r.-R. Nieuws» en advertentie blad voor noord-holLANtp
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
tfslo 80
Woensdag 7 April 1920.
13e Jaargang
Verschijnt dagelijks
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: 433'
DE GEEST VAN ONZEN TIJD
Met witte huis.
BLAD
Abonnementsprijs!
Per kwartaalf 2,—, franco per post f 2.50;
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.45 hooger.
Advertentieprijs:
Van 15 regels f 1.25 elke regel meer f 0,26
Reclames per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aan
bod" bij vooruitbetaling per plaatsing f 0.60.
Aan ©He ebonné's wordt op eenvrneg gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevaiien tot ©en bedrag van «500,—I 400,—«200,-, 1100,—, 160,—, f35,— «15.—
Wanneer men de dagbladen openslaat en zijn
oog laat gaan over de gebeurtenissen in binnen
en buitenland, ziet, hoe de eene staking de ande
re opvolgt, de ontevredenheid toeneemt en het
wantrouwen van de menschen onderling gesta
dig groeit, dan vraagt men zich af, wat hiervan
de reden mag zijn. En als antwoord klinkt steeds
de oorlog en de gevolgen er van, de duurte, de
verdeeldheid onder de volkeren, en de moeilijke
levensomstandigheden, waarmede zoovelen te
kampen hebbenZonder twijfel zijn dit enkele
van de redenen, die in onze dagen verbittering
hebben gebracht en de revolutionaire ideeën in
gang hebben doen vinden bij menschen, die voor
heen daar niet aan hebben gedacht. Maar gerust
inogen zij zeggen, dat al deze oorzaken haar
grond vinden in dit eene: het gemis aan Christe
lijke naastenliefde. Geen tijd, waarin zoo ge
goocheld wordt met het woord democratie en
het „alle menschen zijn broeders," moet golden
om zang, stand en kapitaal te beschikken, maar
geen tijd ook, waarin de werkelijk broederliefde
zoo weinig wordt gediend als den onze, de Chri
telijke naastenliefde, de bron van alle goeds,
heeft plaats gemaakt voor afgunst en haatvoor
valsche democratische leuzen, die met de ware
democratie, nie.s te maken hebben. Of moeten
wi; wat in Rusland geschiedt, zien als een
i citing van naastenliefde? den broedermoord in
Puitschland, zoo nabij onze grenzen, beschou-
,wen als een uiting van goede gezindheid van
4en eenen mensch voor den anderen? Of moet
de tweedracht en de haat, die in ons eigen land
wordt gezaaid, den opstand, die, weliswaar nog
door een kleine minderheid, wordt gepredikt,
opvatten als voortvloeiende uit waren broeder
min
Het is immers te dwaas dat te durven bewe
ren en zelfs zij die zich in dat opzicht zoo gaarne
toonen met den naam van idealisten, kunnen
dit niet volhouden, indien zij een blik slaan in
hun eigen binnenste. Neen, de waren democra
tie is die, welke Christus ons heeft geleerd, Die
ons heeft voorgehouden, dat wij allen kinderen
zijn van eenen Vader en in de praktijk des levens
ook van ons eischt ons daarnaar te gedragen
Verbetering van levensomstandigheden, een
waardig loon, voor den werkman, verminder ng
van overdadige weelde, even sterk als deroode
voormannen vraagt onze Christelijke levensbe
schouwing er om, maar op een geheel anderen
en wettige wijze. Eerst als de ware Christelijke
naastenliefde wederom haar intree heeft gedaan,
kan de vrede op aarde keeren. Wij mogen het
niet vergeten naast de zorgen voor het mate-
rieele, voor den stoffelijken welvaart der mensch-
heid staat ook de geestelijke, en juist die wordt
in onze dagen door revolutie-prekers en opstand
verkondigers weggecijferd. Vastheid van begin
selen, trouw aan het geloof, dat wij als het ware
erkennen en liefhebben, is in dezen tijd meer
dan ooit noodig om het hoofd te bieden aan hen,
die het geloof als overbodig willen terzijde stol
len en de begmzelloosheid als hoogste uiting
van vrijheid daarin prijzen. De Christelijk-,
naastenliefde moet wederom de plaats innemen,
die haar toekomst, de eerbied van den eenen
mensch voor den anderen herstellen, dan zal
ook de ware democratie hare zegenende hand
over de volkeren uitspreiden en het gevaar van
broederkrijg en wned revolutie van ons wijken,
leder in zijn eigen kring kan het voorbeeld daar
toe geven maar het kind vooral moet van zijn
jeugd af ieeren, dat het „heb uw naasten lij
Lelijk u zelve.,.,met alleen een leuze is, maar
een hoog gebod, dat wij ook in de praktijk van
het leven hebben toe te passen.
Mr. PAUL VAN SONSBEECK.
VersciiBrpiö ieyenstamng.
liet te Arnhem op de beidie Paaaöhdngen
geli-o-imen ooatgres viin bet Nationale Ar-
bowleifeisieoMtar.iaat. heeft voiciiri^m n-d aam-
getoond, dat de eommunistisolie momenten
in die arbeiderebeweiglng, zieh gereed ma
ken om met de socialisten te breken.
Het Nederlaanclscli Vakverbond, waarin
de SoeaaliistSsehe arbrndierBbeiweiging ie be-
M'Oliaamid, werd door Sneevliet uitgemaakt
als een insteiliin®-, die op misdadige wijze
mat de aiibeidiersbelainigien speelt, door ge
deeltelijke stakingen te steunen, die z.i.
miiats uithalen.
Het N. V. V. is vam meaning, dat men
niet sterk genoeg is voor dodoor Sneevliet
voorgestane solidiaritedtisstakingen.
Mot mensehen van een dergelijke menta
liteit bestaat voor dezen communist geen
gemeonsehap. Met hen wil hij geen aotie
voeren.
Hevig viel hij het Bestuur van hat N.
A. S. aan, dat „wel samenwerking wil met
mensehen als TroeJiskra es., die, als de re
volutie bomt, zullen vragen om een minis-
te-rszetel, nadat anderen hun goed en bloed
hebben veil gehad om dio revolutie, te doen
komen."
Andere communistische kopstukken spra
ken in gelijken geest.
De voorzitter van het Bestuur, d® heken
die Lansinik Jr. riep uit, dat er op princi
pieel standpunt een zoo groote klove tus-
sehen het N. A. S. on het N. V. V. be
stond, dat een samenwerking tussohen bed
den niet anders dan comedae zou wezen.
Natuurlijk zijn Lou dié Visser, Laneink
Jr., Kolthek en andere hoofdlieden der Ne-
dierlandiselie B-oJsjewisten, om wa.t meer
variatie en levendigheid op het Congres te
b ren,gen, geweldig togen elkander te keer
gegaan, waardoor meermalen een ontzet
tend rumioOT ontstond.
Maar ondanks die gebleken verdeeldlhedd
in eigen boezem, moot de voorzitter van
het N. V. V. wel tot overtuiging gekomen
zijn, dat het met die samenwerking tu«-
schen het N. A. S. en die N. V. V. uit is.
Een motie van de bouwvakarbeide-rsfede.
ratio, tramsportarbeid-ersfedoratiei beton
werkers. grondwerkers en sloopars te Am
sterdam,- met die strekking, ®bi de-samen
werking met de N. V. V. -op te zeggen,
werd met 295 stemmeh voor, 8 tegen en 1
blanco, aangenomen.
De N. V. V. is voor de uiterste, elementen
een blok aan 't been geworden.
De Syndicalisten willen zelfstandig op
eigen avontuur uitgaan, hetgeen betoekent,
d'at zij, zoodra de kans volgens hen schoon
is, ons land in den- chaos dier revolutie en
haar jammerlijken nasleep zullen storten.
Het oonigres van het N. A, S. heeft dui
delijk voelbaar gemaakt, in welke mate die
tegenstelling tussohen dien Centralen (So-
oialistisoh-en) Bond en die Federatie van
Transportarbeiders is verscherpt.
Maar dit niet alleen.
Dit Congres, waarop de ongeihoindienli'eid
de weergalwose .JFrechhedlt" d©r communis
ten, zonder omgewonden doekjes, tot uiting
kwam, wijst ons onverbloemd op hetgeen
on® vam h.en te wachten staat.
Uit Rome kwam tot ons als een blijde
boodschap, de tijding, dat de Italiaan-
soke Volkspartij de organisatie g'aat
ondernemen eener Katholieke Lnitcr-
nationale, als tegenhanger en tegenwicht
dor socialistische. v
Einidielijik danl
Moge die organisaties apootfig haar be
slag krijgen.
Die tijd dringt.
NOG NIET VOLLEERD.
Eien mensch ia noodt nog te oud om te
Ieeren.
Daar heeft men bijv,, den heer Ossendorp.
Bohoorenidie tot de fine fleur van het
mensahdioim, tot de openbare onderwijzers,
en dam daarvan nog een uitgezocht exem
plaar. Ja-ren lang sooiaal-diemioeraitisoh in
die Leer en die praetijk. Voor de propaganda
onovertroffen.
En toch begaat zoo 'n man een haast on
vergeeflijke fiaiier. Hoe is het mogelijk!
Misschien moet die verklaring gezocht
worden in het feit, dat dieze beer in ge
zelschap raakte van een vrijzinnig-demo
craat. Zonder gevaar schijnt dit nog niet.
De zaak was deze, legt die „Standaard"
uit.
„Minister de Vries stelde voor cm veer
tig proeent toeslag te geven bij de pen
sioenen, die naar de vroegere salarissen
berekend waren en dus voor onzen tijd
inderdaad veel te laag.
De regeering wilde eerst een toeslag ge
ven van twintig procent, maar in over-
log mat de Kamer word dit veertig pro
cent.
De be-eren Ketelaar en Ctesoado-rp vroe
gen toen vijftig procent.
Het schopje erop. Dat was volkomen
in orde. Als zulk een voorstel niet ge
komen was, zo-u men in de lande ge
vraagd hebben of 01* iels niet in orde
Het boort er bij.
De Minister hield echter voet tij stuk
en zei: ais het amendement eens mocht
worden aanvaard, zal worden overwogen
of bet ontwerp niet moet- worden terug
genomen. Dan kregen de gepeneiocicer-
den dius niets.
De heer Ketelaar trok toen, na overleg
mot den heer Oesendiorp, zijn amende
ment in. Eisoh van fatsoenlijke politiek.
Dat de heer Ketelaar -zulks deednu
ja, hij is nc-g slechts vrijzinnig-demo
craat. Maar de heer Ossen dorp?
Hoe zal hij er van gelust hebben.
Dadelijk sprongen anderen, meer pro
paganda wijs dan hij, natie v-oron.
De heeren Ter Laan kwamen i-n heit
vuur, namen hot amendement over en
trokken geducht van leer. Er werd oen
ontzettend lawaai gemaakt, zocdat nu
heel liet land roads wei moet weten, dat
de sociaal-democraten vijftig procent, o-f
liever tien procent meer bobben ge
vraagd dam de hartelocse minister wilde
geven."
Zie zoo. Dat zaakje is wp.av ir: orde.
Maar de beer Ossendorp heeft beter -
sehap moeten beloven.
Daar kan men zekor van zijn.
Hoe kwam do mam ook zoo van streek!
De troepten in DuiiSCiiiaa©,
De laatste steunpunten
der roodoa.
De Rijksweertroepen zijn d»n toch het
Roergebied aan bet zuiveren v«n de roode
terroristen- Duisburg is reeds ontzet, straks
volgt Husselder-f en wanneer die Entente
maar wat wil meewerken ka-n de orde
binnen korten tijd ire-rateld zijn. Want dit is
uit allee wel duidelijk, dat de groots meer
derheid niets v-an het schrikbewind wil
weten.
Intusschen handhaven de oo-mmuniaten
zieh nog in. enkele plaatsen.
Gevochten bjj Essen.
Volgens, te Dusse-ldiorf ontvangen berich
ten terroriseert het gepeupel jn Essen de
confectiemagazijnen, de schoen- en levens
middelenwinkels. De aangericht© schade
loopt reeds, in d© honderdduizenden. Den
postdirecteur werd, terwijl hem een pistool
voorgehouden werd-, 120.000 Mark afgeperst.
De beambten van posterijen en telegrafie
zijn in proteststaking gegaan.
Sedert Zondagmiddag zijn de rijksweer-
troepen in zware gevechten met de bolsjewis
ten om de stad Essen gewikkeld. De naar
Barmen gevluchte Centrale Raad uit Essen
heeft verklaard, da-t hij zijn troepen niet
meer i-n de hand heeft. In B'ochum is den
geileden dag door geschutvuur to hooren,
naar de slagen te oordeolen ook van zwaar
geschut. In de stad zelf heersebt rust.
In de oostelijke districten van het Ruhr-
gebied, waar do bolsjewistische bewoging be
gonnen is. schijnt het ook tot oen heft-igen
eindstrijd te komen, vooral in. de districten
Dortmund en Hagon-Wet-ter. Miihllieim werd
gisteren door riiksweertroe-Pen zonder, strijd
bezet. Ten deel der rii'ksweertroepen werd
in de kazene ingekwartierd, terwijl oen
ander deel verder trok. De z.g. Yollzugsrat,
die tot nu toe de heerschappij uitoefende, is
sedert Zaterdagmiddag spoorloos verdwenen.
De roode soldaten hebben hun roode banden
en hun wapens weggeworpen on doen zieh
nu ais onschuldige burgers voor.
De eerste burgemeester van Essen, Luther,
hoeft aan het Werkreiskommando VI te
Münster het volgende telegram gezond-en:
Volgons mededeeling van den politiopresi-
dent mag men Cr niet op rekenen, dat wij
op onze eigen krachten kunnen steun tul. in
do zakenwijk van de stad werd door gedwon
gen requisities reeds groote schade aange
richt. Een afdeeling van een nieuwe opge
richte „Uelir", werd door de bolsjewistische
machthebbers weer ontwapend. Van eenige
organisatie is niets meer te berekenen, üf
de Vollzugsrat nog hier is, weten wij niet.
De Centrale raad is volgens onze inlichtingen
vertrokken. In het bijzonder de zaken- en
bankenvvijk worden bedreigd. Het postkan
toor is nog door het rood® leger bezet, zoo-
dat wij geen gesprekken kunnon voeren. ïn
deze omstandigheden is ©en spoedig binnen
rukken der rvjksweertroepen on®e eenige
redding.
Do bevrijding van Duisburg.
Aan het „Hbkl."' werd gisteren uit
Dusseldorf gemeld:
Over den val van Duisburg schrijft de
„K, 1 i che Zeitung": sedert Zaterdagmid
dag is Duiknurg van de communistische
geeld-hterschappij bevrijd. Het„Ab-
schnitskommandoin jWesel had be
loon!, de stad op dien tijd te bevrijden
en heeft z,jn woord prompt gehouden. Van
diie ka ten drongen de rijks weer troepen
om 2 i.ur 's middags tegelijkertijd de stad
binnen. De tegenstand, die nog geboden
tve.d, we d door eenige kanonschoten en
mijnen spoedig gebroken. Wat van het
z.g. roode leger niet reeds Vrijdag ge
vlucht was, werd voor zoover het niet
geaugeu genomen werd, naar Duseeldori
of Muh.heim verdreven.
Slechts bij het stadhuis en op den „Son-
nenvval' kwam het tot hevige schietpar
tijen. De raadhuistoren kreeg twee tref-
iers, waardoor de daar opgestelde machi-
negeweieu spoedig tot- zwijgen werden ge
bracht. Op den „Sonnenwall" werden vele
runen ve.vr.jzeld. Verscheidene particu
liere huizen kregen granaat-treffers. Ook
verscheidene burgers werden gedood. De
rijksweer leed slechts geringe verliezen.
Binnen twee uur wa3 de geheels stad
gezuiverd.
Er werden huiszoekingen gedaan, die
groote menigten wapens en munitie aan
deun dag maMit&n. Het roode leger ba-
stond de laatste dagen slechts uit ge
spuis van de ergste soort. De requisi; s
die in den loop van veertien dagen
do winkeliers gedaan zijn, loopea in de
millioenen. Verschi.lende zaken zijn nog
kort voor het binnenrukken van de rijks-
weer geheel uitgeroofd, en menige za
kenman is geheel geruineerd.
Nadat de strijd voorbij was, werden
de troepen door de bevolking met ge
juich begroet en met geschenken over
laden. Geheel Duisburg herademt, nu de
roode terreur voorbij is. Het si-andgerecht
kwam dadelijk bijeeii om een vonnis uit
te spreken over de gevangenen, die ach
teraf nog binnengebracht werden. Bij de
helft ongeveer yan (ie 104 beklaagden
werd het proces verdaagd, terwijl slechte
in één geval de doodstraf uitgesproken
werd.
Op den „Sonuenwall" zijn aan de oost
zijde alle huizen zwaar beschadigd. Ook
de hoo dverkeerswegen hobben yeeL gele
den. Verschrikkelijk waren de plunderin
gen in de voorsteden als Maiderich. Reeds
de voorgaande dagen was uit de winkels
alles door „requisities" weggehaald, en
Vrijdag werden al e levensmiddelenzaken
geplunderd. Vrijdag trachtten de rooden
ook s oldaten in de huizen in te kwartie
ren, waarschijnlijk a s voorbereiding voor
verwachte straatgevechten. Ook tot de
spoorwegen strekten zij liun inbeslagne
mingen uit. Heelo treinen werden leegge
roofd en doorrijdende treinen werden door
beschieting tot stoppen gedwongen.
Dortmund door do rijks
weer bezet.
Te Munster ontvangen berichten meMen,
dat Dortmund door hot roode ieger zo-nder
strijd ontruimd is en dat op Taaschmaandag
de eerste rijksweertroepen diaar binnengerukt
zijn. De leider der communisten, Ad. Mein-
berg, had zich van te voren in veiligheid ge
bracht.
Ook Han.au is in den vroegen morgen van
Dinsdag bezet.
Frankrijk en de troebe
len in het industriegebied.
Frankfort a..M. is Dinsdagmorgen om vijf
uur door de Fransclie troepen bezet.
De Fransche troepen zijn Frankfort bin
nengetrokken, toen daar alle-en nog maar
veiligheidspolitie was. Waarschijnlijk zal
deze operatie niets anders worden dan een
eenvoudige militaire mairsch.
Ook te Darmstadt trokken de troepen
's morgens om vijf uur binnen. Te midder
nacht had de rijksweer deze stad verlaten.
GEMENGDS BUiTENL. BERICHTEN,
Vi-schen in troebel water.
Het „Berliner 'LagenLalt" merkt op, dat
tijdens de ciagen der revolutie, weinig aan
gifte van misdaden gedaan zijn, wat des
te opmerkelijker is, omdat Groot-Berlijn
vele dagen lang 's avonds en 's nachts ig
volkomen duisternis lag.
Dat het aantal gevallen over inbraak,
diefstal en plunderingen ontzettend in het
laatste jaar is toegenomen, laat de vol
gende st-alisiiek zien:
Inbraak in woonhuizen in Berlijn C.
N. O. Het aantal gevallen is vervierdub-
beld. In 1917 waren 3335 gevallen bekend,
in 1918 4QOO, in 1919 12.585.
In het Westen van Berlijn is het nief
zoo ongunstig, wal wellicht toe te schrij
ven is aan het feit, dat de huizen in
het Weslen moeilijker toegankelijk zijn.
Hier is het aantal verdubbeld: In 1917
waren er 1338 gevallen, tegen 2230 in
1919.
bedert 1917 zijn 2861 personen wegens
inbraak in hechtenis genomen.
Het aantal inbraken in banken is merk
waardig sterk verminderd. Dit komt, om
dat het thans voordeeliger is om in wa
renhuizen en winkels in te breken.
De inbraken in warenhuizen en win-
FhUiïJ.üi'ON.
151.)
„"tl hebben zeker plan om er een
mooien tuin bij aan te leggen," zeide
mevrouw Aaumbaeh, toen zij met kaar
dochter aan het voorstel van Ëduord
gevolg gaf.
„Dat kan wel zijn," nep de laatste:
aueu,iels goeds van maken,
velk een UiriKe lap gronda' q, Is echter
2,i vraa° hoornen en planten hier
gedyen zullen, want er komt hier weinig
zo-li
v't Is waarlijk een mooi gebouw", sprak
Laura, „ons huis zal er bij afsteken".
„ik vrees be, ook hernam hare moe
der, „het onze wordt ook zoo bouwvallig
Intusschen benijd ik onzen onbekendefi
buurman zijne prachtige woning niet, daar
ak mij in de mijne tegenwoordig M:Cr
jtevreden gevoel."
ma8T ik het hebben", sprak Edu-
ard, „als ieder met zijn bescheiden deel
tevreden was, zou 't er in de wereld
*at beter uitzien. De wangunst veroor-
w&ïi ae meerite onheilen",
Zoo sprekende was men aan de zijde
gekomen waar de meergenoemde weilan
den die zich onafzienbaar voor'toog uit
strekten. Het was een heerlijk vergezicht
en het drietal sloeg in stille aandacht
de sehoome kudde gade, die zich in
bonte massa voor hun blikken bewoog.
„Men zal hier des zomers op het bal
kon een prachtig uitzicht hebben", zeide
Laura, die mijnheer heeft hier zoo
slecht niet uitgekeken."
Op dit oogenblik volgde mevrouw Traum
bach de blikken van hare dochter, welke
naar boven gericht waren. Men had reeds
een begin gemaakt met de genoemd©
versiering aan te brengen, het platte
gedeelte bevond er zich reeds, alleen
de leuningen ontbraken nog.
„Welk een vrees elijk hooge ladder
heeft men daar tegen het balkon gezet",
zeide zij, op bet bedoelde voorwerp wij
zende, waarvan het breede eind zien
aan haar voeten bevond, „die menschen
zijn toch aan veel gevaar blootgesteld,
het is een hoogte, dat men er van duize
len moet, als man er boven op staat".
„Dat is nog het ergste niet", ma-
rwiatje", sprak Eduard, „de ambachts
man heeft .dikwijls jverksaamhedea ts> ver
richten waaraan nog vrij wat meer ge
vaar verbonden is".
„Ja, dat vind ik oo-k", hernam Laura,
„die leer is gemakkelijk te beklimmen
Ik ben nieuwsgierig naar het gezicht
dat zich aan mijne oogen zal voordoen
wanneer ik daar op dat balkon sta."
„Wees in 's hemels naam voorzichtig
sprak haar moeder, „als ik er aan denk,
kan ik er van ijzen".
„Kom, laat ons nu eens het huis van
binnen bekijken", zeide Eduard, „het uit
wendige heeft mij al vast voldaan, nu zal
het overige mijn goedkeuring ook wel
wegdragen."
Toen zij binnenkwamen, werden zij vrien
delijk door het werkvolk ontvangen. De
metselaar deed bet woord en het scheen
hem te bevallen, dat de familie eindelijk
aan zijn herhaalde aanzoeken gehoor had
gegeven. Het was eau dubbel huis, en de
voorkamer, welke het eerst aan de be
zoekers ter beschouwing werd gegeven
was een groot vertrek veel langer dan het
breed was, met een marmeren schoor
steenmantel waar ruimte genoeg boven
was om een fraaien spiegel te plaatsen,
terwijl de breede, hooge muren in het
vooruitzicht leefden door een prachtig' be
hangsel opgeluisterd tg warden.
Een koctoaar ameublement moest de
verdere versiering van het gemakkelijk
vertrek uitmaken, terwijl aan de straat
dne openslaande ramen, met het helderst
spiegeig,as don blik naar buiten zouden
veraangenamen.
„Het kan hier inderdaad goed worden"
zeide Eduard. „Wanneer alles in orde is,
zal het niet onaangenaam zijin hier zijn
bivouac op te slaan, ik teeken er mijne
hand voor, om hier te wonen."
„Ja mijnheer", antwoordde de metselaar,
„er zijn 'n boel menschen die het min
der hebben. Nou is er aan de andere zij
uog juist aoo'n kamer", vervolgde hij,
„wou u die ook nog zien? Maar ik ge-
locf niet dat u dit zal verlangen.
„Neen, vriend, dat zullen we maar
laten, ik dénk dat de dames dat ock niet
wenschen, laat ons nu maar eens achter
kijken, en dan gaan we naar boven niet?"
„Ja, menheer", sprak de werkman, na
tuurlijk in het vok ruitzicht van een ruime
belooning, „ik zal u alles goed Laten
zien", en nadat bet gezelschap de kamer
verlaten bad, sloot hij de deur. „Een flin
ke, breede gang", ging hij1 voort, „niet
waar? En wat 'n mooie marmeren stee-
nea. Ja u kan er van op, «m, da*
koet wat". -l
„Ik wil je gelooven", sprak de dokter,
„hoe hoog worden de kosteu geraamd?"
„Als 'k niet bang was om te jokken
menheer, zou ik zeggen dertig duizend
gulden, maar 'k weet 't niet zeker. Hier
heb je de binnenkamer," zeide hij,, „w©
hadden er door de openslaande deur uit
de voorkamer ook in kunnen komen,
maar dat is zoo'n omhaal, achteruit 'n
groote tuin".
„Zóó dat heb ik al gedacht", zeide
mevrouw Traumbaoh „maar ik vind toch
dat het huis niet erg diep is, dat valt me
niet mee. 't Is waar, de voorkamer heeft
men wat lang genomen, er had nog best
een mooie alcoof uit gekunnen".
„Ja, mevrouw, u hebt gelijk", sprak de
metselaar, „maar menheer verkoos dat
nou eenmaal niet, en wat zal je daar
nou aan doen?."
„O, wat een prachtige wenteltrap is
dat en hoe gemakkelijk zal hij zich
laten beklimmen."
„Ja, die hebben de timmerlieden pi'
pas ingebracht u moet haar aanstonds
maaj eens probeer en."
(IV or dl vervolgd).
