glop
AR.
s hoofd
maakt
Nü 56
R»
rnitnren,
HEILOO.
Zaterdag 11 Mei 1918
12e Jaargang
[(iiprlls.
kmaar.
kSTRICUM.
ileeningen -
k@n.
egen voor een en twee
es Planet Jr.
gen ens.
Lint, Knoo-
Linnen, enz,
ebt gesorteerd
HELEN,
rerioting, zijn
ier J, BORST,
L, E* T« T»
worden op
ALKMAAR.
Ber.: BREEDSTRAAT 12.
Telefoon No. 433.
10.06
f 0,06
DIT BLAD VERSCHIJNT DINSDAG,
DONDERDAG EN ZATERDAG.
N V. ,ONS BLAD".
Een edel Hart.
Uit d© Pers,
7
O
in?, les hols®
Gesi. SWE5JWE
swwerktslges,
^S«sralaf»s.
UEN.
stle
tanden.
Mlraoaaf.
Uitgave van de Naamlöoze
Vennootschap „ONS BLAD"
- -
ABONNEMENTSPRIJS
Per kwartaal franco huis.
Met geiiL Zondagsblad
bi] vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers:
van de courant
van het Zondagsblad
11.16
41.66
ADVERTENTIÊN
Van 1—5 regels
Elke regel meer
Reclames per regel
Kleine adv.: 80 woorden bij vooruitbet
0.75
0.16
0.42
0.48
R. K. NIEUWS- EN ADVERTENTIE
BLAD VOOR N.-H., XE ALKMAAR.
Het Bestuur bericht hiermede, dat met
ingang van 8 Mei dividendbewijs no. 5
der Aandeelen met i 5.en dividend
bewijs no, 5 der Onderaandeelen met f 1.25
betaalbaar is bij den Penningmeester, ten
kantore van de firma MULDER QUAX,
te Alkmaar,
Alkmaar, 7 Mei 1918.
De Economische Bond en het
Verzekaringsmonopolie.
Minister Treub is met zijn verzekerings
plannen gaandeweg geheel alleen komen te
staan.
Van de ten aanzien dezer plannen bevriend
staande pers heeft ook het laatste orgaan
zijn zijde verlaten. Vervolgens zijn in het
Parlement zelfs de alferwarmste voorstan
ders van staatsmonopolie zich, bij monde
van het sociaal-democratische Eerste-Kamer-
lid Van Kol, komen verklaren tegen een
staatsverzekeringsbedrijï. En ten slotte heeft
ook de eigen politieke partij van den minis
ter hem in dit opzicht in den steek ge
laten en zich een tegenstandster verklaard
van zijn verzekeringsplannen.
Eenigen tijd geleden reeds moest de voor
zitter van den Economischer! Bond, in een
ledenvergadering van de Jiaag-sche afdeeling,,
zich met een jantje-van-Leiden afmaken van
een lasitigeu vrager een verzekeringsman
die wensöhte te weten, hoe de ver-
zekeringsplannen-Treub zich aanpassen aan
de beginselen van den Economischen Bond.
En sindsdien schijnt de Econ. Bond te
hebben ingezien, dat het in het welbegrepen
eigenbelang der partij- gewenscht is, klaren
wijn te schenken, opdat de nieuwe partij
niet den nadeeiigen invloed zal ondervinden
van een niet-gelukkigen greep, door een
zijner voorheden in andere kwaliteit gedaan.
En zoo geschiedde het ,dat onlangs door
de Amsterdamsche afdeeling van den Bond
een hoofd-inspecteui van een levensverze
keringsmaatschappij als spreker over het
onderwerp: „De Economische Bond en hot
verzekerings-monopoiie" werd uitgenoodigd.
Het was niet twijtelachtig, hoe het oordeel
van dezen heer zou luiden,
En de slotsom, waartoe hij kwam, was
dan ook geheel in overeenstemming met
de algemeen heers-diende meening, dat het
levensverzekeringsbedrijf bij uitstek onge
schikt is voor een staatsmonopolie. Geen
bedrijf toch betoogde de spreker van
den avond is zoo groot van omvang, als
het verzekeringsbedrijf, en geen bedrijf ook
is zoo gering in winstcijfers. Als de Staat
het bedrijf in handen neemt, zullen de pre-
iniën zeker heel spoedig verhoogd moeten
worden, ter voorkoming van nadeelige saldi.
Maar ook al kon het verzekeringsbedrijf den
Staat baten opbrengen, dan nog zou de
EBMII.LEXQB.
Omgewerkt naar het Erahsch,
Ioen eenige dagen later, de eerste bestel
lingen gereed, in doozen gepakt, met keu
rige linten gebonden waren door de be
hendige handen van Laure, waren beiden
zeer aangedaan en hadden beide dezelfde
gedachte
Eindelijk!... nu zijn we klaar!...
Ongetwijfeld gaat het lukken. Met orde en
vlijt is er fortuin te maken!....
Dien dag nam Laure, Siro-uquette in hare
armen en hield haar langer tegen haar
boezem gedrukt dan gewoonlijk.
O! lieve, kleine zwaluw, die uw
nestje zijt komen maken aam ons arm ven
ster, gij hebt ons geluk aangebracht! mom
pelde zij, haar zoenende, wees gezegend,
zooals ge bemind wordt!
Maar 't was niet genoeg wel te begin
nen, er diende nu wijselijk bestuurd en op
de hoogte gebleven van de grillen der
mode, van de vragen der klanten, van de
gevaren der concurrentie en namaking, in
één woord, gedurig dienden moeilijkheden
overwonnen, welke oprijzen om iedere han
dels- en nijverheidsonderneming.
Niets viel de moedige vrouw te zwaar
of te lastig.
Zij belastte zich niet alleen met de boek
houding, de kas, de briefwisseling, maar
zij bestuurde daarbij nog de werkhuizen
eg vrouwen, terwijl Roselin 's morgens
monopoliseering te ontraden zijn, met het
oog op de belangen der verzekerden. En de
inleider sprak daarbij de verwachting uit,
dat hij erin zou zijn geslaagd om aam te
toonen, dat door de verwezenlijking van de
plannen van den heer Treub noch de Staat,
noch het verzekeringsbedrijf, noch het pu
bliek gebaat zou zijn.
Het is m jjniet bekend, zoo eindigde
hij, welke houding de Econ. Bond ten
opzichte van deze plannen zal aannemen,
Ik hoop evenwel, dat die houding een af
wijzende zal zijn.
Een der aanwezige leden maakte hiervan
een vraag, weike hij tot het bestuur richtte,
De gelegenheid om zich uit te spreken was
er.
Een lid van het hoofdbestuur maakte hier
van gebruik om mede te deelen, dat de
Econ. Bond is tegenstander van het ver
zekerings-monopoiie en dat Mr. Treub
weliswaar de oprichter van den Econ,
Bond is geweest, doch dat hij onafhankelijk
is van Minister Treub, den ontwerper
vam de .Verzekeringsplannen.
Dit was duidelijk.
Zoo heeft dan de Econ. Bond zich dui
delijk uitgesproken tegen het Staatsverze
keringsbedrijf, maar sindsdien heeft de Bond
zich ook verklaard omtrent de vraag, of
personen, die voorstanders zijn van het
verzekeringsmonopolie, een candidatuur van
den Econ. Bond kunnen aanvaarden, door
in zijn kortelings te Utrecht gehouden Alge-,
mee-ne Vergadering op alle vier de candi-
datenlijsten Mr. Treub als No. 1 te plaat
sen.
O'f is de heer Treub n-o-g maar alleen
als Minister van Financiën en niet als
eerelid van den Econ. Bond voorstander van
zijn verzekeringsplannen?
ANTI.-HOLLANDSCH1
Sinds geruimen tijd verschijnt te Am
sterdam iederen Maandag het „Maandag-
ochtenblad" ter vervanging van de Maan-
dagochtendeditie's van alle andere groote
bladen^ en wèl, in verband met het feit, dat
de Minister meende een zekere bezuiniging
van gas, electriciteit, etc. te kunnen bereiken,
wanneer voor heel Nederland 's Maandags-
morgens slechts éénzelfde nieuwsblad uit
gegeven werd.
Men heeft dit Maandagochtendsche kran-
tenbedrijf een combinatie van groot-dag
blad-bedrijven genoemd
In hoeverre dit waar is, faten wij buiten
bespreking: het financieele doet er min
der toe, nu wij telkens en telkens bij hef
lezen ven genoemd ,,combinatie"-blad er
varen, dat het niet alleen bij „De Tele
graaf" gedrukt wordt, doch tevens den
verderfelijken „TelegraaF'-geest ademt.
Wat zegt men van het volgende staaltje?
Het jongste „Maandagochtendblad" be
handelt in een artikel den geweken critieken
toestand. Alle Hollandsche bladen uiten hun
tevredenheid er over, dat de spanning is
geweken en debetrekkilngein; met Duitsch«
land van vriendschappelijken aard zijn ge-
wmmmmmmm
kocht, bij het thuiskomen de machines en
getouwen bestuurde, toezicht over 't werk
volk hield, iminer een oog in 't zeïï hield.
Maar terwijl dit koortsig zwoegen den
Provensaal goed bekwam en waarlijk een
kolfje naar zjjn hand was, ging de tengere
Lorreinsche in hare gezondheid achteruit.
Gij gaat u doodwerken, arme vrouw,
zeide Valiauris haar, wanneer zij 's avonds
alleen in de woonkamer zaten uit de rus
ten van de zware dagtaak.
Mijn wil zal dit allemaal te boven
komen, antwoordde zij eenvoudig. We moe
ten gelukken.
En zij gelukten volkomen.
Roselin legde een nooit geziene schran
der- en werkzaamheid aan den dag.
Laure was soms achttien uur per dag
aan den arbeid; zij verliet enkel haar gla
zen kooi, waar zij de boeken hield en
brieven schreef, om de werkhuizen te be
waken.
Het geluk heerschte, om zoo te zeggen,
volkomen bij de fabrikanten van borduur
werk.
Nog een enkele schaduw bestond in den
geest van mad. Valiauris: de onbekende,
die haar het geheim van Henriette's ge
boorte zou ontsluieren, was niet meer te
ruggekeerd.
Hij was zeker dood!....
Hij zag zoo bleek, zoo ontdaan, toen
hij zijn laatste bezoek aflegde in de rue
de Ciignancourt.
Lang verwachtte zij hem; zij rilde en
veranderde van kleur telkens dat men haaf
in de fabriek een vreemdeling kwam aan
kondigt, j i J JJ LU
bleven. De donderwolk is van de lucht en
iedereen is hierover verheugd, Met uitzon
dering vanhet .Maandagochtendblad"
alias de „Telegraaf". Zeer typeerend voor
den aard van dit blad iets wat in, staat
kan zijn zijn on-neutraliteit te bewijzen
luidt het slot van bedoeld artikel: „Hef
woord is thans aan de diplomaten, der ge
associeerde mogendheden."
Alzoo durft het „Maandagochtenblad" de
geassocieerde regeeringen als 't ware tiit-
noodigen en aanmanen tot het beproeven
van chicanes ten onzen opzichte! tei-
wijl Holland een vrij land is en het oordeel
der geassocieerde mogendheden over zijn
handelingen niét behoeft.
Door dergelijke artikels blijkt het „Maan
dagochtendblad" steeds het doodgewone
ochtendblad van de „Telegraaf" te zijn:
het „Maandagochtendblad" is éven anti-
Hollandsch ten gunste der geassocieerden
als de „Telegraaf"!
Moeten wij dat zóó maar goedvinden?
En moet het éénigste blad, dat 's Maan
dagochtends mag verschijnen, een in vele
opzichten zóó verderfelijk blad wezen?
Van liberale couranten
Zelden hebben we in weinige klare trekken
de liberale pers zoo duidelijk uitgebeeld ge
zien ais in dc volgende woorden van den
Oostenrijkschen Jezuieten-pater Kolb. Lees
ze aandachtig en ge zult er aanstonds en
zonder moeite „De Telegraaf", „De Cou
rant", „Het Handelsblad", „De Nieuwe
Courant" en meer andere bladen in er
kennen.
„Geen geloofsleer der Katholieken, zegt
hij', waarover die leugenpers- niet een
sprookje vertelt, geen Heilige der Kerk.
dien zij niet bespot, geen- eerbiedwaardig
gebruik, dat zijl niet belacht, geen gebod
of wet dei zedelijkheid, waartegen zij geen
strijd voert. Wat beteekent voor deze pers
het martelaarschap onzergrootste bisschop
pen, en priesters, die eens de grondslagen
onzer beschaving hebben gelegd? [Wat is
voor haar de opofferingsgeest der monnik-
ken, die eens de oerwouden hebben neer
gehakt en onze landen bebouwbaar hebben
gem aak t?-
Wat is voor haar het reuzenwerk onzer
missionarissen in de Afrikaansche woestij
nen, die zij met hun zweet en hun bloed
hebben gedrenkt? Wat beteekent voor haar
dat stille, opofferende priesterleven in de
school en aan ziek- en sterfbed? Wat die
heldhaftige offerdaad onzer barmhartige zus
ters bij ongeneeselijke zieken, b ijkanker- en
pestlijders, bij de mclaatschen op Malakka,
in hospitalen en veldlazaretten, in gevange
nissen, in verbeteringsgestichten voor ge
vallen vrouwen, le midden van al dezulken,
die door de wereld worden uitges-tooten?
Wat beteekent voor die pers de ontzaglijke
verdiensten onzer Kerk voor de weten
schap, voor dé bewaring van zoovele schat
ten der oudheid, de stichting van. bijna alle
universiteiten der wereld? Wat is voor
haar die heerlijke bloesem der kunst, die
op katholieken bodem zoo wonderbaar is
opgebloeid? Wat die vrede en eenheid,
die de Kerk aan de volkeren heeft geschon
ken, de welvaart, die zij heeft gebracht,
de troost, welken zij in millioeiien harten
heeft uitgestort? Wat beteekent voor die
pers all edeugd van reinheid, trouw, recht-
Mogelijk hadden de woorden van Laure
indruk gemaakt op zijn gemoed.
Misschien had zij de wroeging aange
vuurd en de stem van zijn geweten on
weerstaanbaar gemaakt, en ging hij Hen-
riette den naam en den rang weergeven die
haar voorzeker ontstolen waren!
Ongetwijfeld zou het kind gelukkiger
wezen, en rijker
Maar zij, ongelukkige moeder, die haar
plaatsvervangend moederschap zoo ernstig
ofigenonjen had, wat zou er van haar ge
worden zijn zonder Henriette?
In het begin deed die gedachte haar
verbleeken en beven, zelfs te midden der
zware bekommernissen welke het inrichten
der nijverheidszaak medebracht.
Maar de tijd ging voorbij zonder dat de
vreemdeling kwam, en zij werd kalmer-.
Maurice bezocht reeds een der beste
scholen.
Henriette had mad. Valiauris nog niet
verlaten, maar zij -groeide flink op, en 't
Werd hoog tijd eens te denken aan eene
kostschool.
Hoewel zij ouder werd, had zij toch
niets vergeten van haar eerste levensjaren,
maar zij sprak er nooit over.
In de buurt der fabriek twijfelde nie
mand er aan of dit mooie, ernstige en
naarstige kind, was de echte dochter der
brave lieden wier naam zij droeg, en die
zij „vader" en „moeder" noemde.
wat de mensdien nog in die meening
Versterkte, was het feit, dat Maurice zijn
rol van broeder zeer ernstig vervulde. Hij
aanbad waarlijk zijne zuster twistte met
haar, taftib«rra«!e ta pfeyfde fomt, w*
vaardigheid en waarheid, die de Kerk aan
1 den mensich heeft geleerd? Wat beteekent
dat alles bij elkander voor die pers?....
Niets anders dan een blijvende, onuit
puttelijke, altoos aangroeiende stof tot hoon
en schimp en spot en, leugen en haat en
nijd. De Rooms-che Paus is voor haar een
opperbonze (Chineesch priester), de strenge
orden met hunne boetewerken en daden van
naastenliefde zijn voor haar broeinesten van
luiheid en wellust. Het engelachtige leven
van godgewijde maagden wordt met onrein
heid bezoedeld om de eer van den pries
terlijken stand tegen deze leugenpers te
beschermen moest een rijksbond de
„Priesterschu tzvercin" worden opge
richt; heel de katholieke godsdienst wordt
voorgesteld als een mengsel van bodemlooze
domheid, onzedelijkheid en huichelarij. Die
in een openbaar ambt is geplaatst, wordt
als een eerlooze aan de kaak gesteld, indien
hij niet elke uiting van christelijk leven mee-
doogenloos onderdrukt."
Zoo is het inderdaad. Terwijl wij in de
geleerde werken van wetenschappelijke man
nen nog al eens met heel Veel waardeering
zien gewagen van de Roomsche Kerk, heb
ben de eigenlijke persmuskieten voor haar
niets anders dan vergiftige prikjes, en onbe
daarlijk gebrom. Over die millioenen en mil-
Iioenen geloovigen nooit een woord van
goedkeuring, zoolang ze niet afvallen. Dat
bewijst wel, met welke weergalooze non
chalance die pers dagelijks een misschien
wel piquant, maar toch zeker geen verster
kend geestesvoedsel gaar stooft
P. FABIANUS O. M. C.
in „De Bazuin".
BINNENLAND.
NEDERLAND EN DE QORLOO.
KAASEXPORT.
Het bestuur der „Kaasvereeniging" deelt
mede van het Rijkskantoor voor melk en
kaas te hebben vernomen, dat het bereid is de
kaas; welke voor export beschikbaar kwam
van 23 Maart tot 28 April en die welke
voor E. J. beschikbaar kwam van 16 [tot
23 Maart, voor het binnenland over te
nemen. De Kaasvereeniging heeft thans
machtiging verleend kaas voor dit doel af
te leveren.
Alle ingeschreven exporteurs, zoowel fa
brieken als handelaars, dienen er voor te
zorgen, dat de D. H. H- voorraad per
23 Maart en de E. F. voorraad per 16
Maart verminderd met de hoeveelheden,
welke na genoemde data volgens D. H. H.
of E. F. verplichting zijn afgeleverd (uit-
geboekt) intact te houden op het volle
gewicht volgens de claimboeken.
De „Kaasvereeniging" vertrouwt spoedig
te kunnen berichten, dat deze voorraden uit
gevoerd kunnen worden.
VROEGE AARDAPPELEN.
De Minister van Landbouw heeft bepaald:
Art. I. Het vervoer van alle vroege aard
appelen oogst 1918 uit eenig deel eener
gemeente naar alle andere deelen des Rijks,
hetzij in of buiten die gemeente gelegen,
is verboden.
Art. II. Ffet verbod in het Voorgaande
artikel gesteld is niet van toepassing op
het vervoer van vroege aardappelen gedekt
door een vervoerbewijs, afgegeven door de
Rijkscommissie van [Toezicht op de Aard-
appelenvereeniging. („St.-Ct.")
GEEN BENZINE UIT DUITSCH-
LAND.
Het Verbond van Ned. Fabrikantenver-
eenigingen bericht, dat bij de destijds in-
F—
scheen de gebeurtenissen geheel vergeten
te hebben welke in de rue Fontaine-au-Roi
voorgevallen waren.
Henriette ging haar twaalf jaar bereiken,
Maurice was er al zestien, toen Laure
zekeren dag wandelende door de rue de
Vaugirard, een monnik ontmoette, gehuld
in eene grove pij, met witten mantel, bloote
voeten, zacht en innemend gelaat, omkranst
van een smallen reep grijswordend haar.
Aanstonds herzag zij in den geest het
geen Roselin haar verteld had naar aan
leiding van zijn bezoek bij de Carmelieten
van Agen.
Had de brave kloosterling, die zulke
sympathie voor haar gevoeld had, zelfs
zonder haar te kennen, zijne belofte ge
houden fn had hij zich beziggehouden
met de kleine wees?
Kom me nu en dan eens spreken in
ons huis der rue de Vaugirard, had hij
tot Roselin gezegd. Misschien treft ge mij
er aan, en heb ik nieuws kunnen opdiepen,
ik zal het u mededeelen.
Weerhouden door de bekommernissen en
den arbeid, waren zij er nooit heen ge
gaan, zij zoomin als hij.
Och! de monnik had niets ontdekt....
Hij zou hun anders wel geschreven heb
ben, wijl hij hun nieuwen naam kende
Wie weet?dacht zij eensklaps.
Misschien!Hij kan ons vergeten heb
ben, hoewel 'hij ons iets mede te deelen
i had..-.. Zij hebben ook zooveel aan hun
I hoofd!
Zij keerde op hare schreden terug, etl
belde aan de jdeine getaliede poort,
gestelde Benzine-commissie een officieel
schrijven is ingekomen van het Kriegsamt
te Berlijn, meldende dat, in verband met
den beperkten voorraad benzine en benzol
in Duitsohland zelf, geen uitvoer naar Ne
derland kan geschieden.
RIJKSKANTOOR VOOR MELK
EN KAAS.
Tot president-directeur van het onlangs
ingestelde Rijkskantoor voor Melk ent Kaas
is benoemd dr. A. G. Breen te 's-Graven-
hage; voorts zijn benoemd tot directeur
der afdeeling „-Melk" van genoemd kan
toor de heer Th. A. J. Diephuis, voorzitter
der Ned. Melkhygiënische Vereeniging te
Amsterdam, en tot directeur der afd, „Kaas"
de heer G. J. Blink, secretaris der Kaas
vereeniging te 's-Graventhage.
DE NIEUWE DIENSTREGELING
BIJ DE SPOORWEGEN.
Met zekerheid kan thans worden ge
meld-, dat de nieuwe dienstregeling bij de
Nederlandsche Spoorwegen op 3 Juni ,-t.s.
zal ingaan.
Al kon in verband met de onzekerheid
inzake de kolenvoorziening het aantal te
rijden kilometers niet worden uitgebreid,
toch zal blijken, dat over 't geheel genomen
de verbindingen beter zullen zijn dan tot
dusver.
Moesten bij de vorige wijziging, door
gebrek aan tijd, lukraak treinen uit het oor
spronkelijke plan gelicht worden met het
gevolg, dat dikwijls het verband tusschen
twee lijnen verloren ging, thans heeft men
inderdaad een nieuwe regeling ontworpen,
waarbij zooveel mogelijk met verschillende
belangen rekening wordt gehouden.
Zoo krijgt Den Helder bijvoorbeeld een
middagtrein.
Nog een onaangenaam gevolg van de
tijdsomstandighedenDe nog altijd beperkte
treinenloop maakt het noodig een al te
geweldige reizigersstroom te Stuiten; van
daar dat gedurende de zomermaanden even
als het vorig jaar een verhoogd tarief zal
worden ingevoerd.
LEVENSMIDDELEN TE VEEL.
Men schrijft ons: ..Wanneer er gezegd
wordt, dat er in ons land honger wordt
geleden, is dit bepaald onjuist. Zij, die
beweren, dat er weinig levensmiddelen zijn.
overdrijven sterk. Ons land is een land,
dat van melk en honing overvloeit. Er is
in ons land van elles te yeel, er isvleesch
te veel, er zijn aardappelen te veel, er is
graan te veel, er i9 rijst te veel.... Zij,
die het niet gelooven, moeten er maar eens
een reisje voor over hebben naar Rotterdam.
De „Nieuw-Amsterdam" ligt daar in de
haven 'te wachten tot.... hij vertrekken
kan, om zoo maar eens voor de aardig
heid naar Amerika te vertrekken, en daar
graan te halen. Wanneer dit schip ver
trekken kan, weet men nog niet, want de
lading rijst, die het vaartuig met de laat
ste reis meebracht, is nog niet geheel ge
lost. Er is broeiing in de lading ontstaan,
en een groot gedeelte der rijst zal voor
de consumptie ongeschikt zijn.
Waarom zou men zich ook gehaast hebben
om deze rijst te lossen. Eten wij niet tot
walgings toe rijst?
Vele Europeeschc landen zijn gestraft
met de plaag van oorlog, ons land daaren
tegen schijnt het een en ander te hebben
uitgevoerd, waarvoor het gestraft moet wor
den, en die straf bestaat in een troep suk
kels, die men met het levensmiddelenbedrijf
heeft belast."
VERVAARDIGING VAN BRI
KETTEN.
HetBureau voor Mededeelingen inzake
de Voedselvoorziening meldt:
De Rijks-Kolendistributie stelt, door be-
De eerw. pater Sirice? vroeg zij aan
den porder.
Hij is daareven thuisgekomen, ant
woordde de broeder. Wh madame mij haren
naam opgeven
Mad. Valiauris, sprak zij.
De portier bracht Laure in een groote
spreekkamer uitziende op den hof, waar.
onder het hooge geboomte, de monniken
wandelden.
Aan de witgekalkte muren hing enkel
een groot kruisbeeld; eenige biezen stoelen
stonden langs de wanden geschaard.
Met beklemd gemoed en kloppend hart,
wachtte zij eenige cogenblikken.
Wat kon pater Sirice haar melden?....
En was zij niet binnengetreden, omdat
zij inwendig een stem gehoord had die
haar zei, dat de monnik haar iets- mede te
deelen had?.,..
Maar wat?
Ach! welke angst!....
Werden haar eindelijk de familie, de
naam, de afkomst van Souriquette bekend
gemaakt, was het dan niet haar plicht, het
onmogelijke te beproeven om het meisje
haar bloedverwanten en vermogen te doen
terugvinden
Immer hetzelfde!....
Namelijk de plicht!
Zij was niet in staat haren plicht te
verzaken, maar wat Zou 't haar ongelukkig
maken!
En dikke franen rolden over haar ont
steld gelaat, terwijl zij de komst van den
monnik verbeidde.
(Wordt vervolgd)
- -
-
--