DERDE BLAD.
KUNST EN KENNIS
Zaterdag 19 Juli 1919.
Brieven uit Brazilië,
en van stad en dorp.
iR
Vroof;|k Aüerïëi.
HET ROOMSCHE DAGBLAD IN
WORDING.
Is de pers, vooral de groote dagbla-dporsj,
da Koningin der „aaade", dan zwaait aij ook
naren schepte' over de pl.m- 30 miU-weni
tawoaers van de reusaeiht%-uitgestreJdje re
publiek Brazilië.
En Idat doet zij inderdaad, hoewel moer
Indirect dan direct, d.w.z. meer door tuis-
sohenperesonien daJi wel door oekaaem en
tigen booge bevelsctoilteai.
Tachtig pnooent toch van de Braziliaani-
tc&iet bevolking- kaai niet lozen, zoodat het
geschreven woord voor hein een waar spdjt-
sierschrift is, en de oouramit een boek met
Beven sloten.
Slechts voor de overblijrvi&nd© twintig pro
cent „bevoorrechten", die kunnen 1-ezeni,
%n liet gelezene daarna „voorzeggen", ver
mag de pers hare stem té do-en hooren aan.1
ie groote, onwetende massa.
Nu is iel' misschien op de wereld geen volk
bedreven in het voortvertellen vaai
nieuwtjes, als de Braziliaan; wellicht ook
niet alleen op politiek cn maatschappelijk,
gé/én, dat m&er houdt Van „tinnegietorij'"
maiar ooit op godsdienstig terrein. Van alles
wil' hij hot zijne wéten, geheimen zijn uit
den booze, over allen en alles wordt geoor-
loe-ld binnenskamers, zoowel als publiek
op straat, door bevoegden en meer nog
door onhevoegxlen, ja, door kortgiöbroekte
jongens en meisjes iii kinderroltfken.
Deae „Volksnieuwsgierighéid", of, om 'n
aaéfeteir woord ite gebruiken, deze „volks-
weetgiea'igheid" en zucht tot oo-rdeelen over
ïilles en nog w,at, is de troon, waarop vor
stinne grootpers gezeten is met onbeperk
te heerschersmiaeliit. Beuwig jammer is het,
dat doze edele spruit van konimkl ijken bloe
de hier bij de regeeringsvorm-veranderiiig,
Ti dertig jaar terug, haren diadeem heeft
omgeruild tegen de beruchte roode Jaco-
Mj'nenmuts en bat goud van baren moder
nen troon zoo sterke toko-mut-gelijkenis ver
toont met toet gouden kali', waaromheen
eertijds de ontuchtige Joden bij wufte,
lichtzinnige muziek dansten en speelden
in heidensche ongebondenbeid.
Helaas de groote dagbladpers van Brai-
ziilië is hare verheven roeping de massa
op de hoogte- te houden van wezenlijk-be
langrijke kerkelijke, sociale en poütiejke
gebeurtenissen van onzen -tijd, ze het volk
te doen kennen in hun onderlingen samen
hang ©n belicht door de laar der Katholieke
kerk, bezien van het standpunt eraser chris
telijke politiek óntrouw geworden.
Op haar bureaux zitten gaan katho-lieke
journalisten meer achter de lange pers
tafels, het zijn meest aden vrijdenkers!
ja, aelfs voicxr anarchisten en godloochenaars!
4ie rnet' recht ©n zedelijkheid volledig. Lieb-
ben afgerekend, wordt gaarne een plaatsje
Ingeruimd. Dikwijls' verkoopt zij zic-baelv©
pp do politi-eke slavenmarkt, oan, dag in, dag
Uit,, den tof te zingen van ©enein rijk-beta--
ienden pólitiekan gelukzoeker, of hij, het
verdient of niet.
Ze heeft zich ai reeds verlaagd tot eene
veile deerne, welke dagelijks tot zondigen*
tokt door hare onzedelijke reclameplaten
voor da cinema's, door hare onzedelijke
feuilletons en sohaindelijke adverteuties.
Gaen waarheid maar van lengen willende
Midc.raohiS.den, neemt zij, in hetzelfde num
mer pleidooien op voor ons Heilig lioomsch
Geloof, voor hét veranderlijke en daarom
want de waarheid verandert niét on
ware Protestantisme en voor het heiden-
Ache spiritisme, met Het noodlottig' gevolg,
ilat vele lezers gaan denken, dat alle gods
diensten even goed zijn. Zóó kweekt die
beginsellooze pers h'et ongelukkige indiffe
rentisme, of de godsdienstige onverschillig
heid, welke zich reeds zoozeer verbreidt
in den geest der nieuwe geslachten, afge
dwaald van het oude geloof door liet ont
bindende rationalisme van Voltaire en Kant.
Het' naturalisme van de vrijmetselarij, en
'door de verlokkingen van grof zingenot,
geboden in alle hloeken en straten der
grootere steden.
Met vurige letters moest de Huichelaar
ster, vvelke op de eerste bladzijde afkeurt,
wat zij op de tweede weer aanprijst, wor
den gebrandmerkt, en dan zou ik ér geen
toepasselijker kunnen vinden dan deze ne
gen: „contra Mim" d.i.: „tégen Mij".
Heeft Christus, de eeuwige waarheid,
Oudtijds was Het algemeen gebruikelijk
idat de menscHen elkaar over en weer bij
namen gaven een gebruik dat nog niet ge
heel verdwenen is. Het waren meestal kern
achtige sprekende namen, die een lichame
lijk gebrek, een sterk op den voorgrond
tredend uiterlijk, kenmerk, of een scherp
yoor den dag komenden karaktertrek van
den betrokken persoon tot basis Wadden.
Naast zulke „individueele" Had men ook de
jgroeps bijnamen die gegeven werden aan
"de bewoners van een of andere stad of dorp
Vele hiervan vinden hun oorsprong in het
wapen, dat de gemeente voert.
Zoo worden de Hagenaars door Hun wa
pen ooievaars of waterkijkers genoemd de
bewoners, van de Rijp, in wélks wapen een
Snoek voorkomt, heeten daarom snoeken.
Een andere groep vormen de namen, die
hun ontstaan danken aan een of ander be
roep of bedrijf, dat vroeger of ook heden
hog wel veel in de stad of h'et betrokken
dorp werd of wordt uitgeoefend. Alkmaar,
-Waar in de 17e eeuw niet minder dan twee-
en-zev entiggrutterljen voorkwamen was dus
de gortstad bij uitnemendheid en de be
woners kregen den smaakvollen naam gort
zakken, Harlingen vroeger bekend door zifn
rele groote bleekerijen werd de stad der
tobbedansers en dansters. Toen dé weverij'
pa Leiden krachtig Moeide als huisindustrie
Aromen de taMce wevers elegante blauwe
trassen rcodat de Letdenaars den naam ont-
ven Mauwhiutsen. De aardige ru-
echter is (fie, walar ide namen Htm
niet gezegd: „Wie niet mét Mij is, is tégen
Mij"? Welnu, als er hïer in Brazilië één
niet met Christus is, dan is Het de groo
te dagbladpers, vooral van Rio de Janeiro,
de haard, van waaruit de geestelijke ziekte
kiemen zich verspreiden over héél, héél
Brazilië.
En was Bet nu nog maar één groot da:
blad, hëtwelk zijn vergif uitspoot tegen
ruim 20 millioen Braziliaansché katholie
ken, h'et serpent zou wellicht spoedig ter
neergeslagen liggen met verpletten kop.
Doch- de groote z.g. „neutrale" dagbla
den zijn vrij talrijk, en tot overmaat van
ramp, hebben de Katholieken daar tot nog
toe geen enkel groot-Katholiek dagblad kun
nen tegenoverstellen, 't Is treurig, maar
waar.
Beschaamd en beschamend tevens wijzen
vele goedgezinden nu op ons kleine, maar
fijne Nederland, waar ruim 2 millioen Ka
tholieken 'n twintigtal katholieke dagbladen
in stand weten te houden, terwijl hier
20 millioen gttöOfsgenooten hét nog niet
hebben kunnen brengen tot één groot-dag
blad. Ik zeg .groót-dagblad, want twee klei
ne Katholieke dagbladen ztij'n reeds ge c ui-
men tijd aan 't oproeien tegen den gewel
digen stroom van ontkerstening en zeden
bederf.
De groote „dreadnought" moet echter
nog van stapel loopen. Wanneer dat zal
gebeuren
Waarde lezer, Wet schip, dat, naar we
hopen durven, binnen afzienbaren tijd zee
gaat bouwen, is in de maak op de scheeps
werf „Centra da boa imprensa" of „Cen
trum van de goede pers".
Op die werf is, om mij zoo uit te druk
ken, meesterknecht een Pater Franciscaan,
geboren Duitscher, frei Pedro Sinzig, een
veelzijdig talent en een man met ongemee-
ne wilskracht, wiens werken en zwoegen
met taaie volharding wis en zeker zul
len bekroond worden door de eindelijke
verschijning en instandhouding van het
zoo broodnoodige groote dagblad, dat voor
doopnaam zal krijgen „O Diario" d.i. „Het
Dagblad". Die naam alléén spreekt reeds
boekdeelen I
Daar de zvg. „neutrale" dagbladen bolos-
saflie ©nderniemtog«n zijn, (moet ook het
Katholieke dagblad, wil Heit in alles con-
owiieeren met de ongeloovige, anorchisti-
1(6 gmoiotpers, en dein onvermijdelijken
strijd op laven en doiod tegen de vrijlrueis©-
larij' kunnen vo-lhouden, eene groote onder
neming worden.
Niet minder dam 500 conto's ('n conto
Is pLm 800 Hoillandsch» guldens) wil het
„(G&ntrum vam de goede pers" in zijln bezit
hebben, alvorens tot de uitgave van
„O Diario" over te gaan.
Van verschillende kaarten komen sedert
1916 da giften tónoem, voornamelijk
net als in Holland van den- Middenstand!
en den. kleinen burgerman.
Reeds bijna 100 conto's ziijh ingekomeni
aan vrijlwilligt© ia.&llnaez©n. God alleen weet,
ho-eveel „pennimkskes der weduwen" daar
biji zijn.
Nu aal Or lelt.Centrum van de goi8de pers"
lop Paaiscihaaiterdag 'n r-euaetnitomiboia hou
den, pim daaruit niartuurlijlk een aardig winst
je te «laan, vpiar heit toi-wDrding-zlijinde dag
blad.
Zijl, öfe tniat een „miet" aullen uitkomen,
©n 't aijiB ér natuurlijk veten, mogen zich
troosten, hum „deztostoes", wij'zouden teeg1-
gien, hun „giulden" besteed-te hebfoemaan èan
dolt' inleest verdienstelijke goisde werkn vao
onaem modernen tijd. Zeide niet de goiede
en w'ijizJe Paus Pius X s.g.-,- dat „wa tever
geefs kerken zouden bouwen, precken hou
den, ndbplem stichten en allerlei goede wer
ken 'verrichten, zlouden, wanneer wie niet te
gen de isledhte pers de wapenen; der goedé
wisten te hainitaareni", dat wil zeggen: te
genover hef slechte dagblad, het goeidia
Boomlsoha dagblad steilon; em verklaarde
d&Zelfda Paus zich niet bereid, ziijin ring,;
ziijn borstkruis, jay. Zijlne kardinaaiskloeding
prijis te geven, wanneer daardoior belet zou
wloaxien, idat }i«t plaateelijke katholieke blad
„Da Pifesa" woiest veirdwijlnein?
Wjeirden deiae woioa^den van den Gmoteni
Paus (hieir heter overwogen em begrepen,
lem in daden loimlgeziet, vooral door de me©r-
goeden, dam'aflididieiï wijl binmeini een maand
d-e vieïieisdhta som bijleen.. Doch hier juiist
Zit 'm de knoop: Zijj die het bast hebben
mde® en; ook fielpeu moesten, zien da we-
rield wel Jn geweldig kokende beroering',,
maiar in humi Oiuta, vlug over het gladde
asphalt glijdend (naar fheateir en sociëteit,
zien ze |op straalt da draigieind-gebalde- vuis
ten miiet van den werkmlam, wieni men aijh
Gód ontnaml
Mbga het Braziliaanscha volk de No-vem-
belr-les begrijpen, huW doof-het Eaitholieke
ontstaan danken aan de geschiedenis of
overlevering.
Zooals men weet, worden de bewoners
van Amsterdam koeketers genoemd. In Am
sterdam stond in den ouden tij'd Sinterklaas
zeer hoog: 'aangeschreven, zoo zelfs, dat er
een Sinterklaasmarkt gehtouden werd. Daar
vond men 'n menigte kramen vol Sinter-
klaaskoek. Deze koeken die gretig gekocht
en verslonden werden, bezorgden den Am'
sterdammers den naam koeketers. De Rot
terdammers Keeten k'eiscWieters. Eens dreef
er in de Maas een bootje met de kiel naar
boven. Men Hield Het voor niets minder dan
een walviscli, waarop veilig de geweren
werden afgevuurd. De bewoners van Delft
heeten kalverschieters. In den Sp-aanschen
tijd h'et was in het jaar 1574 stonden
in den laten avond op de wallen van Delft
eenige wachters. In de verte zagen ze
langzaam iets naderen. Natuurlijk werd ter
stond. aan een SpaanscWen spion gedacht.
Met kleine stootgalmpjes vloog er een schot
over de stille landen. Daarop volgde een
doodsdi'e stilte. In- den vroegen ochtend
toog men op onderzoek' uit en vond een
dood kalf. De Zaandammers Heeten ga!ge
zagers. In den tijd der lijfstraffen hing nien
soms als schrikwekkend voorbeeld ook de
dooden aan de galg; Den 24steu Juni 1678
weiden er te Zaandam' vier lijken van ver
oordeelden opgehangen en den 2östen Au
giustus vond men die galg doorgezaagd.
Het hëele getimmerte met zijn akeligen
last lag tegen den grond. De dader werd
niet ontdekt en de Zaandammers ontvin
gen gezamenlijk den naam galgezagers. De
Nederland gegeven, te wetten, dat' de pries
ter, de oiidérwijSa' en de Gkristelijkia orga
nisatie dan «dlagn de 60c;ialisttochc- tol 3je
wieksche aanvallen op den burcht van het
wettig gezag, ©n de kasteden van den
eigendom, (tiet familieleven en de ware vrijt
hedd krachtig kunnen afslaan wanneer
achter zich Wéten duizenden en duizenden
©n nogmaals duizenden flink» Roomsche
Mammieo en sterke Roomsche vrouwen, .da
gelijks gevoed door hef gezonde brood van
een Rpomsch dagblad, dat rechtvaardigheid
predikt en naastenliefde.
fcfei OONSUANCiO -VAN EIJK, OHM,
BOEK EN BLAD.
VUB APOLOGETISCHE BROCHURES
VAN PASTOOR MAX.
Uitgave van de Ni. V.
de R. K. Boeken-Cen-
trale te Amsterdam.
Sinds ©enigein tijd reeds lag op onze
schrijftafel een vijftal interessante boekjes
op een bespreking te wachten, namelijk een
rijf tal handige brochuurtjes van den be
kenden schrijver op apologetisch gebied,
zich verschuilende achter het pseudoniem
pastoor Max, onder welken naam hij weke
lijks ook zijn aantrekkelijk© dagblad-artike
len voor sommige bladen schrijft.
De vijf boekjes vormen h&i ep.rsts deel
van een geheel© reeks van dergelijke werk
jes, die zeker all© hun weg wiel zullen
vinden.
In buitengewoon aanirekk&liiken vorm ge
schreven, geheel doorvlochten van aardige
en geestige op- en aanmerkingen, lijdt liet
en twijfel of ieder, die maar eenmaal zoo'n
boekske ter hand heeft genomen, gevoelt
zich als onweerstaanbaar gedwongen het ga
heel door te lezen en zai ook naar h,ati
tweede, derde ©n i©der volgende hoekje grij-
pen.
Tot heden verschenen dia volgende rijf
brochures:
Puntjes O- p ld e i.
Hierin worden d-e tegen onzen godsdienst
vaak uitgespeelde kwesties dier verleening
van aflaten door de Kerk ©n verkoop van
aflaat-brioven, alsmede de stelling „buiten
do R. K. Kerk ge&n zaligheid" behandeld.
De geestige schrijver bedient zich hierbij
van verschillende aanhalingen uit geschrif
ten van niet-KathöIieke schrijvers, tegenover
wi© hij veelal in twistgeschrijf onzen gods
dienst en godsdienstig© gebruiken wisl te
verdedigen
AJf g o d e r ij 1
In dit werkje worden de bezwaren tegen
onze Roomsche Maria-vereering weerlegd.
Duidelijk en overtuigend wordt er in aan
getoond, zoowel met teksten uit dien Bijbel
als met nog and-er© getuigenissen, dat roods
in de eerste tijden der jo-ngo Christenheid
da H. Maagd in de id-a-e der geloovlgen.
een van allo andere Heiligen en Zaligen
onderscheiden positie innam.
Met krachtige argumenten vinden wij daar
in ds insinuatie atgevvgzen, als zouden wij
door het bijzonder v-ereereii "van de Moeder
Go-ds, Iiaar Zoon Christus achteraf zetten
©n vindien wij die bewijzen bijgebracht, dat
de Roomsche intentie is en blijft, dal alle
huid© aan Maria bewezen bedoeld wordl
in deai zin van: door of om Christus.
Het toeval, d-p.
God der dwaze n.
In mot humor gekruide be-loogeu, zo-nder
maar 'n o-o-genblik d-en e-msl van het weten
schappelijk onderwerp in zijn waarde te on
derschatten,, doet pastoor Max'in dit boekje
uitkomen hoe zwak d© argumenten zijn voor
dein godloochenaar, waarmede hij het b-e
■staan van Go-d wil ontkennen door de we
reldoorlog en d-e schepping van alle leven
toe te schrijven aan allerlei toevallige om
standigheden.
Met alLerl-ei" voorbeelden uit het dagetijk-
scha leven wordt in dit werkje hel bewijs
geleverd, dal hel zoo hoog verheven toeval
niets in de mielk te brokken heeft, dat „toe
val" ©en mankement is, eon kink in d-en
kabel, eea onding, maar geen positieve
kracht.
Iu-dien men aan een woord hecht zoo
concludeert da schrijver ten slotte.„dan
is het toevalde schuilplaats van God,
als Hij incognito redsl".
Openbaringe n uit
het G e s t e- n r ij k
Een. onderwierp, dat ve-ler belangstelling
weet gaande te houden, wordt in dit vierde
bro-chuurljö op ev©n geestig© en toch ge-
galg bracht ook den Leeuwarders hun bij
naam, n.L galgelappers. Den heeren van het
gerecht werd eens door den beul aange
zegd, dat een nieuwe galg dringend nood
zakelijk was.. Dezen echter oordeelden een
nieuwe overbodige weelde; de oude kon
nog heel best „opgekalefaterd" woivlen.
Zoo gebeurde dan ook. Zooals hét vaak
gaat, de zuinigheid bedroog hier de wijs
heid. Toen de galg eensweer gebruikt
moest woirien brak ze en de ongelukkige
slachtoffers ploften op den grond. Het was
„lapwerk" en de Leeuwarders waren van
dien tij'd af galgenlapp-ers. De Zwollenaars
noemt men blauwvingers. In hët jaar 1682
viel in deze stad de toren van de St.
Michielskerk -in. Het klokkenspel, dat mede
naar beneden was getuimeld, werd later
verkocht aan de stad Amsterdam en wel
voor een zeer hoog-en prijs. De Amster
dammers Hadden de aardigheid deze groote
som alleen met dubbeltjes te betalen. De
Zwollenaars -die zooals gioede kooplui be
taamt, zich' wilden overtuigen of de som
er was telden zich de vingers blauw.
De burgers van Meppel heeten, behalve
„kluiten", naar de stukken boter, die daar
veel op de markt verhandeld worden, ook
„muggenspuiters". Evenals we bij Rotter
dam en Delft zagen is ook hier een ver
gissing de oorzaak der naamgeving. Te
Meppel danste eens rondom den toren een
dichte, zeer dichte drom muggen. De zon
neglans speelde met geelro-ze kleuren op
de duizende gladde, teere vleugeltjes. Een
jongen, die vol verbazing dit kleurenspel
een ©ogenblik aandachtig gadegeslagen
aegoi'wüae behandeld, waarin d© schrijver
d© volgend© vragen bespreekt: Wat is Spi-
ritisma Zjjn Spiritistische verschijnselen
langs natuurlij leen weg te verklaren? ©n Is
Spiritigjsa goed of kwaad?
Maria Monk, de
Zwart© Non.
Het miserabele boekje van Maria Monk,
de befaamd© „Zwart© non", over haar er
varingen ia het kloosterleven ©n over
klooster-gruwelen, vindt sinds jaar ©n dag
een uitgelezen plaats op d© boekenstalletjes
en in de gör© winkels, waai- geldgewin de
éénige drijfveer is voor d©n handel.
Wie Maria Monk eigenlijk was ©n welke
,waarcta het beruchte boekte van haar hand
heeft wordt in d©z© gelijk namig© brochure
van pastoor Max eens duidelijk gemaakt.
Volgens de beëedigde verklaring van me
vrouw Mc Donnell, directrice van een huis
voor gevallen vrouwen te MonLreal (Canada),
)is d© z.g.n. Maria Monk nooil kloosterzus
ter geweest, maar heeft zij aldoor h©t leven
van een profin©e geleid; zij is in genoemd
huis gedetineerd geweest ter verbetering van
haar slechte en schandelijke levenswijze.
Wegens haar slecht gedrag werd zij -uit d©
inrichting als onverbeterlijk ontslagen, waar
na zij in concubinaat is gaan leven met zeke
ren h-eie-r Hoyfce, die de schandelijke pi-ac-
tijk beoefend© ten koste van alle waarheid
d© geestelijkheid in discr&diet te brengen.
Haar eigen moeder verklaarde over haar.
dat zij in staat was de onmogelijkste ver
halen te verzinnen, zooals de leugen, dat zij
in een nonnenklooster zo-u geweest zijn, want
zoo zoide hare moeder zij is no-od
in een. nonnenklooster geweest.
De befaamde Maria Monk eindigde haar
leven in d©n kerker, waar zij was opgesloten
wegens zakkeijro-llei-ijvaneen minnaar.
Wij wenseh-en dit werkje van pastoor Max,
waarin aan de hand van historische gegevens
deze bijzonderheden uitvoerig worden ver
meld, e©n minstens tienmaal gró-otere op
laag toe dan men met liet beruchte leugen
boekje van Maria Monk wist te bereiken.
Moge-het spoedigook op de boeken
stalletjes van de z.g.n. tweede-hands-boek-
liandel e-eti ruim© plaats verwerven, opdat
liet ook in handen kom© van het z.g.n.
marklpubliek.
De boekjes hi-er besproken zijn in
handig formaat en kcurig-duidelijke druk
uitgevoerdversierd ieder met een door
Pater Raymundus van Bergen -- smakelijk
gete-cke-nden omslag.
Met belangstelling zien wij de verschij
ning van do volg-reeks-numm-ertjes tegemoet.
INGEKOMEN PERSONEN.
A. Dekker Niauwesloiat 2, Bergen-, db.
L. W. 'Vtoi der Eerden Ri.K., BreedstraAib
29, SlLratarn, schilder. A. Rietdijk N.H.;.
Huiswaard 8, Rookan-je, tuinders-knecht.
M. O. Tromp R-.K., Oude-grach-t, 204, Amster
dam, onderwijzeres. E. O. J. Groeneweg
N.H., Juliana van StolbergLaan 2, Veten-.
E. P. Sehststdlt R'.K., Btoem'sitraat 6,
D-ui-tsohland, vanensigeize-1. H. G. Meijer
E.L., Lang-estraait' 3/5, Ambtshalve, kbo-p-
m&ni P. J. M. Albers R.K., Kerkplein 6,
Rosmalen, vierpl-e-gisr. C. E. Leestemaker
Njri., Ko-ors-traat 35, Hilversum ambt. raad
v. arbeid. K. 'Pop-ma N.H., Bi-e-rkade 10,
Amsterdam, a®. huish. J'. H. de Haas
N.H., Kan-n-eimierstraiatwegl 108. Uitgeesh,
kruidenier. J. J'. Kramer D.G., Tuin
straat 34, Haarlem, aistsj H.IJ.S.M. E. va-n
Driesten N.H., Jaagpad 38, Hilversuni,
strijkster. R-. 8ni)el R.K., van der Woude
straat 43, Opdiorp. H. Pijpers N.H./R-. m,,
G&es-tenisiingial 8, Amsterdam, .Kant,-bed.
N. Blo-em N.H., Haereinstraat 10, Oterle-ek
-db. M. W-esshoff N.H., Spoorstraat 35,
Rotterdam, -onrterw. W. Bakk-er N.H.,
Nieuwlanidersingi&l 78, Hoioro, winkelb.
A. Bakkium R.K., Emmastraat 11, Egmo-nd
aan zee,, db. A. St-ruijf N.H., P. H.-
straat 48, S-chagiem, db. M. C. Lalieu,—
Poyk R.K., Varniebroiek 38, Kerkrade.
J. A. Z-ut' Mnhleni E.L., Meitiusgracht 6,
Tex,èl, s-tuiurm, gr. v>rt. G. Hoo-giaboom,
RiJT., Ouidegra-oht 33, Harenikarsp©!, huis-
bo-ujds-ter. P. van Oositrum N.H., Spoor
straat 64, Utrecht, slagier. G. A, Win'
kei ILK., Sil-uartetraat 68, Eohtsld. G.
van Helden N.H., Baanp-ad 20, Amsterdam!,
verpleegster. H. H. E. Levert N.H1H.-,
Hekelstraat 33, Leetiiward&n, verpleegster.
G. Ig'esz N.H./E.L., Bierka-da 16, Eda-m',
gruitter. J. va-u Aalst R.K., Iianaalkad©
18, Hoorn-, musicus. N. Ba-k L, Oudorp
92, Oostliuizen-, kantaorbed. C. M. J. U.
h'ad, kwam na zijn eerste verwondering,
tot de conclusie, dat de toren in brand
moest staan. Luid begon hij dan ook te
roepen: „Brand in den toren". De spuiten
kwamen aanrukken en gaven water, rot
men eindelijk zag, dat men op muggen
sp-o-ot. Een soortgelijke vergissing bezorgde
den Middelburgers den naam „Maanblus-
schers." Hier waren het geen muggen,
maar hét schijnsel der maan. Ook de be
woners van Zierikzee ontvingen door een
vergissing hun bijnaam „steenkappers".
Eens h'et was in de zeventiende eeuw
verbreidde zich te Zierikzee het gerucht,
dat o-p de kust een Franschë kaper in 't
zicht was. Ijlings werden twee schepen
met de Loenste zeelui bemand, om den
kaper zoo mogelijk uit de haven te Kouden,
Niet lang duurde Het of de twee schepen
met hiin bemanning kwamen terug met
de geruststellende me-dedeeling, dat er van
een kaperschip geen sprake was. Er lag wel
een schuit, geladen met steenen.
Van de talrijke plaats-spotnamen in ons
land. willen we een drietal nog even af
zonderlijk noemen, n.l. die van Kampen,
Dokkum en Edam. Van vroegere bewoners
dezer stadjes vertelt men allerlei domme
streken. De Kampenaars worden bii voor
keur ,,steurvangèrs" of kortweg „steuren"
genoemd. Oudtijds ving men té Kampen
in den ïjssel eens een steur van reusach
tige afmetingen. Daar er eenigen tijd later
juist een groot gastin hal zou gehouden
worden, moest men den steur zoo lang
in leven trachten te Houden. De vraag
was maar Hoe? Na 4Jp. beraad kwam men
DE VERSTOORDE i [ÖFESSOR.
Professor van D. zit in zijn studee.
vertrek, waar Mj veroorlooft, dat Antje
de stof wat afneemt. Als een kat .nel
fluweelen pooten gaai Antjes stofdoek ove-
de meubelen heen. Geen geritsel \v u-
vernomen.
Eensklaps roept de professor: „Binnen'
Onmiddellijk daarna nog eens, maar luT
der „Binnen 1"
Verbaasd kijkt professor naar de deur
die dicht blijft.
„Binnen", schreeuwt hij.
Antje, die den hoogsten eerbied en de
grootste vrees voor den geleerde Heeft,
zegt nu bijna fluisterend:
„Er is niemand, mijnheer/'
„En ze kloppen I"
„Dat doet u zelf."
„Ik?"
„Ja, u klopt uw pijp uit."
DE GEEST DES TIJDS.
Gelezen in een feestverslag
„Het feest van gisteren had een prach
tig verloop; arrestaties hadden ©iet plaats.'
TRIEN DACHT AAN DE TOEKOMST
Boer Sukkelmans. v/as ziek zeer ziek, de
man 'was stervend. Boven zijn bed hing
een wel gerookte hesp, die maar pas be
gonnen was. Daar die hesp gedurig ovei
zijn o-ogenhing, had de man goesting
gekregen er nog een stuk van te p -reven
en zeide tot zijne vrouw:
„Irien lief, snijd mij nog eene snee van
de hesp', alvorens .ik sterf".
„Man lief", zeide Trien, ge weet het
genoeg, ik zie u geerne, maar dat en kan
toch niet zijn ik moet die hesp bewaren..,
voor uwe uitvaart?"
BETERE COMPOSITIE S. V. P.
Gelezen onder d.e advertenties:
„Pand Groote Staat no. 26.
,.De eigenaar van dit pand met een ge-
velbreed e p.m. 12 meter en achteruitga.tg
is voornemens enz."
NET HOE j'E HET OPVAT.
Mevr, A.En kan je het goed met je
buren vinden?
Mevr. B.O, praclit'g. Toen ik vertel
de, dat wij wilden verhuizen, maar dat de
kosten ons weerh etden, hebben zij aange
boden al onze verhuiskosten te dragen''
EEN SLAAF DER MODE.
Jantje: - Pa, wat is eigenlijk een slaaf
der mode?
Vader: Een man, die een paar volwas
sen dochters heeft, mijn zoon.
KLEINE WENK.
Mullers„Hé, waar loop je K'een
Smet: „Ik ga aan het postkantoor kla
gen dat ze zoo slecht voor de bestellin
gen zorgen."
Muiiers: „Mis je dan iets?"
Smet: „Zeker: den postwissel, dien je
me twee weken geleden zo-u gestuurd heb
ben, heb ik nog niet gekregen."
OOK EEN VERKLARINO.
Wij ontvingen de volgende Hollandsdié
verklaring voor het woord „Apotheker";
„Gezcndh'eidsherstellingsmidiJelenlezamen-
mengendeverhoudingskundige."
Netten R.K., Langestraat 15, Haziarswou-de,.
onderwijzeres. A. de 'Boer O.K., EnUmfat-.
straat 19, Broek op Lan-gtendijk db. 5-ft
van El-derf Pu.K., Snaarmiajnslaaai 36, Scno-
ten, schipper. J. O. M. Kosters R<.K.,
Nieuiwèslioot 75, H-oo-rn» C. A. P. N. van
Bael R.K.. y©rl. Landstraalt 21, A'mlsferdamJ
ka-nio-arbted. A. Zwart N.H, ffian.'nieiKiieii-
straatweg' 101, Egmiomd aan ae», db.
L. L. Bla-auiwboer, N.H., R.K., Zegiis 45,
Amsterdam gcp. A. Haasbroek, VV.H:,,
Parkstraat 6, Den Haag) z»b-, J. B.
Buis, N.H., Keniieiriiar,straatweg- 74, ïïeag-e-
to-, iet-k: naaf. E. Sltami, D.G., le Land-
dwarsstraat 24. AVorinerveor, z.b; J
Waaemeestar, N.H.,. N/P.-Laan 91, Efeitoé,
lao-opman in boter -em kaas. O. Rijf, N.H'.j
Smaannanslaan 61, Akersloot, cafiébo-uidier.
O. Mulder. R.K», Konn&mierstraatwiegi
120, Bergen-, d.b. Rool-o-fsien, R.K.^
Verdroink-enaoird 121. Kampcin, z.b. B-,
Bo'o-msma. N.H., D.O., le Landdiwarsstraai
21, N.-öabarwonde, z.b. W. H. O. Mens,
R.K., Eik-ekmbargstraat 52, Nijmlcgen, leiar-
-a-ar -amb. scib. 0. Wittkampf-vam öchijn
-del, R.K., Keimneinerstraatweg 124, Rotter
da,mi, z.b. W. IJ. Lam-van der Wierf, N.
H., 8naannanslaa.ii 143, Smeek, z.b. G.
Siolioielink, N.H., Lmdeinlaan 27, Zaandam!,
letSterzatter. J. M. A. Go-od, R-.K., D-rui-
E. van He-miert, N.H., ,Laat 83, Haarlem^
vc-nlaaj; 26. Old nzaal, sia
op het idéé, hem weer te laten zwemmen.
Om het dier nu tegen den tijd van h'et
feestmaal beter te kunnen vinden en weer
te vangen, bonden ze hem een bandje
met eèn belletje om den nek. Maar op
den bewusten dag- was de steur natuur
lijk verdwenen.
De Dokkumers worden „garnalen" ge
noemd. Het Dokkumer verhaal is analoog
aan dat van Kampen. De Dokkumers vin
gen eens een bijzonder groote garnaal. Men
wilde hét dier bewaren tot de Prins kwam;
en legde hét daarom stevig aan een ket
ting vast. De Prins kwam echter niet en
eindelijk was de garnaal verdwenen.
De Edammers worden voor dom en on-
noozel gehouden. Hun bijnaam is „mus--
schen." Het v-olksverhaal vertelt, dat
eenige werklieden eens met een balk dwars
voor de poort der stad stonden. Men wist
er niet door te komen met dien „dwars
drijver". Tot een der snuggere werklui
zag, hoe een m'usch die een stroohalm in
den bek droeg, daarmede in een klein gaatje
vloog, door den hlalm recht voor zich uit
te Houden. Ook de balk moest in de lengr
te door de poort en.... Hoogst voldaan
stapten ze fier met Hun last de stad bin
nen. Dit leerzaam1 vogellesje gaf dso Edam
mers des nass
