r
Vli ent
b.r NIEUWS» EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HÖ!
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
r
IEMIE-HENGST
nel"
fff ff,
rlijk.
ÜÉC£L
ansemk»
IS
turen,
101IM.
an
ni»gl4 ge-
blijven
N ZOON.
Mo 81
Donderdag 8 April 1920.
13e Jaargang;
Verschijnt dagelijks
BureauHOF 6, ALKMAAR. Telefoon i JÏÜS^fJï 43a'
Ook een congres.
Het fledsrlandsGSi Elftal.
De troebelen in Duitschlanu
FEUILLETON.
Het witte huis.
stuitjes Mest 4
een Sportkar t
r Middenweg r
3. KIEPT, Lut»
Ikmaar.
d een Huis, o
aet gebruik van
menschen z. k.
N'o. 4184, bur.
boso'iiikbivr
stnian" te Heer»
f 16.
en geld kost, is:
an de actie voofi
JÜS.
f
'e/g/a.
i%
4%
w&k
«a
m
S^gSWUllBifilW»
p*
meest ge-
Vleubelen en
eachte cliën-
magazijnen
wil
-L--.V-L
ONS BLAD
AbonnomenSsprijs:
Per kwartaalf 2,—, franco per post f 2.50}
Met Geillustreerd Zondagsblad f 0.45 hooger.
A d ve r ten ti e p r ij si
Van 15 regels f 1,25 j elke regel meer f 0,25}
Reclames per regel t 0.75Rubriek „Vraag en aan
bod" bij vooruitbetaling per plaatsing f 0.60.
Aan allo aborsné's wordt cp aanvraag gratis een polis verstrekt, weike hen verzekert tegen ongevaïien tot een bedrag van fSOO,-, «400,-, t 200,-, tiOO,-, f60,-, f35,- f 15-
Komaaci, dachten de Vrije Socialisten en
Anareliisten, ad die partijen op „isien", die
Socialisten, de Communisten, de B-oLsj©wis
ten, die SyiiidioaLiiS'tep, de Federalisten,
ho-uiden een Paascihcoingrcs, laten vrij vo-or
al dat volkje niet onderdoen.
En zoo geiseMedid© het;, dat gedurende die
Paasekdiagien de Vrije Socialistische en'
Anarchistische Vereenigiingen, mitsgaders
die „Groepen" en „Propagandaclubs" in Ne-
dlerland, binnen Utrecht bijeenkwamen, om
ook Oooig'resje te spelen.
Het was mie een Congres van den kondien
grond.
Bij den aanvang wist men niet eens wie
ails voorzitter zou fungeereu.
Ten einde raad, werd dit baantje maar
dan zekeren W. Woltens uit Gro'ningen op
gedragen. Maar disze nederige heer bedank
te eerst, omdat bij van de zaken zoo goed
als niets afwist.
Dit luisterrijk begin werd gevolgd door
©en scheldpartij oip zeikeren G. Rijnders, re
dacteur van „De. Vrije Socialist".
Deze geleende bol kreeg oen gediuobten
uitbrander, omdat hij op het blad parasi
teerde", wat in dhideilij'k Hollandsch zeggen
wil, dat hij redacteurtje speelde en zijn sa
laris opstreek, zondier er iets noemenswaar
digs voor uit te voeren.
De „journalist" Rijnders was zooge
naamd de opvolger van Domela Nieuwen-
huis a.Ls redacteur van „De Vrije Socialist".
Maar dit twijfelachtige voorrecht bekwam
hem slecht op het „Congres".
De wediuwe van Dome,la, d'ie ook aanwe
zig was, gaf hom ia ongezouten bewoordin
gen te verstaan, dial het de wil van haar
man was, dat na zijn dood ,De Vrij© So
cialist" zou worden opgeheven; Rijnders
kon dus wel ophoepelen.
Het spreekt vanzelf dat deze allesbehal
ve was ingenomen met 't oongé diat ham
zoo „onverdiend", maar hij meende, wend
toegesnauwd. De uiterste wilsbeschikking
van Do-mela Nieuwonhuis noeimde hij „dub
belzinnig"; voor „twee uitleggingen vat
baar"; z ij n uitlegging dat het blad tot heil
der nienisohheid moest blijven voortbestaan
was natuurlijk de juiste.
Een dispuut met een lid van het zooge
naamde zwaikko geslacht, valt lang niet
zelden uit ten nadeel© van de sterke heeron
der schepping. f'
Dat ondervond ter cïége G. Rijnders, die
(Parasitaerende" redacteur van „De Vrije
Socialist".
Mevrouw Domela Nieuwenihuis antwoord
de zeer verbolgen, diat de houding van
Rijnders altijd „dubbelzinnig" was geweest
en dat haar man zich zóó had uitgedrukt,
juist omdat hij anarchist was.
Het „Congres" werd op waardige(ï) wijze
bekroond door oen formeele ruzie over die
vraag wie d© 160 pop schuld zou betalen
aan den drukker van het jaarboekje.
Een vraagstuk, dat niet werd opgelost;
dat de Vrij© Socialisten en Anarchisten
dus thuis op hun gemak in studie kunnen
nemen.
Het geheel© zoogenaamd© Congres was
een paskwil, een kluchtige vertooning,
waarvan we alleen melding maken, om
onze lezers in de sombere diagen, die we
beleven, wat op te vrcolijken.
BE GEEST VAN EEN PAASCH-
CONGRES.
Heit is geien verheffend beeldi, dal die
rood» arbeidersbeweging te aanschouwen
geeft.
Dat blijkt uit verschillende uitspraken,
welke diien geest typoeren en die vernomen
werden uit die beweging op liet Paase-h-
oongres van bet Nationaal Arbeidssecreta
riaat.
Ziehier eenige dicir uitspraken:
„De revolutie is nooit gekomen als er
veel was en als heit proletariaat het goed
had."
,Het eenige dioeil van de arbeiders in
deze kapitalistische maatschappij moet zijin,
voor zoo hoog mogelijk loon zoo weinig
mogelijk werk te doen."
„Wij willen de afbraak va;n de kapitalis-
tieche maatschappij en dan kunt ge ons
krijgen, als heit dan moet, 16, 18 uur per
diag'. Dan zullen we wenken tot we er bij
neervallen."
„Hieruit spreekt een geest van ellende
kweek en, van sabotage en van zelfmislei
ding," zegt het „Huisgezin",
^Ellendie kweekenbet proletariaat
heeft het te goed, er is werk, er is ver
dienste en d© meesten zijn niet in de gc-
wenschte en veraischte revolutionnaixe
stemming.
Daarom moeten op de staking; in de
havens andere stakingen worden geënt,
moet werkloosheid wo-rden bevorderd en
met de werkloosheid ontevredenheid en
dluurte en gebrek.
Als het proletariaat baloorig is ge
maakt en niets meer dan ellende om
zieh heen ziet, dan eerst is liet in een
toestand gebracht, dat het den recht
vaardigen kijk op de zaken heeft ver
loren, dat he,t onverschillig is gewor
den voor alles,. da,t het toegankelijk is
gemaakt voor ophitsingen tot wrok en
wraak en tot alle buitensporigheden,
waartoe gewet.enlooze leiders het willen
verlokken, in staat.
Sabotage plegenhierop komt het zoo
hoog mogelijk loon voor zoo weinig mo
gelijk werk feitelijk neer.
Het is een vorm van diefstal, waarvan
de misleiden het verachtelijke niet in
zien, om-dat men hup bet kapitalisme
heeft leeren beschouwen als den grootten
dief, wien men op zijn beurt zooveel
mag ontroio ven aLs men kan.
Het is een vorim van woordbreuk, die
men in zijn verblinding niet ais zooda
nig erkent, omdat bet kapitalisme is af-1
geschilderd als de aarts-meineeddge, te
genover wien alles is geoorloofd.
Zelfmisleiding: wat is de voorstelling
anders, als zouden dezelfde menschen,
wien men thans inprent zoo min moge
lijk te werken, na de afbraak der kapi
talistische maatschappij van begeerte
branden om te werken tot zij er bij neer
vallen.
Heeft de ervaring in Rusland, yaar
die weTkdwa-ng moest worden ingevoerd,
nog niets geleerd?
En wat blijft er over van de fraaie
voorspiegeling van Wijnkoop c.s., dat in
de herboren maatschappij mot enkele
uren werkens kan worden volstaan?"
Gelukkig, dat ónze arbeidersbeweging,
bij alle verbeteringen die zij nastreeft, de
zeken nuchterder en eerlijker, meer onbe
vangen en ruimer weet te bezien en niets
gemeen wil noch kan hebben met deze
revoluitieiPredikeiL'8 van beroep.
Essen gevallen.
Sedert Dinsdagavond wappert van het
stadhuis te Essen de vlag der republiek;
de roode ylag is verdwenen; De rijks-
w eersoldaten, die tot nu toe slechts in
kleine troepen te Essen aangekomen zijn,
hebben moeite zich aan de nieuwsgierig
heid en de gelukwenschen te onttrekken.
De kofliehuzien en hotels hebben hun
deuren weer geopend en de hel verlichte
ramen bieden peil sedert, dagen niet meer
gezenen aa.nbliik. De leden van den nieu
wen veiligheidsdiénst heipen de troepen
bij liet bewaren van de orde. De Sparfca-
cisten houclgn zich op den achtergrond.
Een voor gisterenmiddag aangekondigde
communisten-vergadering ging na uurlijk
niet door. Na het binnentrekken der rijks-
W eer troepen ixi Essen en de bevrijding
van de roode terreur, zal het tramverkeer
inelk geval spoedig in vollen omvang
hersteld worden, voor zoover dit na de
vernieling van de trambaan door het
roode leger mogelijk is. De stakingslei
ding heeft zich alleen bereid verklaard
levensmiddelen- en melktreinen te laten
looped. Bovendien zijn verscheidene baan
vakken, zooals Essen—Oberhausen—Em-
me. to, EssenOberhausenDuisburg
Djsseldorf en EssenDortmund vrijgege
ven. Op deze lijnen is het verkeer in
hoofdzaak weer ju gang.
Het roode leger verloopt.
Het „Berl. Tageblatt" verneemt uit Es
sen, dat gisterenmiddag de voorhoede van
de rijksweer zonder strijd do voorsteden
van E.-ssn is binnengerukt. Gisterenavond
keert een g-terke aideeling rijksweer liet
stadhuis bezet en de zwart-rood-gouden
vlag geheschen.
Dë uit Essen en Dupseldorf gedurende
de Paaschdagep pn Dinsdagnacht afge
trokken roode troepen hebben zich naar
het Wupperdal begeven.
Door Eloerield zijn den gauschen dag
lange colonnen roode troepen op vracht
auto'^ en te voet gepasseerd, die daar
grootemdeels hun wapens afgaven.
■Eenige gedeelten van het zich ontbin
dende roode leger zijn naar liet bezette
ge.rted, met name naar Solingen getrok
ken, waar zij doo.' de Engelschen worden
ontwapend, terwijl een ander gedeelte be
wapend in de bergen rondtrekt.
De stad Solingen heeft den daar aan
gekomen rpoden troepen een gebouw ter
beschikking gesteld en verleent hun on
derdak en verpleging, tot de Engelschen
hebben beslist, wat met deze lieden zal
geschieden. Waa.schijnlijk zullen zij, die
niet in het bezerte gebied woonachtig zijn
weer worden uitgezet.
Gisterpn hebben de Engelsche militaire
autoriteiten 500 man roode troepen in een
kamp bij Keulen geïnterneerd, daar de
stad Solingeu door ,de overblijfselen van
het roode leger eenvoudig was over
stroomd.
De Centrale Raad ((thans t-e Bannen)
verspreidt een manifest, .waarin de op-
marsch der rijksweer in het Ruhrgebied
een schending der regeeringsoelofte wordt
genoemd. Tegen heden, Donderdag, wordt
een algemeene vergadering der Vollzugs-
rate te Barmen bijeengeroepen, waar de
hoofdpunten voor de yerdere werkzaam
heden zullen worden vastgesteld. In het
manifest wordt o.m. gezegd, dat „uit de
huidige beweging onvoorwaardelijk de
grondslag voor een snelle „mobilisatie"
in geval van een later conflict moet wor
den gered."
Hoe men huis hield.
Uit Dortmund wordt aan het „Hbld."
gemeld;
Het in het stadhuis door de Spartacisten
bedreven vandalisme gaat alle perken te
buiten. De door de roode gardisten in ge
bruik genomen wacht.- en schrijfkamers op
de eerste verdieping zijn met scherven be
zaaid. Wie het niet gezien heeft, kan er zich
geen voorstelling van maken. Stoelen, kas
ten, sofa's, lampen, alles is kort en klein ge
slagen, zelfs de parketvloeren zijn opgebro
ken. Dc telefoontoestellen zijn. voor zoover
men ze niet, evenals de schrijfmachines,
heeft meegenomen, in stukken geslagen en
•de dra-den zijn overal doorgesneden. Geen
ruit is in die kamers heel gebleven. Ten
slotte zijn ook nog alle schrijfbenoodigd-
'""den vernield en met inkt overgoten. Voor
de woestelingen het stadhuis verlieten,
sloten zij alle deuren, en lieten daarna
blauvzuurbommen ontploffen, zoodat men
langen tiid het stadhuis niet kon binnen
komen.
DE BEZETTING VAN FRANKFORT
DOOR DE FRANSCHFN.
De bezetting van Frankfort en Darm
stadt met Frauscihe'iroepen, belooft natuur
lijk een staartje te hebben. Het bhikt. dat
Frankrijk's bond.genooten weinig gesticht
zijn over li-et eigenmachtig optreden van
Frankrijk. Dit blijkt het best uit het volgend
Reaiterbericht uit Washington:
Jussèrand, de Fransche gezant te Was
hington. overhandigde den minister van
buitenlandsche zaken, het verzoek van
Frankrijk om zich uit te spreken over de be
zetting van de steden aan den rechter Rijn
oever.
Men verneemt, dat bet Britsche en Tta-
liaansche standpunt hetzelfde is als het
Amerikaarusehe, n.l- dat er geen bezwaar is
tegen de Duitsche troepenbeweging in hat
Ruhrgebied ter onderdrukking van onlus
ten. mit-a deze troepen zoo spoedig mogelijk
worden. teruggetrokken, zoodra normale
toestanden ziin hersteld.
Eii uit Rome woidt het volgende gemeld:
De bladen comstaiteeren, dat d-e regeering
gisteren besloten heeft, dat Italië Frankrijks
actie tegenover Duitschland moreel zal steu
nen, doch tot geen prijs geneigd is mee te
doen aan militaire maatregelen tegen
Duitschland.
Dat kan een interessant gesehil tusschen
de oude „vrienden" worden!
Da Duitsche pers is natuurlijk al heal
slecht te spreken ove-r de Fransche maatre
gelen.
„Le jour de gloire est arrivé!" aldus be
gint Theodor Wolff in het „Berl. Tageblatt
van gistermorgen ziin hoofdartikel omtrent
ihet eigenmachtig optreden van Frankrijk
in liet Rijnland.
„Geheel allen, zonder bond.genooten heb
ben de keeren Focli en Hillerand een schit
terend wapenfeit volbracht. Bartliou had in
de Kamer verklaard, dat Frankrijk, als de
geallieerden niet wilden meedoen, ook alleen
sterk genoeg was Tegen onverdedigde ste
den, tegen weerlooze inwoners waarom
ook niet? Al konden de Franschen geduren
de den oorlog zich slechts staande houden
door den bijstand van zooveel andere legers,
zü waren toch de dapper© verwinnaars van
Verdun, thans ziin ze nog slechts de over
winnaars van Frankfort a. d. Main-"
Uitvoerig komt Theodor Wolff op tegen
de bewering van Fransche zijde dat de Duit
sche regeerig zou hebben gehandeld onder
den druk van de militaire partij-
152.)
Laura had onderwijl met den timmer-
MBn gesproken, die hoog en breed uit
weidde over het mooie gezicht dat men
op het balkon had, en het meisje zich
gaarne hiervan willende vergewissen liep
de mooie wenteltrap op, terwijl zij hare
moeder en Eduard met den talmenden
metselaar in gesprek liet, wiens lang
dradige praatjes haar begonnen te ver
velen. Zij was altijd bij dergelijke ge
legenheden eenigszins voorbarig, wat men
.haar ter bezichtiging aanbood, schonk zij
-de noodige aandacht, doch als zij er hare
bevinding over had uitgebracht dacht zij
.terstond weder aan iets anders.
„.'■tan de overzijde is zeker de keuken,
hi-et waar?" vroeg mevrouw Traumback.
^>,Ja, mevrouw, die had net zoo groot
\8eivetoen al3 (joz,e kamer, omdat we er
inzeilde ruimte hadden als hier, maar
(nieji'neer vond dat er nog wel een klein
',.chrek af kon, en wij hebben daar een
klein kamertje gemaakt, jammer maar
bet ci; aoa donker is, da,ar het raam
vooreerst wat klein moest vallen en
daarbij de muur van uw huis het licht
nog meer afsluit.
„Konden we mijn huis maar wat op zij1-
de schuiven, dat zou mij even goed be
vallen als mijnheer.
„Nu, het komt mij- voor dat die keu
ken groot genoeg is", zeida Eduard.
Nauwelijks had hij' deze woorden geuit,
of een akelig gegil dat nu eens ge
dempt scheen en zicli dan weer met schal
len klank deed hoeren, trilde tot in
verste hoeken van het gebouw.
„O, mijn God, wat is dat. Mijn kind,
mijn Laura. Als zij eens van het balkon
was gevallen", riep mevrouw Traumbach
meer dood dan levend van den schrik,
en strompelde naar de trap, maar viel qp
de eerste trede neder. Ofschoon zij haar
bewustzijn behield, was het haar onmoge
lijk dié te beklimmen. Eduard snelde
haar voorbij Hij vloog meer dan hij
liep de trap op en weldra had hij terwijl
hem zijn adem schier begaf, de plaats
van waar het vreeselijk .gegil zich deed
hoor en bereikt. Ei" was geen kruk aan de
kamerdeur, on deze was van binnen gsslo
ten. Wanhopig woelde hij' met zjjn han
den door liet haar en bonsde daarna met
alle kracht tegen de deur.
„Open, open", riep hij, maar kreeg geen
antwqprd, alleen een enkele vlijmende
gil trof nog zijn oor, die langzaam in
kracht afnam, en toen als in het g£-
kern van een stervende overging.
De grond van het portaal lag vol met
krullen en splinters, waaronder zich enke
le groio-bere stukken hout bevonden. Als ih
een ijlende koorts greep hij een der
laatste van den vloer (het was een klein
gedeelte van een smallen balk) ©u begon
ydaarmee de deur te rammelen. De muur
beefde en trilde onder zijn woeste slagen
'de de-ur kraakte en knarste maar bood
naraneükig tegenstand.
„Laura Laura, riep hij met trillende
stem, „waar zij't ge? Wat is u overkomen
Geef mij antwoord, zoo gij' kunt,, La-ura
Laura waarom hebt ge do deur gesloten"?
Hij luisterde maar kroeg geen ant-
woictrd alleen vernam hij dat akelige doffe
gekreun. Met alle kracht hervatte hij zijn
slagen, en weldra zag hij zijn bovenman-
schelijke pogingen met een gunstigen
uitslag- bekroond; er -begon zich een
breede scheur voor zijn oogen te ver-
toonen en nu den balk op den grond
tegen "de deur; deze gaf, zoo het scheen,
een laatste zucht, kraakte no.gmaals en
spleet verder, Tloen keerde hij zich pm,.
en zijn handen in de opening zettende,
rukte hij liet thans gedeeltelijk versplin
terde harnekkige beletsel uiteen, nam don
balk weder van den grond e n vloog
werpende, viel hij met zijn gansche zwaarte
in de kamer.
Al hetgeen wij hier verhalen, was het
werk van een paar seconden.
„Ha, ellendeling1 duivelstrawant." kreet
Eduard woedend; „zijt gij het weder,
die ons ongeluk wildst berokkenen? Heb
ik het niet gedacht. Mijn voorgevoel
heeft mij niet bedrogen. Nu verlaat slechts
een van ons tweeën deze plaats. Op
leven of dood. Geef hier de stervende
maagd, die ge met uw tijgersklauwen
omarmd hebt; bezoedel haar niet lan
ger door uw verpestenden adem. Ondier,
dat uit de hel zrjt voorgekomen, wat wilt
gij met mijn bruid? Laat los of ik
kloof u den schedel met dezen balk,"
eu met de snelheid des bliksems nam
hij het bedoelde voorwerp weer ter hand.
„Dat zult ge niet," riep de woast-aard,
die niemand anders dan Freundlich was,
met honend gebaar; „want gij treft mij
niet zonder haar." Tloen hield hij' de bé-
wustelooze maagd als een schild voor
zijne borst en haalde een revolver te
voorschijn, welke hij met een aanali-
schen lach op Eduard aanlegde. Hij
stond op een kleine trap, waarmede men
op het balkon kwam en Eduard, be
grijpende dat het zijn voornemen was
langs de zich buiten bevindende ho-oge
ladder met het meisje te ontvluchten,
moest vóór het te laat was, de pogingen
van den woestaard zien te verijdelen. Ean
groo-te prop van. in elkander gewonden
vlas, waarmede hij Laura's stem waar
schijnlijk had willen smoren, doch welke
toeleg door een of andere onbekende
oorzaak mislukt scheen lag na ast hem
op de trap. Toen hij den revolver op
Eduard aanlegde begreep deü. dat er
geen oogenblik meer te dralen viel, dit
bleek want eensklaps loste de snoodaard
het eerste schot, de kogel vloog strijk-
lings langs den schouder des jongeling!?
en wierp zijn strooion hoed van het
hoofd.
En nu, op het gevaar af van het
hem zoo dierbare mieisje te treffen, slin
gerde hij met een reuzenkracht en de
snelheid des bliksems den balk om zijn
hoofd en bracht de hand van don roover
zulk een verpletterenden slag toe, dat het
vuurwapen kletterend den zolder raakte
en draaiend als, oen wiel naar beneden
kwam.
1 Wordt vervolgd.)
