R..R. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
BUITENLAND
No. 17
Donderdag 22 Januari 1920.
14e Jaargang
Verschijnt dagelijks.
Bureaux: HOF 0, ALKMAAR. - Telefoon:
Trekken uit SCennenfierland.
Naar het overstroomde land
FEUILLETON.
Het witte huis.
AD
Abonnementsprijs:
Per kwartaalper agent f 2.15met geïllustreerd
Zondagsblad -f 2.60; franco per post f 2.50; franco met
guil nstreerd Zondagsblad f 2.95; afzonderlijke nummers
Tan de courant 5 ct.van het Zondagsblad 5 ct.
ADMINISTRATIE 433.
REDACTIE 333.
Advertentieprijs:
Van 1 5 regels f 1.—elke regel meer i 0.20;
Reclames per regel f 0.52^Rubriek ,Vraa» en aan
bod" per plaatsing f 0.50.
Aan alle sbonné's wordt cp asnvrsag gratis een polls verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,t 400,I 200,f 100,I 60,f 35,f 15.
QUFJ.'.DO's „MENSCHENWEE."
De al-nieuwsgierige, de partout-snuffe-
laar. die de werken van Karl Marx met
even vee. geestelijken appétit verslond als
Ide producten van Is. Querido; die derhalve
het indianen land en het land van „Men
schenwee" doorkruiste; die bevoorrechte.
Zeggen we, zal met verrassing geconsta
teerd hebben, dat de Roodhuiden en de
Hollamlsche menschengroep door Querido
juiigeteekend met hetzelfde sop overgoten
zijn
„Menschenwee" speelt in de provincie
Noord Holland. Onze provincie. En het
speelt teBeverwijk. Ons Beverwijk!
Mogelijk valt menig lezer om en zeg!
jiii het den IJmuider socialist Schilling na,
idat zijn pijp daarbij uit gaat, als hij. con
staieert dat zijn vader en- diens pa, enz.,
misschien hij zelf ook nög, eigenlijk niet
,veei meer waren en zijn, dian roodhuiden,
dan onvervalschte Indianen, van dezulken,
die den tomahawk hanteerden en uittrokken
ter scalpen jacht.
Zeker verheugen wij ons in liet bezit
yan zulke exemplaren. En Querido staat
niet alleen in zijn welhaast beleedigende ap
preciatie van het Beverwijksche ras. Heeft
die auditeur militair van den Utrechtscheu
krijgsraad deze week niet ter verontschuldi
ging van een moordenaar uit ons midden
de 21-jarige milicien N. K. uit Heems
kerk aangevoerd, dat „deze menschen
?iit hun aard zeer vechtlustig zijn en
gereed om bii de minste gelegenheid het
mes te trekken?"
Wat er van zij, de Beverwijker staat hij
de gerade van Querido's pen in wijden
kring binnen en buiten het land gedood
verfd! als een stuk wildeman, die hpst en
rost, tiert en vloekt, gnuift en ganneft als
zijn broeders in Wild-West.
Nu gebeurde het, dat een wereldzwerver,
sen, die in scheepsdienst langs alle kusten
iler viif aarddeelen zwalkte, moe van nim
mer thuis te zijn, te land kwam in de zoete,
gastvrije armen vali het Leger des Heils
Dit Wcmelsche armee laafde, spijsde en
kleedde hem Wat meer zegt, het lijfde
hem ut, leerde hem, die alle talen, het.
Bargoensch incluis, verstond1, de grondbe-
gjnse.tn van theologie, wiskunde, astrolo
gie en politiek.
Toed onze recruut goed en wel' was
afgericht, troste hij de wereld weer in en
yverd'.. Communist. Heusch, waar. Of het
Leger des Heils trotsch gaat op dezer
zoon, weten we niet. Evenmin als we in-
'staan voor de historische waarde van het
bovenstaande, dat bij monde van een Queri-
do-schen Indiaan te onzer kennis werd ge
bracht.
Uit den eigen mond van den betrokkene
weten wij inmiddels, dat tenminste begin
en einde van deze historie in evenwijdige
lijn der feiten liggen, zoodat wij zonder
blozen ons wagen kunnen aan het volgend
fantasietje.
Klaas zoo zullen wij hem noemen
stond op zekeren dag te snuffelen in een
boekenverzameling. De wetenschap, bii het
roemruchte en dankbaar herdachte Leger
opgedaan, maakte hem moeilijk in de keuze
zijner lectuur. Daar opeens glintmert de
roerende titel „Menschenwee" hem tegen.
Hij grijpt, en hij leest, en hij bladert
Dat hossen, dat rossen, dat vloeken, dat
gnuiven. Hij zal diaa-r heen. Hij wil die
Indianen gaan verlossen uit de duister
nissen van comperigheid .van barbaarsch-
iieid, vanpaapschheid. Hij, Klaas de
Communist.
Zoo kwam hij in het land van Menschen
wee.' Zoo kwam hij prediken de wonderen
van het Communisme. Sommigen bogen
het hoofd- in diepe geroerdheid der 'Com
munistisch aangelegde ingewanden. Ande
ren lachten, schaterden, gierden het uit,
dat Kennemeriand er van schudde. En die
het hoofd.bogen, brachten Klaas in den
gemeenteraad, waar hij sindsdien volgens
de wet der evenredige vertegenwoordiging
het geloof zijner geestverwanten belichaamt.
Klaas was gekomen om licht en verlos
sing Je brengen. Zijne overtuiging was.
dat niets van a-1 het bestaande den grond
slag kon vormen van het maatschappelijk
getrouw, dat hij zou optrekken in arm
Kennemeriand. Als hij dan voor de eerste
maal tusschen de knechten van het kapi
talisme in de rij van vroede vaderen ge
zeten was, hij. Klaas, hoog in boord c-n
diep in manchetten, net als de anderen-
de vrouw dan uitgezonderd, beleed hij zijn
geloof in het Communisme, één, ondeel
baar encomniun. Toen verklaarde hij.
dat zijn stem geen enkel besluit der heeren
zou' steunen, daar dit indirecte medewer
king zou zijn tot instandhouding der Ka
pitalistische maatschappij.
Zoo begon Klaas zijn verlossingswerk
in het meest proletarische proletendom.
in het land van „Menschenwee."
Naar deri inzet te oordeelen, most onze
held dit doen en ten uitvoer brengen in
den stijl der bewonderenswaardige Derwi-
schen, die hun leven slijten met de onafge
broken beschouwing van hun buik en aizoo
de verwachting" aller natiën voor ons
sinds twintig eeuwen vervuld denken
te dienen. Niets do-en dan te prijken daar
midden in den kring der Kapitaaiknechten,
als de gevleesde belofte van lichte tij-den.
waarin de mensch gelukkig zal zijn. De
mensch. dat is onze nazaat van morgen of
overmorgen. Wij zeiven zijn dan natuurlijk
al lang teruggekeerd1 ---in den schoot van
moeder de aarde en aaide zeiven weder
aarde en niets méér, niets beter. Want ook
dat leert de heerlijke doctrina van het com
munisme.
Edoch, wat zien we? Klaas, na gezegd
te hebben- niet mede te willen bouwen,
bouwt om het hardste. Eigen huizen Neen.
als hij die heeft en wij hebben daar ver
denking van, dan bouwen anderen ze voor
hem. In den Raad? Neep, daar bouwt bij
niet.
De verslagen zeggen het genoeg.
Politie wil hij niet en begrootingen acht
hij uit den booze. En als hij een voorstel
steunt, dan is het er negen kansen voor
een. c"en. dat al bij voorbaat tegen de
vlakte ligt.
Klaas bouwt buiten den Raad. Daar in
het land van „Menschenwee" drijft hij zijn
vernuft rond', huldigt hij in feite de politie
en haar defensieve werkzaamheden, smeedt
en propageert hij plannen voorvolksont
wikkeling in eiken zin, schouwburg, wo
ningbouw enz.
Daar en wij zijn pas in het begin
zijner opbouwende actie daar wórdt
liij lid der commissie ter bevordering van
de fusie van Beverwijk en Wijk aan Duin.
Wie mij niet gelooft, sla de laatste nummers
onzer plaatselijke bladen open en snuffeie
in berichten en advertenties. Hij zal met
mii de gelukkige, maar zeker ook verwon
derde ontdekker zijn van liet inderdaad
verbluffende feit, dat de man, die naar
alle zijden zijne medewerking weigerde aan
de instandhouding onzer muf-verziekte
maatschappij, zijn schouders leent om twee
gemeenten uit die maatschappij aan elkaar
te schuiven eii deze laatste aldus met een
krachiigen spijker hechter op haar voetstuk
te bevestigen.
Of o, Klaas, wat gruwzaam verden
ken doorflitst door ons ziftend en kifziek'
brein? of droomt Klaas van een Sov-
jetdómeintje, dat na de fusie grooter zal
zijn dan klein-Beverwijk,-van een Sovjet-
domeiiitje in de Sovjetrepubliek van den
verheven Wijnkoop; van een Sovjetdoméin-
Ije. dat lieeten zal Beverwijk-badplaats?
Dan zwijgen wij en buigen het hoofd
voor zooveel vernuft. En dan vragen wij
den schrijver Is. Querido, den ondankba
re, die.tot loon voor het jaar gastvrijheid
in onze Zeestraat genoten niets beters wist
dan den aard van dit volk in een parodie
te verkeeren, of hij bij het neerpennen
van dit Indianenverhaal ook maar" een
oogenblik heeft kunnen vermoeden, dat zijn
werk zou worden de oorzaak van Kenne-
merland's verlossing. Kennemerland's ver
lossing dooronzen Klaas?
FRITS.
(Van onzen eigen redacteur.)
Nijmegen, Dinsdagavond.
Onze rivieren zijn slangen niet al
leen door de kronkelingen van haar loop,
maar 't meest door de veiraderiijko wijze,
waarop zij de oeverbewoners besluipen.
Zoo rustig stroomde 't water, voert tus
schen z'n dijken en dan n ens.... 't
water .wordt woest 't zet zich uit en
stort zich 't land in en als 't niet
hoog'genoeg reiken kan slaat 't een gatl
in den dijk, en. wringt zich er door, woe
dend....
De berichten hadden mo wel doen be
seffen', dat t water schrikkelijk te keer
was gegaan, met heel. wat schade en el
lende als gevolg... maar nu ik een en
ander met eigen opgen heb gezien, nu
zie ik pas "goed, luie gevaarlijk die erf
vijand onzer lage lauden is.
En morgen zal ik 't nog wel dieper
voelen, die mistroostige somberiiejd. van
do plagende en vernielende watervloeden..
Ik ben n.l. vandaag niet vender geko
men d.an Nijmegen. Juist vandaag werd
'n nieuwe - treiruki.st voor 't verstoorde
traject ingevoerd. Toen ik uit Haarlem
vertrok, wist ik 't nog niet, en toen ik
uit Nijmegen weg wou, vertier naar 't
zuiden, kon 't- niet. De MaasJauurtspcor
rijdt niet meer, en 'n trein naar L n
den-Katwijk gaat pas vanavond; 7.15... wat
heb ik er dan aan, in pikkedonker? Mor
gen vroeg dus."...
Er was trouwens hier óók genoeg te
zien. Vanuit den trein zag ik al staalt-
tjes. Tc Ging over Utrecht en Arnhem,
wel minder gemakkelijk (3 maal over-
stappeul) paar verkieslijker, wijl 'k'nog
ook Arnhem even zien wou. Bij Ooster-
beek-laag had de Rijn zich onmatig ver
breed. Je dacht al boven do rivier te
rijden maar 't was overstroomd land:
de kruinen, of li-ever de top-poa der krui
nen yan boon.cn staken bov.n 't water
uit., van groepjes huizen - zag je niets
dan de d,aken.... en van de steenfabrie
ken lal niet veel meer, behalfe den schoor
steen, tdi-e, vreemd genoeg nog rookte,...
Aan Hen overkant 'staat 't water togen
den Winterdijk, maar de velden staan
blank 'van 't, in andere winters hier nrait
geziene, kwelwater'' waar 'bij een boeren
woning Wat wascligoed zielig te Togen"
hing, Imet de slippen in 't waterII
In 'Nijmegen dook ik oen gids op, die
me He interessantste punten wees. Eerst
naar de Dage Marlet, waar vroeger de
pont laanlei. Wreeind stond een kistdam
in de straat, vóór de cr-op-uitkomendie
Steenstraat. 'Uit deze laatste stroomde het
water, vóór de daling van gisteren en
vandaag, .vorder. De Steenstraat stond
nog blank. De bewoners moeten over een
steigertje in hun huis komen. Anderen
dan ide bewoners hadden geen toegang,
maar een vriendelijke politie-agent liet
er ons, met onze perskaart, door. Voet
je ivoor voetje, anders vie. jc in net vuil
gele (water I Even toegang gevraagd in een
der. huisjes.... 't water had er 'n kal
ven Meter hoog op den vlöe-r gestaan.
De juffrouw klaagde wel over de schade
maar wijl ze tijdlgalles, (behalve de
kachelen 't b uffetje, die waren te zwaar,
naar den zlder had kunnen sleepen troostte
ze zich.met 't bewustzijn, dat 't nog erger
had kunnen zijn, en dat 't 'water „al lief
zakte", 'k Wou 'n foto nemen voor de
Illustratie maar 't was te donker, dus
maar verder! Eerst'de Waalkade op of
juister: 'n sieigeitje 'boven 't water, waar
onder de Waalkade ligt. Een triest geeicht
dat uitgestrekte water, bijna onbeweeg
lijk liggend, als voldaan over zijn valsch'e
streek en daarin, ver weg, straatlan
taarn! -Nog wijder, bijna onafzienbaar, was
de watervlakte aan den Voerweg, tegenover
„De Ooywaar de dijk en 'n groot stuk
land er achter eenvoudig verdwenen zijn.
Toen terug, 'k Mocht een huis aan
de Waalkade binnend.. dwz. niet door de
voordeur daar stond 't water tot den klink
tegenaanmaar langs 'n inderhaast in-
elkaar-geslagen houten trap .door 'n nood-
deur in den achtermuur.Die achtermuur was
echt ouderwetsch dik, meer dan 'n halven
meter maar 't water, dat veór in kwam
langs deur en vensters, siepelde er gestadig
doorheen om gootjes in de achterstraat te
vormen. Best vooi je huis!
De Electrische Centrale (als 't water
daarin gekomen was, had Nijmegen in 't
donker gezeten!" zei mijn giicis) stond al
weer bijna droog. Er was trouwens 'n
flinke wal voor opgeworpen, 'k Haalde hier
in de gauwigheid 'n paar natie voeten.
Omdat 't onderwijl ook donker was gewor
den verkladrde ik dal 't voor vandaag wel
letjes was, en zodht 'n hotel. Daar at ik, en
ging toenschrijven wat ge nu gelezen hebt.
Morgenochtend zien dat ik in Cuyk kom!
'n Rijtuig of auto zou me, naar me verze
kerd werd, nief eens tot Linden-Katwijk
kunnen brengen-
E-HGRjÖ-
Eindelijk is liet proces HelfferichErzberger
begonnen. Men zal zich herinneren, dat HeJf-
ierich- Minister Erzbeiger van allerlei kelijks
beschuldigd heeft ('t moedwillig overleveren van
jjuitscmand aan den vijand enz.) waarop -deze
.aaistc zijn beschuldiger een proces aandeed.
Voor de rechtbank heeft Helfferich zijn be
schuldigingen" herhaald en Erzberger zich ver
dedigd dooi alles als laster te bestempelen.
De partijdag van liet Centrum heeft Dinsdag
avond een besloten bijeenkomst gehouden, waar
in uitsluitend over den persoon en de politiek
van Erzberger werd beraadslaagd.
Er werd een motie .aangenomen waarin ge.
zegd wordt, dat m de zitting van den partijdag
geen beschuldigingen geuit zijn, die de persoon-
'Iji.e eer van Erzberger raken. Van beschuldi
gingen, uitgebracht door politieke tegenstan
ders, moet de juistheid nog bewezen worden
door den rechter. Voor de partij is cr geen en
kele oorzaak Erzberger om persoonlijke redenen
het vertrouwen op tezeggen.
Ook de politiek van de coalitieregeeriig en
dus die van Erzberger werden goedgekeurd.
ONLUSTEN EN STAKINGEN IN
ITALIË.
De staking van het personeel van post- e*
telegrafie in Italic is als geeindrgd te beschouw
wen. Het Kamerlid Taragona heeft in naani
van de. stakers met de regeering onderhandeld.
Intusschen is Dinsdagnacht de algemeenf
staking geproclameerd. Te Genua hielden de
socialisten een betooging om de slachtoffers der;
Russische revolutie te herdenken. De betooging
die, ondanks het verbod van de autoriteiten, ge.
houden werd, werd door de politie uit eikaap
gedreven. 40 personen werden aangehouden.
Ook te Florence-kwam het tot botsingen lij.
afloop van een anarchistische vergadering 30
personen werden dooi sabelslagen gewond. De
troepen konden de orde herstellen.
INTERNATIONAAL DCWE-CONGEES
De directie "der posterijen te Keulen deelde
eenigen journalisten mede, dat de volgends
weck de vertegenwoordigers van alle postbe-
sturen van de landen, aangesloten bij de we-
reidpostvereeniging, te Parijs zullen bijeenko-
men, om te beraadslagen over liet opnieuw ut
werking treden van het vroegere wereldpost.-
verdrag.
HET VERBIEDEN .VAN KR ANTE-i IN
DUITSCHLAND
De Duitsche Rijksr-egeering, vastbesloten nu
met ijzeren vuist de onafhankelijken en commu
nisten aan te pakken, neemt niet alleen de aan
voerders gevangen doch verbiedt ook de kran
ten van deze partijen tc verschijnen, zonder op
gaaf van redenen en voor onbepaa'den tijd. De
„Freiheit,'' de „Zeit am Montag'', de „Rote
1' ahn-e" te Berlijn, twee communistische kranten
in Halle en Zeitz, hebben eraan moeten geloo-
ven.
Daartegen heeft de vereeniging van kranten-
directeuren te Berlijn geprotesteerd. Tijdens den
oorlog werden herhaaldelijk kranten bestraft met
het verbod te Verschijnen. De rijksdag heeft hec
door weten te zetten dat deze straf voor n et
langer dan drie dagen toegepast zou worden,
0111 te beletten dat de kranten volkomen geruï
neerd' zouden worden. Moet, vraagt het „Bert.
Tagcbl.'' de nationale vergadering de republi-
kemsclic regeering den zelfden -dwang opleggen,
dier. de rijksdag uitoefende op het oppercom
mando te Berlijn en het groote hoofdkwartier!,
EEN CONGIIES VAN HET CENTRUM.
De Duitsche Centrum-partij houdt te Ber
lijn een congres. President Fehrenbaoli
lneld een indrukwekkende rede ter nage
dachtenis van den onlangs gestorven Cen-
Uuni-ieiuet Gröh-er en verdedigde vervol
gens de houding, door -het Centrum bij het
begin van de revolutie aangenomen-
liet lia der Nationale vergadering Trim-
born sprak vervolgens over den politieken
toestand, hii behanoelde hef vraagstuk van
den oorlog, van den vrede en van de revo
lutie. Het Centrum, dat de revolutie scherp
lieei't veroordeeld, heeft zich met de demo
craten en de sociaal-democraten op het
standpunt van de republiek gesteld, daar
deze beide partijen de revolutie niet heooen-
gewild. Indien het Centrum anders zou üeo-
ben gehandeld, ware er volledige .anarchie
gekomen. Een regeering zonder sociaal-de
mocraten was onmogelijk. Om hef vaderland
le redden, is het Centium in de regeering
gebleven, zelfs toen bij het sluiten van den
vrede de democraten uit de regeering traden
De coalitie met de sociaal-democraten betee-
kende niet het aanvaarden der sociaal-de
mocratische ideeën. Klaar en duidelijk heb
ben -wii uitgesproken, dat wil de democrati
sche republiek aanvaarden Zelfs indien in
Duitschland de monarchie zott terugkomen,
zou het alleen een democratische monarchie
kunnen zijn; De partij en de pers molen de
SI
„Er Js ©ene waarschuwende les in ons
lev-en", zegt Duiver in zijn „Wat aa-1 hij
pr mee doen", welke de meets-en reeds o-nt
vingen en geen boek, dat ik mij herin-
'ner [ïeeft haar met voldoenden nadruk
da-ou uitkomen. Zij is dezewacht u
.voor ep scheiding. De wezenlijke droef
held bestaat niet in de smart de scheiding
.zelve; zij bestaat in het hoe en wanneer
gij het gelaat weder zult ontmoeten, .dat
ïiu op h.et punt staa.t van uit uw oog
te v-erdwijnen. ,Van het hartstochtelijk
\vaarw-el aan dj® uw hart bezag tot het
■hartelijk „go-ede reis" gewisseld tusschen
.kennissen op een badplaats buiten, of na
su feestdag altijd wordt er een ster-
of zwakker band vaneengiescheurd
/Dij de scheiding, en 'de nijvere vingers
yan deu tijd zijn niet gewoon gebroken
banden weer aaneen te hechten.
.Wel, kan miein elkander weer ontmoe
tten; maar zal bet in denzelfden toe
stand zijn? Met dezelfde overeenstem-
ttitng, dezelfde gevoelens?, Zullen zielen,
fWOirt spoedende langs yerschiUende we
riich andermaal vereenigen, alsof de
die daar tueedtm ligt, een droom ware
■jefist? Zelden, zelden. Zijt ge niet zelfs
Mi Kz®n yan 'n «t yan <>ene
maand naar dezelfde plaats teruggekeerd
en noebthans bij u zelven gezucht: „Waar
is de bekoorlijkheid die deze plek eens
ademde en mij toelachte uit aller gelaat?'
Eien dichte,' heeft gezegd, „De eeuwig
heid zelfs kan het verlies van eene
na het afzijn van 'n jaar," of van gene
minuut niet herstellen".
Zijt gij gelukkig op de plaats waar ghj
toeft met vrienden wier stemmen u thans
welluidend in de oorea klinken? Wacht u
dan voor de scheiding, of indien gij schei
den moet zeg niet met belecdigend tar
ten van tijd en lot: „Wat nood Wij
zullen elkander wederzien". Helaas helaas
wanneer wij denken aan de lippen die
spraken van „Wieldra wederzien" en dan
overwogen hoe wij, naar hart en ziel en
gedachte voor altijd van elkander 'ver
wijderd waren, toen wij elkander later
van aangezicht tot aangezicht ontmoet
ten en een inwendige «stem ons toeriep:
„Dat is dan het wederzien".
.Wellicht waren het deze gedachten wel
ke hen door het hoofd dwaalden, toen het
oo-genbllk van scheiden was genaderd. Ze
ker had geen van beiden, wanneer zij re
kenschap van -hun gewaarwordingen had
den moeten geven, zich in den sierlijken
Engelschen auteur - uitgedrukt; toch voef-
aéh zij zfcfi «Topdoordrongen van" de
gedachte, dat zij een der treffendste oogen
blikken in hun teven waren genaderd en
een toestand hadden bereikt welke hoe
weemoedig hij ook hup har'' '~wt stera
men, toch zooveel zoels, en liefelijks in
zich bevatte en waarop z.ij, als er vele ja
ren, zouden verioopen zijn, en zelfs dan
nog, wanneer zij door een heehteren band
aan elkander vereenigd mochten wo-raen,
mee een geiioeguoeiung zouuen terugzien,
ene 111 minne nerinnermg eten ooventoon
zou vo-eren novcn ane in then tijd- door
hen gesmaakte vreugde en genot-
Het gelukte echter Clara vrij wel haar
aaifdo-ening t© hclieerschen. Haar maag
delijke eigenwaarde veroorloofde dan ook
niet al te zeer een genegenheid te
verraden, welke van do andere zijde nog
geen verklaring vond en 't was met een
glimlach op hare lippen, dat zij, nauwe
lijks de djur genaderd zeide:
„Zoo gij al uw vrienden vooreerst niet
mocht terugzien, gij gaat -toch ook in
ieder geval niet naar de Oost, en gij
kunt u per brief met de achtergeblevenen
onderhouden
Ternaiiwernood warön haar 'deze woor
den ontsnap!, of een opmerkelijk heen-
en weerschuiven 111 de zijkamer verried
het ongeduld van mevrouw Traumbaeh,
waarop wellicht zteer spoedig een aanma
ning voio-r Clara zou volgen, om binnen
te komen, en toen hierop van de zijde
zijns vriends ©en wenk volgde om ,'t
zoo kort mogelijk t© maken drukte hij
zijn vriendin de hand en snelde met een
koorstaeht-ige gejaagdheid de deur uit, -ter
wijl hij met een vlijmenden zucht haar
nariep: ..Vaarwel-" Clara hare aandoening
voormevrouw Traumbacli willende ver
bergen, snelde, toen zij de deur had toe
geworpen, naar achter,, maar hetgeen zij
vreesde, gehemde; haar meesteres riep
haar terug. Toe-n zij binnentrad, trof haar
het verwijt dat zij naar achteren wiide,
zonder eens naar haar zieke om "té kij
ken Olara verdedigde zich met te zeggen,
dat mevrouw zeer goed wist welke be
zigheden haar wachten, en wendde haar
hO'O-fd af om het vorsch-end oog yan
haar meesteres te ontwijken.
„Wat is dat nu, mijn kind", sprak
mevrouw Trauinbaeh niet zonder hare
bevreemding te verraden, „weent ge-, en
dat om het vertrek van dien jonkman
I100 is heb mio-gelijk, gaat u dit zoo aan
't hart.?"
„Treurig© gedachten, door de herinnering
aan een vroegeren rampspoedigen tijd
eensklaps bij mij opgewekt, hebben mij
voor bet oogenblik eenigszins ontstemd,
maar gij mo-et er maar niet op letten
het z%l spoedig overgaan" gaf zij' on
waar ©n ontwijkend ten antwoord.
„Gij 20-udt mij dus willen wijsm&k-n
dat "het dit was en niet het vertrek van
Charles Lindscheer wat u zooi verdrietig
maakt?" vroeg haar meesteres,
„Afscheid nemen", hernam Clara, „al
is het ook van iemand die men ter
nauwernood kent heeft altijd eenigep
indruk op mij gemaakt".
„Kom hoiud het nu maar nfet Langer voor
mij verholen" sprak de oude daime met aan
drang; d.e jonkman is meer dan een beken
de voor. u, ja meer nog dan een vriend".
„Welnu", riep het meisje half toornig
uit, omdat men niet gewed haar zielsge
heim wilde nitvorschen, ik wil van mijn
hart geen smoorkuil makenik heb Cliar
les Lindscheer lief en redenen om ta gc-
lóoven dat hij ook mij bemint".
„Gij b&hoiefb -u daar niet boos om te maken
hernam mevrouw Traumbacli .want er steekt
waarlijk geen schande in floor zulk een recht
schapen jongeling bemind te worden".
Olara ging naar achteren om de voor
genomen bezigheden te verrichten, en hare
meesteres vond, aan haar zelve overge
laten bij dien zonderlingen toestand van;
bet meisje te verwijlen, waarin men zool
gaarne verbergt wat althans geen oneer is
t© openbaren, rc.wijt de herinnering haai;
menig tafereel -uit hare meisjesjaren voojl
do opgen too-verde, waarin een zoete maai!
reine genegenheid d-e hoofdrol vervulde^
Genoeglijke oo-genblikken waren het zekerÉ
maar toch vermengd met een bittere smart,,
mogelijk omdat bet verlorene voor dé
alles- behalve christelijke vrouw niet tel
herwinnen was, ma-ar zeker omdat zij zelf
verwijt gevoelde de rozen harer genegenheid
vóór haar tijd te hebben doen verwelken,
'Wordt vervólgd.)
