teen
lier,
sehade
iet
Énigen.
ïhines
NIEUWS. EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HÖLlANÖ
Gasthuis
ikenplein
No. 128
Zaterdag 5 Juni 1920
13e Jaargang
d en
ikarspel.
iniiën
EN HELDER
handels,
res
fierstaten.
serving.
Door Centraal Europa
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
FEUILLETON.
SLECHTS EEN DROOM
r
1804.
5 pCt.
.DE 44, Alkmaar
Kassier.
lemalen van
ïdmolen.
2 en 5 P.K.
ip, 2 LAND-
>r Boot en
gebruikte en
o.a. Salon- er
ie, Spiegels eo
irs, ook aparte
itterende partij
Divankleeden,
stellen, kristal-
r- en Keuken-
belen en verder
6836.
lEPARATIëN,
OORDEN,
OPSTRIJKEN,
VERHUREN,
aEMAAR.
B 68.
de beveelt zich.
MATTEN en
n alle soorten
AN DRIEL,
Alkmaar.
2e hands
,M1CK,
n twee paard»,
ALKMAAR.
EEN, notaris te
emens bij in-
iron alleen en
maaien en
;ewas, 3^ mor-
gemeente Ou-
brug.
iljetten worden
MAANDAG 7
iddags 12 uur
roemden notaris
ACET 291, te
et
4üiAÜI
Abonnementsprijs'
Per kwartaalf 2,—, franco per post f 2.50j
Met Geillustreerd Zondagsblad f 0.45 hooger.
Verschijnt dagelijks
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - TeleSoon: SSKSJFJJJ 43a'
Advertentieprijs:
Van 16 regels f 1.25 elke regel meer 1 0.2&{
Reclames per regel f 0.?5Rubriek „Vraag en asa-
bod" bij vooruitbetaling per plaatsing f 0.80.
Aas» all© abonrié'e wordt op eenvrseg gratis een polis verstrekt, weike hen verzekert tegen ongev&ïïen tot een bedrag van f500, f400, f200,—, flOO,fSO, f33, 9S3.
BRIEVEN UIT WEENEN.
„TOESTANDEN."
Dat er in een land als Oostenrijk
yier lange jaren uitgemergeld door den
oorlog, in zijn éénigste heilverwach-
ting ontgooche.d door de hopelooze ne
derlaag, vooralsnog onherstelbaar ont-
iWrieht door de revolutie en, ten slotte,
afgesneden van zijn beste, zijn voedsel
produceerende gebieden alles hope
loos in de war is en dat er tengevolge
van die verwarring de treurigste, de
malste, de lachwekkendste toestanden
ttoesiaaden-tusschen-aanhalingsteekens)
heerschen,wien zal het verwonde
ren?
Men verwacht niet anders.
Maar hoe treurig, hoe mal en hoe
lachwekkend die „toestanden" wel zijn,
daaromtrent kan de buitenlander, dit
net huidige Oostenrijk en vooral het
huidige Weenen niet bezocht, zich be
zwaariiik een denkbeeld vormen.
uWe verhieven nog maar betrekkelijk
korten tijd te Weenen, doch we hebben
van die „toestanden" reeds zooveel be
leefd en vvii hebben die ervaringen voor
Weenen zoo kenmerkend gevonden, dat
Vvi. tekort zouden schieten in onzen
plicht den lezer een indruk van het
huidige Oostenrijk, van het huidige
Weenen te geven indien wit niet
zi> het ook in enkele losse trekjes
iets van die „toestanden" vertelden.
Onze eerste ervaring beleefden wii
met het (weliswaar goedkoop, doch in
ieder geval éérlijk! in Holland gekocht
s Oostenrijksch bankpapier: onze biljet-
ten waren niet rood afgestempeld, wa
ren voorloopig eigenlijk dus niets
waardniettemin hadden wit ze wel
in betaling kunnen geven, als we op
op iedere banknoot van 1000 Kronen
maar ettelijke honderden Kronen had
den willen verliezen.
iWe kozen de wijste partij, hielden
de ongestempelde papiertjes in onzen
zak en wisselden goea Hollandsch pa
pieren ge.d tegen afgestempeld Oosten-
rijksch dito in: op Hollandsch papie
ren geld is men in Oostenrijk ver
slingerd, sommigen geven er ruim
schoots de valuta-waarde voor,
Hollandsch z i 1 v e r-geld daarentegen is
er van betrekkelijk weinig waarde.
Waarom? We hebben het niet
kunnen achterhalen, doch een feit is het.
dat men voor een zilveren gulden, die
toch altijd haar waarde aan zilver be
houdt en bii ons juist, zeer terecht, de
voorkeur geniet boven een zilverbon,
niet meer dan ongeveer 40 of 50 Kro
nen uitbetaald krijgt, terwijl een zilver-
bon graag tegen 75 kronen ingenomen
.wordt.
Dank zii ons Hollandsch papieren geld
beschikten wii spoedig over een haast
biet mee te dragen hoeveelheid Oosten-
rijksch afgestempeld papier, en wii voel
den ons safe tegenover alle gebeurlijk
heden, tot we na weinige dagen
geleidelijk tot de ontdekking kwamen,
dat we niet dan met de grootste moeite
een biljet van 1000 of 500 kronen ge
wisseld konden krijgen
Wat er gebeurd was?
Er had juist in die dagen een bank-
ïioten-vervalsching op groote schaal
plaats gehad: geld schacheraars hadden
ongestempe.de biljetten bij massa op
gekocht, tegen „veel verminderde prij
zen" „zélf een stempel vervaardigd, daar
mede de ongestempelde biljetten van
een stempel voorzien en de banknoten
hierna tegen voile waarde in omloop
gebrachten die va'.sche stempel was
zóó echt, dat zelfs aan de banken een
echt biljet niet van een valsch onder
scheiden kan worden, weshalve een
ieder ook de Staat wijs meende
te handelen, door in 't geheel géén bil
jetten van hoogere waarde in ontvangst
te nemen.
't Is gebeurd, dat men aan 't ééne
loket van een officieele instelling een
biljet van 1000 kronen ontving en het
zelfde biljet aan het loket daar vlak
naast niét in ontvangst genomen kreeg!
De papiertjes van 1, 2, 10 en 50 kro
nen zijn nu aanmerkelijk in aanzien ge
stegen, wat geen wonder is, als men
bedenkt, dat men heden ten dage in
Weenen met zakkenvol 1000-kronen-
öiljetten jammerlijk verhongeren kan!
Wellicht komen bii dit alles de kan
sen van het ongestempelde papier nog
zeer gunstig te staan; misschien wordt
dat binnenkort weer het goede geld
van ongestempeld papier weet men ten
minste met zekerheid, dat het niet
valsch gestempeld is!
Opstootjes, oproertjes, revolutie'tjes,
ze zijn in Weenen welhaast aan de
orde van den dag!
Niet zóó, dat de heele stad in rep en
roer is, dat is in een millioenenstad
als Weenen niet zoo gauw het geval:
meestal blijft de onrust tot enkele stra
ten of tot een wijk beperkt, en wie el
ders in de stad woont, bemerkt niets
daarvan, tenzii den volgenden dag, in
zijn ochtendblad.
Een soort sport is het van de Ween-
sche communisten om vergaderingen
van andersgezir.den te verhinderen en
uit elkaar te jagen, en niet zelden komt
het hierbii tot formeele gevechten.
't Gebeurde kort geleden, dat de
Weensche „Biirger-und Standerat" een
vergadering belegde in een groot ge
bouw in de Landstrasze.
Lang vóór den aanvang der vergade
ring was een sterke groep communis
ten verschenen om de zaal te bezetten;
de vergadering bracht evenwel een zóó
groote massa ordelievende leden van de
„Bürger-und Standerat" bijeen, dat de
communisten in de minderheid geraak
ten, uit de zaal gedreven werden en
zich óp straat verzamelden.
De vergadering kon alzoo ongestoord
aanvangen, 't Duurde evenwel niet lang,
of een sterke afdeeiing van de „Volks-
wehr" verscheen met de bajonet op
het geweer en uitgerust met een ma
chinegeweer ter plaatse, om (zooals
de „Volkswehr"-mannen ronduit vertel
den) de politie te overvallen en te ont
wapenen. De politie trok zich in de
tegenover het vergaderlokaal gelsgen
kazerne terug. De „Volkswehr" be-
heerschte nu de straat en maande het
publiek tot dóórloopen aan, daar met
het machinegeweer geschoten zou wor
den, zoodra de politie naar buiten zou
durven treden. Toen de vergadering
van de „Bürger-und Standerat" zoowat
ten einde was, wisten bezadigde ele
menten de demonstreerende communis
ten ertoe te bewegen, zich in de in
middels leeg gekomen zaal te begeven
en daar zelf een vergadering te houden.
Het hoofd der politie ter plaatse belde
aanstonds de hoofdwacht van den vei
ligheidsdienst op, met het vriendelijk
verzoek, hem van die „veiligheids"-man-
schappen daarbuiten te verlossen
Tegeliikertijd trachtte hij 't met de
„Volkswehr" op 'n accoordje te gooien,
doch deze wilde van geen wijken
weten: eerst moest een agent uitgele
verd zijn, die zoo straks van zijn sabel
gebruik gemaakt had!
Drie „Vo,kswehr"-mannen werden
docr den commandant binnen gelaten,
om de kazerne te onderzoeken; zii
vonden den „boosdoener" niet, doch
vertelden toen ze weer buiten kwamen
niettemin om het gepeupel nog meer
ie prikkelen, dat men den agent ver
borgen hield.
Toen stormde de politie op de menig
te, die tegelijkertijd het huis wilde bin
nendringen, in en slaagde erin, haar te
verstrooien, na zwaren strijd, niet het
minst ook met de „Volkswehr", die in
middels het vergadergebouw aan de
overzijde tot haar vesting gemaakt had.
Het slot van de historie was, dat er
tusschen politie en „Volkswehr" een
„compromis" tot stand kwam, ten ge
volge waarvan de „Volkswehr" na ver
loop van enkele uren haar bezetting op
brak en aftrok, om bii een volgende
gelegenheid weer present te zijn'.
Dagen achtereen hebben er betoogin
gen en opstootjes van studenten plaats
gehad opstootjes, die, naar wii met
eigen oogen waargenomen hebben, nu
en dan een gevaarlijk karakter aanna
men, naar aanleiding van het feit,
dat een Joodsche prof. gechicaneerd had
tengunsie van studenten-geiooi'sgenoo-
ten tegenover een Zwitsersch huisves
tingscomité: meermalen per dag
kwam het in de omgeving der Univer
siteit tot massa.e voiksophopingen, waar
in geen Joodsch student zich waagde;
besloten werd, dat geen niet-joodsch
student nog de universiteit zou bezoe
ken, zoolang niet' de gehate prof. zijn
ontslag zou hebben gekregen; anderen
gingen nog verder, en eischten, dat alle
Jouen uit de Universiteit verbannen zou
den worden
We weten niet, hoe het afgelocpen
is; dat weten we wel, dat na eenige
dagen de Joodsche studenten, daarin
bijgestaan door communisten, óók maar
aan 't demonstreeren en aan 't betoo-
gen gegaan zijn, wat natuurlijk ook
weer aan .eiding gaf tot de noodige rel
letjes.
Betoogen en demonstreeren zit den
Weeners tegenwoordig in het bloed;
alles betoogt, alles demonstreert: sta
kers. werkloozen, uitgeknepen belasting
betalers, communisten, die de „reactie"
den kop in willen drukken, S. D. A.
lJ.-ërs, die meenen, dat ze niet achter
wege mogen blijven bii de Commu
nisten en zich derhalve óók ontevreden
moeten toonen.
Interessant was vooral de demonstra
tie tegen de hooge belastingen door
middenstanders van diverse pluimage.
Op 'n mooien middag tegen 'n uur
of vier zagen wii plotseling overal de
winkels gesloten worden; niéts bleef er
open en na eenige minuten stond heel
hel 'stadsleven stil; alleen de electri-
sche tram, van waaruit wii dit curieuse
schouwspel waarnamen, rééd nog....
Wat zou er nou weer aan de hand
ziin?
We informeerden eens bii den con
ducteur:
„Algemeene staking!" klonk het laco
niek, „algemeene staking tot zes uur,
om te protesteeren tegen de hooge be
lasting; alleen de levensmiddelenwin
kels en de tabac-trafics gaan straks
nog een half uurtje open!"
Toen we een uurtje later door de
Karnterstrasze naar huis terugwandel
den. kwamen ons eenige auto's achter
op, en nog eenige, èn nog.... honder
den! Alle volgepropt met fatsoenlijk-,
doch óver 't algemeen sjofel-uitziende
mannen en vrouwen.
Weer informeerden wij: 't waren de
stakende middenstanders, die alle auto's
in de stad hadden afgehuurd en nu
demonstreerend door de stad trokken,
op weg naar het Parlementsgebouw en
het Stadhuis om bii regeering en ge
meenteraad in audiëntie te protesteeren
tegen de schandalige belastingen, waar
van zii onder socialistisch regime de
dupe waren!
Men heeft ons niet verteld, of de be
lastingen reeds verminderd zijn, doch
ons, nuchtereri Hollander, kwam het
reeds aanstonds voor, dat de luidjes
die dure autokronen beter voor jets
anders hadden kunnen besteden.
Op een anderen middag kwamen vvi,
tot de bevinding, dat we bijna nergens
een hotel open vonden om er iets te
gebruiken: bii navraag vernamen wij,
dat vrijwel alle kellners in staking wa
ren gegaan.
Wat was het geval?
Een kellner had de brutaliteit gehad,
het poesje van de hotelhoudster naar
de andere wereld te helpen, en was des
wegen ontslagen.
En daar die kellner nu lid was van de
kellnersorganisatie, werd er algemeen
gestaakt
Algemeene werkstaking van het hotel
personeel eener wereldstad om den ge-
welddadigen dood van een poesje!
De Amerikanen verleenen in Weenen
op hoogst loffelijke wijze hulp, door
aan duizenden kinderen en ook aan
behoeftige ouderen tegen matigen prus
dagelijks een warm maaltje te ver
schaffen.
Het laat zich denken, hoe verlangend
iederen dag door de bedeelden naar
dezen maaltijd wordt uitgezien.
Op den len Mei moest het te Weenen
echterfeest zijn! De roode arbei-
dersorganisatie's decreteerden, dat er
dien dag absoluut niet gewerkt mocht
worden, óók niet in de Amerikaanscne
keukens, en zoo hebben de zwakke
kindertjes en de behoeftige ouderen van
Weenen op den len Mei feest mogen
vieren.... met een leege maag.
Liever honger lijden dan op 1 Mei
werken!
„Toestanden"!
Of niet?!
SOCIALISTISCHE BLAASKAKERIJ.
Toen de heer Oudegeeafr, de bekende
voorzitter der internationale organisatie
van socialistische vakvereenigingen, er
zich in de Tweede Kamer op beroemde,
dat hij 20 miliioen arbeiders achter zich
had, werd daar in onze Volksvertegen
woordiging hartelijk om gelachen.
Veel leering schijnt de heer Ondogeest
uit zijn social is tasche blaaskakerij niet
getrokken te hebben, meent de „Staud."
„Want thans wordt bericht, dat de
Fransohe Minister-president Mille-
rand in de Fransche Kamer een tele
gram heeft voorgelezen, onderUekend
door de hoeren Ou de geest en Fimmen,
waarin de Fransohe regeering ge
dreigd wordt als zij het durft wagen
op te treden togen het Fraueche alge
meen verbond van vak ver e en ig ing e r»
Ook in het Fransehe parlement is ge
lachen.
Het was stellig ook op eon lachsuc
ces, dat Millerand rekende.
De menschen, die het steeds zoo druk
hebben over het imperialisme van het
kapitaal, blijken veel grooter imperia
listen -te zijn, als men ergens ooit zag.
Zij schijnen te meenen als een soort van
wereldbestuur te moeten fungeeren, dat
de regeeringen af en toe aanwijzingen
heeft te doen omtrent haar optreden.
De aanmatiging bewijst duidelijk, hoe
gemakkelijk de revolutionaire leiders
de kluts kwijt raken en alle besef van
de ware verhoudingen uit het oog ver
liezen.
Wat de revolutionaire vakorganisa
tie binnen de grenzen van eigen land
aandurft, n.l. te trachten de macht aan
zich te trekken en de wettige regee
ring op zij te zetten, dat wordt thans
ook internationaal beproefd.
Wat praat men nog over een vol
kenbond en over een macht boven de
natiën, die het recht kunnen handha
ven?
De hecren Oudegeest en Fimmen zijn
immers reeds bezig om de weredd
naar hun pijpen te doen dansen?
Tot dusver verwekt dit slechts hila
riteit.
En er mag wel eens een vroolijke
noot vernomen worden tusschen de ve
le kwade berichten van allen kant.
Het is alleen maar jammer, dat dit
Noderlanders treffen moet."
Ons volk stond tot nu in het buiten
land hekend als een soms al te nuch
ter volk. Wij loepen gevaar, tengevolge
van het luchtig getimmerte der Inter
nationales, op politiek en sociaal gebied
die reputatie te verliezen."
HANDELSBETREKKIN6EM MET RUSLAND
De „Frankf. ZtZg." meldt uit Stockholm
dat ook de Noorscke regeerinjr maatregelen
treft om met de Sovjet-regeering oen derge-
lijko economische overeenkomst te sluiten
als Zweden gedaan heeft.
Verder heeft ook de Italiaanscho regee-
ring een delegatie, bestaande uit vertegen
woordigers der vakvereenigingen en ver-
bruiksvereeuiging-en naar Moskou gezonden
om over het sluiten van een economische
overeenkomst tusschen deze beide staten te
onderhandelen. Italië verwacht uit Rusland
voornamelijk tarwe, vlas en hennep en heeft
zich reeds bereid verklaard, voor het trans
port der artikelen uit het binnenland op
de overladmgsplaatsen vrachtautomobielen
ter beschikking to stollen.
Het departement van huitenlanisehs
zaken in de Ver. Staten, heeft passen ge
weigerd voor de commissie, uit de Kamera
van Koophandel der V. S.. die naar Rus
land zou gaan om de quaestie van do her
vatting van den handc] to bestudeeren.
De autoriteiten vorklaren, dat ondanks
do ouderhandelingen van Krassin met an
dere landen d© politiek van de regeering
ten aanzien van den handel met Rusland
ongewijzigd blijft.
Volgens mededeelingen van regeerings-
ambtonaren, zullen de V. S. niet-officieel
vertegenwoordigd ziin op d© conferentie te
Londen tusschen Krassin en de vertegen
woordigers van den oppersten ecoiiomischen
raad.
gr&ar het Itaiiaaasgb
door IVO,
15.
iïïij had gezegd: „Hebt ge den moed 't (met
mij Ie vagen? Hebt gij den moed mij te ver
laten?" En zij beminde hem ook, innig, niet
alleen als de verloofde, zijn uitverkorene^
tnaar eienals de moeder haar kind, met
een zelfverloochende, opofferend© liefde.
Als hij nog zijn geluk in een verbintenis
tnet haar stelde, dan zou ze de meening
der wereld trotseeren eai hot minacht -net
Schouderophalen van eventueele kennissen,
En ze zou ver Felix waken eZ zoon alle hin
derlijke zorgen van zijn schouders nemen»
Sat hij zich geheel aan zijn edel beroep kon
wijden. Ze wilde eiken Steen verwijderen,
die zich op zijn weg mocht bevinden en
voor hem zingen, als hij droef was
Zulke gedachten stelden het jonge meisje
fa-ust. Zij deed de lamp uit, begaf zich
*eder te bed en viel in een onrustig© sluimer.
Vm volgenden daj» was een Zondag, en
toen Jeannette beneden kwam voor liet ontbijt,
vond ze Charlotte al geheel aangekleed, ge
reed om uit te gaan.
„Zoo! 'ga je nu ai uit?" vroeg Jeannette.
„Ja, zusje, zoo je weet, heeft de familie
Da nier, niet wie ik samen gereisd heb, me
uilgenootligd voor een uitstapje naar Frascati.
„Maar Felix komt heden aan," zei Jeannette
eenigszins verwijtend.
Charlotte sloeg de armen cm den hals
van haar zuster en Uuisterde haar in hei
oor: „Daarom juist. F.erlijk gezegd kan ik
niet velen, dat iemand zich tusschen jou en
mij dringt. Ik moet er eerst aan wennen.
Geef me den tijd."
Jeannette zuchtte „Maar je kotnt toch van
avond weer vroeg terug, nietwaar?"
„Ja, dat heloot ik je."
Jeannette wilde not; iets zeggen, maar Sa-
bina kwam tusschen" beiden en zei: „Het is
zoo goed, als jelui elkaar weerzien, is liet
beter, dal er niemand bij is."
En hiermee was de zaak uitgemaakt en
Charlotte ging met de iamilie Damer naar
Frascati. f
Een zeldzame onrust had zich lieden van
Jeannette meester gemaakt. D© ur©n schenen
haar een eeuwigheid toe. Hei werd middag.
Vol verwachting zat ze met kloppend hart
voor het venster. Eindelijk hoorde ze een
rijtuig rollen. Het hield voor haar deur stil;
een jonge mari sprong met jeugdige veer
kracht er uit; de bel ging over en even later
sloegen twee armen zich om haar hals, ze
zag eer. jong schoon gelaat met zwarten
baard en twee oogen lachten haar tegen ©n
ze boorde in haar ooren: „Mijn Jeannette."
Wat er verder gebeurde, hoe dia uien tot den
avond vervlogen, ze had cr nog slechts een
flauw begrip van. Haar wangen gloeiden cn
haar oogen schitterden Zij was opgewekt
en blij als een kind. Ze spraken over hun
toekomst; over Capri, over zijn studie, zijn
verblijf te Napels, over professor Amato,
en duizend andere dingen, alles door elkaar
Daar ging do bel.
Sabina deed open en Jeannclle had nog
juist den tijd legen hem te zeggen: „Ver
moedelijk is ,liel Charlotte, wees aardig teg©n
haar, ook al is zij hel niet."
„Zooals je will, leveling," antwoordde hij
verwonderd. Het kwam hem vreemd voor,
dat Jeannette de binnenkomst van haar zuster
zoo vreemd aankondigde en daarom zag hij
nieuwsgierig naar de deur.
In de deuropening stond een meisje, dat
Feüx zeldzaam bekend voorkwam, juist als
had hij haar in een droom reeds eerder ge
zien. Zo geleek op Jeannette en toch weer
niet Ze was veel jonger, leederder en kinder-
Ilijker. Haar gezicht was zucht purper ge
kleurd, haar mond kleiner en wee kor enöver
haar donkere oogen welfde zich twe© fijne
zwarte wenkbrauwen. Het blanke voorhoofd
was met hetzelfde gitzwarte haar omlijst als
bij Jeannette.
Felix keek het meisje ©enige oogenblikkon
stilzwijgend aan, daarna volgde een korte,
koele begroeting, en ze verdween uil de kamer
Felix wist nu, wie het geweest was.
Het was hel evenbeeld van Jeannette, zooals
liij haar destijds in den tuin op Capri slapend
had gezien.
De volgende dagen waren voor Jeannette
zeer druk. Er was nog zooveel te rogeion en
te doen. Haar boekhouder zou de zaak over
nemen en zc- zelfstandig verder drjjvj® en
reeds met Mei, ter gelegenheid van haar
huwelijk. In dezen tijd miste Jeannete zeer
den raad van haar vaders vriend, Dr. Avanti.
Hij zou eerst van een studie-reis in Duitsch-
land togen den herfst terugkeep©n. Op di0|
gedachte aan Felix om raad te vragen, kwam
ze echter niet. Hij mocht niet, volgens haar
meening, met zulke alledaagsche zaken thans
geplaagd worden en die hem, zooals ze wist,
zoo onsympathiek waren.
Zoo gebeurde liet, dat Felix en Charlotte
dikwijls in elkanders gezelschap waren, voor
al daar de Demon's wederom naar Caori vei
trokken waren, Virgenic's vurige wcnsch om
bij het huwelijk van Jeannelte tegenwoordig
te zijn, stuitte af op den tegenstand van
mevrouw Dumont. Zoo had Virgenie in een
allesbehalve opgewekte stemming afscheid van
Jeannette genomen, die liaar had moeten bü-
loven, dat zij haar huwelijksreis naar Capri
zou doen.
En Jeannette op haar beurt, zei op zekeren
avond, dat ze met Felix in liet prieel zat
„Niet waar, Feüx, dat zullen we doen, we
zullen naar Capri gaan, en wat destijds daar
een droom was, zal nu werkelijkheid woi\
„Ja, schat," antwoordde Feüx verstrooid^
„ja zeker. We zullen hel een andere maal be
spreken. Nu moei ik weg, ik had beloofd
met Charlotte en de familie Damer naar de
villa Farnese te gaan, om daar de IcunsC
schatten te bewonderen."
„Het verheugt me zeer, dat je rn©t Char
lotte op een beteren voet staat en samefl
zoo vriendschappelijk omgaat." t
Felix werd rood. „Ja, lieveling, ik heb veel
gezelschap aan haar, vooral daar je zelf door;
een ander in beslag wordt genomen, maan
je maakt je veel te druk. Je ziet tjr zoffl
bleek uit."'
-a j
(Wordt vervolgd.) ,i
