•eden.
gen.
laar.
Doel".
ring
|r.
lie Jaargang-
T Jr.
70
Zaterdag- 30 Juni 1917
lyglop.
>TEN.
TEL. 364.
|eo en ondardaelen.
rorden.
[ENT 3-5.
Js.65 100
BA,
n UaebiDoelie.
Uitgave van de Naamlooze
Vennootschap „ONS BLAD"
ALKMAAR.
DIT BLAD VERSCHIJNT DINSDAG.
DONDERDAG EN ZATERDAG.
Een familiegeheim.
v DE STEMMING VOOR DEN
GEMEENTERAAD.
Uit d© Pers,
O.
UNG GROOT #n
istuur der Coöpe-
lans vanaf heden
ie voor de leden
jin 8 tot io uur
let Bestuur.
I
w pub
masrtn, Moü-ilta
CRDE
jegen de navolgende
15 20 c.M.
13.25 por 100 K.G.
te vragen,
kantoor
Telefoon No. 20.
a 41.
84.
lden.
TARIEVEN.
iireur, Direc-
r,
s, beiden nieuw.
Bur.: BREEDSTRAAT 12.
Telefoon No. 433.
ABONNEMENTSPRIJS
Per kwartaal franco huis. 90 ct.
Met gelll. Zondagsblad 125 ct.
bij vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers:
van de courant 3 ct.
van het Zondagsblad 5 ct.
ADVERTENTIÊN:
Van 15 regels50 ct.
Elke regel meer10 ct.
Reclames per regel25 ct.
Kleine adv.30 woorden bij vooruitbet. 30 ct
Ie ZONDAG VAN JULI.
Feest van het allerkostbaarst Bloed
van onzen Heer Jezus-Christus.
leder jaar, op dien eereten Zondag van
Juli, viert onze moeder, die H. Kerk, liet
feest van het allerkostbaarste Bloed van
onzen Heer Jezus Christus.
Bij den introïtus, of het begin derH. Msi,
heft zij den juichtoon aan: „In uwi Bloed
o, Heer! hebt Gij ons vrijgekocht uit alle
stam en taal, uit alle volkenland"
De (kracht van dat Goddelijk Bloed! zien
wij vooraf.gebeeldl, in het Guide Testament,
bij die tiende plaag van Egypte.
Qij weet, op bevel van Godl, moesten
Mozes ;en Aaron, aan alle zonen Israëls
voorschrijven, dat iedler hoofd, van een
hui sgezin, op den veertienden Nis an, een
oiferlam zou slachten. In het bloed! van
dat lam moesten de Joden eejn bundel
van den hysopstruik dioopen, en daarmede
den bovendrempel hunner deur en hare
beide posten besprenkelen; daarna mocht
niemand meer bet huis .verlaten. :Wjant, in
het midden van dan .naciht, zou die Heer
door Egypte varen, en al die eerstgeborenen
slaan rniet den dood, maar de huizen, die
geteekend waren met het bloed des offer-
lams, zou Hij voorbijgaan.
Terwijl de Joden, in diepen eerbied,
de vervulling van het laatste en vreiezelijkste
straf gericht Gods afwiadhten, weergalmen
eensklaps, door de stilte van den nacht,
kreten dier wanhoop. Een onzettenidjgeihuil
stijgt 'Uit geheel Egypteland ten hemel
op. God slaat al de eerstgeborenen met
den dood. In één oogénbliik sterven dui
zenden. In elk huis, zoowel in het koninklijk
paleis, als in den kerker der opgeslotene
slavin, is ©en lijk overal, op d|e weiden
en in de stallen van het vee, heers cht
dezelfde dood.
Maar de huizen dier Israëlieten ging de
verderfengel voorbij. Bij de Joden werd
jnensch en vee gespaard); niet echter, om1
het bloed! des offerlams, maar terwille ider
voorafbeelding van het Bloed van het Lam
Gods, dat, pa veelvuldig bloedvergieten,
pinédijk, |met Zijn laatste Bloed!, de stijlen
van |hlef Kruis op Calvarië, rood' zou verven.
Dat Goddelijk Offerlam;, Jezus Christus,
menschgaworten IZpoin van Gold, vergoot
Zijn eerste Bloed op den achsten1 dag na
Zijne geboorte, bij de Besnijdenis des
Heeren. Die Besnijdenis was het teaken dies
verbondls, dat Gold miet dien Aartsvader
Abraham' gesloten had.
Dat Verbond! was nog steeds vaiu kracht,
want het Nieuwe Verbond, het Nieuwe
Testament, de Nieuwe .Wiet, zou, eerst
dertig jaar later, door Christus gesticht
en door Zijn bloedigen Kruisdood beze
geld worden.
Bij gelegenheid dier Besinijdienis, werd
da hoogheilige Naam. van Jezus aan het
Goddelijk Kind gegeven, gelijk de Aarts
engel het aan de H. Maagd!, éér zij1 moeder
Gods werd; ,e® daarna aan dien H. Jozef,
bevolen had. Die engel zelf hadl tegelijk
de biefeekenis van dien Zoeten Na'3®1 aan
Jozef verklaard, toen hij zeilde: ,,Gij zult
Zijnen Naam Jezus noemen, wlant Hij zal
Zijn volk verloss'en van hunne zonden.
Zie, van 'de Besnijdenis nam onze Hei
land die gedaante aan van een zondaar,
van iemand, die verlossing behoefide, maar
door iden Naam van Jezus te ontvangen,
verschijnt Hij tegelijk als' die Verlosser,
Diie die .eenige hoop is der zomdaren, die
eenige Middelaar tusschien dien vergram
den Vader en het zondigen mensebdom.
Terwille ook diier zondiaren, heeft Jezus
Zijn allerkostbaarst Bloed verder vergoten
in dien Hof van Geth&emané. Wiaint al onze
FEUILLETON.
(UN SECRET DiE EAMlLLE).
(Vrije vertaling uit het Fransch.)
K 15.
„Wij moeten scheidenIk reiis deze
week naar AmerikaFlorence, uwe smart
breekt mij bet hartheb medelijden met
uwe arme moeder!... Mejuffrouw, neem' u
ze mede..."
Zij verborg haar gelaat in haren zakdoek,
terwijl Clervie de handjes dier kleine, die
zich. om den hals der moeder hiaidlden ge
slagen, zachtjes losmaakte en haastig de
bel van de deur dier woning overhaalde,
Alvorens binnen te gaap, fceeind'e zij zich
nog eenmaal om en zag Lima's kalm: gelaat,
dat zich voor het portier vertoornde, ter
wijl zij den lcoietsier met hare gewone
stem toeriep: „Gauw! Naar het Grand
Hotel." 1 l ii L M
'Eiein half uur later lag Fioreinae, die
behalve een kopje thee niets meer had
kunniem gebruiken, in haar bedje en sliep.
Mevrouw de Trélaz zat bij haar, want het
zou haar geheel onmogelijk geweest zijn,
dezen avond aan hét familiegezelschap deel
te mennen. Voor die dienstboden werd er
natuurlijk niets gesproken. Toen iraein echter
later in het salon zat, richtte zMv mevrouw
Albert de Trélaz rechtstreeks tot Clervie
ien sprak: „Clervie, vertel eens, hoe is
die samenkomst uitgevallen? Wa® de moe-
te van Elorence hartelijk?,"
ongerechtigheden heeft Hij op ziich geladen'.
De Onschuld zelve staat dlaar als schul
dige voor het aanschijn van Zijneh bemeli-
sclien Vader, Wiöns wil het was, dat Zijn
eenige Zoom, Die de zonden der wereld
Op Zich genomen had!, om; daarvoor het
zoenoffer te zijn, ook die straffen dier
Bonden dragen en den bitteren lijdenskelk
tot den laatsten druppel toe zou ledigen.
O, met één oogwenk overziet Jezus al
die Straffen en al die pijnen en al Idie
martelingen. 'Hij zag Zidhzelvem als dien
verachte en als den. minste der menschen,
als 'dien M'an, van smarten, door God ge
slagen en vernederd, doorwond arm de
ongerechtigheden ',van Zijn volk, otni bun-
nei misdaden verbrijzeld, Hij is ter prooi
aan dloodelijken angst, en is plat ter aarde
neergevallen. x
Ach! terwijl Hij da,air kermend op dien
grond ligt uitgestrekt, perst de benauwd
heid Zijner ziel «n bloedig zweet uit Zijn
heilig lichaam, en als druppelen van bloed
vloeit Ih'et van Zijn aangezicht op de aarde
Weder
Zóó Jeed! mijn Jezus in. dat oogenlbliik
voor (mij1 en ik heb nog nooit één druppel
bloed Vergoten vooir mijne zonden, nog
moioiit ook maar één traan zelfs geschreid
over (mijne misdaden Zal jdjam misschien
Ben ander lijden,staf er eel mijn gemoeid. ver
teederen, mijn hart vermurven, eén enkelen
traan (althans pit mijn o'og eis-dben O; mijne
ziel, begeef ui dan naar de geiesielkolom.
stel iu levendig voor oogen, uw' lijdenden
Verlosser, Die daar vastgebonden en voor
overgebogen staat, om de eerste slagen
te ontvangen!, biddend! tot Zijn bemielsdhen
Vader: „Ego -in flagella paradus sum:
Ik biein tot geesielslagen bereid!." O', Zie!
Hij heft Zijne oogen. ten hamel, en biedt
Zijn© 'smarten, en Zijn Bloed der Goddelijke
Rechtvaardigheid! aan. Terwijl idle hiemelsche
geiejsten Sn ontroering hunnen God aanschou
wen,, (grijpen de wreed» krijgsknechten naar
de geduchte foltertuigen. Zij wiissielen mat
lelkanidcr 'een onheilspellende® gliimkirihl, ateof:
zij wilden zqggen: „Raten wij »r igeduolit
op los slaan, en door smart -en pijn Zijne
zachtmoBdigheid meten en Zijn geduld op
de proef stellen." Dlaar vallen die eerste
slagen op het ■maagdelijk lidbaami dies.
-en lateri purpere strepen op de
.adlematen achter. Als! in een
is het heilig Vleeseh verscheurd,
komt hij wonde. De geeselroeiden,
de kolom., de handen der wreedaards zijn
miet bet allerkostbaarst Bloed geverfd, en
onverpoosd gaan die woestelingen steeds
voort. Engelen des hemels, waarom komt
gij uiwen en omzeil Mieester niet ter hulp?
En die goedie Jezus bid' in stilte tot
Zijnen bemielsdhen Vader. Door Zijnen1 strie
men zijn wij genezen. Vooral om. de
mielaatsohheiid der onkuische zielen, fsi Jezus
©en nielaatsdhie gelijk geworden een ver
trapte. 'aardworm- en geen menschi de
versmading der menschen en ide verachting
idies volks
O, EchteliedenBeschouwd eens aan
dachtig uwen miet bloed bedropen Jezus,
zult gij bet dia® nog verdier durven, bestaan
de heilige wetten en plichten van het
huwelijk te schenden?
O: Jongeling, o jonge dochter, zie eens
van zeer nabij uwen met bloed bedropen
Jezus, zult gij dan. nog driest genoeg
zijn, u zeiven te onteeren of eene misdadige
band te slaan aan. dien geheiligde® per
soon uws naasten?
AchAls nóch 's Heeren bloedig zwleet
van djen Olijvenhof, nóch' Zij® stroomen
bloedt bij de ge'esieling vergoten, uiW ge
moed' verteedieren en uw hart vermurwen,
toch, eens voorgoed te breken miet die
schuldige gewoonte, en kloekmoedig Üe
„Zeer hartelijk, zeer mededeelzaam," ant
woordde Clervie gedwongen.
„En Florence?" vroeg mijnbeer de Tré
laz.
„Zij! heeft bij het afscheid barer moeder
veie! geweend!."
„'Gfcrviie," riep mevrouw de Trélaz
lachend, „gif houdt uw oordeel voor
wijl het waarschijnlijk streng zou uitval
len."
■Clervie glimlachte. „Ik geloof ten minste
niet tegen de naastenliefde te spreken,
zei ze, „als ik ijl idle levendige bewijlzew
van teederheid, die in zoo' vele jaren niet
tot uitdrukking gekomien zijn, iets zonder
lings vind."
„Dus gij gelooft ook, gelijk mijne nicht,"
riep mievrouw een mieiuig ongeduldig uit,
„dat deze vrouw een slechte vrouw is?"
„Ik verwonder mij boveradieni, dat zij
©ene moeder is," meende Clervie zuchtend,
„era ik hoop maar, dat Florence de on
gelukkige vrouw hare liefde niiet schenkt."
„Is zij altijd nog schoon?" ging mevrouw
na een oogenblik van stilzwijgen voort.
„Ja, miaar zij blanket zich... D|e arme
Florence was geheel wit van' 'bet poeder
en geheel (doordrongen vani geur va|n Weli-
antropen. Ik hoop ook, dat de opgewon
denheid onze kleine niet geschaad' heeft
en dat gij ze voor haar vertrek zult zien,
zoo als ik ze "ken."
„Lijkt hare dochter op baar?" vroeg
mevrouw de Trélaz.
„In 't geheel niet, mogelijk nog minder
dan op den .armen JRaoul."
„Het kind heeft een eigenaardige® ge.
laats vorm," te mevrouw, „en pils z|| ze
naaste gelegenheden tot zonde te vluchten
en u zedig en eerbaar te kleeidle® ga
dan In aar 'den Calvarieberg, waar onze ge
zegende Heiland Zij'n laatste Bloed voor
ons vergiet.
Hoor! Alvorens Zich op, dien kruisbalk
(pit te stoekken, getuigt Hij Zijnen hemcl-
.schen Vader, dat Hij gaarne sterven wil,
opdat wij mogen léven; dat Hij zich in
alles onderwerpt, omid'at wij in alles w eer-
span ning waren; dat 'Hij in de grootste
verlatenheid Zijn leven wil geven, opdat
wij titelt langer leven in. verlatenheid van
Godl; dat Hij gaarne tuiss'cben moordenaars
wil hangen, opdat wij opgemomiep mogen
wlordien ondier de Engelen GodlsMijn
Jezus! Wat zijt Gij toch .goéd!
Daarna strekte onze gezegende Verlos
ser Zidh' vrijwillig op dien kruisbalk uit.
iMiet onbeschrijfelijke wreedheid - wonidien
Zijne armien aangegrepen eml uitgespannen
op het kruis. Met krachtig geweld wordlen
grove nagelen door Zijne gezegende handen
en vouten gedreven. Aanschouw de ge
latenheid van uwen Heiland terwijl 'Üie
onmiensdhelijfce beulen hun wreed e werk
verrichtenZijn oog is steeds ten hémel
gericht, want zonder opbonden baadt Hij
den Vader Zijn laatste offer aan. De zon
verduistert. Nooit ook zag zij1*de boosheid
dei- menschen, zóó hand aam hanidi gaan
met die liefde Godis.
Die Engelen staken hunne lofgezangen,
en stareln verteedierd en vol weamoiedj op
©en schouwspel en op eeni treurtooneel,
zooals er in de gansche eeuwigheid ge-en
tweede kan gevonden worden.
Zóó duur kwam dan Jezuis onze onge
hoorzaamheid te staan, dat Hij gehoor
zaam wlerdl tot den idiooidl, en wel tolt den
dood 'dies kruiises
O'Laat Jezus en Zijn kruis ein Zijn aller
kostbaarst Bloed tach nimmier uiit onze
gedachten gewischt worden
Moge toch nimrniei- op ons-, Zijn bittere
jamimierklaaht van toepassing zijn: „Qua-e
utilitas in sanguine meo"Wielk heil! is
er in Mijn Bloed?"
Neen! Lieve Jezus! Uw heilig en: kost
baar Bloied, zij voor ons niet ijdel en
vruchteloos vergotenLaat slechts; uit 'Uw
heilige hartewiondie, één enkelen druppel
vallen in ons arm, >:ww menischenhart,
cm het in dankbare wederliefde te ontste
ken, één diruppel uit Uw Goididiëlijk Hart,
om onze harten te bezegelen U immer
getrouw, te zijn, bij leven en bij sterven.
In -de vreeze des Heeren zullen wij onze
loopbaan volbrengen, steeds gedhohfig-dat
Wij vrijgekocht zijn, niet dloor vergankelijk
goud, of zilver, maar door iden onverge-
lij'kelijkcta prijs van het Blo-ed van het on
bevlekte en onbesmette Lam Godls.
Alkmaar, 30 Juni.
M. P. A. OOMS,
D.P.
Met reden meejien wij, dat wij over idieze
kweistie imiiet veel meer behoeven te zeggen:
de istemmingstaak is o: i. ieder stemgerech
tigde voor den Gemeenteraad dluiiidleldjk aan
gewezen door de besluiten, welke Üie recht-
sdlue kiesveraaniigiimgen van Alkmaar ten deze
namen 'eta welke wij, voor een ieder begrij
pelijk, in ons blad vermeldden.
De besluite® zijn gevallen; welnu, hou
den wij thans voet bij stuk, en toonelni wij
voor geheel Alkmaar, dat wij ook iinidlerdtaaidi
krachtig weten te werken voor wat wij
willen.
Wij willen niet op „roof" uittrekken, wij
willen wat toch ons zéér bescheiden
recht is behouden, wat wij hebben.
behoudt, wat zij belooft, dan wordt zij zeer
schoon. Van eene Emgelsche heeft zij ech
ter niets."
P'aul stond van zijn stoel op «In nam een
geïllusteerd werk van tafel. Het was een
liiederenalbuim en bij ieder gedicht stonid
e-ene daarbij passende illustratie. Hij bla
derde een oogenblik in het boek en ibraCht
het geopend bij zijn. vader. Op deze blaiê-
zijde stond eene baUade van de® Ierschen
dichter Thomas Mo-ore rn.et het opschrift:
„Kathleen O'More". Men zag eene; lieve,
Lachende, jonge Iersche, wier vroolijk gelaat
wonderlijk bij de treurige geschiedenis der
ballade afstak. Ondier de plaat stondi eene
strophe, die leerste van het gedicht: „My
Little Kathleen, my diear littfe Kathleen."
„Kijk eens, papa, of dit niet het beeld
van Florence is? Ik heb het dezen mor
gen ontdekt.
„Dat is waar," zei Clervie, „de gelijke
nis is groot... Zij heeft misschien Iersche
bloedverwanten, ofschoon hare moeder vol
strekt niet op de Iersche vrouwen gelijkt."
Diein volgenden morgen' gingen mevrouw
die Trélaz en Clervie met Florence waar
buis. De bloedverwanten zagen haar niet
in bate ware gedaante en bleven overtuigd',
dat zij een nukkig meisje was. Indien zij
echter gezien hadden, h-oe zij aan- dien, vo-et
der glooiing, diie naar Trélaz leildlt, uit het
rijtuig sprong, 'hoe zij beur haar terugwierp,
alsof zij door deze beweging alle zorgen
der reis van zidh: had willen afwerpen,
zij zoudle® haar zeker anders beoordeeld!
hebben, Nooit vernam mien nauwkeurig, wel
ken indruk do .moeder op haar had gemaakt.
Was zij teleurgesteld, of had zij beslate®
Nu „Eensgezindheid" tegenover alle
rechts,obe aftredende Gemeeniteraa|dBiliadlen
liberale candiidaten stelde, nu wanen wij
wel gedwongen tot het opgeven van1 alle
in deze dagen zooveel gevolgd compromis.
„Eensgezindheid", wilde niet „latéji zit
ten, wat zi.t", welnu, dan maar vediite®^
doch dan, ook vechten, flink en coidaat!
,De xechtsche kiesvereemigingen hebben
'getoioim% dat 't haar ernst was, met de be
wering: geen winst te willen behalen; zij
besiotem geen eigein candiidaten, tegenover
da mie uwe liberale te stellen, doch haar
steum te verleeneln aan de door „Alkmaar's
Bielang" gecandideerde heeren,, heitgieen
voorzeker tè veiliger geschieden kon, nu de
laatstgenoemde kiesvereeniging op een, harer
laatste vergaderingen alle politiek buiiteni-
sloof, ien zich verbond! slechts te zulle®
ijveren voor Alkmaar's belang.
Thans moeten alle recbtsgezinidien toornen,
dat •zij eerbied hebben voo-r bun, eigam wiL
Onze lezers zullen natuurlijk niet nalaten
ilm district I hun stfem ui't te brengen!
op dem heer Leesberg- en |dleini hleier Rin
gers, ein in district lil op den heer Van
dan Blosdh isn den beer Wolzak; idoehi daar
mede fe thans nog niet aan de verplichting
voldaan: in district 1 stemme men met
niet minder animo op den heer Elfring, f
evenals in dlistrict II oip den, lieer Tjaden,!
Alle lakschheid mu' oip zij
Doem wa,t ser te doen staat, doè® uit 8
weloverwogen overtuiging!
TROONREDE™
Uit dem aard der zaak biedt de jongste
troonrede weinig stof tot pabesicheuwimg.
.Die perstemmem zijn dit keer dam ook min- j
dier belangrijk. ,Wij laten er hier enkele
volgem.
De „Tijidl" schrijft:
itiem woord! over Indië koh fa deze
traomradte natuurlijk 'niet onltbireken na
hetin den laatsten tijd zooi duidelijk
im het licht getreden verlangen der In
dische bevolking, om den band' tusschen
moederland 'en koloniën hechter te. mai-
kem 'en de weerbaarheid van Insulinde
te veiihüO'gem. Evenmiu de- gebruikelijke
passage over omze betrekkingen tot de
buitemlandische mogendheden. Deze wer-
ciiem in yorige troonreden „vriendschap
pelijk" genoemd, die van hedieni gebruikt
het woord „gunstig",, hetgeen „vermoede
lijk miet '.een minderen graad vaim vriendi-
schappelijkheiidl beteekent, doicSi meer
kleurloos is em dius in betere over-
eemstemming met -onze neutraliteit
Vergissen wij ons, als wij in deze
troonrede een gerusteren zij 't toch
hoiog -ernstigen toom hooreni klinken
vopr de toekomst, dan een vorig maal?
in ieder geval spreekt er dezelfdie on
verzwakte wil uit de eer van ons, land
hoog te houden ein het volk te bewaren
voor de verschrikkingen van' den oorlog.
Het „Centrum":
!Db troonrede maakt geen gewag van
©enig uitzicht op spoedige vermindering
,vam d'en mobilisatie-druk. Zij wijst er in
tegendeel oip, dlat „bij voortduring" ye-^
lerlej offers van het Nederlandsche volk'
zullen moeten wordlen, gevraagd, indien
de dioior millioienen vurig verbeüei vrede
oiok dit jaar uitblijft. Ein zij noemt, ten
spijt ivam de 'nieuwe belastingen^, die in idien
loiop der laatste jaren reeds geheven zijn,
„aanzienlijke versterking der geldmidde
len" (onvermijdelijk.
Roos,kleurig ,is het verschiet, dat hier-
«BBgaoeaa»! iiHittMiwiaTOTworéffi
iedere droevige herinnering te verbannen;
zij sprak van dlit oogenblik af zeer zelden
van haar; zij verloor ook dem smaak in
de Emgelsche pop, die zij. op zekeren dag
bij die andere poppen Maar den zoldier ver-
baiKte.
I X.
BAUD
De tijd vervloog spoedig voior de een,en,
langzaam voor de: anderen. Florence zag
hare moeder niet weder. Zelden wisselden
zij brieven met elkander. Lina schreef troos
teloos van de wreede noodzakelijkheid^ die
haar van haar kindi verwijdert hield, zin
speelde op de gezondheid van haar vader,
die tevergeefs genezing zocht em op het
geldgebrek, dat haar diwong naar Amerika
te reizen. Florence schreef gedwongen brie
ven, want zij wist "niet, wat zij bare moeder
zou zeggen, die haar zoo weinig kende en
barerzijd!s volstrekt geen moeite deeid^ hare
gedachten 'en gevoelens te leeren kenneni
D© gelukkig slechts zeer zelden komende
brieven waren ©ene ware kwelling voor
baar. Zij wekten in haar hart eene gan^
scha wiereld twijfelingen en verdrietelijk
heden op. Nu eens klaagde zij over on
verschilligheid van hare moeder, dan weer
beschuldigde zij mevrouw de Trélaz, dat
zij hane sdtoondioichter haatte en ze van
baar gescheiden, hield. Op zekeren dag
waagde zij het, mevrouw de Trélaz daar
naar te vragen, maar kreeg slechts ont
wijkende antwoorden. De moeder van Raoul
was veel te nauwgezet van geweten, om
hare gedachte® over Lina openlijk uit te
mee geopend wordlt, niet. én mie® mist in,
idie troonrede (hm opgewekten, optimisti-
schantoon, welke men er zoo gaarne
in zou hebben vernomen,. .Voor zulk een.
toon S'dhijnt, 'helaas, het oogenblik nog
niet gekomen te zijn. Er moiet nlog reke
ning wordien gehouden met allerlei moge-
lij klieden, .al is er, zooals H. M. zegt,
veel, wat tot dankbaarheid stemt, en al
blijven onze betrekkingen 'tot alle, bui
tenlands di e m og emdheden gunstig.
Deze laatste meded'eeling is, onder die
huidige omstahdigihede®'. wel 'die voornaam
ste uit de getoeele redle. En de Rpgeering
kan er zich vast van overtuigd houden,
dlat zij in hare' bemoeiingen, orni het land
buiten den moordenden krijg te houden;
en dem vrede te handhaven, en te bevor
deren, waar dit in, haar vermoge® is,
bet gehééle volk achter zich vindt.
Het „Huisgezin."
M«t voldoening zal, met name door
de rechterzijde, worden geconstateerd, dat
de grondslag, waarop de zeven politieke
partijen bij de verkiezingen1 dem gods
vrede sloten,, thans door de koningin
zelf is bekrachtigd! ddior haar 'toezegging,
dat, buiten de gromdwet-herzieniing, geien
politieke wetsontwerpen zulte® worden
ingediend.
De volksvertegenwoordiging zal zich
dus geheel kuuneri'. en ook moéten wijlden
aan hetgeen' de economische toestand
van baar1 werkkracht en jjver vragen zal.
li»
BINNENLAND.
MSDSELAND EN DE OORLOG.
OASBEZUINIGING.
De Rijks-kolemdiistributie beeft aan de
gasfabrieken een rondschrijven -gericht,
waarin aanwijzingen worten gedaan omtrent
het koken op gas ein waarin nogmaals ge
wezen wortt op de noodzakelijke bezuini-
gihlg.
Eieinl exemplaar van dlit rondschrijven is
tevens gezonden aan de gemeentebesturen
in giemeentem waarin een gasfabriek geves
tigd is.
In bet begeleidend schrijve® aan ge-
mieentebiesturen roept die Rijksi-kolenidistrb
biuitï'e hunne imied|e;werkiing i®, femi eiinide de
Moodige samenwerking te verkrijgen tus
schen gasfabriek en electrische centrale en
brandstof femoommiss,ie.
VEEVOEDER.
Die Toewijziitigscommisisiie voor veevoeder
te 's-Gravenh;age maakt bekendl, dat be-
stellijsten voor veevoeder, te leveren in
Aug. en S.ept.. moeten worden ingediend'
uiterlijk 12 juli bij de Veevoederhureaux
in (deni lande, waar van 2 Juli 10 uiur v.m. af,
formulieren en inlichtingen verkrijgbaar.
zijn. („St.-Ct.")
R. K. VREDESVEROADERING,
Zondag 22 Juli wortt aan bet Tolhuis
een vergadering voor den vrede gehouden^
belegd door die afdi. Amsterdam van den
R. K. Volksbond. Als sprekersi zullen op
treden pater liorrcnmciis die Oreeive ein het
Tweede-Kamerlid 'voor Haarlem'memeer, de
heer Bomans.
DE MIJNWERKERSSTAKING.
Opnieuw kreeg die „Msb." van zeer be-
voiede zijde de verzekering, dlat dei direc
ties (dier mijne® vast besloteni zijn, niets, vami
de leisidhera idier stakers iin te willigent Ook
werd verzekerd, dat die Regeering noioit
tuissclienibeide zal komen, terwijl im offi-
ciieele kringen is te kenniem, gegeve®, dat
de leischen omgemotiiveerd zij®.
spreken, maar misschien was h-et veel beter
gevveest, als zij dit gedaan badl. Florence
haidl minder geleden onder het drukkende,
©ene onvers chiUige moeder te hebbem dan
ondier aanlioudendien twijfel heen en weer
tie dobberen. Clervie kon natuurlijk niet
anders handelen dan mevrouw de Trélaz^
wat ook hare eigen inzichten in deze zaak
mochten zijn. Toch gelukte het haar, het
meisje gerust te stellen en baar zdover
te brengen, dlat zij uit plichtsbesef dej
oogiein sloot voor alles, wat smartelijk en
onverklaarbaar was in haren toestand. Ove
rigens badl zij slechts, dan zulke nare oiogen-
blikken, wanneer zij een brief van harq
moeder ontving. Dank hare vroolijke na
tuur en CLervie's invloed', stelde zij na
Benige dagen weer belang i® alles eb
wist alles van de beste zijde te beoor-
deelen.
Mevrouw de Trélaz nam langzamerhand
da gewoonte aan, d'e wintermaandten inl
Poulcoiart door te brengen, wijl daar twee
of dirie familiën woonden, .die Florence
eienige afleiding bezorgden. Bovendien nam
Clervie het kind mee inaar de naburige stad,
maalde haar met dé jonge meisjes van haar
leeftijd! bekend en liiet 'haar door goedie
leermeesters onderwijzen, om hare kennis
te vervolmaken. Zij zo,u hare jeugdige vrien
din ook mee op reis genamen hebben,
mé ar dit veroorloofde de gezcmdlhieidistQe-
stand van mevrouw de .Trélaz niet. Florence
wilde deze onder geen voorwaarde verlaten
era paste ze met de meeste zorg op.
(Wordt vervolgd.).
I
