ayglop, laar. atschappij „GLORIA MUNDI", »*XJES No. 46 Donderdag- 19 April 1917. 11e Jaargang- -ses, P TENT, RDIJK. H. R. OTEM. ao> 247. KEN» voor 43, liarlem. KOOP: doeleinden ge- TE&. 364. sdea os sftderiealeiL @pa?eeren, Moffslan gulden. oeureur, Dlrec- T oonen. jen© Erwten. t. DIT BLAD VERSCHIJNT DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG. R. K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND Algemeen© Vergadering IN. V, „Ons Blad" paul de vagebond. 55'. 4 CENT SIGAAR. Vorstenlanden en Sumatra Havana-Melange Firma H. KRIJN8. ~L- r RING GROOT en T m 26 't juiste recept der van pijnloos en tevens zoo eksteroogeii en wonden. naar de minste reclame die 't van hooren zeggen ordt er om geschreven. PLEISTER meer bekend ter op zeemleder kan men zelf de pleisters stukken knippen. rteeren. De pleister zal, Bestelt thans, U is dan r bij woontént, directie- >t 3 X 5 M. ra au dezer courant. «vgaiiuiGTi.m'. i -«lariïiiiBCSjSar—- KE TARIEVEN. r an Zijna Exoelfontle Landbouw, kunne» arende prJjxen Zuivere Frloschex Schokkers. wleeraran, 3Z, Scbagan. Uitgave van de Naamlooze Vennootschap',,ONS BLAD" ALKMAAR. Bur.: BR EEDSTRAAT 12. Telefoon No. 433. ABONNEMENTSPRIJS: 90 ct. 125 ct. Per kwartaal franco huis. Met geïll. Zondagsblad bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers: van de courant van het Zondagsblad 3 ct. 5 ct. ADVERTENT1ËN Van 1—5 regels50 ct. Elke regel meer10 ct. Reclames per regel25 ct. Kleine adv.: 30 woorden bij vooruitbet. 30 ct der R. K. Nieuws- en Advertentieblad voor Noord-Holland, op Woensdag 25 April 1917, te 7 uur n.m., ten huize van den heer PROOT a. d. Langestraat. Te behandelen: Vaststelling van de balans en de winst- en verliesrekening 1916. Verkiezing bestuurslid wegens periodieke aftreding van Mr. Kraakman. Verkiezing commissaris wegens periodieke aftreding van den Zeereerw. Heer Pastoor Heijs. Salaiisregeling redabteur. Drukkerscontract. Het Bestuur H. P. M. KRAAKMAN. H. KENTER. J. F. QUAX. „Neutrale" Melkveehouders en „Zuivere" vakorganisatie. II „Wat ik tot hiertoe van onze nooden naar voren bracht, zoo gaat de schrij ver der bovenbedoelde brochure voort, zal wel door niemand, tot oordeelen be voegd, worden tegengesproken en daarom hebben we ons ernstig de vraag te stellenj hoe zullen we ons tegen de tegenwoordigen en nog komenden strijd op de beste wijze wapenen? Het antwoord daarop kan niet anders luiden dan-! door een krachtige or ganisatie. Inderdaad, dat is de medicijn en het voorbehoedmiddel, 't welk dan ook geen oogenblik langer mag worden ver smaad, maar direct aangegrepen moet wor den." Wat schrijvers conclusie betreft van een krachtige organisatie van Land- en Tuin bouwers, ga ik met hem accoord, doch in geen geval als KathÊlieken in een „zuivere" vakorganisatie van Hen Bond van Melkvee houders. Wij Roomschen hebben hem niet noodig en onnoodige vereenigingen kun nen we missen. Wij hebben een R. K. Landbouworgani satie, de L. T. B.doch daarin ook een vakgroep veehouders met een eigen be stuur, terwijl in iedere afdeeling deze splitsing van vakgroepen is. Is het echter noodzakelijk dat de Vak vereenigingen ook principieel zijn, zal men vragen Professor Aengenent zegt in zijn Socio logie blz. 150 o. a. „In Nederland zijn de Katholieken ver plicht hun vakorganisaties zuiver confessio neel te houden uit gehoorzaamheid aan het gezag der Bisschoppen". Den 7en Juli 1906 bevatte „De Tijd" EEUILLETON. Naar bet Engels ch van BOW DELLS* „Water water! Om Godi's wil breng mij water!" Het wais macht, en Paul liep zachtjes aver die ziekenzaal, om een patient, aan het andere ©inde te belpeinl, toien zijne ooren door diem kreet werden getroffd». Hij keerde zichi om. Dicht bij de plaaits waar bij stotod, lag Willem die lammie op eene matras, ineen te 'krimpen van de pijn der opkomende koorts. „Water!" riep bij weder, iam bij vestigde met een .smeekenden» blik zijnie oiogen op dien jongen man. „Gij zult u iniui toohi niet Willem wreken, Pjaul? Breng mij iieitsi ite drinken, ik kom om van den dorst." Paul vulde een glas «heit limonade, en bracht bet aam de lippen vaan den zieken mam. Deze idnomk bet haastig milt. 1 1 „Gij zijft toch' eigenlijk eem van die echte soort," zeiidte bij dankbaar, „era gij' zult u nu «niet opi mij wreken, nu ik hier ziiek en hulpeloos ter neder lig? Zleg maar, dat. gij bet niet doem zult." „Hoiuril u bedaard^" zeidie Paiuil, ,„.ik zal bet verledeme vergeten, eni toadhitèlfii u te beschouwen als een oudieti vriend, diieln. ik goed moet oppassen, maar ga mui slapen." Hij bukte zich, schudde bet kussen vyat op>, elni legdle hiet gemakkelijk onder W|illem'S bioofdl Nadalt hij den patient aan, het andere de navolgende verklaring van het Neder- landsche Episcopaat: „Meermalen werd In den laatsten tijd én in de Katholieke bladen én in brochures geschreven over de vraag ot het al dan niet wenschelijk zou zijn, niet-Katholieke, maar Christelijke Vakvereenigingen op te richten, resp. de bestaande Katholieke (vak) vereenigingen in Christelijke te hervormen. Hiertegen hebben de Bisschoppen van Nederland gemeend openlijk te moeten optreden gelijk zij doen bij dezen met de verklaring, dat het hun ernstig en uitdrukkelijk verlangen is, de hun onder- hoorige Katholieken te vereenigen en ver- eenigd te houden in Katholieke organisa ties omdat van den eenen kant alleen in deze de Katholieke beginselen ten volle tot hun recht kunnen komen; en van den anderen kant een samenwerking voor de andere vereenigingen voor bepaalde, wen schelijk geachte doeleinden, in zoover de Katholieke beginselen die toelaten, noch onmogelijk gemaakt, noch bemoeilijkt wordt." In 1909 werd de volgende verklaring ge publiceerd': „Het is en blijft de ernstige wensch dei- Hoogwaardige Bisschoppen, dat de hun onderhoorige Katholieken 'zich vereenigen en vereenigd blijven in Katholieke organi saties. Deze moeten het spreekt van zelf - niet slechts vereenigingen van Katho- ieken, maar inderdaad Katholieke vereeni- gingen zijn, waar de Katholieke beginse len tot hun volle recht komen. Wal ook hel naaste doel dier Vakvereenigingen moge zijnhel voornaamste en hoogste doel, xoo- ivel van de vereeniging als van den enkelen menschis de dienst van God". Wanneer we nu nagaan, dat uit de pro- pagandabrochure van dien bond blijkt, dat zij niet aileen melkveelioudersbelangen voor staan, doch integendeel, het geheele sociale vraagstuk opnemen in hun programen daarop juist toetreding vragen, dan gevoe len we toch, dat- geen enkel Katholiek lid van dien bond kan zijn. Een Katholiek kan toch niet meewerken aan de oplossing der sociale kwestie, in liberalen geest, wijl het toch juist; aan het liberalisme te wijten is, dat de boer geen beschermende wetten heeft. Laten wij de door hen genoemde pachtkwestie eens be schouwen en een voorbeeld nemen, zooals iedere dorpsbewoner ze zeker kent. Als een boer een boerderij kan huren, dan is een huurtermijn van 10 jaar zeker een zeer gunstig geval, omdat hij dan lan gen tijd rustig kan werken. Wanneer het land dier boerderij van niet te beste kwaliteit is, zal deze na 10 jaar, wij nemen een zeer goede landgebruiker als huurder zeer veel verbeterd zijn. Deze verbetering is ontstaan door de arbeid van den huurder en door het kapi taal, dat hij in den grond gestoken heeft. En wat is nu veelal het gevolg van het ©iinidie van de zaal geholpen, tod), kwam hij terug 'em ze'tte zich naasit Wiillemi «neder. Dien geheelen nacht waakte Plaul óraver- moeiiid) aam zijne zijde. Gedurig w'endl Willem zieker 011 wentelde ziich rusteloos op zijn bed roimd. ;Het duiurdle .niet lang of >d!e zieke begon vreeselijk te ijlen, en voótaliai de morgen aanbrak Ih aid! de koorts hem met al 'hare kracht aangegrepen. Diag lop dlag Welp' Plaul dein lijdenden im.au, zondier te denken aan al bet lijden, diat deze hem' veroorzaakt 'had, Hij stelde zich alleen diens hulpbehoevenden toiesltaindl voor. Dag op dlag en nacht op inadhlt zat Paul aan zijne zijde, totdat Willem eindelijk lang zaam 'begon te herstellen, en weder met een bewusteu blik rondom zich, zag. „Zoo Paul," zeide hij een®, dat die jonge mam weder naast zijn bed zat, „jdlusi gij zijt mijn bescherm engel geweest, en gij hebt voor mij gedaan, wat geen ziel in de wereld ander Glij (hebt mij in liiijln'e k< der opgepast. Gij zijt een wel een gojedl hart hebben, 'diat gij idlat voor mij'hebt willen doen." „Ik doe niets meer dan mijne plicht," antwoordde Paul, „het is wiet de moeite waard om' er over te praten." „Ja, diat kunt gij wel zeggen;" hernam Wiillem, „en indien het voor u niet ved iisi, 'dan. is het toch zeer veel voor mij ge weest. Ik geloot, d,at gij mijn leven gered hebt, terwijl geen een van mijne oudlei mak kers, zelfs niet eeins Jakob Prow, ©0ns ©ene boodschap' zond of een bewijs gaf, dat hij er zich om bekommerde of. ik levend of dgod' was. Het zoude even gemakkelijk goed gebruiken der pachthoeve? In bijna alle gevallen, dat hij na afloop van het huurcontract een tamelijk hoogere huur moet betalen, waardoor hij dus een zeer hooge rente betaalt aan den verhuurder voor zijn eigen kapitaal en arbeid. Dit is onbillijk, omdat de grond wel het eigendom is van den verhuurder, doch de verbeterin gen van den huurder, het is zij n werk waar de verhuurder geen recht op heeft. Nu kan men wel zeggenJa, maar dan moet men geen hoogere huur betalen, of elkan der niet opjagen Door het te weinige aan bod van grond is de huurder gedwongen toe te geven, op straffe van broodeloos of arbeider te worden. Wat is nu de oorzaak van deze sociale wantoestand? Dft, dat 'we een heerlijke liberale wetgeving bezitten, die toestaat dat men voor zich zelf kan zorgen op alle manieren, mits men slechts niet met de wet in strijd komt; omdat onspachtrecht steunt op burgerlijke wetten, welke dikwijls met de natuurwet in strijd zijn. (Slot volgt.) •■"•«-«TaojtuwjjtCTMiiiiimMrMarfifflBWB 1 iwbwmbb— v LIEFDADIGHEID OF O.-W-BEJAG. „De dingen zijn, zooals wij ze ons ver béélden," zoo droomde, zoo philoso- pheerde eens een bekend Nederlandsch prozaïst; en de goede man, die, de ijle verten en de blauwe luchten bedroomend, zich in zijn kunstenaarsschap oppermach tig koning ow:r 's werelds wijdheden ge voelde, doch met de schichtigste angstval ligheid het minste conflictje zou hebben ver meden met een voor z'n voeten hippend hondje, dié goede man had vanaf zijn standpunt misschien werkelijk gelijk, en van zóó iemand was het bovenstaande mis schien heel mooi gedroomd, heel mooi ge- philosopheerd. «v, Doch wat zien- we in onze alledaag- sche samenleving gebeuren Daar verbeeldt zich de één in min of meer echten ernst, dat 'n ding zóó is,en dood leuk verbeeldt zich een ander, dat datzelfde ding niet zóó, maar juist het tegenovergestelde is't is brutaal, maar 't gebeurt. En dit verschil in der menschén ver beeldingen moet tot conflicten en conflict- jes aanleiding geven dat kiln nu eenmaal niet anders. Een geval van bijzonder eigenaardige verbeelding doet zich thans te Egmond-aa' - Zee voor; daar verbeeldt zich de heer A. C. Bos, directeur der kindertehuizen, dat het een aandoenlijk bewijs van goed-Hol- landschen liefdadigheidszin te noemen is, wanneer hij kinderen uit Duitschland (kinderen van rijke ouders, wel te verstaan tegen een niet onaardig prijsje een uitne mend pension bezorgt in de door hem ge huurde villa's „Dina", „Altenburg" en „Zonnetij", wanneer hij het brood, waaraan de Hol landers gebrek lijden en waarvan zij een voioi" hem als voor u geweest zijn om hier ©p te passen, al was het dlan ook maar om een ouden, vriend te helpen, dloiab die lafaard® waren allen bang, dat zij die koorts zoiud'eni krijgen, denk ik." Plaul boog zich over hem eni trachtte hem tot bediaren te brengen, maar zonder diaaroipi acht te geven ging de lammie voort: „Ik ben slechts een arm, zwak schepsel, maar dik tób' hun meer diensten bewezen, dan de sterkste van hen allen. Het waisi mijn hoofdi, mijn brein, dat al hunne beste plannen vormde, dat toni zoo vele Jaren j veilig deed voorgaan, maar zij kennen geen© dankbaarheid, Paul, geerae dankbaarheid." „Hoe kontiit gij d.at vanzulke slechte makkers verwachten?" zeidie Paul, „zijden- kemi slechts ,aan zich zelf." „Daarin hebt gij wel. gelijk," hernam I Willem, „ik had' het niet moeten verwaeh- ten, en toch hindert toet mij nu, au toet niet gekomen is." Hij sprak oip een treurige» toioin. en. Piaul beschouwde zijn uitgeteerd gelaat «met me- i (Mijden. „Gij helbt mij als-een door ehi door slecht I metoschi gekend1,vervolgde hij, „al® iemand, f dlie gereed was. om. alles te dlaan, als er maar i ets te verdienen was, onverschillig I wat, maar het 'kan u niet zeer verwomdteren, wanneer gij mijn levensloop kent. Zoolang ,ilk' mij kan heriininieren, ben ik 5 launi geweest. Altijd werd ik bieispot en f uitgelachen, totdat ik 'eindelijk ieder be- I gom te 'taaien., dlie sterk »en gezond ©tl zotoldler J lichaamsgebreken was. I „Arme kerel," moimpeldia Paul. Willem' zag toem met een, dankbaren blik aan. „'Eens was ier iemand' in dé wereldl, icffie steeds geringer rantsoen kunnen bekomen, over de vele Duitsche magen distribueert, wanneer hij de (immers rijk betalende) jochie's van de heerlijkste verwarming en van de geenszins bezuinigde avondverlich ting profiteeren laat, wanneer hij die Duitsche kinderen door zijn pensionhouding in de gelegenheid stelt in Egmond en omgeving overal zooveel mogelijk de chocolade, de zeep, de gly cerine, etc. op te koopen en voor goeden smokkelbuit te verklaren. Dit alles acht de heer Bos een plicht van menschlievendheid, van liefdadigheid; heeft hij het in zijn speech bij de opening der nieuwe tehuizen niet hartroerend verklaard „Nederland, dat zoo lang gespaard is gebleven van den alles verwoestenden krijg, heeft een plicht van internationale beleefdheid en menschlievendheid, wel nu," zoo ging hij voort, „ons land kwijt zich daarvan op schitterende wijze Dit nu is de verbeelding van den heer Bos. De heer Bos houde 't ons ten goede, dat wij ons ten opzichte van zijn Duitsche kinderen-pension iets anders verbeelden Wij verbeelden ons, dat de affaire van dan heer Bos niets uitstaande heeft met de Nederlandsche liefdadigheid, doch als een zuiver persoonlijk O-W-ers-zaakje moet worden gebrandmerktdat het niet geoor loofd is de voedingsmiddelen, waaraan Holland ten gevolge van de Duitsche onderzeeërs-razzia zoo spoedig gebrek zal hebben, aan de Hollanders te onttrekken, om ze dnur te kunnen verkoopen aan de kinderen van duikboot-commandanten, e.d; dat het niet geoorloofd i; terwille van het geld, dat in 's heeren Bos laadje vloeit de Duitsche kinder-tehuizen heerlijk te verwarmen en feeëriek te verlichten, ter wijl de bewoners van Egmond, die reeds meerdere hunner zonen tengevolge van duikbootenaanvallen ter zee sterven wisten, in koude zitten en in duister. Ten slotte durven wij ons nog verbeel den dat het winstgevend bedrijf van den heer Bos niet neutraal iswerkt men zoo doende de Entente niet tegen in haar al dan niet gewettigde blokkade-politiek? En moeten wij, zóó beschouwd, de affaire van den heer Bos niet werkelijk gevaarlijk vinden? De lezer mag oordeelen, welke der beide verbeeldingen die van den heer Bos of die van ons de meeste waarachtigheid bevat. vriendelijk tot mij sprak. Dait was. mijne moeder. Zij beminde mijl, hoewel iik leien misvormd!, leelijk schepsel was," Zijne stem beefde, en» iin» zijne «ogen scheen1 »een. traan te blinken. „Arme vrouw! zij was. niet zeer goed!, e«j oiok volstrekt geen rilame, maar dat karnt er nu 'niet op aan. Reeds vele jairemi is. zij dood .en: toia dien tijd heto ik' mooit een vriend gehad." „Dat was ook moerdijk te Verdragen, zeide Piaul." „Eens werd ik verliefd," vervolgd© Wil lem, „en ik 'dacht wezenlijk dat toet meisje mijne misvonmdlheid over het hoofd zag e'ni genegenheid voor mij gevoeld©1. Toen ik echter .al mijn geld voor baar opgemaakt harii, huwde zij een anidier ien» lachte om mij, diat ik zulk een gek geweest was. te denik'ani, dat zij mij ooit kon. lief hebben. Scderd dien tijd' begon, ik om niemand meer te geven. Ik vereenigdle mij mef slechte mensidheih., dlie slechter waren, dan 'ik ooit geweest was, en ik hielp héta iin. hun ne misdadige handelingen. Nooit vondl ik evenwel ©em vriend' onder hein, mooit voelde ik diat zoete gevoel "in mijn hart voor ©en mijner medeschepsels, diat -ik tat gevoiel." Hij 'hield op-, glimlachte tot Paul eni ging voort „Ik heb' u ook niet zeer vriendelijk be handeld, zelfs .niet toen gij iinj mijnent weg kwaiamt als een' arme, kleimie, vervolgde jongelu, 'dlie mij nooit ©enig kwaad geidOan. hadl Ik 'ben1 hier zelfs zeer slecht voor u geweest, m.aar gij hebt mij 'een© goiedle daad bewezeni, gij hebt uw leveln göwaagdl o«n mij op te passen, e'n gij: zijt zooi vriendlelijk voior «mij geweest, als slechts mijnie mioeder had kuntoen, zij», terwijl gij u toch» nu 't Is te wenschen, dat hier spoedig worde ingegrepen van hoogerhandde gemeente raad zond reeds een nota in aan den mi nister, met het verzoek het opnemen van deze kinderen te verbieden, en het raads lid de heer Snoeks, drong er laatst bij de rondvraag zeker met het oog op 's hee ren Bos' respectable voorraden reeds op aan, dat de levensmiddelen voorraden, etc. binnen Egmond in beslag genomen zouden worden. Moge dit alles tot het gewenschte resul taat leidendat wij hoe meer hoe lie ver kinderen uit de bezette gebieden op- nemen en vdeden enliefdadigheid be oefenen doch dat men niet langer rijke Duitsche kinderen onzen hoognoodigen voor raad laat verteren en over de grenzen s?nok- kelen en zóó.... 0. W. maakt! BINNENLAND. NEDERLAND EN DE OORLOG. ONZE GRAANSCHEPEN. Naar aam,leiding van »een bericht in» de „Times", volgens Ihetwelk die Emgelsdhe regeering besloten heeft onzei te Halifax liggende graanschepen toe te staart naair Nederland te vertrekken zoneter eein 'Brit- schie haven, aan te doen, verneemt het Haags oh Corresipondlentiebiureau van welin gelichte zijde, o,at 'hiermede gedioieildl wondlt op onze schepen, welke m»et tarwe ge laden zijn. Immers schepen miet miaiis em ander veevoeder, evenals schiepen welke ■met 'kunstmest geladen zijn, koindein reeds eerder Halifax verlaten- Omtrent het tijdstip van aaitkoimsit va» da schepen; welke regeeringstairwe vervoe ren, was hier te lande toit baden echter nog geen zekerheid, hoewel toet in. dia „Times" vermelde toesluit van de Engel- schie regeering reeds ongeveer oen week oud' is, I I 1 DOOR EEN DUIKBOOT BESCHOTEN. De beugsloepi M.A. 145 „Noordster" van de reedenj Klinge Pioortmani te Maas sluis, welk 'vaartuig Donderdag 5 April van, IJmuiden ter uitfoenfag dier faeiuig- vissoherij uitvoer, keerde uiit zee Iin da haver» van IJ.muidlen terug en rapporteer de, door e en» duikboot op' de Npiordlzeie te zijn toeschoten. SUIKERlBIETVERBO'UWi IN N.-HOLLAND, 'Die Vereeniging van Suikertoiiet-verboiu- wers in N.-Holland heeft op1 voorstel van dien heer 'Bultman met algemeen® stemmen (99) aangenomen een© motie luidend® als volgt: De vergadering vaii de Vereenijgiiig van Suikerbiet-verbouwers in Noord^Hollanid! op lö April te Amsterdam gehouden»; Kennis genomen hebbend© val» die er kenning van heeren suiikerfabrikawten, dat ■n.i.et door den. Minister van Landbouw gelijk oorspronkelijk dbor deze fabrikanten zoo gemakkelijk had kuntoen wreker» o»vcr al, wat ik 'u aangedaan, heb- Gij zijt vrien delijk geweest, zeg ik, em gij1 zult ziein; dart ik ook wel dankbaar kan wezen, hoewel ik 'bang ben, dat, wat ik te zeggen heb, ui niet veel meer zal kunnen hielpen." „Wat bedoelt gij," zeide Plaul, niet wei nig verbaasd. „Ik bedoel al, wat ik u n»u zal vertellen," antwoordde Willem. „Het zal geer. nieuws meer voor u wezep, als ik u zeg, dat jaren en jaren, geledieiru Jakob1 Prow en ik zelf wel wisten, dat gij de zoon van rechter Vincent zijt." „Neen;" antwoordde Piaul. „Maar misschien wel, diat uwe scheiding van uwe moeder, em uwe verzorging door mijnen .kameraad, toet werk was van. een vijand uwer ouders?" Paul luisterde zeer aandachtig. „Ik bemerk wel, dat gij daar nooit aa,n gedacht Iheb," vervolgde Wiillqm, „Dat Iheb ik wel," zeide P;auil, „ga in 's H emels ma'am voort 1" „Diie vijand was niemand andlers, dan ©en procureur in Londen, era zijn team is: „Bieverly Bog.g," viel heim die jongeling in de» rede. „Gij hebt gelijk," zeidie Willam'. „Hoe ik het te weten kwam zal ik u vertellen. Jakob Prow en ik waren kameraads;. Toen hij jui, tat meer dam'ticn jareni geleden op idleim avond, dat hij u wedier gevonden had), nadlat Ihlij opi e'eim vrijbrief teruggekomen wais, in mijne kamer bracht, vertelde hij mij de geheele geschiedenis hoe liij aal» u gekamiem was." (Wordt vervolgd.) --- _ée_L

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1917 | | pagina 1