No 226 Maandag 22 September 19x9 3e Jaargang t>.K NIEUWS- en advertentieblad VOOR NQORD-HOLLANB FEUILL Buitenland. XtmS?u tar Verschijnt dagelijks. Bureaux: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon: 4SS" Het België v n na denoo;ioy, Ü;;ss;:yid @n föisdaad. ONS BLAD Abonnementsprijs: Per kwartaal: per agent t 1.65; met geiUuateeerd Zondagsblad 1 2.10; franco P« Post 1 ll85'franc0 met geïllustreerd Zondagsblad 2.30afzonderlijke nummers van de courant 5 ct.; van het Zondagsblad J ct. Advertentieprijs: Yan 1—5 regels 10.75; elke regel meer 10.15; Reoiames per regel t 0.42^ Kubriek ,Yraa- en aan bod per plaatsing f 0.40. Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot oen bedrag van f 500,—, 400,—, f 200,—, 5 100,—, f 60,—, f 35,— i 15.— (R e i s i nd rhk ke n). I. Sinds we onze inlichtingen schreven over het verkiijgen van een paspoort naar Bel gië is ei eenige wijziging gekomen. Wat betreft het bekomen van het eerste vi sum is de zaak geenszins veranderd, maar kort na onze vorige mededeelingen ver namen we, dat in Rotterdam in het ver volg niet alleen de toestemming voor een reis naar België kon verkregen worden, maar tegelijkertijd voor den terugkeer naar Nederland. Derhalve is men niet meer ge noodzaakt voor men naar- zijn land mag teruggaan opnieuw voor een bureau de sureté militaire in een der Belgischeste den opnieuw queue te gaan maken. Se dert 15 Augustus is het bovendien niet meer noodig voor een tweede of volgend uitstapje een nieuw visum in Rotierdam te halen. We vorderen. Bij het passeeren der grens heeft men echter nog' wel de gelijk een paspoort noodig, die zoowel in Roosendaal als in Esschen wordt afgestem peld. Eenmaal in België heeft men ze niet meer te vërfoonen. Ons althans werd ze gedurende een verblijf van drie weken, alleen gevraagd als pièce d'identité toen we in de Koninklijke Bibliotheek te Brus sel een boek ter lezing aanvroegen. Dat het reizen zelf" daar juist tot de genoegens des levens behoort, zouden we niet duiven beweren. In Roosendaal, begint' het spel: terwijl men met de eene hand zijn spoorkaartje toont, met de andere zijn p1 s aanbiedt en met de derde een zvyarén k ar meesleept, tracht men zich in een onbeschrijfelijk gedrang een plaats te ver overen, waar de bagage kan gevisiteerd worden. In Esschen herhaalt zich dat spel lepe voor de Belg;sche douanen. Nu móet echter erkend worden, dat de beambten. Wat het Onderzoek der goederen aangaat, zeer welwillend zijn. is men eenmaal heelhuids in België aan geland, dan merkt men al heel spoedig de gevolgen van den oorlog. Vaak laten de wagons veel te wenschen over: portieren, ti slecht sluiten, gebroken raampjes, cou ps', Waaruit alle platen met opschriften zijn weggehaald, weggesneden bagagenet ten, zelfs üe bekende Duitsche vierde-klas- se wagens, dat alles hebben we op onze reis ontmoet. En dan: overvolle treinen. De gewone politesse heeft veel moeten in boeten; het egoisme komt thans ook in het verkeer tot uitifig: niemand denkt er aan voor dames of kinderen een plaats in te ruimen: wie mei moeite een zit plaats je veroverd heeft, staat het niet meer af. Al is echter de uiterlijke beleefdheid sterk verminderd, in de harten is alle ge voel nog niet uitgestorven, en het deed ons goed te höoren, hce een soldaat op stond voor een heel oud en gebrekkig vrouwtje met een: „altvvel, moedertje, zette gij oe maar liier neer." Worden in ons land aan elk station de namen luid, op verschillende toonhoogten en met tal van stembuigingen door de con ducteurs langs de treinen afgeroepen, zoo- dat de reiziger, die niet al te vasi slaapt, weet wanneer hij moet uitstappen: in Bel gië is dit practisehe gebruik onbekend. Daar moet de reiziger maar zelf weten, of hij op zijn bestemming is aangekomen of niet. Op den weg van Roosendaal naar Ant werpen en verder naar Brussel bemerkt men betrekkelijk weinig van de oorlogs gruwelen. De natuur heeft haar best ge daan achter heerlijk bladergroen te ver- tergen, wat de mensch in satanische ver wildering heeft geschonden, gebroken, ver nietigd. Alleen hier en daar een woning met gebroken ruiten, ingevallen dak en gescheurde en ingestorte muren; dichter bij Brussel onafzienbare hoeveelheden ver nield spoorwegmateriaal. De velden zien er frisch en fleurig uit. De akkers zijn met .vlijt bewerkt ,en bieden rijke oogsten. fcrsra™™ Ui 33). Tevergeefs trachtte Oemtens haar tot beeareii te brengen, „vv'u1 dokter Sin- U betreft, spra^ hif, v „iiefrt ge mis- seinen gelijk, maw met Andró Basoou smat de zaak bepaaj.l anders. Zoolang on wonen, hebben wij telkens en telkens weer de ondubbelzinnige be- azen gekregen van zijn wêfcrStendlseid." ,,uat 1S zoo, maar herinner je je niet w4Mr,het b08in bang zjn ge- lint diensten aan te nemien 'r «IdevSV niet' ,W6^ dafc bijna toe ffed^ Z,aken' die tot n» komst ie tusschen div Baeoom feL* d,den; Overigens, An- hem van jongs m J?' ur reL keü w„ ~*ijri£6Zgl Het leven op den buiten gaat reeds weer zijn normalen gang. In de steden is dat anders. Antwerpen heeft van de oor logsgruwelen weinig geleden, hier en daar huizen door bommen verwoest, waarvan enkele reeds weer opgebouwd. De gevels zien er over het algemeen wat verveloos en slecht onderhouden uit. De magazij nen zijn alle weer goed voorzien van alle soorten goederen, en zoo we de prijzen vergelijken mej die in onze steden, is het verschil niet bizonder groot, te minder, als men rekening houdt met de lage koers waarde van den frank: de Belg draait de zaak om en zegt, dat onze guldens zoo duur zijn. Het leven in Het algemeen is er dan ook niet veel duurder dan in ons land, en alle artikelen zijn er vrij, ook brood, dat er van uitstekende kwaliteit is. Alleen melk, boter en eieren zijn er hoog in prijs: volle melk 85 centimes per Liter, boter 12 a 15 franken per Kilo, eieren 65 centimes per stuk. Groenten zijn er niet duur. Dit verschijnsel is echter best te ver klaren, als we weten, hoe in België nog een groot tekort is aan vee, terwijl ook het aantal hoenders sterk is verminderd. Werkeloosheid komt op de dorpen niet voor, in de steden nog wel, doch in zeer verschillende mate. In Antwerpen is het gewone vertier langs de Schelde en in de dokken nog niet teruggekomen: tijdens ons verblijf kwam de eerste Congo-boot, de Ville d' Anvers binnen, die o.a. ook een bezending dieren voor de Antwerpsche en Amslerdamsche diergaarde aan boord Had. In de bouwvakken is nog niet veel te doen, al heerscht er evenals bij ons. wo ninggebrek. Dat de heropbouw nog niet met kracht wordt ter hand genomen vindt zijn oorzaak in de h'ooge materiaalprijzen en de zeer hooge arbeidsloonen. In het schildersvak daarentegen is er volop werk. En wie er ernstig op uitgaat om werk te vinden komt er toch ook in andere bedrij ven wel klaar, zoo verzekerde men ons. De Belgen, die den oorlog door in hun vaderstad hebben doorgebracht zijn als werklieden eenigszins gedegenereerd: zij zijn het nietsdoen gewend geraakt; dat moet veranderen. Wie naar het buitenland uitgeweken w: s, en daar getracht heeft zijn kost te verdienen, en vaak nog wat over te leggen, heeft op dit oogenblik meer energien werklust. Maar één ding hebben onze Zuiderburen niet verleerd: feesten! Telkens wordt er weer een nieuwe aanleiding voor feestvie ren uitgevondende kermissen, die den gehi-elen ooöog door werden uitgesteld, zijn weer in vollen gang, en met meer lawaai en meer luidruchtigheid dan ooit: de oude gebruiken leven plots weer op; in een der voorsteden van Antwerpen kon men daags na de kennis weer naar ouder gewoonte het weinig verheffende schouw spet zijn van zakloopende vrouwen. Het feesten is er overdreven. Alle schouwburgen en bioscopen zijn avond aan avond, niettegenstaande de hooge en- trée- en consumptieprijzen, stampvol. Hel geld wordt gewoonweg vermorst; de scha de geleden in de genoegens gedurende de oorlogsjaren, moet in korten tijd weer wor den ingehaaid! Door deze uitgelatenheid moet het lijden der bange oorlogsjaren vergeten worden. ITALIË Het Fiume-avontuur. In Fiume is de dichter-krijgsmaii d'An nunzio no..; altijd de baas, waar hij aan hel hoofd van ecu voorloopige regeermg slaat en proclamaie na proclamatie uitvaardigt cwn in dichterlijk-opgesmukte taal de waar digheid van Italië afhankelijk te verklaren van het beii't vau Fiume: „De waardigheid van Italië is thans Fiume!" VA L de ltaliaansche regeering /.al doen. de markiezin de Oypières, ons slachtoffer?" .Verbluft keck Clemens voor zich uit. „Wilt ge aac ut naai- den eerwaarden heer Oharies de Sintély ga en hem ga verzoeken om, de anderen tot vergev|eos- gezindheid te stemmen", vroeg bij eindec lijk, want hij' wilde alles doen wat hij maar kon om de wanhoop zij her vrouw i.e doen verdwijnen. „Daar heb ik zelf ook al aan gedacht" sprak Re,no ernstig, „maar die zou toch ook, ondanks al zijn zachtmoedigheid, wel gauw zeggen wat zijn broeder mij daar straks toevoegde: „Herstel het kwaad, dat ge bedreven hebt". „Zij weten niet dat Leonie de Cypiènes nog in leven is. En ze zullen je dus niet kunnen vragen het kind aan zijn moeder terug ,te geven." „Ge vergist ja Zoo goed ais wij' zelf weten ze, dat de kleine Leonie niet ge storven is." „Maar hoe hebben ze op dat punt ze kerheid gekregen", vroeg Clemens dafe doodsbleek geworden was van schrik1. „Wel, natuurlijk op de eenig mogelijke» maa.er, die zij dan ook toegepast heb— I ben, door namelijk de markiezin bij' het 1 dóböo kind te. brengen en te vragen of die door hel avontuur van d'Annunzio in zoo'n lastig parket is geraakt, is nog altijd niet duidelijk. Volgens sommige bladen zou besloten zijn Fiume te belegeren, door de landwegen af te snijden en door een blokkade van de Raven, maar de vier ltaliaansche oorlogs schepen, die vóór Fiume liggen, hebben de zijde van d'Annunzio gekozen en het is de vraag, of de regeering le Rome het er op zal lalen aankomen met geweld tegen deze schepen op te treden. De Geallieerden blijven hun houding van voorzichtige gereserveerdheid bewaren en wachten af om de dichterlijke kat uit den boom te kijken. Of zij bij die houding zul len kunnen blijven volharden moet de niaasto toekomst leeren. Evenals ten opzichte van de Roemenen, wegens hun eigendunkelijk bezet van Boe dapest, kunnen de Geallieerden met het oog op Italië gericht zeggen: van je vrienden moet je '1 maar hebben!. Een verhaal o ver het Fiume- avontuur yan d'Annunzio Langzamerhand worden de bijzonderho den bekend over de voorbereiding van d'Annunziio's avontuur en diens expeditie naa.r Fiume. Een grenadier, djeer ook aan heeft deel genomen en die te" Milaan is teruggekeerd heeft daarover het volgende verhaal ge daan aan een redacteur van de „Oorrière della Sera.": „Ik laig met mijn bataljon in garni zoen te ïtonchi onder bevel van majoor Rein®, e n dapper officier die in den oorlog herhaaldelijk gewond was, en-met de militaire medaille is gedecoreerd, een conïmandant die bij' zijn .troep zeer gezien is. Hij was zeer bevriend met d'An- ninzio, die hem: dikwijls kwam opzoeken, maar altijd met de grootste omzichtig heid. Hij kwam steeds tegen den avond per motorfiets en zoo vermomd, met een kap en een groote stofbril, dat hij onken baar was. Daarna hielden de bezoeken van den dichter op; maar de geheimzinnige motorwielrijders kwamen nog lederen avond bij den babaljors-couimandant. Dat waren de verttonwensmaaineii van d'Annunzio, die diens orders kwamen overbrengen. Alleen de officieren wisten wait dit alles te be- teekenen had, maar op 5 Sept.. liet men alle geheimzinnigheid varen en 'wijjsten ook alle soldaten van het plan der expeditie:. Ze kenden ook don datum., waarop d.e was vastgesteld. Majoor Rei ra. gaf een dag order uit, waarin gezegd werd: „Ieder moet met zijn geweten te rade gaan; wie niet den moed in zich voelt om ons te volgen, zegge het ronduit. We hebben moedige harten en edele geesten noodig; win liever thuis wil blijven, blij've hier". Er waren maar heel weinig soldaten die niet meegingen en wat de officieren b© treft, die rukten allen op met het grootste enthousiasme. Ttussohen 5 en 10 September kwamen er verscheidene officieren van andere ba taljons, nadat zij' eenige dagen verlof had den gekregen, zich aansluiten om a,an de expeditie deel to nemen. Het wanen da gen van spanning en zenuwachtige af wachting. Midden in den nacht kwam d'Annunzio in eon groote automio-biel. Hij! droeg de uniform van kolonel. Majoor Rei- na zond een patrouille Arditi naar Pal- manova, om den commandant van het auto- mobtelpark te bezoeken een veertigtal vrachtauto's ter beschikking te stellen. Kort daarna werd alarm geblazen. Toen de tnoep stond aangetreden, riep majoor Reina: „We zullen appel houden. Wie ons volgen wil ga mét ons med.e. Wij hebben de taak op ons genomen om Fiuime te bevrijden en het voor goed weer bijl Italië te doen komen. Wie geen moed genoeg heeft, ga heen". Geen enkel soldaat verwijderde zich. Om drie uur in den nacht kwamen de vracht-auto's en eenige minuten later re den ze in een lange file, met dia auto zij het herkende." „Verschrikkelijk. Dus zou zij' dan wer kelijk midden in den nacht den grafkelder van haai1 familie daar op da,t akelig een zame kerkhof zijn binnengetreden.?" „Natuurlijk.En wat beteekent dat ook. Zoo bijgeloovig ben je toch niet, dat je daar wat in zoudt zien? En de Sintély's zoomin als André Baselou en do graaf de Ciavières zijn er de mensoheu naar om voor zoo-iets terug te schrikken, waar het de bereiking gold van hun doel: de mar kiezin voor een vreeseiijfea wanhoop te bewaren". „Je maakt mij' bang. Reine. En ge spreekt van dat alles alsof je het werke lijk gezien hiadt". ,,Ik heb er zoolang' over gedacht tot een onwrikbare overtuiging zioli in m'ij ge vestigd heeft. In de zeven jaren van ons huwelijk is er geen dag voorbijgegaan, dat ik niet verwachtte, iemand op mij toe te zuilen zien komen om mij' te zeggen „Leonie de Cypières is niet dood- Wij' hebben er het bewij|s vlan. "Waar is zliji?" „Welnu", sprak Clemens, een heldhaftig besluit nemende, „zeg hun dan dat ge heim, dat je zoo neerdrukt en je gezond heid ondermijnt. Als je hun alles bekend Van d'Annunzio voorop, naar Fiume. De troep bestond luit Sardinisohe grena diers, Arditi en mitrailieur-soiidaten, in 't geheel een duizend main, die in den prach tig en zomernacht in het heldere maanlicih[b het groote avontuur tegemoet gingen. Uit een bericht van een blad te Turijn blijkt nog dat d'Annunzio op Vrijdagmid dag tegen 3 uur van Venetië vertrokken was. Hij had zich met een stoombootje naar Grado begeven en vervolgens per automobiel naar Ronchi waar hij werd opgewacht ,dioor majoor Reina van het tweede regiment grenadiers, die eieuige dagen tevoren Fiume had moeten verla ten ingevolge een besluit van de commis sie van onderzoek der Geallieerden d'An nunzio bracht een gedeelte van den nacht door te midden van zijn grenadiers en rukte 's morgens om drie uur naad" Fiu me pp met vier compagnieën grenadiers drie mitrartleuze-conapagnieën grenadiers en een (honderdtal Arditi met hun officie ren, tezamen circa duizend man. De tocht ging dwars door Istrië. Onge veer drie uur na het vertrek bemeirkta generaal Anflossi, commandant van de grenadiers-brigade, dat zijn manschappen vertrokken waren. Hij ging ze per auto achterna en slaagde er in de achterste twee vrachtauto's in te halen en die te terugkeeren. Intussohen hadden d'Annuiï zip en zijn metgezellen zich yereienigd met de vrijtwilligers .uit Fiume, diie hun tegemoet gekomen en de expediti frok in triomf de stad 'binnen, waar de bevolking buiten zich zelf van opgewondenheid was D'Annunzio had zich dadelijk naar het stadhuis begeven waar hij' de teugels van 't bewind in handen nam en een klinken de proclamatie verspreidde, waarin hij de verovering en bevrijding en de annexatie van Fiume door Italië aankondigde. De ltaliaansche generaal Pittaluigja, be velhebber van de ltaliaansche troepen in de stad en de Fransche Engelsche en Amerikaansche generaals kwaaien dadelijk! bij' elkaar oan te beraadslagen. Ten einde bloedvergieten te voorkomen, hetgeen niet te overzien© gevolgen zou hebben, besloten zuj; dat de trpepen dier Geallieerden Fiume aoiuden veriaben en dat ze naar Triest zouden terugtrekken. Naar men bericht beschikt d'Annunzio thans over een tienduizend man om de stad te verdedigen. BULGARIJE Het vredesverdrag overhandigd. Zonder ceremonieel vertoon liecft 1.1. Vrij dag dan toch eindelijk de overhandiging van het Bulgaar sche vredesverdrag plaats gehad, waarvan de tekst des avonds nog officieel te Parijs wc-rd gepubliceerd. De volgende, meest belangrijke bepalingen zijn er aan ontleend: De Roemeensch-Bulgaarsche grens blijft ongewijzigd: kleine stroken komen aan Joe- eo-Slavië en verder doet Bulgarije afstand aan de Geallieerden van alle rechten op Thracië, dat nog aan niemand toegewezen is. De Geallieerden verzekeren Bulgarije een uitweg naar de Egeïsche Zee, die later vast gesteld zal worden. Bulgarije erkent hei Brit- sehe protectoraal over Egypte. De militaire voorwaarden bepalen, dat het Bulgaarsche leger uit vrijwilligers moet bestaan en niet meer dan 20,000 man mag tellen. De Geallieerden, die erkennen, dat de mid delen van Bulgrijc onvoldoende zijn om een evenredige schadevergoeding te betalen, stellen zich met het mogelijke te vreden en bepalen het bedrag op.,,.. 2250 millioen frans in goud. Indien Bul garije in gebreke blijft, zal een Geallieerde commissie op ziekere belastingen beslag mo gen leggen. "Als bijzondere compensatie voor de ver nietiging van de Servische steenkoolmijnen zal Bulgraije gedurende de eerste 5 jaren jaarlijks aan Joego-Slavië 50.000 ton uit de staatsmijnen van Pernik leveren, mits een inter-geallieerdo commissie na Onderzoek van irfnagssasv-.''-r.-friS-crOCaSI*0"III hebt, zal je misschien de rust des ge wetens en de noodige iev©nsopgewii>kthciicli terugvinden." „En de eed dan dien ik gezwoucn iiab" sprak Reine, „-mag ik dien dan' scuenden? „Als je geweten je er toe dringt, ja", was het antwoord. „Want het is een belofte geweest, die je nipt hadt mjogten afleggen". Reine hief het hoofd op. „In ons Bretagne", sprak Zet „leeft npg een oud volksgeloof volgens hetwelk! een eed, bij' het graf van eon doode gle- zworen, slechts geschonden wordt op straf fe van dengene te verliezen, aan wiiena leven toen het meest van allés heahh En ik kam er niet aan denken. Cle mens oan jou' of ons kind te verliezen" De tranen der ongelukkige vrouw be gonnen opnieuw te vloeien. Tevergeefs trachtte Qemiena hand te troosten „Luister", sprak hij! eindelijikl, JtW tob© ten we toaiar doen. We zullen het weinig© dat we bezitten Verkpopen. De Opbrengst) zal in leder geval wel voldoende zijn voor de rede naar het Zuiden en ©ml ons daaij te installeeron in een huisje onder d(et( dennen en dicht bij] de zee„ zooaia doktor» oordeel is, dat deze leveringen liet econo mische leven van Bulgarije niet in de war brengen'. Teodoroff zeide, toen de Geallieerden het verdrag aan zjjue delegatie overhandigden, ■dat Ret Bulgaarsche volk gereed zal zijn de gevolgen te dragen van den bunder om zich in den oorlog te begeven. Teodoroff en hel grootste deel van de Bulgaarsche delegatie hebben Zaterdag Parijs verlaten met bestemming naar Sofia, om aan de regeeriog de vredesvoorwaarde:# te over handigen. RUSLAND Een tekort. De „Voss. Ztg." verneemt uit Kopenhagen, dat het budget der Russische sovjetregeering over het eerste half jaar van 1911) op een enorm fiasco wijst. De ontvangsten over' dat tijdperk bedroegen 20.530 millioen roebel tegenover 50.703 millioen roebel aan uitgaven; in het half jaar ontstond dus een tekort van ongeveer 30.000 millioen roebel, OOSTENRIJK Tegen het Radensysteam. De dezer dagen gehouden vergadering van den burger- en klassenraad in de groote zaal van het concertgebouw le Weenen was buitem gewoon druk bezocht. Het publiek bestond groo- tendeels uit neringdoenden. Sterk vertegenwoorr digd was ook het vrouwelijk deel der burgerij De christelijk-sociale partij was het talrijkst op gekomen. Onder geestdriftige blijken van be langstelling van de zijde yan het publiek keer den de sprekers zich krachtig tegen het raden- systeem. De vergadering nam een resolutie aan, Waarin zij zich voor de democratische princi pes der republiek uitspreekt en zoowel iedere reactionaire bedoeling als ook iedere beweging ten gunste eener omwenteling veroordeelt. In hel streven der arbeiders- en soldatenradan zie? zij echter een grove schending van een der voornaamste democratische beginselen. FRANKRIJK De Fransche, „democratie". De commissie uji den Senaat voor Kiesi- rechtaangelegenheden heeft het .wetsontwerp behelzende het actief en passief kiesrecht voor de vrouw, iwelk ontwerp door de Ka mer reeds was aangenomen,verworpen. Was ook het Fransche legér niet in den wereldstrjjd gewikkeld aan de zijde der Ge allieerden ter vernietiging van de Middear Europeesche bureaucratie en om de .ge zonde democratie" van bet Westelijk Europa en van Amerika tot zegepraal te brengen Ui.tstel van executie. Toen Vrijdagmorgen Pierre Lenoir, die in het proces Humbert-Lenoir-Desonche»d,a- dous ter dood veroordeeld was wegens ver standhouding met den vijand tijdens den oor log, te Vincennes zou werden terecht ge rateld, werd plotseling order gegeven dat de executie moest worden uitgesteld, omdat hij op het laatste oogenblik onthullingen heeft igedaan, naai-^aanleiding van de zaak Cail- laux. Uit de nader gemelde bijzonderheden blijkt, dat het executie-peleton reeds gereed stond tegenover den noodlotligen muur, iwaartegen de veroordeeld» geplaatst zou wor den, toen 's morgens om kwart voor zeven het bericht van uitstel kwam. Uitstel is wiel geen afstel, maar zoolang er leven is, is or toch hoop. nOKTE BERICHTEN Te Warschau is een maatschappij opge richt, die zich ten doel stelt de nationaliseerina der Poolsche petroleumbronnen te verkrijgen door den aankoop van bronnen, die zich in Duitsche en Oostenrijksche handen bevinden) De Belgische Ministerraad heeft de kwestie betreffende de Luxemburgsche spoor? wegen andermaal besproken, waarna ministei Hijmans naar Parijs Is vertrokken teneindt zich te verzetten tegen de Fransche pogingei om de spoorwegen onder Fransche control) te brengen. De staat New-York heeft kardinaal Albanj gehuldigd en hem o.a. het ecrc-docloraat in dl rechten verleend. Sintély heeft voorgeschreven." „En vaiarvan moeten we dan leven";' vroeg Reina „Wel, gij mpet op het kind paissen en il( zal weer kaanwlienaalr worden in oen del paleizen, die men aan de Middelland sola, zieekust in menigte vindt. Als ik maar drie francs per dag ka) verdienen, ziullen we daar ginds nog bel ter af zijn dan nu hier te Parijs, ef dan zai ons kind ten minste beter wo» den". „Mauir jij, arme Olemens, hoe zial het aanleggen om de nieuwe vö-mociieto sen van (Ben aard waiarvan ge spreek^ to w eerstaan?" „Jk zal jam weer gelukkig zien, Iteint en Ons kind gezond doaa-Woor kan Üf Eenigsziiio gekalmeerd, nu ztj| ten toto Erts de mlogejSkheid open zag, da* er «af haar lijden een einde «au komien, beg* Reine zich ter puste. Door de zaak t verkoopen, Ku Gamba to&nstens «en twi> tig duizend Item» bijeen fcunmeM fagjgetf ptotnfti yervöfgÊJ

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1919 | | pagina 1