No, 89 Dinsdag 30 Juli 12e Jaargang1 R.-K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR'NOORD-HOLLAND De wensch van velen. Een edel hart. in en om Alkmaar Buitenland Verschijnt DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG. OMS BLAD ABONNEMENTSPRIJS: Per kwartaal franco hulsf 1.15 Met geïll. Zondagsblad bij vooruitbetaling f 1.55 Afzonderlijke nummers van de courant f 0.05 het Zondagsblad f 0.05 ADVERTENTIEN: Van 1—5 regelsf 0.75 Elke regel meer1 0.15 Reclames per regel1 0.4-26 Rubriek vraag en aanbod per plaatsing f 0.40 lx Jai In de laatste dagen van September zal „Ons Blad" omgezet worden in een katholiek dagblad. Of liever in HET katholieke dagblad voor Alkmaar en voor Noord-Holland boven het Noordzee kanaal. Met vuur en geestdrift, maar ook met diep besef van onze verantwoordelijk- beid, hebben wij, nadat de vroegere eigenaren van „Qns Blad" de courant aan ons hadden overgedragen, deze niet gemakkelijke taak, het verzorgen van een katholiek dagblad voor Alkmaar en omgeving, op ons genomen. Wij rekenen daarbij1 op de huLp van allen, die de, kracht der Rooinsohe pers en haren ontzaglijken invloed op heel ons godsdienstig en maatschappelijk leven, mèt ons erkennen en inzien. Krachtig en toch met gematigdheid, geen stap achteruitgaande, waar wijken of aarzelen in strijd zou zijn met de plichten van den lioomschen courantier, zullen wij opkomen voor alles, wat ons godsdienstig! leven kan bevorderen, en bestrijden, wat het dreigt te schaden. Maar met niet minder ijver hopen wij ons er toe te zetten, als Alkmaarsoli katholiek dagblad ook de stoffelijke be langen van stedeling en plattelandbewo- ner naar vermogen te bevorderen. Meer nog dan, door den bescheiden omvang, tot nu toe in de courant „Ons Blad" kon geschieden, willen wij aan hel nieuwe dagblad geven een sterk plaat selijk en geestelijk cachet. Zeker,' onze lezers zullen met recht en reden van ons mogen verlangen, dat wij hen omtrent de voornaamste buiten en binnenlandsche gebeurtenissen, om trent landspolitiek en verder wat be treft het breede terrein der z.g. „Sociale kwestie" getrouw en volledig inlichten. Maar toob, uiteraard hebben onze lezers (en daardoor ook Wij) toch meer belangstelling voor gebeurtenissen en toestanden vlak aan onze daur, dan voor datgene wat op verren afsfand gebeurt en waarvan alleen de hoofdzaken binnen het bestek eener plaatselijke courant yallen. Zal „Ons (Blad" als katholiek dagblad succes hebben? Dat staat aan katholieken van Noord-Holland. Het is betrekkelijk niet zoo moeilijk eien dagblad te stichten. Eenigie zet machines, die de berichten door redac teuren en medewerkers verzameld en ge ordend, mot een senlheld, waar men vroe ger geen begrip van had, tot bladzijdcn- in-l-ood voor do courant maken, een flinke rotatie-pers, die een acht- a tien duizend couranten per uur netjes ge vouwen aflevert om in alie richtingen te worden verzonden en rondbezorgd, dat is, wanneer men er eenmaal het noodige geld aan besteden kan, niet zoo moeilijk. En het is zelfs in dezen voor de industrie zoo critieken tijd niet on mogelijk gebleken. Als we geen tegenslag krij'gen, zal op 15 September onze papierversiindende rotatie-pers gereed staan om bare taak in dienst van de katholieke journalistiek en tot heil van Roomsch Noord-Holland aan te vangen. En daarna of eigenlijk reeds mü, lezers is het woord aan u. Een katholiek dagblad, flink opge.zet, FEUILLET ON 'Omgewerkt naar het Fransch'. 68. Gij ziet de zaken altijd te erg in, zeide zij hem. Ik ga 'heel den dag met Diane om, geen enkel harer gedachten blijft voor mijl verborgen, ik stel thans met blijd schap vast, dat ze braaf is zoo braaf als^ik aan God gevraagd heb in mijne geileden. Nog altijd bekommerd, antwoordde mijnheer de Rhodes Als uw engelenziel maar niet in dwaling wordt gebracht door een nieu we comedie 1 En daar zij' protesteerde, antwoordde hij: Omdat de zwakheid van Margue rite mij dit kind opgedrongen heeft, wensch ik vuriger dan wie ook, dat Diane's bekeering oprecht zij; maar ik, neen, beiden moeten Wij haar toch in 't oog houden. En met pnbeschrijfelijken angst dacht hij: Is zij bekwaam geweest om te ontsnappen aan de bekoring van den honger, de ijselijkste van alle, om een doel te bereiken, zou zij heden, met het oog op hetzelfde doel, niet in staat (wezen te weerstaan aan de bekoring des kwaads?... En is haren aard in den grond veranderd? En, nochtans, zij,- was niet meer de- dat merkten zelfs vreemden og, kan niet bestaan en bloeien met enkele duizenden lezers. Wij aarzelen niet het te zeggen: alle Roomsche gezinnen boven het Kanaal, waarin een dagblad levensbehoefte is ge worden, moeten wij als abonnè's heb ben op onze straks herboren Roomsche courant voor Alkmaar en zijn wijde omstreken. Geen 60 of 80 o/o, maar allen. Natuurlijk mag en moet men van ons eischen, dat de courant goed i3 in alle opzichten. Dat hare inhoud uii het leven gegrepen zijn, dat haar redac teuren staan midden in het volle en rijke Roomsche leven. Dan is de. courant van- zeil' voor ieder belangwekkend en frisch. Maar daartegenover mogen en moeten wij verwachten, dat in alle Roomsche gezinnen het nieuwe dagblad de gaarne en met vreugde verwelkomde dagelij k- sche gast en vriend zij. Geen katholiek werk moet méér wor den gedragen door de sympathie van heel het Roomsche volk dan juist het katholiek dagblad. En zell's moeten wij met ernst en na druk vragen, dat men n,et eersi „de kal uit den boom kijke", zooals wijze be dachtzaamheid pleegt te doen, maar dat men gul en royaal den vollen steun van zijn abonnement, zijn invloed en mede werking aan bet nieuwe dagblad geve Zoo kort na de verkiezingen van 3 Juli, die ons de kracht van het katho lieke leven in Npord-Holland hebben doen kennen, behoeven wij waarlijk iniet. uitvoerig de beteekenis der katholieke courant voor ons katholiek staatkundig en maatschappelijk leven uiteen te zet ten. ,.it; D&t durven wij, zonder overschatting van eigen Werk en taak zeggerrc het gezin waar dagelijks de katholieke bom rant (en géén andere) wordt gelezen, is voor zichzelf en het opgroeiende ge slacht behouden voor ons Roomsche leven. Wie "deze waarheid erkent, zal ons helpen om, tot zegen van Alkmaar en Noord-Holland, ons nieuwe katholieke dagblad groot te maken I G. De Entente denkt er nog steeds an ders over: zij meent over eenige jaren de overwinning te jjebben bevochten. Kranig! Maar of 't dan vrede zal zijn? Hier opent zich een zeer ruim ooriogspers- pectief! Als de strijd in Europa be ëindigd is, dan pas schijnen America en Jappan aan de beurt te zullen komen. Een bijzondere correspondent bericht aan de V'oss. Zeit." een uitlating van Daniels, den Amerikaanschen secreta ris van marine, die hem van absoluut betrouwbare zijde werd medegedeeld. Zijn zegsman was er n.l. bij tegen woordig, dat Daniels in intiemen kring het volgende zeide betreffende het „gele gevaar": „Die president zal den strijd voortzetten tot het Angeisaksiche ideaal in de .wereld verwezenlijkt is. Wan neer dan Europa en Amerika slechts naar dit eene principe geregeerd wor den, wanneer de naties der beide wereld- deelen door dit eene regeenngsideaal nauw. vereenigd zijn, dan kan de groot ste en laatste aller oorlogen, de oorlog van het blanke ras tegen het gele, uit gevochten worden. Onze regiering is er zich ten volle van bewust, dat deze strijd niet meer ver af is. Duitsohland moet zoo verzwakt worden, dat het n.et als helper van den gelen man kan op treden. En het zou dit zeker doen, wan neer het in zijn huldigen staat uit den oorlog 'zou treden. Aan ons departe ment. van buitenlandsche zaken is be richt, dat er grond bestaat voor de veronderstelling, dat er draden worden gesponnen tusschen Duitsohland en Ja pan. -Het. spreekt ygpzeif, dat, ngngggi; Japan eèn poging, gaat doen om merótoi; T Zijn zeer recente gevallen: enkele uit de vele. Is het noodig voor den dienst, dat onzen gemobiliseerden bij de oefeningen dergelijke gevaren dreigen? De ouders, die hun jongens zien ver trekken naar den dienst, hebben toch reeds zooveel „bedenking"; moeten zij nu ook nog in dit'opzicht over hun jongens ongerust zijn? ven dit Ji M i, Waar1 Japan -zal steunen. opdat zijn doel zal bereiken. Is Duitsch- ONZE KAASMARKT VERDWIJNT? Menschen met een helderen en rui men blik pp gi'oot-oeconomisclxe aan gelegenheden, menschen. die uit het ver leden en uit het heden vermogen ai' te leiden, hoe in grbote lijnen de handel in de toekomst zich ont wikkelen zal, zij voorspellen vrij zeker van hun zaak dat de Allc- maarsehe kaasmarkt zalverdwij nen i Dat er eens een tijd zal wezen (de Alkmaarder kan zich zooiets haast niet voorstellen) dat de met handworp toegegooide kaasjes Donderdagsavonds niet meer in lange en breede rijen op het kaasmarkt-terrein zullen worden neêr-gepast; dat de waker niet meer gedurende den Vrijdagnacht zijn lang zamen, stillen gang Langs de overdekt liggende stapels houden zal, en, dat de kaasmarkt op Vrijdagmorgen geen vertier meer vertoonen zal van mecha niek-stappende kaasdragérs, van met handslag handelende kooplui, van wik ken en wegen ènvan bewonde rende, geïnteresseerde binnen- en bui tenlandsche toeschouwers. Wie weet. wat de kaasmarkt sinds ïuwen voor Alkmaar beteekend heeft. - wie weet. dat Alkmaar voor een groo land echter buiten geS gest^Tn er nog volgt. wat bestaat er voor ons geen „geel gevaar" meer. Want het geheele blank ras zou dan als één man onder leiding van, Amerika en Engeland strijden." Het blanke ras wil zich tegen het gele sterken, en daartoe moordt het zichzelf ïiu reeds sinds vier jaren uit. Hoe lang zal die moordpartij nog moeten duren, vóór men sterk genoeg is om het gele ras te weerstaan? Over énkele dagen viert de oorlog weer een verjaardag: de oorlogil wordt dan vier jaarl 'n Respectable leeftijd voor een zóó akelig wangedrocht, dat bij: de geboorte aanstonds afgemaakt bad moeten wor den. Thans - te krachtig voor bedwang geworden belieerscht het wange drocht bijna heel de wereld: het drilt keizers en koningen, het verhindert hen. wanner zijl in goede oogeublikken eens terug zouden willen; het doet menschen- massa's moordend tegen elkander op trekken, en het grijnslacht over de dood-bloedende wereld. Wie ter w.ereld nog in staat is tot kalm en bezadigd denken, die verfoeit, den oorlog en ziet smachtend uit naar vrede, vooral in deze dagen, nu er weer een vol jaar oorlog bij kwam. 't Is thans vier jaren,hoe lang zal 't nog duren? Er valt niets van te zeggen: dit mee- nen wij met von Kuhlmann te moeten gelooven, dat de strijd met de wapenen niet uitgestreden zal komen. Tegenover de dienstboden was zijl g;oed geworden; g;een spoor meer van haar onverdraaglijke laatdunkendheid. Tegenover de armen en ongelukkigen, die zij vroeger verfoeide, dezelfde ver andering. Zij vroeg nu zelf om hen hulp te brengen en als mevr. de Rhodes haar ergens eene hut binnenleidde waar Veel ellende was, was het Diane, die do terugstootendste diensten bewees, zulke, die haar vroeger kreten van wederspan- nigheid en walging hadden ontrukt. Zoo stonden de zaken reeds eemge maanden, toen zekeren dag mijnheer de Rhodes onverwacht te Astarac aankwam hij; had eenigen tijd te Bordeaux vertoeft voor 't in orde brengen zijner zaken. Op weg naar 't kasteel, meende hij van verre te bemerken, dat de ven sters gesloten waren. Het groote huis scheen eenzaam en verlaten, zooals des tijds het kasteel van Montégut, toen hij zijn bruid kwam opzoeken in de ge boortestreek. Zijn 'hart beklemde, hij durfde bijna niet meer zijn weg te vervolgen, toen hij de wachthonden hoorde blaffen, en Mathieu Püyloo haastig naar hem toe zag komen. Om niemand te storen, had Jacques zijn terugkomst niet g;emeld en kwam te voet van het station. O! heer graaf Istotterde die rentmeester zoo ontroerd was hij, dat hij vergat, dat Jacques niet wilde aangesproken .worden met zijnen adel- fctel. j j i lil roekeloosheid? Telkens en telkens ontvangen en lezen wij berichten omtrent- ongelukken bij militaire oefeningen, en telkens weer doet zich bij ons de vraag op, of deze al dan niet do-odelijke ongelukken niet dU5Ul ttC'i1üüll|. vllv V11 Oy pvmV wil y vX Rröt ioo èélit géfréiarfijke,' hclsclie- instru menten de gelukkig!"-- toch ihaar schijnbare gevechten, enz. maken laat. Te Besoyen heeft Vrijdagavond een soldaat zijn kameraad, die naast hem in het gelid stond voor avondoefenin- gen, bij 'ongeluk doodgeschoten, en bij oefeningen in het werpen van hand granaten door de commissie voor proef nemingen, is Zaterdagmiddag in de dui nen nabij liet Wassenaarsche Slag, een luitenant van de copagnie aanspanbaar geschut, door een verdwaalde granaat scherf ernstig aan het achterhoofd ver wond, zoodat hij opgenomen moest wor den in het militair hospitaal. Wat is er, Mathieu, vroeg hij', meer er. meer ontsteld, want hij had een voor gevoel, dat er een ongeluk gebeurd was, wat is er? Men heelt u dezen morgen een telegram gezonden, hebt gij het niet ontvangen? Neen. 't Is zeker aangekomen na mijn vertrek uit Bordeaux. Maar zegt dan toch wat u zoo ge weldig ontroerd. Welnu! gisteren,- mevrouw.. Jacques werd bleek als een lijk. Is mevrouw iets overkomen? vroeg hij hijgende. -J a. Mijn Godl wat toch? Ik (weet het niet juist. ZijiVas met de twee jonkvrouwen gaan wandelen, oog al ver, om een arm huishouden te bezoeken. Een helling afdalende, langs een smal pad, dat zeer stijl Loopt, is zij gevallen en heeft bloed gespuwd, veel bloed, dat jonkvrouw Diane schrik kreeg. De Rhodes rukte de haren uit zijn hoofd. Mijn Godl... Mijn God!... Er zal een ader gesprongen zijn in hare borst l En wat is er verder gebeurd? De kinderen, alleen staande, hebben zeker het hoofd verloren?...,, Jonkvrouw Marguerite, ja. Maar niet jonkvrouw Diane. Dat is een flink meisje. Toen zij mevrouw in dien toe stand zag, ze was in bezwijming ge vallen, naar het schijnt, heeft zij Mar guerite opgedragen bjj! hare moeder te blijven, en zij is naar de, oude mar- narkten geworden is tot de stad, zoo- ils wij' die kennen. hij zal zich )ij de hierboven weergegeven voorspel ing een oogenblikje „stil" en tot over jveging gestemd voelen worden Alkmaar immers zal wanneer dn Kaasmarkt verdwenen is tón deele *een Alkmaar meer zijn, zóó innig, rnó onafscheidelijk denken wij' ons Alk jnaar en kaasmarkt aan elkander ver 'londcn. Wat de eeuwen tezamen voegden...! Het tijdstip, -sinds wanneer de boeren uime kazen binnen Alkmaar ter markt lijn komen brengen, het ligt om- ie veld in -het ver verleden: onbekend, (^geweten: maar 't zegt ons genoeg, 'anneer wij uit Alkmaar's oude geschie- nis vernemen, dat 'de kaasmarkten stroeks het jaar 1365 reeds zeer druk ebt werden. Hoe vele en hoe groote inkomsten heeft de kaasmarkt aan Alkmaar al n e geschonken sinds die onheugelijk verre tijden, als wij bedenken, dat omstreeks 1400 de Waag (een waarschijnlijk toen nog zeer primitieve weeggelegenheid) reeds beduidende winst o-pbrachtl En vooral hoe is de stad en hoe zijn de bewoners met de kaasmarkt gegroeid en welvarend geworden! Hoe veel neringen zijn hier opge bloeid. hoeveel winkels en koffiehuizen hebben bier door de talrijke marktgan- gers eeuwen lang aan velen een rijk bestaan opgeleverdI Als de Alkmaarsche kaasmarkt ver dwijnt, dan zal Alkmaar iets missen, dat der stad door de eeuwen als voor alle kiezin geloopen, wier kasteel zij' op eeni ge boogschoten van daar bereikte. Welke markiezin? Mevrouw d'Argeiles. Hoe, waren zij' zoover van huis? 't Schijnt toch, mijnheer. Dan, -wat gebeurde er verder? Mevr. de markiezen, hoewel zelf slecht uit de vpeten kunnende, heeft aan stands volk te zamen geroepen en is zelf medegegaan naar de „lande" waar mevrouw lag. Nu, zij' achtte mevrouw te ziek om ze naar hier te laten vervoeren en heef haar naar Argelles doen overbrengen. Waar zij! nog is? Ja, mijnheer, zij wordt daar op gepast door Annette en Catharine, en door de twee jonkvrouwen, die haar niet verlaten hebben. Span het lichtste onzer rijtuigen in, beval Jacques, en kom naar mij' toe dwars door het veld; dit is weg en tijd gespaard, Mathieu, want ik kan nu geen oogenblik wachten. Spoed u wat," ik sterf van angst. Het rijtuig staat gereed, want ik verwachtte een telegram van mijnheer om hem af te halen. i Goed, dan begeven wij ons dadelijk óp weg. Zij' stegen beiden in een zeer hoog'en phaëton, welks groote wielen zoo snel moesten gaan als de wind over het stol' Van den weg. Een flink paard uit Tarbes trok he lichte rijtuig. i Als mijnheer 't mij veroorlooft, zei Mathieu, zullen rojjj de groote weg ne- tijden geschonken was, dan zullen wij in onze stads samenleving een hin derlijke, een niet aan te vullen leegte gevoelen, en het heerlijke Waaggebouw! zal er staan, als een herinnering] nog steeds aan voorbije, mooie tijden, toen de kaasmarktbedrij vig,heid rondom hetzelve nog tierde Wij willen gaarne èn om de kaas markt-eigenaardigheid èn om de kaas markt-opbrengsten voor stad en bur gerij hopen, dat Me noodlottige voor spelling niet, pf althans niet geheel en al, bewaarheid zal worden, doch wat wij in deze tijden zien gebeuren, is niet zeer hoopvol. Nog steeds breidt zich de coöperatie- lust van boeren in een fabriek en van fabrieken onderling uit, en ivelen dro-omen het zich als een mooie toe komst dat alle boeren in fabrieken samenwerken, dat de fabrieken alia kaas zelf opslaan en de fabrikanten zelf handelaars en exporteurs zijn, den ge- heelen kaashandel alléén beheerschend. De oorlogsomstandigheden bevorderen de coöperatie-lust natuurlijk zeer, en zoo zal de oorlog de groote drijf veer van alles gedurende de laatsta jaren misschien bespoedigen, wat 'oe- conomische en handelskundige zienera zich in de toekomst ais vanzelf doch; dan meer geleidelijk te-gebeuren voorstelden. Of inderdaad pnze kaasmarkt vrij'wel geheel verdwijnen zal? De beantwo-o-r- iding van deze vraag; met een boud „ja" of „neen" laten wijl aan meerbevoegden over; wij hebben bij voorbaat, mis schien wel vijftig, misschien wel hon derd jaren vóór datum, onzen diepge- Voelden spijt over ,een (eventueel) zoo betreuren s Wi a a r d i g e, zij het ook in 'swerelds loop natuurlijke ver dwijning willen betuigen. 00RL0GS0VERZICHT Scheen het ons de vorige week toe, (lat het offensief der geallieerden aani het westfront ging! verslappen, zooalsi het reeds zoo- ménig offensief vergingl het Fransch-Amerikaansche succes tus- schen de Marne en de Aisne blijft zichi, dan zij hardnekkige vorderingspogingen, uitbreiden. Het Duitsche leger'oericht meldt, dat in het ivoorterrein van nieuwe Duitscha stellingen -gevechten werden geleverd: uit het Engelsohe legerbericht blijkt, waar die stellingen gelegen zijn, waar dus de vorderingen der geallieerdent plaats vonden, n.l. tusschen de Ourcq en de Ardre. De Duitschers trekken hier zeer snel en zeer ordelijk terug. Na de Duitschers genoodzaakt te heb ben over de Marne terug te trekken, hebben de Fransch-Amenkaansche troe pen thans de Duitschers tot over de Ourcq teruggedreven. De zuidelijke oever van de Ourcq werd reeds door Fransche troepen bereikt, de Amerika nen hebben die rivier overschreden, en bevinden zich in de lijn NeslesSergy. Rouchères. Fère-en-Tardenois is bezet door de Amerikaansch-Fransche troepen, zoodat in het gebied tusschen Chateau-Thierry, en Reims de opmarsch der geallieerde^ al meer en meer in oostelijke richting men, de weg is wat langer, maar we winnen het dubbel uit in de snelheid. Doe uw zin, antwoordde Jacques. Twintig minuten later kwam graaf de Rhodes in de nabijheid der woning van. haar, die door 't volk der streek de „markiezin" genoemd werd. Argelles was, vergeleken aan de prin selijke pracht :va-n Astarac, maar een groot heerenhuis, met een gekanteelden toren. Van voren nog twee klokketorentjes, die hun spitsen kop verhieven midden van 't liooge geboomte van het park. Groote terrassen waren geschraagd' door muren, gemetseld met steenen uit het gebergte, met kelen uit de rivier, ofwel met brokken marmer van aller lei kleuren, wat van verre de begoo cheling gaf van een overgroote tapijt- teekening. Puyloo, wij zijn ér!Wat is die weg lang geweest! Eindelijk! zei Jacques tot Mathieu We zijn er nog niet, antwoordde» de rentmeester, we moeten nog heel het park doorrijden. Inderdaad, dat park liep van den voet des heuvels, tot op den top, waar het kasteel gebouwd stond, steunende, om zoo te zeggen, tegen de eerste zij'rug- gen van het gebergte. Weldra vernamen Jacques en zijn gezel het bruisen van water, en reden voor een oude, be moste brug, onder welke een schui mende bergstroom voortholde naar de vallei. Overal in 't ronde lagen landen braak, 1 i i i (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1918 | | pagina 1