fiL-R. NIEUWS» EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND e et wordt mis Wat de Pers zegt BUITENLAND iNo. 33 Dinsdag 10 Februari 1920. 14e Jaargang Ter waarschuwing. FEUILLETON >- Het witte huis. I r" - t J BLAD Abonnementsprijs: Per kwartaal: per a|ent f 2.15; met geïllustreerd Zondagsblad f 2.60; fraitio per post f 2.50; franco met !pCU ustrcerd Zondagsblad' f 2.95; afzonderlijke nummers Tan de eourant 5 ct.van het Zondagsblad 5 ct. Verschijnt dagelijks. Bureaux: HOF 6, ALKSMAAft. - Telefoon: redactTssT 433' Advertentieprijs: Van 1 5 regels 1 1.elke regel meer i 0.20; Reclames per regel f 0.52^ Rubriek „Vraag en aan bod" per plaatsing f 0.50. Aon el Ie ebonné's wcrdt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van 5 500,f 400,f 200,t 100,f 60,f 35,— f 15.— Dat er aan de agitatie, welke in som mige streken van ons land tegen de Inva liditeitswet op touw gezet wordt, meer .vast zit, dan men oppervlakkig wel meent, is gebleken te G or red ijk in de Frie- '$che gemeente Opsterland. D'aar is Zaterdag j. 1. een vergadering gehouden van tegenstanders deT wet. Vertegenwoordigd waren een 20-tal dor- $011. En wat bleek nu op die vergadering1? Dat er ook anarchistische afgevaardig- 'ien aanwezig waren, wien het natuurlijk niet te doen was, om rustig over de ge paste en geëigende middelen te beraad slagen, waardoor langs wettelijken weg de noodige wijzigingen konden aangebracht Vorden, maar die alles op baren en sna- <pen zetten, om de wet eenvoudig te sabo- teeren. We aebten dit een bedenkelijk verschijn- Vel, waartegen te waarschuwen, plicht is. Te meer, omdat op deze vergadering bleek, dat lang niet alle aanwezigen tegen Je wet als zoodanig waren. Wel opende de voorzitter de bijeenkomst jjloor te zeggen, dat men kwam om tegen die wet zelf te protesteeren, maar al heel gauw verklaarden meerdere aanwezigen niet afkeerig te zijn van' het voeren eener '(Propaganda voor verbetering met behoud /Van het premiestelsel. En toen zich tenslott, toeh een meerder heid voor een premievrij stelsel uitsprak, traden een paar leden uit het Comité. Trouwens, de heele vergadering stond ïn bet teeken van: zooveel hoofden, zoo- Veel zinnen. Hetgeen wel heel duidelijk bewezen Werd door bet feit, dat eenigen riepen om aansluiting bij den Bond van Staats- pensioneering, anderen zich verklaarden voor het blijven voeren eener zelfstandige actie. Hoe hopeloos verdeeld do tegenstan- rders der Invaliditeitswet onder eliraar wa ren, kwam tot uiting door de omstandig heid, dat geen enkel positief resultaat be reikt is op de met zooveel ophef bijeen getrommelde vergadering. Tooh diende een besluit genomen te Vorden, en daarom zullen de heeren op nieuw bijeenkomen, thans te Leeuwarden, opdat de beweging zich niet meer alleen tot den Zuid-Oosthoek der provincie be perk e. Ook werd een verzoek gericht aan bet bestuur der Friesche Mij. van Landbouw, om een buitengewone ledenvergadering te beleggen ter bespreking der Invaliditeits wet. Wij behooren niet tot degenen, die er trouwens nagenoeg niet zullen zijn die idle techniek dezer wet niet voor verbete ring vatbaar achten. Integendeel, wij meenen met bijna allen, die met de praktijk ervan in aanraking kwamen, dat die techniek behoefte heeft aan herziening, Echter, men stelle daarbij scherp als be ginsel voorop, dat de Invaliditeitswet ecu sociale wot bij uitnemendheid is, die dui zenden ten zegen zal strekken. Men doordringe zich van de gelukkige noodzakelijkheid, dat ook deze wet, evenals alle wetten, ingevoerd moot worden. Wensehen nu organisaties of vereeni- gingen vergaderingen te beleggen, om in alle kalmte te beraadslagen over de ge breken welke de Invaliditeitswet aankle ven en-om de middelen te bestudeeren en op te sporen tot verbetering, dan valt o.i. daar niets tegen in te brengen. Maar men plaatste zich bij die besprekin gen enz. met beide voeten op den vasten bodem der wet en stelle zich van meet af op het standpunt, dat de gebleken bezwa ren, met redenen omkleed, en in behoorlij ken vorm ter bevoegde plaatse dienen ken baar gemaakt te worden. De R.-K. Verecnigïng van Dames-con- fectiefabrikanten, gaf dienaangaande reeds het navolgenswaardig voorbeeld. Vooral were men bij die beraadslagin gen, beslist, alle revolutionnaire element ten, wien het allerminst t-e doen is om ver betering te krijgen in da techniek van welke wet ook, maar die er slechts op uit zijn, om aan de verbetering van alle vi- geeronde wetten hinderpalen in den weg te loggen, zoo- mogelijk, de uitvoering te be letten en daardoor hun misdadig doel te bereiken. De Olie-fabrieken van Calvé te Delft hebben honderden werklieden gedaan moe ten geven omdat export onmogelijk wordt. Te Breda beeft de bekende Kwat.la-fa- briek haar geheele nachtploeg, driehon derd man sterk, moeten ontslaan. Op heel het platteland van Noord-Hol land en waarschijnlijk ook wel overal elders staan kool en andere groenten op het veld te verrotten, omdat ze door onmogelijkheid van uitvoer bet arbeids loon niet kunnen opbrengen, dat besteed moet worden om de groenten ter markt te brengen. Die voorbeelden zouden heel gemakke lijk met een kolom andere te vermeer deren zijn. Onze kooplieden zitten met pakhuizen vol goed dat ze niet kwijt kunnen. Geen wonder, als de Duitsckers ons voor iederen gulden zoowat veertig' of meer marken moeten betalen als wij onzen vriendelijken Zuiderburen voor den gul den vijf of vijf en een lialven frank moeten vragen, terwijl de Franseke frank er al even slecht aan toe is en zelfs liet pond sterling al een derde van z-ijn waarde heeft moeten inboeten! Zoo helpt het ons weinig, of onze gul den met nog weinige andere munt-eeulie- den (Spanje, Amerika, emu) zich heeft kunnen handhaven! En de credietën, door onze regeering te verstrekken aan het naburige buitenland om daar de valuta te verbeteren, zullen dan ook aan het eigeu land in de hoogste mate ten goede komen. De natuurlijke weg zou zijn, dat door sterke stijging van den invoer uit Duitsch land en België naar óns land de handels balans ten gunste dezer naburige rijken zou omslaan en de valuta-moc-ïlijkheden daardo.or zouden verdwijnen. De toestand daar te lande schijnt echter zóó moeilijk, dat kunstmatige middelen wel zullen moe ten meehelpen om do „duurte" van den gulden tegenover mark en frank te ver minderen en ons den export weer mogelijk te maken. En dan misschien wat God verhoede nog staking in de havens! Ook Nederland schijnt niet te mogen ontkomen aan de wereld-ellende, nasleep van den oorlog! DE DREIGENDE STAKING IN HET HAVENBEDRIJF. In bot jongst verschenen nummer van „De Nationale" wordt een hoofdartikel gewijd aan het conflict, in de transport en havenbedrijven. De schrijver1 komt tot deze uitspraak: „Het conflict schijnt ons van dubbele beteekenisde staking is een uiting zoo wel van den revolutionnairen geest als van den strijd tu&schen de beide socia listische groepen, de groep zonder baan tjes en die met baantjes. De revolutionnaire geest, die niet in de eerste plaats vraagt dat zij, die min der hebben wat meer zullen krijgen, maar dat aan allen, die medr hebben zooveel ontnomen zal worden, dat zij tot gelijk peil van alle anderen terugzinken. De oorlog, die de heele wereld uit bet spoor heeft getrokken, heeft ook die oude afgunst der maatschappelijk min der bekwamen of minder gelukkigen weer doen opleven, gelijk steeds in de dagen van geestelijke en sociale ontbin ding. Het is een revoiutionnair avontuur, dat de havenarbeiders, straks onder Troel stra's leiding, staan te ondernemen. Daarom is het de plicht van aller,, die een revolutie den ramp achten, mede te helpen om het avontuur te doen mis lukken. Er moet nu gestreden worden, tot het eind. De autoriliten hebben te zorgen, gereed te zijn en de burgerij moet zich opmaken ontberingen geduldig te dra gen, zoo noodig', zelf bet werx van de, stakers over te nemen." Men kiest niet vóór of tegen de stakers partij, maar tegen of vóór ons maatschap pelijk samenstel. Ds uitieveringskwestie. Een misverstand'? Het meeningsversehil tusschen Engeland en Frankrijk de ruz:c, zoo men wil is niet meer te ontkennen. Officieel wordt n.m. be kend gemaakt, dat er een „misverstand" in bet spel is. Hat betcekent in parlementaire taal nooit anders dan een verstrekkend geschil. Een Reutertclegram; maakte Zaterdag van Lloyd George's veranderde zienswijze over de uitleveringslijst in dezen vorm melding, dat de Britscbe lord-kanselier Lord Birkenhead Vrijdag plotseling uit Engeland kwam en den raad der ambassadeurs meedeelde, dat Lloyd G.iorgc's opvatting was gewijzigd. Echter is nadien een Reutcrbericht uit Londen gekomen, zeggend, dat de geheele quaestie maar op een misverstand berustte. De zaak was deze, dat de Franschc en Belgische lijsten niet door Engeland waren .ge zien. Er was geen qua.stic van een Brilsche volte-face, maar alleen maakten de Britten be zwaar tegen een lijst, die ze niet hadden gezien. Niemand, die van deze vergissing natuurlijk iets gelooft. Het hoofdartikel lil de „Daily Chronicle," Lloyd George's lijfblad, dat wij gis teren citeerden, zei immers genoeg! En als dat nog niet voldoende is, dan zijn er de scherpzinnigste schrijvers in dc Franschc bladen van gisteren wel, die bet ons zoo noodig nog duidelijker malcen, dat Lloyd George onder den indruk der Engelsche publieke opinie is' gedraaid en niets meer van den uitleverings- eisch moet hebben, nu Duitschland dreigt te weigeren en Frankrijk in die weigering nieuwen grond wil zoeken om zijn grondgebied uit te breiden. De Parijsche correspondent van het „Hbl." seinde gisteren: Men is hier (te Parijs), nog weinig gerustge steld door het communique der conferentie, zeg gende dat men eenstemmig besloten heeft de lijst der schuldigen te overhandigen. De algemeene opinie is, dat de moeilijkheden wederom begin nen zullen, en dat bet meeiiingsversoliil tusschen de Engelsche en de Fransche regeeringen op nieuw op d'en voorgrond zullen treden, zoodra Duitschland de uitlevering der schuldigen defi nitief weigeren mocht. Indien Birkenhead heeft toegegven dan komt dat omdat men hem ver zekerd. heeft dat het Duitsche volk zich niet interesseert voor de quaestie, en d'at de agitatie, uitgaande van de militaristische en pan- Germantisclie kringen daar geen weerklank vindt. Men voegde er bij, dat de regeering Ebert die eerst de protesten aangemoedigd heeft, thans bang geworden is voor den omvang der beweging, en daarom vergunning heeft ge- geren aan de onafhankelijke socialistische bladen tot verschijnen om de campagne van de overige pers tegen te werken. Indien inderdaad Birken head heeft toegegeven onder d'en invloed dezer redeneeringen, dan zijn nieuwe oneenighedien waarschijnlijk, indien het Duitsche antwoord af wijzend mocht zijn. De felste kritiek op de houding van Lloyd George geeft Pertinax in de „Echo de Paris" schrijvende: „Eind goed al goed. Maar de voortdurende veranderlijkheid van Lloyd George is onrustbarend. Wat kan hij in casu beweren? Alle clausules van de berechting van den keizer, van sohuldige Duitsohers enz., zijn van hem afkomstig. Waarom desavoueert hij thans zijn werk? Men beweert dat de namen der schuldigen hem niet zijn meegedeeld; welk een praatje! De waarheid is dat bij de laatste verkiezingen dc patrotischc clientele het door loopend gewensebt achtte te roepen: „Wilhelm aan den galg" en „de laatste cent uit Duitsche beurzen," thans maakt de patriotische cliëntele zich van hem los en nu zoekt hij andere en ver andert daarom zijn programma". Perlinax be sluit met zijn mcening te herhalen, dat het ver drag zeer onvoldoende is, maar dat men ten minste aan de uitvoering zeer zorgvuldig de hand moet houden en compensaties eischen, telkens als Duitschland het niet kan of wil uitvoeren. De „Matin" spreekt thans ook de meening uit, dat het niet verstandig is de uitlevering te eischen van Hindenburg, Ludendorff, Bethmann I-Iollw.eg, omdat dit Duitschland de gelegenheid- geeft dc onmogelijkheid der uitlevering in te roe pen. Men had alleen moet vragen de feitelijke misdadigers, die gestolen, verbrand', gevioleerd hebben; spreekt men in zake de uitlevering van den ex-keizer van onmogelijkheid, bet is min stens even onmogelijk zich Hindenburg te laten uitleveren die te Cassel zit, als Wilhelm die te Amerongcn is." Andere bladen vooral de socialis tische onderstrepen, Lloyd George's capitulatie voor de arbeidersbeweging, die hem oogenblik- keüjk groofcc ongerustheid inboezemt. D© inhoud der lijst. Naar vernomen wordt, is de uitleverings- liist 190 pagina's dik. Zij bevat in enkele gevallen ook het bewijsmateriaal tegen de beschuldigden. Zeer kort zijn de Polen. Zij schrijven achter de namen slechts een paar woorden, b.v. „plundering" of „moord". De Enge:schen hebben 'hij de marine-officieren alleen geschreven „duikbootoorlog". De Franschen zijn het uitvoerigst, maar niet het vriendelijkst. Hindenburg en Ludendorff moeten uitgeleverd worden wegens de ver nieling van Noord-Frankrijk. De Duitsche regeering heeft de geruchten nog niet tegengesproken, dat zij in verband met den ernstigen tijd, de gro-ndslagen,waar op deze regeering is gebouwd, wil uitbreiden. (Hetgeen wel zal willen zeggen, dat natio- naal-liberalpn en conservatieven in dc regee ring worden opgenoenm. Red.) De officieele lijst verschilt bijna niet van de reeds gepubliceerde. Zoodra de identiteit is vastgesteld van de personen, wier uitleve ring wordt verlangd, wordt hun hiervan mc- decleeling gedaan. Demonstraties te wachten. He) Wolff-bureau meldt: De nationale ver gadering van Bremen protesteert diep veront waardigd tegen de uitlevering. De studenten van alle hoogescholen te Munchen veklaren vastbesloten te zijn degenen, wier uitlevering wordt gevraagd, te beschermen. Deze week zal te Berlijn ePn groote protestmeeting wor den gehouden. Wolffherichten maken verder nog melding van een groote betooging der vereeniging van Duitsche beroepssoldaten, van protesten van dPn Brandenburger partijdag der Duitsch- democatische partij, van den opperpresident der provincie Brandenburg en van de Prui sische academie van wetenschappen, Dinsdag- zal in den voortuin der Universiteit van Berlijn een protestvergadering worden ge houden. waaraan docenten en studenten van alle Berlijnsche hoogescholen uitgeuoodigd wordpn deel te nemen. De vroegere groother tog van Hessen heeft in een brief aan den voorzitter van de afdeeling Hessen der Duit sche volkspartij eveneens tegen de uitlevering geprotesteerd. Te Munchen pn Stuttgart hebben verschil lende groote vergaderingen en betoogingen plaats gehad. Die houding der onafhankelij keu. Het schijnt, dat al weer de Duitsche onaf hankelijke socialisten, de eenige zijn. die in de uitleveringszaak niet hef afwijzend stand punt der Regeering Pn va,n heel het Duitsche volk zullen innemen. Hun leider in de Na tionale Vergadering. Adolf Hoffman, heeft n.m. onder groot rumoer een verklaring af gelegd. waarin hii eerst wel tegen de ,.mili- tairistische Entente" fulmineerde, maar die toch aldus eindigde: ..De misdaden bij het veroorzaken en voe ten van den oorlog overal en door alle par tijen gepleegd, moeten gestraft woden. De regeering van het keizelijke Duitschland heeft niets gedaan om de schuldigen te doen boeten. De tegenwoordige regeering kan het ernstige verwijt echter niet bespaard worden, dat zii pas in 1919 den wettelijken grondslag heeft gelegd voor het berechten van oorlogs misdadigers in Duitschland. De tegenwoote dige crisis is het gevolg van het verzuim' der regeerng. haar toegeeflijkheid tegenover de militairistisch-nationalistische stroomin< gen. Hierdoor is de berechting ter rechtel tijd door Duitsche rechters verhinderd. Mijn fractie werpt elke verantwoordelijkheid van zich voor deze crisis en haar gevolgen. Zij vewerpf elke politiek die opnieuw het lot van verwerpf elke politiek die opnieuw het lot van' het lot van enkele personen. Wij protesteeren er tegpn dat een wetgevend lichaam van de Duitsche regeering het niet naleven van een contractueele plicht verwacht." DE FRANSCHE REGEHRING- 1 Blijkens een „Havas-Reuter" bericht wa ren 67 van de 70 tegenstanders der motie van vertrouwen in de regeering geuni-i lieerde socialisten, die stelselmatig oppo sitie voeren tegen, de regeering. Die bla den wijzen er op, dat alle onderteeke naars van de motie van vertrouwen be hooren tot de radicaal-socialistische groep; die de uiterste linkerzijde vormt van do meerderheid. De motie van vertrouwen die met 500 tegen 70 stemmen werd aangenomen, luidt als volgt „De Kamer acte nemend van de ver klaringen der regeering en vertrouwend dat zij in o\ ereenstemming met de re- geeringen der geallieerde en geassocieerde landen een buitealandsche politiek zal toe< passen strekkend tot een daadwerkelijk1 herstel van den wereldvrede en in over eenstemming met onze stoffelijke en zede lijke belangen, „gaat over tot de orde van den dag." De Temps wijst erop, dat de meerder heid van het ministerie.Millerand voortdu rend toeneemt en daarmee zijn gezag. Den 22en Januari, na de regeeringsver- kLaring over de benoeming van den heer, Steeg tot minister van binnenlandsche za ken, was er een meerderheid" van 272 stemmen, docü 300 gematigde republikei nen onthielden zich toen van stemming., Den 30 Januari, na het debat over da algemeene politiek was de uitslag 181 te gen 70 stemmen; tegen stemden '67 geüni ficeerde socialisten en drie geisóleerden van links of rechts. Vrijdag stemden we der de 67 geunifieerde socialisten tegen en drie geïsoleerde radicalen. De Tcmps ziet in die stemmingen het bewijs, dat dp Kamer als trouwe afspiege ling van het volk een bloc vormt tegen 7 Dokter L-este! zag haar met verwonde ring aan en dacht bij zich zeiven: „Welk een omkeer". Onaangename ge dachte-, doorkruisten zijn brein. E!r was pen zwijgend verwijt voor hom in de han delingen van mevrouw Traumbach gelegen. Hij die van zijne jeugd af in den katho lieken godid.ênst opgevoed was, had in zoovele jaren geen oogenblik behoefte ge voeld om het onuitsprekelijk smartelijk lijden van zijn Zaligmaker te overwegen, en nu zag hij hier eene protêstantsche vrouw hem het voorbeeld geven. Zonder- ring gevoelde hij zich te moede, en hoe langer hij vo.or haar stond, m.et te meer verwondering bleef hij haar aanstaren ,,-ZiL ge voornemens katholiek te worden ■vroeg hij na een kleine pauze. „Ik zou kunnen antwoorden: dat gaat >i niet aan",' sprak zij met een zachtaar- ('Idigen glimlach, „want me,n is op het punt van godsdienst zpo open niet, daar het 'uitsluitend een zaak is tusschen den 'taenscli gn zijn Schepper, pa aar ik wil dit 'jSjfit, Ik kan m geftpststeilefl, ,d,at er nog volstrekt geen sprake is van een volkomen overgang, ofschoon ik tegenwoordig vele grieven tegen het protestantisme heb". „Zoudt ge u met het Catholicisme kun nen vereenigen?" vroeg hij, en voelde zijn hart weenen van spijt, omdat liet in de laatste jaren den troost van den godsdienst had ontbeerd, terwijl hij door een protè stantsche dame, als mevrouw Traumbach was ovprwonnen. „Niet geheel," sprak zij; „er zijn al tijd nog eenige moeilijkheden, mogelijk worden zij door den tijd uit den weg ge ruimd, en zoo niet, dan is het beter goed protestant te blijven dan slecht katholiek te worden." „Dat ben ik volkomen met u eens; doch met uw w elnemen gij zijt noch het een noch het ander. Meif zou uw geloof protj3Stantscli-ka,thO'liek of kathoüek-protee- tantseh kunnen noemen", vervolgde hij lachend, maar toch met een onbeschrijfe- lijken weemoed in zijn blik. „Ik geloof dat het goed zal zijn mij mijn gang maar te laten gaan", zeide zij op ©an nün of meer misnoegden toon; „de zaken zullen zich vanzelf wel redden" „Nu, laat ik u niet boos maken", vervolgde hij, „het is niet kwaad gemeend ik beken dat ik niet het minste recht heb u ovgr uwe godsdienstige begrippen rekenschap te vjagen. Het doet mij in- tusschen zeer veel genoegen u zoo opge- ruimd aan te treffen, en hoe gaarne ik als dokter mij de "eer wilde teeëigenen, dat ge dien verbeterden staat van gezond heid aan mijne medicijnen te danken hebt wil ik gaarne aannemen, dat er andere in vloeden bestaan, die krachtiger op .uw gestel gewerkt hebben, en waar de dokter een nederlaag leed, zal het hart van den oprechten vriend juichen, zoo hij het ge luk mag hebben u volkomen hersteld te zien. 't Is dan onnoodig u ©en nieuw re cept voor te schrijven, niet waar, daar ge nog zeer weinig van uwe poeders ge bruikt hebt?" ,.,Dit pakje", antwoordde zij, „zal ik nog opgebruiken, en dan zou ik u willen verzoeken het eenige dagen met mij aan te willen zien, ik behoef u evenwel niet te zeggen, dat uwe dagelijksche visi tes mij voortdurend aangenaam zullen blijven"t „Willen wij eens beproeven boe het zonder de medicijnen gaat? ,t Is mij wel gij behoieft u echter volstrekt niet be vreesd t e maken, dat ik mijne .bezoeken staken zal;zoo ik me. hiertoe niet als dokter geroepen ""voel, het vriendenhart heeft zijne eischen, welke bevredigd moe ten wórden, pij zult eyenwei tori een goeden raad van uwen dokter niet wei geren, wel?" „Hóe zou ik dat, terwijl ik u zooveel dankbaarheid voor al uwe bemoeiingen verschuldigd ben?" sprak zij, en eens klaps o vertoog een donkere wolk haar gelaat Elduard begreep maar al te goed wat deze te beteekenen bad. Al gevoelde zij zich dankbaar gestemd voor zooveel tee- dere zorgen, iets was er, en wel een iets van zeier groot belang, waarvan, zij hem altijd een verwijt zou blijven maken liet verlies harer dochter dat zij, zooals zij zich verzekerd hield, door Zijne nala tigheid te betreuren had. Het speet haar dat hij deze treurige gedachte weer opnieuw bij haar ofpgewekt had, maar hij dqed alsof hij niets be merkt^ terwijl hij in antwoord op haar "uitroep vervolgde: „Het is de oude raad wélken ik' u reeds honderden malen gegeven heb en nog eena.wil ik herhalen: dat ge toch vooral .verstrooiing en afleiding zoekt. Dagelijks moiset ge wandelen, want de lucht ia goed voor u fen zeer yeraterkend tegelijkertijd zal zij uwe spijbverteering en nachtrust bevorderlijk zijn." „Onze wandelingen zijn ih don laatsten tijd wat aan het verminderen", zeide zij, „maar ik beloof u, wij; zullen: ze met maer ijver hervatten. Gij moet u ook niet voorstellen, dat, al zouden uwe me dicijnen op mij van geenc uitwerking, blijven, ik daarom niet gaarne naar ui luisteren wil; daarin hebt ge me - ncait onwillig gevonden". „Ik heb mij in dat opzicht volstrekt niet over u te beklagen en ook niet de mipste vrees dat dit in de toekomst het geval zal zijn", riep hij. Daarna reikte bij ha-.- de hand en voegde er bij; „Nu, vaarwel, tot morgen, houd u voor al bedaard en kalm, en laten geen on verwachte aandoeningen u overmeesteren, tracht, bij al wat u mocht overkomen, u altijd te beheerschen, en gij zult ge lukkiger wezen dan ooit." Onder het uiten dezer woorden was hij; de kamerdeur genaderd welke hij opend^ Hij trad de gang in, maar alvorens zich' te verwijderen, keerde hij zich om en wierp een droefgeestigen blik op het kruid beeld, dat hem in het volle licht van den morgen zoo onweerstaanbaar aantrok! Zooals dit beeld de armen hield uitge strekt, had diit ook zijn Heiland gedaan^ alB ware heit om hem te omhelzen. Do genade was zoo dikwerf in zijne ziaj,' opgewekt, maar altijd had hij weerstand geboden;' moest er in zijn" zieltoestand geene verandering komen?

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1920 | | pagina 1