glop AR. s hoofd maakt Nü 56 R» rnitnren, HEILOO. Zaterdag 11 Mei 1918 12e Jaargang [(iiprlls. kmaar. kSTRICUM. ileeningen - k@n. egen voor een en twee es Planet Jr. gen ens. Lint, Knoo- Linnen, enz, ebt gesorteerd HELEN, rerioting, zijn ier J, BORST, L, E* T« T» worden op ALKMAAR. Ber.: BREEDSTRAAT 12. Telefoon No. 433. 10.06 f 0,06 DIT BLAD VERSCHIJNT DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG. N V. ,ONS BLAD". Een edel Hart. Uit d© Pers, 7 O in?, les hols® Gesi. SWE5JWE swwerktslges, ^S«sralaf»s. UEN. stle tanden. Mlraoaaf. Uitgave van de Naamlöoze Vennootschap „ONS BLAD" - - ABONNEMENTSPRIJS Per kwartaal franco huis. Met geiiL Zondagsblad bi] vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers: van de courant van het Zondagsblad 11.16 41.66 ADVERTENTIÊN Van 1—5 regels Elke regel meer Reclames per regel Kleine adv.: 80 woorden bij vooruitbet 0.75 0.16 0.42 0.48 R. K. NIEUWS- EN ADVERTENTIE BLAD VOOR N.-H., XE ALKMAAR. Het Bestuur bericht hiermede, dat met ingang van 8 Mei dividendbewijs no. 5 der Aandeelen met i 5.en dividend bewijs no, 5 der Onderaandeelen met f 1.25 betaalbaar is bij den Penningmeester, ten kantore van de firma MULDER QUAX, te Alkmaar, Alkmaar, 7 Mei 1918. De Economische Bond en het Verzekaringsmonopolie. Minister Treub is met zijn verzekerings plannen gaandeweg geheel alleen komen te staan. Van de ten aanzien dezer plannen bevriend staande pers heeft ook het laatste orgaan zijn zijde verlaten. Vervolgens zijn in het Parlement zelfs de alferwarmste voorstan ders van staatsmonopolie zich, bij monde van het sociaal-democratische Eerste-Kamer- lid Van Kol, komen verklaren tegen een staatsverzekeringsbedrijï. En ten slotte heeft ook de eigen politieke partij van den minis ter hem in dit opzicht in den steek ge laten en zich een tegenstandster verklaard van zijn verzekeringsplannen. Eenigen tijd geleden reeds moest de voor zitter van den Economischer! Bond, in een ledenvergadering van de Jiaag-sche afdeeling,, zich met een jantje-van-Leiden afmaken van een lasitigeu vrager een verzekeringsman die wensöhte te weten, hoe de ver- zekeringsplannen-Treub zich aanpassen aan de beginselen van den Economischen Bond. En sindsdien schijnt de Econ. Bond te hebben ingezien, dat het in het welbegrepen eigenbelang der partij- gewenscht is, klaren wijn te schenken, opdat de nieuwe partij niet den nadeeiigen invloed zal ondervinden van een niet-gelukkigen greep, door een zijner voorheden in andere kwaliteit gedaan. En zoo geschiedde het ,dat onlangs door de Amsterdamsche afdeeling van den Bond een hoofd-inspecteui van een levensverze keringsmaatschappij als spreker over het onderwerp: „De Economische Bond en hot verzekerings-monopoiie" werd uitgenoodigd. Het was niet twijtelachtig, hoe het oordeel van dezen heer zou luiden, En de slotsom, waartoe hij kwam, was dan ook geheel in overeenstemming met de algemeen heers-diende meening, dat het levensverzekeringsbedrijf bij uitstek onge schikt is voor een staatsmonopolie. Geen bedrijf toch betoogde de spreker van den avond is zoo groot van omvang, als het verzekeringsbedrijf, en geen bedrijf ook is zoo gering in winstcijfers. Als de Staat het bedrijf in handen neemt, zullen de pre- iniën zeker heel spoedig verhoogd moeten worden, ter voorkoming van nadeelige saldi. Maar ook al kon het verzekeringsbedrijf den Staat baten opbrengen, dan nog zou de EBMII.LEXQB. Omgewerkt naar het Erahsch, Ioen eenige dagen later, de eerste bestel lingen gereed, in doozen gepakt, met keu rige linten gebonden waren door de be hendige handen van Laure, waren beiden zeer aangedaan en hadden beide dezelfde gedachte Eindelijk!... nu zijn we klaar!... Ongetwijfeld gaat het lukken. Met orde en vlijt is er fortuin te maken!.... Dien dag nam Laure, Siro-uquette in hare armen en hield haar langer tegen haar boezem gedrukt dan gewoonlijk. O! lieve, kleine zwaluw, die uw nestje zijt komen maken aam ons arm ven ster, gij hebt ons geluk aangebracht! mom pelde zij, haar zoenende, wees gezegend, zooals ge bemind wordt! Maar 't was niet genoeg wel te begin nen, er diende nu wijselijk bestuurd en op de hoogte gebleven van de grillen der mode, van de vragen der klanten, van de gevaren der concurrentie en namaking, in één woord, gedurig dienden moeilijkheden overwonnen, welke oprijzen om iedere han dels- en nijverheidsonderneming. Niets viel de moedige vrouw te zwaar of te lastig. Zij belastte zich niet alleen met de boek houding, de kas, de briefwisseling, maar zij bestuurde daarbij nog de werkhuizen eg vrouwen, terwijl Roselin 's morgens monopoliseering te ontraden zijn, met het oog op de belangen der verzekerden. En de inleider sprak daarbij de verwachting uit, dat hij erin zou zijn geslaagd om aam te toonen, dat door de verwezenlijking van de plannen van den heer Treub noch de Staat, noch het verzekeringsbedrijf, noch het pu bliek gebaat zou zijn. Het is m jjniet bekend, zoo eindigde hij, welke houding de Econ. Bond ten opzichte van deze plannen zal aannemen, Ik hoop evenwel, dat die houding een af wijzende zal zijn. Een der aanwezige leden maakte hiervan een vraag, weike hij tot het bestuur richtte, De gelegenheid om zich uit te spreken was er. Een lid van het hoofdbestuur maakte hier van gebruik om mede te deelen, dat de Econ. Bond is tegenstander van het ver zekerings-monopoiie en dat Mr. Treub weliswaar de oprichter van den Econ, Bond is geweest, doch dat hij onafhankelijk is van Minister Treub, den ontwerper vam de .Verzekeringsplannen. Dit was duidelijk. Zoo heeft dan de Econ. Bond zich dui delijk uitgesproken tegen het Staatsverze keringsbedrijf, maar sindsdien heeft de Bond zich ook verklaard omtrent de vraag, of personen, die voorstanders zijn van het verzekeringsmonopolie, een candidatuur van den Econ. Bond kunnen aanvaarden, door in zijn kortelings te Utrecht gehouden Alge-, mee-ne Vergadering op alle vier de candi- datenlijsten Mr. Treub als No. 1 te plaat sen. O'f is de heer Treub n-o-g maar alleen als Minister van Financiën en niet als eerelid van den Econ. Bond voorstander van zijn verzekeringsplannen? ANTI.-HOLLANDSCH1 Sinds geruimen tijd verschijnt te Am sterdam iederen Maandag het „Maandag- ochtenblad" ter vervanging van de Maan- dagochtendeditie's van alle andere groote bladen^ en wèl, in verband met het feit, dat de Minister meende een zekere bezuiniging van gas, electriciteit, etc. te kunnen bereiken, wanneer voor heel Nederland 's Maandags- morgens slechts éénzelfde nieuwsblad uit gegeven werd. Men heeft dit Maandagochtendsche kran- tenbedrijf een combinatie van groot-dag blad-bedrijven genoemd In hoeverre dit waar is, faten wij buiten bespreking: het financieele doet er min der toe, nu wij telkens en telkens bij hef lezen ven genoemd ,,combinatie"-blad er varen, dat het niet alleen bij „De Tele graaf" gedrukt wordt, doch tevens den verderfelijken „TelegraaF'-geest ademt. Wat zegt men van het volgende staaltje? Het jongste „Maandagochtendblad" be handelt in een artikel den geweken critieken toestand. Alle Hollandsche bladen uiten hun tevredenheid er over, dat de spanning is geweken en debetrekkilngein; met Duitsch« land van vriendschappelijken aard zijn ge- wmmmmmmm kocht, bij het thuiskomen de machines en getouwen bestuurde, toezicht over 't werk volk hield, iminer een oog in 't zeïï hield. Maar terwijl dit koortsig zwoegen den Provensaal goed bekwam en waarlijk een kolfje naar zjjn hand was, ging de tengere Lorreinsche in hare gezondheid achteruit. Gij gaat u doodwerken, arme vrouw, zeide Valiauris haar, wanneer zij 's avonds alleen in de woonkamer zaten uit de rus ten van de zware dagtaak. Mijn wil zal dit allemaal te boven komen, antwoordde zij eenvoudig. We moe ten gelukken. En zij gelukten volkomen. Roselin legde een nooit geziene schran der- en werkzaamheid aan den dag. Laure was soms achttien uur per dag aan den arbeid; zij verliet enkel haar gla zen kooi, waar zij de boeken hield en brieven schreef, om de werkhuizen te be waken. Het geluk heerschte, om zoo te zeggen, volkomen bij de fabrikanten van borduur werk. Nog een enkele schaduw bestond in den geest van mad. Valiauris: de onbekende, die haar het geheim van Henriette's ge boorte zou ontsluieren, was niet meer te ruggekeerd. Hij was zeker dood!.... Hij zag zoo bleek, zoo ontdaan, toen hij zijn laatste bezoek aflegde in de rue de Ciignancourt. Lang verwachtte zij hem; zij rilde en veranderde van kleur telkens dat men haaf in de fabriek een vreemdeling kwam aan kondigt, j i J JJ LU bleven. De donderwolk is van de lucht en iedereen is hierover verheugd, Met uitzon dering vanhet .Maandagochtendblad" alias de „Telegraaf". Zeer typeerend voor den aard van dit blad iets wat in, staat kan zijn zijn on-neutraliteit te bewijzen luidt het slot van bedoeld artikel: „Hef woord is thans aan de diplomaten, der ge associeerde mogendheden." Alzoo durft het „Maandagochtenblad" de geassocieerde regeeringen als 't ware tiit- noodigen en aanmanen tot het beproeven van chicanes ten onzen opzichte! tei- wijl Holland een vrij land is en het oordeel der geassocieerde mogendheden over zijn handelingen niét behoeft. Door dergelijke artikels blijkt het „Maan dagochtendblad" steeds het doodgewone ochtendblad van de „Telegraaf" te zijn: het „Maandagochtendblad" is éven anti- Hollandsch ten gunste der geassocieerden als de „Telegraaf"! Moeten wij dat zóó maar goedvinden? En moet het éénigste blad, dat 's Maan dagochtends mag verschijnen, een in vele opzichten zóó verderfelijk blad wezen? Van liberale couranten Zelden hebben we in weinige klare trekken de liberale pers zoo duidelijk uitgebeeld ge zien ais in dc volgende woorden van den Oostenrijkschen Jezuieten-pater Kolb. Lees ze aandachtig en ge zult er aanstonds en zonder moeite „De Telegraaf", „De Cou rant", „Het Handelsblad", „De Nieuwe Courant" en meer andere bladen in er kennen. „Geen geloofsleer der Katholieken, zegt hij', waarover die leugenpers- niet een sprookje vertelt, geen Heilige der Kerk. dien zij niet bespot, geen- eerbiedwaardig gebruik, dat zijl niet belacht, geen gebod of wet dei zedelijkheid, waartegen zij geen strijd voert. Wat beteekent voor deze pers het martelaarschap onzergrootste bisschop pen, en priesters, die eens de grondslagen onzer beschaving hebben gelegd? [Wat is voor haar de opofferingsgeest der monnik- ken, die eens de oerwouden hebben neer gehakt en onze landen bebouwbaar hebben gem aak t?- Wat is voor haar het reuzenwerk onzer missionarissen in de Afrikaansche woestij nen, die zij met hun zweet en hun bloed hebben gedrenkt? Wat beteekent voor haar dat stille, opofferende priesterleven in de school en aan ziek- en sterfbed? Wat die heldhaftige offerdaad onzer barmhartige zus ters bij ongeneeselijke zieken, b ijkanker- en pestlijders, bij de mclaatschen op Malakka, in hospitalen en veldlazaretten, in gevange nissen, in verbeteringsgestichten voor ge vallen vrouwen, le midden van al dezulken, die door de wereld worden uitges-tooten? Wat beteekent voor die pers de ontzaglijke verdiensten onzer Kerk voor de weten schap, voor dé bewaring van zoovele schat ten der oudheid, de stichting van. bijna alle universiteiten der wereld? Wat is voor haar die heerlijke bloesem der kunst, die op katholieken bodem zoo wonderbaar is opgebloeid? Wat die vrede en eenheid, die de Kerk aan de volkeren heeft geschon ken, de welvaart, die zij heeft gebracht, de troost, welken zij in millioeiien harten heeft uitgestort? Wat beteekent voor die pers all edeugd van reinheid, trouw, recht- Mogelijk hadden de woorden van Laure indruk gemaakt op zijn gemoed. Misschien had zij de wroeging aange vuurd en de stem van zijn geweten on weerstaanbaar gemaakt, en ging hij Hen- riette den naam en den rang weergeven die haar voorzeker ontstolen waren! Ongetwijfeld zou het kind gelukkiger wezen, en rijker Maar zij, ongelukkige moeder, die haar plaatsvervangend moederschap zoo ernstig ofigenonjen had, wat zou er van haar ge worden zijn zonder Henriette? In het begin deed die gedachte haar verbleeken en beven, zelfs te midden der zware bekommernissen welke het inrichten der nijverheidszaak medebracht. Maar de tijd ging voorbij zonder dat de vreemdeling kwam, en zij werd kalmer-. Maurice bezocht reeds een der beste scholen. Henriette had mad. Valiauris nog niet verlaten, maar zij -groeide flink op, en 't Werd hoog tijd eens te denken aan eene kostschool. Hoewel zij ouder werd, had zij toch niets vergeten van haar eerste levensjaren, maar zij sprak er nooit over. In de buurt der fabriek twijfelde nie mand er aan of dit mooie, ernstige en naarstige kind, was de echte dochter der brave lieden wier naam zij droeg, en die zij „vader" en „moeder" noemde. wat de mensdien nog in die meening Versterkte, was het feit, dat Maurice zijn rol van broeder zeer ernstig vervulde. Hij aanbad waarlijk zijne zuster twistte met haar, taftib«rra«!e ta pfeyfde fomt, w* vaardigheid en waarheid, die de Kerk aan 1 den mensich heeft geleerd? Wat beteekent dat alles bij elkander voor die pers?.... Niets anders dan een blijvende, onuit puttelijke, altoos aangroeiende stof tot hoon en schimp en spot en, leugen en haat en nijd. De Rooms-che Paus is voor haar een opperbonze (Chineesch priester), de strenge orden met hunne boetewerken en daden van naastenliefde zijn voor haar broeinesten van luiheid en wellust. Het engelachtige leven van godgewijde maagden wordt met onrein heid bezoedeld om de eer van den pries terlijken stand tegen deze leugenpers te beschermen moest een rijksbond de „Priesterschu tzvercin" worden opge richt; heel de katholieke godsdienst wordt voorgesteld als een mengsel van bodemlooze domheid, onzedelijkheid en huichelarij. Die in een openbaar ambt is geplaatst, wordt als een eerlooze aan de kaak gesteld, indien hij niet elke uiting van christelijk leven mee- doogenloos onderdrukt." Zoo is het inderdaad. Terwijl wij in de geleerde werken van wetenschappelijke man nen nog al eens met heel Veel waardeering zien gewagen van de Roomsche Kerk, heb ben de eigenlijke persmuskieten voor haar niets anders dan vergiftige prikjes, en onbe daarlijk gebrom. Over die millioenen en mil- Iioenen geloovigen nooit een woord van goedkeuring, zoolang ze niet afvallen. Dat bewijst wel, met welke weergalooze non chalance die pers dagelijks een misschien wel piquant, maar toch zeker geen verster kend geestesvoedsel gaar stooft P. FABIANUS O. M. C. in „De Bazuin". BINNENLAND. NEDERLAND EN DE QORLOO. KAASEXPORT. Het bestuur der „Kaasvereeniging" deelt mede van het Rijkskantoor voor melk en kaas te hebben vernomen, dat het bereid is de kaas; welke voor export beschikbaar kwam van 23 Maart tot 28 April en die welke voor E. J. beschikbaar kwam van 16 [tot 23 Maart, voor het binnenland over te nemen. De Kaasvereeniging heeft thans machtiging verleend kaas voor dit doel af te leveren. Alle ingeschreven exporteurs, zoowel fa brieken als handelaars, dienen er voor te zorgen, dat de D. H. H- voorraad per 23 Maart en de E. F. voorraad per 16 Maart verminderd met de hoeveelheden, welke na genoemde data volgens D. H. H. of E. F. verplichting zijn afgeleverd (uit- geboekt) intact te houden op het volle gewicht volgens de claimboeken. De „Kaasvereeniging" vertrouwt spoedig te kunnen berichten, dat deze voorraden uit gevoerd kunnen worden. VROEGE AARDAPPELEN. De Minister van Landbouw heeft bepaald: Art. I. Het vervoer van alle vroege aard appelen oogst 1918 uit eenig deel eener gemeente naar alle andere deelen des Rijks, hetzij in of buiten die gemeente gelegen, is verboden. Art. II. Ffet verbod in het Voorgaande artikel gesteld is niet van toepassing op het vervoer van vroege aardappelen gedekt door een vervoerbewijs, afgegeven door de Rijkscommissie van [Toezicht op de Aard- appelenvereeniging. („St.-Ct.") GEEN BENZINE UIT DUITSCH- LAND. Het Verbond van Ned. Fabrikantenver- eenigingen bericht, dat bij de destijds in- F— scheen de gebeurtenissen geheel vergeten te hebben welke in de rue Fontaine-au-Roi voorgevallen waren. Henriette ging haar twaalf jaar bereiken, Maurice was er al zestien, toen Laure zekeren dag wandelende door de rue de Vaugirard, een monnik ontmoette, gehuld in eene grove pij, met witten mantel, bloote voeten, zacht en innemend gelaat, omkranst van een smallen reep grijswordend haar. Aanstonds herzag zij in den geest het geen Roselin haar verteld had naar aan leiding van zijn bezoek bij de Carmelieten van Agen. Had de brave kloosterling, die zulke sympathie voor haar gevoeld had, zelfs zonder haar te kennen, zijne belofte ge houden fn had hij zich beziggehouden met de kleine wees? Kom me nu en dan eens spreken in ons huis der rue de Vaugirard, had hij tot Roselin gezegd. Misschien treft ge mij er aan, en heb ik nieuws kunnen opdiepen, ik zal het u mededeelen. Weerhouden door de bekommernissen en den arbeid, waren zij er nooit heen ge gaan, zij zoomin als hij. Och! de monnik had niets ontdekt.... Hij zou hun anders wel geschreven heb ben, wijl hij hun nieuwen naam kende Wie weet?dacht zij eensklaps. Misschien!Hij kan ons vergeten heb ben, hoewel 'hij ons iets mede te deelen i had..-.. Zij hebben ook zooveel aan hun I hoofd! Zij keerde op hare schreden terug, etl belde aan de jdeine getaliede poort, gestelde Benzine-commissie een officieel schrijven is ingekomen van het Kriegsamt te Berlijn, meldende dat, in verband met den beperkten voorraad benzine en benzol in Duitsohland zelf, geen uitvoer naar Ne derland kan geschieden. RIJKSKANTOOR VOOR MELK EN KAAS. Tot president-directeur van het onlangs ingestelde Rijkskantoor voor Melk ent Kaas is benoemd dr. A. G. Breen te 's-Graven- hage; voorts zijn benoemd tot directeur der afdeeling „-Melk" van genoemd kan toor de heer Th. A. J. Diephuis, voorzitter der Ned. Melkhygiënische Vereeniging te Amsterdam, en tot directeur der afd, „Kaas" de heer G. J. Blink, secretaris der Kaas vereeniging te 's-Graventhage. DE NIEUWE DIENSTREGELING BIJ DE SPOORWEGEN. Met zekerheid kan thans worden ge meld-, dat de nieuwe dienstregeling bij de Nederlandsche Spoorwegen op 3 Juni ,-t.s. zal ingaan. Al kon in verband met de onzekerheid inzake de kolenvoorziening het aantal te rijden kilometers niet worden uitgebreid, toch zal blijken, dat over 't geheel genomen de verbindingen beter zullen zijn dan tot dusver. Moesten bij de vorige wijziging, door gebrek aan tijd, lukraak treinen uit het oor spronkelijke plan gelicht worden met het gevolg, dat dikwijls het verband tusschen twee lijnen verloren ging, thans heeft men inderdaad een nieuwe regeling ontworpen, waarbij zooveel mogelijk met verschillende belangen rekening wordt gehouden. Zoo krijgt Den Helder bijvoorbeeld een middagtrein. Nog een onaangenaam gevolg van de tijdsomstandighedenDe nog altijd beperkte treinenloop maakt het noodig een al te geweldige reizigersstroom te Stuiten; van daar dat gedurende de zomermaanden even als het vorig jaar een verhoogd tarief zal worden ingevoerd. LEVENSMIDDELEN TE VEEL. Men schrijft ons: ..Wanneer er gezegd wordt, dat er in ons land honger wordt geleden, is dit bepaald onjuist. Zij, die beweren, dat er weinig levensmiddelen zijn. overdrijven sterk. Ons land is een land, dat van melk en honing overvloeit. Er is in ons land van elles te yeel, er isvleesch te veel, er zijn aardappelen te veel, er is graan te veel, er i9 rijst te veel.... Zij, die het niet gelooven, moeten er maar eens een reisje voor over hebben naar Rotterdam. De „Nieuw-Amsterdam" ligt daar in de haven 'te wachten tot.... hij vertrekken kan, om zoo maar eens voor de aardig heid naar Amerika te vertrekken, en daar graan te halen. Wanneer dit schip ver trekken kan, weet men nog niet, want de lading rijst, die het vaartuig met de laat ste reis meebracht, is nog niet geheel ge lost. Er is broeiing in de lading ontstaan, en een groot gedeelte der rijst zal voor de consumptie ongeschikt zijn. Waarom zou men zich ook gehaast hebben om deze rijst te lossen. Eten wij niet tot walgings toe rijst? Vele Europeeschc landen zijn gestraft met de plaag van oorlog, ons land daaren tegen schijnt het een en ander te hebben uitgevoerd, waarvoor het gestraft moet wor den, en die straf bestaat in een troep suk kels, die men met het levensmiddelenbedrijf heeft belast." VERVAARDIGING VAN BRI KETTEN. HetBureau voor Mededeelingen inzake de Voedselvoorziening meldt: De Rijks-Kolendistributie stelt, door be- De eerw. pater Sirice? vroeg zij aan den porder. Hij is daareven thuisgekomen, ant woordde de broeder. Wh madame mij haren naam opgeven Mad. Valiauris, sprak zij. De portier bracht Laure in een groote spreekkamer uitziende op den hof, waar. onder het hooge geboomte, de monniken wandelden. Aan de witgekalkte muren hing enkel een groot kruisbeeld; eenige biezen stoelen stonden langs de wanden geschaard. Met beklemd gemoed en kloppend hart, wachtte zij eenige cogenblikken. Wat kon pater Sirice haar melden?.... En was zij niet binnengetreden, omdat zij inwendig een stem gehoord had die haar zei, dat de monnik haar iets- mede te deelen had?.,.. Maar wat? Ach! welke angst!.... Werden haar eindelijk de familie, de naam, de afkomst van Souriquette bekend gemaakt, was het dan niet haar plicht, het onmogelijke te beproeven om het meisje haar bloedverwanten en vermogen te doen terugvinden Immer hetzelfde!.... Namelijk de plicht! Zij was niet in staat haren plicht te verzaken, maar wat Zou 't haar ongelukkig maken! En dikke franen rolden over haar ont steld gelaat, terwijl zij de komst van den monnik verbeidde. (Wordt vervolgd) - - - --

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1918 | | pagina 1