.
Uit IJmuMien:
Eergisteravond werden idloor idlern stoom
trawler „Java", schipper Leendént iBruin,
van d'e Hollandsche Zeevi-sisaberij te Vlaar-
d'iogen, .to IJmuiden dertien oipvarenidien
aangebracht vain het Am-erikaanische tank-
stoomsdhip „Healdton", dat op reis van
Philadelphia naar Rotterdam, Woensdag
avond zonder waarschuwing nabij' T-ersehel-
Iingerbank getorpedeerd was.
ZORG VOOR DE TOEKOMST.
Door het legerbestuur zullen maatrege
len worden getroffen om ook militaire
gronden, voor zoover dit mat dan aardl
daarvan in overeenstemming is te brengen,
voor de volksvoeding productief te maken.
Naar verluidt is op onderscheidene plaatsen1
daarmede reeds een aanvang gemaakt.
POOT AARDAPPELEN.
Nu de pootteelt voor aardappelen aan
breekt, worden zij, die voornemens zijn
pootaardappelen uit .een andere gemeente
te betrekken, er aan berilninieri, dat bet
vervoerverbiod van .aardappelen ook geldt
voor „poters".
Vervoer van .aardappelen, ^us ook van
pootaardappelen, is alleen toegestaan! in
dien daarvoor ©ene vergunning is afge
geven door de Rijkscommissie van Toezicht
op' de Aard'appelvereenigiing, Amaliastraat
2, te 's-Grdvemhiage.
Aanvragen voor zcodhnige vergunning
moeten tot dii'e commissie wórden gericht
op formulieren, welke door haar gratis
verkrijgbaar worden gesteld.
NIEUW OORLOGSBROOD'.
Volgens het „Volk" zijn door iemand,
die in oinze volksvoeding -groot belang
stelt, proeven genomen' met het bakken
van broo.di, waarin gedroogde en daarna
gemalen aardappelen worden verwerkt.
De „Haagscihe coöperatie „De Volhar
ding" heeft met dit meel allerlei proeven
genomen. Zij heeft wittebrood en bruim-
brood gebakken met dit meel vermengd;
zij heeft ook een eenheid'sbrood vervaar
digd uit gelijke deelen gebuild) en oinge-
build tarwemeel bestaande eft vermengd
met 20 pCt. gedroogde aardappel-meel.
Deze proeven zijn voortreffelijk geslaagd;
Alle brood zag er niet alleen smakelijk uit,
ALKMAARSCHE
OVERAL VERKRIJGBAAR
Een blik op de jury overtuigde hem,
dat hup besluit tem zijneni nadeele zonde
wezen, j
Even vruchteloos waren- Raul's-betui-gin-
j gen van onschuld.
Zijne woordien werden besclho-uwd- als uit
vluchten-, en .stemden de- rechters nog tegen
h-etti, zoo da-t hij -eindelijk zweeg.
Weidt» was het verhoor .atgefoopen. Rech
ter Vin-cent somde de daadzaken op en ver
zocht de- jury zich te verwijderen, om de
uitspraak te bepalen.
Zijne reden was kort' en zeer onpartijdig
en. ©ntnaimalle hoop aan. Paul -en zijne
vrienden,
To-en. hij! eindiigd-e, verliet Riichkrd Blo-gg
schielijk Ih-fct gerechfehof ©n- spoedde zifcb
voiort, ;als gold het een© zaak van leven
en dood.
HOOFDSTUK XXXIII.
Hoe B'-ev-erl-ey Bogg dlem armen
Paul aan diens familie
teruggaf.
Nadat iRichard Bbgg het gerechtshof ver
laten hadi, haastte hijl Zich- naar den hoek
een-er istraait, die ongeveer vijf minuten van
het -gebouw verwijidlerd Wats.
-Daar ontmoette hij zijnen vader, die;
naar het scheien, op hem stond te wachten.
„Welnu?." zeid* d-ts oude man begeerig,
terwijl hij zijnen- zoon tegemoet liep;
„Indien- gijl daar ginder n-oig iets, te dloett
h-ebt, maat gijl vlug' w-ezen!" zeiidie Richard,
m-et den duiim over zijh schouders wijzen-dle,
„die jury heeft zich verwijderd om die uit
spraak te bepalen."
„En hoe zal die wezen?" zeide- zijn vad-er
tuiieu^sgi-eriig.
„Schuldig!" zeide Ridhardi, „of i-k h-eto
van die zaken -geen verstand meier."
„Dan is el' inderdaadi geen tijd meer tie
verliezen!" hernam mij'nbeer Bogg, d-iezich
ou zoo schielijk mogelijk naar het gerechts
hof begaf.
Richard volgde hem, -nieuwsgierig ho-e
dat zoude afloop-en.
Zij waren nog vroeg genoeg.
-De jury was nog niet in- d-e zaal terugge
keerd. De l-eden beschouwden de zaak
met zorg -en- met zachtheid; daar zij mede
lijden hadden met den jongeling, diied'oof
dit hun besluit aan d-e vrijheid teruggeven
of tot het grootste ongeluk veroordeeld
zou worden. Niettegenstaande zij a-Ilen vast
overtuigd waren, dat hunne uitspraak niet
anders d a-n ongunstig kon-de wezen-, schenen
zij toch, naar e-enê uitvlucht te zo-eken, om
hiet vonnis te verzachten.
H-et vólk zat -met gr-ootê spanning naar
hunne terugkomst te wachten.
a
-
- I
'1
(Wiordt- vervolgd,).
