No. 8 m Zaterdag li Januari 1919 13e Jaargang
R..K. NIÉUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
de a„s. Staten-verkiezingen.
In en om Alkmaar
Fietsendieven
Alkmaar in de toekomst als liandels-
industrie-stad.
en
ült Fi kmsar's verleden,
Abonnementsprijs:
Per kwartaal: per agent f 1.65; met geïllustreerd
Zondagsblad f 2.10; franco per post f 1.85; franco met
geïllustreerd Zondagsblad f 2.30; afzonderlijke nummers
van de courant 5 ct.; van het Zondagsblad 5 ct.
Verschijnt dagelijks.
Bureaux: HOF 8, ALKMAAR.
ADMINISTRATIE 433.
■©■©f®On. REDACTIE 633.
Advertentieprijs:
Van 15 regels f 0.75elke regel meer f 0.15
Ree ames per regel f 0.42H Rubriek „Vraag en Aan
bod" per plaatsing f 0.4U.
V Cl 11 UC V/VUilvuu v v«.) O A,
Aan aiio abonné's "wordt op. aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van I 500,—, f 400,—, f 200,—, f ÏOO,—f @0,—, f 35,— n f 15,
i .nr.- t r i j t. 1 t j j j i -tj. i r j. x i
L
De verkiezingen voor de leden der Pro
vinciale Staten staan voor de deur.
De candidaatstelling heelt plaats den 25
aten Februari en binnen 45 dagen daarna
zal er dan over de ingeleverde lijsten ge
stemd moeten worden.
In hooge mate belangrijk mag de beslis-
sing genoemd worden, die de kiezers der
.velschillende provinciën dan zullen nemen.
Want al is volgens art. 134 der Grond
wet de eerste t aak van de leden der Pro
vinciale Staten, de regeling en het bestuur
van de huishouding der provincie „het
maken der verordeningen, die zij voor het
belang der provincie noodig achten",
het kan niet ontkend worden, dat de kie
zers het belang der Staten-verkiezingao
niet naar deze taak afmeten.
De leden der Provinciale Staten hebben
nog een bijbaantje.
fot de grondwetsherziening van 1848
werden de leden der Eerste Kamer door
den Koning benoemd.
De Commissie voor de grondwetsher
ziening dier dagen had voorgesteld, dat de
verkiezing der Eerste Kamerleden zou wor
den opgedragen aan dezelfde kiezers, die
ook de leden der Tweede Kamer kozen.
Zóó democratisch was de Tweede Ka
mer echter nog niet.
Zij wensehte wel niet meer de benoeming
der Eerste Kamerleden door den Koning,
doch ook niet de verkiezing rechtstreeks
door de kiezers. Er bleef dus niets an
ders over dan die verkiezing op te dragen
aan een Kiescollege, dat stond tusschen de
kiezers en de Eerste Kamer. Men verlang
de dus voor de Eerste Kamer de z.g. ge
trapte verkiezing.
Daar nu een ander College dan de Pro
vinciale Staten niet goed was aan te wij
zen, werden hare leden de kiezers dor Eer
ste Kamerleden,
Hoewel zij dus deze bevoegdheid als bij
baantje, als 't ware geheel bij toeval kre
gen, bleek in de praktijk deze instelling toch
een zeer gelukkige.
Een gevolg echter hiervan was, dat de
verkiezingen voor de Provinciale Staten,
belangrijker werden. Immers, daar de Pro
vinciale Staten nu de Eerste Kamer
een politiek lichaam kozen, werden ook
de verkiezingen voor de Provinciale Staten
politieke verkiezingen, en hare leden
verdeeld in linker- en rechterzijde.
Zoo is echter ook de eerste taak dér
leden van Provinciale Staten, de zorg voor
de provincie, bij de verkiezingen naar ach
teren, het bij-baantje daarentegen, Jiet kie
zen der Eerste Kamerleden naar voren ge
schoven en feitelijk is de toestand bij
na aldus geworden; men kiest de kiezeis
voor de Eerste Kamer, die dan tevens dc
zorg voor de provincie hebben.
Het belang derhalve van de verkiezin
gen voor de Provinciale Staten hangt voor
een zeer groot deel af van deze vraag:
welke is de rol die de Eerste Kamer heeft
te spelen, hoe staat zij in meerderheid te
genover Regeering en Tweede Kamer?
In de jaren van liberale overheerschiug
toen „het denkend deel der natie" bij iede
re verkiezing reeds te voren zeker was
van de overwinning, waren de verkiezin
gen vanzelf ook niet zóó belangrijk als
in de laatste tientallen jaren, nu het schip
vau Staat dan weer in Christelijk en koers
gestuurd werd, dan weer niet.
Het aanblijven of aftreden der ministe
ries hing alleen af van deze vraag 0f er
voor leen bepaald wetsvoorstel een meerder
heid onder de kiezers was, ja dan neen;
thans echter meer van de veel grootare
vraag, de „question bruiante": welke le
vensbeschouwing zal de zege behalen, de
Christelijke of die, welke God uit het open
bare leven bant?
Is de Tweede Kamer reehtstreeksch1, dan
zal ar door de Rechtsche partijen bij de
'verkiezingen alles op gezet worden om do
overwinning te behalen ten einde ook een
FEUILLETON.
(Slot).
„mag ik u eens vragen, voor welke
m!a u werkt?"
De man keek even verbaasd, maar
defuse heer maakte indruk op hem
m had ook' geen enkele reden om
te verbergen.
„Voor de bank vani
Hij noemde een bekenden naam".
„O, dank u."
t-aranbd?n wf v de maü staan- Toen
Voorbijgaande fiets.
I Wat nu te doen? -
i Hij was dicht bij 't station en Besloot
pen kop koffie te gaan drinken in
(tamer.
Li'* -^fas er zeer sfl en hij ging aan r
p waar kranten lagen.
Een kellner geroepen, eon sigaar cpge-
«ofcen en nu eens nadenken.
Werktuigelijk nam' hij een krant op.
stadsnieuws. Alweer een fiets gestolen.
ïir-
de
en
iets
de
nog,
een
i d« wacht
te ta-
Rechtsche Eerste Kamer verkozen te krij
gen.' De Regeeiingsmaohine kan dan goed
loopen en er zullen volgens christelijke be
ginselen ook Christelijke .wetten worden
aangenomen.
De linkerpartijen zullen er echter even
eens hun uiterste best voor uoen te ze
gevieren om de Eerste Kamer links te krij
gen. Zij kunnen dan maatregelen, die mei
hun overtuiging strijden, en die door de
Tweede Kamer reeds zijn aangenomen, den
weg naar het s taatsblad versperren. En om
gekeerd.
De vraag zal zich nu echter voordoen:
Is het misschien niet gewenscht, dat de
Eerste Kamer, die op zulke wijze telkens
een spaak in 't wiel kan steken, die voor
een goede gang van zaken een sta-in-dea-
weg kan zijn, worde afgeschaft?
Het antwoord bewaren we voor een vol
gend artikel.
A. KOKKELKOREN,-Pr.
XI.
(Slot).
De Heer F. M, Beunke, Inspecteur van
den Weg (H. IJ. S. M.) is der Commis
sie behulpzaam geweest bij het ontwei-
pen van spoorwegverbindings- en rangeei
plannen, met welke de Commissie te ha
rer tijd bij de H. IJ. S. M. zal aanklop
pen.
Het bleek hem, dat de oplossing van
een en ander niet heel eenvoudig; is.
De moeilijkheid zit in de brughoogte en
in de bediening der lijnen; de brughoogte
is 3.14 M., de hoogte bij den Geestnieram-
bachtsdijk 1.74 M.; dit hoogteverschil 1.40
Meter is de helft van het liecle hoogte
verschil in den weg om over de brug te
komen; brengt"men nu de bedieningslij-
ner; 300 M. terug, ten N. van den Am-
bac-htsdijk, dan zal men althans voor het
noordelijke bouwplan een goede vemniel-
lijn krijgen, die niet zoo hoog behoeft te
liggen als de oploopende spoordijk; de
Commissie zou dan buiten den polder nog
een shook van 300 M. maal 13 a 15 M,
breed moeten koopen.
Rangeerterreifi in den polder zal de H.
IJ. S. M. niet noodig hebben; bij uitbrei
ding zal het Zuid-Oosten van het tegen
woordig rangeerterrein eerder in aanmer
king komenwel is een nieuwe
spoorbrug in behandeling, die 15
a 20 M. noordelijk van de tegenwoordige
zal worden gebouwd.
De 'kwestie, hoe lang de terreinen in den
polder komen te liggen, hangt nauw sa
men met een eventueel advies van den heer
Beunke: aan den eenen kant mag men niet
te hoog boven het water komen, aan den
anderen kant zijn hellingen in de bedie-
ningslijnen ontoelaatbaar.
De aansluiting van den Zuidpolder is
nog bezwaarlijker, en zal een extra-uitgave
van circa f50.000 beteekenen.
Dank zij de bemoeiing van den heer
Beunke kan de Commissie thans met een
uitgewerkt plan voor den dag komen.
Van den Rijksnijverheid-consulent; den
heer F. Begeman, vernam de Commissie
op een desbetreffende vraag, dat de Com
missie zich niet nog vleien met de hoop,
van den Staat voor hét aanleggen van
gemeenschappelijke werkplaatsen gelden ter
beschikking te krijgen.
De bevolking eener gemeente tot indus-
trte op te wekken, behoort in de eerste
plaats tot de taak' van Bet gemeentebe
stuur; het zijn zuiver plaatselijke belan
gen, welke hier op den voorgrond tre
den.
Wat betreft de voorziening, van den Huijs-
waarderpolder met water, gas en electri-
citeit: de controleur der Alkta. Waterleiding
en de directeur der gem. gasfabrieken heb-
Een dame, die even een winkel binnen
ging en haar rijwiel buitenliet, moest con-
stateeren
Misschien zijn man.
Hij dronk zijn koffie op en ging weer
naar buiten. Daar liep het dienstmeisje weer
dat hem zoo straks ook was opgevallen,
altijd had ze haast. En nog steeds was
haar mandje leeg; ze kon zeker niet krij
gen wat ze hebben moest.
Toch gek', dat die fietsendieven zoo ge
makkelijk ontsnappen, of eigenlijk niet gek.
want hun buit helpt hen om! .vlug weg te
komen.
Maar die man, waarom fietste hij niet
bij zijn werk?
Dat was natuurlijk om de aandacht af 'te
leiden.
Doch! waarom keek1 hij. dan zoo brutaal
naar alie fietsen?
Vooruit, naar de bank. j i
„Kan ik den directeur even' spreken,- por
tier»"
„Zeker, mijnheer." I
Hij werd in een zeer fijn geirieubeld Kin-
toorvertrek gelaten.
De directeur dacht dadelijk aan een goe
den nieuwen cliënt en stond op, bood deu
ben doen weten, id at er tegen een derge
lijke voorziening geen bezwaren bestaan.
De directeur-generaal -van den Arbeid,
de lieer li. A. van ijsselsteiju heeft de
verwachting van de Commissie aiszou
dooi' het beschikbaar stellen van arbeids-
ruimte een vermindering van de huis-indu
strie ,en hare nadeden te verwachten zijn
op o.i. zeer goede gronden weersproken.
De „belanghebbenden" zuilen voor de
zaak niet zoo _veel gevoelen, als de Com
missie wel denkt; door gebruik te maken
van de beschikbaar ie stellen arbeitLruim-
te, zouden zij ten eerste aan anderen
uioeten toonen, wat er in hun bedrijfje om
gaat; zij verliezen daardoor ten twee
de het contact met' de buurtkjaaten en
mei de klanten, die „aan de zaak" komen;
ten derde zijn zij alsdan niet langer vrij
in de werktijdregeling, hetgeen vooral in
hun ongeregelde bedrijfjes van veel be
lang' is; ten vierde moeten zij de hulp
van ihuisgenooten derven; ten vijfde krijgen
zij inéér bedrijfskosten en ten zesde meer
tijdverlies.
Werd sommige arbeid als b.v. erwten le
zen e'n groenten schoonmaken, aan huis
verboden (wat wel wens'chelijk zou zijn),
dan zou de werkgever zelf wel spoedig
voor arbeid sruimte zorgen, en dan zouden
de bemoeiingen der commissie vrijwel over
bodig zijn.
Ten opzichte van de plannen wejke de
Commissie meende te mogen baseeren op
den tuinbouw in onze omgeving, merkte de
Rijk'stuihbouwleeraar, de heer i. G. Haze-
l-o-op op, dat een verplaatsing; van den Han
del in tuinbouwproducten van de vei
schillende bestaande centra (Langendijk,
Beverwijk, de Beemster, enz.) naar Alk
maar niet meer te verwachten is, nu deze
alle hun veilingen hebben, die de tuin
ders per as en te water gemakkelijk kun
nen bereiken en die buitendien allo aan
het spoorwegnet liggen aangesloten.
De vraag of Alkmaar in aanmerking kan
komen als opslagplaats van tuinbouw-arii-
këlen. die kor teil of langeren tijd bewaard
moeten worden, staat met het voorgaande
in. het nauwste verband en dient in gelij
ken geest ontkennend beantwoord te wor
den,
Een en ander sluit evenwel dc moge
lijkheid niet uit, dat men van Alkmaar in
de toekomst een belangrijk handelscentrum
en een belangrijke opslagplaats voor den
tuinbouw kan maken, maar niet an
ders dan afhankelijk van de bestaande
tuinbouwcentra
Uit de hierboven gememoreerde en nog
meerdere inlichtingen en adviezen ('t zou
ons niet doenlijk 'wezen den ganschen rijk
dom van het rapport in ons blad over le
brengen) heeft -de Commissie hare con-
dusie's getrokken, en daaraan toegevoegd
een exploitatie-ontwerp ter overweging.
Voorgesteld wordt eeu Naamiooze Ven
nootschap „Maatschappij tot het in exploi
tatie brengen en' exploiteeron van terreinen
voor Handel en Industrie in de gemeente
Alkmaar en omgeving" op ie richten, met
als kapitaal der vennootschap n„ 1.
f 1.000.000.
In hare conclusie omtrent de wijze van
ëxploiteereii zet de Commissie kortelings
de voor- en nadeelen van gemeente-exploi
tatie uiteen, voor het geval dat een derge
lijke exploitatie zou worden overwogen.
Voordeel en van gemeente-exploitatie
zijn, dat de winst uit het bedrijf onverkort
aan de gemeenschap ten goede komt en
dat kan worden voorkomen, dat een groot
niet-officieel lichaam beslag legt op alle
beschikbare terreinen en zoodoend© ton
eigen profijfe een monopolie vestigt.
Nadeelen aan gemeente-exploitatie var
bonden zijn de neiging om de winst toch
ten goede te laten komen aan de gebruikers
en het feit, dat een gemeente haar perso
neel kwalijk kan laten deelen in de win
sten.
In het algemeen de ervaring leert dit
baron een stoel aan.
Hij stelde zich voor.
„Het is over een eigenaardige zaak, dat
ik ihier kom. U hebt een bediende, die met
wissels loopt."
„Juist, vandaag loopt hij".
„Hoe bedoelt u dat? Is 't een nieuwe
bediende?"
„O, neen, al jaren in onze zaak. Maar
ze hebbed dien armen kerel zijn fiets ont
stolen."
De baren wist niet dadelijk wat te zeg
gen.
„O, is dat het?" mompelde hij.
„Wat dacht u dan, dat het was?"
Ja, hij moest nu wel nadere uitlegging
van zijn bezoek geven.
De directeur lachte.
„U movt nog wat les nemen1 in men-
sohenkennis, baron. Of even nadenken.
Een fietsendief kijkt natuurlijk nooit naar
rijdende fietsen?"
„Niet naar rijdende?"
„Neen, natuurlijk niet; die kan Bij im
mers toch niet te pakken krijgen. Hij kijkt
alleen naar eenzaam1 stilstaande."-
„Ia, dat is waar".
Dc baron stond op. „Neem! me niet fi'wa-
mist exploitatie van gemeentewege hot ini
tiatief, de soepelheid, de innige onderlinge
samenwerking, zoo onontbeerlijk voor het
welslagen eener groot-onderneming, die bij
gemeenschappelijk finaniieel belang van
particulieren, voor het bedrijf de steeds
verjongende, groei bevorderende- en bloei
verzekerende factoren zijn.
't Zijn gi'ootsche wenschen, welke de
Cohimisssic tot sluiting van haar rap
port cu tol consequente dóórvoering vau
hare conclusies in de ernstige overwe
ging van het gemeentebestuur aanbeveelt;
wenschen, die wij kunnen het niet ver
helen ons voor 'n goed deel als toe
komstmuziek in de ooreu kiinkeu; men
luistere:
1. Het koop-en der terreinen in den Huis-
w aarderpolder.
2. Het opnemen van de geprojecteerde
iiKleeling in het uitbreidingsplan der' ge
meente Alkmaar, waarbijtevens gedacht
worde „aan de waarschijnlijke ontwikkeling
der gemeente, welke wellicht door de-zo
plannen zich anders zai voltrekken dan
vrêeger werd aangenomen,
3. Het oprichten van een goederenbeurs.
4. Het verkrijgen van een veem.
5. Het maken van een groote sluis aan
de Zes-Wieieu en het verbenen van mede
werking aan alle plannen, die ten doel
hebben de waterwegen naar Alkmaar te
verbeteren, en, zoo noodig, het nemen van
het -initiatief tot deze plannen,
6. Aan de vereemgde inelkhandelareh een
deel van het terrein der oude gasfabriek
af te staan en aldaar een ander deel van
het terrein, zoo mogelijk, te verhuren op
slechts korte termijnen en de gdegenheiti
aldaar open te laten om later het gecom
bineerde kleinbedrijf onder te brengen,
d<e ,wet of door de omstandigheden genood-
wanneer zich daartoe deze nijveren door
zaakt zullen zien. Een werkinrichting aldaar
gevestigd zou veel huiswerk tot zich trek
ken en doen verrichten onder betere con
dities.
7. Kei explorteeren der terreinen to doen
geschieden door een Naamiooze Vennoot
schap.
Wij eindig-en hiermede onze overziclitc-
teiijke beschouwing van' het hoogstbelang--
riikc rapport; wat niet zeggen wil, dat
wij onze aandacht daarvoor „opbergen".
Geenszins: nog meermalen hopen wij
goede gelegenheid te vinden, om op oen
en ander in dit rapport eens wat diepér
in te gaan.
58,
Aikinaar was sinds de door ons be
schreven armoede in 't eind der 15de eeuw
nog geenszins een rijke, welvarend© si'a-d
geworden; de oorlogen en onlusten der
laatste decennia haauen haar welvaart een
harden knak toegebracht, wat de Kaas-
en Brood-plunderaars in 1492 en de Gel-
derschen in 1517 aan Alkmaar verwoesten
en ontroofden, dat was in enkele jaren tijds
niet weder te herstellen.
Op allerlei middelen peinsden de vrede
vaderen om de stad weder tot bloei te
brengen, doch weinig zou dit alles ge
baat hebben, ais niet Keizer Karei hun
terwili-e was geweest, meerdere schulden
had kwijtgescholden, en als de Alkmaar-
ders van den graaf van Holland niet meer
dere handvesten en privilegie's had beko
men, om volgens van der Wonde
o.a. nieuwe wallen, vesten, bolwerken en
torens te maken.
Zoo wist Alkmaar in 1527 met Keizer
Karei b.v. een zeer voordeeiigo overeen
komst te treffen: sinds meerdere jaren
hadden bijzondere „Ambachtsheeren" in de
oir streken van Alkmaar met toestem
ming van den graaf paardenmarkten
opgericht, alwaar de paartlenhandelaars
minder tolgeld behoefden te betalen dan
rr.en te Alkmaar verplicht was; dit bracht
lijk
„Blijft u nog even zitten; ik heb den tijd
en ik zal u eens verteilen, hoe wij hier
diefstallen hebben ontdekt,..."
Het was een aangenaam gesprek en©erst
drie kwartier later stond de baron weer
op straat
Zou 'hij voor vandaag zijn operaties maar
niet staken. Hij had het er nu al heel treu
rig afgebracht.
Daar was zoowaar het dienstmeisje weer
en nog altijd met een leeg mandje. Zonder
ling, dat ze zoo maar uren lang kon bood
schappen doen.
Ze liep door en sloeg een zijstraatje in.
Kom, de baron zou nu eerst maar naar
zijn kamers gaan. Maar wat moest hij
thuis doen»
Doelloos wandelde hij door; zijn hoofd
nog vol van fietsendieven. Het werd een
ware beklemming.
En toen hij tien minuten later voor een
boekwinkel stond om eens te kijken naar
de titels der nieuwste werken, zag hij eigen
lijk niets, maar dacht aan fietsen.
Er stond er eene, een damesfiets, naast
de deur. Hoe onvoorziahtig toch; die kon
toch zoo gemakkelijk wonden gestolen.
de Alkmaarsche paardenma'&t in ver.
van de honderd en vijftig rijnsguldc;
die liet tolgeld vroeger jaarlijks opbrac
kon men het nu niet verder brengen t.
tot nauwelijks honderd rijns guldens,
wijl (daarbij 'nog de nering der burgers d
het minder drukke bezoek van de pc
denmarkt zeer te lijden had.
Keizer Karei bepaalde nu, dat het
giela voor de paardenmarkt te Alkrn
„ingaende St. Jans Misse Baptiste int
Jaere vijftien hondert zeven en twintig
gemindert en-de gematigt zoude zijn", z
dat het tolgeld te Alkmaar niet noo»
gesteld zou wezen dan dat te Gouda,
Vlaardingen, te Voorschoten, enz.
Met grooten ijver wendde de stadsreg
ring overigens vele middelen aan om
vervallen en verzwakte stad te doen k
leven, voornamelijk legden zij zich ei
toe, „de Neeringen en Handteeringen" wc
tot bloei te brengen, en op marktdag
- de vreemde kooplui te paaien.
Om b.v. aan markten „nog meerder Ir
ter en vermaak voor de vreemdelingen
te zetten, wierden Trompetters van Dc
eu Haerlem, en ScWalmeispeelders van A
sterdam ontboden, volgens extract van i
kening van A. van Teilingen van het Jf
1527; ook wierden de Rethorijkers 1) n
vier enkelde toornen Pier beschonken, -
hunne kosten, om met de Rethorijkers v
Amsterdam, den Haeg, Leiden en Gou
gemeenschap te houden, betaelt alles, c
waer het mogelijk, deze Stadt in bloei
brengen, en voor de vreemdelingen 1
vailig te doen zijn."
In 1530 namen d-e vroede vaderen in
meer -radicale middelen ter hand, o-tn i
arn-eiijke stadskas in ietwat behoorlijker
toestand te brengen; zij gaven op 26 J
een „keur" uit.:
„dat alle de geene, dié geschikt zijn c
deze Stadt te leenen zekere Penningen, c
die zelve de vo-irsz. Penningen zuilen c
Liergeii tusschen dit en een Maendf.
avondt eerstkomende in handen van i
Ouifangcrs, die daertoe geordoneert zi.
En zoo wie onwillig is, en zijn Penning
niet op brengt, daer hij op gestelt is
leenen, binnen die voirsz. tijdt, zal v
beuren vijf stuivers ider dag, zoo menig
dag als hij vertoeft zijne Penningen op
brengén"
Sinds dien tijd waren ook' üe drie gre
te nonnenkloosters niet langer van tol c
c.vijze." vrijgesteld, voorzoover de nonn
ook aan „Neeringe en Handteerrng-e" t
den".
Wij hebben onzen lezers voorzoov
het ons uit de niet talrijke gegevens mo£
lijk was reeds plattegronden van Ai
maar in 1470 en in 1520 vóórgeteeker
door Alkmaar's grenzen op die beide tii
stippen te beschrijven en door op te sol
men, welke straten en grachten zich (r
min ot- meer „bebouwde kom") inderti
binnen die grenzen bevonden.
In 1522 nu werd de stad voor de ec
ste m-aal (gelijk de geschiedschrijvers h
noemen) u i t g e I e g omtrent dezen u
leg zijn weinig bijzonderheden bekend;
om een ieder echter een goed denkbee
te geven van hét gebied, waarover de u i
gelegde stad zich eenigen tijd na 15:
uitstrekte, zij vermeld, dat een bescho
wing van Alkmaar's plattegrond, zo
ais die door de in 1522 begonnen forti!
catie is geworden, ons leert, dat de bi
ienomtrek na dezen uitleg werd gevorn
door: Oudegrach't, Lindegrach
Geest, tegenwoordig Noord-Hollands-,
Kanaal, tot even voorbij de Friescl
Poort (brug), en van daar langs d
Achterweg naar het einde van h
Lu 11 ik-Oudorp.
De oostelijke grens werd gevormd do.
-de Vooimeer.
Vrij nauwkeurig kan Inen thans naga;
een en ander vergelijkend met de dot
ons aangeduide buitenomtrekken van 14'.
en 1520 welke uitbreidingen de st:
na den uitleg van 1522 sinds de genoem;
Er kwam iemand naast Wem staan; zf
waar het dienstmeisje weer met het ledi;
mandje.
Ze keek naar de prentkaarten, die lang
het élahgeraam hingen.
Dc deur ging open en een jong meis.
netjes maar armoedig gekleed, kwam eru
Diepe zorg lag op haar gezicht. Het w
blijkbaar een kind dat met veel moe!
haar eigen kost moest verdienen.
„Hoe gemeen zou het toch geweest zi.
om zoo'n kind van haar fiets te berooven
zei de baron halfluid in zichzelven.
Het dienstmeisje naast hem had pk
seling weer haast en liep door.
Het was een paar weken later, toen
baron, die zijn meesten tijd had doorg
bracht met boekenstudie, den commiss
ris van politie ontmoette.
„Hebben we dat aan u te danken?"
„Wat bedoelt u?"
„Wei de helft van de fietsendievarij is f
staakt. Damesrijwielen worden niet mt
gestolen in de laatste veertien dagen.'
Zóó!" zei de baron nadenkend, „ja, h
is ine op de jacht ook wel eens overkomt
dat ik een haas schoot, zonder erop
mikken.» »Cntr-
