IARUS. JeR, SLol- (2514) fiL-R. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLf„AND BUITENLAND ri FEUILLETON I No. 32 Maandag 9 Februari 1920. 14e Jaargang (UARI 3R- en Verschijni dagelijks. Een moeilijke taak. Het witte huis. |i; rd van worden uitleve- Ide liaad pan Ne- |utwoord de uit- Creus do pverhan- aan dt rcgce- |gadereu. dat het I lieer dei) ■ernstige laar dat Ie zonder. ele reis- ïage m- Isterdam Haar lui B. eu )R- jaadsebe opgedra l'orderen toodanig1 heft van wanneer is. terg die ien, zoo- pk-n, op >ord-HoI- h'RACHT- van dit |ng se re- f2510) den polder uari 1920, „Het Huis 8 duim ie prijzen. it ais.*, iH, eau p te huur n en sedert JEN1ERS- Niedorper n bij den 'MfJTS, tskaaas' FRANS Kj KI OlVlS BLAD Abonnementsprijs: Per kwartaalper agent f 2.1Bmet geïllustreerd Zondagsblad f 2.60; franco per. post i 2.50; franco met giill nstreerd Zondagsblad f 2.95afzonderlijke nummers van de courant 5 ct.; van het Zondagsblad 5 ct. Bureaux: HOF 8, ALKMAAR. - Teiefoons iï?i5?lï™E 4S3* Advertentieprijs: VaH 1—5 regels f 1.elke regel meer 10.20; Rec.ames per regel f 0.52pjRubriek .Vraa» en aan- bod" per plaatsing f 0.50. 7 „I,.,,,,. o. 8 Aan alle ebcrsré's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevaSien tot een bedrag van f SOO,—, f 400,—, f 200,—, f 100,—, f 60,—, t 35,— t 15 De uitleveringseisch van de zoogenaamde •^oorlogsmisdadigers'' door de Entente ge- •Iteld. plaaast de Nederlandsche Regeering .yoor een moeilijke taak. Gesteld al het gunstigste geval, dat de Raad te Parijs door het onverschrokken en besliste antwoord van de Haagsche Regee ring en onder pressie van de pers der eigen iandgenooten, speciaal der Engelsche lei Jende organen, óf wél van de vervolging Van d en Duitschen ex-keizer afeiet, óf wel wat het meest waarschijnlijk is hem ïij verstek veroordeelt pn met Nederland tot hen accoord komt over interoeering, dan blijft daarnoast een tweede vraag: welke houding zal onze Regeering aannemen te genover den anderen eisch tot uitlevering Van de overige Duitschers, welke op de lijst ler aangeklaagden voorkomen, b.v. van den Duitschen kroonprins? Iiier staat het geval heel anders. Het gaat aiet aan te zeggen: wanneer de Duitsche 'Regeering de uitlevering weigert, doen wij evenzoo. Alles hangt af van de manier, waarop die tweede uitleveringseisch wordt .ingekleed. De 'betrokken subcommissie der Vredes conferentie had indertijd geadviseerd de Uitlevering van dPn Duitschen keizer te vra- jfen op grond van begane misdrijven. Wan neer de Hooge Raad te Parijs zijn eisch al dus had ingekleed en de uitlevering van Wilhelm von Hohenzollern had gevraagd wegens (bepaalde, met name genoemde mis drijven (moord, brandstichting of dergelij ke) in België of Frankrijk bedreven op zijn Uitdrukkelijk bevel, zou onze Regeering niet hebben kunnen volstaan met de algemeene ,cn hoffelijke weigering, waarin zij thans baar antwoordnota kleedde. Maar de uitlevering werd gevraagd we gens politieke misdrijven en wie daarvan Wordt beschuldigd, vindt, krachtens onze Wet, bescherming binnen onze landsgrenzen. Geheel anders staat het nu. wanneer b.v de Duitsche ex-kroonprins wordt opgevor derd op grond van door hem of op zijn be vel in Frankrijk of België (begane misdrij ven. Tusschen Nederland en de Europeesche Staten, in casu België en Frankrijk, zijn te dien aanzien tractaten gesloten, welke ons bijzondere verplichtingen opleggen. Wan neer een dier landen de uillevering van een naar ons land gevluchten Duitscher vraagt, moet het recht overeenkomstig de regelen dier traciaten zijn beloop hebben. Eerstens moet de Rechtbank onder wie de opgeëischte ressorteert, de zaak onder hoeken. Zii kan de aangeklaagde aanhou den. hem in het openbaar ter zijde ge staan door ePn rechtskundig raadsman ondervragen en alle maatregelen nemen. Welke haar voor een grondig onderzoek uoodig toeschijnen. De Rechtbank heeft b.v. Ie onderzoeken, of de vreemde Regeering, welke den eisch stelt, daartoe bevoegd is, of het aangeduide misdrijf genoemd wordt in een tusschen ons land en de aanvragen de mogendheid gesloten tractaat; of plaats en karakter van het misdrijf tot uitlevering aanleiding geven ene. Nu kunnen zich in het onderhavige geval tal van moeilijkheden voordoen. Daar is allereerst de onderscheiding tus schen misdaden, door Duitsche soldaten of Op bevel van Duitsche legeraanvoerders in den oorlog bedreven, zonder militair doel. £)e geschiedenis van den grooten oorlog Treeft er helaas verscheidene van dat soort geboekstaafd Wanneer zich in ons land een vreemdeling bevindt, die daarvan terecht zou worden beschuldigd, dan zou een eisch tot uitlevering van zulk ePn individu door onze Regeering niet mogen worden afgeslagen. Maar daarnaast staan de oorlogsmisdrijven waarvoor de beschuldigde een militaire nood zakelijkheid kan aanvoeren: en ook de over tredingen van het Volkerenrecht. De eerst genoemde zouden zeker zoowel aan den on derzoekenden rechter als aan onze Regeering de beslissing zeer moeilijk maken; aan de tweede zit een onaangename kant. Hoeveel toch is er in den oorlog aan bei de zijden niet tegen het volkerenrecht ge zondigd. Moesten wij neutralen, niet dage lijks allerlei leed en onaangenaamheden ver duren, welke ons zouden zijn gespaard ge bleven, wanneer de regels van het volkeren recht behoorlijk waren nageleefd? Maar kon men gedurende den oorlog nog wel van een volkerenrecht spreken? En dan: een der tot de Geallieerden behoo- rende mogendhedPn zal tot verontschuldi ging aanvoeren: ook wij hebben met vergif tigde gassen geweikt; ook wij hebben de zee onveilig gemaakt op een wijze, als het volkerenrecht verbood. Maai", v/ij waren daartoe gedwongen uit noodweer; Duitsch- iand perste ons daartoe. De vraag zal dan worden onderzocht, of noodweer werkelijk aanwezig was; of de Duitsche legerleiding inderdaad het initia tief nam tot bepaalde oorlogsmisdrijven enz. Men ziet, voor wat al moeilijke vragen onze neutrale Regeering wordt geplaatst. Eenerziids streelt het ons rechtvaardigheids gevoel. dat wij, nu aan de gruwelen en on gerechtigheden een einde is gekomen, mede kunnen beslissen over de vraag of bepaalde oorlogsmisdrijven zullen worden gestraft, dat wii kunnen medeheipen om voor latere oorlogen afschrikwekkende voorbeelden te stellen. Anderzijds voelt men ePn huivering hij de gedachte, dat. waar zooveel gemoord en ge plunderd werd. waar wederzijds bloeddorst en haat elkander in wreedheid niets toega ven, thans, nu een der partijen onderligt, de overwinnaars tot rechters over de verwonne- nen worden verheven. Zeker.onze regeering heeft er strikt niet mee te maken, of de objectiviteit van een buitenlandschen rechter vaststaat, wanneer op grond van een bestaand tractaat de uit levering wegens een bepaald misdrijf wordt gevraagd. Maar het recht en de zoo noo- dige aankweeking van het rechtsgevoel zou er niet mee gebaat zijn, wanneer een wre kende overwinnaar in plaats van een onpar tijdig rechter op den rechterstoel plaatsnam. Men ziet het: de reddering van den oor logsboedel plaatst ons volg in zijn vertegen woordiging. de Regeering nog voor moei lijke problemen. Moge wijsheid daarbij haar deel ziin! De uitleveringskwestie. Het wordt een rare geschiedenis mpt de uitleveringskwestie! Eerst heette het, dat de Gezantenraad te Parijs na de weigering van von Lersner, aan den Engeischen Lord liwnselier. Lord Birkenhead, had op gedragen, do lijst met op te eischen Duit sche „oorlogsmisdadigers" rechtstreeks aan do Duitsche regeering te zenden. Maar Zaterdag was de lijst nog niet te Berlijn ontvangen en het Parijsche „Jour nal" meldde dienzelfden dag, dat de Ge- zantenraad Vrijdagavond van zos uur tot half negen had beraadslaagd, niet over herziening van de lijst maar over de ge volgen van de Duitsche weigering. Zater dag vergaderde de Gezantenraad opnieuw, en besloot, dat de lijst der uit te leveren personen zoo spoedig mogelijk aan den Duitschen rijkskanselier overhandigd zal worden door den Fransehen zaakgelastig de. De raad heeft ook de term en vastge steld van den brief die tegelijk met de lijst aan de Duitsche regeering overhandigd zal worden. Hij heeft in de redactie van dien brief rekening gehouden met dien stap door den Duitschen minister van bui- tenlandsohe zaken bij den Fnanscken zaak gelastigden gedaan. Er begint intusschen een merkwaardig meen ing6verschil, tusschen do vrienden, Engeland en Frankrijk, aan den dag te ko men. Do meeste Engelsche bladen keuren de vraag deir uitlevering af, o.m. „Daily News" en „Daily Express". De „New Statesman" schrijft: Nu zij haar geheelo moroele positie als een bron van rechtvaardigheid of gezag heeft ver loren, heeft de vredeaconirentie een ver zoek opgesteld dat niet nagekomen kan, noch mag worden en als de Duitschers thans hun begrip van afmetingen hadden weergevonden zouden zij, naar wij geloo- ven, meer geneigd zijn om to lachen dan om boos te worden. Maar er zijn nog voel verarssender En gelsche uitspraken. Zoo schrijft do dag boekschrijver van „Pall Mali Gezette" (steunpilaar der coalitie-regeering): De lijst van de Duitsche ooi logsmisda- digers is door de Eransehe departementen opgesteld en uitgegeven, zonder dat de Britsehe verti genwoordigers te Parijs haar eerst hadden ingezien. Men vindt dat do Franschen een beetje overhaast te werk zijn gegaan door do lijst openbaar te mak-en cn vooral door er de namen van Hindenburg eu Ludendorff op te zetten. En do „Times": Do houding van Lloyd George stemt thans niet meer volkomen overeen met die der Fransche regeering. Hij meent, dat dio uitlovéringslijst gewij zigd, of de vorm van procedure moet ver anderd worden, of dat er wijzigingen moe ten worden gebracht in andere punten van de eischen der verbondenen. Het merkwaardigste is oen hoofdartikel in de „Daily Chronicle", liet lijfblad van Lloyd George, waar wij onder andere le zen: Wij hebben altijd waarde gehecht aan do bestraffing van do Dupitschc oorlogsmis dadigers, maar toen de verbondenen een half millioon DuiWho gevangenen naar liuis zonden, zonder do uitlevering van de oorlogsmisdadigers daartegenover in ruil te eischen, was de kans om de openbare meening op hunne zijde te krijgen, teneiu do den weerstand te overwinnen, dio de cf- ficicrskaste zeker zou bieden tegen de uit levering van de tot haar behoorende zwarte schapen, verkeken. Ttion zij dezen hefboom verloren hadden, hadden de staatslieden zoo behoedzaam mogelijk op hun doel moeten afgaan on bovenal moe ten zorgen, dat op hun lijst alleen de ïia- mer van dergelijke schuldigen voorkwa men, dat aan L'uiischiand geen mortelen steun voor een weigering was gelaten. Wij weten niet of de. niet-ofi'ieieeie lijst, die tt Berlijn zoo'n berormg verwekt heeft ge heel juist is of niet. Wij kunnen oehter op goeden grond verklaren, dat als dit zoo is, do toestemming der Britsehe regcering daartoe nimm-ers is verleend. De lijst is ii ieder geval hoogst belachelijk en als in derdaad een duplicaat daarvan aan de Duitsche regeering te Berlijn overhandigt zail worden, is bet duidelijk, dat de diplo matieke machine der verbondenen, welkt te Parijs gevestigd is, een lieer te- moei een onvergeeflijke dwaasheid heeft be gaan. De lijst is bijkans in elk opzicht, wat zij niet moest zijn. Wij zouden het denk vermogen onzr lezers beleedigen, indien wij gingen uitleggen wat de vanzelfspre kende redenen ziin waarom namen ais die van Hindenburg en Ludendorff of Beth- mann Hollewg er nooit op hadden mogen voorkomen. Deze mannen zijn alleen in dit vergezocht opzicht oorlogsmisdadigers, dat zij onder den keiler stonden als de op perste leiders van het Dpiteche leger en den Duitschen staat. De lieden, die ter be straffing opgeëischt hadden moeten wor den, zijn de generaal, die het hevel gaf en uit li-et voeren tot de plundering van Leu ven, de duikboot-commandanten, die lie ten schieten op hospitaalschepen of zeelie den lieten verdrinken, de burgerlijke en militaire overhden, die onmiddellijk ver- a.ntwoordlijk waren voor de uitzettingen uit Itijssel of voor het ongelooflijke schan- deel van het gevangenkamp van Witten berg. Men schijnt te verwachten, dat men ons in koele bloede vijftien maanden na bet eindigen van de vijandelijkheden een man zal uitleveren, die de plaats bekleedt heeft van een Hindenburg. Het springt evenzeer in bet oog, dat het voor Duitsch- land heel iets anders zou zijn om een eisch te weigeren, die beperkt was tot den ver woester van Leuven, de vernielers van hospitaalschepen en de andere met bloed bevlekte misdadigers tot wie de lijst nauwkeurig' beperkt bad moeten blijven. En aan 't slot: De lijst zou grondig moeten worden na gekeken, voordat er iets anders wordt ge daan. Dat, en niet het toegeven aan het Duitsche verzoek om een Duitsche of Duitschgezindo rechtbank in te stellen, schijnt ons bet eeiiige richtsnoer voor het eogenhlik. Gelijk met ziet, moet men in Engeland niet veel van den uitleveringseisch heb ben en 't vermoeden wint veld, (reeds Za terdagavond door ons uitgesproken) dat het den li rauschen voornamelijk te doen is eea Duitsche weigering uit te lokken om zoodoende gelegenheid te hebben, nog meer Duitsch gebied te annexceren. Dit vrmoeden wordt bevestigd door do commentaren der Fransche pers, die ge heel in tegendeel met do Engelsche, de uitlovéringslijst toej uichen. De lieele Franscho pers wijst er op, dat do onmogelijkheid, waarin de Duitsche re geering zich beweerd te bevinden, een in breuk op bet verdrag is, die de geallieer den bet recht geeft, die te veranderen en te verzwaren. De „Éclair" aoht dit een schitterende ge legenheid om tot volledige ontawpening van Duitsehland over te gaan. Do „Gaulois" zegt, dat het linker-Rijn- gebied voor g.oed moet worden afgestaan en de „Vietoire" merkt op, dat artikel 428 do geallieerde verplicht tot de door Foch voorgesteld oplossing (annexatie van het Rijn-gebied) over te gaan. Dat Engelsch-Fransebe meeningsver schil kan nog interessant worden 1 Hedenochtend wordt inmiddels uit Berlijn gemeld, dat de Duitsche minister van Bui- .enlamdsdie zak mi Herman Muller. enFran- „chen zaakgelastigde Marcilly ae officieele ontvangst van de uitleveringslijst met - de egeleidende nota heeft doen toekomen, en verdere verklaring der Duitsche regee- ing zal ia de eerstvolgende dagen niet wor- ■en afgelegd,, de Duitsche regeering zal .vachten op het in e begeleidende nota aan- .ekondigde nadere antwoord der geallieer- en op de Duitsche nota van 25 Januari. De Duitsche zaakgelastigde 'te Parijs, dr. Mayer, zal Maandag de vergadering dei :ommissie voor buitenlandsche aangelegen- leden uit die Nationale Vergadering bijvvo- ïen. Dinsdag vertrekt hij naar Parijs. In de houding der regeering ten opzichte van de uitleveringskwestie is geen wijziging gekomen: er bestaat nog steeds volkomer eenstemmigheid en alle pogingen om in he' kabinet, hetzij door persoonlijke, dan wel door partijgeschillen. oneenigheid te ver oorzaken, kunnen als mislukt besr' -vd worden, daar de regeering overtuigd in de onuitvoerbaarheid der uitlevering. Ook de bespreking, welke gisteren tusschen de leden van het kabinet en de leiders der meerderheidspartijpn gehouden is. heefi vol komen overeenstemming opgeleverd. DE VERGADERING VAN DEN RAA» VAN DEN VOLKERENBOND. Reuter verneemt, dat een van d,e voor* naams te onderwerpen, die aan de orde. zullen komen in de vergadering; van den' Volkenbond die op 11 dezer te London bijeenkomt, de kwestie zal zijn van dio benoeming van een interna,ionaai ge gerechtshof. Verder zal beraadslaagd wor< den over de benoeming van een hoogoni commissaris voor Dantzig, van de be' stuurscommissie voor het Saar-dal en over, de toelating van Zwitserland tot den Vol< kenbond. UIT DE FRANSCHE KAMER. Millerand heeft in d,e Kamer in ceD rede over de buitenlandsche staatskun-i de medegedeeld, dat het Bulgaarsclie Sob* branje het vred es tractaat had bekrach tigd. De Turksche gedelegeerden zullen voor de volgende vergadering van do vredesconferentie naar Parijs worden ont boden. De geallieerden hebben besloten, om Polen zoo krachtig no,elijk te steu nen, als de bolsjewiki het aanvallen. Het handeldrijven met de Russische coö peratieve vereenigingen zou geen erken ning van de sovjet meebrengen en, indi n bleek dat de gezonden goederen gebruiut werden voor de roode legers, o i de han del stilgelegd worden. De Kamer sprak ien sun-te met 513 tegen 68 stemmen haar vertrouwen in de regeering ui ENGELhUilE FABRIKANTEN EN PRODUCENTEN. Een nieuwe stap tot organisatie- van da fabrikanten en de producenten in Enge land is gedaan door de bijeenroeping vair hun eerste nationale congres, dat Dins dag te Londen geopend zal worden. Diij congres kan in zekeren zin beschouwd- worden als een tegenhanger van het vak- vereenigi.igscongres. Gelijk het vakveree- nigingscongres de meeningen van de ar.- beiders weerspiegelt, zal bet congres van de fabrikanten het sta-Mp n n dezen' over dezelfde vrs kk ,.u ken. VroegefKWuihen aan opvattingen niet op gezagnejobendc wijze tot uiting. Het verbond .van Britsehe industrieën dat het congres belegd heeft,' weuscht en echter nadruk op te leggen, dat het con gres g.-en vijandige bedoelingen tegen ca arbeiders koestert. Zijn doel is uitslui tend 'economisch en commercieel. Men hoopt 'dat hét congres een jaarlijkse]]» instelling 'zal worden. Onder de onder werpen die aan d© or|de komen, zijn dei uitvoerhandel, 'de vreemde wisselkoersen, prijzen 'en winsten, regeeringsuitgaven, nationalisatie van industrieën, het trans portwezen -enz. de strijd tegen de bolsjewiki De Britsehe militaire missie rn Zirl- Rusland 'bericht, d,at de Bolsjewiki og de 'linie DonManytsj aanvielen, maan met hevige verliezen werden terugge slagen. 'Het ijs van de rivieren brak, en zeer 'vele roode afdeelingen verdronken,'- Een groot aantal kanonnen en tr n port- o r„„igen 'ging ver.oren. De overige troe pen trokken zich sue, ui ^cordeLjite rioh- ing terug. Een vijandelijke strijdmacht die ten Oosten van Rostoff den Doni rachtte over testeken, werd terugge slagen na een hevig gevecht. Het aan- al gevangenen bedraagt 3100 terwijl er. 171 kanonnen en 239 machinegeweren werden buitgemaakt. GEMENfcte i BERICHTEN. Stonn in Amerika. In de oostelijke gedeelten der Vereenigdo. Staten, hebben stormen dtn treinenloop aanzien» Dus redeneerde Charles bij zich zeiven. Hem aan zijne droefgeestige gedachten over étende, eindigen wij dit gedeelte van ons ver taal, om het voort te zetten in het DERTIENDE HOOFDSTUK. Hoe onwederlegbaar de vrijdenker zijne itelling ook dikwerf moge wanen, verneemt -hij nu en dan in. zijn leven zoo enkele verma- hingen, welke, al zoekt hij die zoo spoedig Jnogelijk te vergeten, hem dikwerf doch te 'opmerkelijk schijnen, om ze geen aandacht .Waardig te keuren. Dit js de werking .der genade, die, zoo zij niet onderdrukt wordt, lot een algeheelen terugkeer van den verdwaal 'de bevorderlijk is, en,waar dit het geval mocht zijn, op den langen duur eene onverschillig heid in de ziel teweegbrengt, die alle hoop Npp eene bekeering uitsluit. Dit had Eduard Ipecd" menigmaal ondervonden. Het was hem herhaalde keeren gebeurd dat hij in iaei- ongodsdienstige stemming een boek J&n de tafii greep en hij. bij h.et door- W'Treo daarvan ermtdga waarheden aaa- lapf, welig hom een pogenbük tiot naden ken brachten. Opmerkelijker werd dit nog meer voor hem, daar het werk niet zeil den een of andere zedeLooae rotnan was, die ondier het kaf nog een enkele korrel graan verborgen hield, waarmede hij den oppervlakkigen lezer wilde bekoren, om b©m dus voor zijne verderfelijke stel lingen te vormen. Niets maakt evenwel zulk een indruk op den vrijdenker, dan wanneer hij een zeer verstandig of geleerd man aantreft, die, zonder juist geestelijke te zijn, zich met den eenvoud eens kinds onderwerpt aan al wat de Kerk hem gebiedt te ge- looven, wil bij den naam van een goed katholiek niet verbeuren. Zulk een ont moeting had er den avond vóór den mor gen welken wij beschrijven plaats. De notaris te Marrelhioef, tot wien wij ons meermalen ctaor zijn aanstekelijke vroolijkheid getrokken voelden, mocht zich beroemen intellectueel zeer goed ontwik keld te Zjjm Het was op den avond te voren in de sociëteit tusschen hem en Eduard tot eten zeer belangrijk gesprek gekomen, toen zij zich, daar er zeer wei nig leden waren opgekomen, afgezonderd van da weinigen onder een glas wijn op de sofa hadden neergezet. De notaris was een geloovig man, in den volsten zin des woprds en daarbij een ijverig katho liek, hoewel hij, aooals wij gezien hebben, de vroolijkhieid, waar deze te pas kwam, in het geheel niet buitensloot. Met kracht en juistheid wederlegde hij bedenking welke Eduard goed vond tegen godsdienst en openbaring op te werpen, en al deed de geleerde heer hem vragen waarop hij dikwerf het antwooid schuldig moest blijven, hij toondo zich onwrikbaar in zijn gelo-of, en Eduard wist niet wat hij mec-r had te bewonderen, dit of de beminnelijke eenvoud des mans, welke ter genover zijn ruwe zucht naar zoogenaam de waarheid zoo duidelijk in het oog sprong. „En dit", riep hij in zich z-eiven uit, „in een man te ontmoeten, met zulk een krachtig verstand begaafd en op wiens helder ooideel en doorzicht overal zooveel prijs wordt gesteld." Hpt gesprokene van den vorigen avond nog eens overwegende, toen hij zich langs de hoofdstraat van het dorp begaf, om, zooals gewoonlijk, zijn eerste visite bij' mevrouw Traumbach af ta leggen, over viel hem eene ongerustheid, e©n zielsangst waardoor menige vrijdenker met hem zich somtijds aangegrepen voelt, al is het ook dat hij dit ongaarne 2ou Wil len bekennen. De gedachte rees in zijn binnenste op: zoo ik het leens. mis had. Ik reken mijne bewijzen zoo onomstootbaar mijne stel lingen onwederlegbaar maar, gesteld, mijn verstand bedroog mij. Welk eene onthul ling voor mij hiernamaals. Welk eene verantwoording voor den rechterstoel van een God, den ik het grootste gedeelte mijns levens miskend heb. Dat God ook hem zoo liefhad om zijn aenigen zoon op den wereld te zenden, en deze ook' voor hem aan het kruishout had geboet, was iets waaraan hij in lang niet had gedacht; toch kwam dit alles dezen morgen weder bij hem pp. Ondank baarheid behoorde niet tot de slechte hoedanigheden van den dokter, maar zij ne liefde voor da waarheid ging bij hem boven allee; intusschen hield hij wpl eens voor onwaarheid, wat zich niet zoo dadelijk door den menschelijken geest liet vatten »n achter den geheimzinnigan slui er van den godsdienst yersckolen laig. „Die,niet geloofd zal hebben, zal ver doemd zijn", raischta een profetische stem hem in -dei ooren. „Indien dit zoo is", mompelde hij in zich zelven, „dan zou dit toch een yree- eelijk vonnis zijn; doch aoo ik al wilde aannemiein, dat de ongeloovige zulk een strenge uitspraak hiernamaals niet te wachten heeft en Gods Zoon werkelijk' voor ons aan bet kruit» gestorven ia en dat nameloos lijden naar ziel en lichaam doorstaan hoeft, alleen omdat Hij ons zoo liefheeft, welk een snoodo ondank baarheid is het dan toch, zoo hij door ons miskend wordt." Bij deze woorden sidderde hij door ak zijne leden. Maar het denkbeeld, dat hij' reeds zoolang in zulk een staat geleefd had, en de krachtige stellingen welks hij zich .uit verscheidene verderfelijke philosophische wierken herinnerde, sedert langen tijd in zijn bezit, werkten allengs- kens weder de heilrijke 'genade tegen waarvan zijn Schepper hem nog geenszins verstoken had. „Jammerlijke onzekerheid" riep hij uit, „wat maakt gij hat leven' op deze wereld tot een hel. Waartoe dient het verstand, indien wij het gevan gen moeten geven? Heiaas. Naarmate hijj veroudert, wordt voor den denker het leven ellendiger, en hij doet zich de vraa& waartoe hij geboren werd. Is het dan al leen om te lijden?". Gedurende dien tweestrijd, in zich zei- ven sprekende, was hij eindelijk het witte huis genaderd; hij belde aan en Martha deed hem open. .ïpen hij, zooals gewoon lijk, naar het huisvertrek wilde begeven» verwittigde Éij hem, dal, hoewel mevrouwt vroeg oij de hard v. as gc-veest, zij zich, nog in har© slaapkamer ophield. j 'f "*i§ i j m

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1920 | | pagina 1