No 129
fL-t. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
FEIlletoI
13e Jaargang*
BUITENLAND.
Saterdag- 7 Juni 1919
Bureaux: HOF 6, ALKMAAR. -Telefoon: SSSSTST^ ^«7^
Eigen schuld I
Onze rechten geëerbiedigd.
Tusschfm Oorlog m Vrede
:fï.
.m -
voor K!okken3 Pendicles, Hor-
loges96oud-.enZiivers!@rad6n
JAC. M, BOOM, Ritsevoort 2!f Alkmaar.
msssm
OIVS BLAB
p„ wJbpri™°ïi'®!'1™; e.utate«a Vorsohllnt dagelijks. I Ad..,,.„ti„rll.t
van de courant 5 ct.; van het Zondagsblad 0 et. j g F F "*4U-
Aan alle abonné's wordt or aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—, f 100,—, f SO,—, f 35,— f 15.—
Krijgen de imperialistische, egoïstische
Maatslieden onder welke die van Frank
rijk het hardnekkigste blijken hun trek-
ien al thuis
't Schijnt zoo.
Er komen uit Frankrijk tenminste berich
ten, die erop wijzen, dat er iets broeit in
te Fransche samenleving.
Te Parijs schijnen de arbeiders .door een
ware stakingskcorts bevangen te zijn, en
het garnizoen van Parijs., maakte vol
gens berichten, welke ons via Berlijn be
reikten reeds zóó dikwijls gemeene zaak
met de ontevreden massa, dat de regeering
het raadzaam geoordeeld moet hebben,
yoor-baar-meer-betrouwbare troepen van el
ders naar Parijs te dirigeeren.
De telephonische verbinding tusscHen
Versailles en Parijs moet verstoord zijn
(geweest?), doordat stakers de draden
doorsneden, en op een gegeven oogenblik
zou heel Parijs zonder licht geraakt zijn.
„Aanvankelijk droeg" zoo meldt ve-r-
der het Berlijnsche telegram de bewe-
Aing een zuiver ekonomisch karakter. Thans
neemt zij echter een politiek karakter aan.
Ér wórdt o.m. geëischt: Directe beëindi
ging van de vijandelijkheden tegen het bol
sjewistische Rusland en Hongarije^ waar
borg voor een rechtsvrede voor Duitsch-
iand en Oostenrijk, opheffing van de blok
kade, directe vrijlating der. krijgsgevange
nen".
't Kan wezen, dat te Berlijn de wetisch'
de vader van de gedachte geweest is,
en dat 't in Frankrijk zóóver nog niet is
gekomen, maar de interpellatie, v/elke
heden in de Fransche Kamer gehouden
(wordt door de sociaal-demokratische Ka
merfractie over de gebeurtenissen op de
Fransche vloot voor Odessa en Sebastopol,
over de muiterij der Fransche matrozen
en het hijscl.en van de roode vlag op
Fransche oorlogsbodems, een en ander, in
Verband met het feit, dat de matrozen
geweigerd zouden hebben tegen de Bol-
jjewiki te vechten, die interpellatie zegt
pp zichzelf reeds genoeg:
In .Frankrijk dreigt de revolutie, en
rïemenceau zal eert zwarën strijd te strijden
hebben, indien hij de revolutie wil voorko
men, door de ontevreden massa een uiterst
krachtige sociale evolutie daarvoor in de
plaats te geven.
't Is eigen schuld Van Clémenceau en
*Siin vrienden, dat 't in Frankrijk zóó ver
reeds kwam; was men van af den beginne
krachtiger opgetreden tegen het buiten
landsehe Bolsjewisme, had men aan de
bestrijding daarvan wat meer zorg besteed,
n plaats van geheel op te gaan in het
Vraagstuk, h'oe men bij vrede-sluiiing zijn
imperialisme de meest volledige bevredi
ging kon schenken en hoe men de over
wonnen- volkeren het radikaalst uitmerge
len en-voor zoo lang mogelijk tot slaven
kon maken, van wie men in de concurrentie
jiiets te vreezen had, dan zou de geest
Vi Frankrijk niet zoo verpest geworden
*»ijn, dan had men door bestrijding van
het buitenlandsehe Bolsjewisme, voorname
lijk door menschlievende leniging van den
hood in Duitschland en Oostenrijk, doch
(zoo noodig) ook door militair optreden te
gen de Bolsjewisten in deze landen -
het eigen land vrijwel zeker behoed voor
'de revolutie-rampen, welke het tengevolge
van de Bolsjewistische besmetting thans
too ernstig bedreigen.
Clémenceau. en zijn 'vrienden Hebben niet
den moed gehad, hurr egoïstische neigingen
in zóóverre te onderdrukken, dat zij tijd
en gelegenheid vonden om hun aandacht
te schenken aan het éérst-noodigede af
wending van hét Bolsjewistische gevaar,
Zij hebben zich blind gestaard op de
verrijking van zichzelf, voor al net an
dere hadden zij geen oog'
Krijgen zij nü reeds de straf voor hun
idein-menschëlijk, laf egoïsme? Voor het
Wangedrag, dat zij de alleréérste belangen
yan hun land en van heel de mensch-
Jieid opofferden aan de üubieuse bevre
diging yan hun nation alen hebzucht?
Nogmaals: 't schijnt zoo.
God geve evenwel, dat alsnog de ramp
voorkomen wordt'
Niet om Clémenceau o.s. in de gele
genheid te stellen, hun onmogelijke eischen
bev'redigd(te krijgen integendeel: de
gebeurtenissen van den dag mogen hun
de oogen openen, hen tot nadenken en
tot verloochening van hun egoïsme stem
men'
God geve, dat de ramp alsnog voorko
men wordt, omdat de ellendige, ver
schrikkelijke gevolgen van dien ramp voor
heel de menschheid niet te overzien zouden
zijn.
S<
'Gelijk wij gisteren reeds berichtten
onze zoo juist uit Parijs teruggekeerde
Minister van Buitenlandsehe Zaken heeft
een eri ander gisterenmiddag in de Kariier
nog nader verklaard heeft het Neder-
landsche recht tegenover de onrechtvaar
dige eischén van België thans definitief ge
zegevierd.
De Entente-grootmachten weigeren Bel
gië te steunen, waar het zekere territo
riale souvereiniteit in andere handen wilde
doen overgaan en waar hét de vestiging
van internationale servituten eischte.
Accoord
Zóó was het ook de bedoeling van onze
regeering, van heel ons Nederlandsche volk
tot onderhandeling, over wijziging van ze
kere verdragen inzooverre een wijziging
ten opzichte van België billijk kon heeten
- Was men bereid, over afstand of
,'ervreemding van grondgebied echter'viel
absoluut niet te praten; 't stond als
'n paal boven water, dat Nederland ten
opzichte van zijn grondgebied tot geen
enkele concessie bereid zou wezen.
Met genoegen mogen wij thans zeggen,
dat de zaak; welke de Belgen heel onjuist
tot een „kwestie" wilden maken, nu voor
goed de wereld uit is.
ten woord van lof komt ten deze toe
aan onze kranige, krachtige regeering, die
van geen wijken wist,-en inzonderheid aan
Minister van Karnebeek, die zich deze week
te Parijs - een ras-echt aipi-omaat-van-öe-
goede soort getoond heeft.
Zijn kernachtig, vastberaden betoog lieeft
er toe geleid, dat de Entente in haar ge
heel onze nationale rechten heeft meenen
te moeten eerbiedigen.
We willen niet hatelijk zijn; we zeggen
alléén maar: dat betéékent wat'
Het begint reeds weer met de vertra
gingen. Eerst heette het, dat de gealli
eerden slechts acht dagen zouden behoeven
om de Duitsche tegenvoorstellen te bestu-
deeren en dat dan Donderdag. 5 Juni hun
antwoord te .Versailles overhandigd zou
kunnen worden. Toen werd de verwachting
verspreid, dat hét antwoord toch nog in
het eind dezer week bekend zou worden.
En nil ïnelden de berichten uit Parijs dat de
geallieerden eerst na Pinksteren en dan
nog wel niet vóór a.s. Woensdag hun ant-
woord-nota zullen overhandigen.
Intusschen maken de Duitschërs van de
gelegenheid gebruik propaganda te maken
om de wereld voor hun zaak1 te winnen.
De Duitsche vertaling, van het volledig
vredesverdrag, dat de geallieerden op 7
Mei den Duitschërs aanboden, isthans
overal in de neutrale landen ook in
onze stad in den boekhandel tegen
een zacht prijsje te verkrijgen, waardoor
eenieder, die. met de Duitsche taal ver
trouwd isTTéennis kan nemen van hét door
de Entente zoo zorgvuldig geheim gehou
den diplomatieke document. Het boekwerk
is voorzien van een 'inlegkaart van het
Duitsche rijk, waarop zeer duidelijk staat
aangegeven welke gebieden van Duitscli-
„Hét spijt mijl toch wel den Weinig
Üat ik moeder mijn woord heb gegeven"-
gaoo begon zij, „Ik had al zoo lang go-
iwensciht, dat Louisa proiavein m©t mij
zou njemieln. Moeder zegt, dat Louisa al
tijd een zonderling kind'is geweest, geheel
(verschillend van andere meisjes van haar
leeftijd. Tloon zij nog jong waS, is zij
paar den vreemd© gegaan; en bij hare te
rugkomst was dj Mjina volwassen. Zij
kwam thuis even vóór dia verschrikker
ïijke gebeurtenis ijn onaa familie plaate
„Waitwas dat?" i 1 1
was met mijnt vader, mijjn'heer
t Hij was grootvaders öemigia
HJj öouw&v (oen hij oog aoer
qj twintig an stierf
ttaar stem taikfe
tóten
Bebosten
„«amigo maanden
werd. Moeder spreekt
ovter bent. Ik zal u zijn
mamet iBtt eens bh'
land reeds zijn en nog zullen worden af
gescheurd ten behoeve van Frankrijk, Bel
gië en Polen en vande nieuwe staten-.
groepeering in West- en midderóEuropa.
Met hetzelfde doel propaganda te ma
ken voor eigen zaak heeft Erzberger
nog weer eens een beroep gedaan op Ame
rika. De Berlijnsche correspondent van de
„International Neue Service" te New-York
heeft n.l. een onderhoud gehad met minister
Erzberger, waarvan Jiij een verslag seinde
naar Amerika.
•En Erzberger liet de geboden gelegen
heid niet voorbijgaan om nog eens met
nadruk het Amerikaansche volk er aan te
herinneren, dat Amerika destijds door zijn
ingrijpen de militaire beslissing teweeg
bracht. Thans, zoo betoogde de Duitsche
minister, moet het door zijn ingrijpen een
diplomatieke wending brengen en de vre
desonderhandelingen een algeheele wijzi
ging doen ondergaan.
Duitschland kan zich met" des te meer
recht op Wilson en het Amerikaansche
volk beroepen, daar de Duitsche revolutie
grootendeels het resultaat was van
Wilsotos program. Ook in het Duitsche
leger geloofde men aan Wilson's punten
en in niet geringe mate heeft dit ge
loof den geest der troepen in de rich
ting naar den vrede beïnvloed.
Üp de vraag of het document van Ver
sailles een interpretatie van de 14 'punten
is, kan Amerika niet anders dan „neen"
antwoorden. Daarom verlangen wij, dat
Amerika 'zijn verplichtingen tegenover de
Duitsche democratie nakomt.
Het Duitsche volk zal noch\'door belofte
noch door dreigementen er toe te bewe
gen zijn om een vredesverdrag té teekenen,
'waarvan geheel Amerika moet weten, dat
het iiiets dan een vodje papier kan zijn,
omdat het onuitvoerbaar is.
En dan deed Erzberger een beroep op
het eergevoel van het Amerikaansche vólk,
op het beginsel van de Amerikaansche
democratie
Wanneer Amerika duldt, dat een derge
lijke oneerlijke politiek met zijn naam en
door de 14 punten gedekt wordt, moet
Duitschland zich daar voor het oogenblik
l-.ü ri-inroii tn-ar de_Amerikaansche de
mocratie moet zich dan üpenlïjK voor een
politiek van imperialistische roofzucht te
genover eeii weerloos volk uitspreken.
Het Amerikaansche voile moet zelf weten,
of het de leugen of de waarheid kiest,
maar in het laatste oogenblik doet het re-
publikeinsche en democratische Duitschland
een laatste beroep op het republikeinsche
en democratisch Amerika.
Wilson wij hooren de laatste dagen
opmerkelijk weinig van en over hem
heeft een keuze te doen tusschen de En
tente-diplomaten en de Amerikaansche de
mocraten, want het is wel haast zeker}
dat Erzberger's beroep op het Amerikaan
sche volk niet zonder weerklank ten gunste
van de Duitsche meeningen zal blijven.
In zijn jongste Kerstmisboodschap sein
de Wilson aan zijn volle in Amerika als
een „Kerstgeschenk" „de gevoelens" welke
hij te Parijs „overal" aantrof.
Daarmede hoopte hij toen de bevolking
„thuis" (in de Ver. Staten) „een genoe
gen" te doen.
„Zij (de Amerikaansche bevolking zal,
daarvan ben ik (Wilson) zeker,-vol vreug
de vernemen, dat in alle groote naties, waar
mede wij (de Amerikanen) in den oorlog
verbonden waren, de openbare meening
krachtig alle voorstellen tot 'n rechtvaardi
gen en duurzamen vrede en tot een nau
we samenwerking van de zelfbesturende
volkeren der wereld ondersteunt, om dien
vrede te beveiligen."
Dat waren mooie, hoop en vertrouwen
wekkende „woorden". Wat zullen de „da
den" zijn? Wat zal Wilson's Pinkster
geschenk, aan het Amerikaansche volk, aan
het geheele menschdom zijn?..,.
Amerika bracht in den oorlog de beslis
sing, het zal nu ook in het vredeswerk
een beslissende rol moeten vervullen.
Anders verspeelt hét zijn eer.
mij in mSjJn edgjein zitkamer wilt komen-
„Arme vader- Iedereen hield van hem,
eni hij is op zioo'n verschrikkelijke wijze
om het leven gekomen. Hij verdronk
bij het visschen op ongeveer twee mijlen
van „Queen's Marwei" Moeder was een
tijdlang bijna Van, haar verstand en groot
vader sloot zich pp en wilde niemand
meeh zien. jaren en jaren lang.
Het is niogl maar pas geleden, dat hij het
te boven is gekomen- Hij had geen ander
kind meer dan tante Kate, en deze stond
om de ocne of and-ere reden nooit in een
heel gloted blaadje bij hem".
„En wie motet Queen's Marvel" er
ven?" vroeg ik.
Zij keek mijl pen oogenblik aan-
„Dat komt later aan mij", antwoordde
zij eindelijk. „Maar mijnbeer Gilchrist
wij verpraten onzen tijd." Wij1 zullen den
weg naar huis motetten inslaan".
De avond ward vrpolijk doorgebracht
Juffrouw Emderby, in' haar zwart JPhiwiep-
len kleed, dp diamanten ster in het haar,
was die piel van het gezelschap. Zij scheten
zich volstrekt mfet in te spannen om, on
derhoudend jfei zijn, lel» ,tooh sleepte' Zij!
DUITSCHLAND.
„Socialisatie"' van den
groet in het Duitsche leger'
De Duitsche regeering heeft een veror
dening afgekondigd over den groet in het
leger. De voornaamste bepalingen dezer
verordening luiden aldus: De officieren en
de hooger geplaatste ambtenaren aan de
militaire en marine-inrichtingen moeten el
kaar wederkeerig groeten, de jongeren en
lageren in rang het eerst. Hetzelfde geldt
voor de onderofficieren onderling. De man
schappen zijn niet verplicht elkaar te groe
ten; door dit vrijwillig te doen, zullen zij
echter de kameraadschappelijke verhouding
bevorderen, want de militaire groet is niet
een teeken' van dwang en onderworpen
heid, maar van kameraadschap en saam-
ho-origheid in heb leger. Meerderen en min
deren moeten elkaar groeten, de mindere
het eerst. Worden verschillende meerde
ren gemeenschappelijk' gegroet, dan heeft
elk hunner den groet te beantwoorden. Een
eenzijdige verplichting tot groeten van den
mindere tegenover den meerdere bestaat
er niet; beiden zijn tot den groet verplicht.
De groet bestaat zoo'wel bij net gaan
en staan als bij hét zitten in het brengen
van de rechterhand naar het hoofddeksel,
terwijl men diegeen, dien men groet, niet
meer „heldhaftig", maar „vrij" aanziet.
Wanneer men een geweer draagt, geen
hoofddeksel op heeft of de rechterhand
niet vrij heeft, wordt gegroet door stil
te staan, stil te zitten, of door in rechte
houding voorbij te gaan, terwijl men den"
ander „vrij" aanziet.
Voor de „sterretjes" kwamen „strepen"
en voor den „krijgersgroet", waarbij men
elkander „heldhaftig" aanzag, komt nu de
„krijgersgroet", waarbij men'elkaar „vrij"
zal aanzien.
De socialisatie Van Jiét Duitsche ieger
is toch wel een socialistische bespotting
van de 20ste eeuw'.... en van het socia
lisme
VERSPREIDE BERICHTEN
Een Japansch Ex-Minister
bekeerd.
De „Croix" bevat een treffend relaas
van de bekeering van den Ex-Minister van
buitenianasene zaKeu tu
Het blad ontleent dit relaas aan mededee-
lingen van Mgr. Schoepier, den bisschop
van Tarbes en Lourdes, die een brief ont
ving van den zoon van den bekeerde.
De heer Motono voelde zich, hoewel
heiden, reeds langen tijd tot het katholiek
geloof aangetrokken en blad bijzondere
voorliefde voor Lourdes. Aan zijn zoon
had hij reeds toegestaan Het katholiek ge
loof te omhelzen.
Hij haakte naar Het geluk vian Zijn kind,
maar zeide vaak1, dat hij nog niet genoeg
geloof bezat om gedoopt te worden.
Eindelijk, toen zijn geloof levendiger
werd, bad hïj dagelijks met zijn zoon en
zijn huisgenooten, die talrijke novenen hiel
den ter eere van O. L. Vrouw van Lourdes
en bedevaarten ondernamen naar de grot
te Sekiguchi, een afbeeldsel van de Lour-
desgrot.
Toen intusschen zijn einde naderde, noo-
digde Motono de zijnen rondom zijn sterf
bed en verzocht hun voor hem te bidden,
terwijl hij zijn gebeden met de liunne ver
eenigde. Zijn zoon vroeg hem ten slotte of
hij niet meende genoeg geloof te bezitten
om gedoopt te worden, waarop hij het
hoofd neigde ten teeken van toestemming.
Toen het water des doopsels over zijn
hoofd was uitgestort, glimlachte Motono en
bad met de overige aanwezigen het Onze
Vader, t erwijl hïj bij élken zin daarvan het
hoofd boog. Eenige oogenblikken later gaf
hij kalm den geest, na voor de laatste maal
„ja" gepreveld te hebben, toen men hem
deze laatste bede in het oor fluisterde:
„Mijn God, ik' geef mijn ziel in uwe han
den over."
Zijn zoon schreef Üat hïj Onze Lieve
Vrouw van Lourdes nooit genoeg zal kun
nen danken voor de onschatbare genade
van het doopsel en liet stichtend sterven
van zijn vader.
léÈiiMïvé'cï&Wjf
HET ADRES
is
iedieflean mede". Zij Zioai® en hoewel zij;
beweerd had, geön muziek te kennen,
betoiov'erde, zij allen 'als het ware door
den vïeieimdein indruk, dien haar spel op
de toehoorders maakte.
Allengs werd het tijd oim aan naar
bed gaan tei denken- Ik begaf mij naar
mijne kamer, pookte het vuur nog wat-
"op en wierp mij in een gemakkelijken
stoel, om... aan Louisa Bnderby te den-
ken, Zij was niet schoon,- niet jong meier
zelfs, en toch waren er weinig bekoor
lijke meisjes, die zulk eene onverklaar
bare belangstelling wiekten als zij.
Ik herinnerde mij haar bezoek vart den
vorigien nacht. Het was vreiemd, onbe
grijpelijk. En hate houding tegenover mij
was dien avond zoodanig gewiekst, dat ik
mij er gleén rekenschap van kon geven.
Zij had niet' veel aandacht aan mij' ge
wijd, maar evenmin geti'aoht mij' ta ont
wijken. Slechts, top» zlij' van de piano
opstond, had zij oen enkelen blik pp mi;1
geworpen, die mij g-eteel deed ontroeren
Ik b.sloot mijn hoofd pjiet miqer om juf
froiuw Bnderby; fei biieke», en ging naar
bed.
üiORTE BERICHTEN
Den lsten Juli zullen Duitsche post
zegels ter herinnering aan de Nationale
Vergadering worden uitgegeven. Voor hé\
buitenland zijn de zegels niet geldig.
De Keulse he gemeenteraad heeft zich
tegen de afscheiding der Rijnprovinciën uit
gesproken,
Canto Castro, de president van Por
tugal, die ontslag had gevraagd, zal aan het
bewind blijven.
Te Wilkesbarre (Pensylvania), zijn
in een tunnel, bij een ontploffing van een
wagonlading kruit, die aangehaakt was aar
een trein, waarmee de mijnwerkers zich
naar. de mijnen begaven, ongeveer 80 mijn
werkers gedood en 40 verwond.
Aan kardinaal Mercier is door de
academie van Cambridge de titel van doc
tor in de rechten honoris causa toegekend.
Te Cortemarck (België) is een groot
granatendepot in de lucht gevlogen. Bij
zonderheden ontbreken daar het onmogelijk
is de plaats des onheils te naderen. Vol
gens geruchten zouden er verscheidene
dooden en. gewonden zijn.
Een militaire trein, die Engelsche
soldaten vervoerde, geraakte op hét station
Amiëns uit de rails. Drie soldaten werden
gedood, vijf zwaar gewond.
Naar uit Rome wordt gemeld, Heef!
Polen regelmatige diplomatieke betrekkin
gen met liet Vaticaan aangeknoopt.
De „Moniteur meicfï, um cm
rijkskundige raad wordt ingesteld om een
nieuwe kaart van België te maken.
Te Lindau (Beieren) ondernamen sol
daten een boottocht. De boot kantelde en
vier personen verdronken.
De staking onder Het personeel dei
waterleiding te Antwerpen hééft zich ietf
uitgebreid. Echter zijn er genoeg arbeider*
aan hét werk gebleven om genoeg water
toevoer te verzekeren.
Te Antwerpen heeft een bloedig*
botsing plaats gehad tusscHen politie-agen-
ten en Amerikaansché soldaten. Er zijn
zeven gewonden.
Te Nordlingen (Beieren) Heeft een
houtvester in een vlaag van waanzin zijn
vrouw en drie kinderen en daarna zichzeli
doodgeschoten.
In de Duitsche grondwetscommissie
werd het regeeringsvoorstel om de rijks
kleuren te bepalen op zwart, rood goud
met 13 tegen 11 stemmen aangenomen.
De „C orrir e d e 11 a Sr a" meldi;
dat Lloyd George en "Wilson de herzeniin^
van het vredesverdrag voortzetten en mon
delinge 'onderhandelingen voeren piet dp
Duitsche delegatie, ondanks.hevige protesten
van Clemenceau.
Kardinaal Piffl, vost-bjsschop vat
W-een en, heeft namens het episcofvaat van
Duitsch-Oostenrijk zich to-t den Paus ge.
wend, met een verzoek om bemiddeling ter
zake van de harde vredesvoorwaarden aan
Oostenrijk opgelegd.
In een schrijven aan Kardinaal Vötf
Hartmann deelde Kardinaal-Staatssecretari*
Gasparri, namens den H. Vader, mede, dat
Z. H. op het verzoek der Duitsche "Bis
schoppen andermaal een krachtig vertoog
heeft gericht tot dp Geallieerden ten be
hoeve der Duitsche missionarissen.
Ik sliep weldra in, vast p|n zonder te
dnoomen; doöh npgimaals, evenals vier
en twintig uur Van te voren, ontwaakte
ik in de stilte en de duisternis en voelde
mij als gedrongen om mat alle inspan
ning! te luister-en- In het eerst wist ik
niet, waar het was; maar terstond daarop
weid de -herinnering! in mij levendig
aan hetgeen er dén vorigen macht ge
beurd was, en dat juffrouw Emderby be
loofd had, mij thans wederom te bezoe
ken. Zou zij het doem? Onmogelijk, 't
Was al te onzinnig*, het te gelooven.
Nogmaals .deed ik mijn best, om haar
beeld uit mijn geüeugen te verbannen
en mijn onderbroken sluimering .te her
vatten. Heit was mij echter niet mogelijk
Dezelfde vreemde gewaarwording van dén
vnrig®n avomd overviel mij weer. Het
gelaek wel, of ik worstelde liegen Iemand,
die mij m|eÉ gewold uit mijn bed wilde
trekkcri
Niet hij machte, langer wgaBfignd te
bieden aam die (allee ovorlieexsoheado nei
ging op op te staam, zocht (k naar het
knppje van hei deotrisah Mrt cwt-
stak het. Dpi teegte in,de kaWeï' trot mil
weef oven sterk als hij de eerste 'gelegen
heid; allerlei Vtja&mde gedachten en hep
inmeringiem aam akelige geschiedenissen
spookten mij door hqt hoofd. Ik schudde
ze van mij af. Ik koek in da richting
van de drie deuren, zij waren omzicht
baar Het viel mij in, dat deze deuren mi»
schien VaW buiten op diezelfde wijze koi»
den geslote», worden als van binnen efi>
dat die ongelukkige bewoner van het vei)'
trek op die wijze gevangen kon wof
den go'ioudem- Bij daglicht zoude ik nas
tuur lijk om ueae dwaze voorstellingen la
chen. doch bn maakten; zij eem hoogst om-*
aMigemiaamiem Indruk op mij, on ik gin§
rechtop in bed ritten, terwijl mijn hag
hevig klopte.
^Belaoliieiijk". Heidie ik. „IK wil
niet nogmaalfl tóten dwimgiem om op
«taqn- Ik wBj3 geneed het licht uit
draaien, tacö da «öatong om Mjn
«*a. ik koe
