No 207
13e Jaargang
R.-IC NIELJWS» EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
Zaterdag 80 A ugustus 19,9
FEUILLETON
Verschijnt dagelijks.
Bureaux: HOF ALKMAAR. - Telefoon: Jaf 433
Ons dure leven
ui.
Aan wie de schuld?
Qnschuld an Misdaad.
BUITENLAND.
Abonnementsprijs:
Per kwartaal: per agent t 1.65; met geïllustreerd
Zondagsblad f 2.10; franco per post i l.bo; franco met
geïllustreerd Zondagsblad 1 2.30afzonderlijke nummers
van de courant 5 ct.; van het Zondagsblad 5 ct.
A d v e r i e n i i e p i* ij s
Van 1-5 regels 1 0.75elke regel meer 1 0.15-
Reclames per regel I 0.42^ Rubriek „Vraag en aan
bod" pér plaatsing f 0.40.
Aan aiie ebcriné's wordt cp aanvraag gratis ©en polis verstrekt, weike hen verzekert tegen ongevallen tot een bedragvan f 500,—, f 400,—, f 200, f !03,—f 60,
t 33,— i 15—
Nu zou men 'zich kunnen verdiepen jn
3e vraag
M o et de schaarsehte dan steeds onver
mijdelijk duurte ten gevolge hebben?
Kan bij eventueele schaarsehte de duur
te desnoods met draconische middelen
niet afgeweerd blijven?
We willen niet al te ver afdwalen en be
palen ons daarom tot een kort antwoord.
Er zou voorzeker véél voor te zeggen
zijn, wanneer een regeering bij nade
ring van schaarsehte gebood, dat alie
nog voorhanden zijnde artikelen tegen de
tot op dien datum geldende prijzen moes
ten verkocht blijven worden, totdat de voor
raad door rantsoeneering natuurlijk zoo
lang mogelijk gerekt zou zijn uitverkocht
Een dergelijk gebod zou niets onbillijks
beteekenen tegenover den fabrikant, den
groot- en den klein-handeiaar; Immers:
waren de toestanden normaal gebleven,
'dan hadden zij óók geen grootere winsten
gemaakt; en last not least de
consument zoude er wèl bij varen.
Men moet echter wel bedenken, dat een
0ergelijk gebod uiterst moeilijk, zoo niet
'onmogelijk gehandhaafd z u kunnen wor-
,öen in de praktijk van het leven; de
voorbije distributietijd heeft ons geleerd,
id at de van nature reeds ten kwade ge
neigde mensch alle mogelijke wetten en
bepalingen (niet zelden met groot succes)
tracht te oittduiken, of te overtreden, wan
neer het „verovering" van noodar ift
'geldt; „vrijwel alle menschen zijn zóó
egoistisch aangelegd, dat er van alle moge
lijke fraaie maximumprijs-theorieën niets
Of niet veel terecht komt, wanneer het
Üen koopers niet absoluut onmogelijk ge
blaakt wordt, te zorgen, dat zij met levens-
Jniddelen, „binnen" komen!
Daarom zou het tot richtige uitvoering
Van een maximumprijs-maatregel noociig
zijn, dat alle smokkelhandel inderdaad ver
hinderd werd, door b.v. alle voorra
den te inventariseeren, door den verkoop
Verplichtend te stellen tegen de vastgestel
de prijzen, door streng de hand te hou
den aan een rantsoeneering en aan een
'voor iéder volkomen gelijke (althans vol
komen eerlijke) distributieWet moest on
mogelijk gemaakt kunnen worden, dat een
winkelier ook maar één ons thee achter
hield om het tegen tien-dubbelen prijs aan
een of anderen rijkaard óver te smokkelen.
Alles moest gelijkelijk opgedeeld kun
nen worden over alle burgers tegen één
en denzelfden prijs,.
Maarlaten we 't maar ronduit
zeggen hoe schoon deze theorie ook
moge schijnen, de praktijk is anders,
tnoet noodzakelijkerwijze anders zijn.
Afgezien nog van den geweldigen admi-
nisiratieven (enduren) rompslomp, wel
ke b.v. reeds alleen door een behoorlijke
f'oniröle gevergd zou worden (waarbij na
tuurlijk corruptie alweer niet buitengeslo
ten zou blijven) de toepassing in de
E raktijk van boven genoemde theorie zou
eslist op een fiasco moeten uittoepen,
daar de gezamenlijke consumenten niet ge-
aoogzaam zouden medewerken, daar ieaer
van hen afzonderlijk zich niet van z'n min-
ider-mooi doch niettemin zeer-menschelijk
egoisme zou kunnen lós maken.
Moet derhalve door gebrek aan me-
öewerking, ja, door tegenwerking van den
i steeds egoistisch en mensch een nade
rende schaarsehte op zichzelf reeds duurte
Veroorzaken, wij gelooven, dat er in de
aangeduide abnormale omstandigheden
ivoor eenigszins hoogere prijzen (zoolang
zij niet tot woekerwinsten leiden) ook we]
iets te zeggen valt.
Immers: wat is natuurlijker en per slot
fvian rekening ook billijker, dan dat -een
jeder fabrikant zoowel als grooth'ande
laar, groothandelaar zoowel als winkelier
voor zichzeK en zijn gezin aan den dag
van morgen denkt, en door iets méér te
verdienen hét lijf voor den komenden
tijd nog: zoolang mogelijk poogt te red
den.
Het leven blijft daardoor nog zoo-lang
mogelijk normaal: door tijdelijk iets meer
te verdienen, zullen de patroons b.v. hun
arbeiders alweer zooveel langer in dienst
en dus aan 't eten kunnen hbuden,
zoodat de hoogere prijzen een groot deel
der minder-vennogende klasse wederom
ten goede komen.
Wij hebben het derhalve ais een onver
mijdelijke noodzakelijk en als een (tot op
zekere hoogte) gelukkig verschijnsel te
beschouwen, dat de naderende schaarseh
te in 1914 reeds eenige duurte veroor
zaakte.
.Die „eenige" duurte Weeft 'n tijdje ge
duurd.
Dra werd die „eenige" dufïrte gróóte en
érge duurte. Hoe dit zoo gekomen is? Wèl!
De schaarsehte werd erger, en
gelijk wij in ons vorig artikel reeds uit
éénzetten als er veel vraag en weinig
aanbod is, dan zijn de prijzen hoog.
Stééds hooger tot het fabelachtige
toe! stijgen de prijzen, naarmate de
vraag grooter en het aanbod kleiner is, -
indien er tenminste geen wettelijke bepa
lingen in 't leven geroepen worden, die
in de praktijk althans éénigszins de eer
lijke distributie en de maximumprijzen doen
handhaven.
Dit n-u is in Nederland geschiedt
of liever gezegd: betracht door de
Distributiewet van 19 Augustus, 1916 en
nadere crisiswetten.
53»-
«4).
,i Zend mij dus uw •to,estem!ming,J liefste
,en morgen zal heel het land weten dat
,0e graaf de Clavières het recht heeft in
te .verdedigen en u te beminnen, j
De uwe voor het leven,
Richard de Clavières.
Madeleine's pogen schitterden van blijd
schap.
„Mijn Gpd, ik dank uj sprak zo bij1
tielizelf, „hij gelooft niete van ai wat
ze van mij vertellen."
Zpiu zijj hem antwoorden, er in toestemi-
;jnen zijn gade te worden zoodra de ge-
Mangenisdeuren zjch weer achter haar
-Sloten hadden?
'iJP\ hem 5000 lief. Maar toch,, wat
-heteekende deze liefde tegenover don
flkait, me haar band aan haar kind. En
hou men van haar, die altijd zach&el-
?e veiTP|Qcii©nd bad, wel zeggen als ze nu
-Ctard? y6*®0* vpcw de liefde tot Ri
Gelijk wij reeds met 'n enkel woord be
richtten, is de „Vorwarts". het blad van
de Duitschte meerderheid-socialisten, ge
prest natuurlijk door de onverbiddelijke
feiten - ertoe overgegaan, te pleiten voor
stukwerk en premie-loon!
In het hoofdartikel,, aan de bepleiting
van stukwerk en premie-loon gewijd, wordt
door de s ocialistisclife redactie o.a. gezegd
„Zoo zeer als wij er in den aanvang
onze ingenomenheid mee betuigd hebben,
dat hét stukwerk afgeschaft is, zoo groot
is de ontgoocheling erover, dat de plicht
tot nuttigen arbeid voor de volksgemeen
schap niet overal wordt uitgeoefend. Be
omstandigheid, dat degeen, die geen lust
heeft in werken, hetzelfde loon krijgt, als
degeen, met wien dit wel liét geval is,
werkt verlammend op de g-oede elementen
der arbeidersklasse."
De „Vorwarts" wijst erop, dat Duitsch
land zich in dezëifde positie bevindt als
in zekere tijden dé Russische en de Hon-
gaarsche radenrepubliek en dat men daar
met het stukwerk- en premieloonstelsel een
gunstig resultaat heeft bereikt. Daarom
dient ook in DuitsdhSand naast liet stuk
werk het premieloon te worden overwo-gen,
vindt de redactie. „De groote nood, waar
in zich het Duitsdie Volk bevindt, recht
vaardigt ieüeren maatregel, die de gemeen
schap verlichting verschaft."
Het artikeltje is leerrijk!
De plicht tot nuttigen arbeid voor de
volksgemeenschap wordt niet genoegzaam
uitgeoefend, constateert de „Vorwarts".
en daarom moet er meer dwang op den
arbeider worden toegepast.
De arbeider bezit niet genoeg plichtsbe
sef en niet genoeg verantwoordelijkheids
gevoel om zonder dwang tegen een vast
gesteld behoorlijk' salaris zóóveel en zóó
goed werk te verrichten, als redelijkerwijze
van hem gevergd kan worden, entUar-
oni'.,.„.
't Moet met de arbeidersdegeneratie in
Duitschland wel héél erg gesteld zijn, als
een „Vorwarts" met middelen daartegen
komt aandragen
De redactie had daarbij evenwel eens
een oogenblik in zichzelf moeten keeren
en vragen: hoe komt het toch, dat onze
arbeider nog wel onder (voor 'n goed
deel) socialistisch bewind! zoo weinig
verantwoordelijkheidsgevoel, zoo- weinig
plichtsbesef bezit?
Had de redactie zich deze vraag gesteld,
dan zou zij na 'den oorlog als een
ontaardingsfactor genoemd te hebben
de arbeidersdegeneratie voor 't grootste
deel hebben moeten toeschrijven aan de
socialistische opvoeding, .welke zij den ar
beiders g;af!
Eerlijkheidshalve Had de redactie
dezen laatsten factor niet mogen vergeten
Immers:
Voedt een arbeider socialistisch' op.
pompt z'n hoofd vól met socialistische
ideeën omtrent de verhouding van patroon
tot werkman, spreekt den arbeider dag in
dag uit van de plichten,welke de patroon
tegenover hem hëert, en van de eischen,
welke hij den patroon stellen moet, wijst
den arbeider in opwindende taal op zijn
„vertrapte" rechten, doch.... wacht u wèl.
van arbeidersverplichtingen te spreken!
Voedt den arbeider zóó op,'en hij
moet wel een heel ondankbare leerling
zijn, als h'ij 't niet vertikt (zonder bijzon
dere prikkels) behoorlijk te werken.
Ook als een socialistische minister het
hem vraagt!
V Koninginne-üag.
Morgen, 31 Augustus, viert onze geëer
biedigde Koningin wederom Haar verjaar
dag.
In vredes-tijd.
Na vijf gruwelijke jaren van oorlog.
In een rustig, vreedzaam Holland.
Na veel laaghartig revolutie-gewroe-t.
Onze geliefde Koningin heeft over oor
log en revolutie getriompheerd.
Voor 't éérst na vijf lange jaren mag
Zij Haar verjaardag wederom vieren
in vrede, in rust!
Onze Koningin regeert nog!
Dat stemt iederen rêch'tgfaarden vader
lander tot vreugde en tot dankbaarheid
jegens God.
Dat doet ons met vertrouwen de toe
komst tegemoet zien, de toekomst, die
nog donker is.
Immers: -al wist onze geëe.biedigde Ko
ningin h'et scheepje van Staat buiten de
al-vernielende branding-van-oorlog te Wou
den met sterke en vastberaden stuurmans
kunst,
al stuitten alle revolutie-plannen af od
h'et zware en "d elite en sterke pantser van
liefde en ontzag', waarmede het volk van
Nederland zijn Vorstin omkleed heeft,
wij beleven nog kommervolle degen, en
rust en orde en 'welvaart zijn nog geens
zins de kenmerken van onzen tijd!
't. Is daarom dat wij op heden bidden, tot
heil van de Vorstin, tot heil tezelfdertijd
van ons vaderland:
Domine, salvam fac 'Reginarn nosiram!
Heer, behoud onze Koningin!
BigaaaKiawaBi
Behoorde haar verder leven niet geheel
aan die arme kleine?
„Neen", sprak ze bij zichzelf „ik mioet
van Riohaid afstand doen. Ik heb mijn
kind. Mijn toewijding verdeelen zou in
deze omstandigheden haast misdadig zijn"..
De verpleegster bracht het eten bin
nen^ -maar' de markiezin raakte het nau
welijks aan. Zoodra zijj weer alleen was,
ging ze aan een klein tafeltje zitten en
schreef de volgende regelen:
Beste vriend,
„Ja, het heeft mij tot in mlijn ziel ge
schokt, dat gij heel -uit Indië gekomen
zijt ooi miij te redden. Een oogenblik heb
ik gedacht dat het einde mijner beproe
vingen gekomen was, nu Gocl u tot mij
zond.
Waarom, zou ik het ontkennen? Ook in
mijn hart leven nog de zelfde gevoelens
Maar' helaas, de droom van mijn leven
van vroeger, even diep en onveranderlijk,
kan niet verwezenlijkt worden. Het breekt
mij het hart, Richard, dat ik het ,u zeg
gen poet, maar gij zult mij begrijpen.
Het is mijn kleine Leo-nie, die onze ver—
eeniging belet, dat kind, dat niemand
op aa- 1 a meer heeft dan mij.
Ik geloof niet het recht te hebben u
WEEK-OVERZICHT.
Met de ratificatie van liet met Duitsch
land gesloten vredesverdrag vorderen de ge
allieerden nog maar traag. Den 28en Juni
is, gelijk men zich herinnert, het verdrag
van Versailles door de oorlogvoerenden ge-
Leekend. De Duitschc nationale vergadering
heeft toen den tien Juli schoorvoetend hel
verdrag geratificeerd, liet BriLsche lager- en
lioogerhuis en ook de Belgische Kamers heb
ben er vervolgens liuu goedkeuring aan ge
hecht en thans wordt het verdrag aan de
critiek van de Fransche, Amerikaansche en
Italiaansche parlementen onderworpen.
Re, leden van de Fransche Kamer en Senaat
zullen nu hun geest erop -wetten en de
debatten zouden spannend kunnen zij|n, als
het verdrag de critiek te boven zal komen.
Noch Senaat, noch Kamer z:d hel vredes
werk van Versailles ongédaan maken en de
besprekingen in het parlement hebben dan
ook alleen beteekenis voor de toekomst.
De debatten in de Fransche Kamer zullen
nog wel eenige dagen duren. Niet minder dan
31 sprekers hebben zich laten inschrijven.
Toch zal de Fransche minister-president een
gemakkelijker laak hebben dan president
Wilson, die op hel oogenblik aan de opposi
tie, de republikeiusche Senaatsmeerderheid
in de Ver. Staten, het hoofd moet 'bieden.
Pogingen om hel standpunt van den presi
dent met dat van de oppositie te verzoenen
zijn tot dusverre mislukt. Wilson schijnt zijn
optimisme cc' ter niet te verliezen. Tenslotte
zal de Amerikaansche Senaat, aldus ver
wacht "hij vermoedelijk, zwichten voor de
openbare meening in Europa en zich bij de
besluiten van de Fransche en Engelsehe par
lementen moeten nederleggen.
En ook Italië zal zoo goed als ove
rigens alle andere landen der geallieerden
wel tot ratificatie besluiten, al zal ook
daar wel een krachtige oppositie zich laten
gelden. De parlementaire commissie tot on
derzoek van het Vredesverdrag hoeft deze
sveek hare werkzaamheden beëindigd, zoo
dat de behandeling ervan in de Kamer nu
zal kunn'en beginnen, waarbij Nitti het ver
drag namens de regeering zal verdedigen.
De discussie, die over het verdrag gevoerd
zal -worden, zoo wordt uit Rome aan de
„Temps" gemeld, belooft bijzonder interes
sant te zijn. Buiten den rapporteur Luigi
Luzzalti en Tittoni, minister van buiitenland-
sche zaken, zullen ook Orlando en Son-
nino ér aan deel nemen om de rol, welke zij
ge..peeld hebben, te rechtvaardigen.
Waarschijnlijk zullen de socialistische afge
vaardigden, dio, overeenkonflstig de beraad
slagingen in de partij, tegen de ratificatie
zullen stemmen, Turati er mee belasten om
een rapport van de minderheid uit te bren
gen. Of van de zijde der Katholieken
die, volgens een bericht dezer dagen, ook
legen de ratificatie zullen stemmen ove
rigens ook heftige oppositie te verwachten
is, werd nog niet gemeld.
En dit gaat dan alles en ovex-al alleen nog
maar over ,de ratificatie van het vredesver
drag met Duitschland, waarna dan nog de
verdragen, welke nog altijd in de maak zijn,
moeten volgen.
De yredesmakerij met (Builschl O-oslenrijK
gaat in haar voorbereiding nog trager dan die
met Duitschland tot zoover. De bespreking van
het verdrag met Oostenrijk in den Oppersten
Raad was Donderdag nog niet beëindigd. Hot
schijnt, dat verschillende meeningen in boU
sing zijn gekomen. Sommigen zouden willen,
dat Oostenrijk wordt beschouwd als een nieu
wen staal, onschuldig aan de misdaad van
1914, evenals de Joegcslaveu of Tsjechen. An
deren weer willen, dat bet beginsel van schuld
wórdt -gehandhaafd en dat daarmede eenige
in overeenstemming zijnde poenale clausules
worden opgenomen.
De kans, dal nog deze week het volledig
antwoord der Entente aan de Oostenrijkers zou
wordeu overhandigd, is daardoor natuurlijk
zeer verminderd. Er moesten te Parijs eerst
nog weer besprekingen plaats hebben over deze
nieuwe kwestie. Wel zou vermoedelijk van
daag (Zaterdag) een nota aan Renner worden
gezonden, in verband met de jongste bespre-
kingen van den Oppersten Raad, die ook
gisteren weer de bepalingen van het verdrag
met Oostenrijk onderzocht.
In politieke kringen te Parijs verwacht men,
dat in algenrcene lijnen het verdrag zal blij
ven in de richting van schuld en onafhanko.
dijkheid.
Hongarije heeft intusschën een proces van po
litieke verwikkelingen doorgemaakt, waaruit dan
toch eindelijk weer een nieuw ministerie is
Le voorschijn gekomen met behoud van Slelan
Friedrich als minister-president.
Aartshertog Joseph echter is weer uit het
regeeringsmillieu verbannen. De Ententes die
iiaar aanvankelijk werd gemeld, zijn optre
den als regent van Hongarije had bewerk
stelligd, lieeft zijn regeering niet -willen er
kennen en noopte hem nu weer zijn biezen
mijn liefde met haar .te doen deelen.
Vergeet mij en wanneer gijl alleen terug
keert naar het land, waar ik zoo gaarne
had willen leven en sterven, geloof dan
dat ge niet de ongelukkigste zijt van ons
beiden.
Madeleine.
Hoen de Indiër dat briefje ontving,
bleef hij lang in diep gepeins verzonken
zitten. „En took zult ge dé mijne wor
den", riep hij eindelijk uit, ,jgij zult niet
het slachtoffer worden van u.w grenzen-
looze toewijding."
Bij de volgende zitting der rechtbank
werden de getuigen a (décharge gehoord.
Rflhnond de Sintély was de eerste.
Hij deelde al de ziekteverschijnselen
mede, die hij had waargenomen.
„Hebt gij bij de behandeling van den
zieke «■aan vergiftiging gedacht", werd
hém gevraagd.
En hij antwoordde met de meeste Open
hartigheid
„In het begin4 ja. Dat was zelfs de
eerste gedachte, die de ziekteverschijnse
len in mijn. geest deden opkomen. Maar
naderhand heb ik bij mij zelf gezegd, dat
dit itoicli volslagen onmogelijk wasdat in
zioio'n achtenswaardige familie als die van
te pakken, aan Stefan Friedrich opdragende
een nieuw kabiuet te formeeren. Na verschil
lende mislukte pogingen is Stefan Friedrich
eindelijk niet de vórming van een nieuwe re-
gesring geslaagd.
De betoügiugen te Boedapest én in overig
Hongarije om het behoud van het kabiuet-
Stel'an hebben dus Hechts gedeeltelijk suc
ces gehad.
In ee„ officieele nota van den voorzitter
van do Vredesconferentie te Parijs heeft de
opnieuw ingehuurde premier van de vorming
van het nieuwe kabinet kennis gegr\en. waar
in Ciemenceau tevens verzocht wordt een
vruehtdragenden arbeid der nieuwe regec-
ring mogelijk'te maken, door te bewerken,
dat de militaire missie der geallieerden ie
Boedapest zich met de bimieulandsclie Hon-
gaarsche politiek' niet bemoeit, ol' hoogstens
iu dier voege, dat zij de Hougaarsehe regee-
ring steunt bij het handhaven 'der orde en het
herstel van het economische evenwicht.
Verder wordt in de nuta medegedeeld, dat
binnen drie ot vier wekeu verkiezingen zulten
gehouden worden voor de Nationale Verga
dering op een grondslag van geheim alge
meen kiesrecht. Ter cotitroleeping van dip
verkiezingen wordt Ciemenceau verzocht eet
delegatie naar Hongarije te zenden, waar-is
zoo mogelijk, ook sociaal-democraten zitlin]
hebben.
De nota besluit met het verzoek aan Gle
menceau gm de nieuwe regeering te steunen
bij de vervuUing van haar taak en bij haar
streven naar net herstellen vau het grond
wettig gezag.
üf nu eindelijk aan het verlangen der ge
allieerden voldoende tegemoet gekomen is)
Her is lef hopen: want dan kan er van een
erkenning der Hongaarsche regeering eerst
sprao zijr. en zullen de verkiezingen der
Nationale Vergadering een grondslag kunnen
vormen, waarop een vredespolitiek kan wor
den opgebouwd.
Met hel oog op de in Sleeswijk te houdeD
volksstemming is een Fransch o-orlogsscliip
de „Marsaillaise", de Sleeswijksche wateren
binnen gekomen, waarover de laatste dagen
in Duitschland al heel wat te doen Is ge
weest. Het schip is, ondanks de protesten
der Duitsche autoriteiten, de havens van
Apenrade, Flensburg en Sonderburg binnen-
mi»n. hoewel Noord- en Midden-Slees-
wijk natuurlijk nog tot nei hji.
beboeren.
De Duitsche wapenstilstands-conimissie
heeft tegen het bezoek van dit schip gepro-
testeei-d, daar de Duitsche regeering het ver
schijnen van een Fransch oorloigsscüip niet
toegestaan had en de wapenstilstandsvoor
waarden aan de Fransche oorlogsvloot geen
onbeperkt gebruik van Duitsche havens toe
staan. Begrijpelijkerwijze is xneix in Duitsch
land over deze Fransche aanmatiging ui
terst ontstemd.
Of het helpen zal?
den markies de Cypdères een geval van
.opzettelijke vergiftiging niet tot de mo
gelijkheden gerekend mjqoht worden".
„Zijt gij er bij tegenwoordig geweest
toen de markies Zijn vrouw beschuldig
de?"
„Ja, daar was ik bij tegenwoordig; ik
heb zelfs kunnen opmerken, boe de aich-
terdoeht bij den zieke voortdurend sterken
werd. Maar ik heb opk de antwoorden van
mijn nicht gehooid, waaruit zoo glashelder
bleek, dat zij niets begreep van de ver
denkingen, die lxaor echtgenoot tegen haaal
voelde. Ik heb baar eerlijke oogen gezien
die ze altijd even open en trouw naar
ieder opsloeg. Noodt heb ik haar in de
verwarring gezien, die de misdaad zoo Rekt
veroorzaakt."
„De markies heeft n in zijn brief be-,
sohuldigd van medeplichtig te aan de
gepleegde misdaad," ging de president-
voort, „Bij gebrek aan bewijfe heeft de
rechter intusschën uwe akte van invrjj-
heidsstelling moeten teebenen."
„Maai' dat was geen gewoon ambtelijk
stuk", liet advocaat Aubry zdrih hooren,
„Zijn onschuld en rechjsohaipenheid wol,
den ex formeel in erkend en de acte lijkt
bijna een verontschuldiging voor de be-.
DÜITjSOHLAND.
Een nieuwe crisis
op komst?
De „Munchener" bladen maken melding
van een toespraak van luitenant Herrgotlft
tot de studeex'cnde vrijwilligers Hiji zeide
piin.: Ongetwijfeld gaan wij een nieuwe
politieke crisis tegemoet. De kolen- eD
levensmiddeiennood zal zich uog verej1
geren. Binnen korten tijd zal onze bidt?
strie niet meer iu staat zijn de huidige
jhooge loonen te betalen en de fabrieken
zulten moeten stilstaan. Voor den a,s. win
ter mo-eten wij rekening houden met on
geveer vier millioen werkloiozen.
HONGAEUE.
Het nieuwe kabinet,
Stefan Eriedilok heeft het kabinet ak
volgt samengesteld:
Minister-president en minister van biin-
nenlandsohe zaken Stefan Friedrich, mi{'
nister van buiteniandsche zaken de vron
gei'e legatieraad graaf Emmerich Oziaky,
minister van landbouw Julius Rubinek,
van handel Eranz Hexnrich, financiën Jp-
hann Grnn, oorlog generaal Sphnetzer,
■agjg uwgii n«
treurenswaardige dwaling, waarvan hij een,
oogenblik het slachtoffer is geweest".
„De markies de Oyp-ières heeft mij .be
schuldigd", aoo ging Raymond nu verde»
„maar de vrees eiijke ziekte waaraan hij1
leed, bracht hem er toe bijna voortdurend'
argwaan te koesteren tegen iedereen in zijn
omgeving. 'Als geneesheer was ik herhaal
delijk gedwongen hem tegen te spreken-
En wat ik op zijn vragen antwoorden
moest was niet altijd even yleiend vpoB
hem". i
„Hoe bedoelt u dat?"
„Hij bereidde zijn echtgenoote schood
hij haai' liefhad en vereerde, tacfh een
waar martelaarschap door ziijn achterdocht),
„Maar Raymond", viel Madeleine hem
pp smeekenden toon in de rede. De gencop»
heer scheen haar niet te hporen. Hjj ging
vpprt: „Dikwijls, als ik Zoo openhartig
mjjn meening gezegd had, was da tom
kieh zeer bpjafü ip® BW'
