en afslag oud en Zilver, tARLEN h. KBOONE, Solide Idbelegging. No 137 13e «Jaargang" NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOPRP-HOLL AN "HTOLLfToT"-" Woensdag- 18 Juni" 1919 BUITENLAND. jSC«NEfê magazijn, Dameshorloge. jerwoonhuis. VAN: gste waard®. 70 cent per Snoer en met 20 gulden. iiistraat, Schagen. 41» R. K. SchooL issing enz. nader tl Verschijnt dagelijks. Bureaux: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: Wegens Sacramentsdag zal dit blad morgen niet verschijnen. V Tegen den 8-urigen werkdag. Tusselsen Oorlog on Vrede V Geen geweld!? Onschuld en Misdaad. y Het allergevaarlijk,ste moment. oostenrijk. U3ÏA Éijgbaar in pssraat 59. .Hi KOOP: loed als nieuwe I viüs geïfoalk) REUS, Molenweg, l-Commiasie Van het |;anmóedfglag en ig- van de iitewa- st in de K eder ite Alkmaai; dat zij op aanst, e>. Donderdag, iSi 19 Juni, juden hare gewone Ivan gepensionneerde jde Indische militairen 3ii van de Koninklijke üij in de welwillende der ingezetenen bij- teelt. imissie voornoemd, COHEN STUART, President, tINS, Penningmeester. iEKAMP, Secretaris. Juni 1919. 'ïlorea 'en naar Limmen een vinder kan op beloo* Adres te bevragen |dit blad." een Burgerwoonhuir Stal en berging voor Vierstaten bij Alkmaar, ing direct. bij J. OPDAM, aldaar inter Kogge, tien Snee» te veld iterrogge, IS, Si Panera». J verdienste. gevraagd voor Alkmaar, j Agem-oazorger, vooj Weekblad. hieven letter 8. 8. aan van dit blad. «olplanten. ROODE-, WITTE- Koolplanten, van det and. ir, bij P. KLOOSTER. |iesprong, Si Paneras. - 8272 |.75, f4.-, f4.50 enz., itie. INKOOP leden ontvangen, -euze Onechte-, Halfeclite kwaliteit Aanbevelend, sgenheid tot het solied en van geld tegen ONS Abonnementsprijs: Per kwartaalper agent 1 1.65met geïllustreerd Zondagsblad f 2.10; franco per post 1 1.^5; iranco met geïllustreerd Zondagsblad i 2.30; afzonderlijke nummers van de courant 5 ct.; van het Zondagsblad 5 ct. ADMINISTRATIE 433. REDACTIE @33. Advertentieprijs: Van 1—5 regels 10.75; elke regel meer i 0.15; Reclames per regel f 0.42# Rubriek .Vraag en aan bod" per plaatsing f 0.40. Aan alle abonr.é's wordt op aanvraae gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f SOO,—, f 400,—f 200,—, 100,—, i 60,—, f 33,— 1S.- n. ren onder no. 'blad. Naargelang de invoering van den S-uri- Ren werkdag nadert, beginnen de bezwaren fin bedenkingen daartegen van meerdere iijden talrijker en voornamer te worden. We behoeven geen namen te noemen; >t is een feit, en 't is bekend, dat vele werkgevers-organisatie's in verschillende bedrijven den Minister van Arbeid den laatsten tiid overstelpen met verzoeken, raadgevingen en wenken, waarin uiting gegeven wordt aan allerlei bezwaar tegen het door den Minister ingediende wets ontwerp tot geleidelijke, doch zoo snel mogelijke invoering van den 8-urigen werk dag in alle bedrijven, welke maar eenigs- gins den korteren arbeid voor haar per soneel kunnen invoeren. Nu willen wij geenszins beweren, dat er an invoering van den 8-urigen arbeids dag 'geen gevaren en geen bezwaren ver bonden zijn, en dat de wet tot invoering yan dezelve niet met de grootst mogelijke Omzichtigheid tot stand moet worden ge bracht. Geenszins j Integendeel 1 Reeds geruimen tijd geleden wezen wij in een uitvoerig artikel op de vele geva ren en bezwaren, welke ten deze vermeden en overwonnen dienen te worden, zóó zelfs, Üat men ons „verdacht" van neigingen jt e g e n den verkorten arbeidsduur. Niemand zal dus gelooven,.dat wij met invoering van den 8-urigen werkdag al te luchthartig en al te lichtzinnig zouden wil len omspringen. De tallooze adressen echter van werk- everszijde, waarmede Minister Aalberse' en laatsten'tijd gepieizierd wordt, maken iep ons den indruk, dat men de bezwaren tegen den verkorten arbeidsduur wel wat 'al te zwaar wil laten wegen, natuurlijk nu iuist niet met de bedoeling, vandaag O-f morgen over héél de linie den 8-uri gen werkdag ingevoerd te krijgen. Het wil ons voorkomen, dat Minister Aal berse zonder ook maar één enkel wer kelijk bezwaar te negeeren of te licht te achten stevig voet bij stuk zal moeien houden, om, te voorkomen, dat er op zijn .pntwerp al te veel afgedongen wordt. Vooropgesteld moet blijven, dat de 8-uri- ge arbeidsdag moet ingevoerd worden: zoo spoedig mogelijk, in alle be- d r ij v e n, waar 't maar éénigszins moge lijk is. Geheel in den geest van onzen kranigen, zelfstandigen', welbewusten Minister van Arbeid wachten ook! zij op hun beurt alle heil van geweld." „Zij beseffen niet, dat het socialisme onmogelijk' met geweld kan wor den gesticht". Prachtig, nietwaar? Dat is nu eens een geruststellende verklaring. Geen geweld. Helaas is dit slechts de meening van.... een privaat-docent en niet van de leiders in de partij. Want terwijl de heeren dag Uit dag in afgeven op den vrijwilligen landstorm, nu eens- door ze bespottelijk te maken en dan weer door te razen, geven ze meteen den grooten leider gelegenheid om in breede artikelen, met de bekende dubbelzinnigheid te betoogen, dat het met bezadigde mannen als Mr. Bonger e.'a. toch eigenlijk niets gedaan i°s. Troelstra zal zich wel wachten om de belofte af te leggen: geen revolutie door geweld. En een directeur-generaal laat zich de wet niet voorschrijven door een privaat docent. Over de Russische revolutie schrijft en 'debatteert veel Dr. v. Dillen, een sociaal- Idemokraat van het zuiverste water. Pas weer verscheen een brochure van zijn hand, die door het „Volk" hoogelijk geprezen wordt. Van dit en een ander geschrift zegt Het blad dan ook: „Wie wil nagaan, hoe de socialistische revolutie niet moet toegepast worden, mag deze beide geschriften' niet onbestudeerd laten." En hoe moet de revolutie dan niet na gestreefd worden? Dat zegt Dr. van Dil len aan 't eind van zijn boek in deze zin nen: „De bolsjewiki zijn fanatici. Verbitterd Boer de wreedheid van het Czarisme, ver- IV/ant markies die Cypières had eietn zuster, Clara de Mondragon, die reeds pp jeugdigen leeftijd weduwe geworden de huishouding van haar broeder tot aan diens huwelijk bestuurd had. „Hebt. gij vannacht bij den markies ge,- svaakt", vroeg Raimond de Sintély bem. „Tpt twaalf uur, meneer". „Dus weet gieniet of da zieke dezen nacht iets gebruikt heeft?" „Jawel. Om twiee uur is miavrouw hem drinken komen geven". Toen Clemens op zijn beurt deze be schuldiging want zoo moest die m&- dedeieling in dit geval heeten uitsprak, iboefde Madeleine als een riet. „Gij ook al," riep zuit „Ik verzeker dat ik den gehoefen nacht mijn ka der niet verlaten heb." Okmiens antwoordde niet, zijn gelaat Wd«en plotseling" ala van steen gewor- neis e» hij fronste slechts do wenkbrauwen tooh", riep Madeleine ay^°es4e opgewondenheid, „gij kunt nfet gezien hebben?" *L "**®riiïe8 heeft ten aanboorp van Snel nadert liet- allergevaarlijkste moment in de periode van „vrede"-makelij. Het allergevaarlijkste moment, waarop beslist zal worden over de rust en het geluk van heel Europa, van welhaast heel de wereld. Het moment, waarop Duitschland al dan niet de vredesvoorwaarden der geallieerden zal ondertee'kenen. Immers: het antwoord der geallieerden op de Duitsche tegenvoorstellen is versche nen. In dat antwoord verklaren de geallieerde en geassocieerde regeeringen, dat de door hen voorgestelde vrede een vrede is, die de rechtvaardigheid tot grondslag heeft en overeenkomt met de door Heide partijen voor den wapenstilstand aanvaarde begin selen. Proost I Deze verklaring teekent den geesu waar in de geallieerden de tegenvoorstellen der Duitschers hebben overwogen. Als men van dat standpunt uitgaat, dan is hef duidelijk, dat er van een eigenlijke revisie der voorwaarden geen sprake .kan zijn. De geallieerden doen de „concessie", door volksstemmingen over het lot van sommige deelen van Duitschland te doen beslissen in plaats van eenvoudig te dic- teeren: jij hbort daar en jij hoort hiér thuis Aan het slot der nota wordt gezegd: deze nota en het hierbij gevoegde memo randum zijn te beschouwen als het laatste woord der geallieerde en geassocieerde re geeringen, zij blijven vasthouden aan de hoofdlijnen van het verdrag, maar hebben wat de toepassing ervan betreft, belang rijke concessies gedaan. Binnen een termijn van 7 dagen zullen de Duitsche gedelegeerden moeien beslui ten, of zij het verdrag al dan niet wensclien te onderteekenen. Wenschen zij niét te onderteekenen, dan... Fransche legerhoofden zijri reeds naar lfet slagveld van den nieuwen oorlog ver trokken Zoo nadert snel hét allergevaarlijkste mo ment. Zullen de Duitschers onderteekenen? zullen zij kunnen onderteekenen Maakten de geallieerden de onderieeke- ning niet onmogelijk? - Staan der menschheid nieuwe oerlogs- of (en) revolutie-rampen te wathten Welke? En hoe hévige? Het beslissende moment nadert I Gelijk bekend is, heeft dc overdracht van het Entente-antwoord op de Duitsche pro- lesl-nota's en tegenvoorstellen t© Versailles Maandagavond zonder plechtig vertoon plaaiS gehad en dus konden de telegrammen ovér deze gebeurtenis, welke in naar géheel slechts 7 minuten in beslag .um, nist veel te melden hebben. De weinige uijzonder heden, die het Wolff- bureau te Versailles daarover geelt, willen wij echter toch laten volgen om do be langrijkheid vau bel historisch oogenbJik, dal daar Maandagavond tc 7 uur werd mee geleefd. De secretaris-generaal der vredesconferen tie, iiutasta, 'in gezelschap van den gezant- schapsattaché d'Arnavou, overüandigue aan den Duilscheu departementsdirecteur Simons en den legalieraad baron von D&rsner, cfe volgende .documenten: te. ejn begeleidend schrijven2e. het antwoord der geail. en geass. mogendheden op de opmerkingen der Lluitsuic delegatie over de vredesvoorwaar den; Se. een overeenkomst over het bestuur der bezette dealen van Duitschland en ie. opa exemplaar van do oorspronkelijke lezing van net onLwerp-vnedesverdrag der geall. en geass. mogend heden, waarin met roode inkt do veranderingen zijn'; aangegeven. Hierbij verklaarde Da insta, dat- luj hiermee de definitieve voorwaarden der geall. en geass. mogendheden" overhandigde, waarop de D.uilscho vredesdelegati© binnen 5 dagen moest verklaren of zij geneigd is het vredes verdrag le onderteekeneflof uiel. De departementsdirectcur Simons ant woordde uit naam van de-Duitsche vredes- (lelegatie en do Duitsche jfegeering te Wei- mar, dat oen termijn var, o dagen tekort was. In opdracht.van den -minister van bui- lenlandscb© zaken, graal' [Brockdorl'l' Rant- zau, verklaarde hij, dat da Duitsche regae- ring on de -Duitsche ,..yri?Ms<bj&galie zich voorbehielden verlenging van den Lormijn .te verlangen. Do heer Dulasta antwoordde., dal 'hij de geall. en geass. regcscrlngen van deze ver klaring in kennis zou "stellen. En daarmee was de ceremonie der over- nandigihg, welke in het geheel 7 minuten duurde, afgeloopen. Rij negen-en kwam Dutasla nogmaals naaf Versailles en deelde aan Simons mee, dal do geall. en geass. rsgoerihgen zich bereid hadden verklaard, den. lormijn 48 uur to erlgugen. Uil naam der Duilsclie vredesdelegalie ant woordde Simons, dal zij zich aan den termijn zou houden, doch dat eigenlijk da Duitsche regeering pas in slaat zou zijn om een defi nitief besluit te -nemen. Deze zou dan aan de geall. en gsass. mogendheden meedeelan, of zij zich aan don termijn van 7 dagen zou kunnen houuen. Omtrent den inhoud van liet antwoord der -Geallieerden meldt hei genoemde Wolff- bureau, dat daarin wordt verklaard, dat de door de. Geallieerden voorgestelde vrede ge heel en al een vrede der gerechtigheid was, die overeenkwam met de door beide partijen voor don wapenstilstand aangenomen grond beginselen. Aan de oostelijke grens zullen over al, waar de volkswil twijfelachtig is, volks stemmingen worden gehouden. Danzig wordt als een vrije stad van Duitschland losgemaakt, om Polen een vrije uitgang naar zee te geven, maar géén bestanddeel van Polen. Of Op per-Si 1 -e. zié Duitsch zal blij ven of Poolseh zal word-en, zal door e&n iedereen verklaard, dat mevrouw o-m twee uur bij hem gieweeat is, en mijn meester liegt nooit", antwoordde Clem,ens nu. Hij sprak deze. woorden op uittartenden toon, en met al zijn wilskracht kon hij de diep© bitterheid die in zijn slem kLonk niet verbergen. „De markies is sinds lang ziek," sp; ak Madeleine, ,,-en hij kan dus gemakkelijk het slachtoffer va-n een zinsbegoocheling geweest zijn. Maar gij Clemens, d;e ge zond van hoofd zijt, verklaart gij mij zien te hebben?" Eén enkel «ogenblik .aarzelde de kamer dienaar, toien sprak hij op scherpen beslisten to-on: „ik heb mevrouw de mar kiezin gezien." Raimond de Sintély maakte nu ©en ein de aan het gesprek en liet Clem-ens gaan „Wat is er took, Raimo-nd?" riep Made leine toen, ten prooi aain een hevig© ont: roering, uit. „En waarom beweren berst mijn echtgenoot ©n daarna deze man, die mij altijd slecht gezind geweestis, dat ik vannacht bij den markies geweest ben". Sintély had blijkbaar geweldig© moeite om zijn ontroering te behéarschen. Maar hij slaagde, ©nsprak op onverschilliger toon: „Uw echtgenoot zal gedroomd heb bén, jan die man babbelt hem na. Laten we er- intusschen maar niet verder over praten". „Maar wat zijn dat dan voor pijnen en volksstemming worden utigemaakt. De politiek© bepalingen aangaande het Saargebied, blijven onveranderd. Afstand van Duitsch gebied aan Dene marken ©n 'België zal slechLs het re sultaat zijn van vrije stemming der bewoners. Ander© veranderingen zullen in liet vre desverdrag niet worden aangebracht, zoodal Duitschland dus ook niet zijn koloniën zal terugkrijgen merkt Wolff schamper op Aan nel sxot wordt gezegd: Deze nota en liet toegevoegde nifiinorandpm beLpeke- nen bet laatste woord der geall. en geass. mogendheden. Zij houden vasl aan de hoofd lijnen van het verdrag, doch hebben be langrijke concessies verleend in de toepas sing. De Geallieerden meenen dus zelf inderdaad belangrijke concessies te hebben gedaan en dus is de oppositie van graaf Kantzau's dele gatie niet vruchteloos geweest. Het is nu uiaar de vraag, hoeveel tegemoetkoming naast deze officieel© nog officieus beloouu wordt. Want de rogeeringen der Entente- landen mo©ten met het betrachten van te gemoetkoming voorzichtig zijn ten aanzien van de rechlsche partijen bin non de eigen grenzen, terwijl zij tocu vermoedelijk, met upt oo£ op d© linksche groepen, nieLs liever wenschen dan ©en zoo spoedig mogelijk af sluiten van de oorlogspereiode, een zoo snel mogelijk aanvatten van het economisch her stel. Het laatste woord is dus thans aan DuiUcbland, waarvan verlangd wordt, dat hel u i t e r 1 ij k a.s Maandag de>s avonds te 7 uur verklaren zal bereid te zijn liet vred-esverdarg, zooals het thans is, te onderteekenen. Wanneer deze verklaring ge daan wordt, zal worden zorggedrageji voor onmiddellijke onderteekening van den vrede le Versailles. In het tegenov&rgestefde geval aldus is in de antwoord-nota medegedeeld be- teekent deze mededeoüng het opzeggen van den wapenstilstand en zullen de mogend heden die maatregelen nemen, welke zij noodzakelijk achten om hun voorwaarden op te leggen. En natuurlijk hiermede in verband heefl Foch zich uit Rarijs naar het front aan dan, Ilijn begeven. De nadrukkelijkheid waar mede dit kenbaar wordt gemaakt wil reeds zeggen dat de gegeven verklaring op-ent-op ernst is. Wij zullen dus nu vermoedelijk spoedig vernemen lïo© de Constituante te Weimar overde herziene- voorwaarden der Geal lieerden denkt, want gelijk reeds gemeld werd, zal het parlement volgens de tegen woordig in Duilschlan-d heers cl ten de demo cratische beginselen da beslissing in han den hebben hebben geduurd. En dit maakt het incident te pijnlijker, omdat het nu niét kan nalaten ook van invloed te zijn op dp Duitsche stemming bij d© beoordeeling van de jong ste ©n naar verklaard werd: laatste documenten. Reeds hoeft graaf Brockdorff autzau ©en krachtig protest ingediend. Intusschen schijnt de Oostenrijkse!» dele gatie dezelfde taktiek te volgens als de Duit sche in voorbeeld ter leering gaf: staatskan selier Renner heeft het maar steeds nota's doen regenen op den oorlogsraad, orn dien nota-regen voorloop ig te besluiten met het aanbod van ©en stel tegenvoorstellen' op j.L Maandag. De Geallieerden kunnen dus nu öok aan t werk met de „bestudeering" der Ooston- ijksche nota's ©n tegenvoorstellen! Een betreurenswaardig incident heeft Maandagavond den overigens goeden loop van zaken te Versailles jammerlijk verstoord. Gisteren werd er in ©en kort telegram reeds melding vangemaakt, dat, toen de vfedesgecïelegoerden, di© naar Duitschland lerugk©©rdan, op weg waren naar het sta tion, vanuit de menigte steonen naar de delegatie werden geworpen, waardoor eenige leden der delegatie werden gewond, n.l. ©en der Duilsclie dames en drie heeren. Uit oen later telegram blijkt verder, dat ook vijandige beloogingen gehouden zijn voor het hotel des Reservoirs, du§ legen de 70 DuiLsclie gedelegeerden, die te Versailles achtergebleven waren. Deze betoogingen, seint Wolff uit Versailles, duurden dein ge- hoe,ten avond. Hel is te begrijpen, maar niet te v©r- •-cnLschuldigen, dat ©en verbitterde volksm© nigte tot ©en dergelijk optreden komt, maar het is volkomen onbegrijpelijk, dat de Fran sche autoriteiten geen maatregelen getrof fen hebben om* te voorkomen, dat de be- Icedigende betopgingen den geheelen avond smarten, dio zoo plotseling terugkomen, nadat-gij gi t.r navond zoo gerust waart? Balmond haalde de schouders op. „Wel licht ©en nieuwe aanval der leverziekte," sprak hij. „Kan het niets anders zijn?" „Dat geloof ik niet"- „En zijt ge nu niet ongerust meer over den ziekte?" Raimond voelde, zich ©Bn rilling door de leiden- gaan. „Niet m&er dan gewoon lijk, beste Madeleine", sprak hij schijn baar opgeruimd; „ik zal overigens ,va,n daag zooveel mogelijk hier blijven". In den loop van den dag trad ©en mierk bare bgtersohap in- Maar de markies bleef aan een aiolit bare achterdocht ton prooi, wierp Made leine van tijd tot tijd e©n somberen blik toe en wieigierde, voor den volgenden nacht anders dan Cleinens bij zich te hebben- „Aan hem ben ik göwend, en hij kent al mijn eigenaardigheden," sprak hij. „Als ik erger word, zal ik j© wel laten roe pen, Madeleine." De jonge vrouw moest wel gehoorza men ©n verliet het vertrek. „Doe d© deur op slot", beval markies de^ Dyp-ières, zoodra hij met zijn kamer dienaar alleen was. „Zoo", ging hij voort, „kom nu vlak bij mij eri zeg, of ik onvoorwaardelijk op je kan rekenen-" „Dat weet u wel, markies", was hetant woord. „Mijn laatste druppel bloed behoort u toe". „En zult ge mij naar waarheid antwoor den op al wat ik vraag?" „Stel u mij maar op de proef, meneer de markies." „Welnu dan, waarom houdt ge niet van de markiezin?" CieÉtens verbleekte en aarzelde miet zijn antwoord. „Denk ©r om, dat gij beloofd hebt de waarheid te zeggen", sprak de mar kies op gebiedenden toon. „Ik heb niets te,gen de markiezin' klonk het nu, „maar zij hoeft hier de plaats ingenomen van d© oude mevrouw, uw zuster beeft voor haar jplaats moeten maken, en da-n, in het begin dacht aan niets en niemand dan aan haar markies". „Goed, laten we verder gaan. Hebt ge vannacht in die kamer hiernaast geisla t>e ii?" „Ja, op de canapé". „En heb je ongeveer! Iwiee iU|nf plets gehoord?" „Ja, ik heb toen in uiwie kamieK booren spreken." „Heb je ook gezien wie er wa»?" De oog,en van den kamerdienaar begon nen bij deze vraag te glinsteren van BELGIEL Een kerkolijk dankfeest. Op de hoogvlakte van Koslcelberg bij Brus sel zal op Zondag 29 Juni ©en grootse!» gosdienstige plechtigheid gehouden worden, ministers 'tell alle Belgische bisschop-pen zul- minister en alle Belgische bisschoppen zul len ei' bij tegenwoordig zijn. Do bedevaart, tijdens de bezetting beloofd, zal dien^ dag gehoud&n worden. Alle pa rochies van bet land' en alle Katholiek© ver- cenigingan zuilen worden uitgynoodigd ver tegenwoordigers te zenden. Daar. de voorloopige basiliek te klein is, zal een monumentaal ailaar op do hoogvlakte worden opgericht. Om half 11 wordt een| pontificale H. Mis in de open lucht gecele breerd. Yervolgtens zal de kardinaal België toe wijden aan h©t H. Hart. Een groot© proces sie zal het feest besluiten, •De stemming Weenen. Het lijdt geen twijfel of de opstandige! beweging van 1.1. Zondag te Wennen is toch van gro-oter omvang gewoest dan da eerste berii.Men daarover daden veronderstellen. Er zijn blij kans nader© belichten - niet minder dan 11 personen gedood en meer dan 70 personen gewond. Da Communisten pogen klaarblijkelijk hun slag te slaan door van de ontmoediging, dia tengevolge van d© Entente-voorwaarden in alle lagen der bevol king heerscht, partij te trekken. En de re geering staat tegenover hetoptreden den uddraaiers vrijwel machteloos. De aanstich ters van de relletjes, die eerst gevangen .enonion waren, beeft men weer op vrije voeten moeten stellen, daar men de opge wonden volksmenigte moest ontzien. Of deze heeren, die nu d© macht van hun hulp troepen beseffen, zich verder rustig zullen houden, valt te betwijfelen. Ook zij zullen begrijpen, dat zij hun vrijheid slechts te dan ken ii,ebben aan de onmacht dor tegenwoor dige regesring en zij zullen uit dit besef vermoedelijk gevolgtrekkingen maken, die voor den binnenlandscben vrede in Duitsch- Oostenrijk niet veel beloven. Uit het voor gevallen© blijkt in ieder geval, dat de ont stemming te Wieenen inderdaad groot is. hORTiS BERICHTEN De „Daily Mail" verneemt uit Hel- singfors: De vesting Kroonst ad staat in brand. Verscheidene forten vertoonen d© wiLte vlag ©n zeven Bolsjewistische oorlogs schepen hebben eveneens de witte vlag ge- heschen, ten teeken, dat zij zich aan het Bril sche ©skader willen overgeven. Naar aanleiding van onlusten, iegei: negers ©n Chineezen 'te Cardiff en Liver pool heeft de Engelsche negeerïng besloten, de vreemdelingen, di© tijdens den ooFlog naar Engeland zijn gekomen, naa rhun land terug te zenden, zoodra een schip daartoe beschikbaar is. haat, maar dit laatste mjerkta de mar kies niet op. „Ja," antwoordde Cïemiens, „ik ben opge staan en ben gaan kijken". „En wie was bet," vroeg de markies de oyr ►ières in da hoogste spanning. Zonder 'eiemigle aarzieling antwoordde Cle mens: „Het was mevrouw de markiezin." De markies, di© 'dez© verklaring in den grootsten angst gewacht had, viel in zijn kussen terug on mompelde: „Dus heb ik toch niet gedroomd". Het volgend© «ogenblik rees hij wee/ op en vroeg op woes ten too-n: En waar om beeft ze vanmorgen ontkend, dat Ze ef geweest ia? Waarom komt ae hier middiem in den naciht als ©en, dievegge een ^misdadigster binnensluipen? En sedert zij bij: npj ,gö woest is, brandt or .©en helscb vuur ii) mijn ingewanden. D© ©ltendeünge, Zij1 heeft mij willen doioden". „Maar meneer, wat aegjb u, welk ee» afschuwelijk© beschuldiging," riep Olemen» zijns ondanks sidderend, uit. Het is dta waarheid", sprak de mali' kies sombef. Jk ben SmimefS «teel Kif and voor IhfljBA i „verdrijf dia ontaattencte gedacht* mats kies. Bovendien beo i* immens hier cH He verzorgen en »«ea alte Amkbea dag of werkelijk gevaar te beschermen t) (Wordt vervolgd!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1919 | | pagina 1