en afslag
oud en Zilver,
tARLEN
h. KBOONE,
Solide
Idbelegging.
No 137
13e «Jaargang"
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOPRP-HOLL AN
"HTOLLfToT"-"
Woensdag- 18 Juni" 1919
BUITENLAND.
jSC«NEfê
magazijn,
Dameshorloge.
jerwoonhuis.
VAN:
gste waard®.
70 cent per Snoer
en met 20 gulden.
iiistraat, Schagen.
41»
R. K. SchooL
issing enz. nader tl
Verschijnt dagelijks.
Bureaux: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon:
Wegens Sacramentsdag zal dit
blad morgen niet verschijnen.
V Tegen den 8-urigen werkdag.
Tusselsen Oorlog on Vrede
V Geen geweld!?
Onschuld en Misdaad.
y Het allergevaarlijk,ste moment.
oostenrijk.
U3ÏA
Éijgbaar in
pssraat 59.
.Hi
KOOP:
loed als nieuwe
I viüs geïfoalk)
REUS, Molenweg,
l-Commiasie Van het
|;anmóedfglag en
ig- van de iitewa-
st in de K eder
ite Alkmaai;
dat zij op aanst,
e>. Donderdag,
iSi 19 Juni,
juden hare gewone
Ivan gepensionneerde
jde Indische militairen
3ii van de Koninklijke
üij in de welwillende
der ingezetenen bij-
teelt.
imissie voornoemd,
COHEN STUART,
President,
tINS, Penningmeester.
iEKAMP, Secretaris.
Juni 1919.
'ïlorea
'en naar Limmen een
vinder kan op beloo*
Adres te bevragen
|dit blad."
een Burgerwoonhuir
Stal en berging voor
Vierstaten bij Alkmaar,
ing direct.
bij J. OPDAM, aldaar
inter Kogge,
tien Snee» te veld
iterrogge,
IS, Si Panera».
J verdienste.
gevraagd voor Alkmaar,
j Agem-oazorger, vooj
Weekblad.
hieven letter 8. 8. aan
van dit blad.
«olplanten.
ROODE-, WITTE-
Koolplanten, van det
and.
ir, bij P. KLOOSTER.
|iesprong, Si Paneras. -
8272
|.75, f4.-, f4.50 enz.,
itie.
INKOOP
leden ontvangen,
-euze Onechte-, Halfeclite
kwaliteit
Aanbevelend,
sgenheid tot het solied
en van geld tegen
ONS
Abonnementsprijs:
Per kwartaalper agent 1 1.65met geïllustreerd
Zondagsblad f 2.10; franco per post 1 1.^5; iranco met
geïllustreerd Zondagsblad i 2.30; afzonderlijke nummers
van de courant 5 ct.; van het Zondagsblad 5 ct.
ADMINISTRATIE 433.
REDACTIE @33.
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels 10.75; elke regel meer i 0.15;
Reclames per regel f 0.42# Rubriek .Vraag en aan
bod" per plaatsing f 0.40.
Aan alle abonr.é's wordt op aanvraae gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f SOO,—, f 400,—f 200,—, 100,—, i 60,—, f 33,— 1S.-
n.
ren onder no.
'blad.
Naargelang de invoering van den S-uri-
Ren werkdag nadert, beginnen de bezwaren
fin bedenkingen daartegen van meerdere
iijden talrijker en voornamer te worden.
We behoeven geen namen te noemen;
>t is een feit, en 't is bekend, dat vele
werkgevers-organisatie's in verschillende
bedrijven den Minister van Arbeid den
laatsten tiid overstelpen met verzoeken,
raadgevingen en wenken, waarin uiting
gegeven wordt aan allerlei bezwaar tegen
het door den Minister ingediende wets
ontwerp tot geleidelijke, doch zoo snel
mogelijke invoering van den 8-urigen werk
dag in alle bedrijven, welke maar eenigs-
gins den korteren arbeid voor haar per
soneel kunnen invoeren.
Nu willen wij geenszins beweren, dat er
an invoering van den 8-urigen arbeids
dag 'geen gevaren en geen bezwaren ver
bonden zijn, en dat de wet tot invoering
yan dezelve niet met de grootst mogelijke
Omzichtigheid tot stand moet worden ge
bracht.
Geenszins
j Integendeel 1
Reeds geruimen tijd geleden wezen wij
in een uitvoerig artikel op de vele geva
ren en bezwaren, welke ten deze vermeden
en overwonnen dienen te worden, zóó zelfs,
Üat men ons „verdacht" van neigingen
jt e g e n den verkorten arbeidsduur.
Niemand zal dus gelooven,.dat wij met
invoering van den 8-urigen werkdag al te
luchthartig en al te lichtzinnig zouden wil
len omspringen.
De tallooze adressen echter van werk-
everszijde, waarmede Minister Aalberse'
en laatsten'tijd gepieizierd wordt, maken
iep ons den indruk, dat men de bezwaren
tegen den verkorten arbeidsduur wel wat
'al te zwaar wil laten wegen, natuurlijk
nu iuist niet met de bedoeling, vandaag
O-f morgen over héél de linie den 8-uri
gen werkdag ingevoerd te krijgen.
Het wil ons voorkomen, dat Minister Aal
berse zonder ook maar één enkel wer
kelijk bezwaar te negeeren of te licht te
achten stevig voet bij stuk zal moeien
houden, om, te voorkomen, dat er op zijn
.pntwerp al te veel afgedongen wordt.
Vooropgesteld moet blijven, dat de 8-uri-
ge arbeidsdag moet ingevoerd worden:
zoo spoedig mogelijk, in alle be-
d r ij v e n, waar 't maar éénigszins moge
lijk is.
Geheel in den geest van onzen kranigen,
zelfstandigen', welbewusten Minister van
Arbeid
wachten ook! zij op hun beurt alle heil
van geweld." „Zij beseffen niet, dat het
socialisme onmogelijk' met geweld kan wor
den gesticht".
Prachtig, nietwaar? Dat is nu eens een
geruststellende verklaring. Geen geweld.
Helaas is dit slechts de meening van....
een privaat-docent en niet van de leiders
in de partij. Want terwijl de heeren dag
Uit dag in afgeven op den vrijwilligen
landstorm, nu eens- door ze bespottelijk te
maken en dan weer door te razen, geven
ze meteen den grooten leider gelegenheid
om in breede artikelen, met de bekende
dubbelzinnigheid te betoogen, dat het met
bezadigde mannen als Mr. Bonger e.'a. toch
eigenlijk niets gedaan i°s.
Troelstra zal zich wel wachten om de
belofte af te leggen: geen revolutie door
geweld. En een directeur-generaal laat zich
de wet niet voorschrijven door een privaat
docent.
Over de Russische revolutie schrijft en
'debatteert veel Dr. v. Dillen, een sociaal-
Idemokraat van het zuiverste water. Pas
weer verscheen een brochure van zijn hand,
die door het „Volk" hoogelijk geprezen
wordt.
Van dit en een ander geschrift zegt Het
blad dan ook:
„Wie wil nagaan, hoe de socialistische
revolutie niet moet toegepast worden, mag
deze beide geschriften' niet onbestudeerd
laten."
En hoe moet de revolutie dan niet na
gestreefd worden? Dat zegt Dr. van Dil
len aan 't eind van zijn boek in deze zin
nen:
„De bolsjewiki zijn fanatici. Verbitterd
Boer de wreedheid van het Czarisme, ver-
IV/ant markies die Cypières had eietn
zuster, Clara de Mondragon, die reeds
pp jeugdigen leeftijd weduwe geworden
de huishouding van haar broeder tot
aan diens huwelijk bestuurd had.
„Hebt. gij vannacht bij den markies ge,-
svaakt", vroeg Raimond de Sintély bem.
„Tpt twaalf uur, meneer".
„Dus weet gieniet of da zieke dezen
nacht iets gebruikt heeft?"
„Jawel. Om twiee uur is miavrouw hem
drinken komen geven".
Toen Clemens op zijn beurt deze be
schuldiging want zoo moest die m&-
dedeieling in dit geval heeten uitsprak,
iboefde Madeleine als een riet.
„Gij ook al," riep zuit „Ik verzeker
dat ik den gehoefen nacht mijn ka
der niet verlaten heb."
Okmiens antwoordde niet, zijn gelaat
Wd«en plotseling" ala van steen gewor-
neis e» hij fronste slechts do wenkbrauwen
tooh", riep Madeleine
ay^°es4e opgewondenheid, „gij kunt
nfet gezien hebben?"
*L "**®riiïe8 heeft ten aanboorp van
Snel nadert liet- allergevaarlijkste moment
in de periode van „vrede"-makelij.
Het allergevaarlijkste moment, waarop
beslist zal worden over de rust en het
geluk van heel Europa, van welhaast heel
de wereld.
Het moment, waarop Duitschland al dan
niet de vredesvoorwaarden der geallieerden
zal ondertee'kenen.
Immers: het antwoord der geallieerden
op de Duitsche tegenvoorstellen is versche
nen.
In dat antwoord verklaren de geallieerde
en geassocieerde regeeringen, dat de door
hen voorgestelde vrede een vrede is, die de
rechtvaardigheid tot grondslag heeft en
overeenkomt met de door Heide partijen
voor den wapenstilstand aanvaarde begin
selen.
Proost I
Deze verklaring teekent den geesu waar
in de geallieerden de tegenvoorstellen der
Duitschers hebben overwogen.
Als men van dat standpunt uitgaat, dan
is hef duidelijk, dat er van een eigenlijke
revisie der voorwaarden geen sprake .kan
zijn.
De geallieerden doen de „concessie",
door volksstemmingen over het lot van
sommige deelen van Duitschland te doen
beslissen in plaats van eenvoudig te dic-
teeren: jij hbort daar en jij hoort hiér thuis
Aan het slot der nota wordt gezegd:
deze nota en het hierbij gevoegde memo
randum zijn te beschouwen als het laatste
woord der geallieerde en geassocieerde re
geeringen, zij blijven vasthouden aan de
hoofdlijnen van het verdrag, maar hebben
wat de toepassing ervan betreft, belang
rijke concessies gedaan.
Binnen een termijn van 7 dagen zullen
de Duitsche gedelegeerden moeien beslui
ten, of zij het verdrag al dan niet wensclien
te onderteekenen.
Wenschen zij niét te onderteekenen, dan...
Fransche legerhoofden zijri reeds naar
lfet slagveld van den nieuwen oorlog ver
trokken
Zoo nadert snel hét allergevaarlijkste mo
ment.
Zullen de Duitschers onderteekenen?
zullen zij kunnen onderteekenen
Maakten de geallieerden de onderieeke-
ning niet onmogelijk? -
Staan der menschheid nieuwe oerlogs-
of (en) revolutie-rampen te wathten
Welke?
En hoe hévige?
Het beslissende moment nadert I
Gelijk bekend is, heeft dc overdracht van
het Entente-antwoord op de Duitsche pro-
lesl-nota's en tegenvoorstellen t© Versailles
Maandagavond zonder plechtig vertoon
plaaiS gehad en dus konden de telegrammen
ovér deze gebeurtenis, welke in naar géheel
slechts 7 minuten in beslag .um, nist veel
te melden hebben.
De weinige uijzonder heden, die het Wolff-
bureau te Versailles daarover geelt, willen
wij echter toch laten volgen om do be
langrijkheid vau bel historisch oogenbJik,
dal daar Maandagavond tc 7 uur werd mee
geleefd.
De secretaris-generaal der vredesconferen
tie, iiutasta, 'in gezelschap van den gezant-
schapsattaché d'Arnavou, overüandigue aan
den Duilscheu departementsdirecteur Simons
en den legalieraad baron von D&rsner, cfe
volgende .documenten: te. ejn begeleidend
schrijven2e. het antwoord der geail. en
geass. mogendheden op de opmerkingen der
Lluitsuic delegatie over de vredesvoorwaar
den; Se. een overeenkomst over het bestuur
der bezette dealen van Duitschland en ie.
opa exemplaar van do oorspronkelijke lezing
van net onLwerp-vnedesverdrag der geall.
en geass. mogend heden, waarin met roode
inkt do veranderingen zijn'; aangegeven.
Hierbij verklaarde Da insta, dat- luj hiermee
de definitieve voorwaarden der geall. en
geass. mogendheden" overhandigde, waarop
de D.uilscho vredesdelegati© binnen 5 dagen
moest verklaren of zij geneigd is het vredes
verdrag le onderteekeneflof uiel.
De departementsdirectcur Simons ant
woordde uit naam van de-Duitsche vredes-
(lelegatie en do Duitsche jfegeering te Wei-
mar, dat oen termijn var, o dagen tekort
was. In opdracht.van den -minister van bui-
lenlandscb© zaken, graal' [Brockdorl'l' Rant-
zau, verklaarde hij, dat da Duitsche regae-
ring on de -Duitsche ,..yri?Ms<bj&galie zich
voorbehielden verlenging van den Lormijn
.te verlangen.
Do heer Dulasta antwoordde., dal 'hij de
geall. en geass. regcscrlngen van deze ver
klaring in kennis zou "stellen.
En daarmee was de ceremonie der over-
nandigihg, welke in het geheel 7 minuten
duurde, afgeloopen.
Rij negen-en kwam Dutasla nogmaals naaf
Versailles en deelde aan Simons mee, dal
do geall. en geass. rsgoerihgen zich bereid
hadden verklaard, den. lormijn 48 uur to
erlgugen.
Uil naam der Duilsclie vredesdelegalie ant
woordde Simons, dal zij zich aan den termijn
zou houden, doch dat eigenlijk da Duitsche
regeering pas in slaat zou zijn om een defi
nitief besluit te -nemen. Deze zou dan aan
de geall. en gsass. mogendheden meedeelan,
of zij zich aan don termijn van 7 dagen zou
kunnen houuen.
Omtrent den inhoud van liet antwoord
der -Geallieerden meldt hei genoemde Wolff-
bureau, dat daarin wordt verklaard, dat de
door de. Geallieerden voorgestelde vrede ge
heel en al een vrede der gerechtigheid was,
die overeenkwam met de door beide partijen
voor don wapenstilstand aangenomen grond
beginselen.
Aan de oostelijke grens zullen over
al, waar de volkswil twijfelachtig is, volks
stemmingen worden gehouden. Danzig
wordt als een vrije stad van Duitschland
losgemaakt, om Polen een vrije uitgang naar
zee te geven, maar géén bestanddeel van
Polen.
Of Op per-Si 1 -e. zié Duitsch zal blij
ven of Poolseh zal word-en, zal door e&n
iedereen verklaard, dat mevrouw o-m twee
uur bij hem gieweeat is, en mijn meester
liegt nooit", antwoordde Clem,ens nu.
Hij sprak deze. woorden op uittartenden
toon, en met al zijn wilskracht kon hij
de diep© bitterheid die in zijn slem kLonk
niet verbergen.
„De markies is sinds lang ziek," sp; ak
Madeleine, ,,-en hij kan dus gemakkelijk
het slachtoffer va-n een zinsbegoocheling
geweest zijn. Maar gij Clemens, d;e ge
zond van hoofd zijt, verklaart gij mij
zien te hebben?"
Eén enkel «ogenblik .aarzelde de kamer
dienaar, toien sprak hij op scherpen
beslisten to-on: „ik heb mevrouw de mar
kiezin gezien."
Raimond de Sintély maakte nu ©en ein
de aan het gesprek en liet Clem-ens gaan
„Wat is er took, Raimo-nd?" riep Made
leine toen, ten prooi aain een hevig© ont:
roering, uit. „En waarom beweren berst
mijn echtgenoot ©n daarna deze man, die
mij altijd slecht gezind geweestis, dat
ik vannacht bij den markies geweest ben".
Sintély had blijkbaar geweldig© moeite
om zijn ontroering te behéarschen. Maar
hij slaagde, ©nsprak op onverschilliger
toon: „Uw echtgenoot zal gedroomd heb
bén, jan die man babbelt hem na. Laten
we er- intusschen maar niet verder over
praten".
„Maar wat zijn dat dan voor pijnen en
volksstemming worden utigemaakt.
De politiek© bepalingen aangaande
het Saargebied, blijven onveranderd.
Afstand van Duitsch gebied aan Dene
marken ©n 'België zal slechLs het re
sultaat zijn van vrije stemming der bewoners.
Ander© veranderingen zullen in liet vre
desverdrag niet worden aangebracht, zoodal
Duitschland dus ook niet zijn koloniën
zal terugkrijgen merkt Wolff schamper op
Aan nel sxot wordt gezegd: Deze nota
en liet toegevoegde nifiinorandpm beLpeke-
nen bet laatste woord der geall. en geass.
mogendheden. Zij houden vasl aan de hoofd
lijnen van het verdrag, doch hebben be
langrijke concessies verleend in de toepas
sing.
De Geallieerden meenen dus zelf inderdaad
belangrijke concessies te hebben gedaan en
dus is de oppositie van graaf Kantzau's dele
gatie niet vruchteloos geweest. Het is nu
uiaar de vraag, hoeveel tegemoetkoming
naast deze officieel© nog officieus beloouu
wordt. Want de rogeeringen der Entente-
landen mo©ten met het betrachten van te
gemoetkoming voorzichtig zijn ten aanzien
van de rechlsche partijen bin non de eigen
grenzen, terwijl zij tocu vermoedelijk, met
upt oo£ op d© linksche groepen, nieLs liever
wenschen dan ©en zoo spoedig mogelijk af
sluiten van de oorlogspereiode, een zoo snel
mogelijk aanvatten van het economisch her
stel.
Het laatste woord is dus thans aan
DuiUcbland, waarvan verlangd wordt, dat
hel u i t e r 1 ij k a.s Maandag de>s avonds
te 7 uur verklaren zal bereid te zijn
liet vred-esverdarg, zooals het thans is, te
onderteekenen. Wanneer deze verklaring ge
daan wordt, zal worden zorggedrageji voor
onmiddellijke onderteekening van den vrede
le Versailles.
In het tegenov&rgestefde geval aldus
is in de antwoord-nota medegedeeld be-
teekent deze mededeoüng het opzeggen van
den wapenstilstand en zullen de mogend
heden die maatregelen nemen, welke zij
noodzakelijk achten om hun voorwaarden op
te leggen.
En natuurlijk hiermede in verband heefl
Foch zich uit Rarijs naar het front aan
dan, Ilijn begeven. De nadrukkelijkheid waar
mede dit kenbaar wordt gemaakt wil reeds
zeggen dat de gegeven verklaring op-ent-op
ernst is.
Wij zullen dus nu vermoedelijk spoedig
vernemen lïo© de Constituante te Weimar
overde herziene- voorwaarden der Geal
lieerden denkt, want gelijk reeds gemeld
werd, zal het parlement volgens de tegen
woordig in Duilschlan-d heers cl ten de demo
cratische beginselen da beslissing in han
den hebben
hebben geduurd. En dit maakt het incident
te pijnlijker, omdat het nu niét kan nalaten
ook van invloed te zijn op dp Duitsche
stemming bij d© beoordeeling van de jong
ste ©n naar verklaard werd: laatste
documenten. Reeds hoeft graaf Brockdorff
autzau ©en krachtig protest ingediend.
Intusschen schijnt de Oostenrijkse!» dele
gatie dezelfde taktiek te volgens als de Duit
sche in voorbeeld ter leering gaf: staatskan
selier Renner heeft het maar steeds nota's
doen regenen op den oorlogsraad, orn dien
nota-regen voorloop ig te besluiten met het
aanbod van ©en stel tegenvoorstellen' op j.L
Maandag.
De Geallieerden kunnen dus nu öok aan
t werk met de „bestudeering" der Ooston-
ijksche nota's ©n tegenvoorstellen!
Een betreurenswaardig incident heeft
Maandagavond den overigens goeden loop
van zaken te Versailles jammerlijk verstoord.
Gisteren werd er in ©en kort telegram
reeds melding vangemaakt, dat, toen de
vfedesgecïelegoerden, di© naar Duitschland
lerugk©©rdan, op weg waren naar het sta
tion, vanuit de menigte steonen naar de
delegatie werden geworpen, waardoor eenige
leden der delegatie werden gewond, n.l. ©en
der Duilsclie dames en drie heeren.
Uit oen later telegram blijkt verder, dat
ook vijandige beloogingen gehouden zijn voor
het hotel des Reservoirs, du§ legen de 70
DuiLsclie gedelegeerden, die te Versailles
achtergebleven waren. Deze betoogingen,
seint Wolff uit Versailles, duurden dein ge-
hoe,ten avond.
Hel is te begrijpen, maar niet te v©r-
•-cnLschuldigen, dat ©en verbitterde volksm©
nigte tot ©en dergelijk optreden komt, maar
het is volkomen onbegrijpelijk, dat de Fran
sche autoriteiten geen maatregelen getrof
fen hebben om* te voorkomen, dat de be-
Icedigende betopgingen den geheelen avond
smarten, dio zoo plotseling terugkomen,
nadat-gij gi t.r navond zoo gerust waart?
Balmond haalde de schouders op. „Wel
licht ©en nieuwe aanval der leverziekte,"
sprak hij.
„Kan het niets anders zijn?"
„Dat geloof ik niet"-
„En zijt ge nu niet ongerust meer over
den ziekte?"
Raimond voelde, zich ©Bn rilling door
de leiden- gaan. „Niet m&er dan gewoon
lijk, beste Madeleine", sprak hij schijn
baar opgeruimd; „ik zal overigens ,va,n
daag zooveel mogelijk hier blijven".
In den loop van den dag trad ©en mierk
bare bgtersohap in-
Maar de markies bleef aan een aiolit
bare achterdocht ton prooi, wierp Made
leine van tijd tot tijd e©n somberen blik
toe en wieigierde, voor den volgenden
nacht anders dan Cleinens bij zich te
hebben-
„Aan hem ben ik göwend, en hij kent
al mijn eigenaardigheden," sprak hij. „Als
ik erger word, zal ik j© wel laten roe
pen, Madeleine."
De jonge vrouw moest wel gehoorza
men ©n verliet het vertrek.
„Doe d© deur op slot", beval markies
de^ Dyp-ières, zoodra hij met zijn kamer
dienaar alleen was.
„Zoo", ging hij voort, „kom nu vlak
bij mij eri zeg, of ik onvoorwaardelijk op
je kan rekenen-"
„Dat weet u wel, markies", was hetant
woord. „Mijn laatste druppel bloed behoort
u toe".
„En zult ge mij naar waarheid antwoor
den op al wat ik vraag?"
„Stel u mij maar op de proef, meneer
de markies."
„Welnu dan, waarom houdt ge niet van
de markiezin?"
CieÉtens verbleekte en aarzelde miet zijn
antwoord.
„Denk ©r om, dat gij beloofd hebt
de waarheid te zeggen", sprak de mar
kies op gebiedenden toon.
„Ik heb niets te,gen de markiezin'
klonk het nu, „maar zij hoeft hier de
plaats ingenomen van d© oude mevrouw,
uw zuster beeft voor haar jplaats moeten
maken, en da-n, in het begin dacht
aan niets en niemand dan aan haar
markies".
„Goed, laten we verder gaan. Hebt ge
vannacht in die kamer hiernaast geisla
t>e ii?"
„Ja, op de canapé".
„En heb je ongeveer! Iwiee iU|nf plets
gehoord?"
„Ja, ik heb toen in uiwie kamieK booren
spreken."
„Heb je ook gezien wie er wa»?"
De oog,en van den kamerdienaar begon
nen bij deze vraag te glinsteren van
BELGIEL
Een kerkolijk dankfeest.
Op de hoogvlakte van Koslcelberg bij Brus
sel zal op Zondag 29 Juni ©en grootse!»
gosdienstige plechtigheid gehouden worden,
ministers 'tell alle Belgische bisschop-pen zul-
minister en alle Belgische bisschoppen zul
len ei' bij tegenwoordig zijn.
Do bedevaart, tijdens de bezetting beloofd,
zal dien^ dag gehoud&n worden. Alle pa
rochies van bet land' en alle Katholiek© ver-
cenigingan zuilen worden uitgynoodigd ver
tegenwoordigers te zenden.
Daar. de voorloopige basiliek te klein is,
zal een monumentaal ailaar op do hoogvlakte
worden opgericht. Om half 11 wordt een|
pontificale H. Mis in de open lucht gecele
breerd.
Yervolgtens zal de kardinaal België toe
wijden aan h©t H. Hart. Een groot© proces
sie zal het feest besluiten,
•De stemming Weenen.
Het lijdt geen twijfel of de opstandige!
beweging van 1.1. Zondag te Wennen is toch
van gro-oter omvang gewoest dan da eerste
berii.Men daarover daden veronderstellen.
Er zijn blij kans nader© belichten - niet
minder dan 11 personen gedood en meer
dan 70 personen gewond. Da Communisten
pogen klaarblijkelijk hun slag te slaan door
van de ontmoediging, dia tengevolge van d©
Entente-voorwaarden in alle lagen der bevol
king heerscht, partij te trekken. En de re
geering staat tegenover hetoptreden den
uddraaiers vrijwel machteloos. De aanstich
ters van de relletjes, die eerst gevangen
.enonion waren, beeft men weer op vrije
voeten moeten stellen, daar men de opge
wonden volksmenigte moest ontzien. Of deze
heeren, die nu d© macht van hun hulp
troepen beseffen, zich verder rustig zullen
houden, valt te betwijfelen. Ook zij zullen
begrijpen, dat zij hun vrijheid slechts te dan
ken ii,ebben aan de onmacht dor tegenwoor
dige regesring en zij zullen uit dit besef
vermoedelijk gevolgtrekkingen maken, die
voor den binnenlandscben vrede in Duitsch-
Oostenrijk niet veel beloven. Uit het voor
gevallen© blijkt in ieder geval, dat de ont
stemming te Wieenen inderdaad groot is.
hORTiS BERICHTEN
De „Daily Mail" verneemt uit Hel-
singfors: De vesting Kroonst ad staat in
brand. Verscheidene forten vertoonen d©
wiLte vlag ©n zeven Bolsjewistische oorlogs
schepen hebben eveneens de witte vlag ge-
heschen, ten teeken, dat zij zich aan het Bril
sche ©skader willen overgeven.
Naar aanleiding van onlusten, iegei:
negers ©n Chineezen 'te Cardiff en Liver
pool heeft de Engelsche negeerïng besloten,
de vreemdelingen, di© tijdens den ooFlog
naar Engeland zijn gekomen, naa rhun land
terug te zenden, zoodra een schip daartoe
beschikbaar is.
haat, maar dit laatste mjerkta de mar
kies niet op.
„Ja," antwoordde Cïemiens, „ik ben opge
staan en ben gaan kijken".
„En wie was bet," vroeg de markies de
oyr ►ières in da hoogste spanning.
Zonder 'eiemigle aarzieling antwoordde Cle
mens: „Het was mevrouw de markiezin."
De markies, di© 'dez© verklaring in den
grootsten angst gewacht had, viel in zijn
kussen terug on mompelde: „Dus heb ik
toch niet gedroomd".
Het volgend© «ogenblik rees hij wee/
op en vroeg op woes ten too-n: En waar
om beeft ze vanmorgen ontkend, dat Ze ef
geweest ia?
Waarom komt ae hier middiem in den
naciht als ©en, dievegge een ^misdadigster
binnensluipen? En sedert zij bij: npj ,gö
woest is, brandt or .©en helscb vuur ii)
mijn ingewanden. D© ©ltendeünge, Zij1
heeft mij willen doioden".
„Maar meneer, wat aegjb u, welk ee»
afschuwelijk© beschuldiging," riep Olemen»
zijns ondanks sidderend, uit.
Het is dta waarheid", sprak de mali'
kies sombef. Jk ben SmimefS «teel Kif
and voor IhfljBA i
„verdrijf dia ontaattencte gedacht* mats
kies. Bovendien beo i* immens hier cH
He verzorgen en »«ea alte Amkbea
dag of werkelijk gevaar te beschermen t)
(Wordt vervolgd!