TWEEDE BLAD.
Ir es om Alkmaar
laandag 2 Februari 1920.
-•
Vergeefs.
M. U. L. örSslfölsn te Birpo,
Ingezonden stukken
Provinciaal Sssuws
Als een wezenlooze zat ie iu ©cn hoekje
van het tusschendek op 'n baksldst Kramp
achtig Jiield ie den brief tusschen z n tril-
'lende vingers, ruw ineengefrommeld lag de
enveloppe op 't dek. Al een paar maal had ie
then briel' nou al gelezen cn herlezen en tel
kens weer liad ie gehoopt dat 't niet waar
zou zijn. Maar 't stond eren de letters
dansten voor z'n oogen. 't stond cr... en
ïuchtend staakt ie het lezen.
Vier jaren zat ie nou al in de Oost. Vier
lange jaren, die hij, lief en leed, maar vooral
leed ondervonden, had doorgeworsteld.
Toen ic uit Holland vertrok en afscheid ge
nomen had van z'n ouders en zn meisje,
had ie zich ondanks het harde van n schei
ding vr OOI ijk gevoeld, omdat ie wist dat zij op
hem wachten zou. Vier jaren lang hadden
ze briefwisseling gehouden en telkens weer
in al dien tijd waren de brievan lichtpuntjes
geweest in z'n akelig leeg en doelloos leven
van matroos op de vloot in Indië. Die brie
ven, hoe vroolijklen zij hem op in dat verre
'indlë, waar ie voortdurend het gemis voelde
van z'n lamilie cn van z'n meisje. Hoe had
ie steeds verlangend uitgezien naar berichten
ju,it Holland. Hoe had hem z'n hart gebonsd
ais ie bij het aflezen van de mail ook zijn
jiaam hoorde. En 't 'had in hem gejuicht als
liet een brief van haar was, gejuicht, zooiat
ie niet in staat was z'n vreugde te verbergen
jonder den schijn van onverschilligheid tegen
over z'n collega's. En als ie dan terug schreef
bouwde ie luchtkasteelen, maakte plannen en
plannetjes voor den tijd dat ie thuis zou
•.varen, voor den tijd dat ie z'n meisje voor
goed de zijne zou kunnen noemen.
En nou kreeg ie dien brief. iNou dat ie on
'L punt stond 0.11 naar Holland te gaan, nou
1neen, hij kon 't niet gclooven. Maar loc»
,siond 't er duidelijk... En weer herlas io
(tien brief voor de zooveelste maal, weer las
ie dat z'n meisje van hem afzag. Ze hhad ge-
i lhoord, dat ie spoedig in Holland komen ziu
cu de vragen hadden iiaar niet met rust ge
laten hoe hij er dan zou uitzien, of hij haar
1 soms legen vallen zou en niet meer van liaar
igou kunnen houden Ze .was bang hem te
(pmtmosten, en, als hij tegen vallen zou, bol
,hem dan te zeggen. En dan zou zij tocli hem
nemen tegen haar zin in. Maar ook hij, zoo
i schreef ze, zou in haar misschien iemand an
ders zien dan hij in al dien tijd als een heer
lijk lieflijk beeld gefantaseerd had. En als
dit met hem het geval was dan zou hij haar
fuit medelijden maar niet uit liefde tot; z'n
vrouwtje maken. En dat zou zij iels ver-
schrikkelijks vinden. Oze had het lang
(overwogen, maar ze durfde het hem niot
'zeggen als hij weer iu Holland zou zijii en
daarom schreel zij het
Heftig kneep en frommelde hij dien brief
Jusschon z'n saamgeknepen hand, alsof ie
(hoopte daardoor verzachting le vinden.
't Kropte iu hem op en stormde vragen van
verwijt. Had ie daarvoor nou vier jaar in
Indië gezeten? Had ie daarvoor nu gespaard
en geleefd als een kluizenaar, alle genietin
gen zich ontzeg.; ide om bij binnenkomst
piaar gereed te zijn, had ie daarvoor nou zoo.
i ,veel geld besteed aan geschenken en her.
fanneringen aan z'n reizen o:n haar er ine©
te verrassen en welke geschenken zooi nuttig
zouden zijn in hun huishoudentje.
Hun huishoudentje!woest scheurde i©
den brief st.uk. Hij dreigde te stikken van
{opgekropte smart, hij moest er uit! naar dek
in de frissche lucht.
Maar toch hield ie krampachttig vast aan
list idee, dat het niet waar kon zijn. Neen,
dat kon niet
En waciiLen zo;u ie, wqcliten zonder op dien
brief te antwoorden, totdat ie in Holland
iwas. Want dat zij naar hein zou informee-
'ren als ie niet antwoorden zou, daar was io
zeker van. En lang nog liep ie gejaagd stap
pend c|an dek heen clï weer, totdat ie, moe
.van overspannen zenuwen, ter kooi ging.
Vijf maanden thuisreis. Maar dan ook '11
thuisreis die klonk als '11 klok. Van uit Indië
over China, Japan cn Nooi'd-Amerika naar
het Vaderland. Onverschillig was hem die ro'.p
geweest. Onverschillig, omdat liet naar huis
gaau voor hem immers toch z'n mooie beteo-
hems verloren had. Telkens weer had io
van haar gedacht op die lange reis, telkens
tveer was hel liem duidelijk geworden, dat
't uit was. Al wat ie in Indië voor haar en
liim iiuisnouaen bestemd had, had ie van de
hand gedaan. Wat had ie er aan? Immers
niets! En ook de thuiskomst in den Helder
waar alles vol vroolijkhrid was bij het terug
zien van de zoolang verbeide vaders zoons
en broers, was het hem of ie ©r niet bij
hoorde, zoo leeg cn koud scheen het hem.
Nu ja, hij vond het ook wel eenig weer in
Holland le zijn, maar toch miste hij iela,
miste hij veel. Z'11 verlof zou ic hij zijn
ouders doorbrengen. En even 11a z'n thuis
komst had z'n moeder hem medegedeeld, dat
er een brief voor liem gekomen was. Maar
toen hij zag, dat het een brief van haan
was, had ie die ongeopend weggelegd, 't Was
immers uit. Waarom zou ie zich nog druk
maken. Neenhoe nieuwsgierig hij ook
was, wat zo nu te schrijven zou hebben, hjj
pilde er niet aan denken, 't Deed hem pijn.
iVrij eentonig ging z'n verloftijd voorbij. Dik
wijls Jiad z'n moeder er op aangedrongen
dat ie dien brifcf zou lezen, misschien stond
er wel belangrijk nieuws in, misschien...
want zij hoopte er steeds Op, dat het tus-
schen haar zoon en z'n meisje weer in
orde zou komen.
En toen ie dan eindelijk door moèdörs
aandringen en zijn nieuwsgierigheid over
mand, dien brief opende, .wist io niet of ia
juichen moest of huilen van kwaadheid. Ze
vroeg hem .of ie haar brief niet ontvangen
had, welken zij reeds eenig© maanden terug
naar Indië had verzonden en .waarop zij
nog steeds geen antwoord had ontvangen.
iVeel angst had ze steeds uitgestaan, omdat 23
- niet wist hoe hij haar sohrijven had opgét
vat En nu ze gehoord' had, dat ie weer in
(Holland was, nu speet het haar zoo gehan-
'deld te hebben. Ze vroeg hein of hij het haar
kon vergeven en of hij, zoo ie ail z'n ant-
jvoord gereed had, dit nog eens goed wilde
overdenken.
Wat moest ie doen? Eigenlijk had hij dit
al lang verwacht. Maar zou ie nou naar
haar toegaan? Had ze dat verdiend aan hem.
Neen... neen, stookte het in hem. Ook op
dezen brief zou hij niet antwoorden'. Hij
zou haar laten voelen, dat er met hem niat
te sollen viel, 1
Ringelingeling, belde de hel. .Gejaagd bonsde
z'n hart. 't Was een niet weg le vagen beeldt
dal hem steeds weer voor oogen kwam. Een
beeld, dat ie zich jarenlang gefantaseerd had;
een beeld, dat hem steeds weer deed droomen.
En hoe koud ie zich ook geloond had, in zich
voelde ie zich warm en gejaagd bij de inin-
ste overpeinzingen over haar. En dis ie zich
dan voorstelde hoe ze, steeds eiken dag weer
aan, wachtte op eenig antwoord van liem.
Hoopvol wachtte, dat ie toch nog komen
zou, dan zou io zoo wel naar haar heen
willen snellen om haar te omhelzen en toe te
roepeti, dat ie liet naar vergeven had. Maar
dan voelde ie weer het schrijnend leed, dat.
ze hem veroorzaakt liad, toen ie op 't punt
stond om naar Holland le vertrekken. Dan
voelde ie weer hos alles hem sindsdien zoo
onverschillig geworden was. En dan was
hst hem of er lood in z'n hart lag, wat hem
belemmerde in z'n gang naar haar. Maar
eindelijk had ie het gewaagd, 't Was egn on
houdbare toestand voor hem geworden, waar
aan ie zoo spoedig mogelijk een eind wilde
maken. En ndaar stond ie nu. Rinkelend had
do hel z'n komst aangekondigd eni hot g&luid
liad hem als een onweerslag in do oorsiv ge-,
zich sollen? Was ie niet gek, dat ie toch naar
klonken. Wat deed ie? Liet i© nou toch met
haar heengegaan was? Moest ie niet weg-
Ioopen gauwvoor nog iemand de deur
had opengedaan. Maar reods draaide de deur
in haar hengels, reeds verscheen... Een ver;
schrikt gegil doet hem uit z'n overdenken
als ontwaken, maar voor ie nog goed begrijpt
wat dit te beduiden heeft, staat ie alleen voor
de geopende deur in do lange donkere gang.
Behoedzaam slapt ie naar binnen en terwijl
ie de huiskamerdeur open doen wil, wordt
deze aan den binnenkant geopend en staat ie
tegenover haai" vader. Deze, hem niet herken
nend en vermoedend niet ioniiand te doen tc
hebban met minder goede bedoelingen, grijpt
lism in z'n kraag, duwt hem hardnekkig voor
zich uit en z'n voet op z'n zitvlak zetteiE®-
heeft de vader in minder dan gejn tijd hem
op straat gekeild. Dof klappend slaat de huis-'
■deur dicht. Hoe heeft ie het no-u. hebben
ze hem voor den wind gebrast 1). Woest hall
ie z'n knuisten.
Den volgenden dag schreef io haar af.
HOMO SUM.
1) Voor den wind gebrast voor den gek
gehouden.
In een Raadsvergadering, welke op een
gegeven ©ogenblik zóó rumoerig was, dat
rustig passeerende burgers voor het Raad
huis bleven staan luisteren, verbaasd over
zóóveel en zóó -heftig tumult onder.
„vroede vaderen", heeft de Raad van Ber
gen vorige week besloten, dat .naast de
reeds bestaande neutrale bijzondere M. U.
I». O.-schoo! nog een gemeentelijke dito
gebouwd zal worden.
De kwestie is' niet van vandaag of gis
teren; sinds jaar en dag! was het den
Raad bekend, dat men te Bergen in be
paalde kringen sterk naar een M. U. L.
O.-schoo] verlangde, doch toen voelde
de Raad niet veel voor het avontuur, eerst
toen van particuliere zijde ernstige M. U.
L. O.-schoolpIannen gemaakt enverwe
zenlijkt werden, is men meer aandacht
aan de kwestie gaan wijden; het algemeen
gevoelen was; „die school moest een ge
meenteschool zijn", en zoo heeft de
Raad zich dan ook naarstig' beijverd om
de peutrale bijzondere M. L. O.-schoo]
toen die dan toch eenmaai bestond
te doen vervangen door of omgevormd
te krijgen tot een algemeene gemeentelijke
M, U. L. O. school. In die richting bracht
men het eenmaal zoo ver, dat er een
compromis tusschen Raad en Schoolbestuur
tot stand kwam, doch Ged. Staten wilden
daarvan niet weten, en sinds dat oogenblik
hebben meerdere Raadsleden gezegd: „Dan
moet Bergen maar zonder gemeentelijke
M. U. L. O.-school blijven! 't Gaat niet
aan, naast de bestaande, bijzondere M. U.
L. O. nu nog een gerr-eentelijlce M. U. L. O.
te bouwenten eerste kos't dat de gemeen
te veel te veel geld (Bergen zit er finan-
tieel toch al zoo beroerd voor!), ten twee-
die kunnen we met ide bestaande school
niet concurreeren (deze is der gemeente
n:u eenmaal vóór, zal de betere leerkrachten
hebben en vooral ook.... bijna alle Jein-
deren en ten derde staat te wachten, dat
de Katholieken waar ze voorzeker recht
en reden toe hebben een eigen M. U.
L. O.-school gaan stichten
'En wie weet, wat al M. U. L. O.-scho-
■en de toekomst te Bergen nog zal wil
len baren!"
't Was geen wonder, idat zij, die sinds Het
fiasco van het compromis zoo geredeneerd
hadden, met ietwat verwondering opmerk
ten, dat andere Raadsleden een andere
meening waren toegedaan en er sterk voor
voelden, toch een gemeentelijke "M.U.L.O -
school te doen bouwen.
Vooral de Burgemeester was voor deze
gemeentelijke school sterk geporteerd,
en wij twijfelen niet, of de heer van Ree-
11 en, die in zijn openbaar en particulier
leven te Bergen getoond"'heeft, het goed
en ernstig te meenen met Bergen en zijn
belangen, meende daartoe zijn goede rede
nen te hebben; het gestadig en krachtig
ijveren van Burgemeester van Reenen voor
den bloei van Bergen en voor het geluk dei-
inwoners staat naar onze meening tèhoog,
dan dat wij zouden willen gelooven aan
particuliere „liefhebberij", aan onwaardi
ge „drijverij" of iets dergelijks.
Inmiddels: bij een zóo diepgaand ver
schil van meening kon het niet uitblijven,
of 't moest komen tot een botsing.
Gelijk vorige week hét geval geweest is,
tot ergernis van de vreedzame Rergenaren
imet het resultaat, dat men besloot, de ge
meentelijke M. U. IJ. O.-school te bb.uwen.
Met 4 tegen 3 stemmen.
Afgezien nu van alle plaatselijke persoon
lijkheden, welke bij1 deze kwrestie te pas
gebracht Zijn, meenen wij over dit Raads
besluit met een enkel woord te moeten
spreken.
En wèl, omdat Het ons ten ©enenmale
een minder gelukkig Raadsbesluit toe
schijnt.
Wij stellen nogmaals voorop, dat wij
de nobele bedoelingen van den Burgemees
ter en van alle voorstanders der gemeente
lijke school geen oogenblik in twijfel wil
len trekken, doch' een feit is hét, dat ter
Raadsvergadering hoegenaamd geen argu
menten zijn aangevoerd, welke zouden kun
nen opwegen tegen de zeer ernstige argu
menten, waarmede de tegenstanders zich te
gen den bouw van deze school bezwaard
gevoelden.
Wanneer wij ons afvragen: Is het nu
zoo absoluut noodig, dat er te Bergen door
de gemeente zelf nog zoo'n school ge
bouwd wordt, dan moet ons objectief oor
deel luiden:
't Is jammer, dat de gemeente liet parti
culier initiatief (nu 't toch om een neu
trale school ging) niet vóór geweest is
en dat men nadien niet tot een compromis
kon komen, doch nu het feit cr een
maal ligt, dat er een neutrale M. U. L. O.-
school bestaat en werkt, nu kunnen wij
er de noodzakelijkheid niet van inzien,
dat de gemeente zelf nog een neutrale M.
U, L. O.-school gaat bouwen en zoodoende
de burgers van Bergen rio-g eens extra be
last.
De bezwaren, welke wij hierboven tégen
een tweede neutrale M. U. L. O.-school
te Bergen formuleerden, wegen voor ons
Zeer zwaar en wij kunnen inderdaad geen
argumenten vinden, welke wij daartegen
over zouden kunnen plaatsen.
Of 't moest wezen dit: Dat de openbare
M. U. L. O.-sdhool überhaupt in beheer der
gemeente moet wezen, cn dat 't in
Bergen een zeer gewrongen toestand is, als
de neutrale school niet gemeentelijk is.
Hier staat echler tegenover, dat men lan
gen tijd doof gebleven is, toen een deel
der burgerij de oprichting, van zoo'n schoc]
.wenschte en bepleitte, dat men 't dus
lang genoeg in zijn macht heeft gehad,
den gewrongen toestand van heden niet
te doen ontstaan.
Dewijl alzoo de bezwaren tegen de
tweede neutrale M. U. L. O.-schooi te Ber
gen naar onze meening niet kunnen op
wegen tegen de argumenten-— het argu
ment daarvóói-, meenen wij het jong
ste Bcrgensdhe Raadsbesluit wèl te moeten
betreuren.
Doch hierom niet alléén.
Ook en méér nog dan om deze re
den lijkt ons het besluit betreurenswaar
dig, wanneer wij het in verband brengen
met de wettelijke regelingen (en de ge
volgen daarvan), welke eerlang als uit
vloeisel van de bevrediging op onderwijs
gebied van kracht zullen worden.
't Staat voor iedereu Bergenaar vast
en men vindt het ook niet meer dan
natuurlijk dat er nog een Katholieke
M.U.L.O.-school, gebouwd wordt.
Waar moet het nu heen, ais de gemeente
naast een neutrale bijzondere, naast een
Katholieke en naastwie weet nog welke
andere M. U. L. O.-scholen een gemeen
telijke dito heeft te exptoiieeren
Denkt men dc leerlingen voor die. scholen
zoo maar uit den grond te kunnen stam
pen? E11 overweegt men wel, dat alle
M. U. L. O.-scholen gelijke rechten op
de gemeentekas zullen kunnen laten géi
den?tot steeds zwaarder belasting der
ingezetenen
Interessant is het, op te merken, dat heel
deze historie met haar vèr strekkende be-
teekenis in den Bergenscheni Raad js af
gespeeld naar aanleiding van een dood-
onschüldig-uiiziend voorstel van B. en W.
het Raadsbesluit iu te trekken, waarbij
besloten was een prijsvraag uït te schrij
ven voor een ontwerp voor het bouwen
cener gemeentelijke M. U. L. O.-school,
waarin dus lag opgesloten, dat het een
uitgemaakte zaak was, dat de bewuste
school gebouwd zou worden.
Toen de Raadsmeerderheid na méér
strubbeling dan het onschuldige voorstel
van B. en W. zou hebben doen verwach
ten eenmaal had beslist, dat dc school
er komen zou, stelde de Burgemeester voor.
de uitwerking der plannen op tc dragen
aan de architecten De Groot en Van Laar,
doch de heer Raltus deed een goed woord
je voor de B e r g e n s c h e archiiecten, en
op voorstel van den heer Hoksbergen werd
besloten, alle Bergense!}© architecten uit te
noodigen tot het inleveren van plannen.
Men zette er spoed achter: nog den
zelfden dag zouden de Bergensche archi
tecten een aanzegging in dien geest ont
vangen.
Wil men trachten, de particuliere School-
vereeniging alsnog vóór te komen?
DE KOOLHLGEJ.INCr.
(V e r v o 1 g)
Dan verder wat betreft de handel, die onder
den druk van deze regeling gebukt zou gaan,
zouden er werkelijk meuschen zijn, die dat
meenen? Och, kom toch.
De handelaar verkeert evenals wij in be
narde omstandigheden. Dal zal wel waar zijn.
Wie kan zaken doen als een geheel jaar
aan cén sluk de geldswaarde van liet land,
hetwelk ons grootste afzetgebied is, steeds is
gedaald? Altijd was het winstcijfer bij dl af
rekening verre overtroffen ,dóor de daling van
de mark. En nu waar vrij eindelijk meenden
dan toch op een rustpunt gekomen te> zijn,
loopt hij nog weer jjn enkele dagen terug
van 5.40 tot 2.60. Wie kan bij zoo'n ont
reddering nog langer zaken doen? Ne. n beusch
waar een koopman .wiast ziet, daar is hij en
daar werkt hij. Of wij den aanvoer regelen en óf
wij al minimumprijzen stellen, ik wil niet be
weren, dat het ham! onverschillig is, maar liet
'XD.t van overweging voor hem ah good koop
man fs; Zie ik winst?
Waar dit laatste ipf, daar is de koopman
en daar drukt (hij en waar het njel is, daar
uioet hij tegen wil en dank zijn handen
afhouden. Dat is dc geheele zaak. En nu willen
wij niet zeggen, dat er geen moeilijkheden
zich voordoen voor den koopman als voor
den verbouwer. Hel kan voorkomen, dat een
bepaalde soort van een bepaald artikel gevraagd
en geplaatst kan worden en dat cr vrees is,
dat juist datgene, pp dien bepaalden tijd niet
aangevoerd wordt. Een kleine moeite zal het
dan echter zijn, .om in overleg met den leider
bedeeld artikel wel aan de markt la krijgen.
Zoo zijn er misschien wel enkele dingen
meer, die wei fnceito veroorzaken, maar met
eenigen besten wil goed opgelost kunnen wor
den. Van onze zijde, d.w,z. van den kant van
onze organisatie van telers behoort alles ge
daan le worden wat den handel en het zaken
doen kan vergemakkelijken. Vandaar dan ook
düt hst uiterste beproefd is en cr nog dage
lijks aan g ewerkt wordt om onzen afzet- te
veibeteren door te trachten de uoodige ver-
vcermalorialen^ tc verkrijgen met de daarbij
behooiende doorvoer- en invoerbewiHiginpte-i.
Wij leven nu eenmaal in een lijd dat ten
koopman, hoe knap ook ©verigens voor zijn
vak, zich zelf niet redden kan.
Hij is verstandig, die daar op acht geeft en
in de zoo noodige. Ofiganisalle en samenwer
king kracht zoekt.
Wij bedoelen dit niet als zetlepreekje voor
onze kooplui, maar wij zeggen dit meer in
verband' met tb opmerkingen uit eigen lering
els zouden ,vij den handel belemmeren met
onze regeling. Want niets is minder waar.
Wij, hebben zelf; van stonden af aan po
gingen in het werk gesteld om niet de Or
ganisatie van dan handel de zaken te lrac-
leercn. Toen dit niet slaagde, hebben wij ook
dit weer met het oog op de moeilijkheden
geëerbiedigd.
Neen, onze Organisatie kan niet niet klem
van redenen worden verweten, dat zij n;e!
alles ju lipt .werk steldé in cl© afge'oopen
jaren en au ook', om met erkenning van
den handel op zijn plaats, de zaken zon gotd
mogelijk te doen marcheeren.
Vraagt men cu mij, na al het hierboven aan
gehaalde ol ik niet de zoogenaamd© regeling
dweep cn er datgene van verwacht wat wij
uiteindelijk itoch noodig hebben, 11.I. een re-
deliike prijs voor pms product? Niemand, die
mij met eenige aandacht gevolgd heeft, zal ver-
waditen, dót ik deze vraag bevestigend zal
beantwoorden. |Maar wij zitten in do misère.
En w ij moeten cr doorheen cn zoó g0sd moge
lijk doorheen. Wij hebben het hoofd le bie
den aan al de bezwaren, die ons beslaan in
tien weg zitten. .Wij zijn niet klaar met ons
pre duct oyer do straat te gooien v03T een
appel of een ,ei. Wij moeten als 'l kan ten prijs
hebben zij het pok een zeer matige. Een
loonendë prijs te bedingen voor ecu pr0duct,
hetwelk met hooge kosten is gekweekt, lijkt mij
toch een lieel matige eisch, en fiüc eariijke
middelen die ons daarvoor ten dienste staan
mogen en moeten wij gebruiken.
Van d'e zijde .der leiding onzer Organisatie
mag worden gezegd, dat met onbeproe'd zal
blijven «n te bereiken, wat le. bereiken is.
Wij mochten met klem van redenen een aan
slag deen op hel credict, dat Nederland voor
Dujtsehland beschikbaar stelt, doch of dit zoo
spoedig gereed komt, dat wij Voor'pnze sta-
pelproducten er van kunnen profiteeren, is
ooi; mij niet bekend; wel dit, mo'cht het vroeg
genoeg gereed zijn onze kansen, daarbij enter (e
komen tamelijk groot z(jn
Verder is heden weer een deputatie naar
Berlijn om daar met de autoriteiten van ge
dachten le wisselen om te komen lot een over
eenkomst; misschien wordt aanstonds de me
dewerking gevraafd voor ingrijpender d'ngen
dan tol heden. In ieder geval willen wij hopen,
dal de zaak tenslotte nog gedeeltelijk' jn ord-1
komt.
Maar waar wij voor alles op willen wijzen
is dit: laten wij geen dwaze dingen doen dooi
de splijtzwam onder ons te laten voortwoeke
ren, maar laten wij d'oor eendrachtige samen
werking in Organisatie onze kracht zoeken.
7ijn cr grieven tegen zaken oi personen,
uot zij naar voren worden gebracht en op or
delijke wijze behandeld, Maar 'laten zij niet
onszelve verkleinen door allerlei nietigheden
want dat brengt ons af van de groote lijn
want juist die mosten wij behouden, want hel
staat te vreezeu, dat wij elkander, ook in de
toekomst, hard noodjg zullen hebben.
Met beleefden dank voor de opname,
P. SLOT A.Ptzn.
Voorzitter der Provinciale Comm.
Mijnheer de Redacteur.
Verzoeke het onderstaande te willen plaat
sen in uw geëerd Blad; bij voorbaat onzenl
oprechten dank.
Er schijnt sedert eenigen tijd ju onze ge-
mo&nle te bestaan een zoogenaamde Com
missie-Invaliditeitswet, welke Commissie nog-
nl tamelijk aanmatigend en brutaal weet op
le treden, hetgeen wij nader zullen toelichten.
Blijkens eenc advertentie heeft zij namens
n,ns Bestuur onze leden opgeroepen tot bij
woning ojtier Algemeene Buitengewone Ver
gadering, waartoe haar door niemand pnzcr
Bestuursleden nreli mondeling noch schrif
telijk machtiging was Verleend.
Bij de opening der genoemde vergadering
is door den Voorzitter gezegd, dat het jam
mer was, dal er eene organisatie bestaat, dio
blijkens eene advertentie hare leden aanspoor-^
d© niot aan deze actie mee te doen, 'daar
bet Biesluuf der bedoelde organisatie niet
tjojt 't houden -dezer vergadering had modegek
werkt, doch cht dit misverstand niet do schuld
was van de Commissie, doch te wijlen \Vas
aan da houding dar genoepide organisatie.
Welzeker, waarom niet; de brutalen hebben
immers de lialve wereld? En liet is tevens
een heet goedkoopc manier 0111 zijn eigen
schesve houding recht te zetten.
Vervolgens iets over het doel :ler Com-
,bcn d«s Invaliditeitswet om hals te brengen,
missie. Do Commissie schijnt ten doiel (e lichJ
doch volstrekt niet door „re vo.lu lie"; wis
lacht daar? Althans hare spreker, de heci.
Spaargaren, hoeft zijn uiterste host gedaan
de Wet zooveel mogelijk belachelijk te maken
en de vlekken, die er (misschien) aankleven,
in de schrilste kleuren af te schilderen.
Dat onze politieke Icgenstanders dc toen-
schen op deze manier trachten 1c beïnvloe
den, och dat spreekt vanzelf, doch dat cr Ka
tholieken worden gevonden, die daaraan me
dewerken, is onverantwoordelijk, maar dat
zelfs een Katholiek raadslid die joch den
©ad van trouw heeft afgelegd aan onze Grond
wet ion van wien men zou mogen verwachten,
looh esnigszins met de politiek op dc hooglo
te zijn in bedoelde Commissie zitting heeft,
is wel allertreurigst.
Weten zulke menscJien dan niet. dat cr
Katholieks organisaties zijn, die juist iu het
loven zijn geroepen om dc Geestelijke, maar
ook de tijdelijke belangen barer leden te be
hartigen cn dezo dus, wanneer cr actie moet
worden gjvoerd, dit kunnen doen in hunne
veneeniging en vervolgens weer door hun
Hoofdbestuur.
Is het hier niet bekend, dat iedere Iialho--
lïeke organisatie wordt ter zijde gestaan door
oen Geestelijk Adviseur, wiens raad in deze
zaken toch zoker niet overbodig is cn ender
wiens leiding men in dergelijke zaken toch
zeker het veiligst tol zijn doel zal komen?
Hopend© hierdoor de feilen le hebben
recht gezel en tevens dat bedoelde Katho
lieken dezen gevaarlijken weg mogen ver
laten eu het spreekwoord jn toepassing mo
gen brengen: „Beter ten halve gekeerd, dan
ten lieele gedwaald", teekenen ,wij,
Hoogachtend,
Het Bestuur van den R. K. Land- ca
Tuinbouwbond Ileerhugowaard Zuid.
VER. VAN NED. GEMEENTEN.
Als lid dér vereenigjng van Nederland-
sche gemeenten zijn toegetreden de ge.
meenten: Assendelft en Westza.au.
ZAANDAM.
ZAANDAM. B u r g e r l ij k e R ij k s a mb
tenaren. Bij K. B. is aan A. H. Ver
kade, alhier, op verzoek, eervol ontslag
verleend als lid der Salariscommissie vooi'
de Burg. Rijksambtenaren met dankbetui
ging voor de in die betrekking bewezen
diensten.
OOSTZAAN.
OOSTZAAN, Toelating van pen)
Raadt slid. Alhier was, zooals wij raedi
vermeld hebben, oen wclhoudersquaestié. In
da raadsvergadering van 2 November 1919
kwamen achtereenvolgens aan dc orde: 1. On
derzoek der geloofsbrieven van het zieuwge-
kozen raadslid; 2 inslallatio van dat nieuw-
gekozen lid; 3. benoeming van een wethou
der. Nadat do geloofsbrieven in orde waren
bevonden, werd tot toelating besloten en nam
liet nieuwe lid, na beëedigd te zijn, dadelijk
zitting meldt „II.b"
Toen daarop da heer G. Dral (A. KJ tot
wethouder werd benoemd, maakte de heer
I. Hagenaar (S. DJ teaen de benoeming be
zwaar, omdat otjn en anaer niet volgens do
gewone regelen zou zijn geschied. De boer
Hagenaar meende 11.1., dat volgens de Ge
meentewet een termijn voor beroep moest ges
sleld worden tusschen dc toelating en dein-{
stallatie van een raadslid. De benoeming van
êgn wethouder in deze vergadering zou dusf
z.i. onwettig zijn, weshalve liij bij God_ Stateif
hiertegen in beroep is gegaan.
Ged. Staten hebben 11a advies van B. en \V.
gevraagd t.3 hebben nu een beslissing geno
men ip,n adressant in het ongelijk gesteld op
grond, dat art. 38 der (Gemeentewet ua de
wijziging dio hst bij art. iX van de addi-
tionaele artikelen der Grondwet 1917 heeft
ondergaan, niet meer de hepaling iub.ondt,
dal nieuw inkomende leden van don Raad
hunne betrekking niot mogen aanvaarden, als
vorens d»o in de arlikelen 33 en 35 tweede
zinsneds dier wet bepaalde tijd is verstreken,
of in hoogar baroep de Loslating bij einduit
spraak bevolen zijen dat derhalve liet loega-
lalsn raadslid zijns betrekking kon aanvaar
den tsrstond nadat lol zijne toelating was
besloten, zoadat de termijn van veertien dagen,
badioeld in het 2de lid van art. 8t der Ge
meentewet, van dil oogenblik af begon te
loopön.
SCHAGEN. 1
Invaliditeitswet. De tusschcnperso-
non bij do Invaliditeitswet zijn, met het bc-
aindigsn hunner werkzaamheden, dader dank
betuiging ontslagen. Alhier werden bijna 1209
personen ingeschreven.
O n g' 91 u k. Kos, losse arbeider alhier, had
Vrijdag het ongeluk van een gcladen hooiwa
gen le vallen. Met een bekkingbreuk werd'
hij opgenomen. Opname in oen ziekenhuis,
is noodzakelijk.
Vciehandel. Men wist ons Donderdag
media te doelen, dat de veehandel met lraf
buitenland Weldra vrij zal zijn. Dc vrije hoogï
uitvoerkosten zouden tlo.or do N. U. M. tob
1 pCl. van de waard© teruggebracht worden.
Extra maand salaris. Wij kunnen
met zekerheid medcdeelen, dat de extra: maand
salaris in het begin van Februari aan hoeren
endames bij hel onderwijs uitbetaald zal
worden. D© assignaties zijn door het betrok
ken Dippartemént reeds aan de Schrot- cn
Gemeentebesturen toegezonden.
Het S c h a g 13 r 111 a r k t f 0.. n d s ter ver
zekering van tuberculous slachtvee liield al
hier in biet café „de Beurs" hare jaarvergade-;
ring. De hoer W. Roggeveen, administrateur^
gaf een zeer nauwrkeurig verslag over des
'toestand in 1919. Verzekerd werden 2.316 rmv;
derten Daarvan werden 1 o,p 105 geheel afgev;
jseiinl tegen 1 pp 108 in 1918, gedeeltelijk wess,
den afgekeurd 1 op 22 tegen 1 op 55 111 1918,
Het fonds telt 101 leden. Van leden werdeg
1220, van andere personen 1096 verzeker^,
De leden zullen over 1919 van elk verzeker^
rund 25 oail terug ontvangen. 1
De ontvangsten bedroegen f 18894.06, d*
uitgaven f 15750.88, pen batig saldo tlus vate
f 3143.18, waarvan ©en begin kasso van f 1266,
Tot lid van het bestuur werd herkozen
de heer J. Góvcrs.
Besloten werd dc bekroningen van vet veè
op de Grepte Tentoonstelling in Sept. 1926
alhier voor rekening van liet fonds K
uen-Nt
