NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HÖLfANB
Wat de Fers zegl
BUITENLAND
No 61
Zaterdag 13 Maart 1920.
13e Jaargang
Verschijnt dagelijks
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: iï5Z5™iTf. 433'
Smartelijke cijfers.
De nieuwe weg.
Conti a-revoiuiie in Duitschianiü'
DfcUiJLLülOlM
tiet witte huis.
©NS BLAD
Abonnementsprijs:
Per kwartaalf 2,—, franco per post f 2.50;
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.45 hooger.
Advertentieprijs:
Van 15 regels f 1.25; elke regel meer f 0.26;
Reclames per regel i 0.75Rubriek „Vraag en aan
bod" hij vooruitbetaling per plaatsing f 0.60.
Aan alle abonné's wordt cp aanvrsag gratis een poiis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van 5500,-, I 400,—1200,-, f!0Gy-, 5 80,-, 5 35,- 515.—
schrijft de „Tel."®,
wisten wei s,nas tangen tijd, dat
er véét noou was in Ceiiiraai-Buiopa,
jiat in veie sirenen nee aüeriiooa.gbic
ontDian, uat üe onuervoeaing van K.nue-
jeri en o„ucren ue voxks.v, aait a,uaar
Uood,ou,g oiiaenuijuue en 'uai veien uur,
houge,Uuou zeiiS reeüs ten ot,er vieieu
hier en uaar....
iVV,e wisten 't wel, en, daartoe ge
prest uoor wat we wisten, wemen wn
telkens en teikens onze lezers op tot
jbeouemug van de in ueze iijaeii
Jtcnounst-uennuai e ueiüau.g„eiu
door het zenuen van geiu en leveiis-
jniüüeien naur de noouuiuciiac ücvoi«..n-
<jen en aoor net opnemen van onuer-
.voede kinueren in gezinnen, naar uoi
Veririogcn uen noou te ne.pen ien.gen
en zoo mogenjn uou geve nee
te veniiuücrcn, dat massa's van nie-
flemensenen in nonger en enenoe ten
Otiüer gaan.
De ueiüauigiieid is niet uitgebleven,
In heerlijken naijver uit puurunns-
jtelijke eueimoeuigiieid al,ecu, iieeu
pten at,erwegen gmen en gaven ge
schonken, neeic men, verneugü een
zoo goed en scnoori werk te Kunnen
iüoen, anerwegen ae deuren der wonin
gen wuu open gezet om neiuerijK eu
gastvrii noouiuduiüe kinueren int verre,
.vreemde lanuen te omvangen en in oen
hutsehjiceii innig op te nemen ter ver
zorging ter opsierKing.
Uroute lieiüau.giieiü is be'toond, en
Wii nebben ons uaarover neernjK ver-
beugd.
binds ons itiiiiiddcis eerner cijiers,
smartelnke cijiers onuer 'i oog
gekomen zijn van de kindei-massa's, u.c
heden ten uage nog door veruou-
gering en ver-ehcnQ.ging beureigd w or
den sinus dat oogenolik zijn wij ons ai
gaan v,ageii:
iNvistcii wn het wei genoegzaaaii
iWistcii wn net wei goetlf
Zijn onze opwekKenue woorden wei
'dvingenu, ,a, smeekenu genoeg geweest,
en is en wordt er gezien die eu
fers dan ook wei genoeg nood ge
lenigd
\vant och! Als we het inderdaad ern
stig meenen met onze lietdaaigueid, als
.we ahen naar vermogen ernstig
medeweuten widen tot reconstructie van
het kapOt-geseuoKie wereia-orgamsme,
waathii vooropgesteld wordt, dat in-
miduwa paal en perk geste.d moet wor
den aan ae vernongenng 4n Uentraa,-
Europa, welke inornenteei nog het erg
ste en scnanüe,ijkSie gevo.g is van den
mens'cii-onwaarüigen oonog, waar-
bii vooropgcSte.u wordt, aat er van
stonde at aan geen ènaei leven meer ten
ofter mag vaben aan den alier-eheadig-
sten dood,
dan moeten we niet vragen:
hoeveei nood Ien.gen wn al?
Neen! dan moeten wij vragen:
hoeveel .nood moet er geiemgd wor
den
Up deze laatste vraag nu is bij ge-
legeuheid van een te ueneve genoden
internationaal congres, (belegü ter oe-
spreking van wat er gedaan Kan women
voor de kleine siacntoirers van üen
oorlog j, een autwoora gegeven, dat ons
in staat stcii, ons een der.Koeeld te vor
men van ae enorme elienüe, wénte in
Europa ge,eden wordt, en welke gele
nigd moet woiden, wdlen er n,et mas
sa s van kinueren gaiische volken
der toekomst omkomen, wihen wij
eu de over.ge nnnaer-nenoeftige volken
van Europa niet de schanae op ons la
den, den evenrriensch (ieder menschen-
leven is toch van zoo kostbare waar
de!) te heooen laten verhongeren.
Honderdduizenden menschjes
moeten den onue.gang ontrukt woiden.
JUe sectie-vei gaueraig en van boveu-
genoeiud congres neoocii de smartelijke
cijfers in ai hun senrikweknenaneid vast
gcsteid
ln Uuitschland tenminste een
millioen nonge.ende en zieke kinde
ren.
in Oostenrijk drie hondeird
duizend kinderen ten prooi aan de
giootste ekenüe.
In Artneiue twee h o n d e r d v ij f-
t i g duizend weezen zonuer eemge
nuip.
lu de Ba 11ische landen drie
honderd v ii 111 g d u i z e n u kinaereu
uie aan ai.es georeK neoocn.
lnuevcrwoestef ranschepro
v n c e n vier h o n a e r a duizend
Kinderen.
1 n Hongariie en in de verover
de Italiaans cue provincie's,
ovei ai it o n e r u duizenaen kieine,
seiiuiueiooze martelaren!
Men ziet het: 'i gaai. niet aLeen om
het veei-oescnreven en veel-b esp roken
weenen! Voorzeker, de nood is daar
zeer groot, doch nu Weenen door
veien züo bil mts feit heiden;,; genoipen
wordt is de nood eioers even zoo
groot, hier cn daar welucnt nog groo
ier.
Met name in Duitschiaiid't is ons
benend aat in naoii ae grens gelegen
kleine piaatsen van Kijn.ana en w esua-
len ae nonger heerscht met ai zijn schrik
itenjue gcvoigen: /.oo goed ais geen vet,
geen vieescu, geen meiK zijn daar te
Krijgen, ook geen peulvruchtenaiicen
2Uu—2„U g.a,u zaur diooü per dag en
lang met eme weex een pond
aardappelen per peisoun. Groenten en
tr,.it aneen tegen enorm hooge prijzen.
iuiezei.de toestand, met lOKaie wijz.gin
gen, neersent nu in néei Kïjnianü en
Ves'tialen, Nooid- en ivuddeu-Uuitsch-
land. buezie eu oaksen.
L)e kinderen sterven in Duitschland
bii duizenden.... in stilte!
En de eliende ne,eint nog toè.
Uit pait.c'uliere correspondentie uit
Duitscnland s t ons bekend, dat in
tailoos vele plaatsen zeus voor net duur
ste ge.d stilaan Hoegenaamd niéts meer
te bekomen is; dat de bevolking
den hongersnood ziet naderen, in zijn
ware, zijn meest afsatuwenjke gedaante.
Zoo is het in Duitschland, zoo is
het elders.
Gr o daden zullen er door de
niet- of minder-behoeitige volken van
Europa geste,d moeten worden om zóu
grooten nood te verzach.en dermate,
aat de doou altuans met langer schrik
barend en huiveringwekkend knagen
bliitt aan het leven der noodlijdende
volken.
Li tot leniging van den nood
nog méér gedaan moeten worden, dan
wat tot op heden voorzeker edel en
liefderijk reeds gedaan wérd.
Mogen de vo.sui.iieuue landelijke co-
mité's hier en elders de middelen vin
den, waarvan de kracht en de uitvver-
king.geëveiiredigd zijn aan de grootheid
van den totalen nood!
Gedurende bet lange jaar, dat tusscben
den wapenstilstand van November 1918 en
het sluiten van den vrede met Duitsch
land vertiep, zetelde te Parijs de zooge
naamde Opperst© Raad, die een vredesver.
drag in elkaar zette, dat batcr den naam
van overwtoningsdecreet kon dragen en
alle elementen bevatte om ons geschokt en
verwoest wcrcldiddeel een zekeren onder
gang tegemoet te doen gaan.
tóindsüien hebben de öpartacisten in
Duitschland, do bolsjewiki in Rusland en
Hongarije, cl© revolutionairen in aiie lan
den en niet minder bet nijpende gebrek
aan vouusei en grondstoffen tot ze.ls hu
ae volkeren dur overwinnaars, een scherp
ccmmeniaar op Ue ondeugdelijkheid van
uat vreuesverurag geleverd. Met Olemen-
etau viel de meest wantrouwende figuur
uit den Oorlogsraad weg en Lloyd George
uiaaiüe mee met den wind, die net Jingei-
seite volk ai spoeaig' tot de oude nucüier-
keid deed terugaeeren. Do Opperste Raad
verhuisd3 van Parijs naar honden. Veel
need by sindsdien niet van zich booreu,
lotuat gisteren de lang aangekondigde
„eeonomtscne nota" over oen toestand van
ue weretd werd gepubliceerd.
Die noia geelt nog tang niet, wat wij
gaarne zouueit bebDen en zeker niet, wat
do wereld tnans nooaig deelt; in zooverre
is zy een teieuistüling, voor wie meer bad
verv,aciit. Maar wat naar ais gunstig vcr-
sciiyusef wet keiimerkt is een nieuwe gees,
uie er uit spreekt, een toon van gematrg'd-
neiu, verzoening en nucnter verstaan.
Mat wij er zoo gaarne iu gelezen naoden
is nrt aanwijzen, van miaueien om Jauro-
pa te reooen uit oen ecnnonusciien nood,
waarin ons wereiuoeel verzonken ligt: ra-
uica,e middelen om oen nog voortievennen
luteinaaonaien baat weg te nemen; oen
arbeiusiust op te wekken, de proouetie te
veriioogen; oe uitgeputte voerranen aan te
vullen; ne nog reoteerenue goeueren ver-
stajiuig te veiueeien, zoo, Uat daar, waar
niets meer is, alinans ue niogelyjiUeid ge
schapen worot, om verder te leven en zich
zy net moeizaam op te betten eu te
ontwikkelen.
Maar daarvan helaas geen spoor.
Yvy zien in ne no,a gecenoiateerd, dat
van i91b at oe grootnanoetspryzeii voor oe
aiuketen, uie optrekking hebben op ae kos-
léil van levetisonuernouu, ges.cgeu zyn
met lzu procent in de Vereenigde Mtaten,
riU proeent ttt hngeianu, auu proeent in
prauktyk, Italië en Detgië. isinus a jaar
ongeveer ts er van een toenemen van
voorraden geen sprake meer, a© bestaande
voorraaen zyn opgebruikt of verwoest.
Pr is een wissel getrokken op de toe
komst, door bit uitgeven van teeniugen
of papieren gein, hetgeen ten opzichte van
uen werke,yken voor,aau, zyn uitdrukking
vindt in de verbooging der pryzen.
Aldus wordt ia ue noia vasigesthd.
Hierbij is de tabeiacuage prysstygiug in
de Centrale landen vergeten en w ut uen
ue „neutralen" niet genoemd. En wat er-
er is de Raad der Vv yz-eii sehijnt geen
miüdeL te weten om aan de gevolgen van
uien treurigen toestand te gemoet te ko
men.
rar is wel vrede gesloten, maar Europa
is nog lang niet tot een loesLauu van vrede
teruggekeerd, zeg't oe Opperste Raad ze ei
uerecflt; Rus.anu beeft bog eea leger var,
auaerbalf miltioen man ot meer te veiue;
in Poten, Roemenië en do nieuwe Btaten
utt bet oude ryk der Habsburgers voort
gekomen, staan eveneens nog een miiii-
oen man onner de wapenen, hat jykt uus
ai heel weinig op een algemeenen vrede.
Jammer, oat uo opperste haad geen mid
del senijnt te weten, om aan oat wajtenge-
kietter een einde te maken. En nog meer
te betreuren is, Uat met geen woord van
afkeuring wordt gewag gemaakt van de
vlootplaunen in Amerika en Engeland,
van üen oorlogsgeest, die nog steeds in
frankrijk heersent en die maarscnaik
Foch nog dezer dagen deed verkondigen:
de Volkenbond is een dwaze illusie, goed
voor poëten; maar Frankrijk kan alleen
rustig zijn toekomst te gemoet gaan, wan
neer bet vertrouwt op een scherp zwaard.
Zoo zouden wy kunnen doorgaan. Wan
neer wij de nota op baar feitelijken grouu-
slag ontleden, vinden wij niets dan mooie
woorden en wenscben, juist geredigeerde
algemeenheden, maar geen eukeio aanwij
zing, boe de zwaar geteisterde wereld uit
de elienue kan opstaan.
En toch is bet stuk niet geheel onbevre
digend. He Times, die, evenals de meest3
Engeisobe bladen, do nota boogelijk pryst,
ontdekt er in „een nieuwen weg". En mét
wat goeden wil is die er wel te vinden.
Uit bet geheele relaas ademt n.m. een ver-
anderne geest, een geest van verzoening en
samenwerking.
„De vr ld es toes landen, beet bet n.m. in
do memorie, moeten in allo takken van
bet leven terugkeeien. Overwinnaars en
overwonnenen zijn gelijke lijk verarmd door
invaliditeit ziekte en gebrek. De gezinnen
van invaliden en die, waaraan het gezins
hoofd ontrukt is, moeten gesteund worden.
„Do toestand moet onuer bet oog gezien
women met dezelfde vastberauonheid,
als van beide zijden gedurende den oorlog
is geoeurd. Men moet er van beide zijfuert
een eer in stel.en te tonnen, dat d'3 vre
de meer uit de menschelyke natuur kan
halen uan de oorlog.
„De mogenuheneu geven opnieuw als
bun vast besluit te kennen in dit opzicht
samen te wérken, uoeb elk burger moet be
ga yp en, dat h3t nooüig is ziek in zijn da-
genjkbch gebruik te beperken en op on-
oaatzuckiigo wijze zich zelf te verlooche
nen, üaar spaarzaamheid van eik op zich
zelf niet minder noodig is dan bezuiniging
op ue regeeringsuitgaven."
Wij onuerstreepten in deze passage en
kele woerden, die de bedoeiue verandering
nes g'testes aangeven. Tot nog toe hoornen
wy niets anders ais de stem van den over
winnaar, die waarborgen zocht tegen kei
weer opstaan van den overwonnene. Nu
vinden wij de erkentenis van do g e z a -
m o n 1 ij k e ellende en de verwachting,
uat uit de ve_reen.de pogingen van
ben, uie bet droeve oorlogsspel wonnen en
van nen, uie verloren, een gezonder toe
stand moet terugkeeren.
En ai zijn de daarvoor aangegeven mid
delen nog schaarseb en al blijft er veel
uu isturuis keersehen, die veranderdo ge-
zinu'heid is toeb bet eerst noodige om lot
verbeieriugen te komen.
De beraadslagingen tusscben de oude
vijanden immers kunnen dan eerst in een
zuiverder atmosfeer met kans op resultaat
women gevoerd: en hoe moeilijk do op
bouw der wereld ook moge lijken, die geest
van verzoening is bet eerste lichtpunt na
een langen donkeren nacht en geeft een
zij bet flauwe hoop op langzame en
geleidelijke rending. Want: waar een wil
is, uaar is ook een weg.
VRAGEN VAN KAMERLLDiE.s.
Het is opvaiiend, üat sedert eenigen tijd dooi
de leden van onze volksvertegenwoordiging een
buitengewoon druk gebruik wordt geraakt van
tiet hun gegeven reclit, de regeering schriftelijk
vragen te stenen, die de ohefs van de betrokken
departementen zoo goed mogelijk hebben te be
antwoorden. Het aanhangsel tot het verslag van
de Handelingen der Tweede Kamer bevat bij
tientahen tegenjk de nummers van dit vraag- en
antvvoordenspel, over onderwerpen, die met
's lands be,aug maar ad te vaak ia zeer verwijderd
verband staan.
Ken der jongst gestelde schriftelijke vragen
bracht onder meer een kl'acht tot uiting van een
reiziger naar Middelburg, die „een avond verloor
en zijn bestemming niet meer bereiken kon."
„Wij nemen aan,
dat uen dergelijk gebeuren voor den betrok,
ken reiziger onaangenaam is geweest, maar,
vragen wij in gemoedc, is dat feit van va".'*
doende beteekenis te achten om er een minis,
ster en een staf van personeel gedurende
eenige dagen mee lastig te vallen, terwijl
men weet, dat de bureaucratische staats,
machine zelfs voor urgente zaken van groot
algemeen belang gewoon is, traag te wer.
ken? Een dergelijke overbelasting moet nood.
zakelijk uit den booze zijn. En er zijn meer
van dergelijke vragen aan te wijzen in de
lange.serie, welke den i'aalsten tijd tot dc
verschillende ministers werden gel icht. Wan.
neer deze vragen enkel bedoelen de grieven
van een of twee gedupeerde of teleurgestelde
burgers van ons land naar voren te brengen,
dan heeft men een ontoelaatbare bevoorrecbr
ting te constateeren, een uiting van persoon,
lijke griefjes via een volksvertegenwoordiger,
gri.fjes, waaraan de redactie van een of an.
der klein provinciaal blaadje via een inge.
zonden stuk uog geen plaatsing zou ver-
leenen. Slechts bij groote uitzondering kan
liet gew'enscht zijn, dat over een persoonlijk
gebeuren schriftelijke vragen worden ge
steld; als regel mogen de viagen z-.lfs niet
den schijn van persoonlijken bemoeizucht
hebben; zij moeten dienen om in zake van
algemeen of groepsbelang verbetering te
brengen of daaromtrent opheldering te ver.
krijgen, waardoor in de toekomst verbete,
ringen kunnen worden toegepast."
De Rijks weer to RerlijT?
gealarmeerd.
Het Wolffburcaa meldt .uit Berlijn:
Tegen Uen Geneta.ianusc.iaf„Suirektor
vou ïcapp (een uer letote aii-i/ui.sutlers,
met wteu. tyuens uen eor.og de rylisnaii'.
seuer ou Hemmann Jlkj,1u eg bet reeug
aan den stoit kreeg, uen gewezen kapi
tein raust, ue pau.ieisten uraoovvsni eu
bcnnit-z.er, is een nevel Lot. iutieu-ntetiisiie*
wing ui.gevaaruig'd. Die beide eers.ge-
noemden z,jii tot nu met te vmueu. ue
vei.igiieiasweer en de ryksweer te Ber
lijn z.jn gea.armeerd.
van gcZugneubenue Zyde .wordt jneege-
deeiu, uat le Berlijn seaert eenigen tyu ue
recntucOtiS.rva.ieve kueK een ac.ie is be
gonnen, met ue ije-.ueit,tg een oaivven.ev
uug tot stand te brengen. oitUruiit.eLijk
wordt center hieraan tuegevoegu, dat Ut
reentscüe partijen in ue jNatiOiaue ver-
gauering eu uen rraisiscen. Handdag aan
ueze bewe0ing niet ücei nemen.
HET PKOCES-HËLFFEKICH.
Gisteren is in bet proces Erzibeigen
Hetiienen vonnis gestreken.
Het is, in overeenstemming met UeS
eisen van bet Open uaar Ministerie, te we
ien aüü mark boete.
Bovendien moeten de tegen den aankla
ger (iiirzberger) geschreven broenures, in
liet bizouuer die van Heilfericli, worden
vernietigd en aan do circulatie worden
onttrokken.
Voorts is aan Erzberger verlof gegeven,
bet vonnis te pubiieeeren.
levens is Heifiërieh veroordeeld tot *t
betaien van üe kosten van bet proces.
in de toelichting staat, dat Helfleriob
niet kan worden geacht de beleeuigmg te
hebben begaan ter verdediging van recht
matige belangen. Wel is waan beeft bij in
zekeren zin uit vaderlandlievende beweeg,
reuenen gehande.d eu bet is hem ook ge
lukt in het algemeen zijn beweringen te
bewijzen. De rechtbank beeft Item nietlev
min moeten vereerde el en, omdat naar ban.
329.)
Spoedig naderdo men bet veerhuis. Toen
het boo.je den steiger nabij kwam, sloeg
de schipper langzaam zijn haak uit, om
aJjn bezoekers ge,eg.enbeid te geven aan
wal te siappen, en nen daarop volgende
noodigde hij ben .uit om binnen te gaan.
u'h -d, IJsbrand", sprak Eduard, toen bij
den legger zag, „ja hebt opgepast, boor;
/Mineer 'uou anders zoo lang vooruit iets
afspreekt, raakt bet doorgaans in het ver
geetboek", Daarna reikte hij dan zeeman
ebsnd, deze stond op„ en naar hem
toelunkende, zeidehij:
„Ik bin altijd net als menheer, 'n man
.van men woord".
„Is dat uwe zuster"? ging bü voort,
sen stijve maar eerbiedige buiging voor
-Maura makende.
„Dit is de dame die wij allen verloren
Waanden, maar met Gods hulp gespiaard
Js gebleven antwoordde Eiduard met ©en
nebte trilling in zijne stem.
„Gij meent toch niet diezelfde dame
MS Faltzer mee aan boord van Dg Zee
meeuw geuradit bet, en dia we dochten
dat veruionken was?" vroeg IJsbrand
zeer veiwonderd, terwijl hij nog een schre
de voorwaarts deed, ten einde zich omtrent
de identiteit van het meisje te .verge
wissen.
„Niemand anders", sprak Eiduard, „hadt
ge dat wel gedacht?"
„Of ik dat gedacht had", hernam de
ruwe zoon uit het volk, met verheffing
van stem, „ik had me eerder aan den
grooten mast Laten opknoopen dan dat te
geloioven, as ze me 't verteld hadden,
maar nou je me 't zeit, menheer,, mot
'k 't getooven", en nu volgde er een
reeks van vloeken, die wij liopen dat
den overigens goedhait.gen man niet al
te zeer zullen worden aangerekend, maar
welke wij liever achterwege laten om het
fijn gevoel onzer lezers niet te kwetsen.
Laura schoof achter baar geleider weg
en fluisterde hem in het oor:
„Laat ons spoedig maken dat wij weg
komen, foei, welk een ruw© man is hij".
„IJbrand, IJsbrand", zeide Eduard, „je
maakt 't vandaag weer wat bont; heb je
me zelf niet gezegd dat je 't slecht vond
om te vlo-eken, en nu doe je 't waarlijk
waar een dame bij is".
„Maar., menheer fioezel", hernam hij,
tersluiks met de palm zijner hand een
traan -uit het oog vegende, „hoe kan'je
me dat nou kwaiijk nemen? zou ik niet
vloeken, as 'k zukke vreemde dingen
zie gebeuren. Nou mag je me gelooven of
niet, maar ik bin hier geKoum.en om liet
geld, dat je me beloofd het voor dat
gouwe ding, te halen, maar dat de juf
frouw nog leeft, doet me meer pieizier,
dan al 't gelü van de wereld, al kan ik
't heel goed go.-ruiken. Hoie, is 't moge
lijk Hoe is dat toegegaan?"
Eduard vertelde hem zoo. kort mogelijk
hoe de zaak zieh toegedragen ltad, en IJs
brand sloeg zijn handen in eikaar van ver
bazing eu r,ep zoo. hard mogelijk
„Schipper geef ons nou 'n oorlam, daar
motten we reis op drinken".
De veerman verklaarde geen drank in
huis te hebben en moeder 'ijonie, die
zeker bang was dien te moeten halen, had
zieh eensklaps weggepakt.
„Kom nou maar gauw met dat ding
voor den dag", vervolgde IJsbrand.
„Ten bewijze dat deze dam© er vol
komen aanspraak cp heeft", zeide Edj.
ard, „loon ik u hier een portret, dat
volkomen gelijkenis hebben moet met de
beeltenis in het medaillon; aile twijfel in
dit opzicht moet nu wijken". Daarop ont
deed hij, toen do veerschipper het kleinood
van zijn hals nam, ue ouUe schilderij van
het papier waarin zy was gepakt en sprak;
„Ziehier, de een is veel giooter dan de
andere eu wat gehavend maar gelijkt
het niet?"
„Hoor reis, menheer, je had die print
niet eens mee hoeven te brengen", sprak
IJbrand, „want nou ik de juffrouw bekijk
zie 'k heel goed dat zij 't is, die de
middaille,.,. („het medaillon", verbeterde
Eduard) verloren het".
„Zeer goed", hernam de dokter, „maar
Ls 't nu naar je beider zin, wanneer ik
je ieder vijftig gulden geef?"
„Dat 's meer dan genoeg" riep de
legger, „dan geef ik dadelijk twee rijks
daalders aan de armen, omdat ik daar
aanstonds zoo gevloekt heb, de Baas hier
boven zal 't weten hoe ze mei hiernamaals
er voor zeilen priegelen".
Hierop gaf Eiduard aan beide mannen
het geld en ontving daarvoor het medail
Ion in ruil, dat hij onmiddellijk Laura
om den hals hing. Kort daarop namen
zij afscheid van den zeeman, die hun voor
spoed en zegen toewenschte en de hoop
uitte hen nog eens als een gelukkig paar
te mogen zien.
De veerschipper oiiends da straatdeur
en fluisterde Eduarct in net. oor, dat vijf
ug gulden voor hem wel wat we,uig was
Uaarua hield hij zijn hand op om dj mild
beid des gevers opnieuw i® beproeven,
maar Laura kon ue senraapzucuc van
den grijsaard niet dulden, en met een
armgeiiueu blik do band van Eduard
reeds gereed om zijn beurs te openen,
uedwingende, veriieuen zij ue woning van
Uen ouuen vrek, zonder verder te spreken
Het was inmiddels half een geworden,
en de behoefte om een of andere ver
snapering te gebruiken, deed z.ch bij de
wandelaars stérk gevoelen. Met het inzicht
ergens een korf tehuis op te sporen en dez©
neiging te bevredigen, liepen zij de ri
vier langs, toen Eduard zich eensklaps
herinnerde, dat aan die zijde niets van
dien aard te vinden was, He onaangename
nacht welken hij, met Gharies bij dien
jager op stroo liggend, had doorgebracht
kwam hem voor den geest, zij hadden toen
zoo er een goed logement was geweest
hun toevlucht niet tot die armelijke hut
behoeven to nemen, oui een nachtverblijf
te verkrijgen, en hij giste thans, dat daan
waar men tevergeefs naar een logement
moest zoeken, zondert twijfel pok een goed
koffteh.ujs zfiH ontbreken. j.
/Wordt vp.tvrd<riH
