fiL-R. NIEUWS» EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
e et wordt mis
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
iNo. 33
Dinsdag 10 Februari 1920.
14e Jaargang
Ter waarschuwing.
FEUILLETON
>-
Het witte huis.
I r" -
t J
BLAD
Abonnementsprijs:
Per kwartaal: per a|ent f 2.15; met geïllustreerd
Zondagsblad f 2.60; fraitio per post f 2.50; franco met
!pCU ustrcerd Zondagsblad' f 2.95; afzonderlijke nummers
Tan de eourant 5 ct.van het Zondagsblad 5 ct.
Verschijnt dagelijks.
Bureaux: HOF 6, ALKSMAAft. - Telefoon: redactTssT 433'
Advertentieprijs:
Van 1 5 regels 1 1.elke regel meer i 0.20;
Reclames per regel f 0.52^ Rubriek „Vraag en aan
bod" per plaatsing f 0.50.
Aon el Ie ebonné's wcrdt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van 5 500,f 400,f 200,t 100,f 60,f 35,— f 15.—
Dat er aan de agitatie, welke in som
mige streken van ons land tegen de Inva
liditeitswet op touw gezet wordt, meer
.vast zit, dan men oppervlakkig wel
meent, is gebleken te G or red ijk in de Frie-
'$che gemeente Opsterland.
D'aar is Zaterdag j. 1. een vergadering
gehouden van tegenstanders deT wet.
Vertegenwoordigd waren een 20-tal dor-
$011.
En wat bleek nu op die vergadering1?
Dat er ook anarchistische afgevaardig-
'ien aanwezig waren, wien het natuurlijk
niet te doen was, om rustig over de ge
paste en geëigende middelen te beraad
slagen, waardoor langs wettelijken weg de
noodige wijzigingen konden aangebracht
Vorden, maar die alles op baren en sna-
<pen zetten, om de wet eenvoudig te sabo-
teeren.
We aebten dit een bedenkelijk verschijn-
Vel, waartegen te waarschuwen, plicht is.
Te meer, omdat op deze vergadering
bleek, dat lang niet alle aanwezigen tegen
Je wet als zoodanig waren.
Wel opende de voorzitter de bijeenkomst
jjloor te zeggen, dat men kwam om tegen
die wet zelf te protesteeren, maar al heel
gauw verklaarden meerdere aanwezigen
niet afkeerig te zijn van' het voeren eener
'(Propaganda voor verbetering met behoud
/Van het premiestelsel.
En toen zich tenslott, toeh een meerder
heid voor een premievrij stelsel uitsprak,
traden een paar leden uit het Comité.
Trouwens, de heele vergadering stond
ïn bet teeken van: zooveel hoofden, zoo-
Veel zinnen.
Hetgeen wel heel duidelijk bewezen
Werd door bet feit, dat eenigen riepen
om aansluiting bij den Bond van Staats-
pensioneering, anderen zich verklaarden
voor het blijven voeren eener zelfstandige
actie.
Hoe hopeloos verdeeld do tegenstan-
rders der Invaliditeitswet onder eliraar wa
ren, kwam tot uiting door de omstandig
heid, dat geen enkel positief resultaat be
reikt is op de met zooveel ophef bijeen
getrommelde vergadering.
Tooh diende een besluit genomen te
Vorden, en daarom zullen de heeren op
nieuw bijeenkomen, thans te Leeuwarden,
opdat de beweging zich niet meer alleen
tot den Zuid-Oosthoek der provincie be
perk e.
Ook werd een verzoek gericht aan bet
bestuur der Friesche Mij. van Landbouw,
om een buitengewone ledenvergadering te
beleggen ter bespreking der Invaliditeits
wet.
Wij behooren niet tot degenen, die er
trouwens nagenoeg niet zullen zijn die
idle techniek dezer wet niet voor verbete
ring vatbaar achten.
Integendeel, wij meenen met bijna allen,
die met de praktijk ervan in aanraking
kwamen, dat die techniek behoefte heeft
aan herziening,
Echter, men stelle daarbij scherp als be
ginsel voorop, dat de Invaliditeitswet ecu
sociale wot bij uitnemendheid is, die dui
zenden ten zegen zal strekken.
Men doordringe zich van de gelukkige
noodzakelijkheid, dat ook deze wet, evenals
alle wetten, ingevoerd moot worden.
Wensehen nu organisaties of vereeni-
gingen vergaderingen te beleggen, om in
alle kalmte te beraadslagen over de ge
breken welke de Invaliditeitswet aankle
ven en-om de middelen te bestudeeren en
op te sporen tot verbetering, dan valt o.i.
daar niets tegen in te brengen.
Maar men plaatste zich bij die besprekin
gen enz. met beide voeten op den vasten
bodem der wet en stelle zich van meet af
op het standpunt, dat de gebleken bezwa
ren, met redenen omkleed, en in behoorlij
ken vorm ter bevoegde plaatse dienen ken
baar gemaakt te worden.
De R.-K. Verecnigïng van Dames-con-
fectiefabrikanten, gaf dienaangaande
reeds het navolgenswaardig voorbeeld.
Vooral were men bij die beraadslagin
gen, beslist, alle revolutionnaire element
ten, wien het allerminst t-e doen is om ver
betering te krijgen in da techniek van
welke wet ook, maar die er slechts op uit
zijn, om aan de verbetering van alle vi-
geeronde wetten hinderpalen in den weg te
loggen, zoo- mogelijk, de uitvoering te be
letten en daardoor hun misdadig doel te
bereiken.
De Olie-fabrieken van Calvé te Delft
hebben honderden werklieden gedaan moe
ten geven omdat export onmogelijk wordt.
Te Breda beeft de bekende Kwat.la-fa-
briek haar geheele nachtploeg, driehon
derd man sterk, moeten ontslaan.
Op heel het platteland van Noord-Hol
land en waarschijnlijk ook wel overal
elders staan kool en andere groenten
op het veld te verrotten, omdat ze door
onmogelijkheid van uitvoer bet arbeids
loon niet kunnen opbrengen, dat besteed
moet worden om de groenten ter markt
te brengen.
Die voorbeelden zouden heel gemakke
lijk met een kolom andere te vermeer
deren zijn.
Onze kooplieden zitten met pakhuizen
vol goed dat ze niet kwijt kunnen.
Geen wonder, als de Duitsckers ons voor
iederen gulden zoowat veertig' of meer
marken moeten betalen als wij onzen
vriendelijken Zuiderburen voor den gul
den vijf of vijf en een lialven frank moeten
vragen, terwijl de Franseke frank er al
even slecht aan toe is en zelfs liet pond
sterling al een derde van z-ijn waarde heeft
moeten inboeten!
Zoo helpt het ons weinig, of onze gul
den met nog weinige andere munt-eeulie-
den (Spanje, Amerika, emu) zich heeft
kunnen handhaven!
En de credietën, door onze regeering te
verstrekken aan het naburige buitenland
om daar de valuta te verbeteren, zullen
dan ook aan het eigeu land in de hoogste
mate ten goede komen.
De natuurlijke weg zou zijn, dat door
sterke stijging van den invoer uit Duitsch
land en België naar óns land de handels
balans ten gunste dezer naburige rijken
zou omslaan en de valuta-moc-ïlijkheden
daardo.or zouden verdwijnen. De toestand
daar te lande schijnt echter zóó moeilijk,
dat kunstmatige middelen wel zullen moe
ten meehelpen om do „duurte" van den
gulden tegenover mark en frank te ver
minderen en ons den export weer mogelijk
te maken.
En dan misschien wat God verhoede
nog staking in de havens!
Ook Nederland schijnt niet te mogen
ontkomen aan de wereld-ellende, nasleep
van den oorlog!
DE DREIGENDE STAKING IN HET
HAVENBEDRIJF.
In bot jongst verschenen nummer van
„De Nationale" wordt een hoofdartikel
gewijd aan het conflict, in de transport
en havenbedrijven. De schrijver1 komt tot
deze uitspraak:
„Het conflict schijnt ons van dubbele
beteekenisde staking is een uiting zoo
wel van den revolutionnairen geest als
van den strijd tu&schen de beide socia
listische groepen, de groep zonder baan
tjes en die met baantjes.
De revolutionnaire geest, die niet in
de eerste plaats vraagt dat zij, die min
der hebben wat meer zullen krijgen,
maar dat aan allen, die medr hebben
zooveel ontnomen zal worden, dat zij tot
gelijk peil van alle anderen terugzinken.
De oorlog, die de heele wereld uit bet
spoor heeft getrokken, heeft ook die
oude afgunst der maatschappelijk min
der bekwamen of minder gelukkigen
weer doen opleven, gelijk steeds in de
dagen van geestelijke en sociale ontbin
ding.
Het is een revoiutionnair avontuur, dat
de havenarbeiders, straks onder Troel
stra's leiding, staan te ondernemen.
Daarom is het de plicht van aller,, die
een revolutie den ramp achten, mede te
helpen om het avontuur te doen mis
lukken.
Er moet nu gestreden worden, tot het
eind. De autoriliten hebben te zorgen,
gereed te zijn en de burgerij moet zich
opmaken ontberingen geduldig te dra
gen, zoo noodig', zelf bet werx van de,
stakers over te nemen."
Men kiest niet vóór of tegen de stakers
partij, maar tegen of vóór ons maatschap
pelijk samenstel.
Ds uitieveringskwestie.
Een misverstand'?
Het meeningsversehil tusschen Engeland en
Frankrijk de ruz:c, zoo men wil is niet
meer te ontkennen. Officieel wordt n.m. be
kend gemaakt, dat er een „misverstand" in
bet spel is. Hat betcekent in parlementaire taal
nooit anders dan een verstrekkend geschil.
Een Reutertclegram; maakte Zaterdag van
Lloyd George's veranderde zienswijze over de
uitleveringslijst in dezen vorm melding, dat de
Britscbe lord-kanselier Lord Birkenhead Vrijdag
plotseling uit Engeland kwam en den raad der
ambassadeurs meedeelde, dat Lloyd G.iorgc's
opvatting was gewijzigd. Echter is nadien een
Reutcrbericht uit Londen gekomen, zeggend, dat
de geheele quaestie maar op een misverstand
berustte. De zaak was deze, dat de Franschc en
Belgische lijsten niet door Engeland waren .ge
zien. Er was geen qua.stic van een Brilsche
volte-face, maar alleen maakten de Britten be
zwaar tegen een lijst, die ze niet hadden gezien.
Niemand, die van deze vergissing natuurlijk
iets gelooft. Het hoofdartikel lil de „Daily
Chronicle," Lloyd George's lijfblad, dat wij gis
teren citeerden, zei immers genoeg!
En als dat nog niet voldoende is, dan zijn er
de scherpzinnigste schrijvers in dc Franschc
bladen van gisteren wel, die bet ons zoo noodig
nog duidelijker malcen, dat Lloyd George onder
den indruk der Engelsche publieke opinie is'
gedraaid en niets meer van den uitleverings-
eisch moet hebben, nu Duitschland dreigt te
weigeren en Frankrijk in die weigering nieuwen
grond wil zoeken om zijn grondgebied uit te
breiden.
De Parijsche correspondent van het „Hbl."
seinde gisteren:
Men is hier (te Parijs), nog weinig gerustge
steld door het communique der conferentie, zeg
gende dat men eenstemmig besloten heeft de lijst
der schuldigen te overhandigen. De algemeene
opinie is, dat de moeilijkheden wederom begin
nen zullen, en dat bet meeiiingsversoliil tusschen
de Engelsche en de Fransche regeeringen op
nieuw op d'en voorgrond zullen treden, zoodra
Duitschland de uitlevering der schuldigen defi
nitief weigeren mocht. Indien Birkenhead heeft
toegegven dan komt dat omdat men hem ver
zekerd. heeft dat het Duitsche volk zich niet
interesseert voor de quaestie, en d'at de agitatie,
uitgaande van de militaristische en pan-
Germantisclie kringen daar geen weerklank
vindt. Men voegde er bij, dat de regeering
Ebert die eerst de protesten aangemoedigd
heeft, thans bang geworden is voor den omvang
der beweging, en daarom vergunning heeft ge-
geren aan de onafhankelijke socialistische bladen
tot verschijnen om de campagne van de overige
pers tegen te werken. Indien inderdaad Birken
head heeft toegegeven onder d'en invloed dezer
redeneeringen, dan zijn nieuwe oneenighedien
waarschijnlijk, indien het Duitsche antwoord af
wijzend mocht zijn. De felste kritiek op de
houding van Lloyd George geeft Pertinax in de
„Echo de Paris" schrijvende: „Eind goed al
goed. Maar de voortdurende veranderlijkheid van
Lloyd George is onrustbarend. Wat kan hij in
casu beweren? Alle clausules van de berechting
van den keizer, van sohuldige Duitsohers enz.,
zijn van hem afkomstig. Waarom desavoueert
hij thans zijn werk? Men beweert dat de namen
der schuldigen hem niet zijn meegedeeld; welk
een praatje! De waarheid is dat bij de laatste
verkiezingen dc patrotischc clientele het door
loopend gewensebt achtte te roepen: „Wilhelm
aan den galg" en „de laatste cent uit Duitsche
beurzen," thans maakt de patriotische cliëntele
zich van hem los en nu zoekt hij andere en ver
andert daarom zijn programma". Perlinax be
sluit met zijn mcening te herhalen, dat het ver
drag zeer onvoldoende is, maar dat men ten
minste aan de uitvoering zeer zorgvuldig de hand
moet houden en compensaties eischen, telkens
als Duitschland het niet kan of wil uitvoeren.
De „Matin" spreekt thans ook de meening uit,
dat het niet verstandig is de uitlevering te
eischen van Hindenburg, Ludendorff, Bethmann
I-Iollw.eg, omdat dit Duitschland de gelegenheid-
geeft dc onmogelijkheid der uitlevering in te roe
pen. Men had alleen moet vragen de feitelijke
misdadigers, die gestolen, verbrand', gevioleerd
hebben; spreekt men in zake de uitlevering van
den ex-keizer van onmogelijkheid, bet is min
stens even onmogelijk zich Hindenburg te laten
uitleveren die te Cassel zit, als Wilhelm die te
Amerongcn is." Andere bladen vooral de socialis
tische onderstrepen, Lloyd George's capitulatie
voor de arbeidersbeweging, die hem oogenblik-
keüjk groofcc ongerustheid inboezemt.
D© inhoud der lijst.
Naar vernomen wordt, is de uitleverings-
liist 190 pagina's dik. Zij bevat in enkele
gevallen ook het bewijsmateriaal tegen de
beschuldigden. Zeer kort zijn de Polen. Zij
schrijven achter de namen slechts een paar
woorden, b.v. „plundering" of „moord". De
Enge:schen hebben 'hij de marine-officieren
alleen geschreven „duikbootoorlog". De
Franschen zijn het uitvoerigst, maar niet het
vriendelijkst. Hindenburg en Ludendorff
moeten uitgeleverd worden wegens de ver
nieling van Noord-Frankrijk.
De Duitsche regeering heeft de geruchten
nog niet tegengesproken, dat zij in verband
met den ernstigen tijd, de gro-ndslagen,waar
op deze regeering is gebouwd, wil uitbreiden.
(Hetgeen wel zal willen zeggen, dat natio-
naal-liberalpn en conservatieven in dc regee
ring worden opgenoenm. Red.)
De officieele lijst verschilt bijna niet van
de reeds gepubliceerde. Zoodra de identiteit
is vastgesteld van de personen, wier uitleve
ring wordt verlangd, wordt hun hiervan mc-
decleeling gedaan.
Demonstraties te wachten.
He) Wolff-bureau meldt: De nationale ver
gadering van Bremen protesteert diep veront
waardigd tegen de uitlevering. De studenten
van alle hoogescholen te Munchen veklaren
vastbesloten te zijn degenen, wier uitlevering
wordt gevraagd, te beschermen. Deze week
zal te Berlijn ePn groote protestmeeting wor
den gehouden.
Wolffherichten maken verder nog melding
van een groote betooging der vereeniging van
Duitsche beroepssoldaten, van protesten van
dPn Brandenburger partijdag der Duitsch-
democatische partij, van den opperpresident
der provincie Brandenburg en van de Prui
sische academie van wetenschappen, Dinsdag-
zal in den voortuin der Universiteit van
Berlijn een protestvergadering worden ge
houden. waaraan docenten en studenten van
alle Berlijnsche hoogescholen uitgeuoodigd
wordpn deel te nemen. De vroegere groother
tog van Hessen heeft in een brief aan den
voorzitter van de afdeeling Hessen der Duit
sche volkspartij eveneens tegen de uitlevering
geprotesteerd.
Te Munchen pn Stuttgart hebben verschil
lende groote vergaderingen en betoogingen
plaats gehad.
Die houding der onafhankelij keu.
Het schijnt, dat al weer de Duitsche onaf
hankelijke socialisten, de eenige zijn. die in
de uitleveringszaak niet hef afwijzend stand
punt der Regeering Pn va,n heel het Duitsche
volk zullen innemen. Hun leider in de Na
tionale Vergadering. Adolf Hoffman, heeft
n.m. onder groot rumoer een verklaring af
gelegd. waarin hii eerst wel tegen de ,.mili-
tairistische Entente" fulmineerde, maar die
toch aldus eindigde:
..De misdaden bij het veroorzaken en voe
ten van den oorlog overal en door alle par
tijen gepleegd, moeten gestraft woden. De
regeering van het keizelijke Duitschland
heeft niets gedaan om de schuldigen te doen
boeten. De tegenwoordige regeering kan het
ernstige verwijt echter niet bespaard worden,
dat zii pas in 1919 den wettelijken grondslag
heeft gelegd voor het berechten van oorlogs
misdadigers in Duitschland. De tegenwoote
dige crisis is het gevolg van het verzuim'
der regeerng. haar toegeeflijkheid tegenover
de militairistisch-nationalistische stroomin<
gen. Hierdoor is de berechting ter rechtel
tijd door Duitsche rechters verhinderd. Mijn
fractie werpt elke verantwoordelijkheid van
zich voor deze crisis en haar gevolgen. Zij
vewerpf elke politiek die opnieuw het lot van
verwerpf elke politiek die opnieuw het lot van'
het lot van enkele personen. Wij protesteeren
er tegpn dat een wetgevend lichaam van de
Duitsche regeering het niet naleven van een
contractueele plicht verwacht."
DE FRANSCHE REGEHRING- 1
Blijkens een „Havas-Reuter" bericht wa
ren 67 van de 70 tegenstanders der motie
van vertrouwen in de regeering geuni-i
lieerde socialisten, die stelselmatig oppo
sitie voeren tegen, de regeering. Die bla
den wijzen er op, dat alle onderteeke
naars van de motie van vertrouwen be
hooren tot de radicaal-socialistische groep;
die de uiterste linkerzijde vormt van do
meerderheid.
De motie van vertrouwen die met 500
tegen 70 stemmen werd aangenomen, luidt
als volgt
„De Kamer acte nemend van de ver
klaringen der regeering en vertrouwend
dat zij in o\ ereenstemming met de re-
geeringen der geallieerde en geassocieerde
landen een buitealandsche politiek zal toe<
passen strekkend tot een daadwerkelijk1
herstel van den wereldvrede en in over
eenstemming met onze stoffelijke en zede
lijke belangen,
„gaat over tot de orde van den dag."
De Temps wijst erop, dat de meerder
heid van het ministerie.Millerand voortdu
rend toeneemt en daarmee zijn gezag.
Den 22en Januari, na de regeeringsver-
kLaring over de benoeming van den heer,
Steeg tot minister van binnenlandsche za
ken, was er een meerderheid" van 272
stemmen, docü 300 gematigde republikei
nen onthielden zich toen van stemming.,
Den 30 Januari, na het debat over da
algemeene politiek was de uitslag 181 te
gen 70 stemmen; tegen stemden '67 geüni
ficeerde socialisten en drie geisóleerden
van links of rechts. Vrijdag stemden we
der de 67 geunifieerde socialisten tegen
en drie geïsoleerde radicalen.
De Tcmps ziet in die stemmingen het
bewijs, dat dp Kamer als trouwe afspiege
ling van het volk een bloc vormt tegen
7
Dokter L-este! zag haar met verwonde
ring aan en dacht bij zich zeiven:
„Welk een omkeer". Onaangename ge
dachte-, doorkruisten zijn brein. E!r was
pen zwijgend verwijt voor hom in de han
delingen van mevrouw Traumbach gelegen.
Hij die van zijne jeugd af in den katho
lieken godid.ênst opgevoed was, had in
zoovele jaren geen oogenblik behoefte ge
voeld om het onuitsprekelijk smartelijk
lijden van zijn Zaligmaker te overwegen,
en nu zag hij hier eene protêstantsche
vrouw hem het voorbeeld geven. Zonder-
ring gevoelde hij zich te moede, en hoe
langer hij vo.or haar stond, m.et te meer
verwondering bleef hij haar aanstaren
,,-ZiL ge voornemens katholiek te worden
■vroeg hij na een kleine pauze.
„Ik zou kunnen antwoorden: dat gaat
>i niet aan",' sprak zij met een zachtaar-
('Idigen glimlach, „want me,n is op het punt
van godsdienst zpo open niet, daar het
'uitsluitend een zaak is tusschen den
'taenscli gn zijn Schepper, pa aar ik wil dit
'jSjfit, Ik kan m geftpststeilefl, ,d,at er nog
volstrekt geen sprake is van een volkomen
overgang, ofschoon ik tegenwoordig vele
grieven tegen het protestantisme heb".
„Zoudt ge u met het Catholicisme kun
nen vereenigen?" vroeg hij, en voelde zijn
hart weenen van spijt, omdat liet in de
laatste jaren den troost van den godsdienst
had ontbeerd, terwijl hij door een protè
stantsche dame, als mevrouw Traumbach
was ovprwonnen.
„Niet geheel," sprak zij; „er zijn al
tijd nog eenige moeilijkheden, mogelijk
worden zij door den tijd uit den weg ge
ruimd, en zoo niet, dan is het beter goed
protestant te blijven dan slecht katholiek
te worden."
„Dat ben ik volkomen met u eens;
doch met uw w elnemen gij zijt noch het
een noch het ander. Meif zou uw geloof
protj3Stantscli-ka,thO'liek of kathoüek-protee-
tantseh kunnen noemen", vervolgde hij
lachend, maar toch met een onbeschrijfe-
lijken weemoed in zijn blik.
„Ik geloof dat het goed zal zijn mij
mijn gang maar te laten gaan", zeide zij
op ©an nün of meer misnoegden toon;
„de zaken zullen zich vanzelf wel redden"
„Nu, laat ik u niet boos maken",
vervolgde hij, „het is niet kwaad gemeend
ik beken dat ik niet het minste recht
heb u ovgr uwe godsdienstige begrippen
rekenschap te vjagen. Het doet mij in-
tusschen zeer veel genoegen u zoo opge-
ruimd aan te treffen, en hoe gaarne ik
als dokter mij de "eer wilde teeëigenen,
dat ge dien verbeterden staat van gezond
heid aan mijne medicijnen te danken hebt
wil ik gaarne aannemen, dat er andere in
vloeden bestaan, die krachtiger op .uw
gestel gewerkt hebben, en waar de dokter
een nederlaag leed, zal het hart van den
oprechten vriend juichen, zoo hij het ge
luk mag hebben u volkomen hersteld te
zien. 't Is dan onnoodig u ©en nieuw re
cept voor te schrijven, niet waar, daar ge
nog zeer weinig van uwe poeders ge
bruikt hebt?"
,.,Dit pakje", antwoordde zij, „zal ik
nog opgebruiken, en dan zou ik u willen
verzoeken het eenige dagen met mij aan
te willen zien, ik behoef u evenwel niet
te zeggen, dat uwe dagelijksche visi
tes mij voortdurend aangenaam zullen
blijven"t
„Willen wij eens beproeven boe het
zonder de medicijnen gaat? ,t Is mij wel
gij behoieft u echter volstrekt niet be
vreesd t e maken, dat ik mijne .bezoeken
staken zal;zoo ik me. hiertoe niet als
dokter geroepen ""voel, het vriendenhart
heeft zijne eischen, welke bevredigd moe
ten wórden, pij zult eyenwei tori een
goeden raad van uwen dokter niet wei
geren, wel?"
„Hóe zou ik dat, terwijl ik u zooveel
dankbaarheid voor al uwe bemoeiingen
verschuldigd ben?" sprak zij, en eens
klaps o vertoog een donkere wolk haar gelaat
Elduard begreep maar al te goed wat
deze te beteekenen bad. Al gevoelde zij
zich dankbaar gestemd voor zooveel tee-
dere zorgen, iets was er, en wel een iets
van zeier groot belang, waarvan, zij hem
altijd een verwijt zou blijven maken
liet verlies harer dochter dat zij, zooals
zij zich verzekerd hield, door Zijne nala
tigheid te betreuren had.
Het speet haar dat hij deze treurige
gedachte weer opnieuw bij haar ofpgewekt
had, maar hij dqed alsof hij niets be
merkt^ terwijl hij in antwoord op haar
"uitroep vervolgde:
„Het is de oude raad wélken ik' u
reeds honderden malen gegeven heb en
nog eena.wil ik herhalen: dat ge toch
vooral .verstrooiing en afleiding zoekt.
Dagelijks moiset ge wandelen, want de
lucht ia goed voor u fen zeer yeraterkend
tegelijkertijd zal zij uwe spijbverteering
en nachtrust bevorderlijk zijn."
„Onze wandelingen zijn ih don laatsten
tijd wat aan het verminderen", zeide zij,
„maar ik beloof u, wij; zullen: ze met
maer ijver hervatten. Gij moet u ook
niet voorstellen, dat, al zouden uwe me
dicijnen op mij van geenc uitwerking,
blijven, ik daarom niet gaarne naar ui
luisteren wil; daarin hebt ge me - ncait
onwillig gevonden".
„Ik heb mij in dat opzicht volstrekt
niet over u te beklagen en ook niet de
mipste vrees dat dit in de toekomst het
geval zal zijn", riep hij. Daarna reikte
bij ha-.- de hand en voegde er bij;
„Nu, vaarwel, tot morgen, houd u voor
al bedaard en kalm, en laten geen on
verwachte aandoeningen u overmeesteren,
tracht, bij al wat u mocht overkomen, u
altijd te beheerschen, en gij zult ge
lukkiger wezen dan ooit."
Onder het uiten dezer woorden was hij;
de kamerdeur genaderd welke hij opend^
Hij trad de gang in, maar alvorens zich'
te verwijderen, keerde hij zich om en
wierp een droefgeestigen blik op het kruid
beeld, dat hem in het volle licht van
den morgen zoo onweerstaanbaar aantrok!
Zooals dit beeld de armen hield uitge
strekt, had diit ook zijn Heiland gedaan^
alB ware heit om hem te omhelzen. Do
genade was zoo dikwerf in zijne ziaj,'
opgewekt, maar altijd had hij weerstand
geboden;' moest er in zijn" zieltoestand
geene verandering komen?