Alkmaar.
tonstelling
ft-IL NIEUWS- EN ADVERTENTIE BLAD VOOR NOORD-HOLLAND
No 180
Woensdag1 80 Juli 1919
13e Jaarg ang*
dubbeie reiniging
f #515.
paards
föt *10 P.K.
IITER,
s a.s.
PÜJiLLEÏOjM
5 r k S i g ra,
voorraad,
de prijzen.
IB,
straat 36
Top's ©n
;rij
pl.m. f1200^
1 - --
Verschijnt dagelijks.
Bureaux: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon:
Standsorganssatie.
Algemeen overzicht.
Oraschuld en iisclaad.
50.
a
DELEND,
MLKfelAAR.
U
Waagplein.
JSTUS. I
I.!»!
-»r
"i111
ONS
Abonnementsprijs:
Per kwartaalper agent f 1.65met geïllustreerd
Zondagsblad f 2.10; franco per post i 1.85; franco met
geïllustreerd Zondagsblad f2.30; afzonderlijke nu"™»»
Yan de courant 5 ct.; van het Zondagsblad 5 ct.
Advertentieprijs: v
Tan 1 5 regels J 0.75elke regel meer 1 0.15-
Reclames per regel f 0.42^ Rubriek .Vraag en aan
bod" per plaatsing f 0.40.
Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—, S 500,—, f 60,—, f 35,—'T*ÏS.-
Gelukkig is de tijd voorbij waarin men,
v'olgens liberaal systeem, leerde, dat ieder
'maar zorgen moest vc.or zijn eigen belang
,en dat aldus van zelf liet algemeen belang
zou worden behartigd.
Hoezeer dit leidt tot zelfzucht en on
derdrukking der zwakkeren, heeft men maar
al te zeer kunnen ondervinden.
Men heeft nu ingezien, welk een kracht
er ligt in organisatie en hoe noodig het
is, dat personen, die gelijke belangen heb
ben, zich vereenigen.
Men begint nu meer te begrijpen, dat
men niet alleen heeft te zorgen voor zich
zelf, doch ook voor elkander, dat inen niet
Wet persoonlijk belang: moet stellen boven
Wet aigemeene, docW dat men op de eerste
plaats er op moet letten, Wet algemeen be
lang te behartigen, dat het persoonlijke
daaraan ondergeschikt moet wezen.
1 Die solidariteit, dat besef van belangen-
gemeenschap, heeft in de vakorganisatie
reeds groote vorderingen gemaakt, voor
vakorganisatie voelt men over het algemeen
veel, doch het groote belang van de stands-
organisatie schijnt nog niet voor alle ar
beiders duidelijk te zijn. En toch, de taak
der standsorganisatie is veel uitgebreider
'dan die der vakorganisatie, zij is edeler,
verhevener, meer hoogstaand.
De vakorganisatie beperkt zich uit den
aard der zaak tot het behartigen van die
speciale belangen, welke aan de verschil
lende vakken en bedrijven eigen zijn en
welke liggen op die terreinen, waar de
macht en de belangen der werkgevers en
de belangen der werknemers elkander ont
moeten.
De vakorganisatie zorgt dus voor de be
langen van het vak, Voor den arbeider als
vakman.
Dit omvat echter niet alles, behalve de
vakbelangen, welke voor ieder vak verschil
lend zijn, zijn er ook belangen, welke niet
een of ander vak betreffen, doch alle per
sonen van een zelfden stand: arbeiders,
middenstanders of werkgevers.
Deze belangen worden behartigd in de
Standsorganisatie.
De vakorganisatie is dus ondergeschikt
ban de standsorganisatie, de laatste zorgt
yoor den geheelen stand, terwijl zij daar
enboven de standgenooten onderverdeelt
volgens het vak, dat zij uitoefenen, om
hen aldus voor hun speciale vakbelangen
te doen zorg dragen. Wie nu alleen maar
vvat gevoelt voor de vakorganisatie, geeft
blijk van een bekrompen blik, zoo iemand
sluit zicli op in het enge kringetje van
zijn vak en heeft geen oog voor liet wel
zijn van zijn standgenooten.
Zoo iemand let ook te veel en te uitslui
tend op het directe, stoffelijke voordeel
van llooger loon en korteren arbeidstijd,
maar vergeet de hoogere belangen: het
godsdienstig welzijn, de zedelijke verhef
fing, de sociale ontwikkeling enz.
Een betere kennis van de taak der stands
organisatie zal ook zeker de belangstelling
daarvoor verhoogen.
Welnu, de standsorganisatie heeft tot
taak, rechtstreeks of zijdelings a H e be
langen firn den arbeidersstand te b h rf gen
Vooreerst het godsdienstig en ze
delijk welzijn van den arbeider. Er
dient van de werkliedenvereeniging een
stuwkracht uit te gaan om de arbeiders tot
een inniger godsdienstig leven op te wek
ken en tot hboger zedelijk peil voortdurend
op te voeren.
Dit kan geschieden door de oorzaken
en de aanleiding van de verzwakking in
Wet geloof en de ontaarding van zeden
mede te Welpen bestrijden en wegnemen::
o.a. door actie tegen de neutrale pers, te
gen slechte lectuur, tegen het bioscoop
gevaar, tegen het vloeken en spreken van
slechte taal; door het godsdienstig leven
positief te bevorderen door cursussen in
geloofsverdediging, door aan te sporen tot
veelvuldig gebruik van de genademiddelen
der kerk (aigemeene H. Communie, triduum
retraite, congregatie, H. Familie), door het
oprichten van bibliotheken met lectuur op
het gebied van geloofsverdediging, het hou
den van ontwikkelingsavonden, het plaatsen
van een vragenbus, het doen circuleeren
var. tijdschriften, het bespreken v. n de Ka
tholieke beginselen op sociaal gebied, het
behandelen en weerleggen van de voor
naamste dwalingen van onzen tijd, door
eugdorganisatie enz.
Vervolgens het stoffelijk welzijn
den arbeider, niet het loon of de
van
vakbelangen, dit behoort tot de vakorgani
satie, doch de goede aanwending van het
verdiende loon om een goed huisgezin te
vormen, dus de zorg voor goede, goed-
koope en gezonde huizen (bouwvereenigin-
gen) goede, gcedkoope en gezonde voe
ding (verbruikscoöperaties, cursussen in
huishouding en koken voor toekomstige
huisvrouwen) de zorg voor spaarkassen,
vereenigingslokalen, a'genieene verzekerin
gen, ziekenfondsen, brandassuranlie, levens
verzekering, bestrijding van tuberculose
drankbestrijding, volkszang, muziek, ont-
panning, het geven van adviezen in alle
mogelijke aangelegenheden, cursussen Ned.
taai en boekhouden, voorschotbanken, ar
beidsbeurzen, winterzorg en steun aan we
duwen.
Daarbij heeft de standsorganisatie nog
een groote en gewichtige taak door de
bespreking en uitvoering van de aigemeene
sociale wetten: door deze gezamenlijk te
bespreken kan men de ontwerpen toetsen
aan de praktijk en waardevolle opmerkin
gen maken en aanwijzigingen geven; bij
de uitvoering kan men het wezen cn het
doel van die wetten beter bekend maken
en zorgen, dat allen zooveel mogelijk van
die wetten profiteered
Dit zijn slechts eenige punten: voor de
standsorganisatie der arbeiders is nog zoo
veel meer te doen, telkens zullen er nieu
we belangen zijn te behartigen en de om
standigheden zullen telkens nieuwe maat
regelen noodig maken en op andere zaken
■cl-© aan.da.olii
Voor een goede werking der standsorga-
nisatie is echter noodig een voortdurend
meeleven van alle leden en hun voortdu
rende steun en belangstelling. Hoe mcer
er door de vergadering woedt voorgesteld,
hoe meer het bestuur in staat wordt gesteld
de besluiten ook werkelijk en volkomen uit
te voeren, hóe meer men voor zijn stands-
organisatie over heeft, des te meer zal de
standsorganisatie kunnen tot stand bren
gen in het belang en het voordeel van
de arbeiders in het algemeen. Daarvoor
is echter noodig, dat zij doordrongen zijn
van de juistheid der conclusies, aangeno
men op het congres te Amsterdam in 1918:
„De gevaren op godsdienstig, zedelijk en
maatschappelijk gebied, welke de Room-
sche arbeiders van onzen tijd bedreigen
e'n de belangen, welke de Roomsche ar
beiders alleen door onderlinge samenwer
king kunnen en moeten behartigen, leggen
aan alle Katholieke arbeiders den plicht
op, zich te vereenigen tot n e krach
tige en werkzame arbeidersorga-
nis atie."
„Dit is eveneens noodig voor de har
monische samenwerking der standen in de
samenleving; de standsorganisatie moet ge
heel de arbeidersmassa zoodanig opvoeden,
vormen en ontwikkelen, dat zij haar plaats
tusschen en naast de andere standen kan
innemen ter verkrijging eener naar Chris-
teliike beginselen hervormde maatschappij."
„Voor dit vormings- en opvoedingswerk
zijn noodig krachtig werkende plaat
selijke arbeidersvereenigingen, welke den
grondslag vormen voor geheel den verde
ren opbouw .van onze Roomsche Stands-
organisatie".
B. H. C. HOSMAN,
Geest. Adv.
E)e storm welke is gevolgd op de ont
hullingen van Erzberger in de Duitsche
Nationale Vergadering is nog niet tot be
daren gekomen. En met al de gevolgde
verklaringen van vooraanstaande figuren
uit de periode v. h'. z.g.n. vredesaanbod der
Entente in 1917 en met den stroom van
persbeschouwingen is nog niet veel klaar
heid gekomen in de schilderij die voor
het oog van de wereld over de gebeurte
nissen van 1917 is opgehangen.
De vroegere rijkskanselier Micliaelis, die
niet lang n::t zijn verdediging op. Erzber-
g-er's aanval hóeft gewacht, krijgt nu den
wind van voren. Van verschillende kan
ten, o.a. in de „Vorwarts" en in de „Frank
furter Ztg.", wordt hem verweten, dat hij
de vredespoging veel te'geheimzinnig be
handeld heeft, zoodat Lu-dendorff de brie
ven van den Pauselijken nuntius eerst uit
de bladen heeft leeren kennen ep men
keurt het sterk in hem af dat hij den vice-
kanselier in onwetendheid heeft gehouden
omtrent het door het Vaticaan overhandig
de voorstel.
Maar hoe valt dit nu weer te verklaren,
als wij moeten aannemen gelijk Michae
lis verzekerde dat een Kroonraad werd
gehouden waarbi' de militaire autoriteiten
aanwezig waren; teneinde het antwoord
op den brief van mgr. Pacelli vast te
stellen. Michaëlis zal in den kroonraad de
bewuste documenten, waarom het alleen
ging, toch niet achterwege gehouden kun
nen hebben?
Uitgezonderd de „Vorwarts", die het
schrijven van den Engelschen gezant, sa
men met de nota van den nuntius Pacelli
op zich zelf een werkelijk vredesaanbod
acht, is bijna de geheele Berlijnsche pers
het er over eens, dat men, gezien den
toon en den inhoud van het telegram, niet
nn een ernstig vredesaanbod van de entente
jouwen xon.
Van -dien kant bezien valt uit den inhoud
van het telegram, door de Engelsche re
geering a. li. Vaticaan gericht en nu dezer
dagen ook gepubliceerd, dan ook allereerst
op te maken, dat men, in tegenstelling met
wat Erzberger in zij-u onthullingsrede sug
gereerde, niet met een eigenlijk vredes
aanbod van Engeland, door bemiddeling
van het Vaticaan te doen heeft.
Het Engelsche telegram is een (blijkbaar
geheim) antwoord van Engeland op het
bekende vredesvoorstel van den Paus van
1 Aug. 1917. Er wordt in het telegram ge
zegd, dat de pogingen om de oorlogvoeren
den tot overeenstemming te brengen, ver-
geefsch moeten blijven, omdat de -Centra-
len nimmer zich over hun oorlogsdoelein
den hebben uitgesproken, en nimmer ver
klaard hebben in hoeverre zij tot herstel
en schadeloosstelling bereid zijn en met
welke middelen zij een herhaling willen
voorkomen van de oorlogsgruwelen. Spe
ciaal wat België betreft, zoo wordt opge
merkt, is nimmer een duidelijke verklaring
gegeven.
Nog meer teekenend is, dat de conser
vatieve bladen zelfs van eene overwinning
op de onthullingspolitiek spreken en van
een nederlaag van Erzberger en van diens
bewuste en onware beschuldigingen. De
„Deutsche Ztg." meent dan ook, dat Erz
berger heeft afgedaan.
Opmerkzaam is overigens, dat de „Lo-
kalanzeiger" Erzberger en zijne geheele
onthluliingsac.ie onwaar noemt, terwijl van
den anderen kant het „Berl. Tagebl.", de
„Voss. Ztg." en de „Vorwarts" den per
soon van Erzberger op den achtergrond
schuiven. Deze bladen zijn het over de
schuld van du regeering-Michaëlis eens.
De „Voss. Ztg." legt lraar niet alleen
een gebrek aan bereidwilligheid om vrede
te sluiten ten laste, maar zegt dat hare
'88.
Raimond hoeft hem [eeniga jaren geledein
tet leven gered. Dat schijnt hij dus niet
Ijfjerccten te zijin".
„Zoo is het. Het geweten van dien man
schijnt nog niet geheel tot zwijgen gq-
bracht te zijn, en wellicht komt dit ook
iuw ongelukkige nicht niog aeins ten goede".
„Arme Madeleine,", zuchtte de jonge
priester.
„Wat ju.w broeder betreft", ging) de aarts
bisschop vdort. „ik heb heel (wat voor hieM
icunmetn doen,... Mijn pogingen zouden,
niet geslaagd Zijn als er ook maar de,
'.Minste vlek in het leven van Raimond
-to ontdekken viel. Maar heel dat vorig
loven getuigt te Zijimen gunste. Bovendien
Is z'ijii houding aoio kalm en- waardig en
hoeft hij' zich aoo goed weiten i)e .verdedigen
dat ik alle hoop heb.."
„Wat zegt ,u; monseigneur, zou -het mo
gelijk zijn?"
„Het is zelfs .waarschijnlijk, Miib zoon.
Het bevel tot invrijhieddsstelling ligt ge
reed om geteekend te worden".
Charles wankelde en zou gevallen zijn,
indien de prelaat hem niet ondersteund
had.
„Houd u ka-lmi", sprak do aartsbisschopi.
„Gij1 ziet dat God Zijn dienaren niet ver
laat, 'Maar uw beproevingen zijn nog niet
geëindigd. De onschuld van uw broeder
zal erkend worden, maar de beschuldigin
gen tegen uw nicht, zijn verpletterend".
Charles onderdrukte oen diepen zucht
Maar aanstonds herstelde hij1 zich weer qn
sprak langzaam:
„Monseigneur, als ik Raimond aan mijn-
zijde heb en voor zijn lot niet bevreesd
moer behoef te zijn, zal ik krachtiger
kunnen handelen omi bok Madeleinq te red-
don.
„Neem- or al tien tijd voor dien gij noodig
hebt -mlijla zoo-m. Ik zal u helpen zooveel ik
kan."
Nog' een lange week -mloiest Charles de
Sintély wachten.
De rechter van instructie, die hot be
velschrift o-nderteekenen moest, was ©en
zeer rechtschap-en man» Hij' had zich ni-es
tevreden gesteld met -een van die vage be
velschriften ,uit te vaardigqn» die wel de
historische schuld ligt in hare houding te
genover het eenige middel, dat er toender-
tiid was om een Engelschen onderwer-
pingsvre-de te ontgaan, n.l. een onvoor
waardelijk vergelijk met het Russische volk.
Intusschen is de geschorste zitting v-an
de Nationale Verga-dering weer voortge
zet, waar de minister van buitenlandsche
zaken Müller nog weer eenige mededee-
lingen deed in verband met den brief van
Mgr. Pacelli. Hij deelde o.rn. mede, dat
deze brief die 30 Augustus is geschreven,
doch eerst 5 September te Berlijn is aange
komen, met alle documenten die hiermede.
verband staan binnenkort in een Wit
boek ter kennis van de nationale vergade
ring zullen worden gebracht.
Reeds vóór 5 September, dus vóór de
ontvangst van Pacelli's schrijven, had het
departement van buitenlandsche zaken
door een neutraal diplomaat de tegenstan
ders laten polsen. De minister komt na een
uitvoerige bespreking van de houding der
toenmalige regeering tot de volgende con
clusies:
le. Michaëlis Heeft den partijleiders niets
medegedeeld omtrent het Engelsche tele
gram en den brief van den nuntius.
2e. Hij heeft den partijleiders beloofd
een duidelijke verklaring af te leggen ten
aanzien van België.
3e. Het antwoord van Michaëlis aan Pa
celli was juist het tegengestelde van zulk
een verklaring.
Nadat vervolgens von Graefe en Schultz,
beiden conservatieven, eenig-e woorden in
liet midden gebracht hadden, deed dë mi
nister-president Bauer mededeeling van een
briefwisseling tusschen Michaëlis en Hin
denburg, waaruit blijkt, dat beide verstrek
kende economische waarborgen in België
erlangden. Hindenburg wenschte zelfs een
militaire bezetting gedurende veisdieidene
jaren en het permanente bezit van Luik.
De inhoud van den brief van den rijks
kanselier blijkt in vele opzichten in strijd
te zijn met het dezer dagen door Michaëlis
gepubliceerde verweer, terwijl het antwoord
an Hindenburg- weinig overeenkomt met
Hoe men ook over de kwestie denkt
vervolgde Bauer een zwakkere, meer
erwarde regeering dan die van Michaëlis
is ondenkbaar.
Minister Erzberger, die tenslotte opnieuw
n het woord kwam, handhaafde zijn
re-de van Vrijdag volkomen, ondanks de
erklaringen van Michaëlis, Ludendorft en
Hellferich. In nog krasser termen dan Vrij
dag sprak hij over de „vredessabotage door
de opperste legerleiding", waardoor
Duitschland aan den rand van den afgrond
werd gebracht. Ook de regeering droeg
hieraan schuld. Er was geen gunstiger tijd
voor het sluiten van den vrede dan in
1917. Deze gelegenheid werd door -de
zwakke regeering, die een willoos werktuig
was van de militairen, ongebruikt gelaten
Op het verwijt, waarom hij destijds niet
op klaarheid had aangedrongen, antvvoor-d-
de Erzberger dat hem slechts het feit van
liet verzenden van Pacelli's schrijven be
kend was, doch' niet den inhoud daarvan
noch het antwoord der Duitsche regeering.
Desondanks was de val van Michaëlis
grootendeels zijn werk.
Erzberger's rede werd ook nu weer door
stormachiigen bijval van de meerderheids
partijen en heftige protesten van wat
vroeger was de rechterzijde ontvangen.
Zóó blijven wij in een cirkelgang rond
loopen zonder zekerheid omtrent den tuis
ten loop der werel-dbesturende gebeurte
nissen van het rampjaar 1917. Toch sprak
uit het Engelsche telegram voldoende
geneigdheid om tot besprekingen over te
gaan en het aanwijzen van den weg om
eventueel tot vrede te geraken geschiedde
op zulk een zah^ .en en volkomen harts-
tochtloozen toon, dat het Vaticaan volle
recht had om het stuk als een zeer betee-
kenisvol document aan de regeering te Ber
lijn voor te leggen en deze daardoor uit te
Vrijheid teruggeven, -maar de vlek op
miands goeden naam niet wegnemen. Eer
lijk ©n ronduit luide het in h-et stuk
„Overwegende dat uit oen zeer nauwkeu
rig onderzoek niet het minste is kunne11
blijken, dat o-p -eenige- schuld van Raimiond
de Sintély zo-u wijzen, enz."
Tegelijk met zijn vrijheid had de jon
ge man dus ook zijin goeden naam te
rug.
Toen hij in Vrijheid gesteld was, liep
hij 'n oogenblik rond zonder te wie-ten
waarheen. Gelukkig kon hij -een ledig rij
tuig aanroepen-, dat hem voorbijreed.
„Naar de St. Oiotilde", sprak bijl tot
den koetsier.
Aan de pastorie vernam hij: ,-to-t zaj-n blij
de verrassing, dat Charles tot secretaris
van den aartsbisschop benoemd was. En
weinige ©ogenblikken later lagie-n de broe
ders in elkanders larmieti, geen van beidein
in staat een woord te spreken.
Raimond ontrukte zich het eerst aam
Zijn. ontroering.
Hij' keek zijn broeder aan en zag met
schrik, hoezeer deze in die weinige we
ken veranderd en verouderd was. Zilveren-
draden liepen hem door zijn- vroeger zoo
tmopi zwart haar; zijn anders zoo heldera
noodigen om in te gaan op de indirecte
invitatie van Engeland haar oorlogsdoel
bekend te maken.
En de eronderstelling is dan ook ge
wettigd, dat de Pauselijke interventie in die
dagen misschien succes had kunnen hebben
wanneer men van Duitsche zijde bereid
geweest ware om een positieve en besliste
veiklaring over België af te leggen, die
met de eischien van rechtvaardigheid door
den Paus in zijn voorstel aangegeven, in
overeenstemming was. Maar zoover was
men toen te Berlijn nog niet; men moest,
zooals de rijkskanselier antwoordde, eerst
nog eenige vraagstukken onderzoeken
Intusschen wordt in Duitschland, ook
slinksche wijze waarop dit aanbod is
behandeld, gecritiseerd. Michaëlis en von
Kühlmann zijn nl. niet via den nuntius
cue het aanbod overgebracht had in re-
la tie getreden met de Entente-regeeringen,
maar door middel van een neutraal diplo-
maat, die de Spaansche ambassadeïir te
Benijn schijnt te zijn geweest. Dit moet
op de Engelsche regeering wel een vreem
den indruk gemaakt hebben.
Geen wonder, dat de „Vorwarts" de ver
dediging van Michaëlis het meest krasse be
wijs noemt van de verderfelijkheid van de
geheime diplomatie.
Wie met de noodige belangstelling dif
diplomatiek proces gevolgd heeft, zal mede
hebben ontdekt dat er nog veel duisters
in.al deze „onthullingen" en daarin zal
licht moeten worden gebracht door
het Staatsgerechtshof, dat in Duitschland
in voorbereiding is. Reeds heeft de minis'-
ter van binnenlandsche zaken medegedeeld,
dat het wetsontwerp betreffende het Staats*
gerechtshof zoo spoedig mogelijk afgehan
deld zal worden. Volgens dit ontwerp zal
een parlementaire commissie, waarin alle
partijen vertegenwoordigd zijn, die elkaar
d-us controleeren, de gebeurtenissen objec
tief vaststellen.
kringen o-mi-
mieit rimpels
o®g©n waren door donkere
geven en zijn gelaat was
als doorploegd.
„Wat moet gij; zwaar g-eleden hebben"
sprak Raimond.
Charles sloeg Ziijn blauwe Oogeni op miaar
e-en groot ivoren kruisbeeld, dat aan dein)
wand hin-g en zeide: „God alleen, weet
het."
Nadat ze no-g geruimiea tijd avier Rai-
mond's verblijf in de gevangenis ©n over
zijn invrijheidsstelling gesproken hadden;
kwam eindelijk het dnoiavig loit van Made
leine ter sprake»
„En waarom zou Madeleine dan toch
haar echtgenoot vergiftigd Imheiteini hebben'
riep Raimond uit.
„De beschuldiging luidt dat ziijl zich van
een onaangenaam; lastig -en achterdochtig
echtgenoot wilde ontdoen."
„Het is waar, dat de markies achte-r-
dochtig en tijdens zijn ziekte zeietr lastig
was", antwoordde Ra-imlond. „Maar
vergoedde dat door leen inniga genegen
heid, 'n groote -teed-erheid en
voor Madeleine. Ên bov-endiein, hoe kan
©en rechtbank aannemen, dat iemand van
het zachtaardig karakter en de deugden
onzer nicht zoo -maar koelbtoedig een
Met belangstelling mag de behandeling
der door dit gerechtshof te beoo-rdeelen
vraagstukken worden tegemoet gezien.
Hier zal licht moeten worden verschaft
Unitrent
ties die thans de aigemeene aandacht meer
dan tot dusver in hiooge mate ge
spannen houden.
DUITSOHIAKD.
Bei» „Hamstercentrale" der
Onafhankeiyten.
Ta Berlijn is ©en groote „hamsteroentrale"
der onafhankelijke socialisten ontdekt, waar
in groote voorraden levensmiddelen waren
opgehoopt.
De „Freiheit", het orgaan dei- onaftiankc-
lijken, beweert nu, dat de voorraden bijeen
gebracht zijn uit inzamelingen, die voor dó
hongerlijdende politieke gevangenen zijn ge
houden.
Volgens berichten in andere blad-en echter,
moeten heel andere lieden dan politieke
gevangenen met deze voorraden „vetgemest"
zijn.
KORTE BERICHTEN
Do vertegenwoordigers van 80.000
metaalarbeiders te Milaan besloten de ai
gemeene werkstaking te proclameeren. In
Berk;; i hebben 50.000 textielarbeiders hieilj
werk neergelegd.
Het draadloos verkeer (tnssabein Nati
on en Amerika zal beden worden hervat.
Van Amicrikaansche ztjde be-eft miein
Duitschland gevraa-gd of het ber-edd is beid
verkeer v-ain handels telegramlmem te her
stellen.
In het proces tegein da moordenaars
van den Saksischen minister Ne-uring. ziijln
6 beklaagden tlot gevangenisstraif vóór,
verscheiden© jaren veroordeeld» 5 andere-n
zijn vrijgesproken.
De,Daily Telegraph" Meldt, dait in
officieele kringen de Meeming he-erscht, dat
giftmengster wordt, alleen |omdat haar -echt
genoot lastig van -humeur is en zonder dat
ze door een zeer he-vigen hartstocht of
©en gro-ot belang daartoe gedreven w-erd"
„Ge hebt gelijk", stemde Charles h-e-M
toe.
Raimond ging voort: „En wie kon er,
buiten haar den geheieien dag door, vrij
tot het ziekbed v-an dein markies madiereüj
Jeannette of Sego-nde? Evenmin als Made*
leine zelf zijin zij tot zulk een monstert»
acütige misdaad in staat. Clemens Tiaub
zou door een vuur gegaan zijn om he
leven van zïjri to-aestsr te redden. Eï(
blijK alleen over do vicomtoss© de Mondial
gon. Maar ik -zie niet in, welk belang zijl
bij: den dood van haar broeder ken heibbeinj,
zóo-lang de kleine Leionie nog loeft".
öharles luisterde M|e|t (naar dan grond ga-
iriühten blik; rniaiar gaf door woord noch'
gebaar Zijin 'goed- (of aifkeuring, te keaneïl.
Een oogenblik daiciht (de jon'gla geneest
heer na» Tbem ging hij voort: „Bovendien!
kwaimi Olaaia de Mbndragon pias in het hol»
tel de lOypièires (aan, toqnl ide eerste verBcbljnj»
aelen van .Vórgif tigii^ N-ch leeds wfeittoceflt
hadden. 1
