t. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-KOL!AN©
1de Jaargang
SLECHTS EEN DROOi
No. 112
Maandag 17 Mei 1920
lark!
Maar de Eeuwige Stad.
Schaas'scfite en overvloed
van werkkrachten.
BUITENLAND
FEUILLETON.
mgen
iimraia voor wig
n,
fiiii/ 7 to: 9 uur
ur 6 uur moeten
Ilea ran de le
Leren Gabederi
It vaart voor Mej
Ichtige g^-aiger.
laJgaretflR O-ver
llfc-ot* vcor de
1 Na den middag'
juur Oongregatie
llCil- cq -ang-elin
IVr i 7 "-vr v erga-
Derde O--do v?fö
■ui hev rilSuiit
processie der
I de oefeningen
1 ieder. Prediku+io
Jvan der Linden,
(ssaii.
en vergadering'
voor Cornelia
|f >'wn.«t a vond a
StgA predikatie,
leden dar J J'crrl j
j.krienvriie 9 iiur
l'tt'te::.
i'iiige kjediiig
1 tor
na T Deu:n
der faer.' tering]
uur jof en
|.ii. M,-.. i.
geko
ld MANXiïN-
tXGREG TJ13
u. tic n </.-■ .('U'V:t
«Steun- set uur
kii.
H.ii. 1 'iv-üijiij
iC kV. l i ."all. -
van O. i. Vrouw
IlllCt geiV-'dvI. Q.
IV rouw or Nood
om V'.'-cJiten
van rta f 3 al-
lyooi de kiAdercttt
[Rector en Pater
;d voor i-Jar,thetis
voor Anna Bra-
ItiOir en g©z, Hu-
tiiooren voor dis
I van half S aige-
por de Osastearij-k'
ken, geboden Vas-
avond in de w-eek
dje en gca.
Ihet Kerkhof,
I.1JNEN.
)ME. MIJ.
MSI van Havre
t; van Barcelona
tO Mei van Rio:
lvier.
li van Amsterdiaaaf
Ii2 Mei van Am'
Mei van Amste
I Mei van Newpor
|4 Mei van Ro-sari'
am naai' de Midii
|ii Gibraltar.
13 Mjei van Nart
Mei van Go the n-
LLOYD.
vertrok 10 Me)
k 13 Mei van Rote
en B<iutorp.
RIK A LUX.
i. vertrok 12 Me>
c<- York en was
MAILDIENST.
Indic naar Havre
a La Hague i
de Ve. markt waren
rder. 1200 -800, 43
"00, 229 nuelil. icaL
schapen 150— S0,
magere varkens f179
f32—15, 66 bokken
t f 1 35, mid'delniarkl
25. aangevoerd 2151
11,50—12 50, eendenp
BR WISSEL-
N'G-EM.
Kassiers, Abri naar.
15 Mei
a-s) tplm 12 öuri
562Va-5.67Vi
18 00-18.10
13 00-13.10
1 30-1..3.5
10.49
fc/i 2740»
NKPAPIER,
5.85—595
115-1 20
Abonnementsprijs:
Per kwartaalf 2,—, franco per post f 2.50;
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.45 hooger.
Verschijnt dagelijks
Bureau HOF ALKMAAR. - Telefeens jg?A5fjFJX 433-
AdvertantseprSjer;
Van 1—6 regels f 1.25; elke regel meer 0,26;
Reclames per regel t 0.75; Rubriek „Vraag en aas-
bod" bij vooruitbetaling per plaatsing f 0.60.
Aart ail® afecnné's «ertii cp ££tivr*sg grsiis een polis verstrekt, welk© hen verzekert tegen ©ngsvasien tot een bedrag van f500,—1400,— f200,-, fföO,—fQO,—, fSS,— ÏÏS«-
i.
ONDER KOOMSCHE MENSCHEN.
Allen die de opvoering van het sclioone
werk van Alpli. Laudy, do Paradijs-vloek,
bijwoonden zullen zich herinneren den langen
stoet van zoekenden en naar geluk versmach
tenden, die volgden den zangcrigen jubal,
Aangetrokken door zijn lied;
„Er ligt een land aan de overzij der bergen"
In geiijk verlangen en ongeduldig uitzien
waren zij bijeengekomen om heen te trekken
„naar gene zij der bergen, waar ligt het
zonneland".
Bijeengekomen uit verschillende streken
en steden, zonder ooit elkander te hebben
ontmoet, waren zij speodig met elkander
in de beste harmonie spoedig was er kennis
gemaakt en vriendschap gesloten, want niet
alleen waren zij a len verbonden door den
eenen band dos geloofs, doch ook door het
eene doel, dat ons bijeenbracht om den langen
tocht te ondernemen.
België stoomden wij in na een tijdroovend
onderzoek van passen en bagage de gevolgen
van den oorlog waren in het Belgenland up
veie plaatsen nog te bespeuren niet alleen
passeerden wij loopgraven, prikkeldraad,
verbrande hoeven en huizen, zelfs kerken
en gestichten in puin zooals te Mechelen en
Eppingen, doch ook de talrijke Duitsche
locomotieven waarvan er vele nog met
groen waren versierd deden ons denken
aan den oorlog en de gevolgen daarvan.
Geheel daarvan verschillend was de liefe
lijke aanblik van Zuid België en Luxemburg,
met zijn beboschte heuvelen en üefelijke dor
pen, waarvan de zandsteenen huizen, zoo
;ustig en vreedzaam lagen langs de kronke
lende Lesse onder de schutse der talrijke
Romaansche kerken. Interessant was het te
zien, hoe Elzas Lotharingen in alles weer
Fransen is geworden niet alleen is dit waar
5e nemen aan de talrijke aanwezige Fransche
militairen, doch ook aan de verfransching,
welke alle Duitsche opschriften, zelfs die,
welke in steen gebeiteld waren, hebben onder
gaan.
De visitatie door de Fransche douanen
duurde iang, een der reizigers had met v el
moeite voor zijn reis, zilveren franken weten 1
ie verkrijgen, bij het vernemen echter, dat
men niet meer dan xo francs zilver mag mee
nemen was hij zoo beangst, dat hij zich
haastte zijn zilveren, met zooveel moeiid
verkregen franken tegen gewone papieren
in te wisselen, gelukkig voor hem, anders
hadden de nauw toeziende Franschen hem
een onaangename verrassing bezorgd.
Zeldzaam mooi en over eldigend van
ontzaglijke grootheid was de tocht door de
Zwitsersche Alpen welk een reuzenmassa
rotssteen, door de natuurkracht tot meer
dan 4000 meter omhoog geheven Bergen,
wier kruin met sneeuw is bedekt, en welke
door een gordel van wolken op den sneeuw-
rand zijn omgeven.
met razende sneltreinvaart vlogen wij er
doorheen, en zagen telkens groote afmetingen
telkens weer mdrukwekkende tafereelen in
die zee van onbewogen steengolven.
En dat niet een korten tijd, maar uren lang.
Wat spreekt dit alles van Gods grootheid
en machtige scheppingskrachtWij menschen
meten af, en zijn zoo beperkt, doch wat is
God groot in zijn daden Voor den St.
Gothardtunnel reden wij door die besneeuwde
toppen in een sneeuwbui, zoodat bij de laat
ste halte voor den tunnel het gezelschap
naar hartelust kon gaan sneeuwballen, na
den tunneltocht echter glansden al die wit-
bestoofde bergkegels in een schitterend en
glinsterend zonnelicht.
Een schouwspel van nooit te vergeten
pracht.Voeg daarbij de talrijke dorpen tegen
de berghellingen met hun sobere en eenvoudi
ge kerkjes, een heerlijk beeld van christelijken
eenvoud en liefdevolle zorg der II. Kerk
obk voor deze hare kinderen.
Hoe meer Italië naderde, hoe prachtiger
de natuur met haar boomen en wijngaarden,
gebouwen en heiligdommen.
Eindelijk zijn wij te Lugano, verheugd
rust te krijgen na een reis van 30 uren.
Welk een aanblik vanuit ons hotel op liet
Luganomeer, dat diepe blauwe water, om
geven door de bregtoppen.
Na eenige verfrissching ging ik door de
stad van typisch Italiaanschen bouw
nauwe straten, hooge, sombere huizen,
dan omhoog, dan omlaag, om weer terug te
keeren naar het meer, terwijl de bergtoppen
gloeiden in de ondergaande zon.
Voor wij ons ter ruste begaven, nogmaals
een blik op die bergen, overstroomd door
het zilveren maanlicht.
Des morgens dezelfde overweldigende
schoonheid, ik liep mijn brevier te bidden
langs liet kabbelende water„montcs in
circuitu ejus", „Bergen zijn rondom Jerusa-
eni en de Heer is rondom zijn volk",
nooit heb ik beter begrepen de betoekenis
van deze woorden van David, welke duiden
op het voorrecht van God's bescherming
hoe de heer ons beschut als dc bergen dc'
stad.
Ik las de H. Mis in de Kathedraal, het trof
mij dat deze was toegewijd aan St. Lauren-
tius. Dan met dc tandradbaan naar de
Mons Salvatori, daar van 1200 meter hoogt
stond ik, het meer onder mij, bergtoppen
rondom ia de verte de besneeuwde toppen
der Mattershorn, Mout Rosa, Simplon pas.
Het kostte moeite ten laatste te scheiden,
doch de trein wachtte, wij moesten verder.
Naar het Zonneland.
B. H. C. H.
Dat de maatschappij sinds het uitbre
ken van den wereldoorlog- en voorname
lijk na het intreden van den zoogenaam-
den vredestoestand op haar kop staat, is
een waarheid, die iedereen dagelijks uit
spreekt. Een van die zonderlinge ver
schijnselen is, dat de handarbeiders drie
maal meer verdienen dan vóór den oorlog
en toch overtuigd zijn het niet beter te
hebben dan eenige jaren geleden. En even
vreemd is het verschijnsel, dat men toch
doorgaat in loonsverhooging lotsverbete
ring te zoeken, niettegenstaande de be
trekkelijke waardeloosheid van dit mid
del gebleken is.
Ook hier immers is een grens, die voor
verder zienden zachtjes aan is bereikt.
Iedere loonsverhooging toch in de kle
dingindustrie, de bouwvakken, de voed
selproductie enz. drijft de woningkuur, de
uitgaven voor kleeding, schoeisel eten en
drinken nog verder op en treft juist en
vooral het arbeidersgezin.
Het is dus noodig, dat, nu langzamer
hand bij tal van verbruiksartikelen niet
zoozeer de prijzen der grondstoffen, maar
de hooge arbeidsloonen de duurte maken,
er in het algemeen belang eenige stabi
liteit in de toonbeweging ga komen. En
zulks is weer niet mogelijk, wanneer niet
alle aandacht wordt gewijd aan dit ande
re zonderlinge verschijnsel van onzen on-
geregelden tijd, dat er in het eene bedrijf
geschreeuwd wordt en met goud gedon
gen naar arbeidskrachten, terwijl er in
andere nijverheidstakken een groote wer
keloosheid heerscht.
Zoo bijv. stijgt het werkloozencijfer in
de diamantindustrie, do sigarenfabricage,
onder de landbouw- en bloemistarbeiders
met den dag, wordt er in IJ muiden onder
de. visscherebevolking weldra gebrek ge
laden, terwijl in alle vakken, verwant
aan de bouwnijverheid en de metaalindu
strie, de geschoolde krachten zeer
sekaai'sch zijn.
Nu is het vraagstuk der wcrkloosheid-
bestrijding altijd een zeer moeilijk ge
weest. omdat het ten le bijkans onmoge
lijk is, om plotseling een vakman van be
roep te doen veranderen; (van een werk-
tppzcri diamantbewerker maakt men in
uón dag geen bekwamen smid); en ten 2e,
omdat werkloosheid in een of meer be
paalde bedrijven gewoonlijk een algeinee-
ue malaise beteekende.
Toch mogen in onzen tijd niet dezelfde
opvattingen omtrent werkloosheid bestrij
ding meer blijven gelden als vroeger.
Wanneei eertijds in een of ander be
drijf sinptc heerschte, kou men redelijker
wijze onderstellen, dat zulk een crisis na
eenige maanden weer voorbij was.
Thans echter staan wij voor een om
wenteling in het economisch leven. Door
den oorlog met de groote kapitaalvernie
tiging, de uitputting van voorraden, enz.,
jis ecu maatschappelijke verarming inge
treden.
Graag of niet, maar vast staat, dat het
tegenwoordig geslacht zijn behoeften zal
moeten inkrimpen, een eenvoudiger le
venswijze zal moeten gaan volgen en door
groote spaarzaamheid en energie mis
schien een volgend geslacht weer kan
doen genieten van een economisehen
bloei, als wij in het begin dezer eeuw heb
ben meegemaakt.
Die noodzakelijke bezuiniging zullen wij
natuurlijk eerst en vooral moeten vinden
in de levens- en genotmiddelen.
Luxe-bedrijven zullen daarvan natuur
lijk het eerst de sporen toonen. De groote
werkloosheid in dimantindustrie en siga
renfabricage spreken daar reeds van. Op
velerlei ander terrein zal de gedwongen
zelfbeperking zieh langzaam maar zeker
toonen. In het bniteniand zien wij b.y.
de strijd tegen de hooge kleedlagprijzon
reeds aangebonden door 't dragen van de
grove dracht der „overalls" En wie weet
hoe uiterst conservatief de meuseh is in
zijn kleederdracht, die ziet hierin een tee-
ken des tijde. Wij kunnen als zeker aan
nemen, dat de komende jaren een gedwon
gen eenvoud in kleeding en schoeisel zal
te zien geven, met een daaraan verbonden
omwenteling in vele luxe-bedrijven.
Maar op ander gebied, waar de tijds
omstandigheden evenzeer tot de uiterste
zuinigheid nopen, is beperking niet
mogelijk; dwingen integendeel de voort-
echreidendo sociale opvattingen tot groo-
ter uitgaven dan vóór den oorlog. Wij
noemen als voorbeeld de Volkshuisves
ting. De nieuwe ideeën omtrent ruimere
woningen hadden juist eerst goed baan
gebroken, toen de groote malaise kwam.
Wij waren met Eijksvoorschotteu aan wo-
ningbouwvereenigingen juist bezig den
arbeider een meer menschwaardige huis
vesting te verschaffen, toen schaarschto
en duurte van materialen de verdere uit
voering dier gezonde denkbeelden stop
zetten. En daarbij is nu gekomen de groo
te loonstijging en de verkorte, arbeidsdag,
zoodat het woningvraagstuk verder dan
ooit van zijn oplossing verwijderd lijkt. j
Gelijke voorbeelden zouden op ander
hygiënisch, gebied, ziekenverpleging, voed-
selvoorziening en dergeiiike te vinden zijn
En het punt, dat hierbij het eerst de aan
dacht vraagt, is een zoo spoedig mogelijk
herstel van de arbeidsmarkt.
Op welke wijze dit het best kan geschie
den, zullen wij een volgend maal zien.
DE' BESPREKING TüSSCÏÏEN LLOYD
GEORGE EN MILLEEAND.
De conferentie te Spa uit-
steid.
Miller and en andere Fransche afge
vaardigden, zijn Zaterdag te Folkestone
aangekomen voor de aangekondigde
Franscli-Engelsche conferentie.
Een officieele mededeeling meldt om
trent het resultaat:
De besprekingen van Lloyd George en
Millerand leidden tot overeenstemming
nopens het uitstellen van do conferentie
te Spa tot na de algemeene verkiezingen
welke 21 Juni in Duitsehland worden ge
houden. Voorloopig is voorgesteld het
verdrag van Versailles ten volle te hand
haven, met name do bepalingen nopens
ontwapening, waarover te Spa niet ge
sproken zal wordou. Ten aanzien van de
schadeloosstelling stemde Millerand er
voorloopig in toe, dat een vaste som zal
-worden bepaald onder zekere voorwaar
den, waarvan er een is, dat Frankrijk van
de Duïtsekers betaling op rekening zal
krijgen.
(Volgens de „Temps" zou hiermee be
doeld worden, dat Frankrijk wat het tijd
stip van betaling betreft, zekere voor
rechten zou genieten en zoo spoedig mo
gelijk reeds een deel van de vastgestelde
som zou ontvangen.)
RAAD VAN DEN VOLKENBOND.
De raad van den volkenbond is te Ro
me bijeengekomen in het ministerie van
koloniën. Alle leden waren tegenwoordig
De raad heeft Tittoni tot voorzitter be
noemd, die bij h'et innemen van -den voor-
zitterszetel zeide: „Wil de bond werke
lijkheid worden, dan moet hij zieh bij
voortduring laten leiden door de begin
selen van het internationaal recht." Ver
volgens had een voorloopige bespreking
plaats over de te behandelen punten en
werd de dagstaat opgemaakt voor de bei
de bijeenkomsten van den volgenden dag.
De raad besloot twee openbare vergade
ringen te bonden voor aangelegenheden
van inwendigen aard. De belangrijkste in
ternationale vraagstukken zullen be
waard blijven voor de plechtige openbare
sluitingszitting op 19 dezer op liet kapi-
tool.
De Raad besprak de volgende punten:
de algemeene vergadering van de staten,
die bij den bond zijn aangesloten; de re-
patriëering van de gevangenen, die zich
nog in Siberië bevinden; internationale
bescherming van vrouwen en kinderen
een onderzoek in Rusland; de protesten
van de Duitsche regeering; arbeidskwes-
ties; de registratie van verdragen; het
verzoek om toelating van nieuwe staten;
internationale statistieken. transito-
kwesties.
DE STAKINGEN IN FRANKRIJK.
Op de bijeenkomst van de vertegen
woordigers der vakvereenigingen van het
noordernet, die besloten heeft do spoor
wegmannen van het net uit te. noodigen
den arbeid neer te leggen, waren slechts
20 van de 45 secties vertegenwoordigd en
tot de staking is met een meerderheid van
slechts drie stemmen besloten.
DE POOLSCH-RÜSSXSCHE OORLOG.
Reuter verneemt, dat de Poolséhe troe
pen, die Kief bezet hebben hun stellin
gen aan de beneden-Dnjepr versterken en
hun cpmarseh in de steppen rond Kief en
in Podolië voortzetten. Het heele spoor
wegnet in Podolië is in handen der Po
len, die nog maar enkele dagmarscheu
van Odessa af zijn. De bolsjewistische
troepen zijn in vollen aftocht en schijnen
niet in staat op den rechteroever van do
Dujepr weerstand te bieden.
Naar Reuter verder meldt, is de mi
litaire overheid te Warschau Zondag
avond gewaarschuwd voor de nadering
van zeven Zeppelins, welke oostwaarts
vlogen. In Poolseke kringen beschouwt
men dit als een schending van het ver
drag van Versailles, dat bepaalt, dat zoo
lang geen overeenkomst over de lucht
vaart is gesloten, geen luchtvaartuigen
boven de afgestane gebieden mogen ko
men.
Het schijnt, dat de Zeppelins Duitsche
stafofficieren overbrachten naar het front
der bolsjewisten.
De Pooische vertegenwoordiger in Est
land heeft verklaard dat het Pooische of
fensief tegen de bolsjewiki deel uitmaakt
van een piau tot stichting van een ver
bond tussehen de randstaten, van de IJs
zee tot de Zwarte Zee.
De Polen willen Petloera in staat stel
len een stevige regeering te vormen, op
dat tie Oekraïne zich kan aansluiten bij
het verbond, dat een bolwerk zal vormen
tegen een Duitsch-Russisch verbond.
DE JAPANNERS IN SIBERIE.
Uit Tokio meldt het persbureau: Door
de successen in. do Kustprovincies en het
krachtig snel optreden meer westelijk,
zijn ook door de Sovjets onder den indruk
van de betere vreedzame regeling van
Japan, hoewel een beslissende slag nog
niet geleverd is. De minister van buiten-
landsehe zaken zal over de voorstellen
der Sovjets een uitvoerige verklaring af
leggen, die neerkomt op: het scheppen
van een onzijdige bufferstaat, scheidende
Sovjet-Rusland van NoordLMandsjoerijio
Kcrea en de Kustprovincies, waardoor
Japan een dubbelen buffer zou hebben.
Dc-ze staat, Transbaikalië genaamd, zou
grenzen aan de Chineesehe Noordgrens en
het Baikaimeer. Do vijandelijkheden zul
len vermoedelijk weldra gestaakt worden.
DE TOESTAND IN IERLAND.
Te Londen zijn nieuwe berichten inge
komen over gewelddaden in Ierland.
Daaronder is de plundering van een
autogarage te Dublin, waar een auto ge
stolen werd. In de buurt van Sheverie is
een vrachtauto met levensmiddelen, be
stemd voor politiestations vernield. De
politiekazerne en liet gerechtsgebouw be
nevens het postkantoor te Bruree in het
graafschap Limerick, zijn in brand gesto
ken.
In het gerechtshof van Derry werden
vier ontslagen soldaten ervan beschuldigd
een moordaanslag te hebben gepleegd cp
twee politieagenten. Een verzoek om ds
beklaagden onder borgtocht in vrijheid
stellen werd niet toegestaan, omdat dan
bekend zou worden op welke wijze de po
litie haar aanwijzingen tegen de vermoe
delijke daders had gekregen. Er zouden
da.11 van dien kant geen inlichtingen meer
los komen. Er waren, zeide de inspecteur
van politie Mc. Donagh, bewijzen voor cle
schuld der beklaagden. Maar de burgers,
naar het Italiaainsgh
door IVO.
5.
Naar, het echeen was hij (nog een
kind, in weerwil van zijn haard en het was
dwaas, zich door het oordeel van vreemden
ta laten beïnvloeden. Het twas niet alleen
dwaas, maar het was haar onwaardig, die
tot heden zoo zelfstandig geweest was.
Ze voelde instinctmatig dat ze haar zelf
ontrouw geweest was en schaamde zicli over
haar zwakheid en over haar gevoel, dat ze
me t te scherpe woorden „lafhartigheid"
noemde. 2e zocht dit goed te maken en zei
moedig en oprecht, het deed me onaange
naam aan, dat Mevrouw Dumont iVirginie
riet veroorloofde mee te gaan."
„Zoo, dus U waard bang om met mij at-
Wn te gaan 1 zei hij onbeschroomd. Zijn
kinderlijke onbeschroomdheid gaf haar de
fWrie zekerheid weer. „O, n^en!" antwoord-
ze, nu evraeens lasheml, ud^ypf>r ben
f* Jte oud"
„Te oud!" herhaalde hjj ongeloovig, ter
wijl hij haar klare oogen en haar frisch
door de zon gebruind gezicht zag, dat hem
in weerwil van de onregelmatigheid der trek
ken behoorlijk toescheen.
„Ja, zeker, ik wed dat ik ouder hen
dan gij, raad eens."
„Vier en twintig," zei hij snel.
„Vijf jaar er bij," zei ze lachend.
„Ik bewonder uw oprechtheid. In den regel
hebben dames niet den moed daartoe."
,Dus ge geeft toe, dat er moed toe be
hoort, dit hooge cijfer te noemen," plaagde zij.
„Ga zijt zoo heel anders dan andere meis
jes, die ik tot heden gekend heb."
„Ik kom je misschien niet als ©en meisje
voor," schertste ze.
„Ge hebt gelijk," antwoordde hij eerlijk,
„ik zou U gaarne als een vriendin en zuster
beschouwen. Ge. zijt meer dan oen meisje
voor mij, wilt. ge mijn vriendin zijn?'
„Ho, hoi, dat gaat zoo haastig niet,"
lacht te ze.
„Wilt g*.. het beproeven?" vroeg hij weor.
Hjj zag haar zoo trouwhartig aan, dat ze
zijn uitgestoken rechterhand drukte.
„Ik vjjJ het beproeven," zei ze zacht.
,T«rw ijl ze zoo levendig Repen te pnafen,
«a kleiq »aei%i« maderbü ggekomem, die
zei met klagende slem: „Lfn bajacco, Signora,
una piccola moneta!"
Jeannelte wendde zich naar het meisje,
dat iels in de hand hacf.
„Wat hebt ge daar, kind?" vroeg ze op
z'n Italiaanscli.
„Een vogeltje, Signora."
„Je moet dat beestje niet zoo knijpen,
meisje!"
De kleine sloot haar hand nog vaster om
hst beestje en zei met bedelachtige slim
heid: „Als ge me twee soldi geeft zal ik het
laten vliegen."
„Foei, schaam je, kind. Als men jou nu
eens vastpakte en je alleen tegen geld weer
losliet
Het kind richtte de zwarte oogen zoo ver
wonderd op de spreekster, dat men kon
zien, dat deze vraag goed lot haar door
gedrongen was en ze hield dadelijk het beestje
veel luchtiger vast. Na eenige oogenblikken
liet ze zelfs hst lachend vliegen.
„Dat is braaf," zei Jeanne tie tegen haar.
„Wat hïbt ge daar?" vroeg Fels, die
een oogenbtik naar dea blooten linkervoet
van hst kind gekeken had, waar omheen
een doek bevestigd was.
Het kind vertelde nu eens, dat zie osnige.
dagsn geleden den voet op den vreg had
opengehaald en dat de wond nog Biet ge
nezen was. Felix vroeg belangstellend naai
de omstandigheden van het kind en waar zij
woonde en beloofde in den middag met
verband en zalf bij haar moeder thuis te
komen. Ze gaven hef kind eenige Koperen
geldstukken, waarna het verheugd doch hin
kend wegliep.
Beiden schreden nu een poosje stilzwij
gend naast elkander voort. Eindelijk merkte
zij op: „Ge zijt zeker met de eerste hulp
bij ongelukken op de hoogte, naar ik zie?"
„Ja," ze iFelix, „het is mijn lievelings
vak en mijn troost."
„Waarom hebt ge dan niet voor dokter
gestudeerd.
Het deed haar leed deze vraag gesteld
le hebben, waut op zijn gezicht vertoonde
zich een pijnlijke trek.
Hij wendde zich echter tot haar en zei:
„Daar ge me zoo sympathiek toeschijnt,
wil ik het U wel toevertrouwen."
„Doe dat," moedigde zij met een huid-
druk aan.
„Ik had gaarne dokter geworden, het was
mijn droom, mijn vurigste wensch, maar mijn
stiefvader wilde, dat ik koopman werd. Mijn
moeder was goed van hart, maar durfde zich
legen den wensch van mijn heerschzucntigen
vader niet te verzetten. Ik kwijnde ©li werd
ziek. Men dacht, dat ik ren horstaaudoening
had, waaraan mijn vader ge..torvea is, cn
stuurde mij naar het Zuiden, ik kreeg daar
een betrekking als boekhouder bij een bank
instelling en hen daar thins nog werkzaam."
Hij sprak op somberen toon, zoadat h r
hart geroerd werd.
})Hebt ge je oorspronkelijk plan nu ge
heel opgegeven?" vroeg ze zacht.
„Mijn stiefvader zei, dat het jongensach
tige eerzucht was en ik heb dat er toe-n D ik
maar voor gehouden."
„Men moet datgene warden, waartoe men
bestemd is," zei ze resoluut.
Hij zag met schilferende oogen in haar
energiek, van frissehen levensmoed stralend
gezicht. Zijn plan scheen hem plotseling in
een ander licht toe. Het doel scheen hem
nu voor zijn oogen bereikbaar. Waarom zou
hij nog niet beginnen en aanpakken?
Jeannette onderbrak zijn gedachlengang mot
een praclische vraag, en ,wel of hij mondig
was.
„Ja en ik kreeg toen ik mondig werd
een klein kapitaal, het erfdeel van mijn ge
storven vader."
„En hebt ge al dien tijd je kalm in je
noodlot geschikt en je tevreden gesteld met
daarover te treuren?" riep zij ongeduldig uit.
i
(Wordt rervol«d.)
