NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HÖUAFÏB
BUITENLAND
BINNENLAND
*No. 55
Zaterdag 6 Maart 1920.
14e Jaargang
Flinke Taal
FEUILLETON
H et witte huis.
Verschijnt dagelijks
BureauHOF 8, ALKMAAR. - Telefoons êlSlo#.™,™ 4"'
Aan de edelmoedige Missie-
vrienden.
Hst antwoord onzer Regeering
Abonnementsprijs:
Ter kwartaalf 2,—, franco per post l 2.50;
j Met Geillustrcerd Zondagsblad f 0,45 hooger.
Advertentieprijs)
Van 1—5 regels f 1.26; elke regel meer f 0,26;
Reclames per regel 1 0.75; Rubriek „Vraag en ran-
bod" bjj Tooruitbfitftling per plaatsing 0.G0.
Aan alle fibormé's wordt op s£rivr$ag gratis een polis verstrekt, weike hert verzekert tegen ongevallen tot ©en bedrag van f600,—, t 400,t 200,—, {10Ö,f eo,t 35,f 55.-
1=
De regeering heeft in haar antwoord
aan de Entente-mogendhedea betreffende
do uitlevering van den ex-keizer, den
flinken toon gehandhaafd, dien zij in
ihaar eerste antwoord had getroffen.
Recht door zee. Dat is de lijn, die ge
volgd wordt.
Geen wijken of lonken, noch naar de
eene, noch naar de andere zijde.
Alleen Neêrland's fiere onafhankelijk-
beid en eeuwenoude traditie was de
richtsnoer der regeering.
1 Kalni en waardig dient zij de machti-
gen van antwoord, op denzelfden toon,
die den eersten keer zooveel indruk
maakte.
c Nederland houdt aan het aloude asyl-
reoht vast en dat zal haar glorie zijn door
alle eeuwen heen.
Al zou er nu gehuil opgaan in al de
Entente-landen wat niet het geval is
de geschiedenis zal Nederland met een
legendarische heldhaftigheid omhullen,
omdat dit landje het waagde, na een gru-
weioorlog, als wij beleefden, het onrecht
.van machtigen te weerstaan.
Met een edel gebaar houdt Nederland
aan de bescherming vast van hen, die
over de grenzen vluchtten.
iMaar de regeering stelt zich ook op
strikt rechtvaardig standpunt.
Erkend moet worden dat regeeringen,
'die vreezen dat Nederland, door 't keizer-
verblijf een haard van politieke onrust-
gestook zal worden, daarvoor redenen
kunnen laten gelden en dat zij wanneer
zij zich tegeu gevaarlijke Europeescho
.woelingen willen vrijwaren, mogen
eischen, dat er waarborgen komen, dat
zulks niet zal gebeuren.
De Nederlandsche regeering erkent tot
op zekere hoogte die vrees en erkent vol
komen het recht waarborgen te e'ischen.
in deze waarborgen wil zij geven, ech
ter niet door deportatie van den keizer
uit ons laud, maar door het namen van
maatregelen, die de rust waarborgen. Die
maatregelen echter zal ons land zelf ne
men.
Dat is niet alleen een juist standpunt,
maar ook fiere taal.
Meer kunnen de regeeringen dan ook
moeilijk verlangen.
Nederland stelt zich borg voor de rust
en er zullen wel geen bezwaren bestaan,
dat deze waarborgen worden genomen ten
gtnoego van de uitlevering-vragende re
geeringen, zoolang onze souvoreiniteit
daarmede niet in botsing komt.
Hiermede, meenen wij, dat deze uitleve-
ringskwestie, die reeds zooveel beroering
'heeft teweeg gebracht, wel van de baan
■al zijn.
f Immers! wij raken al .-ter en meer
overtuigd, dat de enten -'-regeeringen
eigenlijk met de keizer-kwe-stio verlegen
zitten en dankbaar zullen zijn een kapstok
te hebben, waaraan zij haar kunnen op
hangen, voorgoed.
En bovendien, we levon zoo snel. Tus-
Tc'l i November 1918 en nu ligt een 'lange,
,£dige weg, waarop heel wat gemoedereu
'.fijn opgezweept, maar ook heel wat laai-
ea-'e driften zijn bekoeld.
i.
Door Z. H. Paus Benedictus XV be-
j. )omd tot Apostolisch Prefect van het uit-
©osttekte Missie-gebied Celebes, in Ne
der landsoh-In dië, wend ik mij vol ver
trouwen tot mijne katholieke landgenoo-
Jyu, wien het lot van onze broeders van
9 verzee zo-ozoer ter harte gaat.
Een gedeelte van het onmetelijke ar
beidsveld, dat bijna zesmaal zoo groot is
als Nederland, werd reeds met onverdro
ten ijver door Ignatius' kloeke zonen ont
gonnen en bewerkt. De Missionarissen
van het H. Hart ontvingen van den H.
Steel de verheven maar zware opdracht
het e v angel ie a t i e - w er k voort te zetten en
uit te breiden. Bijna 3.ÜOO.ÜOO zielen ver
zuchten nog in de duisternissen van onge
loof en dwaling. Wü mogen hen niet aan
hun droevig lot overlaten.
De protestantsche zending, die 800.000
volgelingen maal;te, spant al hare krach
ten in voor nieuwe veroveringen. Het
Mohamedanisme wint gestadig veld. Ons
heerlijk katholiek Geloof moet stralen
over dat wondersehoone gebied aan dea
evenaar en uitblinken in veredelenden en
beschavenden genadesehijn. De banier van
het H. Hart moet golven op die toover-
stranden!
Binnenkort zullen de eerste nieuwe mis
sionarissen het moederland verlaten. En
vertrouwvol richt de nieuwe Apostolische
Prefect zich tot Nederlaud's katholieken
van allen stand en rang, overtuigd van
hun grenzeloozo missie liefde die bizon-
der in de laatste jaren zoo wonderschoon
opbloeit.
Gezonden door den H. Stoel, smeekt hij
om gebed en stoffelijkan steun, beide zoo
onontbeerlijk, te meer nog waar het
geldt een nieuwen werkkring, welks
vestiging hooge eischen zal stellen aan
offervaardigheid en liefde. Uitgestrekt is
bet arbeidsveld. Er mag niet gedraald
worden. Celebes, een der schoonste paro
len van Insulinde, moet aan Christus' ko
ningskroon toegevoegd worden. Maar zon
der den milden steun van Neerland's Ka
tholieken van alle missievrienden, kor. die
missionaris niets tot stand brengen.
Neerland's edelmoedige zielen zullen
hem helpen.
Eu in talrijke bedehuizen, onder de wui
vende palmen, zullen vurige gebeden op-
ruisehen uit dankbare harten voor de mil
de broeders in het verre Moederland.
En overvloedige zegen zal hun deel zijn.
DR. G. J. VESTERS, m.C.S.
Apostolisch Prefect v. Celebes
(N.-I.)
Missiehuis, Tilburg.
Volgaarne steunen wij het verzoek va.n
den HoogEerw. Apoatolischen Prefect
van Celebes en bevelen dringend deze
nieuwe Missie in Nederlandsoh-Indië in de
edelmoedigheid aller missievriendeu aan.
Namens de Diocesane Miesie-Coinité's:
Mgr. C. C PRINSEN. 's-Bosch.
Mgr. A. HERMUS. St. Michiels Gestel.
Pastoor TH. A. SMIT. Groente.
Dr. JAN SMIT. Rij'senbiirg.
Regent TH. F. EBBINKHUIJZEN,
Hag» veld-Voorhout.
Prof. J. H. VISSER, Warmond.
Prof. Dr. G. BAUDUIN, Roermond.
Prof. Dr. TEMMENS, Roermond.
Mgr. J. VAN OERS. Breda.
Kap A. FRUIJTIER, Breda.
DE GEWIJZIGDE SJANTOENG-KE-
SERVE AANGENOMEN.
De Senaat der Vereetugde Staten nam met
69 tegen 2 stemmen de door de zoogenaamde
twee-partije:i conferentie gewijzigde resrv
inzake Sjantoeng aan.
HET TURKSCHE VREDESVERDRAG.
Naar men verwacht zal binnen veertien dagen
bet vredesverdrag aan de Tu-rksche gedelegeer
den worden overhandigd.
HET TURKSCHE KABINET.
De „Times"-correspondent te Constantinopel
meldt, dat het aftreden der Turksche regeering
waarschijnlijk is toe te schrijven aan de laatste
avonturen van haar mentor Mustaplia Kemal'.
Nationalistische kringen hopen, dat maarschalk
Achmed Izzet Pasja, die tijdens het sluiten
van de wapenstilstand! groot-vizier was, wederom
als zoodanig zal optreden, in welk geval' een
volkomen nationalistisch Kabinet zou worden
gevormd.
DE ENGELSCHE POLITIEK TEN
OPZICHTE VAN TURKIJE.
Asquith stelde in het Lagerhuis zijn eerste
vraag en werd door Lloy-d George zel'i beant
woord. Asquidi vroeg of de regeering stappen
wil doen ten einde het parlement en het publiek
zooveel mogelijk in tc lichten omtrent de ge
beurtenissen in Turkije.
Litoyd George antwoordde: Dc Engelse!,e re-
niuws uit Armenië en Ci'lïcië heeft de geallieer
den deelen volkomen, de bezorgdheid over deze
zaak. Sedert de ontvangst van zeer ernstig
uieuws uit Armenië en SIKcië heeft de geallieer
de conferentie daarover ernstig beraadslaagd en
nam een btfcluit, dat ter kennis werd gebracht
van den geallieerden vertegenwoordiger te
Constantinopel. Het wordt niet wenschelijk ge
acht het genomen besluit vooralsnog openbaar
te maken. Het antwoord van Turkije wordt af
gewacht en daarvan zal afhangen of het besluit
ai of niet openbaar zal worden gemaakt.
GEMENGDE BUiTENL. BERiGHïEfi.
Caillaux.
ZooaLs men .west wordt op dit mo-ment
in. Frankrijk de zaak-Cailaux behandeld.
De „N. R. Crt." gééft dc volgende tee-
kening van den beklaagde.
Caillaux overdrijft.
I-lij is brillant, vernuftig, in uitsteken
den vorm, maar hij weet geen maat te
houden.
Dat is niets nieuw Zooals men hem
thans'"gezien heeft in de eerste phase
van dit proces bij zijn verhoor en bij
zijn steekspel mei den procureur-generaal,
zoo was hij .altijd. Er is in den zeer
begaafden kop van dezen ambilieusen po
li'.icus steeds een element van verblin
ding geweest, dat aan al zijn gaven kwaad
deed, dat alles in dezen man tot een
overdreven uiterste bracht. „CaLaux man
que de bons saai," heeft Scmbat eens
van hem gezegd.
Zoo werd bij Caillaux zelfvertrouwen
steeds een bui:en.-porige, zelf-ingencmen-
heid en zelf-bewonaering. Wanneer hij als
minister van financiën of ais premier can
knappe schitterende rade hie.d, kreeg men
toch eigenlijk niet den indruk van een
sterk bewindsman maar door houding,
toon, geheele optreden en zelf door be
toogtrant kwam onwillekeurig het beeld
op van een pauw, dis zich te pronk stelde,
den staart met dc schitterende veeren
wijd uitgespreid.
Er is een korrel abnormaliteit in de
hersenen van dezen man en d.at kan hem
elk oogenblik parten spelen, hem tot een
dwaasheid, een lichtzinnigheid of eenige
buitensporigheid brengen. Een slecht
mensch is hij waarschijnlijk lieclemaa!
niet, misschien zelfs wei wat goedhar
tig; wie hem voldoende wist te vleien
kon hem uit de hand doen eten; de vrou
wen en do journalistieke Vrijbuiters, die
óp zijn ijdelheid wisten te spoculeeren,
deden geen slechte zaken.
Die gevaarlijke korrel heeft liem ook bij
zijn proces weder danig te pakken. Tel
kens gaat hij te ver.
Het was te verwachten, dat hij zich
met groot talent en met felle scherpzin
nigheid verdedigen zou, dat hij ook aan-
valler zou .worden en zijn ideëon zou ver
kondigen. En dat alles doet hij met onge
ëvenaarde slagvaardigheid, met een ver
bazingwekkend geheugen, met pakkende
welsprekendheid. Maar dan gevoelt hij,
hoe prachtig hij het doet, hoe voortreffe
lijk en vernuffig hij is en dan begint liij
zichzelf mee te bewonderen, en pronkt
en laat zich gaan. E11 van bijna een
oogenblik sympathiek wordt hij onuit
staanbaar, van zeer schitterend wordt hij
dan ineens soms dwaas; van een zeer
bekwaam politicus een schetteraar aan
wien men toch waarlijk nooit 's lands be
langen zou mogen tocverlrouwen, van een
man met knappe cn scherpe ideëu, een
ijdele intellectueele fat.
Het staat wel vast, dat hij ook ge
durende den oorlog, zijn aard getrouw,
111 zijn h onding-, gesprekken cn aant.ee-
keningen vaak lichtzinnig en dwaas ge
weest is. Maar zoo groot is zijn zelfver-
rukking, dat hij in beminnelijke toegeef
lijkheid met deze gebreken koketteert.
Dat zijn voor hem onschuldige keerzijden
van zijn spontanen geest, van zijn go.ed
vertrouwen, van 'net steeds in kokende
actio zijn van zijn vruchtbaren geest.
Heel veel meer staat er tot nu toe niet
vast en ïiet lijkt onwaarschijnlijk, dat men
naar goed recht hem daarvoor zou kun
nen veroorüeelen. Ook de' overweging, dat
Caillaux zelf een vrijspraak als eea apo
theose zal beschouwen en zal meenen, dat
men hem eigenlijk reeds bij zijn leven een
standbeeld schuldig i?, kan moeilijk een
reuen zijn tot veroordeeling, ten hoogste
tot een stevig standje in het vonnis.
En bij dit alles, bij deze half wonder-
lijko, half grandiose vertooning worden
toch de tragische kwesties van den oorlog
en den vrede gesteld.
Do pauwenstaart ontplooit zich tegen
een acntergrond van. donkerrood en zwart,
van bloed 011 rouw.
Vreemd eu groot proces, boeiend cn bij
na aanstootend tegelijk.
De lasten der vredesconferentie.
In het Lagerhuis kwam Woensdag een
aanvullend crediet van 220.000 pond ster
ling voor de vredesconferentie te Parijs ter
sprake.
Hei wetsontwerp ondervond een ironische
tegenkanting. Zoo merkte Hogge op. dat de
regeering extravagante sommen had uiige
geven en zonder vrede was teruggekeerd
terwijl Bauburry vroeg of k -deze som ook
dc uitgaven voor champagne en hals wa
ren begrepen. Later werd van regeeringszij-
de opgemerkt, dat het ministeie voor voed
selvoorziening de champagne geleverd had.
In naam der regeering verklaarde Mond.
dat een personeel van 600 man voor de re
gecring in Parijs was werkzaam geweest-
in het geheel waren 10 hotels en groote
gebouwen afgehuurd, waarin men eigen
drukmachincs en zetterijen gevestigd had.
Daarenboven werden slechts Engc-lsche
werkkrachten aangesteld, opdat geen gehei
men zouden verraden worden.
Nog werd medegedeeld, dat de totale kes-
ten voor de Bcgelsche regeering, uit de
vredesconferentie voortvloeiende twee en een
half millioen pond sterling bedragen.
Het wetsvoorstel werd met 222 tegen 64
stemmen aangenomen.
Het overschot van Drnikini's leger aan
het Poolscho front.
De correspondent van de „Times" te War
schau meldt, dat op de linie van het Pool-
sche leger eene groote afdeeling is aange
komen van het Russische vrijwilligersleger,
onder bevel van generaal Bredof. die ver
leden jaar gouverneur van Kief was. De
afdeelilng vormt liet overschot van Denl-
kin's krijgsmacht en bestaat uit ongeveer
6000 man. meerendeels ruiters,, en gevolgd
door evenveel vrouwen en kinderen.
Naar gemeld wordt, is ongeveer drie
kwart van het leger door typhus besmet.
De rampzalige troep, die niet langer een
krijgsmacht kan worden genoemd- moest
Noordelijker trekken, omdat de Roemeniën
ze niet ovc-r den D.qjcstr wilden laten komen
Generaal Bredof knoopte toen onderhande
lingen aan met den Poolscken generaal
Kvajefski te Doenajowke.
De Russen worden bijeengebracht in een
concentratiekamp nabij de grens van
de Oekraine. Hun voedig levert even groote
moeilijkheden op als hunne ziekte, omdat de
Polen reeds meer dan de handen vo! hebben.
Dezelfde correspondent meldt, dat de bols
jewiki een groot offensief voorbereiden in
Wolhynic.
Naar verzekerd wordt, za! Grieken
land de controle over Thracië verkrijgen.
Te Olmötz hadden onlusten plaats in
velband met de scbaarschfe aan levensmid
delen. Vier der grootste winkels in levens
middelen werden geplunderd. Eerst tegen
den avond gelukte hel, de orde ie herstel
len. nadat tachtig plunderaars gearresteerd
waren.
Ja ons no. van gisteren, ga-.-en wij een
korte samenvatting van het antwoord onzer
Regeering op ae nota van den Briisclitn
Eersten Minister, inzake de uitlevering van
den ex-Keizer-
Hieronder laten wij thans uen wjordeüj
ken tekst van dit antwoord aan Min is te,'
Lloyd George volgen:
's Gravenhage, 2 M?art 1920.
Excellentie!
Bij schrijven van 14 Februari 11- gericht,
aan den Voorzitter van den Nederlandschen
Raad van Ministers, hebben de Mogendhe
den Harer Aiajesuus kegeeiing verzoen, te
rug te komen op hare weigering om Wil
helm von Hohenzollem. gewezen Duitschen
Keizer, in hare handen te stellen om te wor
den gevonnist.
De Mogendheden vragen Harer Majesteit':
Regeering niet. af ie wijken van hare tra
aitioneele staatkunde; maar vermeenende
1at de aard van haar verzoek niet genoeg
aam is verstaan, zetten zij de redenen uit
een. welke in hare oogen zouden rechtvaar
digen. dat, zonder acht te slaan op de Ne
derlandsche wet, de gewezen Keizer haai
werd uitgeleverd.
De aandacht van Harer Maiesteit's Re
geering vragende voor de aansprakelijkheid,
weke deze op zich zou laden, indien zij
voortging zich niet te bekommeren om de
tegenwoordigheid van den gewezen Keizei
op haar grondgebied, zoo dicht bij de Duit-
sehe grens, geven de Mogendheden uiting
aan het pijnlijk gevoel, bij haar teweeg ge
bracht door de weigering van Harer Majes-
teit's Regeering zonder dat zelfs de moge
lijkheid is onder de oogen gezien om. met
eerbiediging van Nedoiiand's 'bezwaren, af
doende voorzorgsmaatregelen te treffen,
hetzij Ier plaatse zelve, hezij door den ge
wezen Keizer dooi verwijdering buiten staat
tc stellen in de toekomst in Duitschland zijn
invloed te oefenen.
Zicli rekenschap gevende van de beweegt
redenen der Mogendheden, heeft Harer Ma,
jesieit's Regeering opnieuw hare zeer ern
stige aandacht gewijd aan de door de Mo
gendheden bii het hernieuwen van haar ver
zoek aangevoerde overwegingen en heeft zi.'
nogmaals nauwgezet nagegaan wat in hev
onderhavige veval haar plicht voorschrijft
Zij heeft evenwel niet tot een andere slot
som kunnen komen dan die. welke zij reeds
heeft neergeschreven in hare nota van 21
Januari 1920 en welke niet toelaat aan het
122.)
„--'fc welgevallen merkte zij op dat het wit
.0 huis voortaan niet meer zoo eenzaam,
vin verlaten zou staan en 't zich eerlang
verheugen mocht in het gezelschap van
.toren. Zij maakte er Eduard een klein
.verwijt van dat hij haar deze aangename
^bijzonderheid niet had medegedeeld, doch
"Ie jonkman bracht tot zijne verschooning
bij, dat hij' ter oorzake der belangrijke
onderwerpen. w< ike zij onderweg hadden
jtenandeld. haar geen kennis had gegeven
ran een feit, dat te meer verrassend was,,
Tanneer het docv haar onverwachts werd
ypgemerki. Achter net in aanbouw zijnde
hnis omgaande, bleef Laura daar wachten,
rot EduarJ, na aangebeld te hebben, zich
mocht vergewissen omtrent den toestand
waarin haar moeder verkeerde.
2ij vernam van Martha dat mevrouw
w-aumbach met Ciara was uitgegaan, en
Je, dienstbode meende, te mogen wélen
dat de tocht der beide dames de kerk
®ol doel had. 1 1
-. jUeze voorzorgen wcydea door don
ter gebruikt, omdat hij van een onver,
wachte ontmoeting allicht eea verkeerde
uitwerking had te vreezen, en toen hij
nu dien weg, zooals hij zich uitdrukte,
veilig er. toegankelijk vónd, ging hij zijn
geliefde vriendin halen en leidde, tot niet
geringe vreugd der oude trouwe dienst
bode, haar binnen de moederlijke woning
waar zij zich in «en klein boudoir dat zij
delings den .gang gelegen was. afzonderde
ten einde Éduard kaar moeder bij haar
afwezigheid langzamerhand op de te ver
wachten ontmoeting kon voorbereiden.
Het half uur dat er in dien tusschen-
tijd verliep, scheen beide een ee-uwigheid,
en toen eindelijk de straatbel weerklonk
en Eduard, na uitgezien te hebben, Lau
ra toeriep zich bedaard te houden, daar de
langverwaehtea eindelijk waren aangeko
men, beefde Laura in haar schuilhoek,
als had zij pen misstap begaan, en de
dokter, anders nogal welbespraakt, peinsde
zich suf om de rechte woorden tie vinden,
waarmede hij mevrouw Traunibach dacht
toe te spreken.
Zooals het doorgaans gaat, wanneer m«n
een lange toespraak in gereedheid heeft,
omdat men in zijn ziel overtuigd is van
het treffende oogenblik waarin men die
"ifibjuiken wil, gyig hel ook Üuum na
goed o-verleg. Al die voorzorg bleek overbo
dig. Mevrouw Traumbach had den dokter,
hoe hij zich ook in de zijkamer, bij haar
onverwachte aankomst, schuil wilde houden
toch opgemerkt, en toen Martha de deur
opende, stormde zij,, tot niet geringe ver
wondering van Giara, de gang in naar
binnen en riep, Eduard omhelzende:
„Mijn goede dokter, zijt ge daar einde
lijk? Wat hebt ge ons lang Laten wachten.
Zeg me maar eens gauw waar i3 Laura,
ja hebt haar immers meegebracht?"
Eduard, die niet wist in hoever: 0 Ciara
Bolard haar had ingelicht smoorde bijkans
in da toespraak welke hij in gereedheid
had, en bracht met moeite de woorden uit:
„Maar, mevrouw, gij overvalt mij zoo
ohv^rwa'Rits, dat ik niet weet wat u in
eens te antwoorden. Waf heeft juffrouw
Bolard a medegedeeld?"
„Ik heb mevrouw gezegd", nam Ciara
het woord, „dat haar dochter, ofschoon
nog lijdende aan handen en armen gered
was, ien zij, wanneer de reis niet al te
yei-moeiend werd geacht, door u zou wor
den medegebracht."
„Nu,... eaachtte men de reis dan te
vermoeiend v.oor haar? Zeg mij waar
zij is", ri-ep de liefdevolle moeder met
soU'ikAau iag-qude voortvarendheid.
„Maar, mijn lieve mevrouw", sp;ak Edu
ard, een weinig in do war, „hoe heb
ik het met u, go ontneemt iemand de
gelegenheid om bedaard te antwoorden. Be
antwoord mij, als ik u verzoeken mag,
alleen deze vraag: Hoe zoudt ge te moe
de zijn geweest, wanneer ge uwe doch
ter hier onverwachts had aangetroffen?"
„Ik zou mij gelukkiger gevoeld hebben
dan ik sinds jaren heb mogen zijn", her
nam zij, met een radheid van tong
sprekend, welke voor Eduard verontrus
tend was, „alleen in het geval dat gij
zonder haar teruggekomen waart, zou mijn
ongeduld mij noodlottig kunnen zijn".
„Zoo ik dan eens in de mogelijkheid
ware u haar onmiddellijk van aanscüijn
tot aanschijn te doen aanschouwen?" ging
de omzichtige dokter voorbereidend voort
Zijne vroegere patiënte oordeelde 't niet
noodig deze vraag te beantwoorden, daar
eien voorgevoel haar aeide dat Laura zich
in huis bevond en zonder zich verder om
Eduard te bekreunen liep zij de gang in,
om haar geliefde dochter in haar sohujj.-
ho<ek op te sporen, en maakte daartoe ee;n
begin met het boudoir.
Laura, van haar aankomst bewust, open
da op hetzelfde oogenblik de deur van.'
l^,t kiel ae vertrek en. wierp tich in djp
armen harer moeder. Het tooneel dat nu
volgde laat zich niet beschrijven, een
vreemde toeschouwer ware er lot in de
ziel door ontroerd geweest, hoe dan zou
den wij de aandoening schetsen, waarme
de Clara en Eduard het gadesloegen.
„Lieve, lieve moeder", snikte Laura,
terwijl haar tranen haar beletten verder
te spreken.
„Mijn dierbaar kind", riep mevrouv,
Traumbach, hare dochter met kussen over
Ladende, „heb ik u eindelijk terugga
vonden. Dank aan den alwijzen Hemel
vader, die u in zijn oneindige goedheid
weder in mijn armen heeft teruggevoerd,
O, zoo ik ooit heb geschreid, het waren
geen tranen van oprechte vreugd en ziel*
genot zooals op heden mijn oogen onfe
vloeien. AI wat ik heb geleden, al mijne»
smart, al mijne ellende lossen zich ha.
den op in het onuitsprekelijk geluk u
weder te mogen aanschpiuy-en hp»
njguw t
