ayglop,
laar.
atschappij
„GLORIA MUNDI",
»*XJES
No. 46
Donderdag- 19 April 1917.
11e Jaargang-
-ses,
P
TENT,
RDIJK.
H. R.
OTEM.
ao> 247.
KEN»
voor
43, liarlem.
KOOP:
doeleinden ge-
TE&. 364.
sdea os sftderiealeiL
@pa?eeren, Moffslan
gulden.
oeureur, Dlrec-
T
oonen.
jen© Erwten.
t.
DIT BLAD VERSCHIJNT DINSDAG,
DONDERDAG EN ZATERDAG.
R. K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
Algemeen© Vergadering
IN. V, „Ons Blad"
paul de vagebond.
55'.
4 CENT SIGAAR.
Vorstenlanden en Sumatra Havana-Melange
Firma H. KRIJN8.
~L- r
RING GROOT en
T
m 26
't juiste recept der van
pijnloos en tevens zoo
eksteroogeii en wonden.
naar de minste reclame
die 't van hooren zeggen
ordt er om geschreven.
PLEISTER meer bekend
ter op zeemleder
kan men zelf de pleisters
stukken knippen.
rteeren. De pleister zal,
Bestelt thans, U is dan
r bij
woontént, directie-
>t 3 X 5 M.
ra au dezer courant.
«vgaiiuiGTi.m'. i -«lariïiiiBCSjSar—-
KE TARIEVEN.
r
an Zijna Exoelfontle
Landbouw, kunne»
arende prJjxen
Zuivere Frloschex
Schokkers.
wleeraran,
3Z, Scbagan.
Uitgave van de Naamlooze
Vennootschap',,ONS BLAD"
ALKMAAR.
Bur.: BR EEDSTRAAT 12.
Telefoon No. 433.
ABONNEMENTSPRIJS:
90 ct.
125 ct.
Per kwartaal franco huis.
Met geïll. Zondagsblad
bij vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers:
van de courant
van het Zondagsblad
3 ct.
5 ct.
ADVERTENT1ËN
Van 1—5 regels50 ct.
Elke regel meer10 ct.
Reclames per regel25 ct.
Kleine adv.: 30 woorden bij vooruitbet. 30 ct
der
R. K. Nieuws- en Advertentieblad voor
Noord-Holland,
op Woensdag 25 April 1917, te
7 uur n.m., ten huize van den
heer PROOT a. d. Langestraat.
Te behandelen:
Vaststelling van de balans en de winst- en
verliesrekening 1916.
Verkiezing bestuurslid wegens periodieke
aftreding van Mr. Kraakman.
Verkiezing commissaris wegens periodieke
aftreding van den Zeereerw. Heer Pastoor
Heijs.
Salaiisregeling redabteur.
Drukkerscontract.
Het Bestuur
H. P. M. KRAAKMAN.
H. KENTER.
J. F. QUAX.
„Neutrale" Melkveehouders en
„Zuivere" vakorganisatie.
II
„Wat ik tot hiertoe van onze nooden
naar voren bracht, zoo gaat de schrij
ver der bovenbedoelde brochure voort,
zal wel door niemand, tot oordeelen be
voegd, worden tegengesproken en daarom
hebben we ons ernstig de vraag te stellenj
hoe zullen we ons tegen de tegenwoordigen
en nog komenden strijd op de beste wijze
wapenen? Het antwoord daarop kan niet
anders luiden dan-! door een krachtige or
ganisatie. Inderdaad, dat is de medicijn en
het voorbehoedmiddel, 't welk dan ook
geen oogenblik langer mag worden ver
smaad, maar direct aangegrepen moet wor
den."
Wat schrijvers conclusie betreft van een
krachtige organisatie van Land- en Tuin
bouwers, ga ik met hem accoord, doch in
geen geval als KathÊlieken in een „zuivere"
vakorganisatie van Hen Bond van Melkvee
houders. Wij Roomschen hebben hem niet
noodig en onnoodige vereenigingen kun
nen we missen.
Wij hebben een R. K. Landbouworgani
satie, de L. T. B.doch daarin ook een
vakgroep veehouders met een eigen be
stuur, terwijl in iedere afdeeling deze
splitsing van vakgroepen is.
Is het echter noodzakelijk dat de Vak
vereenigingen ook principieel zijn, zal men
vragen
Professor Aengenent zegt in zijn Socio
logie blz. 150 o. a.
„In Nederland zijn de Katholieken ver
plicht hun vakorganisaties zuiver confessio
neel te houden uit gehoorzaamheid aan het
gezag der Bisschoppen".
Den 7en Juli 1906 bevatte „De Tijd"
EEUILLETON.
Naar bet Engels ch van BOW DELLS*
„Water water! Om Godi's wil breng
mij water!"
Het wais macht, en Paul liep zachtjes
aver die ziekenzaal, om een patient, aan
het andere ©inde te belpeinl, toien zijne ooren
door diem kreet werden getroffd».
Hij keerde zichi om.
Dicht bij de plaaits waar bij stotod, lag
Willem die lammie op eene matras, ineen
te 'krimpen van de pijn der opkomende
koorts.
„Water!" riep bij weder, iam bij vestigde
met een .smeekenden» blik zijnie oiogen op
dien jongen man. „Gij zult u iniui toohi niet
Willem wreken, Pjaul? Breng mij iieitsi ite
drinken, ik kom om van den dorst."
Paul vulde een glas «heit limonade, en
bracht bet aam de lippen vaan den zieken
mam.
Deze idnomk bet haastig milt. 1 1
„Gij zijft toch' eigenlijk eem van die echte
soort," zeiidte bij dankbaar, „era gij' zult u
nu «niet opi mij wreken, nu ik hier ziiek en
hulpeloos ter neder lig? Zleg maar, dat. gij
bet niet doem zult."
„Hoiuril u bedaard^" zeidie Paiuil, ,„.ik zal
bet verledeme vergeten, eni toadhitèlfii u te
beschouwen als een oudieti vriend, diieln. ik
goed moet oppassen, maar ga mui slapen."
Hij bukte zich, schudde bet kussen vyat
op>, elni legdle hiet gemakkelijk onder W|illem'S
bioofdl Nadalt hij den patient aan, het andere
de navolgende verklaring van het Neder-
landsche Episcopaat:
„Meermalen werd In den laatsten tijd én
in de Katholieke bladen én in brochures
geschreven over de vraag ot het al dan
niet wenschelijk zou zijn, niet-Katholieke,
maar Christelijke Vakvereenigingen op te
richten, resp. de bestaande Katholieke (vak)
vereenigingen in Christelijke te hervormen.
Hiertegen hebben de Bisschoppen van
Nederland gemeend openlijk te moeten
optreden gelijk zij doen bij dezen
met de verklaring, dat het hun ernstig en
uitdrukkelijk verlangen is, de hun onder-
hoorige Katholieken te vereenigen en ver-
eenigd te houden in Katholieke organisa
ties omdat van den eenen kant alleen in
deze de Katholieke beginselen ten volle
tot hun recht kunnen komen; en van den
anderen kant een samenwerking voor de
andere vereenigingen voor bepaalde, wen
schelijk geachte doeleinden, in zoover de
Katholieke beginselen die toelaten, noch
onmogelijk gemaakt, noch bemoeilijkt
wordt."
In 1909 werd de volgende verklaring ge
publiceerd':
„Het is en blijft de ernstige wensch dei-
Hoogwaardige Bisschoppen, dat de hun
onderhoorige Katholieken 'zich vereenigen
en vereenigd blijven in Katholieke organi
saties. Deze moeten het spreekt van zelf
- niet slechts vereenigingen van Katho-
ieken, maar inderdaad Katholieke vereeni-
gingen zijn, waar de Katholieke beginse
len tot hun volle recht komen. Wal ook
hel naaste doel dier Vakvereenigingen moge
zijnhel voornaamste en hoogste doel, xoo-
ivel van de vereeniging als van den enkelen
menschis de dienst van God".
Wanneer we nu nagaan, dat uit de pro-
pagandabrochure van dien bond blijkt, dat
zij niet aileen melkveelioudersbelangen voor
staan, doch integendeel, het geheele sociale
vraagstuk opnemen in hun programen
daarop juist toetreding vragen, dan gevoe
len we toch, dat- geen enkel Katholiek lid
van dien bond kan zijn.
Een Katholiek kan toch niet meewerken
aan de oplossing der sociale kwestie, in
liberalen geest, wijl het toch juist; aan het
liberalisme te wijten is, dat de boer geen
beschermende wetten heeft. Laten wij de
door hen genoemde pachtkwestie eens be
schouwen en een voorbeeld nemen, zooals
iedere dorpsbewoner ze zeker kent.
Als een boer een boerderij kan huren,
dan is een huurtermijn van 10 jaar zeker
een zeer gunstig geval, omdat hij dan lan
gen tijd rustig kan werken.
Wanneer het land dier boerderij van niet
te beste kwaliteit is, zal deze na 10 jaar,
wij nemen een zeer goede landgebruiker
als huurder zeer veel verbeterd zijn.
Deze verbetering is ontstaan door de
arbeid van den huurder en door het kapi
taal, dat hij in den grond gestoken heeft.
En wat is nu veelal het gevolg van het
©iinidie van de zaal geholpen, tod), kwam hij
terug 'em ze'tte zich naasit Wiillemi «neder.
Dien geheelen nacht waakte Plaul óraver-
moeiiid) aam zijne zijde. Gedurig w'endl Willem
zieker 011 wentelde ziich rusteloos op zijn
bed roimd.
;Het duiurdle .niet lang of >d!e zieke begon
vreeselijk te ijlen, en voótaliai de morgen
aanbrak Ih aid! de koorts hem met al 'hare
kracht aangegrepen.
Diag lop dlag Welp' Plaul dein lijdenden im.au,
zondier te denken aan al bet lijden, diat
deze hem' veroorzaakt 'had, Hij stelde zich
alleen diens hulpbehoevenden toiesltaindl voor.
Dag op dlag en nacht op inadhlt zat Paul
aan zijne zijde, totdat Willem eindelijk lang
zaam 'begon te herstellen, en weder met een
bewusteu blik rondom zich, zag.
„Zoo Paul," zeide hij een®, dat die jonge
mam weder naast zijn bed zat, „jdlusi gij
zijt mijn bescherm engel geweest, en gij
hebt voor mij gedaan, wat geen ziel in de
wereld ander
Glij (hebt mij in liiijln'e k<
der opgepast.
Gij zijt een
wel een gojedl hart hebben, 'diat gij idlat voor
mij'hebt willen doen."
„Ik doe niets meer dan mijne plicht,"
antwoordde Paul, „het is wiet de moeite
waard om' er over te praten."
„Ja, diat kunt gij wel zeggen;" hernam
Wiillem, „en indien het voor u niet ved
iisi, 'dan. is het toch zeer veel voor mij ge
weest. Ik geloot, d,at gij mijn leven gered
hebt, terwijl geen een van mijne oudlei mak
kers, zelfs niet eeins Jakob Prow, ©0ns ©ene
boodschap' zond of een bewijs gaf, dat hij
er zich om bekommerde of. ik levend of
dgod' was. Het zoude even gemakkelijk
goed gebruiken der pachthoeve? In bijna
alle gevallen, dat hij na afloop van het
huurcontract een tamelijk hoogere huur
moet betalen, waardoor hij dus een zeer
hooge rente betaalt aan den verhuurder
voor zijn eigen kapitaal en arbeid. Dit is
onbillijk, omdat de grond wel het eigendom
is van den verhuurder, doch de verbeterin
gen van den huurder, het is zij n werk waar
de verhuurder geen recht op heeft.
Nu kan men wel zeggenJa, maar dan
moet men geen hoogere huur betalen, of elkan
der niet opjagen Door het te weinige aan
bod van grond is de huurder gedwongen
toe te geven, op straffe van broodeloos of
arbeider te worden.
Wat is nu de oorzaak van deze sociale
wantoestand? Dft, dat 'we een heerlijke
liberale wetgeving bezitten, die toestaat
dat men voor zich zelf kan zorgen op alle
manieren, mits men slechts niet met de
wet in strijd komt; omdat onspachtrecht
steunt op burgerlijke wetten, welke dikwijls
met de natuurwet in strijd zijn.
(Slot volgt.)
•■"•«-«TaojtuwjjtCTMiiiiimMrMarfifflBWB 1 iwbwmbb—
v LIEFDADIGHEID OF
O.-W-BEJAG.
„De dingen zijn, zooals wij ze ons ver
béélden," zoo droomde, zoo philoso-
pheerde eens een bekend Nederlandsch
prozaïst; en de goede man, die, de ijle
verten en de blauwe luchten bedroomend,
zich in zijn kunstenaarsschap oppermach
tig koning ow:r 's werelds wijdheden ge
voelde, doch met de schichtigste angstval
ligheid het minste conflictje zou hebben ver
meden met een voor z'n voeten hippend
hondje, dié goede man had vanaf zijn
standpunt misschien werkelijk gelijk, en
van zóó iemand was het bovenstaande mis
schien heel mooi gedroomd, heel mooi ge-
philosopheerd.
«v, Doch wat zien- we in onze alledaag-
sche samenleving gebeuren
Daar verbeeldt zich de één in min of meer
echten ernst, dat 'n ding zóó is,en dood
leuk verbeeldt zich een ander, dat datzelfde
ding niet zóó, maar juist het tegenovergestelde
is't is brutaal, maar 't gebeurt.
En dit verschil in der menschén ver
beeldingen moet tot conflicten en conflict-
jes aanleiding geven dat kiln nu eenmaal
niet anders.
Een geval van bijzonder eigenaardige
verbeelding doet zich thans te Egmond-aa' -
Zee voor; daar verbeeldt zich de heer A.
C. Bos, directeur der kindertehuizen, dat
het een aandoenlijk bewijs van goed-Hol-
landschen liefdadigheidszin te noemen is,
wanneer hij kinderen uit Duitschland
(kinderen van rijke ouders, wel te verstaan
tegen een niet onaardig prijsje een uitne
mend pension bezorgt in de door hem ge
huurde villa's „Dina", „Altenburg" en
„Zonnetij",
wanneer hij het brood, waaraan de Hol
landers gebrek lijden en waarvan zij een
voioi" hem als voor u geweest zijn om hier
©p te passen, al was het dlan ook maar
om een ouden, vriend te helpen, dloiab die
lafaard® waren allen bang, dat zij die koorts
zoiud'eni krijgen, denk ik."
Plaul boog zich over hem eni trachtte
hem tot bediaren te brengen, maar zonder
diaaroipi acht te geven ging de lammie voort:
„Ik ben slechts een arm, zwak schepsel,
maar dik tób' hun meer diensten bewezen,
dan de sterkste van hen allen. Het waisi mijn
hoofdi, mijn brein, dat al hunne beste
plannen vormde, dat toni zoo vele Jaren j
veilig deed voorgaan, maar zij kennen geen©
dankbaarheid, Paul, geerae dankbaarheid."
„Hoe kontiit gij d.at vanzulke slechte
makkers verwachten?" zeidie Paul, „zijden-
kemi slechts ,aan zich zelf."
„Daarin hebt gij wel. gelijk," hernam
I Willem, „ik had' het niet moeten verwaeh-
ten, en toch hindert toet mij nu, au toet niet
gekomen is."
Hij sprak oip een treurige» toioin. en. Piaul
beschouwde zijn uitgeteerd gelaat «met me-
i (Mijden.
„Gij helbt mij als-een door ehi door slecht
I metoschi gekend1,vervolgde hij, „al® iemand,
f dlie gereed was. om. alles te dlaan, als
er maar i ets te verdienen was, onverschillig
I wat, maar het 'kan u niet zeer verwomdteren,
wanneer gij mijn levensloop kent.
Zoolang ,ilk' mij kan heriininieren, ben ik
5 launi geweest. Altijd werd ik bieispot en
f uitgelachen, totdat ik 'eindelijk ieder be-
I gom te 'taaien., dlie sterk »en gezond ©tl zotoldler
J lichaamsgebreken was.
I „Arme kerel," moimpeldia Paul.
Willem' zag toem met een, dankbaren blik
aan.
„'Eens was ier iemand' in dé wereldl, icffie
steeds geringer rantsoen kunnen bekomen,
over de vele Duitsche magen distribueert,
wanneer hij de (immers rijk betalende)
jochie's van de heerlijkste verwarming en
van de geenszins bezuinigde avondverlich
ting profiteeren laat,
wanneer hij die Duitsche kinderen door
zijn pensionhouding in de gelegenheid stelt
in Egmond en omgeving overal zooveel
mogelijk de chocolade, de zeep, de gly
cerine, etc. op te koopen en voor goeden
smokkelbuit te verklaren.
Dit alles acht de heer Bos een plicht
van menschlievendheid, van liefdadigheid;
heeft hij het in zijn speech bij de opening
der nieuwe tehuizen niet hartroerend
verklaard
„Nederland, dat zoo lang gespaard is
gebleven van den alles verwoestenden
krijg, heeft een plicht van internationale
beleefdheid en menschlievendheid, wel
nu," zoo ging hij voort, „ons land kwijt
zich daarvan op schitterende wijze
Dit nu is de verbeelding van den heer
Bos.
De heer Bos houde 't ons ten goede,
dat wij ons ten opzichte van zijn Duitsche
kinderen-pension iets anders verbeelden
Wij verbeelden ons, dat de affaire van
dan heer Bos niets uitstaande heeft met de
Nederlandsche liefdadigheid, doch als een
zuiver persoonlijk O-W-ers-zaakje moet
worden gebrandmerktdat het niet geoor
loofd is de voedingsmiddelen, waaraan
Holland ten gevolge van de Duitsche
onderzeeërs-razzia zoo spoedig gebrek zal
hebben, aan de Hollanders te onttrekken,
om ze dnur te kunnen verkoopen aan de
kinderen van duikboot-commandanten, e.d;
dat het niet geoorloofd i; terwille van
het geld, dat in 's heeren Bos laadje vloeit
de Duitsche kinder-tehuizen heerlijk te
verwarmen en feeëriek te verlichten, ter
wijl de bewoners van Egmond, die reeds
meerdere hunner zonen tengevolge van
duikbootenaanvallen ter zee sterven wisten,
in koude zitten en in duister.
Ten slotte durven wij ons nog verbeel
den dat het winstgevend bedrijf van den
heer Bos niet neutraal iswerkt men zoo
doende de Entente niet tegen in haar al
dan niet gewettigde blokkade-politiek?
En moeten wij, zóó beschouwd, de affaire
van den heer Bos niet werkelijk gevaarlijk
vinden?
De lezer mag oordeelen, welke der beide
verbeeldingen die van den heer Bos of
die van ons de meeste waarachtigheid
bevat.
vriendelijk tot mij sprak. Dait was. mijne
moeder. Zij beminde mijl, hoewel iik leien
misvormd!, leelijk schepsel was,"
Zijne stem beefde, en» iin» zijne «ogen
scheen1 »een. traan te blinken.
„Arme vrouw! zij was. niet zeer goed!,
e«j oiok volstrekt geen rilame, maar dat karnt
er nu 'niet op aan. Reeds vele jairemi is. zij
dood .en: toia dien tijd heto ik' mooit een
vriend gehad."
„Dat was ook moerdijk te Verdragen,
zeide Piaul."
„Eens werd ik verliefd," vervolgd© Wil
lem, „en ik 'dacht wezenlijk dat toet meisje
mijne misvonmdlheid over het hoofd zag
e'ni genegenheid voor mij gevoeld©1. Toen
ik echter .al mijn geld voor baar opgemaakt
harii, huwde zij een anidier ien» lachte om
mij, diat ik zulk een gek geweest was. te
denik'ani, dat zij mij ooit kon. lief hebben.
Scderd dien tijd' begon, ik om niemand
meer te geven. Ik vereenigdle mij mef
slechte mensidheih., dlie slechter waren, dan
'ik ooit geweest was, en ik hielp héta iin. hun
ne misdadige handelingen. Nooit vondl ik
evenwel ©em vriend' onder hein, mooit voelde
ik diat zoete gevoel "in mijn hart voor ©en
mijner medeschepsels, diat -ik tat gevoiel."
Hij 'hield op-, glimlachte tot Paul eni ging
voort
„Ik heb' u ook niet zeer vriendelijk be
handeld, zelfs .niet toen gij iinj mijnent weg
kwaiamt als een' arme, kleimie, vervolgde
jongelu, 'dlie mij nooit ©enig kwaad geidOan.
hadl Ik 'ben1 hier zelfs zeer slecht voor u
geweest, m.aar gij hebt mij 'een© goiedle daad
bewezeni, gij hebt uw leveln göwaagdl o«n
mij op te passen, e'n gij: zijt zooi vriendlelijk
voior «mij geweest, als slechts mijnie mioeder
had kuntoen, zij», terwijl gij u toch» nu
't Is te wenschen, dat hier spoedig worde
ingegrepen van hoogerhandde gemeente
raad zond reeds een nota in aan den mi
nister, met het verzoek het opnemen van
deze kinderen te verbieden, en het raads
lid de heer Snoeks, drong er laatst bij de
rondvraag zeker met het oog op 's hee
ren Bos' respectable voorraden reeds
op aan, dat de levensmiddelen voorraden,
etc. binnen Egmond in beslag genomen
zouden worden.
Moge dit alles tot het gewenschte resul
taat leidendat wij hoe meer hoe lie
ver kinderen uit de bezette gebieden op-
nemen en vdeden enliefdadigheid be
oefenen doch dat men niet langer rijke
Duitsche kinderen onzen hoognoodigen voor
raad laat verteren en over de grenzen s?nok-
kelen en zóó.... 0. W. maakt!
BINNENLAND.
NEDERLAND EN DE OORLOG.
ONZE GRAANSCHEPEN.
Naar aam,leiding van »een bericht in» de
„Times", volgens Ihetwelk die Emgelsdhe
regeering besloten heeft onzei te Halifax
liggende graanschepen toe te staart naair
Nederland te vertrekken zoneter eein 'Brit-
schie haven, aan te doen, verneemt het
Haags oh Corresipondlentiebiureau van welin
gelichte zijde, o,at 'hiermede gedioieildl wondlt
op onze schepen, welke m»et tarwe ge
laden zijn. Immers schepen miet miaiis em
ander veevoeder, evenals schiepen welke
■met 'kunstmest geladen zijn, koindein reeds
eerder Halifax verlaten-
Omtrent het tijdstip van aaitkoimsit va»
da schepen; welke regeeringstairwe vervoe
ren, was hier te lande toit baden echter
nog geen zekerheid, hoewel toet in. dia
„Times" vermelde toesluit van de Engel-
schie regeering reeds ongeveer oen week
oud' is, I I 1
DOOR EEN DUIKBOOT BESCHOTEN.
De beugsloepi M.A. 145 „Noordster" van
de reedenj Klinge Pioortmani te Maas
sluis, welk 'vaartuig Donderdag 5 April
van, IJmuiden ter uitfoenfag dier faeiuig-
vissoherij uitvoer, keerde uiit zee Iin da
haver» van IJ.muidlen terug en rapporteer
de, door e en» duikboot op' de Npiordlzeie
te zijn toeschoten.
SUIKERlBIETVERBO'UWi IN
N.-HOLLAND,
'Die Vereeniging van Suikertoiiet-verboiu-
wers in N.-Holland heeft op1 voorstel van
dien heer 'Bultman met algemeen® stemmen
(99) aangenomen een© motie luidend® als
volgt:
De vergadering vaii de Vereenijgiiig van
Suikerbiet-verbouwers in Noord^Hollanid! op
lö April te Amsterdam gehouden»;
Kennis genomen hebbend© val» die er
kenning van heeren suiikerfabrikawten, dat
■n.i.et door den. Minister van Landbouw
gelijk oorspronkelijk dbor deze fabrikanten
zoo gemakkelijk had kuntoen wreker» o»vcr
al, wat ik 'u aangedaan, heb- Gij zijt vrien
delijk geweest, zeg ik, em gij1 zult ziein;
dart ik ook wel dankbaar kan wezen, hoewel
ik 'bang ben, dat, wat ik te zeggen heb,
ui niet veel meer zal kunnen hielpen."
„Wat bedoelt gij," zeide Plaul, niet wei
nig verbaasd.
„Ik bedoel al, wat ik u n»u zal vertellen,"
antwoordde Willem.
„Het zal geer. nieuws meer voor u wezep,
als ik u zeg, dat jaren en jaren, geledieiru
Jakob1 Prow en ik zelf wel wisten, dat gij de
zoon van rechter Vincent zijt."
„Neen;" antwoordde Piaul.
„Maar misschien wel, diat uwe scheiding
van uwe moeder, em uwe verzorging door
mijnen .kameraad, toet werk was van. een
vijand uwer ouders?"
Paul luisterde zeer aandachtig.
„Ik bemerk wel, dat gij daar nooit aa,n
gedacht Iheb," vervolgde Wiillqm,
„Dat Iheb ik wel," zeide P;auil, „ga in
's H emels ma'am voort 1"
„Diie vijand was niemand andlers, dan ©en
procureur in Londen, era zijn team is:
„Bieverly Bog.g," viel heim die jongeling
in de» rede.
„Gij hebt gelijk," zeidie Willam'. „Hoe
ik het te weten kwam zal ik u vertellen.
Jakob Prow en ik waren kameraads;. Toen
hij jui, tat meer dam'ticn jareni geleden op idleim
avond, dat hij u wedier gevonden had),
nadlat Ihlij opi e'eim vrijbrief teruggekomen wais,
in mijne kamer bracht, vertelde hij mij
de geheele geschiedenis hoe liij aal» u
gekamiem was."
(Wordt vervolgd.)
--- _ée_L