No 226
Maandag 22 September 19x9
3e Jaargang
t>.K NIEUWS- en advertentieblad VOOR NQORD-HOLLANB
FEUILL
Buitenland.
XtmS?u tar
Verschijnt dagelijks.
Bureaux: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon: 4SS"
Het België v n na denoo;ioy,
Ü;;ss;:yid @n föisdaad.
ONS BLAD
Abonnementsprijs:
Per kwartaal: per agent t 1.65; met geiUuateeerd
Zondagsblad 1 2.10; franco P« Post 1 ll85'franc0 met
geïllustreerd Zondagsblad 2.30afzonderlijke nummers
van de courant 5 ct.; van het Zondagsblad J ct.
Advertentieprijs:
Yan 1—5 regels 10.75; elke regel meer 10.15;
Reoiames per regel t 0.42^ Kubriek ,Yraa- en aan
bod per plaatsing f 0.40.
Aan alle
abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot oen bedrag van f 500,—, 400,—, f 200,—, 5 100,—, f 60,—, f 35,— i 15.—
(R e i s i nd rhk ke n).
I.
Sinds we onze inlichtingen schreven over
het verkiijgen van een paspoort naar Bel
gië is ei eenige wijziging gekomen. Wat
betreft het bekomen van het eerste vi
sum is de zaak geenszins veranderd, maar
kort na onze vorige mededeelingen ver
namen we, dat in Rotterdam in het ver
volg niet alleen de toestemming voor een
reis naar België kon verkregen worden,
maar tegelijkertijd voor den terugkeer naar
Nederland. Derhalve is men niet meer ge
noodzaakt voor men naar- zijn land mag
teruggaan opnieuw voor een bureau de
sureté militaire in een der Belgischeste
den opnieuw queue te gaan maken. Se
dert 15 Augustus is het bovendien niet
meer noodig voor een tweede of volgend
uitstapje een nieuw visum in Rotierdam
te halen. We vorderen. Bij het passeeren
der grens heeft men echter nog' wel de
gelijk een paspoort noodig, die zoowel in
Roosendaal als in Esschen wordt afgestem
peld. Eenmaal in België heeft men ze
niet meer te vërfoonen. Ons althans werd
ze gedurende een verblijf van drie weken,
alleen gevraagd als pièce d'identité toen
we in de Koninklijke Bibliotheek te Brus
sel een boek ter lezing aanvroegen.
Dat het reizen zelf" daar juist tot de
genoegens des levens behoort, zouden we
niet duiven beweren. In Roosendaal, begint'
het spel: terwijl men met de eene hand
zijn spoorkaartje toont, met de andere zijn
p1 s aanbiedt en met de derde een zvyarén
k ar meesleept, tracht men zich in een
onbeschrijfelijk gedrang een plaats te ver
overen, waar de bagage kan gevisiteerd
worden. In Esschen herhaalt zich dat spel
lepe voor de Belg;sche douanen. Nu móet
echter erkend worden, dat de beambten.
Wat het Onderzoek der goederen aangaat,
zeer welwillend zijn.
is men eenmaal heelhuids in België aan
geland, dan merkt men al heel spoedig de
gevolgen van den oorlog. Vaak laten de
wagons veel te wenschen over: portieren,
ti slecht sluiten, gebroken raampjes, cou
ps', Waaruit alle platen met opschriften
zijn weggehaald, weggesneden bagagenet
ten, zelfs üe bekende Duitsche vierde-klas-
se wagens, dat alles hebben we op onze
reis ontmoet. En dan: overvolle treinen.
De gewone politesse heeft veel moeten in
boeten; het egoisme komt thans ook in
het verkeer tot uitifig: niemand denkt er
aan voor dames of kinderen een plaats
in te ruimen: wie mei moeite een zit
plaats je veroverd heeft, staat het niet meer
af. Al is echter de uiterlijke beleefdheid
sterk verminderd, in de harten is alle ge
voel nog niet uitgestorven, en het deed
ons goed te höoren, hce een soldaat op
stond voor een heel oud en gebrekkig
vrouwtje met een: „altvvel, moedertje, zette
gij oe maar liier neer."
Worden in ons land aan elk station de
namen luid, op verschillende toonhoogten
en met tal van stembuigingen door de con
ducteurs langs de treinen afgeroepen, zoo-
dat de reiziger, die niet al te vasi slaapt,
weet wanneer hij moet uitstappen: in Bel
gië is dit practisehe gebruik onbekend.
Daar moet de reiziger maar zelf weten,
of hij op zijn bestemming is aangekomen
of niet.
Op den weg van Roosendaal naar Ant
werpen en verder naar Brussel bemerkt
men betrekkelijk weinig van de oorlogs
gruwelen. De natuur heeft haar best ge
daan achter heerlijk bladergroen te ver-
tergen, wat de mensch in satanische ver
wildering heeft geschonden, gebroken, ver
nietigd. Alleen hier en daar een woning
met gebroken ruiten, ingevallen dak en
gescheurde en ingestorte muren; dichter
bij Brussel onafzienbare hoeveelheden ver
nield spoorwegmateriaal. De velden zien
er frisch en fleurig uit. De akkers zijn met
.vlijt bewerkt ,en bieden rijke oogsten.
fcrsra™™
Ui
33).
Tevergeefs trachtte Oemtens haar tot
beeareii te brengen, „vv'u1 dokter Sin-
U betreft, spra^ hif, v „iiefrt ge mis-
seinen gelijk, maw met Andró Basoou
smat de zaak bepaaj.l anders. Zoolang
on wonen, hebben wij telkens
en telkens weer de ondubbelzinnige be-
azen gekregen van zijn wêfcrStendlseid."
,,uat 1S zoo, maar herinner je je niet
w4Mr,het b08in bang zjn ge-
lint diensten aan te nemien 'r
«IdevSV niet' ,W6^ dafc bijna
toe ffed^ Z,aken' die tot n»
komst ie tusschen
div Baeoom feL* d,den; Overigens, An-
hem van jongs m J?' ur reL keü
w„ ~*ijri£6Zgl
Het leven op den buiten gaat reeds
weer zijn normalen gang. In de steden is
dat anders. Antwerpen heeft van de oor
logsgruwelen weinig geleden, hier en daar
huizen door bommen verwoest, waarvan
enkele reeds weer opgebouwd. De gevels
zien er over het algemeen wat verveloos
en slecht onderhouden uit. De magazij
nen zijn alle weer goed voorzien van alle
soorten goederen, en zoo we de prijzen
vergelijken mej die in onze steden, is het
verschil niet bizonder groot, te minder,
als men rekening houdt met de lage koers
waarde van den frank: de Belg draait de
zaak om en zegt, dat onze guldens zoo
duur zijn.
Het leven in Het algemeen is er dan
ook niet veel duurder dan in ons land, en
alle artikelen zijn er vrij, ook brood, dat
er van uitstekende kwaliteit is.
Alleen melk, boter en eieren zijn er hoog
in prijs: volle melk 85 centimes per Liter,
boter 12 a 15 franken per Kilo, eieren
65 centimes per stuk. Groenten zijn er niet
duur. Dit verschijnsel is echter best te ver
klaren, als we weten, hoe in België nog
een groot tekort is aan vee, terwijl ook
het aantal hoenders sterk is verminderd.
Werkeloosheid komt op de dorpen niet
voor, in de steden nog wel, doch in zeer
verschillende mate. In Antwerpen is het
gewone vertier langs de Schelde en in de
dokken nog niet teruggekomen: tijdens ons
verblijf kwam de eerste Congo-boot, de
Ville d' Anvers binnen, die o.a. ook een
bezending dieren voor de Antwerpsche en
Amslerdamsche diergaarde aan boord Had.
In de bouwvakken is nog niet veel te
doen, al heerscht er evenals bij ons. wo
ninggebrek. Dat de heropbouw nog niet
met kracht wordt ter hand genomen vindt
zijn oorzaak in de h'ooge materiaalprijzen
en de zeer hooge arbeidsloonen. In het
schildersvak daarentegen is er volop werk.
En wie er ernstig op uitgaat om werk te
vinden komt er toch ook in andere bedrij
ven wel klaar, zoo verzekerde men ons.
De Belgen, die den oorlog door in hun
vaderstad hebben doorgebracht zijn als
werklieden eenigszins gedegenereerd: zij
zijn het nietsdoen gewend geraakt; dat
moet veranderen. Wie naar het buitenland
uitgeweken w: s, en daar getracht heeft zijn
kost te verdienen, en vaak nog wat over
te leggen, heeft op dit oogenblik meer
energien werklust.
Maar één ding hebben onze Zuiderburen
niet verleerd: feesten! Telkens wordt er
weer een nieuwe aanleiding voor feestvie
ren uitgevondende kermissen, die den
gehi-elen ooöog door werden uitgesteld,
zijn weer in vollen gang, en met meer
lawaai en meer luidruchtigheid dan ooit:
de oude gebruiken leven plots weer op;
in een der voorsteden van Antwerpen kon
men daags na de kennis weer naar ouder
gewoonte het weinig verheffende schouw
spet zijn van zakloopende vrouwen.
Het feesten is er overdreven. Alle
schouwburgen en bioscopen zijn avond
aan avond, niettegenstaande de hooge en-
trée- en consumptieprijzen, stampvol. Hel
geld wordt gewoonweg vermorst; de scha
de geleden in de genoegens gedurende de
oorlogsjaren, moet in korten tijd weer wor
den ingehaaid! Door deze uitgelatenheid
moet het lijden der bange oorlogsjaren
vergeten worden.
ITALIË
Het Fiume-avontuur.
In Fiume is de dichter-krijgsmaii d'An
nunzio no..; altijd de baas, waar hij aan hel
hoofd van ecu voorloopige regeermg slaat
en proclamaie na proclamatie uitvaardigt
cwn in dichterlijk-opgesmukte taal de waar
digheid van Italië afhankelijk te verklaren
van het beii't vau Fiume: „De waardigheid
van Italië is thans Fiume!"
VA L de ltaliaansche regeering /.al doen.
de markiezin de Oypières, ons slachtoffer?"
.Verbluft keck Clemens voor zich uit.
„Wilt ge aac ut naai- den eerwaarden
heer Oharies de Sintély ga en hem ga
verzoeken om, de anderen tot vergev|eos-
gezindheid te stemmen", vroeg bij eindec
lijk, want hij' wilde alles doen wat hij
maar kon om de wanhoop zij her vrouw
i.e doen verdwijnen.
„Daar heb ik zelf ook al aan gedacht"
sprak Re,no ernstig, „maar die zou toch
ook, ondanks al zijn zachtmoedigheid, wel
gauw zeggen wat zijn broeder mij daar
straks toevoegde: „Herstel het kwaad, dat
ge bedreven hebt".
„Zij weten niet dat Leonie de Cypiènes
nog in leven is. En ze zullen je dus
niet kunnen vragen het kind aan zijn
moeder terug ,te geven."
„Ge vergist ja Zoo goed ais wij' zelf
weten ze, dat de kleine Leonie niet ge
storven is."
„Maar hoe hebben ze op dat punt ze
kerheid gekregen", vroeg Clemens dafe
doodsbleek geworden was van schrik1.
„Wel, natuurlijk op de eenig mogelijke»
maa.er, die zij dan ook toegepast heb—
I ben, door namelijk de markiezin bij' het
1 dóböo kind te. brengen en te vragen of
die door hel avontuur van d'Annunzio in
zoo'n lastig parket is geraakt, is nog altijd
niet duidelijk.
Volgens sommige bladen zou besloten zijn
Fiume te belegeren, door de landwegen af
te snijden en door een blokkade van de
Raven, maar de vier ltaliaansche oorlogs
schepen, die vóór Fiume liggen, hebben de
zijde van d'Annunzio gekozen en het is de
vraag, of de regeering le Rome het er op
zal lalen aankomen met geweld tegen deze
schepen op te treden.
De Geallieerden blijven hun houding van
voorzichtige gereserveerdheid bewaren en
wachten af om de dichterlijke kat uit den
boom te kijken. Of zij bij die houding zul
len kunnen blijven volharden moet de niaasto
toekomst leeren.
Evenals ten opzichte van de Roemenen,
wegens hun eigendunkelijk bezet van Boe
dapest, kunnen de Geallieerden met het
oog op Italië gericht zeggen: van je
vrienden moet je '1 maar hebben!.
Een verhaal o ver het Fiume-
avontuur yan d'Annunzio
Langzamerhand worden de bijzonderho
den bekend over de voorbereiding van
d'Annunziio's avontuur en diens expeditie
naa.r Fiume.
Een grenadier, djeer ook aan heeft deel
genomen en die te" Milaan is teruggekeerd
heeft daarover het volgende verhaal ge
daan aan een redacteur van de „Oorrière
della Sera.":
„Ik laig met mijn bataljon in garni
zoen te ïtonchi onder bevel van majoor
Rein®, e n dapper officier die in den
oorlog herhaaldelijk gewond was, en-met
de militaire medaille is gedecoreerd, een
conïmandant die bij' zijn .troep zeer gezien
is. Hij was zeer bevriend met d'An-
ninzio, die hem: dikwijls kwam opzoeken,
maar altijd met de grootste omzichtig
heid. Hij kwam steeds tegen den avond
per motorfiets en zoo vermomd, met een
kap en een groote stofbril, dat hij onken
baar was. Daarna hielden de bezoeken
van den dichter op; maar de geheimzinnige
motorwielrijders kwamen nog lederen avond
bij den babaljors-couimandant. Dat waren
de verttonwensmaaineii van d'Annunzio, die
diens orders kwamen overbrengen. Alleen
de officieren wisten wait dit alles te be-
teekenen had, maar op 5 Sept.. liet men
alle geheimzinnigheid varen en 'wijjsten ook
alle soldaten van het plan der expeditie:.
Ze kenden ook don datum., waarop d.e was
vastgesteld. Majoor Rei ra. gaf een dag
order uit, waarin gezegd werd: „Ieder
moet met zijn geweten te rade gaan;
wie niet den moed in zich voelt om ons
te volgen, zegge het ronduit. We hebben
moedige harten en edele geesten noodig;
win liever thuis wil blijven, blij've hier".
Er waren maar heel weinig soldaten die
niet meegingen en wat de officieren b©
treft, die rukten allen op met het grootste
enthousiasme.
Ttussohen 5 en 10 September kwamen
er verscheidene officieren van andere ba
taljons, nadat zij' eenige dagen verlof had
den gekregen, zich aansluiten om a,an de
expeditie deel to nemen. Het wanen da
gen van spanning en zenuwachtige af
wachting. Midden in den nacht kwam
d'Annunzio in eon groote automio-biel. Hij!
droeg de uniform van kolonel. Majoor Rei-
na zond een patrouille Arditi naar Pal-
manova, om den commandant van het auto-
mobtelpark te bezoeken een veertigtal
vrachtauto's ter beschikking te stellen.
Kort daarna werd alarm geblazen. Toen
de tnoep stond aangetreden, riep majoor
Reina: „We zullen appel houden. Wie
ons volgen wil ga mét ons med.e. Wij
hebben de taak op ons genomen om Fiuime
te bevrijden en het voor goed weer bijl
Italië te doen komen. Wie geen moed
genoeg heeft, ga heen".
Geen enkel soldaat verwijderde zich.
Om drie uur in den nacht kwamen de
vracht-auto's en eenige minuten later re
den ze in een lange file, met dia auto
zij het herkende."
„Verschrikkelijk. Dus zou zij' dan wer
kelijk midden in den nacht den grafkelder
van haai1 familie daar op da,t akelig een
zame kerkhof zijn binnengetreden.?"
„Natuurlijk.En wat beteekent dat ook.
Zoo bijgeloovig ben je toch niet, dat
je daar wat in zoudt zien? En de Sintély's
zoomin als André Baselou en do graaf
de Ciavières zijn er de mensoheu naar om
voor zoo-iets terug te schrikken, waar het
de bereiking gold van hun doel: de mar
kiezin voor een vreeseiijfea wanhoop te
bewaren".
„Je maakt mij' bang. Reine. En ge
spreekt van dat alles alsof je het werke
lijk gezien hiadt".
,,Ik heb er zoolang' over gedacht tot
een onwrikbare overtuiging zioli in m'ij ge
vestigd heeft. In de zeven jaren van ons
huwelijk is er geen dag voorbijgegaan,
dat ik niet verwachtte, iemand op mij toe
te zuilen zien komen om mij' te zeggen
„Leonie de Cypières is niet dood- Wij'
hebben er het bewij|s vlan. "Waar is zliji?"
„Welnu", sprak Clemens, een heldhaftig
besluit nemende, „zeg hun dan dat ge
heim, dat je zoo neerdrukt en je gezond
heid ondermijnt. Als je hun alles bekend
Van d'Annunzio voorop, naar Fiume.
De troep bestond luit Sardinisohe grena
diers, Arditi en mitrailieur-soiidaten, in 't
geheel een duizend main, die in den prach
tig en zomernacht in het heldere maanlicih[b
het groote avontuur tegemoet gingen.
Uit een bericht van een blad te Turijn
blijkt nog dat d'Annunzio op Vrijdagmid
dag tegen 3 uur van Venetië vertrokken
was. Hij had zich met een stoombootje
naar Grado begeven en vervolgens per
automobiel naar Ronchi waar hij werd
opgewacht ,dioor majoor Reina van het
tweede regiment grenadiers, die eieuige
dagen tevoren Fiume had moeten verla
ten ingevolge een besluit van de commis
sie van onderzoek der Geallieerden d'An
nunzio bracht een gedeelte van den
nacht door te midden van zijn grenadiers
en rukte 's morgens om drie uur naad" Fiu
me pp met vier compagnieën grenadiers
drie mitrartleuze-conapagnieën grenadiers
en een (honderdtal Arditi met hun officie
ren, tezamen circa duizend man.
De tocht ging dwars door Istrië. Onge
veer drie uur na het vertrek bemeirkta
generaal Anflossi, commandant van de
grenadiers-brigade, dat zijn manschappen
vertrokken waren. Hij ging ze per auto
achterna en slaagde er in de achterste
twee vrachtauto's in te halen en die te
terugkeeren. Intussohen hadden d'Annuiï
zip en zijn metgezellen zich yereienigd
met de vrijtwilligers .uit Fiume, diie hun
tegemoet gekomen en de expediti frok in
triomf de stad 'binnen, waar de bevolking
buiten zich zelf van opgewondenheid was
D'Annunzio had zich dadelijk naar het
stadhuis begeven waar hij' de teugels van
't bewind in handen nam en een klinken
de proclamatie verspreidde, waarin hij de
verovering en bevrijding en de annexatie
van Fiume door Italië aankondigde.
De ltaliaansche generaal Pittaluigja, be
velhebber van de ltaliaansche troepen in
de stad en de Fransche Engelsche en
Amerikaansche generaals kwaaien dadelijk!
bij' elkaar oan te beraadslagen.
Ten einde bloedvergieten te voorkomen,
hetgeen niet te overzien© gevolgen zou
hebben, besloten zuj; dat de trpepen dier
Geallieerden Fiume aoiuden veriaben en
dat ze naar Triest zouden terugtrekken.
Naar men bericht beschikt d'Annunzio
thans over een tienduizend man om de
stad te verdedigen.
BULGARIJE
Het vredesverdrag overhandigd.
Zonder ceremonieel vertoon liecft 1.1. Vrij
dag dan toch eindelijk de overhandiging van
het Bulgaar sche vredesverdrag plaats gehad,
waarvan de tekst des avonds nog officieel
te Parijs wc-rd gepubliceerd.
De volgende, meest belangrijke bepalingen
zijn er aan ontleend:
De Roemeensch-Bulgaarsche grens blijft
ongewijzigd: kleine stroken komen aan Joe-
eo-Slavië en verder doet Bulgarije afstand
aan de Geallieerden van alle rechten op
Thracië, dat nog aan niemand toegewezen is.
De Geallieerden verzekeren Bulgarije een
uitweg naar de Egeïsche Zee, die later vast
gesteld zal worden. Bulgarije erkent hei Brit-
sehe protectoraal over Egypte.
De militaire voorwaarden bepalen, dat het
Bulgaarsche leger uit vrijwilligers
moet bestaan en niet meer dan 20,000
man mag tellen.
De Geallieerden, die erkennen, dat de mid
delen van Bulgrijc onvoldoende zijn om een
evenredige schadevergoeding te betalen,
stellen zich met het mogelijke te
vreden en bepalen het bedrag op.,,..
2250 millioen frans in goud. Indien Bul
garije in gebreke blijft, zal een Geallieerde
commissie op ziekere belastingen beslag mo
gen leggen.
"Als bijzondere compensatie voor de ver
nietiging van de Servische steenkoolmijnen
zal Bulgraije gedurende de eerste 5 jaren
jaarlijks aan Joego-Slavië 50.000 ton uit de
staatsmijnen van Pernik leveren, mits een
inter-geallieerdo commissie na Onderzoek van
irfnagssasv-.''-r.-friS-crOCaSI*0"III
hebt, zal je misschien de rust des ge
wetens en de noodige iev©nsopgewii>kthciicli
terugvinden."
„En de eed dan dien ik gezwoucn iiab"
sprak Reine, „-mag ik dien dan' scuenden?
„Als je geweten je er toe dringt,
ja", was het antwoord. „Want het is een
belofte geweest, die je nipt hadt mjogten
afleggen".
Reine hief het hoofd op.
„In ons Bretagne", sprak Zet „leeft
npg een oud volksgeloof volgens hetwelk!
een eed, bij' het graf van eon doode gle-
zworen, slechts geschonden wordt op straf
fe van dengene te verliezen, aan wiiena
leven toen het meest van allés heahh
En ik kam er niet aan denken. Cle
mens oan jou' of ons kind te verliezen"
De tranen der ongelukkige vrouw be
gonnen opnieuw te vloeien.
Tevergeefs trachtte Qemiena hand te
troosten
„Luister", sprak hij! eindelijikl, JtW tob©
ten we toaiar doen. We zullen het weinig©
dat we bezitten Verkpopen. De Opbrengst)
zal in leder geval wel voldoende zijn voor
de rede naar het Zuiden en ©ml ons daaij
te installeeron in een huisje onder d(et(
dennen en dicht bij] de zee„ zooaia doktor»
oordeel is, dat deze leveringen liet econo
mische leven van Bulgarije niet in de war
brengen'.
Teodoroff zeide, toen de Geallieerden het
verdrag aan zjjue delegatie overhandigden,
■dat Ret Bulgaarsche volk gereed zal zijn de
gevolgen te dragen van den bunder om zich
in den oorlog te begeven.
Teodoroff en hel grootste deel van de
Bulgaarsche delegatie hebben Zaterdag Parijs
verlaten met bestemming naar Sofia, om aan
de regeeriog de vredesvoorwaarde:# te over
handigen.
RUSLAND
Een tekort.
De „Voss. Ztg." verneemt uit Kopenhagen, dat
het budget der Russische sovjetregeering over
het eerste half jaar van 1911) op een enorm
fiasco wijst. De ontvangsten over' dat tijdperk
bedroegen 20.530 millioen roebel tegenover
50.703 millioen roebel aan uitgaven; in het half
jaar ontstond dus een tekort van ongeveer 30.000
millioen roebel,
OOSTENRIJK
Tegen het Radensysteam.
De dezer dagen gehouden vergadering van
den burger- en klassenraad in de groote zaal
van het concertgebouw le Weenen was buitem
gewoon druk bezocht. Het publiek bestond groo-
tendeels uit neringdoenden. Sterk vertegenwoorr
digd was ook het vrouwelijk deel der burgerij
De christelijk-sociale partij was het talrijkst op
gekomen. Onder geestdriftige blijken van be
langstelling van de zijde yan het publiek keer
den de sprekers zich krachtig tegen het raden-
systeem. De vergadering nam een resolutie aan,
Waarin zij zich voor de democratische princi
pes der republiek uitspreekt en zoowel iedere
reactionaire bedoeling als ook iedere beweging
ten gunste eener omwenteling veroordeelt. In
hel streven der arbeiders- en soldatenradan zie?
zij echter een grove schending van een der
voornaamste democratische beginselen.
FRANKRIJK
De Fransche, „democratie".
De commissie uji den Senaat voor Kiesi-
rechtaangelegenheden heeft het .wetsontwerp
behelzende het actief en passief kiesrecht
voor de vrouw, iwelk ontwerp door de Ka
mer reeds was aangenomen,verworpen.
Was ook het Fransche legér niet in den
wereldstrjjd gewikkeld aan de zijde der Ge
allieerden ter vernietiging van de Middear
Europeesche bureaucratie en om de .ge
zonde democratie" van bet Westelijk Europa
en van Amerika tot zegepraal te brengen
Ui.tstel van executie.
Toen Vrijdagmorgen Pierre Lenoir, die in
het proces Humbert-Lenoir-Desonche»d,a-
dous ter dood veroordeeld was wegens ver
standhouding met den vijand tijdens den oor
log, te Vincennes zou werden terecht ge
rateld, werd plotseling order gegeven dat de
executie moest worden uitgesteld, omdat hij
op het laatste oogenblik onthullingen heeft
igedaan, naai-^aanleiding van de zaak Cail-
laux.
Uit de nader gemelde bijzonderheden
blijkt, dat het executie-peleton reeds gereed
stond tegenover den noodlotligen muur,
iwaartegen de veroordeeld» geplaatst zou wor
den, toen 's morgens om kwart voor zeven
het bericht van uitstel kwam.
Uitstel is wiel geen afstel, maar zoolang
er leven is, is or toch hoop.
nOKTE BERICHTEN
Te Warschau is een maatschappij opge
richt, die zich ten doel stelt de nationaliseerina
der Poolsche petroleumbronnen te verkrijgen
door den aankoop van bronnen, die zich in
Duitsche en Oostenrijksche handen bevinden)
De Belgische Ministerraad heeft
de kwestie betreffende de Luxemburgsche spoor?
wegen andermaal besproken, waarna ministei
Hijmans naar Parijs Is vertrokken teneindt
zich te verzetten tegen de Fransche pogingei
om de spoorwegen onder Fransche control)
te brengen.
De staat New-York heeft kardinaal Albanj
gehuldigd en hem o.a. het ecrc-docloraat in dl
rechten verleend.
Sintély heeft voorgeschreven."
„En vaiarvan moeten we dan leven";'
vroeg Reina
„Wel, gij mpet op het kind paissen en il(
zal weer kaanwlienaalr worden in oen del
paleizen, die men aan de Middelland sola,
zieekust in menigte vindt.
Als ik maar drie francs per dag ka)
verdienen, ziullen we daar ginds nog bel
ter af zijn dan nu hier te Parijs, ef
dan zai ons kind ten minste beter wo»
den".
„Mauir jij, arme Olemens, hoe zial
het aanleggen om de nieuwe vö-mociieto
sen van (Ben aard waiarvan ge spreek^
to w eerstaan?"
„Jk zal jam weer gelukkig zien, Iteint
en Ons kind gezond doaa-Woor kan Üf
Eenigsziiio gekalmeerd, nu ztj| ten toto
Erts de mlogejSkheid open zag, da* er «af
haar lijden een einde «au komien, beg*
Reine zich ter puste. Door de zaak t
verkoopen, Ku Gamba to&nstens «en twi>
tig duizend Item» bijeen fcunmeM fagjgetf
ptotnfti yervöfgÊJ